9
roen wa
in het harLs
Siem de Post werd spontaan
gehuldigd
l .DJ. bracht parodie op
Met Bed
Mej. Ds T. van der Zwaag deed intree bij
de Doopsgezinde gemeente van Texel
WOENSDAG 9 MAART 1955
69e JAARGANG No. 6920
TEXELSE® COURANT
Uitgave N.V. v.h. Langevftld de Rooi]
Boekhandel Drukkerij Bibliotheek
Den Burg - Texel - Postbus 11 -Tel. 11
Verschijnt Woensdags en Zaterdags.
Bank: R'damse Bank, Coöp. Boerenl.
Bank. Postgiro 652. - Abonn. pr. f 1,95 p.
kwart. -(- 20 ct. incasso. Adv. 8 c. p.nun.
„Ik hou van een volle kerk!" Dit zei mej. Ds T. van der Zwaag tijdens haar
intree bij de Doopsgezinde gemeente alhier. De plechtigheid vond onder zeer
grote belangstelling - van alle zijden - plaats in de Doopsgezinde Kerk aan de
Peperstraat te Oosterend, waar de nieuwe predikante zich zal vestigen.
De kerk was stampvol. Bijzondere gelegenheden, bijzondere belangstelling.
Dit gaat - zo ervaren wij - steeds samen. Niet iedere Zondag kunnen de voor
gangers van een massale trek naar het Godshuis spreken. Het is de overdenking
meer dan waard, tóch eens te onderzoeken of het Evangelie, dat iedere Zondag
vanaf de Kansel gepredikt wordt, dan niet een bijzonderheid op zichzelf ge
noemd mag worden in een wereld, die op de voorpagina's van haar kranten
voornamelijk leest over oorlogen of geruchten van oorlogen....
Ds Van Sluijs opende de intree-plech-
tigheid met de opmerking, dat het de
Doopsgezinde Gemeente van Texel tot
vreugde en dankbaarheid stemde, dat
mej. Ds Van der Zwaag het beroep naar
Texel heeft willen aanvaarden. Met een
handdruk wenste hij haar Gods zegen
toe voor het werk, dat zij op ons eiland
zal gaan verrichten.
Als tekst voor haar intree-preek had
mej. Ds Van der Zwaag gekozen „Alles
«doe ikter wille van het evangelie om
er zelf ook deel aan te verkrijgen". Een
woord van Paulus op het ogenblik, dat
hij contact gaat opnemen met de Korin-
thiërs.
Ds Van der Zwaag zei, dat het haar
met vreugde vervulde, dat de Doops
gezinde Gemeente van Texel het ge
waagd heeft een tweede predikant te
benoemen. Daaruit spreekt Uw wil, de
gemeente een goede toekomst te bezor
gen. De omstandigheden zijn voor mij
heel anders dan die waaronder Paulus
zijn werk begon, maar de verantwoor
delijkheid acht ik voor mij niet minder
groot. Ik zal er trots op zijn als de ge
meente groeit en bloeit, maar alleen als
dit het gevolg zal zijn van een dieper
gèestelijk leven, waarin aan Christus de
plaats wordt ingeruimd, welke Hem
toekomt. Want het evangelie is mij hei
lig geworden en Christus beschouw ik
als het fundament van alles. Voor wie
het leven zinloos lijkt, komt Hij immers
met zijn openbaring! En Hij roept een
ieder tot deelname aan Zijn Rijk. Om
daar binnen te kunnen gaan moeten wij
dikwijls een moeilijke weg bewandelen.
De weg van de minste weerstand lokt
nu eenmaal sterker, maar die route vin
den wij niet in het rijtje der zaligspre
kingen, waarmede Jezus eens zijn pre
diking begon. Tot. zover Ds Van der
Zwaag.
Vervolgens gaf de heer Jb. Visman
het woord aan de heer J. C. Rab, voor
zitter van de Kerkeraad en vertegen
woordiger van het bestuur der Doops
gezinde Sociëteit. Namens alle leden
heette, de heer Rab Ds Van der Zwaag
van harte welkom. Dit is een grote dag
voor de gemeente, want reeds lang werd
de behoefte aan een tweede predikant
gevoeld. Een grote dag vooral voor Oos
terend, waar U zich zult vestigen. In de
Texelse Doopsgezinde geschiedenis heeft
Oosterend altijd een bijzondere plaats
ingenomen. Ik ben ervan overtuigd, dat
de leden van Oosterend U met de grootst
mogelijke welwillendheid tegemoet zul
len treden en U, zo nodig met raad en
daad terzijde zullen staan. Ik hoop, dat
Oosterend niet jaloers op Den Burg zal
worden, waar zij een tengere vrouw als
voorganger krijgt; ds Van der Zwaag
heeft terecht gezegd, dat de zaken des
geloofs boven alles gaan en als wij dus
geloven, dat 'het juist de zwakke kracht
is, die het zal winnen, dan heeft dit
woord voor Oosterend toch wel een bij
zondere betekenis. Ik wens U toe, dat U
met Gods hulp onze gemeente goed zult
mogen dienen. Wij zullen U zoveel mo
gelijk tegemoet komen.
Hierna werd het woord gevoerd door
burgemeester C. de Koning, die namens
de burgerlijke gemeente sprak en aller
eerst opmerkte, dat de komst van Ds
Van der Zwaag een dubbele gelukwens
waard is, omdat de Doopsgezinde ge
meente te veel werkzaamheden opeiste
voor één predikant. Oosterend, zo zei
burgemeester De Koning, is een tweede
centrum van Texel. Het zou uitermate
wenselijk zijn als een groei naar een
dracht en eenheid kon worden bereikt.
Moge het U gegeven zijn in samenwer
king met anderen bij te dragen tot meer
eendracht in deze dorpsgemeenschap.
Vervolgens sprak Ds Van Sluijs: In
de Doopsgezinde gemeente wordt op zes
verschillende plaatsen gepredikt. Dat
kan dus onmogelijk door één predikant
worden gedaan. Bovendien wonen de
leden over het gehele eiland verspreid.
Het is mij dan ook een voldoening, dat
de Kerkeraad het besluit heeft genomen
tot de benoeming van een tweede pre
dikant. U is niet van Oosterend, zomin
als ik van Den Burg ben: de bedoeling
is nl., dat Texel één gemeente blijft met
één Kerkeraad. Aan de goede samen
werking en de goede verstandhouding
twijfel ik geen ogenblik: wij kennen el
kander sinds jaren en het is mij dan ook
een genoegen de arbeid met U te mogen
delen. In Oosterend, De Waal, Eierland
en De Cocksdorp zult U hoofdzakelijk
Uw pastoraal werk gaan verrichten,
maar ook zult U gaan prediken aan Den
Mej. Ds T. van der Zwaag op weg naar
de intree-pleehtigheid
Burg, Den Hoorn en Oudeschild, wat
eveneens voor de catechisaties geldt. U
zult het Doopsgezinde geluid dus komen
versterken.
Vervolgens sprak Ds Van Sluijs na
mens de ring van de Doopsgezinde ge
meenten in Noordholland. Hier is geen
vacature vervuld, maar een nieuwe
standplaats ingesteld. Een bewijs, dat
het Doopsgezinde leven in Noordholland
niet afwaarts maar opwaarts gaat. Toen
Texel nog slechts één predikant telde,
deed het niet mee aan de ringhulp in
vacatures of ziekten, maar nu zullen wij
dit dus kunnen gaan doen. (En dit zullen'
wij dan zo eerlijk mogelijk verdelen -
aldus heeft Ds Van der Zwaag later in
haar antwoord toegezegd!).
Ook verwelkomde spreker Ds Van
der Zwaag namens het Convent van
Doopsgezinde Predikanten van Hollands
Noorderkwartier, welker bijeenkomsten
zich kenmerken door een goede ver
standhouding en saamhorigheid.
Ook heette spreker haar welkom in
het Texels Theologen Convent. Dit con
vent wint aan waarde, aldus spreker,
nu de Doopsgezinde vertegenwoordiging
versterkt wordt door Uw komst: al mo
gen de kerken innerlijk en uiterlijk ver
schillen, het is in ieder geval zo, dat de
voorgangers het goed met elkander
kunnen vinden.
Namens de Hervormde Gemeente
werd hierop het woord gevoerd door Ds
P. C. Klijnsma, Oosterend, die de geluk
wensen overbracht namens de Texelse
collega's. Hij hoopte in goede verstand
houding met de nieuwe predikante te
mogen samenwerken. Ook namens de
Hervormde Kerkeraad van Oosterend
bood spreker Ds Van der Zwaag zijn
gelukwensen aan. Ons dorp biedt ver
scheidenheid, maar ook U wilt streven
naar eenheid in Christus, boven het be
lang van eigen kerkgenootschap uit. Dit
zij ons aller wens.
De heer Visman deelde voorts mede,
dat de Gereformeerde Kerkeraad be
richt van verhindering had moeten zen
den. Van die zijde werd de gelukwens
dan ook schriftelijk geuit.
De volgende spreker was de heer
Jongsma uit Tjalleberd, dat haar predi
kant. aan Texel moest afstaan. Met niet
minder dan 31 leden was de Tjalle-
berdse Doopsgezinde Gemeente bij deze
intree vertegenwoordigd! Spreker had
nog een stille hoop, dat de intree zoda
nig zou zijn, dat Tjalleberd zou beslui
ten haar predikant maar weer terug te
voeren, echter, de ontvangst werd gul,
wat ook bleek uit de tjokvolle kerk,
waarmede men zijn predikant nu een
maal een groot genoegen doet. Voorts
vormden de aanwezige bloemstukken
een bewijs van de vreugde om de komst
van de nieuwe predikante, terwijl het
koor (o.l.v. de heer Kassenaar) op en
thousiaste wijze haar liederen had ge
zongen. U heeft een goede keuze ge
daan: zij is bezield met grote werklust
en het is Uw taak te zorgen, dat zij haar
werklust bot kan vieren en haar en
thousiasme kan bewaren. Ik wens U een
goede werkkring toe en Gods zegen op
Uw arbeid.
Namens de Doopsgezinde Jongeren en
de Menniste Bouwers Federatie werden
felicitaties overgebracht door de heer H.
de Vries.
De heer Visman richtte zich vervol-
PUBLICATIE
CULTURELE RAAD
Woensdag 9 Maart
Den Burg, Hotel Texel, familie-avond
Hollandse Mij. v. Landbouw, afd. Texel.
Den Burg, Lindeboom, Algemene ver
gadering Ned. Rode Kruis, afd. Texel.
Oosterend, Het Wapen van Amsterdam,
ledenvergadering ziekenfonds A.N.O.Z.
Donderdag 10 Maart
Den Burg, De Zwaan, ledenvergadering
Coöp. Boerenleenbank.
Den Burg, Lindeboom, jaarvergadering
Coöp. Pluimveever. Texel.
Zaterdag 12 Maart
De Waal, Dorpshuis De Wielewaal,
jeugdtoneeluitvoering „De emigrant"
Midden-Eierland, O.L. School, zanguit
voering zangver. „Crescendo".
Oosterend, Gebouw v. Chr. Belangen,
filmavond over „Oosterend".
OP EEN BRUILOFT IN OOSTEREND
Als de Texelaars bruiloft, vieren doen
ze dat over het algemeen grondig. En
daarbij is het een traditie om .de drank
niet alleen binnenshuis te schenken,
maar ook de aangetrokken „skumers"
in de feestvreugde te doen delen. Op
een recente bruiloft was dat ook het
geval. Er ging een hoeraatje op, toen 'n
bruiloftganger naar buiten kwam met
een goed gevulde fles. U begrijpt even
wel de teleurstelling, toen de jongelui
ontdekten, dat de fles geen geestrijk
vocht, maar.... koffie-extract bevatte.
TEXELSE MARKT
Aangevoerd 7 Maart 1955:
5 Koeien 675800; 15 graskalveren
175225; 6 schapen 85110; 18 biggen
4065; 70 nuchtere kalveren 27,5045.
GIFTEN WITTE KRUIS
Den Burg: W. H. L. 2,50; P. H. 2,50
C. F. 2,50; J. H. 1,—; J. B. 2,50; H. M
2,50; A. T. 2,50; P. B. 2,50; K. S. 1,25
fam. T. 2,50; E. N. W. 1,25; K. W. R
2,50; C. B. 2,50; fam. B. 2,50; fam. D
10,—; fam. H. 0,50; N.N. 2,50; A. T. 1,—
J. C. K. 2,50.
Den Hoorn: W. en B. 2,50; W. K. 2,50
W. C. 1,—; J. C. B. 2.50.
Eierland: fam. L. 2,50; fam. P. 2,50; P.
V. 2,50; J. v. B. 2,50.
Oudeschild: A. W. 2jX); fam. T. 2,50;
C. J. de P. 2,50; S. H. 2,50.
De Cocksdorp: N. N. 2,50.
De Koog: fam. W. 10,
De Waal: J. M. 2,50.
Hierboven Siem de Post, toen hij Zaterdagavond te zijnen huize aan de Schil-
derweg door de comité's verrast werd met twee fraaie cadeaux. Van links naar
rechts: mevr. Mets, de heer Jn. Dogger, de heer S. Boon, de heer K. Beumkes, de
heer C. Dogger en op de achtergrond de heer G. Dekker.
„De man van het lief en het leed", even anders: er werd meer dan spon-
Aldus de heer K. Beumkes in zijn toe
spraak tot de heer S. Boon, Siem de
Post, die na 35-jarige trouwe dienst zijn
functie als besteller eerste klasse bij de
PTT heeft neergelegd. Het zit er op.
Siem de Post, zal niet meer dag in, dag
uit zijn routé doen. Door Skil, door de
Prins en naar het Horntje. Zijn bestel-
kring kon zich dat eigenlijk niet goed
vocrstellen, want Siem de Post was on
verbrekelijk met het lief en het leed van
hen allen verbonden. Ja, hij hoorde er
bij. Dat is in al die 35 jaren gegroeid.
Kan zoiets dan maar ineens afgelopen,
voorbij, zijn? Nee, de herinnering blijft
en om die nog enigermate te kunnen
versterken besloot men een cadeau aan
te bieden. Het rondgaan met de lijst
moge doorgaans geen prettige bezig
heid zijn, in dit geval lag de zaak wel
„Blijf zitten waar je zit"
De Rederijkerskamer U.D.I. heeft van
1906 tot 1954 steeds gelegenheid gege
ven tot plaatsbespreken. De man, die
dit systeem heeft uitgevonden is ons
niet bekend, misschien leeft hij nog,
mischien ook niet meer. Toch zullen,
vermoeden wij, maar weinigen er voor
voelen in dat laatste geval gelden te
gaan verzamelen voor een monument
ter nagedachtenis aan die figuur, want
het systeem is waardeloos, vooral op
Texel met zijn garderobe-probleem. UDI
is er tenminste nooit in geslaagd haar
belofte „aanvang acht uur precies" ge
stand te doen. Het is wel eens half ne
gen geworden. Als je dan reeds van
kwart voor acht op je stoel zit gekluis
terd, ben je goed genezen en behoor je
voortaan ook tot de laatkomers.
Het was daarom een verstandig idee
om het eens zonder plaatsbespreken te
proberen. En.... dat ging best: om
kwart voor zeven waren de eerste be
zoekers al voor de deur gearriveerd en
klokslag acht was de laatste UDIaan
binnengeglipt, zodat op tijd kon worden
begonnen. Iedereen vond dit dé oplos
sing, hetgeen duidelijk bleek, toen de
voorzitter, de heer A. de Wilt, na de
opvoering de mening van de toeschou
wers vroeg: doorgaan zónder plaatsbe
spreken? De bijval zegde alles.
„Blijf zitten waar je zit". Oók dat
blijft nu van kracht, als ze het systeem
van plaatsbespreken tot het verleden la
ten behoren, want mét plaatsbespreken
moet je nogal eens van stoel verwisse
len, doordat het systeem niet steeds
gens tot de nieuwe predikant. „U zult
hier ook een Zusterkring vinden, welke
U gaarne in haar midden zal opnemen,
alsmede een bloeiende Zondagsschool.
Ik spreek ook namens de broeders Roe
per en Zijm als ik zeg, dat wij U steeds
gaarne met raad en daad terzijde zullen
staan. Moge U hier een reeks van jaren
werkzaam zijn".
Nadat Ds Van der Zwaag alle spre
kers had beantwoord en nog een woord
van dank was gericht aan zuster Roe
per van de Zusterkring, aan het kos-
terspaar (dat extra werk kreeg door het
uitvallen van de stroom), aan de zusters
en broeders uit Tjalleberd en aan het
Koor, werd de plechtigheid door Ds Van
Sluijs gesloten.
Tenslotte werd men nog in de gele
genheid gesteld persoonlijk kennis te
maken met de nieuwe predikante.
feilloos werkt.
„Blijf zitten waar je zit" was ook de
titel van het blijspel, waarin Henri La-
tour (de heer Zeldenrust) de dolste toe
ren te verrichten kreeg. De arme jonge
man, wiskundeleraar, raakte nl. in de
voor hemzelf moeilijkste situaties. Alle
maal door toedoen van een oud-vriend
(de heer Theo Witte), die zijn meisje
Yvonne (mevr. Mulder-Graus) had ont
voerd naar het huis van zijn vroegere
vriend. Als deze normaler tegenover het
leven en zijn problemen had gestaan,
zou er geen vuiltje aan de lucht zijn ge
komen, maar juist door diens zonder
linge opvattingen ontstonden de moei
lijkheden. Hij was nl. een verstokt vrij
gezel. Hij was verwijfd, stellig een
misrekening van moeder natuur, want
tien tegen één, dat iedere vrijgezel in de
zaal dit varkentje wel even grondig ge
wassen zou hebben: is het oppassen op
een pittig meisje werkelijk zo'n kunst?
Tante Christine (mevr. I. Koorn-Ruis)
geeft hem de nodige tips, maar hij weet
ze niet te hanteren. Zijn vriend Marcel
(de heer Theo Witte), blijkt zich ook
schromelijk in zijn vroegere kameraad
te hebben vergist. Toch kon hij niet an
ders, want schoonpapa-in-spé kan hem
niet luchten, omdat die aan journalisten
I het land heeft.
j Henri stemt in de heling toe. Yvonne
zal komen logeren, hij, Henri op de di
van, zij in de slaapkoets. Maar plotse
ling komt tante "Mathilde (mevr. A. Kil-
jan-Jellema) logeren. Zij zal de divan
nemen en biedt Henri-neef de slaapka
mer aan. Deze deinst terug als een Mar
va voor een ooievaar. Tenslotte ver
dwijnt hij toch achter de slaapkamer
deur om er de volgende ochtend gerad
braakt vandaan te komen: de hele nacht
op een stoel pitten is ook geen plezierige
onledigheid. Dan volgt de ene verwik
keling de andere. Papa (de heer A. de
Wilt) neemt Henri èn Yvonne onder
vuur, Marcel, die behoorlijk gefuifd
heeft, maakt Henri uit voor alles wat
lelijk is en tenslotte moet Henri uit de
mond van tante Christine nog aan
vaarden, dat ze nog nooit zo'n sufferd
gezien heeft.
„Een pracht stuk en wat hebben ze
stuk voor stuk allemaal best gespeeld".
Zo was de mening van de aanwezigen,
die „De Oranjeboom" geheel vulden.
Inderdaad, UDI mag terugzien op een
prima avond, de Rederijkers waardig.
De heer Zeldenrust toonde ons 'n lach-
lustwekkende figuur, de heer Th. Witte
taan getekend en zodoende kon niet één,
maar zelfs twee cadeaux worden aange
boden en wel namens het comité Oude
schild en dat van de Prins.
„Hoe de omstandigheden ook waren -
regen, zon, wind of sneeuw, bérgen
sneeuw, jij was altijd dezelfde. Daarom
spijt het ons allemaal erg, dat wij je niet
meer dagelijks zullen zien. Ontvangt
van allen bij voorbaat reeds de harte
lijke groeten!" Zo sprak de heer Beum
kes. En toen gingen wij allemaal even
de cadeaux bewonderen: eerst was een
hypermoderne rooktafel met accessoires
binnen gebracht, gevolgd door een
schilderij van zulk een enorme afmeting,
dat ogenblikkelijk de vraag gesteld
werd: „Trijn, ken-ie d'r nog wel bij?"
Een schilderij van een Texelse botter,
de TX 47, waarop Siem eens als jongen
bij zijn vader voer, geschilderd door de
oud-loods Jaarsma, Den Helder.
„Moet dat nou allemaal?" vroeg Siem
verwonderd en beduusd. „Ik zag mijn
taak immers als een dienst aan de men
sen, die op hun post wachtten".
Ja, zo gaat dat: de stille werkers wor
den heus nooit vergeten en evenmin
zullen ze Siem de Post ooit vergeten,
noch in de Prins, noch aan het Horntje,
noch in Skil!
een persoon, wiens gedragingen lood
recht op die van Henri" stonden. „Fan
tastisch" hoorden wij keer op keer door
de zaal. De heer A. de Wilt voelde zich
best thuis in de huid van de verbolgen,
met argwaan geladen papa, die zich niét
liet nemen; de heer A. Poel was de ge
dienstige èn slimme portier; mevr. A.
Kiljan-Jellema de bezorgde tante, die
het zo goed met Henri had gemeend en
toch alle schijn tegen zich had verza
meld; mevr. I. Koorn-Ruis was niet
minder vlot in haar spel als tante Chris
tine, die Mathilde-Christine in de ver
houding bracht van Bach-Beethoven.
Mevr. Mulder-Graus speelde eveneens
ioals wij van haar gewend zijn: prima
articulerend en gesticulerend en ten
slotte alle waardering voor de wijze
waarop mevr. J. van der Vlies-Koopman
het bijrolletje als madame Puche ver
tolkte.
Een gezellig „UDI-bal" besloot deze
succesvolle opvoering.
Onder de
Bei jee Zaterdag ok nog naar de
Bejaarde Sociëteit weest?
Zaterdag? Je zei Woensdag bedoele!
Ninnet, Zaterdag: om kwart voor
zeuve wier in „De Oranjeboom" het
eerste spul kaarte te voorskien haald.
„Tied is geld", had Kees-van-de-Stiene-
plaas seit, „maar het kost wat het kost,
maar ik wil, as UDI speult op de foorste
ree zitte". Vijf kwartier fond-ie echter
wel een héle rok: de volgende keer neem
ik de thermosfles en de stikkezak mee,
seit-ie.