U PRIJSKAARTJES 3 nmEfl wrijfwas Het wapen van Breeck U kunt het Texels Bioscoop Theater i I V je Nederlandse Grote doos: ct. C. P. MOOJEN, Practisch onverslijtbaar Wist U, Motorrijwielen en Bromfietsen W. Koopman Mantje's Schoenhandei Schulte's Tarwebrood het beste! Sint Nicolaas- en Kerst- BOEKHANDEL PARKSTRAAT -m J J LI I..I III Natuurlijk weet u, dat wij, het Ne derlandse Volk, een goed deel van onze grote naam, onze oude roem en, wat tooh ook wel belangrijk is, van onze na tionale rijkdommen die we intussen weer verloren hebben te danken hebben aan het feit, dat we een zeeva rende natie waren. En waarschijnlijk weet u ook, dat, om maar iets te noe men, onze taal zo rijk is aan kernachti ge gezegden, spreekwoorden en uit drukkingen aan de zeevaart ontleend. U en ik, wij zijn geen mensen, die zich gemakkelijk op sleeptouw laten nemen, met alle winden meedraaien, telkens iets over een andere boeg gooien, aller lei ballast meeslepen door het leven, spijkers op laag water zoeken, ons in de mailing nemen, onze zaken maar la ten waaien en dadelijk bakzeil halen als het ons tegenloopt; we durven, als schipper naast God, met ons schip recht door zee te gaan, op ons eigen kompas te zeilen, zonder ons iets aan te trekken van de beste stuurlieden, die immers tooh altijd aan de wal staan, we weten de bakens te verzetten, als het getij verloopt en een goede reede te bezeilen, als het nodig mag blijken. En dit heb ben wij dan te danken aan onze voorva deren* die hun ervaring, hun wijsheid, hun goed inzicht niet bij moeders pap pot hebben opgedaan, maar zoekers wa ren, die, zoals onze dichter J. C. Bloem schrijft, de zee bezeilden om een droom. En natuurlijk is het niet ieder van ons gegeven om al deze zoekers de zeeën te bevaren. Als u een kwekerij beheert ergens in het Westland, een landbouw bedrijf heeft in het Noorden van Fries land, vertegenwoordiger is voor een chocoladefabriek of de vrouw is van een plattelandspredikant op het een of andere Drentse dorpje, is de kans niet bijster groot, dat u ooit met de „Willem Barendsz" een reisje van 8 maanden zult maken naar het Zuidpoolgebied. En toch hoevelen zijn er met onder u, die zo dikwijls eens bij zichzelf dachten en soms ook zeilden: „Wat zou ik daar graag eens een kijkje gaan nemen". Hoe groot was uw belangstelling niet, toen captain Carlson met zijn „Flying Enter prise" over de verbolgen, kolkende en schuimende golven van de Atlantische Oceaan dobberde? Met hoeveel spanning volgt u, als u tenminste een soheep- vaartgolf op uw radiotoestel hebt, niet de tochten van de reddingboten, uitge varen om de bemanning van een boot, die schipbreuk heeft geleden, behouden aan wal te brengen? Hoe sterk komt u niet onder de indruk van de zeekaste len in onze grote havens, wanneer u daar toevallig eens een bezoek brengt? En hoe aandachtig luistert u niet naar de verhalen van de een of andere zee man, die, even toevallig misschien, in uw kennissenkring verzeild is geraakt? Hoe dikwijls brengt u dat niet het ge voel, dat u er meer, veel meer over zou willen horen? Het is niet onmogelijk er meer over te horen, meer van te weten te komen, hoe de zeeman reilt en zeilt. Het is niet onmogelijk om, na een drukke, ver moeiende dag vol beslommeringen in uw eigen werkkring of bedrijf, wat ont- snanning te zoeken in de wereld, waar wonderen tot de meest alledaagse ge beurtenissen schijnen te behoren. Het is zelfs helemaal niet onmogelijk! U behoeft slechts een boek ter hand te nemen en u 'kunt van de zee en het zeemansleven zoveel te weten komen als u maar wilt. U kunt, zonder dat het u enige moeite kost, meeleven met onze matrozen en stuurlieden op de lijnvaart of bij de wilde vaart. U kunt een zee sleper volgen, als hij zijn zware last traag over de evenaar naar het andere einde van de wereld brengt en tevens enig indruk krijgen van het leven van de vrouwen en moeders die hun man nen en zonen teilkens opnieuw voor we ken, maanden, soms voor jaren, de we reld in laten trekken. U kunt met onze baggeraars naar Venezuela, Chili, China of Australië gaan. U kunt meeleven met het volk, dat op onze moderne schepen, die geweldige hotels lijken, de zeven zeeën bevaren en met het volk, dat jaren, eeuwen geleden, in wrakke hul ken, nieuwe werelden gingen ontdek ken. Werkelijk, u kunt, om slechts enkele voorbeelden te noemen, met Jozef Con rad in een typhoon een tocht op leven FILMNIEUWS „DE AVONTUREN VAN CAPTAIN CLARK" Gregory Peck is de onverschrokken held in de film „De avonturen van cap tain Clank", die komend weekend in Texels Bioscoop Theater op het doek wordt gebracht. Het begint al goed, want als Clank in San Francisco z'n hui zen goed verkocht heeft, zet hij de bloemetjes flink buiten, bijgestaan door de gehele bemanning. Hij ontmoet daar het Russische meisje Maria: zij worden op elkaar verliefd, doch Clark weet niet, dat zij een gravin is en naar Alaska moet om (gedwongen) in het huwelijk te treden met prins Semyon. De bioscoopbezoekers leven mee met 'n spannende zeilwedstrijd, die (natuur lijk) door Clailk wordt gewonnen. En dan krijgt hij ruzie met de prins, die hem gevangen neemt en ter dood zal brengen. Hoe Clark ontsnapt en tezamen met Maria gelukkig wordt, kan men be ter zelf gaan zien, want „De avonturen van Captain Clark" zijn zeer de moeite waard. Het verhaal is in kleuren opge nomen. Ann Blyth speelt de rol van Maria. „DE LAATSTE GRENS" Dit verhaal speelt zich af in het mid den der 19e eeuw en brengt ons in aan raking met landverhuizers in Amerika. In het kort gezegd: de landverhuizers komen in conflict met bandieten en het kwaad wordt flink gestraft. De bandieten onderscheppen voedsel en vee, dat voor de landverhuizers bestemd is met het doel dit te verkopen aan gouddelvers van Portland, dat in een ware goud koorts leeft. Teneinde ook de romantiek een plaatsje te geven speelt de aan trekkelijke Julia Adams een der hoofd rollen en na de vele hachelijke avontu ren is het de ware held die ook over haar zegeviert Neerlands nieuws. O.a.: De 90-jarige Jan van Zutphen vertelt over zijn levenswerk. Onthulling van een monument ter nagedachtenis van Mgr. Nolens in Venlo. Paul Henri Spaak in Rotterdam aan de vooravond van het congres van Europa. Bezoek van H.M. de Koningin aan Duiveland. De KLM-,,Liftmaster" en 7 andere ma chines vertrekken voor de Ohristahurdh- race. Buitenlands nieuws. O.a.: De 40ste autosalon te Parijs ge opend. Wereld-dierendag in Brussel. Vlootmanoeuvres in de Middellandse Zee. Verdrag Spanje-Ver. Staten gete kend. Voorhistorische vis bij Madagas kar gevangen. De luchtrace naar Nieuw- Zeeland begonnen. Twee opvallende hu welijken in de Ver. Staten. KATHOLIEKE KERKLIJST van de parochie St. Martinus Oudeschild Zaterdag 5-8 biechth. op de hele uren, om 7,30 Oct.-oefening met uitstelling. Zondag, 22e Zondag na Pinksteren en Hoogfeest van Christus-Koningschap. Om 7,30 de gelezen H. Mis, om 9 uur comm. uitr., en om 10 u. de Hoogmis. Na de Hoogmis uitstelling v.h. H. Sacra ment en Oct.-gebeden met Tantum Er go. 's Av. 7 uur feestelijk lof t.e.v. Christus-Koning met toespraak, toewij ding, litanie tot het H. Hart en Te Deum Iedere dag 's av. 7,30 Oct.-oefening. Za terdag, vigilie v. Allerheiligen, geboden vasten- en onthoudingsdag, 's middags 5-8 op de hele uren biedhtgel. en om 7,30 Oct.-oefening. Zondag a.s., 23e Zon dag na Pinksteren en Allenheiligendag. St. Martha: A. Bakker en N. Hin. en dood maken door de Chinese Zee en u kunt, als u daaraan de voorkeur geeft, getuide zijn van Scott's heldhaf tige pogingen om de Zuidpool te berei ken. U kunt dat, niet als toenst, die alles wat er te zien is eens even oppervlak kig bekijkt en dan weer naar huis gaat zonder meer te hebben opgedaan dan 'n vage indruk, maar u kunt, met de man nen, die de zeeën bevaren, hun erva ringen oodoen, lief en leed delen, bele ven wat er te beleven valt, hun erva ringen, uw verstandelijk inzicht verrij ken en uw menseliike gevoelens ver diepen. Dat alles kimt u! K. van der Geest. U/at ik ook probeer, dat wrijven blijft een heel w/erk „Qebruik toch geen gewone was met PELI gaat 't vlugger en beter!" 9 Grote do.,: 55 Snel en goed krijgen Uw meubelen en vloeren de mooiste glans met PELI. Edele wassoorten geven U zonder moeite dit prachtige resultaat. U ruikt de echte terpentijn I Voor schitterende glans PELI de enige mei Vlldosol. Doodt houtworm en andere schadelijke hulslnsecien. geel, bruin, rood en wit Grote bus: 110 ct. geel en bruin «7-3 Alle Verzekeringen kunt U sluiten bij Den Burg, Telef. 278. Vraagt vrijblijvend offerte Nieuwe schoenen nodig 7 G« „fort*-schoenen dragen mei ge pende robberzolen 1 Neusje ven de zalnv que sierlijkheid en pasvorm. En weinig reparatie kosten, want de rubbcrzolen worden 6 maanden schriftelijk gegarandeerd U bespaart met tedere stap «fort*-schoenen lopen lange/ en rijn absoluut waterdicht. Prachtige coOectie voor heren en Jongelui, zowel tn bottines ab molières. dat Wim Koopman alle merken motorrijwielen en bromfietsen vakkundig repareert en revi seert U belt en wij komen halen. Tevens leveren wij alle merken TFLEFOON 50 Motorhandel OOSTEREND Voor betere Kinderschoenen Straks een nóg fleuriger etalage met Prijs van f 1.50 tot f 3.10 per 100 INGEZONDEN Vlaardingen, 19-10-'53. Geachte redactie, Mijn geheile kamptijd heb ik doorge bracht in gezelschap van de heer Th. Luidinga, welke van Terschelling af komstig is en wij spraken natuurlijk veel over de eilanden. Van hem hoorde ik voor het eerst over de crarxberrie die op Terschelling groeit. Hij vertelde mij wat men van de bes kon maken en welk een belangrijke bron van inkomsten de cranberriecultuur voor het eiland is. In 1950 was ik met de mijnenvegers op Terschelling gestationneerd en heb toen van de gelegenheid gebruik gemaakt om uit te zoeken in welke omgeving deze bes 't best groeit. Dit bleken zeer natte duinpannen te zijn, zoals wij ook op Texel wel vinden. Ik heb toen 't besluit genomen te trachten de cranberrie ook op Texel in te voeren en heb 10 kg. bessen van de heer Zaadnoordijk ge kocht. Plm. 7 kg. hiervan veranderde in jam, doch 3 kg., de beste vruchten, heb ben wij op Texel op verscheidene plaat sen uitgezaaid*. Ik hoop, dat u de vind plaatsen niet bekend maakt, opdat de bes eerst de gelegenheid krijgt zich te vermenigvuldigen. G. GIELIS. Wij danken de heer Gielis voor zijn schrijven. Maar of hij de pionier is? Dit moeten wij betwijfelen. De mogelijk heid bestaat, dat de door ons geconsu meerde cranberries destijds door hem zijn gezaaid, maar.het is evengoed mogelijk, dat deze planten al 37 jaar ge leden zijn gezet, want een Texelaar schrijft ons, dat hij er toen als jongen van 15 jaar getuige van was, dat er cranberries werden geplant. De planters zelf, zo gaat hij verder, zijn overleden. „Er staan, ails ze er allemaal doorgeko men zijn, drie veldjes. Ze kwamen van Terschelling". HOOFDPIJN! <- Mijnharde Hoofdpijnpoeders. Doos 30 ct Mijnhardt Hoofdpijntabletten Koker 80 ct. INGEZONDEN De Koog, 18 October 1953. M.H. Toen u daar zo genoot van die cran- berriepluikkerij in de Texelse duinen, heeft u ziah wellicht ook afgevraagd, hoe die bessen daar gekomen zijn. Ik kan u daar volledig over inlichten. Veile jaren geleden, het kan wel 30 jaar geleden zijn, na een excursie, wel ke mijn man (wijlen de heer A. Epe, bosbouwkundig ambtenaar bh. Staats bosbeheer) naar Vlieland en Terschel ling gemaakt had, kreeg hij het plan ook hier de cranberries te planten. Hij liet voor dit doel een mand met zoden waar de plantjes in voorkwamen van Ter schelling komen en plantte deze op de bewuste plaats in de duinen. De cranberrie vereist een vochtige bodem, liefst een plaats welke in de winter onder water staat. Dit bleek ook in 1947, toen we zulk een prachtige, dro ge zomer hadden. De cranberries wa ren toen geheel verdroogd en het heeft 2 jaren geduurd eer ze zich weer her steld hadden en enkele vruchten droe gen. Gezien de vele jaren welke de planten er al staan en de droge Texelse duinen, betwijfel ik sterk of er hier voor de oultuur van cranberries moge lijkheid bestaat. Heerlijke gelei kunt u maken volgens onderstaand recept: Neem 0,45 kg. bessen, 4 dl. water, laat dit ongeveer een half uur koken en pers dan alles door een zeef, zodat al leen de schillen overblijven, welke men weg kan doen. Het uitgeperste vruch tensap wordt dan nog een kwartier op gekookt en daarna onder gestadig roe ren en naar gelang van smaak 400-500 gram witte suiker bijgevoegd. Dit mengsel laat men op klein vuur zacht koiken, zonder deksel en af en toe om roeren met houten of zilveren lepel tot dat de vereiste dikte is verkregen. De jam kan als andere jam bewaard worden, doch alleen in geglazuurde pot ten of glas. Men wachtte zich voor blik ken emmertjes. Gebruik goed geëmail leerd gereedschap. De zuren dezer bes sen zijn zo sterk dat ze het ijzer aantas ten en de iam bedorven wordt. Ik hoop u hiermede voldoende te heb ben ingelicht. Met de meeste hoogachting, N. Epe-Kelderhuis, De Koog, Texel. FEUILLETON door T. LODEWIJK 12). Je moet me tijd geven, Harm. Het is, denk ik, allemaal veel moeilij ker dan jij het ziet. Je bent zo enthou siast, zo roekeloos. Het gaat niet altijd van een leien dakje. Het is méér ge beurd, dat twee mensen van elkaar hiel den en elkaar niet kregen. Nou ja, in romans, smaalde hij. Wij moderne mensen denken daar an ders over. We worden niet geleefd, we leven zélf Harm, de bus! ontdekte Marian opeens. Ik moet we?. Anders loop ik de bus mis. Over een uur gaat er wéér een! ontdekte hij blijmoedig. Ja, wat zou je lachen! Als je maar weet, dat ik werk te doen heb! Het werd hem plotseling zo warm om het hart toen hij er zich van bev/ost werd, hoe vertrouwelijk zij tweeën met elkaar gepraat hadden. Hij was zo biij om dit alles, om dit verloop van de zaak. Hoe had hij kunnen vermoeden, dat die ongenaakbare Marian tooh ook werkelijk iets voor hem voelde? Hoe had hij kunnen denken, dat zij nu reeds als vrienden met elkaar praatten? Hij zou haar graag hebben omhelsd en haar alles gezegd van wat hij van haar dacht. Maar zijn nuchter inzicht won het. Hij moest niets overhaasten. Marian had gelijk. Ik ga maar met de volgende bus stelde zij voor. Ja meende hij dat lijkt me 't beste. Jij zou te veel verbeelding krijgen als ik ja zei kaatste ze terug en op eens brak haar oude, vrolijke lach weer door. Zoals ze daar stond, vond hij hiar onweerstaanbaar. Snel namen ze afscheid, de bus ronk te reeds de hoek om. Toen Marian in de bijna lege bus naar huis reed, schudde ze bestraffend het hoofd over zichzelf. Ze had dit helemaal verkeerd aange pakt. Erger, ze had het niet eens aange pakt. Ze had het over ziah laten komen, hem het initiatief gelaten. Niets van al les wat ze zich voorgenomen had hem te zeggen als ze hem weer zou ontmoeten, had ze geuit. De eerste de beste keer dat deze jongen haar zei dat hij haar aardig vond, had ze hem laten merken, dat ook zij hem wel mocht. Dat was helemaal niet je dat. Marian, ging ze verder met haar beschuldiging. Je moet zulke jongens aan het lijntje houden, tussen hopen en vrezen. Je moet jezelf op waarde houden, niet maar meteen toe geven. Maar dan bedacht ze, hoe het toch al moeilijk genoeg zou zijn. Haar pad zou zeker niet over rozen gaan. Moest ze dan daarenboven nog gaan comediespe- len? Als er nu iemand was, die eerlijk van haar hield, die met haar samen hoe wonderlijk klonk dat die met haar samen de toekomst in wilde en in durfde, ondanks alle moeilijkheden, moest je je dan aanstellen alsof het je niets schelen kon? Wat dat nodig voor een jongen als Harm Verdonok? Maar wat wist ze van Harm Ver donok? Zo goed als niets. Was hij te vertrouwen? Marian besloot af te gaan op haar In tuïtie. Reeds in de trein had hij een goe de indruk op haar gemaakt. En die goe de mdruik was bevestigd. Ze besloot hem te vertrouwen. Ze besloot alle zorgen van zich af te zetten. Ziah alleen maar te verheugen om het feit, dat er nu voortaan iemand was die om haar gaf. En al het andere.... in een vlaag van zorgeloosheid dacht ze: alles sal reg kom. Neuriënd liep ze van de bus naar huis, en zelfs het gezicht van het forse, nieuwe gebouw aan de overkant kon haar goede humeur niet bederven. Want dat was het huis van Harm! „DE GOUDEN LEEUW" Eindelijk kwam de dag, waarop de opening van „De Gouden Leeuw" plaats had. Korstiaan van Vueren behoefde niet achter zijn tapkast vandaan te komen om de vrachtwagens te zien arriveren die allerlei goederen aanbrachten. Wa gens van meubelmagazijnen, van instal- leerders. Zijn publiëk hield hem wel op de hoogte van wat er daar aan de over kant precies gebeurde. Het werd hem duidelijk: het zou wat ze in Beeok noemden „een prachttent" worden, alles even modern en up to •date. Vijanden van Korstiaan, en dat waren er maar heel weinig, lachten en zeiden dat hij nu zijn keel wel aan de kapstok kon hangen. Zijn vrienden en trouwe klanten vonden het een schan daal dat daar vlak tegenover „Het Wa pen" zo'n kermistent werd opgericht. Zelfs in de raad kwam er nog oppositie tegen het voorstel van B. en W. een paar bomen te vellen om ruimte te krijgen voor het parkeren. Er werd ge zegd dat het gehele stadsplein er door bedorven werd en er werd nog veel meer gezegd dat niets met de zaak te maken had. De burgemeester echter vond het prima, dat er een moderne, grote zaak in Breeck zou komen, het was nodig met het oog op het toerisme, de plaats breidde zich uitkortom het voorstel kwam er door met 8 tegen 5 stemmen. En nu was het dan zo ver. Om drie uur gingen de deuren van het nieuwe café-restaurant open. Alleen nog maar de „bon-ton", voor genodigden. Verdonok, de eigenaar van de nieuwe zaak had met zijn zoon Harm overleed of hij ook de collega's uit de plaats zou uitnodigen. Aan de ene kant was het wellicht of hij hen de ogen wou uitste ken, anderzijds behoefden zij er toch mets anders in te zien dan collegialiteit. Hij begreep niet waarom de jongen zo'n kleur gekregen had, toen hij de naam van de eigenaar van Het Wapen van BreeCk noemde. Weet je Harm zei de oude heer VerdonCk het is voor die Van Vueren natuurlijk geen pretje. Ik weet niet hoe veel schade hij er van heeft, maar voor deel brengt het hem niet. Ik zou het niet leuk vinden wanneer hij de in druk kreeg dat alleen om hem dwars te zitten ik hem 'n uitnodiging zou sturen. Ik zou het tooh maar doen, vader antwoordde Harm. Hij kan altijd wegblijven en dan heeft u tenminste gehandeld zoals het past. Verhoogt het aanzien van Uw handen Altijd gaal. zacht en welverzorgd De volgende avond ontmoette Harm Marian in Vierhouten, waar ze des avonds les had. Hij had er een gewoonte van gemaakt dan ook in de stad te zijn en ze wisten ook een klein restaurantje, waarvan de eigenaar zich voor zijn gas ten weinig interesseerde, waar practisah nooit iemand uit Breeck een voet zette, en daar praatten ze dan een uurtje. In de bus stapten ze dan apart en gingen ver van elkaar zitten. Marian haatte de ze comedie, maar ze voelde tooh ook wel dat het nodig was. Noch voor Harm, noch voor haar zou het prettig zijn, wanneer hun beider vaders ontijdig lucht zouden krijgen van de vriendschap tussen de twee jongelui. De situatie was, zonder dat, al gecompliceerd ge noeg. (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1953 | | pagina 3