TWEEDE BLAD TEXELSE COURANT
Texel begroette nieuwe boot
the *ogêN£
JEUK
Pepito's
eerste
grote
avontuur
De man wit Chicago
IVOROL: De Tandpasta van standing
ZATERDAG 15 OCTOBER 1055
(Vervolg van pagina 1)
Wij dalen een der trappen af, in de
richting van de boeg. Daar treffen wij
achter de grote patrijspoorten de tussen
deksalon eerste klasse. Ook al even
smaakvol verzorgd en gemeubileerd.
Het prachtigste hout en de fraaiste be
timmering. Ook daar „garderobe". We
hangen er onze jas op: het leek wel
warm te worden!! Langs het buffet,
gèèn tijd nog voor een blik zelfs in al
die kleine appartementen, eerst de vol
gende trap af, naar?
Dit schijnt een luilekkerland te zijn,
zonder de vervelende rijstebrijberg: ons
oog verlustigt zich nl. in een groot aan
tal, de eetlust oproepende schotels. Een
kok legt er de laatste hand. „Ach, mooi''.
Daar staat „De Dageraad" in miniatuur,
opgespoten van suikerwerk, vervaardigd
door de kok van „De Lindeboom
Texe", de heer H. Timmermans. Een
veelzeggende attentie!
Deze salon blijkt de tweede klasse
salon te zijn. Ook hier is weer alle zorg
aan het interieur besteed. Brede, pret
tig zittende banken, als luxueus inge
richte spoortrein-coupé's. (Wie daar
kwaad van denkt - dachten wij - als cle
N.V. TESO nog eens tot tariefsverhoging
zou moeten besluiten!!). Alles uitgevoerd
in de juiste, rustige tinten, terwijl de ge
zelligheid ook daar hoogtij viert. Overal
weer de briljante, moderne verlichting.
Maar geen tijd tot verdere overpeinzing:
nu naar het promenadedek, waar de
zon ten volle van zich laat profiteren en
ook de salon voor de eerste klasse is
gelegen. Tevens vinden wij daar een
bar, die via een lift vanuit het buffet 'of
pantry aangevuld kan worden. Ook hier
wordt U getroffen door de brede ramen.
„Het is goed reizen met De Dageraad"
lijkt ons een bruikbare slagzin. Met de
zon en bij zomerdag? In de eerste plaats
en de toeristen zullen straks ongetwij
feld teleurgesteld zijn als het sein: „Wij
varen de haven binnen" gegeven zal
worden. Dit is veeleer een boot om eens
gezellig alle Waddeneilanden mee langs
te varen, en dan hunnen ze daar met
een zien hoe het moet!!
Met ,,De Dageraad", óók bij winterdag
en duisternis: alle verblijven zijn name
lijk voorzien van centrale verwarming en
- ook zeer belangrijk - van een'mecha
nische ventilatie.
„Het schip is gebouwd onder toezicht'
en volgens klasse Bureau „Veritas" voor
kleine kustvaart met ijsversterking en
volgens voorschrift van de Nederlandse
Scheepvaart Inspectie, voor de dienst
Den Helder-Texel", aldus vernemen wij
van technisch goed ingelichte zijde.
Wij zijn nu tóch aan het klimmen: nu
naar het brugdek, waar zich de., stuur -
Lut bevindt. De heer"M. C. de Gorter
zien wij daar - op technisch terrein ligt
een deel van zijn hobbies - aan allerlei
knoppen draaien, gebogen over een gi
gantische zoeker: hij tast net beeld van
het radar-instrument af. „Daar komt 'n
schip". Het blijkt ae „Dokter Wagema-
ker", maar die komt niet, nee, wij ha
len hem 'op onze slofjes in en lopen hem
dan vlot voorbij. Wij varen nu de mijl
en het blijkt ook met de snelheid in orde
te zijn. Precies becijferd deed het schip
12.35 mijl per uur en de „Dokter Wage-
maker" legt „slechts" 10.50 mijl af.
En vervolgens, maar nee, deze be
schrijving is toch wel al voldoende om
U een beeld te geven van het nieuwe
vlaggeschip. Dat wordt voortgestuwd
door een 600 pk krachtige „Industrie"-
dieselmotor. „Gooi 'm nog eens om!"
Dat blijkt gauw gebeterd: ook vooraan
- i
SPIERPIJN, SPIT...
't Loert overal. De weldadige warmte
van. de pijnstillende Thermogène v
drijft de snerpende pijn.
zit een roer en de schroef is een zoge
naamde omkeerschroef: zonder de motor
uit te schakelen, kan men met gelijk
toerental de snelheid via deze schroef
regelen, ook achteruit. Iedereen verwon
derde zich erover, dat de kapiteins al zo
goed met het nieuwe schip konden
„worden".
„Het schip is verder uitgerust met ki
loudhail installatie, echolood, electrische
stuurmachine en een hydraulische hand-
stuurmachine voor bediening van het
voorroer, electrische ankerlier en electri
sche kaapstand". - Hadden we natuur
lijk allang ontdekt
Op het promenadedek troffen wij de
oud-president-commissarissen, de heren
W. H. Lap en G. J. B. Mulder. Wij heb
ben beiden vereeuwigd, mede dank zij
hun werk toch kon TESO de moeilijke
jaren doorkomen en ook dit weer be
reiken.
„En, meneer Lap, wat zijn Uw in
drukken?" „Een zeer goed afgewerkt
schip, een compliment aan de Scheeps-
bouwwerf en de onderaannemers. Er is
alle zorg aan besteed. Nu nog een bui
tenhaven erbij, verdraaid, is dat zo'n
enorm werk? Je graaft een gat en met
de vrij komende grond bouw je meteen
de dam op. Dan kunnen wij daar de
kotters en de TESO-boten loodsen. De
mond is niet de ideale ligplaats. Het
schip ligt ook prachtig, stabiel, dat kon
je net zien, toen ze het roer aan boord
legden. Toen helde-ie niet over en dat is
het afdoende bewijs. De hoge boven
bouw is van geen invloed".
Het was prettig deze lof te mogen op
tekenen uit dé mond van iemand, die
een groot deel van de wereld op zee
heeft rondgevaren, ook daar waar men
een orkaan geen bijzondere verschijning
vindt
De heer Mulder zei: „Een prachtig
schip, in alle opzichten, vooral de in
richting vind ik schitterend en wat loopt
hij goed. Ik heb geconstateerd, dat hij
goed en gemakkelijk manoeuvreerbaar
is, een en ander kan dan ook mijn goed
keuring ten volle wegdragen". De woor
den dus van een Texelaar, die op menig
TESO-vergadering het bestuursbeleid te
verdedigen heeft gehad en de omstandig
heden, waarin TESO zich bevond, voort
durend in het openbaar bracht.
Overste Jongweert, havenofficier te
Den Helder, noemde het een uitstekend
schip, ruim, comfortabel, zeer goed ma
noeuvreerbaar, de machine bijzonder
ruim, de radar zal goede diensten kun
nen bewijzen, de inrichting boven alle
lof verheven, een gezellig schip".
Burgemeester Rehorst van Den Hel
der: „Buitengewoon mooi schip, alle
hulde. Eigenlijk echt een boot van al
lure, wij in Den Hela ei zijn dan ook blij-
."Setdeze ~vërbèterthg, 'want iedere ver
betering ervan juichen wij toe".
Burgemeester De Koning: „Een mach-
tig-aardig schip, smaakvol ingericht, hel
zal m.i. stellig bevallen!"
De heer ir Heijblum, Hoofd-Ingenieur-
Directeur van de Rijkswaterstaat, Haar
lem, zei kort en bondig: „Een mooi
schip" en toen - lachend: „Maar hier zit
de expert en hij wees op z'n buurman,
de heer mr. Nieuwenhuis, directeur van
de Prov. Zeeuwsche Stoomboot Dienst,
die wij reeds het woord gaven.
Hoofd-machinist Karsman had blijk
baar vernomen, dat het alles rustig zat
in de machinekamer: hij kwam er ten
minste met een opgeruimd gezicht uit te
voorschijn. „Ja, een prima motor, ook
de verstelbare schroef doet het prachtig,
alles gaat naar wens".
En toen brak het tijdstip aan, waarop
de overdracht zou gaan geschieden. De
■aanwezigen kwamen daartoe op het zon-
overstraalde promenadedek bijeen, waar
allereerst het woord gevoerd werd door
de heer O. E. Prins, Directeur van de
A.S.M. Spreker stelde allereerst tot zijn
voldoening vast, dat er van alle zijden 'n
voorbeeldige samenwerking geweest was
en men ook de volle medewerking steeds
■had mogen ondervinden van de betrok
ken instanties. „Veritas" was „het waak
zaam oog" en speciaal deze instantie
dankte hij voor de prettige samenwer
king.
Ook van de zijde van de Scheepvaart
Inspectie was voortdurend de nodige
zorg geschonken. De fabrikant van de
„Industrie" motor roemde spreker als
een onderneming, die een wereldnaam
heeft opgebouwd. „Leuk voor U, dat U
ook heeft mogen meebouwen aan een
boot, waar vreemdelingen uit alle
windstreken gebruik van gaan maken..
Ook Uw werk was voortreffelijk. Dege
ne, die het estetisch decorum heeft ver
zorgd was de Meubelfabriek „De Gies-
sen", Giessendam., U, directeur - de heer
A. W. Vonk - van harte dank voor de
door Uw fabriek geleverde prestaties.
De schroef werd gegoten door „Li-ps",
die met de levering van een verstelbare
schroef, wat haar eigen productie, be
treft de primeur leverde. Wel, een ge
slaagd debuut! Het Bureau voor Scheeps
bouw legde het contact tussen de N.V.
TESO en de A.S.M. Met de heren De
Groot en Hamstra zijn we van meet af
aan aan het werk getogen en mochten
komen tot de bouw van een ultra-mo
dern schip, welks inrichting iedere toets
van critiek kan doorstaan. Ook door de
experts wordt de vorm als zeer gunstig
beoordeeld". En zich tot de heer J. J.
van der Vlies, Directeur, richtend:
„Dank voor Uw medewerking. Hoe dik
wijls heeft U ons bezocht, teneinde al
lerlei details en hoofdzaken te bespreken,
dank voor Uw bezoek en de prettige
wijze van samenwerking". N.V. Tech-
nisch-Bureau J. H. Goud, Rotterdam,
verzorgde de verwarming en de ventila
tie. (Laat straks de storm maar gieren,
laat straks de temperatuur maar rustig
dalen: het blijft in alle appartementen
knus dank zij de juiste temperatuur en
het vernuftige ventilatie-systeem - red.)
De fa De Hoop, Rotterdam, werd dank
gebracht voor de aanleg van de electri
sche installatie, vooral bij avond kunt U
zich van het vakmanschap dezer firma
ten volle overtuigen: is het dan niet een
sprookje gelijk?!
Tenslotte richtte de heer Prins zich in
hartelijke bewoordingen tot zijn uitge
breide staf van medewerkers, zonder
wier arbeid dit schip uiteraard nooit ge
bouwd en van stapel gekomen zou kun
nen zijn!
Hierna werd het woord gevoerd door
de heer C. J. de Lugt, President-Com
missaris der N.V. TESO, die, „gezien het
rapport van de Scheepvaart Inspectie en
het bureau „Veritas" zeide gaarne be
reid te zijn tot de aanvaarding van „De
Dageraad". Dank aan allen, die deze
mooie prestatie hebben geleverd. Spre
ker zag het nieuwe schip als een „com
promis tussen passagiers- en auto
vrachtboot. Het zal prettig zijn met „De
Dageraad" te mogen varen en er dage
lijks als lid van de bemanning op te mo
gen verkeren. Dank ook vooral aan de
heer Van der Vlies, die jarenlang aan
de verwezenlijking hiervan gewerkt
heeft. -Ook in een sfeer, waarin er geen
uitkomst leek te bestaan. Ook huldigde
spreker de heer Karsman, die de N.V:,
bij de afbouw vertegenwoordigde. De
heer De Lugt besloot met de wens, dat
het schip de welvaart van Texel zou mo
gen helpen vermeerderen.
19. Pepito was echt een beetje in de
war door al deze gebeurtenissen. Op
dat gekke tanden-en-ogenschip zitten dus
boeven, die yan de „Brul" een geheim
willen stelen. Een geheim, waarmee je
de wedstrijd kunt winnen! En kapitein
Druppel weet nergens van. Vreemd,
heel vreemd! Doch opeens bedacht bij,
dat de inhoud van het briefje precies
klopte. Matroos Pepito weet niets van
Hierna vond de vlagwisseling plaats:
de A.S.M.-vlag werd gestreken en wel
dra voer „De Dageraad" voort onder ei
gen, groen-zwarte vlag, gehesen door
mej. T. van der Vlies.
Bij deze plechtigheid bleef het overi
gens niet: De heer A. W. Vonk, direc
teur van meubelfabriek „De Giessen",
Giessendam, bood een routebord aan: een
meesterlijk stuk werk, vervaardigd uit
gefineerd hout, dat de stromen van de
Waddenzee en een deel van Texel en
Noordholland toont. Op korte afstanden
is de vaarroute afgezet met kleine gloei
lampjes: de kapitein kan deze vanuit zijn
stuurhut inschakelen en aldus de reizi
gers op de hoogte houden.
De heer J. H. Nijhuis bood als direc
teur van de Nederlandse Middens lands-
bank, Alkmaar, een zilveren sigaren
kistje aan. „Dit schip", zo stelde hij
vast, „voorziet in een behoefte, een aan
winst van niet te onderschatten waarde.
Ook het toerisme zal de nieuwe boot ten
goede komen, waardoor voor Texel een
nog groter toekomst is weggelegd".
Omstreeks half drie zette de boot
koers naar Oudeschild. Een zeer groot
aantal eilandgenoten was op het haven
plein en de dijk samengestroomd om ..De
Dageraad" welkom te heten. Toen het de
mond binnenvoer speelde het Koninklijk
Texels Fanfarecorps onder leiding van
de heer A. J. Vonk pittige marsmuziek
en toen het schip gemeerd was weer
klonk het Wilhelmus, een moment, dat
velen diep ontroerd zal hebben.
Terwijl degenen, die aan de proef
vaart hadden deelgenomen een rondrit
over het eiland maakten, werd er gele
genheid gegeven tot het bezichtigen van
het' schip. Dat geschiedde groepsgewijze,
jammer, dat de mensen op eenmaal door
de touwen braken, wat de politie en de
organisatie uiteraard wel enige extra
moeilijkheden opleverde, maar overigens
was dat voor ons, Texelaars, ceen bij
zondere verrassing!!
Bij de rondrit over Texel werd een
bezoek gebracht aan Loodsmansduin en
het Kampeercentrum aldaar, jamme-, dat
de mist weer toenam en het panorama
nu erg eng bleef. Vervolgens ging men
naar De Koog om langs het vliegveld
weer naar Oudeschild terug te kerc-n.
Vandaar bracht „De Dageraad" het ge
zelschap weer naar de Vaste wal terug.
In het Badhotel, waar koffie werd ge
serveerd, werden nog diverse toespraken
gehouden. Burgemeester De Koning
sprak namens het gemeentebestuur. Hij
herinnerde aan de woorden van de heel
De Lugt, die had geconstateerd, dat de,
banden van samenwerking met het ge
meentebestuur zich gunstig ontwil'kei
den. Spreker was waarover ten zeerste
verheugd. Spreker hoopte, dat „de::e
zeer mooie boot" zal voldoen aan de
eisen die „U en wij" daaraan stellen.
Gezien de uitspraken van de deskundi
gen zullen de verwachtingen niet be--
schaamd worden. Voor onze zomergas--
ten speciaal zal deze boot veel beteke
nen, want dertig pet. van hen heeft r.og
nimmer te voren een zeereis gemaakt-
Hoe beter en gezelliger dus de boot,
•hoe beter reclame U voor Texel maakt.
Ik wens beide .kapiteins goede reizen
toe. Dat „De Dageraad" moge bijdragen
aan de welvaart van Texel is mijn vu
rige wens".
Burgemeester Rehorst sprak namens
het gemeentebestuur van Den Helder.
Het was ook hem een genoegen aanwe
zig te mogen zijn bij de ingebruikne
ming „van dit prachtige vlaggeschip".
„De laatste halve eeuw is de geschiede
nis van TESO ten nauwste verbonden
geweest met die van Texel. En deze
nieuwe boot nu zal mogen meehelpen bij
de verwerking van de grote stroom van
passagiers en auto's. Ik wens haar een
behouden vaart tot $egen en vermeerde
ring van Texels welvaart".
De heer W. H. Lap, die 30 jaar lang
lid van de Raad van Commissarissen is
geweest en ook lange tijd met de leiding
van de VW „Texel" was belast, liet er
tijdens zijn toespraak geen twijfel aan
bestaan, hoe groot zijn medeleven met
TESO en Texel nog steeds is. Spreker
herinnerde aan de komst van de „Dok
ter Wagemaker", toen door een der di
recteuren van de werf Feijenoord werd
gezegd: Men zal misschien zeggen „TESO
lijkt wel gek, om zö'n boot te durven
bestellen". De practijk leerde wel an
ders. Moge „De Dageraad" eert even
groot succes worden. Ik twijfel daar niet
aan, want ten aanzien van het toerisme
mag men optimist zijn: nog steeds houd
ik het nl. bij „Eerst Texel zien en dan
sterven". Op toeristisch gebied toch is dit
eiland een land van onbegrensde moge
lijkheden. Wij hebben slechts het gereed
schap nodig om dit uit te buiten. De
aanschaffing van vieze nieuwe boot acht
ik een zeer goed stuk gereedschap. Moge
zij bijdragen tot de welvaart van Texel".
Hierna werd door een miniatuur-koor
tje het bude lied, herinnerend aan de
komst van de eerste „Dageraad" in 1908
uit volle borst gezongen. De bijval was
uiteraard groot. Een der zangers was
oud-hoofdconducteur Jur. Beumkes, die
vertelde, dat hij destijds ook van de
partij was, toen als jongeman, maar
zijn enthousiasme bleek in genen dele
verminderd te zijn!
De heer P. Beemsterboer sprak als
bestuurslid van de VVV „Texel" (de
voorzitter, de heer J. C. Rab, is tevens
commissaris van TESO). „De VW Texel,
zo zei spreker, is een Uwer zorgenkin
deren, maar ik hoop, dat dit toch nog
een poosje zo zal mogen voortduren, te
meer waar het toerisme tevens een Uwer
belangrijkste bronnen betekent. Ook ik
ben ervan overtuigd, dat hier nog vele
kansen liggen, ook ten aanzien van de
buitenlandse gasten''.
IJ October 1955. Een dag, die met
gulden letteren in de analen van de N.V.
T.E.S.O. geboekstaafd mag worden, ,>Nog
schoner dageraad" brak aan. Met nóg
meer trots mogen wij zeggen, te wónen
op een eiland, waar het mogelijk was
dank zij eendracht te komen tot de op
richting van deze Texelse onderneming,
een unicum in de gehele wereld. TESO's
wakkere bestuur heeft opnieuw bewezen
met haar tijd mee te gaan en col: in dit
op.?:i dit de andere bootdiensten, op de
'waddeneilanden tet een goed voorbeeld
te zijn, want Texel kreeg op 11 October
een boot, zoals er niet écu op de gehele
Waddenzee tc vinden is!
Gok van deze zijde dus onze felicita
ties gaarne gevoegd bij de velen, die de
N.V. TESO van zovele zijden in ont
vangst heeft mogen nemen.
geheim.... Dat klopt!
Zal Bioobeest van boord lokken
Klopt ook! Onderzoek met je mannen de
„Brul". Maar dan moet ik zo spoedig
mogelijk naar het schip terug!" schrok
hij, „om te zien wat die boeven in nun
schild voeren!" Hij wierp, nog een
laatste blik bij „De vergulde garnaal"
naar binnen, waar Bioobeest en Giel el
kander gul toedronken.
„Nu moet ik tonen een flink knaag
diertje te zijn!" gromde Pepito grimmig
en de daad bij het woord voegend rende
hij door stegen en sloppen naar de ha
ven. Nog nooit had hij zo hard gerend
en bereikte net op het nippertje de
„Brul", want op de kade liepen enige
duistere gestalten, die recht op het schip
afkwamen
FEUILLETON:
Een verhaal vol verwikkelingen
door T. LODEWIJK
37 Ik heb in m'n leven nergens zo op
m'n gemak gezeten als hier in deze ka
mer, zonder cocktails, zonder de brillan-
te en gekunstelde conversatie waar de
jonge vrouwen bij ons zo zeer meester in
zijn, zonder luxe en dat hypermoaerne
comfort, waarmee wij gezegend zijn. En
ik heb me nog zelden ook innerlijk zo
volkomen op m'n gemak, zo vrij en ge
noeglijk gevoeld als bij jou. Riek, ik
kan niet op m'n knieën en met een bos
bloemen om je hand vragen, maar al
doe ik het nuchterder, zakelijker, ik
meen het van harte. Zou je het, na een
half jaar „proeftijd" niet aandurven?
Jim.je brengt me van de ene
verbazing in de andere!
Durf je het aan met een arme jour
nalist?
Nou. arm.
- Verkijk je niet op m'n uiterlijke
welstand. Naar Hollandse begrippen is
dat heel wat, in TVmerika is de levens
standaard zo hoog, daar ben ik maar 'r
broodvechter. We zullen misschien goede
dagen hebben, we zullen er ook wel eens-
onderdoor moeten. Maar ik heb het ge
voel, dat dit bij jou slechts bijzaak is.
Vergis ik me daarin?
Neenee, dat is mij inderdaad
geen hoofdzaak. Maar.
Alsmaar „maren", anders ben je zo
doortastend. Zeg eens eerlijk: geef je wat
om me?
Ja Jim, dat heb je wel gemerkt. Ik
mag je graag, heel graag zelfs, maar ik
heb werkelijk nooit gedacht.
Op die manier aan me denken,
wil je zeggen. Nee, dat kan ik me be
grijpen. Dat is misschien ook je grote
bescheidenheid. En van jouw kant zijn er
zeker geen pogingefi gedaan om mij op
die gedachte te brengen. Dat ben ik
thuis in Amerika, wel anders gewend.
Maar Riek, ik wacht nog steeds op je
antwoord.
Jim laat me.
T ieve kind, je krijgt een half jaar.
Ja maar.
Nee, zonder gekheid. In dat half
jaar, dat je als m'n secretaresse werkt,
kun je me beter leren kennen, dan waar
ook. Dan zul je eens zien, hoe 'n lastige,
onredelijke zuurpruim ik ben, hoe veel
eisend en ongezellig.
Dat zal wel loslopen met jou.
Nu Riek?
Ze stak haar hand uit.
Jim, ik neem het aan.
Ook dat andere?
Ook dat andere.maar op proef!
Dus we zijn nu verloofd.
Ze bloosde en sloeg haar ogen neer,
keek hem dan lachend aan.
Riekhij pauzeerde even,
scheen te zoeken naar woorden. Dan
draaide hij zich snel om. Tot van
avond! zei hij en verdween.
Het meisje bleef verbaasd achter. Ze
wreef zich de ogen uit, als had ze ge
droomd.
Is me dat een middag, zuchtte ze,
terwijl ze weer in -haar stoel ging zitten.
Eerst die ellendige kwestie Claren
bough, Corrie, Jim een
nieuwe baan een nieuw vaderland,
....een man. Binnen vijf minuten ver
loofd! Met een Amerikaanse journalist,
waarvan ik een week geleden nog niet
gedroomd had. En dan jij zo bedacht
zaam, zo zakelijk, zo secuur: Riek, Riek,
zul je daar geen spijt van krijgen?
En dan bedacht ze plots en haar stra
lende glimlach verlevendigde haar ge
zicht, hoe hij haar niet eens had ee-
kust! Tja, dat hoorde toch eigenlijk, dat
hoorde er zo bij.
Zou -hij weten, peinsde ze dat
hij daarmee wel de beste beurt maakte?
Voor kussen is er nog tijd genoeg.
Ja, dat zeg je nou wel, maar wat
heb ik daaraan? zuchtte Dikkenburg,
toen z'n dochter de boodschap van CoJ-
verton had overgebracht. Je niet druk
maken, net doen of er niets gebeurd is,
gewoon door laten gaan.... maar hoe
kan dat wanneer je weet hoe de zaak
totaal verkeerd zit en niets er op wijst
dat het been weer in 't lid wordt ge
bracht?
Vader, zei mevrouw Dikken] urg
met al die zorg en angst kom jc- niet
verder dan dat je vanavond één bonk
zenuwen bent. Gun die lui de voldoening
niet, laat iedereen zien, dat je maling
hebt aan dat minne gedoe. En die mr
Colverton.dat is toch die man waar
we mee gereisd hebben niet? maakte
op mij helemaal niet de indruk van een
praatjesmaker. Hij leek me honderdmaal
meer een echte serieuze zakenman !an
die imitatie die we hier in huis hebben
gehad, al was dat toch geen onaar
dige vent.peinsde ze achteraan
De telefoon ratelde.
Ja.hier de burgemeester.
ja mevrouw Boom.... ja, daar heeft U
toch al over gebeld? Ja natuurlijk, alles
gaat gewoon door. Wat is er toch aan
de hand? Wat maakt U zich toch zenuw
achtig? ....waarover? ....praatjes?
Daar doet U toch niet aan mee, niet
waar? Bang dat we vanavond een
figuur slaan? ....Wie? ....Bang voor
mijn figuur? Dat is al te vriendelijk, me
vrouw. meer dan ik had verwacht. Maar
maakt U zich geen zorgen, dan alleen ern
er op tijd te zijn. Zult U dat zeker doop
....Nou, kijk eens aan. Dag mevrouw!
Tot vanavond.
Grinnikend hing hij de telefoon op.
Dat is de manier zei z'n bijde-
hande dochter en klopte hem goedkeu
rend op de schouder. Papa, hou je
haaks. Ik geloof wel, dat het goed komt.
Na het gesprek met Colverton en dat
vanmorgen met De Gooyer
Praat me niet van die vent
Daar denkt U straks anders over.
Het lijkt wel, of jij daar belang bij
hebt, merkte mevrouw Dikkenburg op
met een onderzoekende blik naar haar
dochter.
En zo brak dan eindelijk de gedenk
waardige avond aan, waarop mr. Wil
liam Clarenbough, de man wiens vader 'n
ingezetene van Meeldam was geweest en
die thans zelf was opgeklommen lot
eigenaar van het grote winkelbedrijf, de
Clarenbough Chain Stores in Chicago,
zou vertrekken uit de stad, die hem zo
feestelijk had ontvangen en geëerd. Op
deze avond zou hij afscheid nemen van
het gemeentebestuur en het huldigings
comité. Hem zou het ereburgerschap aan
geboden worden met het wapen van de
stad. De muziek- en zangverenigingen
zouden hem ten afscheid toezingen en
aan het eind zou bij fakkellicht een
stoet van verenigingen met vele burgers
aan het bordes van het raadhuis voor-
Niet krabben. De helder vioei-
e D.D.D. kalmeert de jeuk
neest tot diep in de hu id por ün.
GENEESMIDDEL TEGEN TTfêh
HUIDAANDOENINGEN gijp?, WJjJ J&fy'
Vloeistof balslm*^
ZEEP
bijtrekken.
Het evenement op zichzelf was ge
noeg om reeds lang voor de vastgestelde
tijd drommen mensen naar het nier
floodlight overstroomde zestiende eeuw-
se raadhuis te doen trekken, maar be
halve belangstelling was er thans ook
nieuwsgierigheid, zucht naar sensatie, de
onuitgesproken begeerte naar iets, dot
nog dagen en wekenlang aanleiding zou
kunnen vormen tot kletspraatjes voo.'
toonbank en tapkast.
Want er was nu in Meeldam niemand
meer, die het verhaal niet gehoord had:
Mr Clarenbough zou vanmorgen in alle
stilte met de noorderzon vertrokken zijn.
Hij was helemaal geen Amerikaan, maar
een Hollander. Hij v/as een oplichter. Hij
had iedereen bij de neus genome-
Kwaadwilligen wisten te vertellen, dat
het een zet van de burgemeester was
geweest, maar zelfs zij die dit niet ge
loofden en afkeurend met het hoofd
schudden als dit praatje werd verteld,
togen toch vol spanning naar het -Raad
huis, want het volk vindt er een geheime
voldoening in, .wanneer overheden en
hooggeplaatsten van de troon Worden go-
stoten. En zo heerste onder de samenge
pakte menigte een stemming, die men in
ernstige omstandigheden met revolutie
koorts had kunnen bestempelen. De ge
moederen waren verhit, de verwachtin
gen hooggespannen.
(Wordt vervolgd)
