ësarê
De N.V. Goederenhandel
Ph. Vlessing organiseerde
drie drukbezochte
modeshows
De Grote Speurder
Uw medemens vraagt
U iets
Op reis
Het gaat goed met
Phoca
Gemeenteraad bijeen
VJW
Over het tientaUen meters lange plan
kier schreden de acht Dames-manne
quins langs de dikke rijen bewonderen
de en dikwijls applaudisserende Dames,
terwijl mevr. C. E. van Gelder, wier
stem niet voor het eerst door de zalen
van „Texel" klonk, alle geshowde num
mers - 130 in het genre dameskleding,
70 op het gebied van de kleuter-, jon
gens- en herenmode! - in bloemrijke
taal introduceerde.
„Ik zie zeer vele bekende gezichten
van vorig jaar!" zei mevr. Van Gelder
en dat zal niemand verwonderen: zo'n
Modeshow smaakt naar meer, evenals
de thee- of koffiecomplet. Bekende ge
zichten, maar weer nieuwe vondsten,
nieuwe, frisse, aanlokkelijke ideeën
openbaart ons H.M. De Mode voor het
komende seizoen. Met dikwijls de allu
res van de echte Parisiennes wandelden
de Amateur-mannequins langs.
Een belangrijk element is steeds de
kleur. Wel, troef zijn alle kleuren blauw
van het lichtste bleu af, tot gauloise en
Swiss air blue. Dan zal geliefd zijn:
fuchsia rood en voorts bruin in alle
toonaarden. En toch ook wel de kleur
grijs, zoals ons duidelijk werd.
Texelse mannequins, waarvan de
jongste nog geen drie jaar bleek te zijn.
„De nieuwe mode, waar U door Uw
krant of tijdschrift natuurlijk allen al
veel van weet, maar waarvan U toch
ook wel eens iets in de practijk wilt
zien!" Aldus de toelichting. En zo begon
dan de revue. Eerst het plukken van de
dag in de peignoir, in iedere maat voor
radig en in iedere kleur en motief. De
kinderen naar school: de kleuter- en
kinderkleding maakte een degelijke en
toch even vlotte, gezellige indruk. Daar
bij een capuchon met teddy, een school-
pantalon met warme jumper. Mooie
vesten met de sportieve, gekleurde stre
pen langs hals en mouwen.
Dan een serie morgenjaponnen met
o.a. moderne streepdessins, verleven
digd ook met leuke garnering en voor
zien van een 3/4 aangeknipte mouw.
„Ah!" hoorde je alom, toen een schat
van een japonnetje met breed begin
nende en smal eindigende strepen ge
showd werd. Dan Jersey-blouses, kleu
terjasjes, japonnen in de hoofdtoon grijs
met strepen.
Jongens, parmantig stappend in weer
on wind jacks. Jacks ook in mosterd-
kleur, poplin, met bontkraag en het ge
heel met teddybeer gevoerd. Vlotte
meisjesmantels, Falcon regenkleding
„Maar die ken d'r tegen!" hoorde je.
En tevens klonk een zachte melodie van
„The penny-serenade"....
Een deux-pièces van Otterman, ge
weven tricot in grijs met groene garne
ring en bevallig daar omheen gedra
peerd een stola van mol. Een bruin-
kleurige jack met aansluitende capu
chon, gevoerd met teddy. Kleuters stap
ten voorbij in Tiroler pakjes, Tricot
mantelpakjes op taille gewerkt met een
FEUILLETON
Of te wel „De wonderlijke beleve
nissen van Pieter Bakker.
7. Maar eerst zou hij zich eens terdege
en vakkundig inrichten.
Om te beginnen moest hij een revol
ver hebben. En zo stapte hij met vaste
tred naar een wapenmagazijn, waar die
blauw-glanzende, venijnige dingen zo
maar voor het raam lagen, als waren 't
krultangen of kolenschoppen. Hij stapte
aarzelend de winkel binnen. Hoe kocht
je zo'n ding? Waren er soorten? Natuur
lijk. Brownings, automatische pistolen,
dat was tegenwoordig mode. Hij zou 'n
browning nemen, zo'n mooie geblauwde.
De meneer in de winkel zag hem ver
wachtingsvol aan
Heeft u ook een browning? vroeg
Pieter, met zijns ondanks trillende stem
Jawel, antwoordde de ander, zijn
vreemde klant opmerkzaam beschou-
wende. Ik ben rijk gesorteerd in al
lerlei handwapens. Waarvoor had u 'm
nodig?
Ook een vraag, dacht Pieter.
Ik heb 'm nog zo direct niet nodig,
maar het kon wel eens van pas komen,
antwoordde hij geheimzinnig
O juist ja! zei de winkelier en
nam Pieter nauwkeurig op. Hij bemerk
te de gespannen glans in diens ogen, het
trillen van zijn handen. Jaja, u denkt
'm wel eens nodig te hebben. Heeft u
een licentie?
aparte kleur blauw, lavendel blauw,
met bijbehorende blouse. Zeer modieuze
Franse ruit in japonnen, die allerfraaist
stonden. En hoe leek U die slank ma
kende rok??
En dan, zomaar ineens, zonder tijd
om je vast te grijpen: een chique her
melijnen cape, waarvoor honderd lam
meren moeten worden aangevoerd
Als zo'n keur de Dames niet deed
duizelen, de mannen zeker en zij von
den het optreden van de voordracht
kunstenares, mevr. Agaath Sligting, die
hier haar vacantie doorbrengt, dan ook
een prettig intermezzo. De schetsen in
proza werden door haar gevoelvol ver
tolkt en zij oogstte dan ook een harté-
lijk applaus.
De hervatting van de show bracht
een zwart-witte ruit, een door alle mo
detijdperken heen geliefd motief. Ja
ponnen met aangeknipte of ingezette
mouwen, mantels te kust en te keur,
soms met enorme kragen, zoals de Mo
de-ontwerper Koning Jack Fath ons
brengt. De enige mannelijke mannequin
verscheen in zeer modieuze herenkle
ding: costuums, jassen, tegen regen en
tegen de kou. Regenmantels van Ame
rikaanse poplin tot gabardine.
Bontmantels bleken eveneens ruim
gesorteerd. Maar de imitatie was ook
niet mis: een teddyjasje leidde allen op
een dwaalspoor. Maar het was dan ook
zeker even mooi en.ijzersterk, ter
wijl de prijs opvallend laag genoemd
werd.
Velours mantels, gegarneerd met In
disch lam, deux-pièces in tien verschil
lende kleuren „Echt Parijs", hoorden
wij vaak, „niet wat prijs, maar wel wat
stof betreft". Swaggers in diverse tin
ten en maten. Cocktailjurkjes, cocktail
rokken van zijde met nylon, met bijpas
sende blouses in wit en zwart. Zwarte
taftzijde met zacht-rose organsa. Weer
anderen opgewerkt met geborduurde
tulle. „Het kreukbare tijdperk is z.g.a.
afgesloten!"
Ook de allernieuwste stoffen op het
gebied van mantels, zoals curl mohair,
alsmede een collectie mooie hoedjes in
de nieuwste materialen en de z.g. pot
hoeden.
Besloten werd met een indrukwek
kende show van bontmantels.
Op deze show heeft men dus een uit
nemend beeld gekregen van hetgeen de
N.V. Goederenhandel Ph. Vlessing op
het terrein der modekleding te bieden
heeft.
TEXELAAR WON EERSTE PRIJS
De heer Luit Sok, Parkstraat, Den
Burg, nam in het Zwitserse toeristen
plaatsje Brünen deel aan een door de
VVV aldaar georganiseerde internatio
nale zangers wedstrijd. Het publiek, dat
aan de hand van een tabel als jury de
punten mocht toekennen, riep onze ei-
landgenoot tot overwinnaar uit met 440
punten. De prijs was 50 Zwitserse
Francs, een 40 gulden dus! Nr. twee
werd een Zwitser, die er geducht op los
jodelde en nr. 3 een Frangaise, die zong
„Parlez moi d'amour". Luit versloeg
zijn rivaal met een puntenoverschot van
106 door zijn lied „Florantinische Nach-
te". Aan het zangconcours namen' Ita
lianen, Belgen, Fransen, Zwitsers en
andere nationaliteiten deel.
Een wat?
Een vergunning tot het dragen van
vuurwapens?
Ehnee, die heb ik niet, beken
de Pieter, wel een weinig van zijn stuk
gebracht. Waar je tegenwoordig al een
vergunning voor hebben moest!
Tja, dan zult u toch het best doen
die eerst aan te vragen, anders mag ik
u niet leveren, adviseerde de winkelier.
Waar moet ik dat doen? infor
meerde Pieter.
Wat dacht u van de geneeskundige
dienst? vroeg de winkelier ironisch,
want hij meende dat Pieter de zorgen
van deze dienst geen minuut langer kon
ontberen.
U maakt een grapje ontdekte
Pieter, die klaar begreep dat deze dienst
met de verstrekking van de vergunnin
gen voor vuurwapens niets te maken
had. Ze namen hém niet.
Nou ja vergoelijkte de winke
lier, die tot de conclusie kwam, dat Pie
ter toch nog niet helemaal gek was
ik maakte een grapje, inderdaad, want
ik dacht dat u het wel zoudt weten. U
moet bij de politie zijn. Daar is ie
ook veilig, dacht hij er achteraan.
De politie! De natuurlijke vijand van
iedere amateur-detective! De politie,
die blunder op blunder maakte, half
getikte inspecteurs en oerstomme agen
ten, voor schut gezet door de particulie
re speurders in iedere detective-roman!
Nee, daar moest hij zeker niet zijn.
Maar hij liet van zijn overleggingen
niets merken.
Dat zal ik dan maar es eerst gaan
Een van Uw medemensen staat langs
de weg en vraagt U iets. Luistert U
naar hem of laat U hem met een gerust
hart links liggen?
Hij had zijn plaats in de samenleving,
hij beging een fout en ondervond daar
van de gevolgen: hij hoorde zijn vonnis
uitspreken en moest zijn straf onder
gaan. Toen kwam hij vrij en zo was
deze episode uit zijn leven voorbij.
Was het maar voorbij! Het tegendeel
blijkt. Waar hij ook komt en tracht
weer in de samenleving opgenomen te
worden, stoot hij het hoofd.
Moogt U daaraan meedoen a.h.w. over
de man voor de tweede maal een vonnis
vellen?
Laten wij met elkander deze man
helpen weer op dreef te komen. Laat
Uw medemens niet ondergaan! U kunt
hem de helpende hand reiken via de
de Nationale Reclassering. Deze trekt
zich het lot van Uw medemens, die
faalde, aan en helpt hem voort. De no
dige middelen daarvoor kunt U haar
verschaffen bij de a.s. collecte i(20 Sep-
tember-3 October).
In de Nationale Reclasseringscollecte
hebben een gelijk deel: het Nederlands
Genootschap tot Reclassering, de Rooms
Katholieke Reclasseringsvereniging, het
Leger des Heils en de Protestants-
Christelijke Reclasseringsvereniging.
Helpt U allen een handje; onttrekt U
niet aan deze hulpverlening! Bedenkt U
bovendien, dat de collectanten hiervoor
vrije tijd opofferen en dikwijls onaange
naam weer trotseren. Maakt U allen
dan, dat ook deze offering niet tever
geefs is.
Ik hoop, dat de inzameling zal slagen!
Mag ik op U allen rekenen? Voor Uw
hulp reeds nu hartelijk dank.
A. de Koning-van Ramshorst
ridn Uw spoorkaartje ge
haald bij de V.V.V. „Texel"
ZAKENNIEUWS
NIEUWE MACHINE IN SLAGERIJ
Visser's Vleeshouwerijen nodigde ons
uit de werking van haar nieuwste ma
chine te komen bekijken. Dit is een
speciale machine voor het draaien en
mengen van vlees, uitgerust met drie
versnellingen. De gehakt- en worstfa-
bricage geschiedt er nu op zeer moder
ne en volkomen hygiënische wijze. Te
vens kan door aansluiting van een
draaischijf deze machine gebruikt wor
den voor het slijpen van messen.
VIS IN DE VIJVER VAN PLAN-ZUID
Op het ogenblik zwemt in de vijver
van Plan-Zuid te Den Burg een flink
aantal jonge voorntjes rond. Zij zijn
door de Dienst van Gemeentewerken
overgepoot uit de Brink te De Koog,
waar de visjes, die ^10-15 cm lang zijn,
ongeveer drie jaar geleden uit het kuit
rolden. Bij mooi en zonnig weer spar
telen; ze hun levensvreugd tot boven de
oppervlakte uit. Er is nu dus echt leven
in de vijver!
BIM EN BAM
Er kruipt een slak over de
weg en Kees Jumbo staat vol
aandacht te kijken. Als Bim
en Bam een poosje daarna
langs hem komen, zit Keesje
hevig te snikken. „Wat is er
de beertjes belangstellend,
aan de hand, Keesje", vragen
„Ik, ik", snikt Kees, ik wil
ook zo graag een huisje op
mijn rug net als de slak en
o, o, o, dat kan natuurlijk
nooit, want mijn rug is veel
te groot". Ga jij maar met
ons mee, dan zul jij eens zien
wat wij voor je gaan maken,
huil maar niet hoor". Dan
wordt er tegen Kees gezegd,
dat hij op de grond moet
gaan liggen en de beertjes
bouwen dan heel netjes een
mooi huisje om hem heen.
De andere dieren vinden het
mal, maar Keesje Jumbo is
vreselijk gelukkig, dat hij 'n
huisje heeft precies als de
slak en daar was het Bim en
Bam toch om begonnen.
doen, besloot hij hardop.
Dag meneer, en bedankt! En hij
wandelde, stijf en statig de winkel uit,
zijn hoed op zijn flaporen.
Wat een rare snijboon dacht de
winkelier. Daar lees ik dezer dagen
wel iets over in de krant.
Pieter begreep dat het zo makkelijk
niet ging als hij eerst had gedacht. Met
vuurwapens moest hij dus nog maar
even wachten, en eerst aan andere dé
tails van zijn uitrusting zijn aandacht
wijden. Een half uur later was hij in 'n
magazijn van toneelartikelen druk bezig
met het uizoeken van een grote serie
pruiken, valse snorren, schmink, mas
kers en andere nuttige zaken.
De winkelier was zeer gedienstig, al
leen maar bang dat hij met een onge
vaarlijke krankzinnige te doen had en
al zijn moeite voor niets zou blijken.
Maar toen Pieter hem prompt en con
tant betaalde en opdracht gaf alles te
bezorgen aan een adres in een goed be
kend staande buurt, kon het de heer
Liewieson ook niets meer schelen. 't
Zei je gebeuren, meneer beloofde hij
voor drieën heb meneer alles thuis
en ik zal d'r nog een paar klapsigaren
bij doen voor de contante betaling!
Er was nog zoveel dat Pieter nood
zakelijk hebben moest. Diverse paren
handboeien, aether en chloroform om
een gevaarlijke tegenstander te kunnen
verdoven, kortom, aan de inrichting van
zijn detective-bureau ontbrak nog van
aÜes.
Hij wist niet waar hij al die para
phernalia zou moeten halen zonder zich
EEN ONVERGETELIJKE VACANTIE
VOOR MEER DAN 28.000 OORLOGS
WEESJES EN OORLOGSINVALIDE
KINDEREN!
De „Stichting Het Vierde Prinsen
kind", die voornemens is om in onze
gemeente 3 filmavonden, benevens 5
schoolvoorstellingen te organiseren,
werd opgericht in 1947 en heeft tot
doel het organiseren van vacantiekam-
pen voor oorlogswezen en watersnood
wezen. Ook halfweesjes komen voor
uitzending in aanmerking. Voorts wor
den speciale kampen georganiseerd voor
lichamelijk gebrekkige kinderen, die
door de oorlog werden getroffen.
Voor de zomerkampen van de Stich
ting geven ieder jaar honderden erva
ren jeugdleid(st)ers, artsen, verpleeg
ster, aalmoezeniers en geestelijke ver
zorgers, geheel pro deo hun beste
krachten.De stichting heeft reeds aan
28.000 oorlogsweesjes en oorlogsinvalide
kinderen een onvergetelijke vacantie be
zorgd.
Ook uit Texel komt jaarlijks een 10-
tal kinderen voor uizending naar een
dergelijk kamp in aanmerking.
Uiteraard kan dit particuliere initia
tief alleen voortbestaan, indien het ge
hele Nederlandse volk dit werk ook
daadwerkelijk steunt.
Hoe de Stichting haar werk verricht
en wat dit voor de kinderen betekent?
Gaat U dit zelf zien op de komende
filmavonden, en wel:
te Oosterend in het Gebouw voor
Christelijke Belangen op Dinsdag 28
September, 's avonds 8 uur, met mede
werking van de Zangvereniging „De
^Lofstem";
te Zuid-Eierland in de kapel der Ned.
Herv. Gemeente op Woensdag 29 Sep
tember a.s., 's avonds 8 uur, met mede
werking van de Zangvereniging „Cres
cendo";
en te Den Burg in Hotel „De Oranje
boom" op Donderdag 30 September a.s.,
's avonds 8 uur, met medewerking van
de accordeonclub „Avanti".
Het werkcomité Texel hoopt, dat de
Texelse bevolking niet zal achterblijven
in haar sympathiebetuigingen met het
prachtige werk, dat door de Stichting
wordt verricht. Dezer dagen zullen U
door vertegenwoordigsters van de vrou
wenverenigingen kaarten in voorver
koop worden aangeboden. Denk dan aan
hetgeen de Stichting doet en aan het
geen ieder van ons te doen staat om het
prachtige werk van de Stichting door
gang te doen vinden.
Het werkcomité Texel van de
Stichting „Het Vierde Prinsenkind"
„Phoca", het zeehondje, dat sinds zijn
vierde levensdag door zijn pleegouders,
het echtpaar G. de Haan-Langeveld,
liefderijk wordt verzorgd, maakt hét
uitstekend. Hij kan zich nu al behoor
lijk redden en als ze hem in het grote
aquarium laten zwemmen is hij hele
maal in zijn sas, want daarin vindt hij
altijd wel een lekker hapje: een puit
aaltje, een zeedonderpad, een wijting of
een jong kabeljauwtje. Zoals U zich
herinnert, gaf de verzorging aanvanke
lijk grote moeilijkheden en in ieder ge
val veel rompslonp doordat „Phoca"
halsstarrig weigerde eigenhandig voed
sel tot zich te nemen. Het voedsel werd
daarom door een slang in zijn maag ge
spoten, later, toen de kost wat steviger
moest worden, werd het maal door een
soortement proppenschieter op de plaats
van bestemming gebracht. Nu hij ech
ter zelf aan het schransen is geslagen,
geeft dat vele zorgen minder. Het moet
nu toch wel raar gaan, wil dit zeehond
je thans nog door kinderziekten om
komen. Dit is het derde experiment met
een zeehondje, dat de Museumconser
vator in het leven tracht te houden: de
vorige twee gasten stierven vrij spoedig
„Phoca" zal een reuze attractie voor
ons museum worden, dat dit jaar al
meer dan 15.000 bezoekers ontving, wat
2000 meer is dan vorig jaar Dit record
is stellig te danken aan de aanwezig
heid van „Phoca", die zijn kostje dus
best verdient!
in 't oog lopend verdacht te maken.
Maar 'n instinct zei hem, dat hij daar
in de loop van zijn carrière wel achter
zou komen.
Pieter stapte naar huis en, daar wacht
te op zijn kamer reeds het grote pak
van Liewieson. Hij sloot de deur af en
ging aan 't uitpakken, zorgvuldig alles
bergend in een lege kast. Daar hingen
reeds allerlei wonderlijke kledingstuk
ken, die hij in een uitdragerij had opge
diept, 'n pet met een vetklep, een oude
koetsiersjas, een duffelse jekker die be
tere dagen had gekend, een verzameling
dassen, werkkielen en bouffantes, kort
om van alles waarmee hij zich zou kun
nen omtoveren in een gans ander wezen
En toen begon hij.
Hij haalde de spiegel van de wand en
zette die met veel moeite en niet zonder
een vaasje bloemen om te gooien, op de
tafel. Hij trok zijn eigen nette kleren uit
en een oud khaki shirt aan. Een rafelige
das draaide hij zich om de hals. Zijn
nette molières verruilde hij voor een
paar lompe vetleren laarzen, die hem
iets te groot bleken, waarom hij de te
nen met watten opvulde. Hij klotste er
mee door de kamer, op zoek naar ver
dere onderdelen van zijn uitrusting.
Toen poederde hij zijn blozende wan
gen, tot hij er uitzag als had hij geen 2
dagen meer te leven. Een zwarte pruik
voltrok een algehele verandering in zijn
uiterlijk en bedekte zijn blond, plat
kuifje. Zijn wenkbrauwen werkte hij
zorgvuldig bij en plakte toen een mis
troostige zwarte snor onder z'n neus.
Daarna hing hij, niet dan na een minu-
(Vervolg van pag. 1) J
De Waard: „Bij slecht weer maken de
kinderen van de bus gebruik, anders
sporadisch". Voorz.: „Mijn eigen jeugd
blijkt ook de voorkeur te geven aan de
fiets als het weer maar half geschikt
lijkt. (Overigens is het daarbij niet zo,
dat zij de centen voor de bus aan hun
zakgeld mogen toevoegen!!) De heer
Beumkes: „De laagste klas gaat altijd
per bus. De heer De Waard: „U bedoelt
in dit geval de dienst op Den Hoorn?"
De heer Beumkes: „Wij geven subsidie
voor het vervoer per auto naar de bij
zondere scholen. Zijn wij dan niet ver- I
plicht diezelfde subsidie te verlenen 1
voor wie naar de o.l. school gaan?
Uit weer andere stemmen bleek, dat
dit een moeilijk punt is en combinatie
met andere instellingen op onderwijs- T
gebied ook moeilijk is, waar de school- j
tijden verschillen.
De heer Wassenaar - kwasi-ironisch? i
- „Het zou niet onaardig zijn als wij
in Nederland de eerste gemeente waren,
die haar scholieren vrij vervoer aan
bood!
De heer S. van der Vis ving uit de 1
mond van de voorzitter een bevredigend 1
antwoord op, toen hij een lans brak 1
voor de verbetering van de Dorpskerk-
klok.
De heer Van der Vis had van de zijde
van enige dorpsgenoten (Kogenaars dus)
de klacht moeten horen over de huidige
standplaats van de haring en zuurkraam
„Een onprettige lucht", aldus de klacht,
maar weer anderen, o.a. wethouder Hin,
betoogden: „Een haringkar trèkt de
badgasten juist aan!" „Het is geen Pa
tates Frites-kraam, als ik die een hele
avond voor mijn huis had staan, ging ik
verhuizen!" aldus de voorzitter.
De heer Jn Daajder verklaarde, dat
de Verlengde Peperstraat ten gevolge
van een geringe regenval tot een brede
sloot verandert. „Ik heb onlangs ook al
over dit punt gesproken en toen ik het
over aanbrengen van een pontverbin
ding aldaar had, meende ik dat werke
lijk! „Bij eb gaat het nog, maar bij
vloed kom je er niet door!"
Mevr. Vrijdag: „Waarom knapt de
buurt dat zelf niet even op? Dat hebben
wij destijds ook eigenhandig verbeterd.
Wij zitten precies in het niemandsland
tussen de gemeente en de Polders"
Nadat de heer F. L. de Grave nog een
tip had gegeven inzake het slopen van
dc hoge tuinwal, die het uitzicht bij
„Hermanshoeve" ernstig belemmert, -
hij wist iemand, die de zaak gratis wil
de egaliseren - werd de vergadering om
vijf uur gesloten.
INGEKOMEN PERSONEN
Johanna H M. Drenth, van Amsterdam
le Jan Steenstraat 6611 naar H 117;
Jetske de Swart, van Barradeel, Min-
nertsga 440 naar Parkstraat 30; Jacobus
H. B. Vos, van Warmond, Mgr. Aenge-
nentlaan 1 naar Molenstraat 18; Maria
HeLlendoorn, van Amsterdam, Nassau-
kade 114hs naar Warmoesstraat 38;
Dirk Meijert Vlas, van Castricum,
Duinenbosch 3 naar Oudeschild 371;
Lammert de Waard, van Hilversum,
Loosdrechtsebos 7 naar E 135.
VERTROKKEN PERSONEN
Johannes L. Vlaskamp, van K 83a naar
Oldenzaal, Marktstraat 7; Hillechiena A.
J. Kok, van Schilderend 91 naar Am
sterdam, Vechtstraat 186II; Cornelis W.
van Ingen Schenau, van Schilderend
140 naar Baam, Soestdijk, Vinkenweg
15 en gezin; Afina C. Bakker, van H 12
naar Amsterdam, Koningslaan 30; Cor
nelis Zegel, van Den Hoorn 77 naar
Amsterdam, Archimedesplantsoen 62;
Jacob S Dijt, van B 62 naar Lisse, Vier
kant 221; Limke Warrink, van De Koog
23 naar Emmen, Dorpsstraat 40; Aaltje
Kuipers, van De Koog 23 naar Emmen,
Dorpsstraat 45; Theodorus J. Moorman,
van E 147 naar Druten, Puiflijk, Ko
ningsweg 10; Wilhelmina A. Demmenie
ev van Dompseler van B 66 naar 's-
Gravenhage, Oudemansstraat 29 en zoon
Jacob Dekker, van S 19c naar Haarlem
mermeer, Badhoevedorp, Ibisstraat 45;
Evert J. Bolt, van Peperstraat 69 naar
Huizen NH, Amersfoortsestraatweg 80;
Amelia K. Koning, van Peperstraat 24
naar Amsterdam, Gabriël Metsusstraat
8; Willemijntje van der Lugt, van B 38
naar Delft, Noordeinde van Delfgauw 41
tieuse beschouwing van zijn uiterlijk,
de spiegel weer aan de wand, défileer-
de door de kamer en wierp in het voor
bijgaan telkens 'n blik in het glas. Neen
niemand zou hem zo herkennen. Daar
liep hij, Pieter Bakker, een ander mens.
Met een ruk bracht hij zichzelf tot
staan. Zijn oren! Dat hij daar niet aan
had gedacht. Die geweldige ijsschuitjes
waarmee hij in zijn jeugd zo was ge
plaagd, zouden hem zeker verraden.
Haastig rommelde hij in het doosje met
hechtpleister en plakte toen voorzichtig
z'n beide oren stevig tegen z'n hoofd.
Sjonge, dat was een heel ander gezicht!
Nu was hij eerst werkelijk onherken
baar! Alleen zakte nu z'n hoed wat diep
in z'n ogen, maar dat hinderde niet. Hij
greep een knoestige stok, stak een rode
zakdoek in z'n zak (de vermomming
moest tot in onderdelen nauwkeurig
zijn, anders hing je voor je 't wist!) en
keek toen op de klok. Ja, het was ge
lukt. Hij was klaar vóór zijn hospita
terug was. Zo goed als zijn kloslaarzen
het toelieten, sloop hij de trap af, de
deur uit.
Hij liep op straat.
Pieter Bakker. De Grote Speurder.
En niemand die hem herkende!
Het werd al duister, de lichten gingen
aan. Koud was het ook. De wind sneed
door z'n dunne jas. Maar Pieter merkte
het niet. De opwinding deed 'm gloeien.
Daar ging hij, een ander mens, een ver-
stoteling der maatschappij.
Wordt vervolgd.
CopyrtgM P I B Bo« 6 Cop*«hofl«n
