Cjroen ^warts jéxels in het hart—
Leven in prachtige gemeenschap
Het Clazina Emelie Gollards Rusthuis
Stichting
Hulp aan
Bejaarden
Dapper Juulke!
WOENSDAG 11 AUGUSTUS 1954
TEXELSE
68e JAARGANG No. 6860
COURANT
Uitgave N.V. v.h. Langeveld de Rooij
Boekhandel Drukkerij Bibliotheek
Den Burg - Texel - Postbus 11 - Tel. 11
Verschijnt Woensdags en Zaterdags.
Bank: R'damse Bank, Coöp. Boerenl.
Bank. Postgiro 652.-Abonn. pr. f 1,95 p.
kwart, -f- 20 ct. incasso. Adv. 8 c. p.mm.
stoer gebouw
De Texelaars zijn al lang gewend aan
dat prachtige, stoere gebouw aan de bui
tenkant van Den Burg. „O, dat is het
nieuwe rusthuis'', zeggen ze dan. Het
Clazina Emelie GoEards Rusthuis. Vele
inwoners van Den Burg hebben de ge
woonte er bij hun avondwandelingetje
langs te kuieren- Zij kijken er dan eens
tegen op, zien hier en daar nog licht
branden, meestal ook in de twee boven
elkaar liggende zaaltjes in het midden,
en de wandelaar staat er verder niet
bij stil. Hij vindt het mooi, dat het er is
en hoopt wellicht in stilte er bij nade
ring van z'n eigen levensavond nooit op
aangewezen behoeven te zijn.
Maar hoe is nu het leven binnen de
muren van dat mooie bouwwerk? Is
daar een aantal oudelieden bij elkaar,
dat nauwelijks anders doet dan wachten
op het einde? Misschien wel een stel
narrige mensen, die de aardigheid eraf
hebben? Wij wilden het antwoord op die
vragen wel eens weten en zijn op een
zonnige morgen het rusthuis binnenge
stapt, gewapend met potlood en camera.
De avond ervóór kreeg Uw verslaggever
gelegenheid een gedeelte bij te wonen
van een vergadering van het bestuur,
dat bestaat uit de heren J. N. Bruin, J.
Bakker, K. Breman, C. P- Eelman en
J. Bakker Pzn.
Een groot huishouden.
Zo'n rusthuis is te vergelijken met 'n
heel groot huishouden. De dagelijkse lei
ding ligt in handen van de directrice,
zuster H. Oldenkamp en zuster Th. de
Jong, die onderdirectrice is- Aan het
bestuur zijn natuurlijk de beslissingen
van zakelijke aard, terwijl het ook de
verschillende aanmeldingen grondig on
derzoekt. Bij zakelijke beslissingen gaat
het vaak om ontzaglijke bedragen, zó
zelfs, dat het verwonderlijk genoemd
moet worden dat de tarieven niet nog
belangrijk hoger zijn. Vooral de (ideale)
verwarming vraagt kapitalen. Er moet
dan ook heel wat gedokterd worden, wil
de zaak „glad'' lopen. Grote tegenslagen
zijn er tot nu toe gelukkig niet geweest
Een verpleeghuis?
Het komt wel eens voor dat zich men
sen voor het rusthuis aanmelden, wier
gezondheid te wensen overlaat. Hoe spij
tig het bestuur dit ook vindt, meestal
moeten deze mensen worden afgewezen.
Hebben zij dan geen recht op verzor
ging? Natuurlijk wel, maar het rusthuis
is nu eenmaal geen ziekenhuis. Sukke
lende mensen vragen veel meer dan de
normale verzorging, waarvoor dan ook
belangrijk meer personeel zou moeten
worden aangetrokken- Dus meer kosten,
met het onvermijdelijke gevolg dat de
tarieven omhoog zouden moeten. Dit nu
wil men tot elke prijs voor de „normale"
bewoners voorkomen. Toch zou men der
gelijke gevallen in de toekomst ook
graag willen oplossen. De mogelijkheden
tot het doen bouwen van een apart ver
pleeghuis zijn dan ook in onderzoek.
Natuurlijk zijn daarbij de financiële
moeilijkheden verreweg de grootste.
Noodgedwongen zal zulk een verpleeg
huis nog wel even op zich laten wachten
•Bé
Hoge leeftijden.
De gemiddelde leeftijd van de huidige
bewoners van het rusthuis ligt o.i. zeer
hoog: omstreeks 80 jaar! Binnenkort
hoopt een echtpaar het diamanten hu
welijksfeest in het rusthuis te vieren-
Maar de bewoners zijn gezond, en dat
scheelt ontzaglijk veel. Natuurlijk, re
gelmatig zijn er kleine afwijkingen,
maar toch niet van ernstige aard.
HOOG WATER
11 Aug. 6.49 en 7.19; 12 Aug- 7.55 en 8.10
13 Aug. 8.43 en 8.54.
Aan het strand is het ongeveer een uur
eerder hoog water-
Het Personeel.
De tweekoppige directie wordt bijge
staan door vijf meisjes, van wie een
kookster, die door de directrice wordt
opgeleid. In zo'n grote huishouding is
het een en ander te doen, dat kunt U
zich voorstellen! Dat men op de spreek
woordelijke manier in het rusthuis van
de grond zou kunnen eten, bewijst wel
dat de handen flink uit de mouwen wor
den gestoken. Zoals dat met directies
meestal het geval is, kent ook de rust
huisdirectie geen bepaalde werktijden.
De directrice is van half zes 's morgens
tot 's avonds tegen 10 uur in de benen!
Maar het werk komt klaar en voor een
persoonlijk gesprekje met de bewoners
kunnen er altijd nog wel een paar mi
nuten af. Wel zou de directrice er graag
nog eens een volwaardige hulp bijheb
ben, maar ze weet ook wel, dat de daar
door te maken extra-kosten eerst door
meer inkomsten moeten zijn goedge
maakt.
Alleen voor „elite"?
Men wil wel eens beweren dat het
Gollards rusthuis uisluitend bestemd is
voor de beter gesitueerden, en dat dus
de „gewone man" er beslist geen kans
krijgt- Dat is echter niet het geval! Na
tuurlijk moet de pensionprijs worden
voldaan, en iemand die alleen van
Drees trekt kan dat niet. Er zijn dan
ook verschillende bewoners in het rust
huis, die steun krijgen van hun kinde
ren of van de stichting „Hulp aan Be
jaarden" Een door het bestuur van deze
stichting ingezonden mededeling treft U
in dit nummer van de Texelse Courant
aan. Waar dus het geld vandaan komt,
interesseert het bestuur van het rust
huis helemaal niet. Hoofdzaak is, dat
de adspirant-bewoners nette, behoorlij
ke mensen zijn (De genoemde stichting
„Hulp aan Bejaarden" staat geheel los
van het rusthuis).
De bewoners.
Wij zijn bij ons bezoek eerst eens de
keuken binnengestapt. Blinkend en hel-
piepers jassen
der, zoals alles in het gebouw- Er wordt
geroerd en geschuurd en„piepers
gejast". Van dat karweitje is de 78-ja-
rige heer Chr. Weijdt niet gemakkelijk
af te houden. Hij wil graag wat om han
den hebben en is dan ook zo'n echte
klusjesman. Vroeger is hij visser ge
weest, daarna heeft hij 30 jaar in de
Amsterdamse haven gewerkt. Elke mor
gen stapt hij om kwart voor zeven uit
bed en 's avonds om 10 uur stapt hij
er weer in. Hoe hij het vindt in het
rusthuis? Prima, niets dan lof! In het
begin heeft hij er wel even raar tegen
aan gekeken, maar dat is een kwestie
van aanpassen. Ook z'n vrouw is tevre
den, ja, ze redden het hier best- Onder
elkaar is de stemming ook vrijwel
steeds goed.
B.B.ERS VAN CAPELLE A.D. IJSEL
DAG OP TEXEL
Een vijftigtal mensen van de dienst
Bescherming Bevolking te Capelle a.d.
IJsel zal vandaag een bezoek brengen
aan Texel.
DEZE MAAND GEEN ZITTING
Deze maand wordt geen zitting ge
houden voor de Kleuterzorg en de
Rheumabestrijding-
PUBLICATIE
VAN DE CULTURELE RAAD
Woensdag 11 Augustus
Den Burg, Park, Haags Matrozenkoor.
De Cocksdorp, Openlucht-filmavond van
de Amerikaanse Voorlichtingsdienst.
Donderdag 12 Augustus
Den Burg, Oranjeboom, „Klein Toneel",
Oudeschild met „Een baby van duizend
weken". j
De Koog, Openlucht-filmavond van
de Amerikaanse Voorlichtingsdienst.
Vrijdag 13 Augustus
Den Burg, Oranjeboom, 8 en 9.45 uur
Texelfilm-
Zaterdag 14 Augustus
Den Burg, Park, Concert Koninklijk
Texels Fanfare Corps. Na afloop lam
pionoptocht.
LANGE WAALDERWEG
De verbetering van de Lange Waal-
derweg en de doortrekking van deze
weg naar de Zaandammerdijk is door
de Plaatselijke Commissie voor Ruil
verkaveling gegund aan de laagste in
schrijver, de Aannemingsmaatschappij
De Moei Hermes te Alkmaar, voor
een bedrag van f 408.420,
De werkzaamheden zullen voor het
grootste gedeelte nog in dit jaar beëin
digd moeten worden.
Algemeen is men van oordeel dat de
verbetering en aanleg van deze weg,
die een rijbreedte van 5 meter krijgt,
het verkeer van het Noordelijke gedeel
te van ons eiland met Oudeschild zeer
ten goede zal komen.
HANDELSREGISTER
Onder „wijzigingen" treffen wij deze
week in het Handelsregister aan:
N.V- Texelsche Electriciteits Mij (T.E.M.)
Texel, Vismarkt 1, Electr. vooziening
binnen de gemeente Texel. Uittr. direc
teur P. A. de Rode. Benoemd dir. Ir J
F. Kipperman.
Begrafenisonderneming S. J. Witte,
Texel, Den Burg, Wilhelminalaan Sa-
Bel rijf overgegaan aan J. Reij.
Dan stappen we een kamer
binnen. Heel gezellig op de
divan zittend, vinden we daar S|
Mevr. Pereboom-Kooiman, |y
sinds Maart met haar man in
het rusthuis. Even later komt
de heer Pereboom opgewekt
binnenstappen, verrast door
het onverwachte en ongewone
bezoek. Dit echtpaar is ook
al enthousiast over hun leven
in dit gemeenschapje van
goed 40 mensen. Reden van
hun besluit tot intrek nemen
in het rusthuis was, dat
mevr. Pereboom thuis het
werk niet meer zo-best afkon.
„Ja hoor, we hebben het
best! We komen regelmatig
eens bij dochter en schoon
zoon in de Wilhelminalaan
op bezoek, zodat het contact met kin
deren niet verloren gaat"- (Hun schoon
zoon werkt als zetter bij de krant). Ze
hebben het echt leuk met de „buren"
in het rusthuis.
Aantreje!
Om half elf wordt plotseling de deur
op een kier geopend, een zware stem
zegt „aantreje!" en de deur gaat weer
dicht. Lachend legt mevr. Pereboom uit
.aantreje!
dat het zo iedere dag gaat. Het is de
87-jarige heer Dijker, die deze wacht
dienst om koffietijd waarneemt, bij ie
dere kamer op hun gang. Zij, die dat
kunnen, komen dan naar buiten ge
stapt om gezamenlijk naar de conver
satiezaal te gaan waar koffie wordt ge
dronken. Eerst wordt dan nog even
Mevr. Dros, die 89 jaar en daarmee
„huisoudste" is, afgehaald en dan gaat
het onder gezellige kout rfaar de con
versatiezaal-
En daar zitten ze dan bij elkaar, de
bewoners. De dames in grote kring, de
heren eveneens in een gezellige groep
En gepraat dat er wordt! Vanuit de hall
.in gezellige kout bijeen-
beluisterd, zou je je waarachtig in een
school wanen, wel te verstaan tijdens
het vrije uur.
Het koffie- en theedrinken gebeurt
„per verdieping", maar bij de maaltij
den zitten alle bewoners bij elkaar in de
eetzaal, die al te klein dreigt te worden.
Natuurlijk gaan wij niet kamer-in,
kamer uit.^Wij wilden eens een totaal
indruk trachten te krijgen van het leven
in het nieuwe rusthuis. Wel, het is een
bijzonder goede indruk. Je hoort al
gauw of er iets mis is. Maar dat is er
niet Natuurlijk is er wel eens iemand,
die zich niet of moeilijk weet aan te
passen. Die niet te eten krijgt wat hij of
zij thuis gewend was. Vanzelfsprekend
is een bepaalde regel noodzakelijk. Zo
veel mogelijk wordt rekening gehouden
met speciale wensen, maar die moeten
binnen redelijke grenzen blijven Het
menu is eenvoudig maar beslist goed.
Klachten over het eten hebben we, op
een enkele uitzondering na, dan ook niet
vernomen.
Ja. het is een mooie levensavond, die
het Clazina Emelie Gollards Rusthuis
zijn bewoners bereidt!
INGEZONDEN
vandaag bietjes
Deze Stichting, op initiatief van de
3 Protestantse kerkgroeperingen in het
leven geroepen, bedoelt aan personen,
welke door hun maatschappelijke om
standigheid, niet in staat zijn geheel uit
eigen middelen in de kosten te voorzien.,
welke opname in het Clazina Emelie
Gcllards Rusthuis met zich brengt, hulp
te verlenen-
Het ligt niet in de bedoeling alleen
hulp te bieden aan personen, welke tot
een van deze kerkgroepen behoren. In
dien er algemeen aan deze Stichting zal
worden medegewerkt, zal ook aan niet-
kerkelijken hulp worden geboden.
Op het ogenblik wordt reeds hulp ver
leend aan verschillende personen en als
de Stichting meer wordt gesteund zal dit
aantal spoedig kunnen worden uitge
breid.
Degenen, welke hulp wensen, kunnen
zich wenden tot hun kerkeraad of tot
een van de leden van het bestuur.
Het bestuur bestaat uit de volgende
personen: K. Breman, het Noorden,
voorz., J. Bakker, nabij Oosterend, secr-
en C. P. Eelman, Schilderend, Den Burg
penningm., dagelijks bestuur en verder
R. Bakker, Groeneplaats, Den Burg, P.
Bremer, Kogerstraat, Den Burg, J D
Troost, Den Hoorn, J. Kreeft, De Waal;
i C. Zijm, Sir Robert Peel, nabij De
Cocksdorp en A. Daalder, De Koog.
TEXELSE MARKT
Aangevoerd Maandag 9 Augustus:
3 koeien 750—850; 125 schapen 84—105;
65 lammeren 5565; 14 schrammen 80
100; 16 biggen 5565; 7 nuchtere kal
veren 3550.
Juulke Swarthof uit Den Burg is
10 jaar. Zij is niet zo maar een
gewoon meiske, deze Juulke.
Dat heeft zij jJ. Zaterdag aan
het strand bij het Westerslag
duidelijk getoond. Met hëar 8-
jarige broertje Kees speelde zij
op de veel verguisde bunker.
De zee heeft daar vlak langs
verschillende gevaarlijke diepe
gaten geschuurd- Het ziet er, bij
vloed, onschuldig genoeg uit. Dat
dacht Kees ook. Juulke zag
Kees in grote moeilijkheden ko
men; ze bedacht zich niet, sprong
bij broer in het water en wist
hem te redden.
Dat was nummer één. Want hier
bleef het niet bij. Een drie-jarig
kereltje uit Den Helder wilde bij
de bunker de boel ook wel eens
verkennen. En verdween prompt
in een kolk! Het in doodsnood
komende jochie zou niet de min
ste kans gemaakt hebben er
goed af te komen, was niet onze
Juultje uit het dapperste hout
gesneden.
De ouders van het knaapje had
den aanvankelijk niet eens in de
gaten, dat het hun zoontje was
dat daar van een wisse dood
werd gered. De ouders, natuur
lijk totaal overstuur, kwamen
op de terugtocht naar Den Hel
der pas op de pijnlijke gedachte
Juultje helemaal vergeten te
hebben- De vader kwam met de
kerende gelegenheid terug en
stapte bij de zaak van de heer
Swarthof binnen Er moest dan
maar even verteld worden wat
Juulke zou willen hebben! Wel,
Juulke kreeg een mooi cadeautje
en van ons krijgt ze bij deze ge
legenheid een compliment!
Moeten we nog eens op het ge
vaar van die bunkers wijzen?
Neen, we laten het hierbij.
INGEZONDEN
„OP TEXEL KRIJG IK TENMINSTE
GEEN SLAAG"
Zo kampeert onder leiding van de heer
en mevr. Schreuder de Jordaner Jeugd
weer voor de 3de maal op Texel-
Ze komen om te genieten van het rij
ke buitenleven, van de rust en schoon
heid, die in de natuur zijn te vinden-
Iedere week een nieuwe ploeg van
15 a 20 man, jongens of meisjes van 6
tot 15 jaar. In die ene week moeten ze
opdoen datgene, waar ze in de trooste
loze Jordaan het gehele jaar op moeten
teren (Uitgesproken troosteloos zouden
wij de Jordaan bepaald niet willen noe
men! De Jordaan is een oer-Amsterdams
stadsdeel met eigen bekoring. Maar ons
beperkende tot de kinderen: ja, die
komen ontzaglijk veel te kort! red.).
En de afgelopen weken was het maar
regen, regen, regen; de tenten drupten
vaak door. De speeltent werd een mod
derpoel. Want ze kamperen niet op
duin- of zandgrond. Daar was geen geld
voor- Ze kamperen in een weiland in de
P H. Polder, welwillend door de eige
naar afgestaan.
Maar U begrijpt dat het daar deze
natte zomer vaak drassig is en dat de
kleintjes vaak natte voetjes hebben. Kla
gen ze? Neen, ze zijn niet verwend en
genieten even goed met volle teugen.
Maar denken wij, die onze kinderen
alles kunnen en willen geven, nl. liefde,
medeleven, warme kleren en een droog
bed, wel genoeg aan hen die dit moeten
missen?
Zegt het u iets, dat een lief meisje van
plm. 6 jaar verleden week zegt: „Tante
wat ben ik blij dat u op Texel bent, nu
krijg ik tenminste geen slaag''. Wat 'n
ontzaglijk kinderleed ligt er verborgen
achter deze enkele woorden. En nu de
den wij in de oorogsiaren zoveel om de
nood in Amsterdam te lenigen en zou
den wij nu deze kleintjes niet willen
helpen7 Ik geloof het wel-
Als er nu in ieder dorp eens een paar
warm aanvoelende mensen waren, die
b.v- eens wat eieren, belegsel voor het
brood of wat bessen verzamelden en
dat in het kamp brachten. En laten wij
Texelaars, die zo ontzettend veel bezit
ten, nu eens zorgen, dat er een volgend
jaar voor deze armsten der armen een
kampeerschuur beschikbaar is.
Gaven en giften bij het kamp in de
P.H. Polder.
Een Texelse medewerker.
(Een prachtig idee van deze Texelaar!
Kent U, lezers, de vaak meer dan ellen
dige omstandigheden waaronder deze
kinderen gedwongen worden te leven?
Weet U dat zij soms wonen in hokken,
die de naam woning nauwelijks kunnen
verdienen? En dat veel van die arme
schepsels, weer of geen weer, de straat
op worden gestuurd omdat moeder een
„nevenberoep" heeft gekozen, waar ze
haar kinderen niet bij gebruiken kan?
Allemaal omstandigheden waar wij,
als enkelingen, niet veel aan kunnen
veranderen- Maar wèl ligt het in onze
macht te doen, wat bovengenoemde
Texelaar zou willen- Zullen wij de han
den ineen slaan? Ieder blij kinderhart
is winst in deze wereld. - red.).
