Mevr. De Vries op de NVV-Vrouwenavond
„De vrouw gaat een steeds belangrijker
rol spelen
Dames! Vooral nu
Zal
die
Molen
worden
herbouwd
L
-v
„Ik hoop, dat datgene wat de Mode-
Cabaret-Revue de H.-lijn en de toe
spraak van Mevr. De Vries-Steutel U
zullen bieden, U tot het besef zullen
brengen, dat de vrouw samen met de
man moet werken aan de grootmaking
van het N.V.V." Aldus de heer D. Dap
per, voorzitter van de Texelse Bestuur-
dersbond, op de speciale Vrouwenavond
Zaterdag in Casino.
Mevr. De Vries-Steutel zeide met ge
noegen deze feestelijke bijeenkomst te
willen inleiden. Het N.V.V. viert dit
jaar zijn gouden jubileum. Dit is alles
zins waard om herdacht te worden, want
het NVV kan terugzien op een 50-jarige
periode van strijd voor verheffing van
de arbeidersklasse. De resultaten zijn
belangrijk en het succes groot. Dat men
nog slechts kort geleden het NW op
één lijn wilde stellen met al wat slecht
en onchristelijk is, is teleurstellend,
maar heeft ons niet kunnen beletten op
de ingeslagen weg voort te gaan. De
nieuwe telg van het NW, de Vrouwen
bond, bestaat geen 50 en zelfs nog geen
10 jaar, maar toch is reeds goed werk
verricht. Het zijn niet de georg. vrou
welijke leden, maar de vrouwen, waar
van de man lid van een vakbond is.
Het NW is blij, dat ook vrouwen zich
voor het werk van de vakbeweging
gaan interesseren. De vrouw gaat een
steeds belangrijker rol spelen in de
maatschappij, want steeds meer wordt
beseft, hoe groot de plaats is, die de
vrouw in het gezin inneemt. Zij vormt
de sfeer en de geest in huis. Het maakt
b.v. voor een rnan heel veel uit of zijn
vrouw voor of tegen zijn vakbond is en
of ze meeleeft met datgene, wat hij be
langrijk vindt. Dit is voor de man zeer
belangrijk en nog belangrijker met het
oog op de kinderen. Als bij moeder alles
uitsluitend om het gezin draait en zij
geen oog heeft voor wat in de wereld
gebeurt, zal het met de kinderen net
zo zijn en aan zulke mensen heeft de
wereld niet veel. Iedere vrouw heeft
mogelijkheden om op te voeden tot
goede wereldburgers, tot kameraad
schap in de vakbeweging, tot al wat
goed is in de wereld. Maar ze kan ook
enge, kortzichtige meningen verbreiden.
Daarom zijn gesprekken aan tafel vaak
belangrijk en is het goed als de vrouw
belangstelling heeft, wanneer de man
praat of voorleest over wat in de wereld
gebeurt.
Het is nog niet lang geleden, dat een
vrouw geen krant las. Daarvoor moet ze
nu nog leren een krant te lezen, want
het is niet gemakkelijk om uit te zoeken
wat belangrijk is. De kranten worden
nog in hoofdzaak door mannen geschre
ven, maar als er meer vrouwelijke
journalisten komen, zullen de kranten
stellig leesbaarder worden. Waar wij
naar moeten streven is een rechtvaardi
ge samenleving op democratische grond
slag, waar ieder mens recht 'heeft op
eigen plaats en oordeel, waarmee reke
ning gehouden moet worden.
Wij zijn verheugd, dat vele vrouwen
hiervoor willen werken en wij weten
uit ervaring hoe intensief in het Hoofd
bestuur en de afdelingen wordt gewerkt
Daarom sluit U aan bij de Vrouwen
bond; tracht Uw grenzen te verbreden
en leef mee met wat in de wereld ge
beurt. Wanneer U samen met de man
nen strijdt voor recht en gerechtigheid
in maatschappelijke zin, zal dit eens
werkelijkheid worden: Er is maar één
volk, de mensheid. Er is maar één land,
de wereld. Het is prettig wanneer U
daar in de Vrouwenbond van het NW
aan kunt meewerken.
Door Tineke van Leer, Corry Vroons,
Ko van den Bosch, Dolf Driessen, Jo
Hamilton en Ben Tollens werd daarna
een bont programma afgewerkt van
zang, sketches en voordrachten, waarin
de mode de boventoon voerde. En pas
sant leerden de vrouwen nog hoe ze
van enkele lapjes stof een jurk een an
der aanzien konden geven, waardoor de
echt vrouwelijke uitdrukking: „Ik heb
niets om aan te trekken" tot het verle
den behoorde. Het was een zeer genoeg
lijke avond. Na een mooie declamatie,
waarvan het slot was: „Vrouwen strijdt
mee naast de man in het NW", was de
heer Dapper dan ook zeker de tolk van
alle aanwezigen, toen hij het gezelschap
dank bracht voor de prettige avond en
Mevr. De Vries voor haar interessante
en leerzame toespraak.
's Middags verzorgde het gezelschap
een kindervoorstelling voor de jeugd
van alle dorpen van het eiland. Als ex
tra attractie werd allen een versnape
ring
Op reis
dan Uw spoorkaartje ge-
haald bij de V.V.V. „Texel"
PUBLICATIE
CULTURELE RAAD
Donderdag 20 Januari
Den Burg, De Oranjeboom, Bootscholie
ren, opvoering „Bootrevue''.
Den Burg, De Zwaan, R.K. Ontwikke
lingsclub. Besproken wordt „Het hu
manisme".
Vrijdag 21 Januari
Den Burg, Landbouwschool, Ver. Oud
leerlingen, Praatavond. De heer Wie-
ringa spreekt over „Melk". Vertoning
zuivelfilm.
Zaterdag 22 Januari
Den Burg, De Oranjeboom, Uitvoering
Koninklijk Texels Fanfarecorps.
Den Burg, Hotel Texel, filmavond
„Castrol". Toegang boven 18 jaar.
Hamea-Gelei voor Uw handen
HOE KWAM IK ER TOE?
Een schrijver, die tevens lezingen
houdt kan er vast van op aan, dat hij
in de pauze, of na het verzorgen van de
avond, wordt aangeklampt met de
vraag: „Hoe bent U tot schrijven geko
men?" Een vraag, die men kan afdoen
met een bondig: „Omdat ik het niet la
ten kon!"
Maar velen, die de drang in zich voe
len hun ervaringen of gedachten op pa
pier te uiten, komen nimmer tot schrij
ven, laat staan tot publiceren van de
feiten of dromen die hen bezighouden,
omdat zij er de tijd niet voor kunnen
vinden, of doordat de aanmoediging die
zij behoeven uitblijft. Wie intens kan
genieten van een roman en er al lezende
in opgaat heeft, m.i. blijk gegeven, dat
wat de schrijver bezielde ook hem of
haar eigen is. Zo gezien wordt het dui
delijk, waarom maar al te vaak de ver
onderstelling wordt geuit, dat een van
de hoofdfiguren in het boek de schrij
ver zelf moet zijn en de gebeurtenissen
die hij geeft de eigen ervaringen betref
fen.
Ofschoon dat lang niet altijd het ge
val kan zijn is het toch wel opmerkelijk,
dat vele schrijvers teruggrijpen naar de
jeugdjaren, omdat herinneringen uit de
kindertijd het langste fris blijven en
zich dus vlotter laten verwoorden. Me-
rijntje, Boefje, Polletje Piekhaar, Bartje,
Ciske de Rat en talloze andere publica
ties zijn er het voorbeeld van. De na
men van de jongens waar we mee in de
klas gezeten'hebben, blijven ons bij tot
in de ouderdom, terwijl we, op gevor
derde leeftijd, vaak moeite hebben ons
de naam van die of die, waarmee we
in het dagelijks leven te doen hadden, te
herinneren.
Schrijven is: zich laten gaan als de
geest vaardig is! We spreken dan van
inspiratie, maar we moeten er eerlijk
heidshalve aan toevoegen, dat de inspi
ratie zich pas aandient als de tijd, in
het contract met de uitgever bepaald,
begint te dringen. Vooral als het voor
schot is opgenomen en de aansprakelijk
heid dreigt, wordt de pen willig en de
geest actief. Ook het succes speelt een
grote rol. Vindt een schrijver bij z'n
eerste publicatie waardering, dan heeft
I de lust die arbeid voort te zetten hem te
pakken en volgt er veelal een nieuw en
j weeral een nieuw geschrift van zijn
i hand. Blijft succes in eerste aanleg uit,
doordat geen uitgever belangstelling
toont of omdat het geschrift niet aan
slaat bij het publiek, en dus plat ligt,
dan slaat ook vaak het talent van de
jonge schrijver plat onder de last der
ontmoediging. En er zijn heel wat boe
ken die aanvankelijk plat lagen en eerst
later waardering en soms zelfs grote
waardering vonden. We denken hierbij
aan Remarque's: „Van het Westelijk
front geen nieuws'', dat aanvankelijk in
Duitsland geen belangstelling vond,
maar na verloop van tijd een wereld
succes werd. En terugkomend op ei
gen ervaring! Polletje Piekhaar kon
geen uitgever vinden; en toen het einde
lijk gepubliceerd werd, deed het boek
aanvankelijk niets. Het boek lag plat,
evenals de schrijver, die z'n Remington
op afbetaling - weer zag verdwij
nen. Eerst toen Polletje ging „lopen'',
In de oorlogsjaren werd op
last van de Duitsers de molen
„De Bazuin" te Harlingen af
gebroken. Er is thans een
actie op touw gezet om de
molen aan de zee weer te
herbouwen. Een plaatselijk
comité maakt er propaganda
voor en zemelt er gelden voor
in. Er wordt ook speciaal een
beroep op alle oud-Harlingers
gedaan om een steentje bij
te dragen. Het gironummer
js 99400. Op de foto de mo
len zoals ze voor de oorlog
het stadsbeeld van Harlingen
markeerde.
kwam het zelfvertrouwen en met het
geld, dat Polletie inbracht, de lust en
de mogelijkheid Lord Zeepsop van de
vlakte in de etalage te manoeuvreren.
Als Polletje 't niet „gedaan" had dan..
Ach, dan was m'n schrijfmachine twee
dehands verkocht aan een andere lief
hebber en de Lord niet naar de bios
coop gegaan met Stella Okkeleen. Ook
de Lord deed het en zou misschien in
een derde deel tot een huwelijk met
Stella zijn gekomen als de schrijver z'n
figuur niet te lief had gekregen om hem
dat aan te doen. Wie de drang tot
schrijven in zich draagt heeft tijd, pa
pier en aanmoediging nodig en doet wijs
zich bij z'n scheppen niet te bewegen op
het terrein waar hij niet in thuis is.
Voor mij ligt het boek van een jonge
schrijver, die ongetwijfeld talent heeft,
maar zich als stadsman inlaat met het
dorpsleven op het platteland en een
tuinder sperciebonen laat schoffelen in
April! Ze worden in Mei gelegd!
W. VAN IEPEND AAL
MOEDERS OPGELET!
CONSULTATIEBUREAU VOOR
ZUIGELINGEN
Heden, Woensdag Consultatieureau
De tijden voor het bureau zijn nu als
volgt: 2-3 uur taxi's, 3-4 uur moeders
met kinderwagens van buiten Den Burg
en van 4-5 uur moeders van Den Burg.
VERENIGING VAN OUDLEERLINGEN
Vrijdag 21 Januari 1955 zal de heer
M. Wieringa een inleiding houden in de
landbouwschool over „Melk".
Na de pauze zullen 3 films gedraaid
werden, nl. Land van melk, Holland
waarborgt en Goed werken met de
melkmachine. Iedereen is welkom.
Jullie weten natuurlijk alle
maal wel, dat padvinders el
ke dag een goede daad moe
ten doen. Maar het is wel
eens moeilijk om steeds weer
opnieuw iets te weten dat nu
echt een goede daad is. En
voor beertjes is dat nog moei
lijker. Vooral voor Bim en
Bam, die padvinder zijn ge
worden en van zichzelf vin
den dat ze al zo erg veel
goede dingen doen. Ja, je
moet maar verbeelding heb
ben, hoor! Ze verzinnen en
verzinnen en eindelijk heb
ben ze iets gevonden. 'Ze
gaan op weg, ieder met een
grote zak kurken op zijn rug.
In de woestijn gekomen,
waar van die ontzettend
scherpe cactussen groeien,
gaan ze cp elke stekel van
alle cactussen een kurk zet
ten, zodat hun dierenvriend-
jes zich daar niet meer aan
kunnen bezeren. Is me dat
even een buitengewoon goede
daad.
Agent voor Texel:
0. KOQUMAN, Den Burg, Tel. 3'
FILMN1EUWS
„VROUWENKOOR'
De film houdt zich bezig met het jon
ge meisje Micheline, die in een huurka
zerne in Lyon een weinig liefdevolle
opvoeding ontvangt. Een stiefvader, die
haar voor secretaresse laat studeren,
terwijl ze graag coupeuse wil worden
en die er tevens geregeld op los ran
selt, een moeder, die zich niet tegen de
stiefvader durft te verzetten vormen
haar naaste omgeving.
Als ze zakt voor haar examen vlucht
Micheline. Op een kermis maakt ze ken
nis met een sympathieke jongeman. Hij
neemt haar mee naar Parijs, waar ze 'n
kamer huren. Micheline is er voor het
eerst van haar leven gelukkig, totdat ze
ervaart, dat haar amant gehuwd is....
De kinderpolitie wil haar naar haar ou
ders terugbrengen, maar als haar stief
vader weigert komt ze in een opvoe
dingsgesticht.
Dit is zo ongeveer het eerste bedrijf
uit dit filmverhaal, dat een uitstekende
pers genoot. Het is geen hard en wrang
verhaal, evenmin een felle aanklacht.
Het is de simpele historie van een indi-
i vidu in een wereld, waarin goed en
kwaad het met elkaar aan de stok heb
ben. Cloche, de schepper van deze film,
laat zien hoe een mens ten onder kan
i gaan, omdat anderen hem niet begrijpen.
Maar hij toont ook mededogen voor die
anderen, die hij als slachtoffer van eigen
domheid en bekrompenheid ziet.
„MOOISTE TIJD VAN JE LEVEN"
Door een administratieve vergissing
van het departement van Onderwijs,
krijgt een Engelse jongenskostschool 'n
meisjeskostschool ingekwartierd. De
ramp is niet te voorkomen als men de
vergissing merkt. Dit is het thema van
Gilliats geestige comedie. Het toeval
wil, dat de directrice van de meisjes
kostschool een paar ouders heeft uitge
nodigd om de school eens te komen be
kijken. En dat de rector van de jongens
school, die naar een andere school sol
liciteert, de curatoren van die school op
visite krijgt, op een en dezelfde dag. Het
is een opwindend en onderhoudend spel
i om te zien hoe beide partijen proberen
hun bezoekers op hgt juiste moment op
de juiste plaats te krijgen, waaraan de
hele gemengde schoolbevolking spon
taan meewerkt. Dat het ten slotte mis
loopt is te voorzien. Aanbevolen.
Nederlands nieuws
O.a.: Koeien voor Columbia, 495 Ne
derlandse runderen emigreren; De
stormschade in de Biesbosch en bij Rid
derkerk; Grote belangstelling voor de
gestrande „Katinco" in Bergen aan Zee;
Nieuws uit Nieuw-Guinea, de taak van
de Marine Luchtvaartdienst.
Buitenlands nieuws
O.a.: Atoomkracht voor de Britse
industrie; Het Franse parlement keurt
Parijse accoorden goed; Aanvaring in
het Suez kanaal; Parfumverstuivers in
de Parijse Metro; Zandzeilen in Calif or-
nië; Skiscooter in de Duitse bergen.
FEUILLETON:
De zoen
van de
Door
Burgemeester
Tom Lodewijk
3. De man achter 't bureau scheen die
per weg te zinken in zijn stoel. De leraar
staarde voor zich uit. Het was moeilij
ker dan hij had gedacht. Maar de jonge
Rob van Liempden had in de heer Haen-
tjens niet alleen een leraar, maar een
aderlijke vriend. Er was daar méér be
praat op die leerkamer dan de leraar
verkoos te vertellen. Diep in zijn hart
had zich het besluit gevormd, te vechten
voor het levensgeluk van deze jongen,
die hem zijn vertrouwen geschonken
had. Nu hij tegenover de vader van de
jongen zat, begreep hij, dat die strijd
niet gemakkelijk was.
De burgemeester zat diep in gedach
ten. Hij kon de leraar wel wegkijken,
die man, die hem de laatste steunsels
onder het gebouw van zijn idealen had
weggeslagen. Maar, sportief als hij was,
onderkende hij: deze man had een hoge
opvatting van zijn taak. Als hij een
leerling verloor betekende dat minder
inkomen en de burgemeester wist een
en ander vam leraarssalarissen. Haen-
tjens liet het belang van de jongen het
zwaarst wegen en hij, de vader, had
hem daarvoor dankbaar te zijn. Maar
dat de jongen tegen een vreemde had
gezegd, wat hij tegen zijn eigen vader
verzweeg, dat hij zelfs had uitgeroepen,
dat hij liever die ruige, roodharige
vrachtrijder tot vader had dan hem,
Van Liempden van Heerwaarden, telg
van een oud geslacht, die daarenboven
van de jongen hield en het beste voor
hem had gezocht, dat deed hem zeer.
Als U nu eens, zuiver in theorie,
mocht zeggen wat er met de jongen
moest gebeuren, wat zoudt U dan sug
gereren? vroeg de burgemeester moeilijk
De leraar zweeg enige tijd. Toen hief
hij het hoofd op en zag de burgemeester
strak aan.
Als ik eerlijk mag zijn.ik zou de
jongen ergens in de stad als leerling
plaatsen bij een groot garagebedrijf on
der betrouwbare leiding. Ik zou onder
geen voorwaarde iets laten uitlekken
over zijn afkomst en relaties. Hij zelf is
veel te bescheiden en eenvoudig van
aard, om er groot op te gaan. Ik zou hem
de kans geven, zich in te werken. Mis
schien, dat gebeurt wel eens, ontwaakt
er toch een belangstelling, die hem uit
eindelijk tot studeren brengt, al is het
met moeite en niet meer dan het nood
zakelijke. Misschien ontwikkelt de jon
gen zich als een man van de practijk,
wellicht als een goed zakenman. U hebt
misschien dat mopje wel eens gehoord
van die tiwee HBS'ers?
De burgemeester glimlachte wat strak.
Hij was niet in de stemming voor mop
pen.
Er waren twee jongens op school.
De een leerde geweldig, de ander kon
het niet. Hij zakte als een baksteen en
ging in de tweede klas van de HBS af.
De een werd professor en stond in hoog
aanzien. Maar U weet hoeveel professors
verdienen. Eens, op zijn oud fietsje, op
weg naar de Universiteit, werd hij bijna
aangereden door een geweldige slee. Er
stapte een heer uit in een kostbare over
jas, die zich begon te verontschuldigen,
maar opeens zei: Heb ik het goed of heb
ik het mis, ben jij dat Jacob? Ja, dat ben
ik, zei de professor, en als ik me niet
vergis, ben jij Hein! Dat klopt, zei Hein,
wat doe je voor de kost? Ik ben hoog
leraar in de archaeologie, zei Jacob, en
wat doe jij? Ik ben in zaken, zei Hein.
Jij in zaken? vroeg de professor? En je
bracht het nooit verder dan, een vier
voor rekenen! O, maar dat is een heel
stuk beter geworden, zei Hein. Kij'k, ik
koop bijvoorbeeld een partijtje bretels
voor een gulden per stuk en ik verkoop
ze voor een rijksdaalder. Nou, endie
anderhalf procent winst, daar leef ik
van!
De burgemeester schoot toch in een
lach.
Er zit een diepe kern van waarheid
in dat mopje, erkende hij, en nu hij ge
lachen had, leek alles opeens minder erg
Appreciërend zag hij de leraar aan.
Meneer Haentjens, ik weet niet of
ik het in alles met U eens ben en of ik
Uw advies zal volgen, maar ik stel het
bijzonder op prijs, dat U zo open gespro
ken hebt. En dat U uw eigen belang op
de achtergrond gesteld heeft voor dat
van mijn zoon. Want U zoudt een leer
ling verliezen, als ik uw advies volgde.
Ik ben geen automaat, verweerde
zich de leraar, ik houd van m'n jongens.
Dat merk ik, zei de burgemeester
als in gedachten. Rechtvaardig en fair
als hij was, zocht zijn geest naar moge
lijkheden. Opeens verhelderde zijn ge
zicht.
A Propos, U weet dat we van plan
zijn hier een avondschool te stichten.
Het voorstel komt volgende maand in de
Raad. Als U wellicht iets zoudt voelen
voor de post van leraar aan die school,
wellicht zelfs directeur, dan zou ik U in
ieder geval aanraden te solliciteren als
de verplichte oproep in de krant wordt
gedaan.
Burgemeesterzei de bezoeker
onthutst, dat was niet.
..Uw bedoeling. Daarom juist, me
neer Haentjes. Wij zoeken voor onze
school ook geen automaten, weet U? Ik
zal er over denken. En ik zal U mijn be
sluit laten weten. Ik dank U wel.
Toen de leraar vertrokken was, zat
burgemeester van Liempden van Heer
waarden nog lang in zijn studeervertrek
Het was daar, dat zijn vrouw hem vond.
En dat ze eindelijk eens samen konden
praten, praten over de toekomst van hun
zoon.
HOOFDSTUK H.
Isabeau komt op.
Rob van Liempden keek nog eens in
de spiegel of zijn das wel recht zat, en
daalde toen af naar de salon, met een
gezicht als toog hij ter brandstapel.
Het zou vanavond weer opzitten en
pootjes geven worden. Moeders verjaar
dag en alle notabelen present. Hij wist
wel hoe ze over hem dachten, die stom
me zoon van de burgemeester, die niet
leren kon. Hoogstens beklaagden ze zijn
vader, die met zo'n product moest op
trekken.
Veel liever had hij vanavond in de ga
rage gezeten met Joep Marsman, die
daar een ouwe Ford-T-motor in elkaar
aan 't zetten was. Joep kon wél goed
leren, maakte het best op de ambachts
school, maar Joep keek hem er nooit op
aan, dat hij het niet kon. En, dacht Rob
als ik voor een motor zit of onder èen
wagen kruip, voel ik me zo lekker als
kip. Als ik het eenmaal gezien heb, weet
ik het wel. Maar waarom zal ik me druk
maken over Karei de Kale en Bismarck
en onregelmatige werkwoorden, over
algebra en meetkunde? Als ik de klas
uitstap ben ik het allemaal weer verge-
ten. Enfin, vanavond niet naar Mars
man, maar de lieve jongen uithangen,
beleefd zijn tegen de heren en de dames,
kinderpraat leuteren met de meisjes.
Niks voor hem. Maar 't was niet anders.
Verscholen achter een grote vinger-
plant, nam hij het gezelschap eens op.
Mevrouw Bikkers was er nog niet, die
zou vanavond haar dochter Isabeau mee
brengen, die van kostschool gekomen
was. Hij kende Isa nog wel van vroeger,
een bijdehande meid, die hem altijd te
vlug af was. Meneer Bikkers mocht hij
wel, die was zelf op zijn elfde van school
gegaan en had nu een grote fabriek.
Daar zat notaris Midema met zijn glim
mend biljarthoofd en mevrouw Midema,
tweehonderd pond schoon aan de haak,
dacht Rob oneerbiedig. Zó Robbert, zou
ze kwelen, en hoe gaat het óp school?
Dat mens wist altijd juist datgene te
zeggen wat je tegen 't haar opstreek.
