/7W
7/1
\M
li
W.v.-
flitsen
SS
Stevige zanddijk bij Pompevlak
COOYMANS
Jordaan-
LH
KS
Een Oud-Texelaar schrijft ons:
Naar aanleiding van het bericht
Uw krant van 15 Januari jl. „De Mok-
vallei bedreigd?" zou ik als oud-Texe
laar gaarne daarover mijn beschouwin
gen willen geven. Ik ben ter plaatse
zeer goed bekend, daar sedert plm. 1825
mijn grootvader, vader en broer tot
1936 pachters der duinen aldaar zijn ge
weest en ik zelf van 1898 tot 1912 daar
dagelijks werkzaam was.
Dat de Mokvallei ernstig bedreigd
wordt en binnen afzienbare tijd zal
verdwijnen indien geen kunstmatige
zeewering aldaar tot stand wordt ge
bracht, is vrij zeker.
Ten aanzien van die bedreiging wer
pen zich 2 vragen op en wel:
le wanneer hebben zich de duinen ten
Westen van de Moksloot gevormd en
hoe konden die zich vormen, en
2e. Wat is de oorzaak, dat die duinen de
laatste 25 jaar zo snel weer verdwijnen.
Het is niet precies te zeggen wanneer
die duinen zich gevormd hebben, daar
- voor zover mij bekend - geen kaarten
van Texel bestaan, waarop die duinen
niet voorkomen. Wel blijkt uit een der
oudste kaarten van Texel, dat plm. 300
a 250 jaar geleden slechts een gedeelte
dier duinen bestond. Achter die duinen
strekte zich toen een zeer breed strand
uit „De Hors". Duidelijk is aan de duin
vorming achter Den Hoorn te zien dat
lange tijd de duinen, gelegen plm. 100
meter ten Oosten van de Moksloot, de
buitenste duinenrij zijn geweest en de
tegenwoordige Moksloot ongeveer de
normale hoogwaterlij n.
Wanneer men op het strand bij de
Grote Keten ten Noorden van Callants-
oog staat en langs de kustlijn via Huis
duinen Noordwaarts ziet, dan blijkt dat
deze kustlijn als men die doortrekt, bij
mijlpaal 8 Texel bereikt. Verder blijkt,
dat alle duinen aan de Westzijde van
Loodsmansduin ten Westen van die
kunstlijn liggen. Deze denkbeeldige ver
lenging der kustlijn snijdt dan de Mok-
sloot bij maalpaal 9 en mijlpaal 14 om
vervolgens ongeveer bij mijlpaal 16 de
tegenwoordige kust van Texel weer te
bereiken.
Hoe kunnen zich die duinen ten Wes
ten van genoemde kustlijn dan gevormd
hebben, daar toch de stromen langs de
kust in de Noordzee een rechte lijn ple-
gen te volgen?
De vorming dier duinen kan, naar
mijn mening, niet anders tot stand zijn
gekomen, dan doordat de stromen in de
Noordzee aldaar ver uit de kust liepen.
Waardoor liepen die stromen ver uit
de kust? Dit kan niet anders zijn, dan
door de langdurige snelle ebstromen uit
de voormalige Zuiderzee, waardoor de
stromen in de Noordzee aldaar in wes- j
telijke richting werden gedrukt. Op de j
plaats waar de ebstromen uit de Zuider-
zee hun kracht verloren, bezonk het
meegevoerde zand uit het Amsteldiep,
Texelstroom en Marsdiep en vormde
daar de zandbanken Haaks, Razende
Bol en vroeger Onrust. Tevens werd
door dit zand in het stroomloze ge
deelte der Noordzee „De Horst" ge
vormd, waarop zich allengs duinen vor
men konden. Daaruit zou dan volgen
dat de duinaanwinst ten Westen van de
Moksloot dateert uit de tijd, dat de
Zuiderzee is ontstaan, d.i. plm. 1000 jaar
geleden.
Omstreeks 1900 had men bij mijlpaal
9 plm. 12 minuten nodig om van de dui
nen naar de normale hoogwaterlijn te
lopen; bij mijlpaal 8 bedroeg dit, nadat
omstreeks 1900 de zandplaat Onrust met
het strand verenigd was plm. een half
uur. Het strand werd toen ook nog
steeds aldaar „De Hors" genoemd. Bij
de mijlpalen 10 en 11 strekten zich de
duipen toen minstens 400 meter meer
Westwaarts uit dan thans, bovendien
bevond zich bij mijlpaal 10 tussen de
duinen en de normale hoogwaterlijn nog
een breed strand met kleine duintjes,
waartussen vele visdiefjes broedden. Dit
strand was ook nog plm. 500 meter
breed.
Tussen de mijlpalen 12 en 14 was in
1900 het strand ook al smal, doch de
duinen strekten zich ook aldaar enige
honderden meters mèer Westwaarts uit
dan thans.
Wat is de oorzaak dier duin- en
strandafname?
Deze vraag is door het vorenstaande
feitelijk reeds beantwoord.
Doordat de ebstromen door het Mars
diep na de afsluiting der Zuiderzee
slechts gering zijn bij vroeger vergele
ken, worden de stromen langs de kust
in de Noordzee bij Texel lang zoveel
niet als voorheen Westwaarts gedrukt.
Daar die stromen een rechte lijn plegen
te volgen, zullen die, ook bij Texel, zo
veel mogelijk de kustlijn Callantsoog-
Huisduinen volgen, met gevolg, dat de
kustlijn, zoals die vóór het ontstaan der
Zuiderzee bestond, steeds meer bena
derd wordt, vooral ten Noorden van het
Pompevlak.
Tenslotte nog dit: Wat zijn de gevol
gen als men de duinafname ongestoord
zijn gang laat gaan? Als de afname in
hetzelfde tempo blijft doorgaan als de
laatste jaren dan zal binnen enkele ja
ren bij storm de Noordzeevanaf mijl
paal 12 tot tussen mijlpalen 10 en 11 de
Mokvallei (Het Kapenvlak, Grote Vlak
en Pompevlak) overspoelen, terwijl het
zeewater via de Moksloot en aan beide
zijden daarvan via het Pompevlak zich
met het zeewater in de Mok zal vereni
gen. Texel is aldaar dan in tweeën ge
scheiden. Door bijtijds bij het Pompe
vlak een korte stevige zanddijk te ma
ken zou voorkomen kunnen worden dat
het zeewater tussen het Pompevlak en
de brug bij de Mok doordringt.
Ook zou bij stormvloed het zeewater
langs de vorig jaar nieuw aangelegde
weg tot nabij Den Hoorn kunnen door
dringen. Er zou zich ter plaatse van het
Grote Vlak en Pompevlak een 2 e Sluf
ter vormen. De mooie duinen, de Geul
inbegrepen, achter Den Hoorn zou
ernstig schade berokkend worden".
EILAND-COMPETITIE
Uitslag van 11 Januari:
Oosterend 1-Eierland 1:
Jac. Visman-A. Dootjes 02
A. Bakker-P. de Bloois 02
J. Trap-G. A. ten Brugge 11
H. Mulder-A. Boon 11
C. Timmer-W. de Bloois 2—0
K. Burger-G. Boon 0—2
R. Eelman-H. Stolk 20
Jac. Mechielsen-W. Stolk 20
J. Vlaming-M. Voorthuizen 20
Jb. Breman-J. van Loo 20
Oosterend res.-Eierland res.:
D. Trap-J. Blom 2—0
S. Trap-R. Hooijberg 20
Jb. Plaatsman-A. v. Hoorn 20
C. C. Barhorst-J. van Dorp 20
P. Timmer- J. P. Stolk 20
S. Bremer-J. Roorda 02
Twee overwinningen van Oosterend
dus, waarbij het meeste opvalt dat de
sterke Visman toch niet geheel onver
slaanbaar is.
Maandag 24 Januari is de beslissing
om de beker tussen Oosterend 1 en
Texel 2 gevallen.
De Texel-reserves zijn met nog twee
te spelen wedstrijden reeds kampioen.
DAMCLUB TEXEL
Uitslagen 21 Januari 1955:
A.:
C. v. Heerwaarden-W. A. v. Zeijlen 02
J. Vinke-N. de Graaf 11
G. Dros-S. Bakker 20
A. v.d. Slikke-Joh. D. Bakker 20
B.:
Jo Schoo-Jac. Rijk 20
C. v.d. Werf-P. W. Kooi 11
Jo Schoo-J. Hooijberg 20
Jac. Rijk-Jb Koorn 02
D. v.d. Werf-A. Vinke 02
C.:
J. A. Barhorst-J. A. van Enst 02
F. v. Sambeek-J. J. de Beurs 02
J. Hillen-A. de Vries 20
A. v.d. Slikke doet het in A opvallend
goed. Joh. D. Bakker zag in het midden
spel z'n stand met iedere zet verslech
ten, waarna een nederlaag niet kon uit
blijven.
Het gedrang kan in B haast niet erger.
C. P. Burger en J. Hooijberg leiden met
16 pnt uit 13 partijen. Jb Koorn no
teert 11 uit 14 en D. v.d. Werf 10 uit 15.
Ze bezetten hiermee de onderste twee
plaatsen. Hiertussen de overige 8 spe
lers geklasseerd gedacht, maakt de
spanning voelbaar.
In C wist J. Hillen zich op de tweede
plaats te handhaven. A. de Vries valt
hierdoor wel iets terug.
Ons eerste tiental leed tegen Dam-
lust een gevoelige nederlaag. W. A. van
Zeijlen werd de held van de dag door
de enige Texel-zege te boeken.
C. Dijker-J. G. Huitema
S. v. Heerwaarden-P. Beers
S. Ros-Fr. Slot
C. v. Heerwaarden-J. Zijp
J. Vinke-N. Jol
S. Bakker-K. v.d. Hoven
N. de Graaf-D. Hoogeboom
G. Dros-P. Balder
W. A. v. Zeijlen-C. Schuifelen
J. Hooijberg-Jb. Kramer
Wanneer bij ons in het Jan Ligthart-
huis de ramen klapperen, deuren ram
melen en de oude bomen op de Linden-
gracht geducht zwiepen, dan gaan onze
gedachten uit naar Texel. Als er per
radio gewaarschuwd wordt: „Langs de
Waddenkust harde tot stormachtige
wind", dan denk je „Daar gaat weer 'n
stuk van Texel af!"
Toen in de Decembermaand bij U
grote bezorgdheid was omtrent de dij
ken en menig hart met zorg vervulde,
vlogen hier de marktkraampjes de lucht
in. Het wil wat zeggen, als de tentver-
huurder besluit geen kramen op te zet
ten, vooral in de week voor Kerst. Want
op de Lindengracht is iedere dag markt
en een paar honderd nijvere lieden heb
ben dan geen „busnus", zoals ze dat hier
noemen.
Ja, de Jordaan in de laatste maand
van het jaar heeft zo z'n eigen bekoring
ook in het J. L. huis. De winkeliers in
de gezellige nauwe straatjes hebben hun
etalages zo aantrekkelijk mogelijk ge
maakt, door opmaak en verlichting. De
orgelman laat Sinterklaas en Kerst
lied i es daveren tegen de oude gevels in
de nauwe griebussen van dit overscha
duwde stadsgedeelte.
Alle mogelijke verenigingen wedijve
ren met elkaar om de Jordaanjeugd een
zo groots mogelijk Sinterklaasfeest te
bereiden en dat geschiedt door met veel
tam-tam in optocht door de Jordaan te
trekken met muziekkorps voorop. Bij de
een gaat de Sint te paard, bij de ander
per open landauer met vier paarden
bespannen, naar een dichtbij gelegen
bioscoop of feestzaal. Bij ons in 't J. L.
huis in besloten kring, zoals de Kerst
feesten, hoewel deze begrijpelijk een to
taal ander karakter dragen.
December, de duurste maand, maar
ook de intiemste ((kampmaand laten we
buiten beschouwing) en de fijnste van
het clubhuiswerk. Natuurlijk blijft er
altijd een factor van spanning in het
jeugdwereldje. Dan kan het gebeuren,
dat rondom Kerst twee broertjes wor
den opgepikt door de politie, omdat zij
voorwerpen aan de openbare weg „ver
plaatst" hebben en niet Kerstfeest heb
ben gevierd bij ons maarelders'
De 1ste klasse competitie is hiermee
uitgespeeld, met 4 pnt uit 6 wedstrijden
PAS OP DE DIEREN
1. Bij het invallen van vorst denke men
er aan de dieren zoveel mogelijk op stal
te zetten. Schapen kunnen beter buiten
blijven, maar dan moet er wel gezorgd
worden voor drinkwater en bijvoede-
ring.
2. Het verdient aanbeveling om koeien,
die nog buiten zijn van een dekkleed te
voorzien. Bijvoedering en drinkwater
mc-et worden verstrekt. Ze moeten ook
een beschuttende plek kunnen vinden
j (schuur of onderdak) waar ze zich nog
j wat meer kunnen bergen,
j 3. Het hakken van bijten is voor de vo
gels dringend noodzakelijk. Ze hebben
/T\ 1
W
A
O Copyright P. 1 0. 801 6
->
blijven we van degradatie gevrijwaard. soms meer behoefte aan water dan aan
voedsel. Evenwel, dat laatste is ook be
langrijk.
4. Werp geen voedsel voor de vogels op
de grond. Ze worden anders zo gemak
kelijk een prooi voor de katten. Een
vogelvoedertafeltje kan gemakkelijk
worden geplaatst door een paaltje van
1,75 m in de grond te zetten en een
plankje er op met een richeltje er om
heen. Rotte appelen en klokhuizen van
appelen en peren zijn vitamine voor de
vogels.
Geeft de vogels ook gelegenheid om
vet tot zich te nemen. Een klompje
schapenvet, met wat vogelzaad er door
heen vermengd (z.g.n. vetbollen). Ook
een halve kokosnoot, aan een draadje
opgehangen, zal dankbaar worden geac
cepteerd.
5. Bij gladde wegen: zet Uw paarden
op scherp.
6. Watervogels kan men ook^dienen met
fijngesneden groenvoer i(b.v. boerenkool)
Wij denken aan de meerkoeten.
7. Let op de waakhond. Haal Uw trouwe
viervoeter bij hevige koude vooral 's
avonds en 's nachts in huis of in de
schuur en als hij op de dag buiten is,
geef hem dan zoveel mogelijk bewe
gingsvrijheid.
BIM EN BAM
Bim en Bam lopen heerlijk
te wandelen, maar dat rusti
ge duurt niet erg lang. Want
bens, een grote cocosnoot valt
precies op het hoofd van
Bammetje. Au, au, wat doet
dat pijn, arme Bam huilt dik
ke tranen. En zijn broertje is
woedend, want die denkt dat
een of andere nare aap ex
pres, die cocosnoot op Bams
hoofd heeft gegooid. Hij pakt
de noot op en smijt hem naar
boven, midden in de boom,
waar de aap wel zal zitten.
Maar o wee, er was helemaal
geen aap en de cocosnoot
komt midden in een grote
tros andere cocosnoten te
recht, die met een daveren
de bons.boven op de
arme hoofden van de beertjes
terecht komen, en dat is heus
niet zo gezellig hoor!
Hun moeder vertelde huilende, dat haai
man alle feestdagen stomdronken was
geweest.... Zij wilde ook zo graag een
knap gezin hebben, bij een ander kan
het toch ook! Een andere moeder kwam
ook al huilende vertellen, dat haar jo
chie niet op 't Feest kwam, want ook hij
had met een andere knaap „iets geor
ganiseerd"! Op ons verzoek is hij toch
gekomen, stil en witjes (thuis hadden ze
hem beurs geslagen) zat hij aan de fees
telijk verlichte tafel. Zijn ogen zochten
steeds de onze, terwijl wij juist pro
beerden zijn blikken te ontwijken.
Toen hij z'n kerstpakketje in ont
vangst nam en een handstreek door zijn
verwarde haardos, keken we elkaar 'n
moment recht in de ogen endeze
Kerstfeestviering zal hem nog lang heu
gen. Dan kan het ook gebeuren, dat je
de 2e Kerstnacht om 2 uur met de po
litieauto een 13-jarig meisje moet op
halen en zelf naar bed brengen, om haar
te beveiligen tegen een schare van al te
goedwillende, mede-opvoedende buren
en familieleden. Zij was weggelopen uit
haar pleeggezin. In dat nauwe sombere
straatje, dat akelig schaars verlichte
woninkje, leeft een meisje, met 'n groot
en stil verdriet, ook die Kerstnacht zal
haar heugen.
Zo tegen Oud en Nieuw zijn de ont
ploffingen niet van de lucht of beter
gezegd, van de straat, dank zij het te
genwoordige hyper-knal-vuurwerk. Na
tuurlijk mogen ze bij mij ook wel en
kele „bommetjes" laten ploffen en dan
davert ons gebouw op z'n grondvesten.
Toch heb ik op straat geen echte bal
dadigheden geconstateerd, want de
grootste lol van de jeugd is een leeg
groenteblikje de lucht in te laten vlie
gen onder geweldig gejuich natuurlijk.
Zo zijn we dan, met veel luidruchtig
heid 1955 ingegaan en maken we ons
weer op en treffen reeds voorbereidin
gen voor onze kampen op Texel. Nu het
nog Januari is zal niemand mij kwalijk
nemen, dat onze goede wensen, niet het
minst uitgaan naar de Texelaars. „Wee
degene, die er kwaad van denkt!" Toen
we de eerste week van dit jaar op Texel
vertoefden, een snijdende N. Ooster over
het winterse eiland blies, vroegen velen:
„Of ik al kampeerde!" Terwijl wij dit
schrijven, is het hier een witte wereld.
Een vrij zwaar onweer hangt boven
Amsterdam en ontlaadt enorme
sneeuwbuien. De Jordaan is nu mooi en
verbergt nu veel wat smerig en onoge-
lijk is. Voor hoelang?
Voor mij zie ik, de wel zeer originele
attentie, welke ik van de N.V. v.h. Lan-
geveld De Rooy mocht ontvangen,
met daarop schaapjes en boet geschil
derd. Amsterdam is mooi ja, maar zo'n
besneeuwde schapenboet, met in de
luwte bijeen-gehokte schapen, in de met
tuunwalletjes omringde weide dat is,
dat is.nou ja, U begrijpt me wel!
Hartelijk dank voor de plaatsing en.
het unieke aandenken.
Joh. K. A. Schreuder,
Lindengracht 83-85, Amsterdam
-¥r
Agent voor Texel:
C. KüOIJt/iAN, Den Burg, Tel. 3.
FEUILLETON:
De zoon
Door
Tom Lodewijk
van de
Burgemeester
5. „Wel is dat de kleine Isa?" begroette
de burgemeester hartelijk. Het meisje
groette ieder wellevend en bleek hele
maal niet onder de indruk te komen van
de complimenten die haar werden ge
maakt. Mevrouw Bikkers straalde van
trots en de slaperige ogen van haar man
lichtten op. Mevrouw Midema merkte
halfluid op, dat 't meisje er zo bleek
uitzag, teringachtig, vond ze. Die slanke
lijn! zuchtte ze meewarig en keek neer
op haar eigen vol gemoed. En ze dacht
aan haar plompe dochter Leonora, een
goedhartig meisje met dikke brillegla-
zen, dat vanavond niet mee had gewild,
omdat ze leidster was van een meisjes
club, die ze niet in de steek kon laten.
Rob stond van zijn stoel op en wacht
te tot zijn vroegere speelkameraadje bij
hem was.
Hé, dag Rob, zei het meisje en lach
te een rij stralend witte tanden bloot.
Rob voelde zich onhandiger dan een
jong kalf. Hij stamelde wat over „zou
je niet meer kennen" en kleurde tot
onder zijn haarwortels. Isabeau scheen
het niet te merken, lachte en scherste
meteen met Vera en mevrouw Laarman.
Rob keek haar jaloers na. Zo makkelijk
als ze zich bewoogwat een hark
was hij dan toch, bij haar vergeleken.
En van dat ogenblik af had hij zijn be
langstelling voor al het andere verloren.
Hij luisterde verstrooid naar Hans, die
hem voorstelde lid te worden van een
zweefvliegclub. Hij keek naar Isabeau,
die daar zat in een laag stoeltje, perfect
op haar gemak, schertsend met de heren,
vriendelijk pratend met de dames, zelfs
met mevrouw Midema.
Mevrouw Bikkers keek tevreden toe.
Zij had haar plannen. Die zoon van Van
Liempden mocht dan al geen licht zijn,
hij droeg een goede, oude naam en de
familie had geld en zeer vele relaties.
Isabeau had ze haar dochter gedoopt,
daarmee de oude traditie voortzettend.
Maar Isabeau Bikkersdat was géén
combinatie. Haar zelf was die naam, on
danks alle welstand en welvaart, die er
aan verbonden was, 'n doorn in 't vlees.
Ze had al eens voorgesteld een deel van
haar naam er bij te voegen.Bickers
van Vloten, dat klonk niet gek. 't Zou
misschien een paar duizend gulden en
veel moeite kosten. Maar Sjoerd had er
niet van willen horen. Mijn naam is mij
goed genoeg. Ja, die verliefdheid, die
je er bij de bank voor ieder bedrag op
kunt opnemen, moet hij jou ook maar
goed genoeg zijn. Ja, die verliefdheid,
die hem blozend en hakkelend het freu-
letje Hartsema had doen benaderen,
was gauw over geweest
Die jongen Rob, had geen hersens, dat
wist iedereen. Maar wat zou dat? Haar
oom Armand, die referendaris was ge
weest bij Buitenlandse Zaken, wist niet
eens dat de slag bij Nieuwpoort in 1600
had plaatsgevonden. Kruiwagens, rela
ties, geld, daar bracht je het ver genoeg
mee. Een representatief baantje, een
mooi huis, Isabeau als stralende gast
vrouw omringd door luxe, draagster van
een nobele naam, mooier kon het niet.
Hoeveel dromen had ze niet gesponnen
rond de dochter, die moest hebben, wat
de moeder zo had gemist! Hoeveel had
ze aan haar opvoeding ten koste gelegd!
Ze kon Isabeau niet dwingen, het kind
had een willetje zo goed als zij zelf,
maar ze zou eens met haar praten. De
jongen was verliefd genoeg, hij had geen
oog van Isa af
Robert was voorzichtig wat in Isa's
buurt geschoven en hoorde haar nu pra
ten met Vera, met mevrouw .Laarman
en mevrouw Jansen.
O! hoorde hij haar zeggen, en de
Opéra. Eerverleden week heb ik Les
Pècheurs de Perles gezien.verruk
kelijke muziek. Die Barcarolle.
Och, die kan ik wel dromen, zei
Vera.
Ja, maar als je 't hoort én ziet, ver
dedigde Isa, dan wordt het heel anders.
Die costumes, die décors, die belichting,
in één woord.... suprème!
Allemaal dingen daar ik niks van
snap, dacht Robbert grimmig. Waarover
moest hij met dit meisje praten? Isa zag
zijn ongelukkig gezicht.
Rob toe, zei ze opeens en glimlachte
hem toe. Rob voelde de grond onder zijn
voeten golven. Vertel me es wat. Ik ben
er helemaal uit. Kom naast me zitten,
hier en maak me eens bitwijs. Hij lachte
om de uitdrukking, die herinnerde aan
hun beider oude schoolmeester, die ze
als vaste term had gebruikt.
Tja, wat moet ik je vertellen, zei
hij wat onbeholpen
Maar Isabeau wist hem wel aan het
praten te krijgen. Ze sloeg hem gade,
terwijl hij daar zo zat. Knappe vent,
Rob, fors en blond. Kon je mee voor de
dag komen. Jammer dat hij zo eh.
eenzijdig was. Haar moeder had er haar
van verteld. Rob had het op de HBS
moeilijk, twee maal gedoubleerd en nu
Maar deed het er veel toe? Van
domme mannen had je de minste last!
En ze had het wel gemerkt, hij was sta
pel verliefd op haar. Zó van de kaart,
vanaf 't eerste ogenblik. Enfin, ze zou
de zaak eens van alle kanten bekijken.
Moeder zou ze wel méé hebben. Ze wou
zo gauw mogelijk wég uit dit nest.
Maar nog een verrassing wachtte het
gezelschap.
Want onder verbaasde uitroepen arri
veerde daar plots Frits Rijkers, de zoon
van de Rijkstuinbouwconsulent. Blozend
lachend stond de jonge adelborst in de
blauwe uniform met de rode kraag daar
opeens midden in de groep en feliciteer
de mevrouw van Liempden.
Waar kom jij opeens vandaan?
vorste zijn verbaasde vader.
Verlof! antwoordde de zoon. Ik heb
nog geprobeerd jullie op te bellen, maar
het duurde me te lang. Ha, Vera, hoe is
't met jou?
Mevrouw van Liempden glimlachte,
want die kameraadschappelijke, onver
schillige toon bedroog haar niet. Het
was niet alleen haar verjaardag, die de
jonge Rij kens naar het burgemeesters
huis gedreven had. Er waren wel eens
geheimzinnige brieven uit Den Helder
gekomen, waarover Vera nooit sprak..
Vera's grijze ogen lachte hem tegen.
Ik dacht dat jij zo'n hekel had aan
verjaarsvisites?
Die neem ik op de koop toe, fluis
terde hij veelbetekenend en toen zag ze
de blik in zijn ogen veranderen. Ze za
gen haar niet meer aan, maar staarden
naar een ander. Vera wendde het hoofd
en zag Isabeau staan, slank, tenger, ko
ninklijk.
Frits Rijkers, zei de jongen en
maakte een lichte buiging alvorens hij
haar de hand toestak.
Mijn dochter Isabeau, stelde me
vrouw Bikkers haastig voor.
Een knap paar, die twee. Maar niets
gedaan. De vadertuinbouwinspec-
teur of zoietsgeen vooruitzichten.
Enfin, Isa wist dat evengoed.
Maar Isabeau vond dat het helemaal
geen kwaad kon, voor vanavond deze
jonge knappe adspirant-zeeofficier voor
haarzelf te reserveren. Ze leefde op be
wondering en had nooit genoeg scalpen
aan haar gordel.
Nu kunnen we veilig feest vieren
stelde ze vrolijk vast prikt dat
ding écht? vroeg ze met kinderlijke
angst wijzend naar de korte ponjaard,
die Frits droeg.
Frits voelde zich mannelijk gestreeld.
Volgende keer zal ik een houwitzer
meenemen, beloofde hij, dat helpt beter.
Wordt vervolgd.
