Hand- en vakvaardigheidslokaal
Televisie-nieuws (2)
Televisie-nieuws (3)
zal Landbouwonderwijs van pas komen
Visserij
en
Vishandel
De Wolhandel
De zoon
De Nederlandse televisie propageert
goed toneel en zij doet het op de goede
wijze, aldus Elseviers Weekblad. TV
brengt het theater in huis bij tallozen,
die niet in de gelegenheid zijn tot
schouwburgbezoek: door de afzijdigheid
van hun woonplaats, door ziekte of in
validiteit, door het gebonden zijn aan
een groot gezin. En wat ook hoogst be
langrijk is: televisie kan ons alle fijn
heden van mimiek tot in de kleinste
finesses tonen. Zij stelt de acteurs in
staat tot een verstild spel en een fluis
terende dictie, tot een intimiteit, die op
de planken bijna onbereikbaar is.
Dat hebben wij andermaal ervaren,
toen men Rattigans kleine drama uit de
leraarswereld „The Browning version''
in de studio bracht met Albert van
Dalsum als de moeilijk levende" paeda-
goog. Wij ervaren het andermaal met
„Arsenicum en oude kant'' en de uit-
zending van de „Gysbrecht".
Door het uitzenden van goed toneel
hetzij uit de studio, hetzij uit theaters,
voorziet televisie in een werkelijke be
hoefte. En zij doet het merendeels in
een stijl, die duizenden bevrediging en
genot schenkt.
Tot zover Elsevier. Inderdaad, televi
sie is een succes. Ook op Texel, waar
wij dezer dagen diverse „voorstellingen"
hebben bijgewoond.
De firma J. Agter nodigde ons nl. uit
tot het volgen van de „Gysbrecht van
Aemstel", de Nieuwjaarsvoordracht van
Thomasvaer en Pieternel en de Bruiloft
van Kloris en Roosje.
Wij werden bovendien uitgenodigd
om ten huize van de heer M. Bakker,
Gravenstraat, een kijkje te komen ne
men. „Ieder een kwartier'', over een
half uurtje zijn we weer terug, aldus de
afspraak met onze wederhelft, die zich
zolang met de radio-alleen verzoende
Dat kwartiertje werd echter een speci
fiek Texels kwartiertje, want wij kwa
men een dik uur te laat weer boven wa
ter. In'de Gravenstraat volgden wij een
fragment van de „Gysbrecht''. Of het
boeide? Ja, dit was af. Precies, zoals El
sevier opmerkt: de mimiek komt pas
door de televisie voor de volle honderd
pet tot zijn recht. De cameramensen
brengen de spelers nl. in close ups tot
op een meter afstand Het was indruk
wekkend. En dan te weten, dat de
overkomst straks nog beter wordt.
Televisie. Men geniet het in huiselijke
kring en kan toch een deel van de ka
merverlichting laten branden, zodat de
schenkerij van koffie of thee rustig door
kan gaan.
Ditzelfde ervoeren wij aan de Stenen
plaats, waar ook al een gezelschap met
gasten bijeen was. Ook daar zowel een
perfect beeld als geluid. Een enkele
maal een lichte afwijking als een mo
torfiets op het pleintje bleef ronken of
als een familielid zich electrisch
ging scheren. Het is nog maar twee jaar
geleden, dat honderden eilandgenoten
in Hotel Texel bijeen waren om de eer
ste openbare televisievoorstelling, ge
organiseerd door de fa. Agter, bij te wo
nen. Het publiek was niet onverdeeld
enthousiast en geen wonder: de ont
vangst was nog verre van volmaakt.
Momenteel kunnen wij terecht van een
nieuw tijdperk spreken.
Vanuit Oosterend, waar de fa. Rente
naar zich als een specialist heeft opge
worpen, kwam van de hand van onze
correspondent nog geen verslag binnen.
Wij stellen ons voor, dat hij daar al zo
dikwijls een prima uitzending gezien
heeft. Ja, vele Oosterenders zijn al tele-
visie-minded: d.w.z. velen hebben al
verscheidene keren ten huize van de fa.
Rentenaar een voorstelling bijgewoond.
Oudejaarsavond een denderend pro
gramma vanuit Milaan, waar interna
tionale ijswedstrijden werden gehouden.
Ook daar een pracht avond met de
„Gysbrecht'' en „Arsenicum en Oude
Kant" en onlangs die Holland-België
voetbal-uitzending. „Wij krijgen gere
geld bezoek, het beeld is zeldzaam goed
en de toeschouwers zijn dan ook reuze
enthousiast", aldus mevrouw Rentenaar
Is het dus een wonder, dat Oosterend en
Oost reeds een particuliere televisie-
bezitter hebben?
Sinds 1 Januari heeft de zendtijd
voor de televisie enige uitbreiding on
dergaan, daar de nieuwe studio in
„Vitus'' te Bussum gereed is gekomen
en men daar, al zal de t.v.-inrichting er
nog niet voltooid zijn, voorlopig kan
werken met de reportage-apparatuur.
Als de t.v.-inrichting circa een half jaar
later eveneens voltooid zal zijn, kan
men opnieuw een uitbreiding van de
zendtijd tegemoet zien.
Elke week komt er nu een uitzending
uit „Vitus'' en komen er twee uit „Ire
ne", bovendien zal men per veertien
dagen één filmuitzending en één extra
reportage mogen verwachten. In het
tweede kwartaal, als de tweede repor
tage wa gen gereed zal zijn, komt er elke
week een extra reportage.
In de tweede helft van dit jaar, als
ook de technische t.v.-inrichting van
de nieuwe studio gereed gekomen zal
zijn, kan de zendtijd opnieuw enige
uitbreiding ondergaan: dan zal men el
ke week twee uitzendingen uit „Vitus"
en twee uit „Irene" kunnen zien, voorts
twee extra reportages en bovendien
nog elke veertien dagen een filmuitzen
ding. Voorlopig krijgen de omroepver
enigingen nog geen vaste uitzendavond,
maar wel ligt het in de bedoeling, dat
de programma's van bepaalde dagen
van de week steeds zoveel mogelijk 'n
gelijksoortig karakter zullen hebben. Zo
zal men vermoedelijk dë reportages
vooral op Zaterdag of Zondag kunnen
zien, de films op Woensdag of Donder
dag. Toneel, opera, ballet e.d kan men
Dinsdags verwachten, lichte en amuse
mentsprogramma's Zaterdags. Met uit
zending van kinderprogramma's van
een half uur lengte, tussen 5 en 6 uur
's middags zal men nu een begin kun
nen maken en wel op Donderdag.
De maximale zendtijd zal twaalf uur
per week zijn, hetgeen de mogelijkheid
biedt tot relayeringen en inlas van ex
tra programma's. Om beurten zullen de
vier grote omroepverenigingen uitzen
dingen verzorgen.
Het is traditie geworden, dat op de
eerste Donderdag van het nieuwe jaar
ouderavond in de landbouwschool ge
houden wordt. Ondanks gladde wegen
was de belangstelling weer groter dan
vorig jaar. Door afwezigheid van de
voorzitter van het schoolbestuur stond
de avond onder leiding van de voor
zitter van de commissie van toezicht, de
heer H. Leber. Deze gaf na opening het
woord aan de heer C. P. Laan, die
sprak over schoolaangelegenheden. Na
afloop was er gelegenheid tot het stel
len van vragen. Er werd besloten de
schoolreis dit jaar te houden naar La
ren in Gelderland. Het organiseren van
een schoolreis naar het buitenland
werd ongewenst geacht in verband met
de hoge kosten hieraan verbonden. Dit
ligt meer op het terrein van de Vereni
ging van Oudleerlingen. In de komende
zomer zullen de leerlingen weer drie
maal een Maandagmorgen helpen om de
tuin netjes te houden. Aan alle klassen
zal in de toekomst een uur gymnastiek
gegeven worden behoudens goedkeuring
van het schoolbestuur en de inspecteur
van het landbouwonderwijs, maar deze
zal zeker verkregen worden.
In de toekomst - hopelijk reeds in
1955 - zal bij de school een hand- en
vakvaardigheidslokaal gebouwd worden
van 8 bij v15 m. Dit lokaal is eigenlijk
meer een werkschuur. Hierin krijgen
eerste en tweede klas les in houtbewer
king, houtconservering, metselwerk en
lichte metaalbewerking. Klasse drie en
vier leren hierin landbouwwerktuigen
en motoren uit elkaar nemen, reinigen,
smeren, lichte reparaties, in elkaar zet
ten en schilderen. Dit wordt volledig
practisch werk, waarbij in ploegen van
5 a 6 jongens gewerkt wordt. Reeds een
twaalftal scholen hebben een dergelijk
lokaal. Texel was niet bij deze eerste
ronde. In 1955 worden een zestigtal an
dere scholen hier voor uitgerust. Bij
deze tweede ronde zal ook Texel zijn,
mits het lokaal er komt. Alle aanwezi
gen gevoelden de noodzaak hiervan. In
deze tijd van mechanisatie mag Texel
niet ten achter komen bij andere ge
bieden des lands.
Het onderzoek van de jongens door de
schoolarts zal in de bestuursvergadering
bekeken worden. Voor het houden van
een kalveropfokwedstrijd bleek de be
langstelling niet groot.
De heer J. de Graaf bracht naar VO
MEER TELEVISIETOESTELLEN
Een der gevolgen van de eerste Euro
visie-uitzendingen in Juni is geweest,
dat in practisch alle deelnemende lan
den het aantal televisietoestellen ver
groot is. Dat is ook in Nederland het
geval geweest. Men mag aannemen, dat
er nu 12.000 a 15.000 televisietoestellen
in Nederland zijn. Deze groei overtreft
ver de verwachtingen, die in het rap
port van de Radioraad zijn uitgesproken
Als Bim en Bam een ritje
in hun auto'tje maken, vin
den ze op een tamelijk smal
le weg, Jumbo midden op
die weg in slaap. Ze schreeu
wen tegen hem en toeteren
uit alle macht, maar Jumbo
is vast in slaap. Dan drukt
Bim net zo lang op de claxon
tot Jumbo z'n kop omdraait,
met een slaperig oog naar
hen kijkt en vraagt wat ze
van hem willen. Dat is lo
gisch, voorbij natuurlijk! Als
Jumbo vervolgens antwoordt,
dat ze niet zo'n herrie moe
ten maken, zijn de beertje zo
nijdig als een spin. Wacht
maar, we krijgen je. wel dik
huid! Dan gaat Bam achter
in de wagen een klein kooi
tje halen en daarin zit een
levendig muisje en dat wordt
naast de slurf van Jumbo ge
zet. Als door een wesp ge
prikt, zet die het op een lo
pen, want olifanten zijn niet
gauw bang, maar voor een
muisnee maar, zie hem
eens rennen!!
ren dat Texel een tekort aan aardappel
selecteurs had en wekte de aanwezigen
op hun zoons naar de aardappelselectie-
cursus te zenden. De heer Th. Rutten
betoogde dat dit vooral het terrein van
de Vereniging van Oudleerlingen was
en vroeg aan het hoofd der school om
het hier te animeren.
Hierna werd gepauzeerd, waarna
twee films werden gedraaid over het
landbouwonderwijs in Engeland en
Melkhygiëne in Zuid-Holland, die zeer
in de smaak vielen.
De heer H. Leber sloot de avond met
een woord van dank voor de organisatie
en opkomst. Hij sprak de wens uit, dat
het verlangde lokaal er spoedig zou ko
men, alsmede de tweede leerkracht.
De visserij op de Noordzee heeft niet
de gewenste resultaten opgeleverd en
is minder geweest dan het voorgaande
jaar. Aldus de heer J. F. Ie Blansch,
voorzitter van de Kamer van Koop
handel en Fabrieken voor Hollands
Noorderkwartier in zijn nieuwjaars
rede. Spreker vervolgde:
Het verloren gaan van twee schepen
van de Noordzeevloot en het oplopen
van averij door verscheidene andere
schepen, waren er mede de oorzaak van
dat de vissers geneigd waren eerder
binnen te blijven.
Met de waddenvisserij was het droe
vig gesteld. De kommenvissers van
Texel en Den Helder hebben hun on
kosten niet goed kunnen maken, door
het wegblijven van de Horsmakreel en
Pilcards, die andere jaren nog in flinke
hoeveelheden werden gevangen, al
was dit dan hoofdzakelijk voor de vis-
meelindustrie.
De garnalenvisserij was zeer slecht,
evenals de sardijnvisserij. De vissers
veronderstellen dat door het vele
spuien het water te zoet wordt en
dit een ongunstige invloed op de trek
van garnaal en sardijn heeft.
Ondanks al deze tegenslagen kwam
de visafslag te Den Helder toch nog
aan een behoorlijke omzet, n.l.
f762.016,tegenover f 884.173,in
1953.
De vishandel heeft een slecht jaar
achter de rug. Zeer hoge prijzen, weinig
grove vis en geen export.
Over de wolhandel zei de heer
Blansch het volgende:
De prijzen van de wol op de wereld
markt waren gedurende de eerste helft
van het jaar vrij stabiel. Zij lagen, met
uitzondering van de Korea-tijd, op het
hoogste na-oorlogse niveau.
Vrijwel onverwacht kwam in de
maand October een sterke daling in de
wereldwolprijzen met als gevolg een
slechte afzet van de nog aanwezige
voorraden daar de industrie een af
wachtende houding aannam.
In November had weer een lichte
prijsstijging plaats, waardoor een prijs
niveau bereikt werd, hetwelk aan het
einde van het jaar weer vrij stabiel
beschouwd werd.
Daar de meeste handel op commissie
basis geschiedde, zijn de verliezen,
welke in handelskringen door de bo
vengenoemde daling geleden werden,
beperkt gebleven. Toch blijkt meer en
meer, dat de winst, welke op ruwe wol
gemaakt kan worden, niet opweegt
tegen de risico's die de handel in dit
artikel meebrengt.
Als totaal indruk kan worden gege
ven, dat de wolproducenten dit jaar
voor een groot deel juist van de hoog
ste markt hebben kunnen profiteren,
terwijl voor vele handelaren de om
standigheden minder gunstig waren.
Als verheugend verschijnsel mag nog
worden genoemd, dat binnen het ge
bied der Kamer weer pogingen worden
ondernomen een bloterij van schaaps
vellen te stichten.
S.V. Texel
Deze Zondag ging voor de voetbal
sport verloren en was het maar jam
mer, dat we niet over een goede ijs
baan beschikken. Het rustige winter
weer kan zeer velen een prettige ijs-
sportdag te genieten hebben gegeven.
Intussen willen we er onze leden op
wijzen, dat de conditie in orde dient te
blijven, dus juist nu vooral trainen, kan
het niet buiten, dan in de zaal.
TUSSEN SCHOOL EN LEVEN
Men schrijft ons:
In het Vormingscentrum „De Vonk''
te Noordwij kerhout wordt van 7 Febru
ari tot 2 April weer een cursus in in-
ternaatsverband georganiseerd voor niet
meer leerplichtige meisjes van 14-16 jr.
Dit soort cursussen heet „Tussen School
en Leven" en ze bedoelen de overgang
van het leven als schoolkind naar dat
als werkend-lid-van-de-maatschappij
wat geleidelijker te maken. Er komen
ook nogal eens meisjes, die al werken en
die van hun werkgever toestemming
hebben gekregen, zo'n cursus te volgen.
Het ingroeien in de maatschappij is
voor de jongere van nu veel moeilijker
dan het vroeger was, omdat de maat
schappij zoveel gecompliceerder is. Men
verwacht vaak, dat de meisjes, die na
het beëindigen van de Lagere School
aan het werk gaan, al zo ongeveer vol
wassen zijn. Dat zijn ze echter niet en
wat erger is: ze worden belemmerd in
hun volwassen-wording, omdat ze de
kans vaak niet krijgen, jongere te zijn,
rustig uit te groeien tot verantwoorde
lijke volwassen mensen.
„De Vonk" is een onderdeel van de
„Barchem-Beweging'' (vroeger Vereni
ging Woodbrookers in Holland). Voor
onze cursussen betekent het behoren tot
deze „Barchem-Beweging", dat we
meisjes van alle richtingen verwachten.
Onze ervaring is, dat meisjes van deze
leeftijd over allerlei vragen denken:
vragen over omgang met mensen, over
het geloof, over de politiek, over het
sexuele leven. Zonder hen in een be
paalde richting te willen sturen, pro
beert de leiding van „De Vonk" hun
vragen in een sfeer van openheid te
bespreken.
Het programma is gebouwd om deze
punten: de voorbereiding op de arbeid
en de vrije-tijdsbesteding, de voorbe
reiding op het toekomstige leven der
meisjes als vrouw en moeder en dat als
staatsburgeres.
In de praktijk betekent dit dat de
meisjes met elkaar de huishouding en de
was verzorgen, dat ze naaien, soms in
de tuin werken, iets leren van kinder
verzorging, van burgerschap, van leven
de natuur en andere ondex-werpen. Ze
doen aan handenarbeid in vele vormen,
aan volksdans, zang, sport en toneel
spel. Ze maken flinke wandelingen
langs het sti-and en door de duinen, ze
vieren feesten en houden sportwedstrij
den,ze maken excursies. Het doel van dit
alles is, ze de kans te geven zich te ont
plooien, hun mogelijkheden tot ontwik
keling te laten komen. Eén van de meest
wezenlijke dingen van het programma
is, dat het leven in de groep een grote
aandacht krijgt. Ook zijn er groepsbe
sprekingen, om te komen tot gemeen
schappelijke verantwoordelijkheid en
beslissing.
We beseffen, dat het laten meemaken
van zo'n cursus voor de ouders een
offer is. De arbeidsmarkt komt met
verleidelijke aanbiedingen! Er is geld
te verdienen voor de meisjes! Maar Uw
dochter wordt beter voorbereid op het
leven, dat haar wacht.
In de loop van de negentien cursussen
die gehouden zijn, is gebleken, dat ze
voor de meisjes een heerlijke tijd zijn,
waarvan de invloed nog lang dooiwerkt.
Ze komen rijper in het leven te staan.
De kosten zijn zo laag mogelijk ge
houden. Ze bedragen f 4,f 6,of
f 10,per week naar draagkracht, door
U zelf te bepalen. Daar komen dan de
reiskosten bij en een klein bedrag voor
materiaal.
Als afzonderlijk punt willen we nog
noemen, dat de meisjes gedurende de
cursus getest worden, om hen te helpen
bij het doen van een zo juist mogelijke
beroepskeuze. Dit brengt geen verdere
kosten mee.
Opgaven met vermelding van roep
naam, geboortedatum, gevolgd onder
wijs en eventuele bijzonderheden bij de
Administratie van „De Vonk" te Noord-
wijkerhout.
FEUILLETON:
Door
Tom Lodewijk
van de
Burgemeester
HOOFDSTUK I
„Het gaat niet met Rob-"
Burgemeester Van Liempden van
Heerwaai'den zat in zijn studeerkamer,
toen hij de klop op de deur vernam. Hij
wist, wat dat bescheiden tikje beteken
de en zijn stem klonk hard, toen hij het
„Binnen?" liet horen.
Het was geen beste avond voor hem
geweest. Die middag had hij de raads
vergadering gepresideerd en maar
moeizaam de vrede kunnen handhaven.
Enkele raadsleden, in openlijke opposi
tie tegen de slimme en taaie wethouder
Vreede, hadden on allerlei manieren ob
structie gevoerd, met naarstige hand
zout gestrooid op allerlei slakjes en de
brutale typograaf Lijster, het best van
de tongriem gesneden maar nog altijd
niet geheel los van de oude barricaden-
geest, had geïnsinueerd, dat voorzitter
en wethouders onder één deken lagen.
Toen had hij, de burgemeester, een
ogenblik zijn evenwichtigheid en kalm
te verloren. Dat zat hem geweldig
dwars, dat zo'n vent hem er toe kon
brengen zijn zelfbeheersing te verlie
zen. Hij was er door in zijn eigen ach
ting gedaald.
Na afloop van de raadsvergadering
had daar in de burgemeesterkamer de
brief gelegen, waarin Gedeputeerde
Staten him goedkeuring weigerden op
een nieuwe salaris-regeling, waaraan
zijn ambtenaren en de commissie voor
georganiseerd overleg vele uren arbeid
hadden besteed. En als om de maat vol
te maken, had hij zijn vulpen op de
grond laten vallen en was de gouden
pen onherstelbaar verbogen. Dat
strootje brak de rug van de kameel en
burgemeester Van Liempden i-eed naar
huis in een stemming, die het kookpunt
dicht benaderde.
De avondmaaltijd bracht weinig op
leving. Agnes, zijn vrouw, had aan één
blik op de barometer, die haar man's
gelaat vormde, genoeg om te weten, dat
hoe minder ze zei, hoe beter dat was.
Robbert, zijn zoon, zat lusteloos voor
zich uit te staren en at automatisch.
De burgemeester wilde niet vragen wat
er was. Zeker weer moeilijkheden op
school. Alleen Vera, zijn achttienjarige
dochter, tenger en bleek, maar één en
al spirit en met een paar prachtige,
staalgrijze ogen onder als gepenseelde
wenkbrauwen (maar helemaal echt,
verklaarde ze lachend) probeerde er een
beetje de stemming in te krijgen met
een vrolijk verhaal over een middag
vol avontuur in de stad, met roomsoe
zen in een lunchroom tot slot. De harde
ogen van de burgemeester werden iets
minder stuurs, toen ze rustten op dat
geestige gezichtje. Vera was zijn zonne
kind en hoewel hij haar verwende, was
ze niet bedorven. Hij liet zijn blik dwa
len naar Agnes, aan de andere kant
van de tafel, trots en zwijgzaam, knap
nog altijd. Als ze maar eens een avond
voor elkaar alléén hadden, hij en Ag
nes, om eens samen te praten, ronduit,
over alle zorgen en moeilijkheden.
Maar er was altijd wat. Vergaderingen,
conferenties, reizen naar de stad, feest
avonden waar hij bij moest zijn, bezoe
ken die moesten worden gebracht of
ontvangen. Kon een mens dan nooit zijn
eigen leven leven, zelfs niet als burge
meester van deze toch niet al te grote
gemeente? Beerzoyen telde vijftiendui
zend inwoners. Geen wereldstad. Maar
als je je werk goed wilde doen, kwam
je nooit klaar. En dan waren er nog
andere functies, in het Streek-energie-
bedrijf, in het Hoogheemraadschap, in
Stad en Lande, in de Vereniging van
Nederlandse Gemeentenhet kostte
allemaah tijd, tijd, tijd. Een privé-leven
hield je er niet meer op na.
Hij keek tersluiks naar Robert, in
alles zijn evenbeeld.... uiterlijk. Maar
verder ook niet. Want tegenover de
rusteloze energie, het scherpe verstand,
de ongebreidelde belangstelling, de eer
zucht van de vader stond de lusteloos
heid, de weinige interesse, de onbe
kwaamheid om te leren van de jongen.
Hij was geen kwade jongen, die Rob
bert. Last hadden ze niet bepaald van
hem. 'Gevoelig, makkelijk te beïnvloe
den, een beetje een minderwaardig
heidsgevoel, een beetje veel zelfs, over
peinsde de vader. Hoe kon het anders
in dit gezin? Met zo'n vader, zo'n moe
der en zo'n zuster? En in een plotselin
ge flits van genadeloos inzicht zag de
vader de eenzaamheid van de zoon, die
zijn naam droeg, waarover hij dromen
gedroomd en waarvoor hij plannen ge
maakt had. Hij, de vader, had in de di
plomatieke dienst gewild, gezant, am
bassadeur. Het had niet mogen zijn.
Hier, als burgemeester van Beerzoyen,
maakte hij er van wat er van te ma
ken was. Misschien kwam er nog eens
een benoeming naar een grotere ge
meente. Maar met zijn vele relaties, zijn
invloed, zou hij zijn zoon op weg kun
nen helpen om het ideaal te bei-eiken,
dat de vader had moeten missen.
Maar Robbert toonde geen belang
stelling. Robbert had er geen idee in.
Reeds op de lagere school doubleerde
hij twee klassen en de burgemeester
wist, dat er stillekens nog consideratie
was gebruikt met de enige zoon van de
algemeen geachte burgemeester. Hoe
de jongen door het toelatingsexamen
voor de H.B.S. in Oldstad gezwijnd was,
bleef hem, de vader, een volkomen
raadsel en was eveneens een raadsel
geweest voor de zoon. Met extra-lessen
probeerde men thans, Robbert door de
derde klas heen te helpen, op een leef
tijd, waarop het pikneuzige zoontje van
het raadslid Lijster, eeuwige tegenvoe
ter van de burgervader, zich al prepa
reerde voor het eindexamen. Hij moest
oppassen, die hij er Lijster niet op aan
keek. Waarom had die vent een zoon,
die straks wellicht als een onuitstaan
bare frik een universitaire titel voor
zijn naam mocht dragen en moest hij,
burgemeester Van Liempden van Heer
waarden, wiens voorvaderen reeds sche
penen in Oldstad waren geweest, tob
ben om zijn enige, zijn stamhouder,
moeizaam door de H. B. S. te sleui-en?
Nu zat hij op zijn kamer, schijnbaar
bezig met schrijfwei'k. Maar hij zat
eigenlijk te wachten op de klop op de
deur. De klop op de deur van meneer
Haentjes, de leraar wiskunde van de
H. B. S., die in zijn vrije uren Robbert
Van Liempden probeerde bij te werken.
Agnes had aan tafel gezegd: Rob
bert, mijnheer Haentjes heeft vanmid
dag opgebeld. Nadat hij met Rob klaar
was, wou hij je graag even spreken.
Kan dat?
Laat hem maar naar m'n kamer
komen, had hij gegromd. Zijn zoon had
zich dieper over zijn bord gebogen en
opeens had de vader geweten: het was
weer mis. Haentjes zou hem geen op
wekkende boodschap brengen.
Toch liet hij van die sombere gedach
ten niets merken, toen hij hoffelijk op
stond, de binnentredende leraar 'n stoel
en een sigaar offreerde en enkele luch
tige opmerkingen maakte over de nade
rende vacantie, die op school al wel
reeds onheilspellende tekenen zou verto
nen. De bezoeker ging er maar moei
zaam op in en zei opeens: Burge
meester, als het U hetzelfde is, wilde ik
maar meteen tot de zaak komen.
Zoals U wilt, zei Van Liempden en
gaf zich een houding achter zijn bureau.
Moeizaam hield hij zijn handen stil.
De leraar schraapte zijn keel en keek
hem aan door zijn dikkke brilleglazen.
Ik wou eens met U praten.over
Rob, zei hij dan.