Hand- en vakvaardigheidslokaal Televisie-nieuws (2) Televisie-nieuws (3) zal Landbouwonderwijs van pas komen Visserij en Vishandel De Wolhandel De zoon De Nederlandse televisie propageert goed toneel en zij doet het op de goede wijze, aldus Elseviers Weekblad. TV brengt het theater in huis bij tallozen, die niet in de gelegenheid zijn tot schouwburgbezoek: door de afzijdigheid van hun woonplaats, door ziekte of in validiteit, door het gebonden zijn aan een groot gezin. En wat ook hoogst be langrijk is: televisie kan ons alle fijn heden van mimiek tot in de kleinste finesses tonen. Zij stelt de acteurs in staat tot een verstild spel en een fluis terende dictie, tot een intimiteit, die op de planken bijna onbereikbaar is. Dat hebben wij andermaal ervaren, toen men Rattigans kleine drama uit de leraarswereld „The Browning version'' in de studio bracht met Albert van Dalsum als de moeilijk levende" paeda- goog. Wij ervaren het andermaal met „Arsenicum en oude kant'' en de uit- zending van de „Gysbrecht". Door het uitzenden van goed toneel hetzij uit de studio, hetzij uit theaters, voorziet televisie in een werkelijke be hoefte. En zij doet het merendeels in een stijl, die duizenden bevrediging en genot schenkt. Tot zover Elsevier. Inderdaad, televi sie is een succes. Ook op Texel, waar wij dezer dagen diverse „voorstellingen" hebben bijgewoond. De firma J. Agter nodigde ons nl. uit tot het volgen van de „Gysbrecht van Aemstel", de Nieuwjaarsvoordracht van Thomasvaer en Pieternel en de Bruiloft van Kloris en Roosje. Wij werden bovendien uitgenodigd om ten huize van de heer M. Bakker, Gravenstraat, een kijkje te komen ne men. „Ieder een kwartier'', over een half uurtje zijn we weer terug, aldus de afspraak met onze wederhelft, die zich zolang met de radio-alleen verzoende Dat kwartiertje werd echter een speci fiek Texels kwartiertje, want wij kwa men een dik uur te laat weer boven wa ter. In'de Gravenstraat volgden wij een fragment van de „Gysbrecht''. Of het boeide? Ja, dit was af. Precies, zoals El sevier opmerkt: de mimiek komt pas door de televisie voor de volle honderd pet tot zijn recht. De cameramensen brengen de spelers nl. in close ups tot op een meter afstand Het was indruk wekkend. En dan te weten, dat de overkomst straks nog beter wordt. Televisie. Men geniet het in huiselijke kring en kan toch een deel van de ka merverlichting laten branden, zodat de schenkerij van koffie of thee rustig door kan gaan. Ditzelfde ervoeren wij aan de Stenen plaats, waar ook al een gezelschap met gasten bijeen was. Ook daar zowel een perfect beeld als geluid. Een enkele maal een lichte afwijking als een mo torfiets op het pleintje bleef ronken of als een familielid zich electrisch ging scheren. Het is nog maar twee jaar geleden, dat honderden eilandgenoten in Hotel Texel bijeen waren om de eer ste openbare televisievoorstelling, ge organiseerd door de fa. Agter, bij te wo nen. Het publiek was niet onverdeeld enthousiast en geen wonder: de ont vangst was nog verre van volmaakt. Momenteel kunnen wij terecht van een nieuw tijdperk spreken. Vanuit Oosterend, waar de fa. Rente naar zich als een specialist heeft opge worpen, kwam van de hand van onze correspondent nog geen verslag binnen. Wij stellen ons voor, dat hij daar al zo dikwijls een prima uitzending gezien heeft. Ja, vele Oosterenders zijn al tele- visie-minded: d.w.z. velen hebben al verscheidene keren ten huize van de fa. Rentenaar een voorstelling bijgewoond. Oudejaarsavond een denderend pro gramma vanuit Milaan, waar interna tionale ijswedstrijden werden gehouden. Ook daar een pracht avond met de „Gysbrecht'' en „Arsenicum en Oude Kant" en onlangs die Holland-België voetbal-uitzending. „Wij krijgen gere geld bezoek, het beeld is zeldzaam goed en de toeschouwers zijn dan ook reuze enthousiast", aldus mevrouw Rentenaar Is het dus een wonder, dat Oosterend en Oost reeds een particuliere televisie- bezitter hebben? Sinds 1 Januari heeft de zendtijd voor de televisie enige uitbreiding on dergaan, daar de nieuwe studio in „Vitus'' te Bussum gereed is gekomen en men daar, al zal de t.v.-inrichting er nog niet voltooid zijn, voorlopig kan werken met de reportage-apparatuur. Als de t.v.-inrichting circa een half jaar later eveneens voltooid zal zijn, kan men opnieuw een uitbreiding van de zendtijd tegemoet zien. Elke week komt er nu een uitzending uit „Vitus'' en komen er twee uit „Ire ne", bovendien zal men per veertien dagen één filmuitzending en één extra reportage mogen verwachten. In het tweede kwartaal, als de tweede repor tage wa gen gereed zal zijn, komt er elke week een extra reportage. In de tweede helft van dit jaar, als ook de technische t.v.-inrichting van de nieuwe studio gereed gekomen zal zijn, kan de zendtijd opnieuw enige uitbreiding ondergaan: dan zal men el ke week twee uitzendingen uit „Vitus" en twee uit „Irene" kunnen zien, voorts twee extra reportages en bovendien nog elke veertien dagen een filmuitzen ding. Voorlopig krijgen de omroepver enigingen nog geen vaste uitzendavond, maar wel ligt het in de bedoeling, dat de programma's van bepaalde dagen van de week steeds zoveel mogelijk 'n gelijksoortig karakter zullen hebben. Zo zal men vermoedelijk dë reportages vooral op Zaterdag of Zondag kunnen zien, de films op Woensdag of Donder dag. Toneel, opera, ballet e.d kan men Dinsdags verwachten, lichte en amuse mentsprogramma's Zaterdags. Met uit zending van kinderprogramma's van een half uur lengte, tussen 5 en 6 uur 's middags zal men nu een begin kun nen maken en wel op Donderdag. De maximale zendtijd zal twaalf uur per week zijn, hetgeen de mogelijkheid biedt tot relayeringen en inlas van ex tra programma's. Om beurten zullen de vier grote omroepverenigingen uitzen dingen verzorgen. Het is traditie geworden, dat op de eerste Donderdag van het nieuwe jaar ouderavond in de landbouwschool ge houden wordt. Ondanks gladde wegen was de belangstelling weer groter dan vorig jaar. Door afwezigheid van de voorzitter van het schoolbestuur stond de avond onder leiding van de voor zitter van de commissie van toezicht, de heer H. Leber. Deze gaf na opening het woord aan de heer C. P. Laan, die sprak over schoolaangelegenheden. Na afloop was er gelegenheid tot het stel len van vragen. Er werd besloten de schoolreis dit jaar te houden naar La ren in Gelderland. Het organiseren van een schoolreis naar het buitenland werd ongewenst geacht in verband met de hoge kosten hieraan verbonden. Dit ligt meer op het terrein van de Vereni ging van Oudleerlingen. In de komende zomer zullen de leerlingen weer drie maal een Maandagmorgen helpen om de tuin netjes te houden. Aan alle klassen zal in de toekomst een uur gymnastiek gegeven worden behoudens goedkeuring van het schoolbestuur en de inspecteur van het landbouwonderwijs, maar deze zal zeker verkregen worden. In de toekomst - hopelijk reeds in 1955 - zal bij de school een hand- en vakvaardigheidslokaal gebouwd worden van 8 bij v15 m. Dit lokaal is eigenlijk meer een werkschuur. Hierin krijgen eerste en tweede klas les in houtbewer king, houtconservering, metselwerk en lichte metaalbewerking. Klasse drie en vier leren hierin landbouwwerktuigen en motoren uit elkaar nemen, reinigen, smeren, lichte reparaties, in elkaar zet ten en schilderen. Dit wordt volledig practisch werk, waarbij in ploegen van 5 a 6 jongens gewerkt wordt. Reeds een twaalftal scholen hebben een dergelijk lokaal. Texel was niet bij deze eerste ronde. In 1955 worden een zestigtal an dere scholen hier voor uitgerust. Bij deze tweede ronde zal ook Texel zijn, mits het lokaal er komt. Alle aanwezi gen gevoelden de noodzaak hiervan. In deze tijd van mechanisatie mag Texel niet ten achter komen bij andere ge bieden des lands. Het onderzoek van de jongens door de schoolarts zal in de bestuursvergadering bekeken worden. Voor het houden van een kalveropfokwedstrijd bleek de be langstelling niet groot. De heer J. de Graaf bracht naar VO MEER TELEVISIETOESTELLEN Een der gevolgen van de eerste Euro visie-uitzendingen in Juni is geweest, dat in practisch alle deelnemende lan den het aantal televisietoestellen ver groot is. Dat is ook in Nederland het geval geweest. Men mag aannemen, dat er nu 12.000 a 15.000 televisietoestellen in Nederland zijn. Deze groei overtreft ver de verwachtingen, die in het rap port van de Radioraad zijn uitgesproken Als Bim en Bam een ritje in hun auto'tje maken, vin den ze op een tamelijk smal le weg, Jumbo midden op die weg in slaap. Ze schreeu wen tegen hem en toeteren uit alle macht, maar Jumbo is vast in slaap. Dan drukt Bim net zo lang op de claxon tot Jumbo z'n kop omdraait, met een slaperig oog naar hen kijkt en vraagt wat ze van hem willen. Dat is lo gisch, voorbij natuurlijk! Als Jumbo vervolgens antwoordt, dat ze niet zo'n herrie moe ten maken, zijn de beertje zo nijdig als een spin. Wacht maar, we krijgen je. wel dik huid! Dan gaat Bam achter in de wagen een klein kooi tje halen en daarin zit een levendig muisje en dat wordt naast de slurf van Jumbo ge zet. Als door een wesp ge prikt, zet die het op een lo pen, want olifanten zijn niet gauw bang, maar voor een muisnee maar, zie hem eens rennen!! ren dat Texel een tekort aan aardappel selecteurs had en wekte de aanwezigen op hun zoons naar de aardappelselectie- cursus te zenden. De heer Th. Rutten betoogde dat dit vooral het terrein van de Vereniging van Oudleerlingen was en vroeg aan het hoofd der school om het hier te animeren. Hierna werd gepauzeerd, waarna twee films werden gedraaid over het landbouwonderwijs in Engeland en Melkhygiëne in Zuid-Holland, die zeer in de smaak vielen. De heer H. Leber sloot de avond met een woord van dank voor de organisatie en opkomst. Hij sprak de wens uit, dat het verlangde lokaal er spoedig zou ko men, alsmede de tweede leerkracht. De visserij op de Noordzee heeft niet de gewenste resultaten opgeleverd en is minder geweest dan het voorgaande jaar. Aldus de heer J. F. Ie Blansch, voorzitter van de Kamer van Koop handel en Fabrieken voor Hollands Noorderkwartier in zijn nieuwjaars rede. Spreker vervolgde: Het verloren gaan van twee schepen van de Noordzeevloot en het oplopen van averij door verscheidene andere schepen, waren er mede de oorzaak van dat de vissers geneigd waren eerder binnen te blijven. Met de waddenvisserij was het droe vig gesteld. De kommenvissers van Texel en Den Helder hebben hun on kosten niet goed kunnen maken, door het wegblijven van de Horsmakreel en Pilcards, die andere jaren nog in flinke hoeveelheden werden gevangen, al was dit dan hoofdzakelijk voor de vis- meelindustrie. De garnalenvisserij was zeer slecht, evenals de sardijnvisserij. De vissers veronderstellen dat door het vele spuien het water te zoet wordt en dit een ongunstige invloed op de trek van garnaal en sardijn heeft. Ondanks al deze tegenslagen kwam de visafslag te Den Helder toch nog aan een behoorlijke omzet, n.l. f762.016,tegenover f 884.173,in 1953. De vishandel heeft een slecht jaar achter de rug. Zeer hoge prijzen, weinig grove vis en geen export. Over de wolhandel zei de heer Blansch het volgende: De prijzen van de wol op de wereld markt waren gedurende de eerste helft van het jaar vrij stabiel. Zij lagen, met uitzondering van de Korea-tijd, op het hoogste na-oorlogse niveau. Vrijwel onverwacht kwam in de maand October een sterke daling in de wereldwolprijzen met als gevolg een slechte afzet van de nog aanwezige voorraden daar de industrie een af wachtende houding aannam. In November had weer een lichte prijsstijging plaats, waardoor een prijs niveau bereikt werd, hetwelk aan het einde van het jaar weer vrij stabiel beschouwd werd. Daar de meeste handel op commissie basis geschiedde, zijn de verliezen, welke in handelskringen door de bo vengenoemde daling geleden werden, beperkt gebleven. Toch blijkt meer en meer, dat de winst, welke op ruwe wol gemaakt kan worden, niet opweegt tegen de risico's die de handel in dit artikel meebrengt. Als totaal indruk kan worden gege ven, dat de wolproducenten dit jaar voor een groot deel juist van de hoog ste markt hebben kunnen profiteren, terwijl voor vele handelaren de om standigheden minder gunstig waren. Als verheugend verschijnsel mag nog worden genoemd, dat binnen het ge bied der Kamer weer pogingen worden ondernomen een bloterij van schaaps vellen te stichten. S.V. Texel Deze Zondag ging voor de voetbal sport verloren en was het maar jam mer, dat we niet over een goede ijs baan beschikken. Het rustige winter weer kan zeer velen een prettige ijs- sportdag te genieten hebben gegeven. Intussen willen we er onze leden op wijzen, dat de conditie in orde dient te blijven, dus juist nu vooral trainen, kan het niet buiten, dan in de zaal. TUSSEN SCHOOL EN LEVEN Men schrijft ons: In het Vormingscentrum „De Vonk'' te Noordwij kerhout wordt van 7 Febru ari tot 2 April weer een cursus in in- ternaatsverband georganiseerd voor niet meer leerplichtige meisjes van 14-16 jr. Dit soort cursussen heet „Tussen School en Leven" en ze bedoelen de overgang van het leven als schoolkind naar dat als werkend-lid-van-de-maatschappij wat geleidelijker te maken. Er komen ook nogal eens meisjes, die al werken en die van hun werkgever toestemming hebben gekregen, zo'n cursus te volgen. Het ingroeien in de maatschappij is voor de jongere van nu veel moeilijker dan het vroeger was, omdat de maat schappij zoveel gecompliceerder is. Men verwacht vaak, dat de meisjes, die na het beëindigen van de Lagere School aan het werk gaan, al zo ongeveer vol wassen zijn. Dat zijn ze echter niet en wat erger is: ze worden belemmerd in hun volwassen-wording, omdat ze de kans vaak niet krijgen, jongere te zijn, rustig uit te groeien tot verantwoorde lijke volwassen mensen. „De Vonk" is een onderdeel van de „Barchem-Beweging'' (vroeger Vereni ging Woodbrookers in Holland). Voor onze cursussen betekent het behoren tot deze „Barchem-Beweging", dat we meisjes van alle richtingen verwachten. Onze ervaring is, dat meisjes van deze leeftijd over allerlei vragen denken: vragen over omgang met mensen, over het geloof, over de politiek, over het sexuele leven. Zonder hen in een be paalde richting te willen sturen, pro beert de leiding van „De Vonk" hun vragen in een sfeer van openheid te bespreken. Het programma is gebouwd om deze punten: de voorbereiding op de arbeid en de vrije-tijdsbesteding, de voorbe reiding op het toekomstige leven der meisjes als vrouw en moeder en dat als staatsburgeres. In de praktijk betekent dit dat de meisjes met elkaar de huishouding en de was verzorgen, dat ze naaien, soms in de tuin werken, iets leren van kinder verzorging, van burgerschap, van leven de natuur en andere ondex-werpen. Ze doen aan handenarbeid in vele vormen, aan volksdans, zang, sport en toneel spel. Ze maken flinke wandelingen langs het sti-and en door de duinen, ze vieren feesten en houden sportwedstrij den,ze maken excursies. Het doel van dit alles is, ze de kans te geven zich te ont plooien, hun mogelijkheden tot ontwik keling te laten komen. Eén van de meest wezenlijke dingen van het programma is, dat het leven in de groep een grote aandacht krijgt. Ook zijn er groepsbe sprekingen, om te komen tot gemeen schappelijke verantwoordelijkheid en beslissing. We beseffen, dat het laten meemaken van zo'n cursus voor de ouders een offer is. De arbeidsmarkt komt met verleidelijke aanbiedingen! Er is geld te verdienen voor de meisjes! Maar Uw dochter wordt beter voorbereid op het leven, dat haar wacht. In de loop van de negentien cursussen die gehouden zijn, is gebleken, dat ze voor de meisjes een heerlijke tijd zijn, waarvan de invloed nog lang dooiwerkt. Ze komen rijper in het leven te staan. De kosten zijn zo laag mogelijk ge houden. Ze bedragen f 4,f 6,of f 10,per week naar draagkracht, door U zelf te bepalen. Daar komen dan de reiskosten bij en een klein bedrag voor materiaal. Als afzonderlijk punt willen we nog noemen, dat de meisjes gedurende de cursus getest worden, om hen te helpen bij het doen van een zo juist mogelijke beroepskeuze. Dit brengt geen verdere kosten mee. Opgaven met vermelding van roep naam, geboortedatum, gevolgd onder wijs en eventuele bijzonderheden bij de Administratie van „De Vonk" te Noord- wijkerhout. FEUILLETON: Door Tom Lodewijk van de Burgemeester HOOFDSTUK I „Het gaat niet met Rob-" Burgemeester Van Liempden van Heerwaai'den zat in zijn studeerkamer, toen hij de klop op de deur vernam. Hij wist, wat dat bescheiden tikje beteken de en zijn stem klonk hard, toen hij het „Binnen?" liet horen. Het was geen beste avond voor hem geweest. Die middag had hij de raads vergadering gepresideerd en maar moeizaam de vrede kunnen handhaven. Enkele raadsleden, in openlijke opposi tie tegen de slimme en taaie wethouder Vreede, hadden on allerlei manieren ob structie gevoerd, met naarstige hand zout gestrooid op allerlei slakjes en de brutale typograaf Lijster, het best van de tongriem gesneden maar nog altijd niet geheel los van de oude barricaden- geest, had geïnsinueerd, dat voorzitter en wethouders onder één deken lagen. Toen had hij, de burgemeester, een ogenblik zijn evenwichtigheid en kalm te verloren. Dat zat hem geweldig dwars, dat zo'n vent hem er toe kon brengen zijn zelfbeheersing te verlie zen. Hij was er door in zijn eigen ach ting gedaald. Na afloop van de raadsvergadering had daar in de burgemeesterkamer de brief gelegen, waarin Gedeputeerde Staten him goedkeuring weigerden op een nieuwe salaris-regeling, waaraan zijn ambtenaren en de commissie voor georganiseerd overleg vele uren arbeid hadden besteed. En als om de maat vol te maken, had hij zijn vulpen op de grond laten vallen en was de gouden pen onherstelbaar verbogen. Dat strootje brak de rug van de kameel en burgemeester Van Liempden i-eed naar huis in een stemming, die het kookpunt dicht benaderde. De avondmaaltijd bracht weinig op leving. Agnes, zijn vrouw, had aan één blik op de barometer, die haar man's gelaat vormde, genoeg om te weten, dat hoe minder ze zei, hoe beter dat was. Robbert, zijn zoon, zat lusteloos voor zich uit te staren en at automatisch. De burgemeester wilde niet vragen wat er was. Zeker weer moeilijkheden op school. Alleen Vera, zijn achttienjarige dochter, tenger en bleek, maar één en al spirit en met een paar prachtige, staalgrijze ogen onder als gepenseelde wenkbrauwen (maar helemaal echt, verklaarde ze lachend) probeerde er een beetje de stemming in te krijgen met een vrolijk verhaal over een middag vol avontuur in de stad, met roomsoe zen in een lunchroom tot slot. De harde ogen van de burgemeester werden iets minder stuurs, toen ze rustten op dat geestige gezichtje. Vera was zijn zonne kind en hoewel hij haar verwende, was ze niet bedorven. Hij liet zijn blik dwa len naar Agnes, aan de andere kant van de tafel, trots en zwijgzaam, knap nog altijd. Als ze maar eens een avond voor elkaar alléén hadden, hij en Ag nes, om eens samen te praten, ronduit, over alle zorgen en moeilijkheden. Maar er was altijd wat. Vergaderingen, conferenties, reizen naar de stad, feest avonden waar hij bij moest zijn, bezoe ken die moesten worden gebracht of ontvangen. Kon een mens dan nooit zijn eigen leven leven, zelfs niet als burge meester van deze toch niet al te grote gemeente? Beerzoyen telde vijftiendui zend inwoners. Geen wereldstad. Maar als je je werk goed wilde doen, kwam je nooit klaar. En dan waren er nog andere functies, in het Streek-energie- bedrijf, in het Hoogheemraadschap, in Stad en Lande, in de Vereniging van Nederlandse Gemeentenhet kostte allemaah tijd, tijd, tijd. Een privé-leven hield je er niet meer op na. Hij keek tersluiks naar Robert, in alles zijn evenbeeld.... uiterlijk. Maar verder ook niet. Want tegenover de rusteloze energie, het scherpe verstand, de ongebreidelde belangstelling, de eer zucht van de vader stond de lusteloos heid, de weinige interesse, de onbe kwaamheid om te leren van de jongen. Hij was geen kwade jongen, die Rob bert. Last hadden ze niet bepaald van hem. 'Gevoelig, makkelijk te beïnvloe den, een beetje een minderwaardig heidsgevoel, een beetje veel zelfs, over peinsde de vader. Hoe kon het anders in dit gezin? Met zo'n vader, zo'n moe der en zo'n zuster? En in een plotselin ge flits van genadeloos inzicht zag de vader de eenzaamheid van de zoon, die zijn naam droeg, waarover hij dromen gedroomd en waarvoor hij plannen ge maakt had. Hij, de vader, had in de di plomatieke dienst gewild, gezant, am bassadeur. Het had niet mogen zijn. Hier, als burgemeester van Beerzoyen, maakte hij er van wat er van te ma ken was. Misschien kwam er nog eens een benoeming naar een grotere ge meente. Maar met zijn vele relaties, zijn invloed, zou hij zijn zoon op weg kun nen helpen om het ideaal te bei-eiken, dat de vader had moeten missen. Maar Robbert toonde geen belang stelling. Robbert had er geen idee in. Reeds op de lagere school doubleerde hij twee klassen en de burgemeester wist, dat er stillekens nog consideratie was gebruikt met de enige zoon van de algemeen geachte burgemeester. Hoe de jongen door het toelatingsexamen voor de H.B.S. in Oldstad gezwijnd was, bleef hem, de vader, een volkomen raadsel en was eveneens een raadsel geweest voor de zoon. Met extra-lessen probeerde men thans, Robbert door de derde klas heen te helpen, op een leef tijd, waarop het pikneuzige zoontje van het raadslid Lijster, eeuwige tegenvoe ter van de burgervader, zich al prepa reerde voor het eindexamen. Hij moest oppassen, die hij er Lijster niet op aan keek. Waarom had die vent een zoon, die straks wellicht als een onuitstaan bare frik een universitaire titel voor zijn naam mocht dragen en moest hij, burgemeester Van Liempden van Heer waarden, wiens voorvaderen reeds sche penen in Oldstad waren geweest, tob ben om zijn enige, zijn stamhouder, moeizaam door de H. B. S. te sleui-en? Nu zat hij op zijn kamer, schijnbaar bezig met schrijfwei'k. Maar hij zat eigenlijk te wachten op de klop op de deur. De klop op de deur van meneer Haentjes, de leraar wiskunde van de H. B. S., die in zijn vrije uren Robbert Van Liempden probeerde bij te werken. Agnes had aan tafel gezegd: Rob bert, mijnheer Haentjes heeft vanmid dag opgebeld. Nadat hij met Rob klaar was, wou hij je graag even spreken. Kan dat? Laat hem maar naar m'n kamer komen, had hij gegromd. Zijn zoon had zich dieper over zijn bord gebogen en opeens had de vader geweten: het was weer mis. Haentjes zou hem geen op wekkende boodschap brengen. Toch liet hij van die sombere gedach ten niets merken, toen hij hoffelijk op stond, de binnentredende leraar 'n stoel en een sigaar offreerde en enkele luch tige opmerkingen maakte over de nade rende vacantie, die op school al wel reeds onheilspellende tekenen zou verto nen. De bezoeker ging er maar moei zaam op in en zei opeens: Burge meester, als het U hetzelfde is, wilde ik maar meteen tot de zaak komen. Zoals U wilt, zei Van Liempden en gaf zich een houding achter zijn bureau. Moeizaam hield hij zijn handen stil. De leraar schraapte zijn keel en keek hem aan door zijn dikkke brilleglazen. Ik wou eens met U praten.over Rob, zei hij dan.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1955 | | pagina 4