Het kerkgebouw werd met propaangas-
installatie uitgerust
De verzorging van het paard in de
herfst en winter
Het wapen van Breeck
De koster van de N.H. Kerk te De Cocksdorp
behoeft geen strijd meer te voeren tegen slecht
trekkende schoorsteen:
Het Jeugdverhaal „De avonturen van Bim en Bam'
In een kort bericht hebben wij reeds
melding gemaakt van de verwarming
der Ned. Herv. Kerk te De Codksdorp
door middel van propaangas. Dit is de
eerste kerk in ons land, die met dit sy
steem is uitgerust» de tweede staat in
Schonedijke, Zeeland, die haar ver-
warmingsinstallatie enkele weken later
ingebruik heeft genomen. Toen wij' de
zer dagen de kerk betraden was een lid
van het personeel van Bakker's Ijzer
handel juist bezig de laatste hand te leg
gen aan de installatie, die dien dag liet
had gebrand. Het was er kil en koud in
het gebouw dat kunt u zioh voorstel
len bij dat mistige winterweer!
Gaarne demonstreerde de leverancier
S.V.O.-nieuws.
Door een misverstand bleef plaatsing
van het vorige sportnieuws achterwege.
Adsp. Boys adsp. 2-2 en ALC werd
door SVO 1 met een zware 9-1 nederlaag
over de plas gestuurd.
De adsp moesten met 4-1 de eer aan
de Boys A laten. Jammer dat een paar
jongens verstek lieten gaan.
WitroodSVO. Als we om 2. u begin
nen is O direct in de aanval, maar het
schieten laat veel te wensen over, tot
Klaas met een pracht omhaal hard on
der de lat schiet. De terugspringende
bal komt op de rug van de doelman, stuit
in doel maar belandt weer in het veld.
De scheidsrechter laat doorspelen. Dan
wordt onze verdediging op de proef ge
steld. Ook hier is het met zo als we ge
wend zijn en al heel vlug ligt nr 1 in
het doel. Nog is dat niet genoeg, want
even later wordt uit een misverstand nr
2 geboren. Bij ons lijkt niets te willen,
steeds zijn we te laat bij de bal, we
staan op dit akelig kleine veldje bijna
op elkaar en dit doet ons veel afbreuk.
Met een 2-0 achterstand wordt gedraaid.
O valt nu hevig aan. maar voor het doel
is het niets waard. Bert krijgt niet veel
te doen en sleahts Klaas en Wim kunnen
in de voorhoede tot het middelmatige
komen. Eindelijk weet Wim de achter
stand in te lopen. Dan geeft een jonge
toeschouwer vanaf de lijn een soort
fluitsignaal en onze verdediging blijft
staan, denkend dat er is gefloten, doch
meteen maakt W 3-1. Wel moet de flui
tist worden verwijderd, maar het blijft
3-1. Verwoed vallen we aan en Klaas
maakt 3-2. Al gauw is de tijd verstre
ken. Jammer, dat de vele kansen niet
benut werden.
Zondag uit tegen ZDH. Dan zal het
even anders moeten. Maar denk er om
een sportieve strijd is meer waard lan
een onsportieve overwinning.
Om 1.30 uur vertrekt een bus naar
Den Hoorn, voor deelname voor Don
derdagavond 8 uur opgeven bij C. Daal
der Wie dit verzuimt kan niet mee!
deze bijzondere aanwinst: met een aan
een lange stok bevestigde sigarettenaan
steker werden de 18 stralingsbranders,
die ieder minstens 10 m2 oppervlakte
voor hun rekening nemen, ingeschakeld
en toen wij een minuut of tien later het
gebouw wederom binnengingen was het
er reeds behaaglijk! Een pracht uitvin
ding dus deze „Sahwank"-'gasstralings-
brander, een veilig en eenvoudig appa
raat, dat reeds tal van toepassingen
vond in West-Duitsland, België, Italië
en Frankrijk. Gebleken is, dat de doel
matigste vorm het door gas verwarmde
oppervlak is, dat van een hoogte van
enige meters naar beneden straalt en al
naar behoefte, gelijkmatig verdeeld of
gebundelde stralingswarmte afgeeft De
installatie is bovendien met aan slijtage
onderhevig en bezit daardoor dus ?en
practisch onbegrensde levensduur. Tot
hen, die met deze apparatuur wel bij
zonder ingenomen zijn behoort vooral
de koster, die geen strijd meer met een
slecht-trekkende kachel heeft te voe
ren en de kerkvoogdij, die belangrijk be
sparen kan op de verwarmingskosten.
In deze kerk zit men voor f 4,50 per
kerkdienst warm. Men heeft de verwar
mingskosten op f 150.- per seizoen ge
taxeerd! Buiten de kerk stond een batte
rij van acht propaangasbussen, waarvan
er vier in gebruik zijn, terwijl de andere
helft bij strenge vorst kan worden inge
schakeld. Bij zachter winterweer kan
zo nodig een deel van de 18 branders
uitgeschakeld blijven. Deze methode is
vooral geschikt voor grote ruimten, wel
ke slechts gedurende kortere tijd ver
warmd dienen te worden, waarbij door
middel van deze straling ook een gedeel
te slechts verwarmd kan worden. Ook
kan men er terrassen mee verwarmen.
Voorts werd op Texel deze week ook de
eerste brander voor de opfok van kui
kens geplaatst!
De verbrandingsgassen worden door
een koker in het plafond afgevoerd.
BRIDGECLUB GROOT SLEM"
A-lijn Max. 36 punten
1. Bakker-Kok 21% pt
2. Echtp. Jouwersma 19 pt
3. Bruin-Wessels I8V2 pt
4. Van Lenten-Van Santen 18 pt
5. Echtp. Bruin 17 pt
6 Roeper-Van der Werf 16 Va pt
7. Echtp. Beemsterboer 15 pt
B-lijn Max. 63 punten
1%. Bos-Dob 36 pt
1%. Echtp. S. Bakker 36 pt
3. Bakker-Brücher 36 pt
4 Idema-Mantje 35 pt
5%. Mevr. Keijser-Mej. Rab 29% pt
5%. .Mw de Graaf-Oosterhaven 29% pt
7. Mevr. Kooiman-Bakker 26 pt
8. Keijser-Miohels 23 pt
Volgende drive 9 December.
DIENSTREGELING N.V. T.E.S.O.
Op werkdagen:
Van Texel: 5,20, 7,45, 11,45, 14,50, 17,50
Van Den Helder; 6,30; 10,30; 13,00; 16,20
19,35
Op Zon-en ale. erkende chr. feestd.:
Van Texel: 7,45; 11,45; 16,00; 18,10
Van Den Helder: 10,30; 13,00; 17,10;
19,35.
KRAAMZORGCENTRUM DEN
HELDER EN OMSTREKEN
Bovengenoemd Kraamzorgcentrum houdt
iedere eerste Donderdag van de maand
van 10 tot 11 uur zitting in het Consul
tatiebureau te Den Burg.. S.v.p. zes
maanden voor bevalling aanvragen.
6 COWUMW
Copyrahl P
Het is eigenlijk onbegrijpelijk hoe wei
nig de gemiddelde paardengebruiker er
zich rekenschap van geeft wat hij onder
bepaalde bijzondere omstandigheden
heeft te doen en wat hij heeft na te la
ten. Het is meestal geen onwil of onver
schilligheid, ook lang niet altijd dom
heid, doch wel het nalaten zich af te
vragen het „hoe en waarom" der dingen.
Trouwens een fout, welke men in het
dagelijkse leven maar al te veel maakt.
Men leeft veelal te oppervlakkig en
en dringt niet tot de kern der dingen
door. Zowel bij de beoefening der rij
kunst, en der ruitersport, doch ook bij
het werken met de trouwe viervoeters
en hun verzorging, vraagt men zich
veel te weinig af waarom men iets
eigenlijk doet, of waarom men iets na
laat. Dikwijls is het een kwestie van tra
ditie, van gewoonte, van aangeleerd zijn.
In vele, zo niet de meeste gevallen is
daarbij geen gevaar. Het aldus in prac-
tijk gebrachte is goed gebleken te zijn en
men kan het toepassen zonder meer;
maar ook komt het voor meer dan
men denkt dat er dingen worden toe
gepast en handelingen worden verricht,
welike bij nadere beschouwing, of in het
licht bezien van de tegenwoordige stand
der wetenschap, niet meer verantwoord
zijn of zelfs eigenlijk nooit verantwoord
zijn geweest, wanneer men slechts eens
zijn normale gezonde mensenverstand
had laten werken
Zo is het vooral ook met het verzor
gen van paarden. Wie gaat zich nu af
vragen: is er aanleiding om hetgeen
wij met en voor onze paarden in het
koude jaargetijde doen, aan een ernstig
onderzoek te onderwerpen?
In dit verband willen we eens enkele
grepen doen.
Om te beginnen moet men er van
Het is tijd dat de appels ge- I
plukt worden, maar waar na-
len Bim en Bam zo gauw een
ladder vandaan? Het is maar
goed dat ze zoveel vrienden
hebben, die altijd te hulp to
rnen. Want nu vragen ze aan
de giraffe of zij wil helpen,
ze heeft zo'n heerlijke lange
nek. En ja, zij wil wel, maar
het gaat niet zo goed als on
ze beertjes wel hadden ge
dacht. Want kijk eens wat
de ondeugende giraffe doet.
Inplaats dat ze de appels m
het mandje van Bim en Bam
gooit, steekt ze ze lekker in
haar eigen mond. In een wip
zijn alle appels verdwenen.
Maar 's middags heeft de gi
raffe de straf al te pakken,
want och, och, wat een buik
pijn heeft ze. Dat is haar ei
gen schuld, had ze de appels
van Bim en Bam maar .liet
moeten opeten. En nu gaat ze
naar de beertjes toe om raad.
Als die zien, dat ze zit te
huilen, krijgen ze natuurlijk
medelijden. Ze geven haar 'n
drankje en leggen warme
doeken op het zere buikje.
overtuigd zijn, dat de verzorging van
het paard in het warme jaargetijde een
andere moet zijn dan in het koude. Dat
geldt voor de mens en dus ook voor het
paard.
Wat zien wij? Gaat naar koe-boeren-
streken en dan zult ge het kunnen be
leven, dat de boer zijn koeien al lang op
de warme stal heeft staan, doch zijn
paard als vergeten nog ergens op het
kale, vlakke land, ongedekt en zonder
bij-voer staat te verkleumen. Nergens
is een windkering te bekennen. Paarden
kan men in de wintertijd rustig buiten
laten, wanneer men er maar voor zorgt
dat men een behoorlijk beschutte plaats
heeft waar zij voor de felle wind en re
gen kunnen schuilen. Dat is een be
sliste noodzaak. En bijvoeren is even
eens noodzakelijk. Het gras, dat er zo in
het najaar en de vóórwinter nog te vin
den is op het land, heeft betrekkelijk
weinig voedingswaarde en is bovendien
gering in massa. Heeft het eenmaal ge
vroren, dan wordt de zaak nóg erger,
want bevroeren gras heeft zijn voeding
verloren en schijnt bovendien niet van
gevaar ontbloot te zijn (koliek).
En nu passe men op, geen denk-fout
te maken, door te wijzen op sommige
sterke pony-rassen, welke daar wél te
gen kunnen. Men vergete nl. nooit, dat
er ponyrassen zijn, welke onder om
standigheden kunnen blijven leven,
waaronder gewone paarden zonder uit
zondering om het leven komen. Dat is
nu eenmaal het verschil tussen het dier,
dat dicht bij de wilde oer-staat leeft en
het huisdier-paard, dat verwend is en
in zekere zin Gedegenereerd
Over het algemeen verdient het aan
beveling onze paarden in de koude
wintermaanden niet dag-in, dag-uit bui
ten te laten lopen. Men zal zien, dat ze
zioh vervelen en de dikwijls glibberige
grasmat stuk lopen In het algemeen
zouden we als regel aanbevelen: de
paarden opstallen en zo mogelijk elke
dag enige uren de buitenlucht in. Zij
kunnen zich dan bewegen, want niets is
zo slecht voor een paard als gebrek aan
beweging (het paard is nl. van huis uit
een snelheidsdier). Vooral jonge dieren
moet men regelmatig gelegenheid ge
ven tot beweging. Heeft men geen stuk
land ter beschikking, welnu er is mis
schien wel een afgepaalde mesthoop,
welke de paarden kunnen vastlopen en
mocht men ook daarover niet beschik
ken, dan moet men ze maar aan de hand
afstappen of wanneer zij er geschikt
voor zijn door landelijke ruiters on
der de man laten bewegen. Ook longe
ren vergt weinig ruimte. Een vierkant
stukje grond van bv. 20x20 m., bedekt
met ruige mest of mul, droog zand (om
uitglijden te voorkomen) is reeds vol
doende. Met stro-pakken kan men er
een fsoort omheinig omheen bouwen ter
bescherming tegen de koude en men
zal eens zien hoeveel plezier men er aan
zal beleven.
Paarden, die lang stil moeten staan,
gaan zich vervelen en zich meestal on
deugden aanleren. Nu is een box na
tuurlijk altijd beter dan een vak. In
vele schuren zijn van stropakken of op
andere primitieve wijze vrij gemakke
lijk loopplaatsen voor paarden in te
richten. Dat is dus al een stap in de
goede richting en men is bij slecht weer
geholpen. Maar, als het maar even kan,
brengt uw paarden toch van tijd tot
tijd in de frisse buitenlucht, want het
paard is een dier-van-de ruimte
De stallen zijn dikwijls nóg slechter
voor de dieren dan de gure weiden. De
stallen zijn nl. veelal.... te warm. Een
koestal mag warm zijn en in een koe
stal is het dan ook vrijwel altijd warm.
Maar een paardenstal moet koud zijn,
althans fris. Paarden moet men daar
om ook nooit tezamen met koeien op
stallen. Te warme stallen geven aan
leiding tot vatbaarheid voor verkoud
heid en elke paardengebruiker weet wat
daarvan de gevolgen kunnen zijn.
Dus: frisse stallen, doch geen tochti
ge stallen. Voor wind-trekking moet
men oppassen, vooral omdat de paarden
veelal na het werk verhit in de stal ko
men en dan door koude windstromingen
te sterk afgekoeld zouden kunnen wor
den met de daaraan verbonden gevaren.
Bij een koude stal dekke men de
paarden wél toe. Het beste is daartoe
werkelijke wollen dekens te gebruiken
of ook wel jute dekens, welke gevoerd
ziin. Borstdekens zijn te prefereren en
dan natuurlijk een goede singel, en als
het kan een staartriempjei, zodat niet
met de minste en genngse beweging de
deken van het dier afglijdt.
Paarden, die verhit, bezweet of nat
van de regen of de sneeuw, van het
werk komen, wnjve men eerst met een
paar stro-wissen goed af (massage; het
bloed moet gaan stromen). Tevens ge-
bruike men die wissen om het vuil
(modder) van benen en lichaam te
schuieren, want men moet daarvoor in
de winter geen water gebruiken. (Uiter
aard spreken we hier niet over luxe
stallen, waar de omstandigheden dik
wijls zo geheel anders liggen).
Nadat men de paarden goed heeft af
gewreven legge men ze een deken op
(een wollen!) en zo nodig een handvol
droog stro er onder, waarin het vocht
kan trekken en dat men later nog eens
een paar keer kan verversen. En nu zijn
er lezers, die deze behandeling van
werkpaarden misschien onzin vinden.
Zij hebben natuurlijk het voordeel, dat
paarden niet kunnen spreken en nooit
hun ongenoegen kenbaar maken in
voor de mens verstaanbare taal, wan
neer deze mens hen nat op stal zette en
aan hun lot overliet. Het winterhaar is
lang bij onze paarden en wanneer dat
haar goed nat is en 't dier komt tot stil
stand dan wordt het koud en huiverig,
zoals de mens, die in natte kleren moet
blijven zitten. Een beetje nadenken zou
heel wat onjuiste handelingen kunnen
voorkomen
Dat is ook zo met het werken in de
winter. Men moet tijdens het werken I
m de winer de paarden geen dekens op
leggen. Dat is niet nodig. Neen, het is
zelfs verkeerd. Men legt met de beste
bedoelingen de paarden tijdens het werk
een déken op. Men wil nl. voorkomen,
dat het dier kou vat of verkouden wordt.
Maar.... men bereikt juist het tegen
deel. Want door het werken onder de
warme deken wordt het paard warm en
bezweet en wanneer het stil gaat staan,
gaat het rillen en wordt huiverig (zie
boven).
Toedekken is goed, maar dan wanneer
de paarden tijdens het werk moeten stil
staan. Voorkomt het stilstaan op tochti
ge hoeken zoals die bij boerderijen ook
nog al eens voorkomen. In dit opzicht
zijn vele pony-rassen verre bij het huis
dier-paard in het voordeel. De van
ouds bekende hitten zag men bij gure
koude soms lange tiid op allerlei tochti
ge plaatsen in en buiten de steden stil
staan zonder dat ze er onder leden.
Men moet in de winter de paarden
echter maar zoveel mogelijk in bewe
ging houden en de rustpozen, waarin ze
stilstaan, zo kort mogelijk maken.
Rubber of zeildoeken regendekken
gebruike men niet of in combinatie met
wollen dekens. Bij regen denke men
aan, dat het natuurlijk haarkleed van
het paard zódanig is, dat het water er
vanzelf in straaltjes vanaf loopt. De
huid is van nature vet en beschermt het
dier. Het wrijven op stal na het werk
is om te voorkomen, dat de haren
gaan plakken en de lucht afsluiten. Door
het wrijven komen de haren los van
elkaar en recht-op te staan, uitwaseming
wordt mogelijk gemaakt en de isolatie
tevens.
FEUILLETON
door T. LODEWIJK
SAMEN UIT.
22.) Toen Marian een paar dagen la
ter de deur van Het Wapen binnenstap
te, trof ze haar vader achter en de heer
Sartorius voor de tapkast. De Indisch
man stond daar in zijn zomercostuum,
panama op 't hoofd, bloem in knoopsgat,
zijn zwarte stekende ogen achter een
gouden bril verborgen, een beeld van de
man die het goed is gegaan in het le
ven en die het met zichzelf getroffen
heeft. Tegenover hem stond Korstiaan
van Vueren, het voorhoofd gegroefd, het
haar doorschoten met grijs, de rug. een
weinig gebogen
Marian kreeg de indruk dat die twee
verschil van mening hadden.over
haar. Want terstond staakte het gesprek
toen ze binnenkwam en ze zagen haar
allebei verwonderd aan. Sartorius, bru
taal, wond er echter geen doekjes om.
Spreek je van de duvel dan trap
je 'm op z'n staart - lachte hij - hoewel
ik die vergelijking zeker niet op je
dochter zou willen toepassen, Van Vue
ren En hij nam haar op van top lot
teen met 'n appreciërende blik, die Ma
rian echter voelde als een belediging.
Zij knikte dan ook koeltjes en wilde de
mannen voorbijlopen, toen Sartorius
haar staande hield door te zeggen:
We hadden het juist over je.
Over wie? informeerde Marian met
een gezicht als kwam ze zo uit de ijs
kelder.
Over jou.... herhaalde Sarto
rius, maar hij scheen een beetje minder
zeker van zijn zaak. Marians houding
was één en al gekwetste trots en ze zei
koeltjes:
Dat u hier klant bent in vaders
zaak, geeft u nog niet het recht mij te
tutoyeren, mijnheer Sartorius.
Ze zag over het gezicht van haar Va
der een ogenblik diepe voldoening trek
ken, maar terstond kreeg het weer zijn
bekommerde uitdrukking.
Nu ja Sartorius zong een toon
tje lager we hebben u allemaal als
meisje hier gezien en je kunt je als ou
dere haast niet voorstellen dat kleine
kinderen groot worden. Neem me niet
kwalijk, juffrouw Van Vueren, het lag
niet in mijn bedoeling u te kwetsen.
Ze was toch voldaan, omdat hij zo net
jes bakzeil had gehaald en voelde vel
dat ze haar vader even in een moeilijke
positie had gebracht. Daarom zei ze r.u
op wat vriendelijker toon:
Zand er over. Wat had u over mij
te bespreken met vader, als ik vragen
mag?
Mijnheer Sartorius.. wilde Van
Vueren beginnen, maar zijn bezoexer
sneed hem de pas af.
Ja kijk es.ik ga m'n suite op
nieuw meubileren. Die wil ik een beetje
modern hebben. Maar de smaak van
m'n huishoudster is de mijne niet, op
haar advies kan ik niet af gaan. Nu
vroeg ik je.uw vader, of die er be
zwaar tegen had. dat u eens met me mee
ging naar Amsterdam, om daar wat ge
schikte meubels uit te zoeken. Als ik u
zo zie weer die blik, waarmee hij
haar bijna ontkleedde dan constateer
ik dat u tenminste smaak hebt, en we
zullen samen wel iets kunnen uitzoeken
dat passend is. Hebt u daar bezwaar te
gen?
Marian keek naar haar vader.
Ik heb al tegen meneer Sartorius
gezegd
Uw vader is blijkbaar bang, dat 'k
u niet heelhuids terug breng, glim
lachte Sartorius maar ik heb gezegd:
Van Vueren, je dochter kan uitstekend
op zichzelf passen, maak je daarover
maar niet ongerust.
Van Vueren schudde achter de toon
bank, buiten gezicht van Sartorius,
waarschuwend het hoofd naar zijn
dochter Het was niet nodig, want Mari
an voelde mogelijk nog minder voor het
accepteren van Sartorius' invitatie dan
hijzelf. Maar op dat moment keek Sar
torius terzijde en ving het gebaar ;'an
Van Vueren op. Hij zij niets, maar zijn
gezicht .kreeg een andere uitdrukking.
En Marian constateerde, verstomd van
verbazing, hoe de houding van haar va
der veranderde.
Nu ja begon hij op vreemde
toon, met een glimlach die niet in zijn
ogen kwam 't is natuurlijk zo, je
bent oud en wijs genoeg om op jezelf te
passen. Ik was alleen maar bang....
Kom sneed Sartorius af op een
autoritaire manier die Marian niet ont
ging dat weten we nu wel. Juffrouw
Mariandat mag ik toch wel zeg
gen niet? ze haalde berustend haar
schouders op hebt u er bezwaar te
gen, om morgen met me mee te gaan
naar Amsterdam? We zijn netjes /óór
poortsluiten weer binnen, en u zult me
er zéér mee verplichten.
Marian weifelde. Alles in haar riep:
néé. Maar opeens schoot haar een ge
dachte door het hoofd. Die houding van
Sartorius.... de houding van haar Va
der tegenover hém.daar moest ze
meer van weten. Nu had ze, als ze het
een beetje slim aanlegde, de kans om er
achter te komen, op welke wijze Sarto
rius vat op haar vader had.
En tot verwondering en tegelijk op
luchting van Korstiaan van Vueren zei
ze, een beetje achteloos: Och, als :k
u er een plezier mee kan doen.maar
u maakt zich een overdreven voorstel
ling van mijn goede smaak.
Vergun me dan een juiste voorstel
ling te hebben van mijn eigen smaak
glimlachte hij en toen tot haar door
drong wat hij bedoelde, zou ze hem
graag in het gezicht geslagen hebben.
Maar ze bedwong zioh en zei met een
zwak glimlachje: Dat is dus afge
sproken. Hoe laat?
Om tien uur morgenochtend ben ik
met de wagen voor zei hij. Zie je
wel, Van Vueren. je bent ouderwets, je
dochter heeft modernere opvattingen.
Korstiaan zag zijn dochter aan, en
toen ze zijn blik zag, zo vol zorg en be
kommering, zou ze graag naar hem toe
gelopen zijn en zijn hoofd tussen haar
sterke handen genomen hebben. Maar
ze deed het niet. Ze knipte naar hem,
met beide ogen, een gebaar vol ver
trouwen en genegenheid, en tegelijk
van zelfbewuste zekerheid. Ze zag weer
diezelfde trek van trots en voldoening
terugkomen op het gezicht van de zo
snel verouderde man.
Hij heeft het begrepen, dacht ze. Ik
zal dat varkentje nu zelf eens wassen.
Misschien blijkt het wel.... een zwijn!
Toen de volgende morgen de grote
Cadillac van meneer Sartorius stopt
voor Het Wapen van Breeck, om Mariai
af te halen, kreeg het meisje spijt var
haar zo ras genomen besluit.
Gisteren had ze toegestemd met Sar
torius mee te gaan, ze wilde eens probe>
ren hem uit te horen, te weten te komei
welke macht hij over haar had, .va
voor soort mens hij was, of haar in
stinctieve afkeer van deze man gerecht
vaardigd was, ja dan neen.
Nu opeens werd haar duidelijk da
dit geen gemakkelijke taak zou zijn, da er 251
die wellicht boven haar kracht zou gaai
en dat het helemaal niet zeker was
zii tegen Sartorius opgewassen zou ujt
Ze vond het ook vervelend dat hee
Breeck kon zien dat zij met Sartorius 0
stap ging. De mensen zouden nooit he
goede van je denken wanneer ze moge
lijkerwijs iets slechts van je konde
denken, dat had ze allang geleerd,
wie weet weÜke conclusies er getrok
ken zouden worden uit het feit, dat M«
rian van Vueren met de rijke Sartoriu
die toch al niet zo'n beste naam had
Breeck. een dagje uit toeren ging!
(Wordt vervolgd).
