Texelaar in Amerika
Pepito's
eerste
grote
avontuur
Vervuld verlangen
De heer Th. Reuvers vervolgt:
Met een Greyhound-autobus zijn we
de gehele stad doorgereden, van Oost
naar West en van Noord naar Zuid. Dan
ziet men pas hoe groot de afstanden zijn i
en doordat men noog zit, achter grote
ramen, ziet men meer dan in een auto.
Vooral langs de Hudson over de grote
snelweg heeft men een pracht gezicht,
zowel op de rivier ais de stad zelf, hon-
derden schepen in cie brede Hudson, daar
gaat wat om in zo'n havenstad. We re
den ook door de negerwijk Harlem, alle
maal Zwarte Rieten, zo ver men kan
zien. Leuk ai die kleine nikkertjes met
hun kroeskopjes, net boerenkool zo n
dichte haardos. Lr zijn heel knappe jon
gens en meisjes bij, trouwens ook bij de
volwassenen, alleen ais ze de 20 zijn ge
passeerd beginnen ze al af te takelen en
oud en dik te worden.
Üok in deze negerwijk, waar duizen
den negers wonen, is het verkeer schit
terend geregeld, overal ziet men neger-
poiities ais pauwen rond stappen m hun
mooie uniform, waar ze dan ook trots
op zijn.
De parken zaten vol negers en op de
sportvelden zag men ook niet anders dan
Zwarte Pieten. Ook op de banken voor
de huizen, want door de warmte bleef
niemand in huis. Vanuit Holland vernam
ix maar steeds dat het daar zo koud j
bleef, terwijl wij daar puften van de
warmte. Het voorjaar begint in Amerika
veel vlugger dan in Holland; werkelijü en autobussen,
een pracht klimaat, bladstil en zonnig. TrR'p avnnH 1
De dames liepen in zomergewaad en dat
door de lange tunnels. Het is precies of
ze op hol slaan. Als men vooraan gaat
zitten, ziet men door de voorruit langs
de bestuurder de oneindig lange verlich
te gangen met overal verkeerslichten. Zo
lang alles op groen staat is het veilig,
maar voor rood licht moet je stoppen en
dan zie je uit een zijgang een trein voor
bij razen.
Hier en daar stapten we maar eens uit
en klommen de trappen op naar de
straat om een idee te krijgen waar we
ongeveer waren en soms b.v. als we bij
de rivier kwamen, dook de trein plotse
ling ook zelf boven de grond en gingen
we over een brug om later weer als een
mol onder te duiken. Voor je plezier be-
hoef je echter niet in deze razende Roe- j
land te gaan rijden, maar met geen en- j
kei vervoermiddel kom je zo spoedig op i
de plaats van je bestemming als met de j
ondergrondse, tenminste als je eerst
eens goed de plattegrond van het spoor
wegnet hebt bestudeerd, want anders
verdwaal je hopeloos en moet je maar
weer zien hoe je bij je hotel komt. Maar
van de 168ste straat naar de 42ste straat
reden we in 15 minuten. Als men het
door de straten moest lopen had je een
dag werk, tenminste als je voeten het
vol zouden houden.
Het Manhattan eiland is 30 km lang en
helemaal bezet met de hoogste gebou
wen, de z.g. wolkenkrabbers; aan de an
dere kant van de rivier zijn de gebouwen
lang zo hoog niet, maar overal is het
druk van auto's tot de grootste opleggers
wijzerplaten en dat schommelt nog al
wat. Er waren gidsen, die ons alles uit
legden.
Weer een dag later zijn we met een
boot over gevaren naar The Statue of
Liberty (Vrijheidsbeeld), een geschenk
van Frankrijk aan Amerika, en wat voor
een cadeau: fantastisch zo groot en zo
prachtig afgewerkt. Het staat op een
apart eiland. Met een snellift gingen we
naar boven, wat een hoogte: 24 verdie
pingen en eenmaal boven, moesten we
nog een wenteltrap opklimmen van 168
treden. Je werd duizelig van al dat ge
draai en die trap werd steeds smaller,
maar eindelijk waren we dan toch in het
hoofd.
(Wordt vervolgd)
I
Elke avond waren we zo moe als een j
maaier van al dat gekijk, want U be-
VOORLICHTINGSAVOND
CALVE-DELFT
Door de Landbouwkundige Afdeling
van de Oliefabrieken Calvé-Delft zal
Vrijdagavond in „Het Wapen van Am
sterdam" te Oosterend een voorlichtings
avond worden gegeven. De heer S. van
der Wielen, Hoofd van deze afdeling zal
een causerie houden, waarbij de meest
uiteenlopende problemen van de vee
houderij uitvoerig besproken zullen wor
den, terwijl daarnaast gelegenheid zal
bestaan tot het uitwisselen van practijk-
ervaringen. Het hoogtepunt zal wel zijn
de vertoning van de nieuwste voorlich
tingsfilm op het gebied van de veehou
derij.
MORGEN GEEN KLEUTERBUREAU!
Morgen, Donderdag, 22 December,
half Mei. De autobussen en trams reden grijpt wel, dat niets me ontging; ik was wordt er geen kleuterbureau gehouden.
met open ramen en het dak open, terwijl
op Texel elke dag de kachel nog moest
branden.
Door de autobusrit door New York
•heb ik de stad goed leren kennen, want
men kan zich door de boven alles uit
stekende hoogste gebouwen, goed oriën
teren en doordat de grote straten alle
maal recht zijn en de zijstraten genum
merd op goed zichtbare borden op alle
hoeken en kruispunten. Ons hotel kon ik I
altijd al van grote afstand zien, vooral
doordat er tegenover een helverlicht ge
bouw staat van de New York Times.
Een volgende dag hebben we met de
ondergrondse de hele stad weer door
kruist. Nou, dat is ook wat, hoe men
dat ooit voor elkander heeft gekregen
zo'n spoorwegnet onder de grond is mij j
een raadsel, want het is een net van J
gangen en overal stations, waar men in
kan stappen. Doodstil is het daar, totdat
men een gesuis hoort aankomen en men
ineens een trein om de hoek ziet komen.
De deuren vliegen open en men moet
vlug instappen, want automatisch gaan
deze schuifdeuren weer dicht. Voor treu
zelaars is dat dus niets gedaan, want
dan is de trein al weg. Ik heb verschil
lende keren een trein voorbij zien gaan,
waarbij een slip van een damesmantel
buiten de deur wapperde.
Tussen de rails liggen op elk station
duizenden halve en zelfs hele sigaretten.
Die worden bij het instappen wegge
gooid, omdat iii de ondergrondse treinen
niet gerookt mag worden; wat zouden
de peukjesrapers daar kunnen genieten,
mudzakken vol zouden ze daar op kun
nen zoeken, want het ziet wit van de si
garetten en nog wel Amerikaanse!!
Wat snuiven die electrische treinen
er nu en wilde alles zien. - Toch gingen
we elke avond na het diner nog weer
naar een bioscoop of schouwburg. De ene
nog mooier en groter dan de andere. Als
het eenmaal bedtijd was, viel ik in slaap
als een marmot en hoorde niets meer.
Een volgende dag zijn we met een
salonboot rond het Manhattan-eiland
gaan varen, een tocht van 3 uur ruim,
best de moeite waard, want nu kregen
we weer een heel ander gezicht op ae
stad, links en rechts. Ik zag de Chevro
let-room, ook al zo geweldig groot en vol
met de nieuwste modellen. Het gebouw
van de Verenigde Naties lijkt precies n
groot boek, dat rechtop staat; breed
maar niet dik; alles ramen, aan alle
kanten. Overal zag men weer wat an
ders. We voeren langs alle grote Oceaan-
stomers, langs het Vrijheidsbeeld, langs
parken, onder de hoge bruggen door enz.
Een drijvende brandspuit was naast
ons aan het demonstreren, nou die zal
een brandend schip snel vol water pom
pen, het leek wel eeh waterval.
Onze salonboot bracht ons overal
vlak bij de rivieroever als er iets bijzon
ders was te zien en via een luidspreker
werden alle bijzonderheden verteld, zo
dat er in New York niet veel zal wezen,
wat ik niet heb gezien.
Na deze leerzame tocht zijn.we met 'n
taxi naar Wallstreet gegaan en daar de
New Yorkse effectenbeurs bezocht. Pre
cies een groot mierennest, waar men met
een stok in heeft geroerd, zó loopt daar
alles door elkander en al die mannen
lijken reuze haast te hebben,, men ziet
geen handgeklap, zoals op de lmnmeren-
markt, maar men stopt kaartjes waar
i men wat op schrijft in een koker en zo
kan men de koersen aflezen op grote
OPENING DOOPSGEZINDE KERK
DE KOOG
.(Vervolg van pagina 1)
Helder vertrok, zag het er met de Doops
gezinde Gemeente van Texel nu niet be
paald zo rooskleurig uit. Men had geen
eigen voorganger enz. Nu heeft Texel
twee eigen predikanten, plus een nieuwe
kerk erbij en twee pastories. Wij kunnen
de broederschap dan ook van harte ge
lukwensen met zulk een kerkeraad".
Ds A. W. F. Waardenburg sprak na
mens de Ring van Hervormde Predikan
ten en namens de Kerkeraad van De
Waal en De Koog. „De verstandhouding
tussen mensen van verschillende ge
zindten kan stellig worden verbeterd
door te zoeken naar punten, welke de
toenadering en omgang met elkander
kunnen bevorderen, maar meer nog door
ons te oriënteren op hetgeen onze op
drachtgever, Jezus Christus van ons
vraagt. De bindingskansen liggen er in
twee opzichten: als mensen, als Koge-
naars en ik heb in mijn korte werktijd
hier reeds mogen constateren, dat wij
hier met elkander omgaan op een wijze
die wel heel wat minder zou kunnen.
O.a. begreep ik dit uit het feit, dat in
ons Hervormde Jeugdhuis ik ook altijd
Doopsgezinde Jongeren mocht ontmoe
ten. Daarnaast weten wij wat God met
ons voor heeft: Daarom juich ik toe, dat
U thans in de gelegenheid is hier Uw
godsdienst te beleven, want wij dienen
dezelfde God. Samen zijn wij de uitlo-
pers van Gods Kerk.
i U neemt Uw kerk in gebruik op de
laatste Adventsdag. Advent, de tijd
waarin Johannis de Doper naar voren
trad. Hij zag het als zijn taak de mensen
29. Bloobeest was er naar aan toe en
dreef gevangen in de verpletterde roei
boot rond. Hij jammerde allerakeligst
en klaagde' over koude voeten. Pepito
kreeg de hik van het lachen en toen hij
wat tot bedaren kwam, gooide hij Bloo
beest een reddingslijn toe. „Oei, oei, oei"
loeide de onfortuinlijke uitvinder, „wat
moet ik doen met dat touw? Ik wil niet
gered worden, ik durf de kapitein niet
meer aan te kijken, laat me maar zin
ken". „Nee hoor!", riep Pepito angstig,
„ik vind je veel te aardig, niet zinken
asjeblieft". „Zo", mompelde Bloo ge
roerd door de openhartige bekentenis,
„als je me echt aardig vindthaal me
dan maar opMet veel moeite sjor
de hij de reddirigslijn om zijn dikke lijf
en takelde Pepito hem met behulp van
de winch uit het kille nat.
Kapitein Druppel deed onderwijl zijn
middagdutje, volkomen onbewust van de
vreselijke gebeurtenissen, die door zijn
bemanning veroorzaakt waren. Hij draai
de zich nog eens lekker om, toen zijn oor
getroffen werd door luide alarmkreten
van buiten. „Wat is dat nou weer,
geeuwde de kapitein slaperig, „wat voe-
MOEDERS OPGELET!
CONSULTATIEBUREAU VOOR I
ZUIGELINGEN
Heden Woensdag Consultatiebureau
De moeders van GEHEEL Texel wor
den verwacht: De Cocksdorp 1.45 uur;
Oosterend 2,15 uur; Oudeschild 2,45 uur;
De Hoorn 3,15 uur; De Koog 3.45 uur.
Ook de moeders van Den Burg wor
den verwacht van 4 tot 5 uur.
PUBLICATIE VAN DE
CULTURELE RAAD
Woensdag 21 December
Den Burg, Oranjeboom, 14 uur, Kinder
middag verzorgd door de kweekschool
leerlingen met 't stuk „De gelaarsde kat"
Donderdag 22 December
Den Burg, Oranjeboom, 10 en 14 uur,
Schooltoneelstuk „De gelaarsde kat".
Den Burg, Landbouwhuishoudschool,
Kerstavond van de Verenigingen van
oudleerlingen van de landbouwschool en
de landbouwhuishoudschool.
Den Burg, „Texel", Adventsavond Ver.
van Plattelandsvrouwen.
Den Burg, Herv. Kerk, Adventsavond
Herv. Gemeente.
Vrijdag 23 December
Den Burg, Adventsavond bejaarden
sociëteit.
HOOG WATER
Hoog water ter rede van Oudeschild:
21 Dec. 12,20 en 22 Dec. 0,05 en 13,05;
23 Dec. 1,00 en 14,05; 24 Dec. 2,10 en
15,15.
Aan het strand ongeveer een uur eer
der hoog water.
ren die kwajongens nou weer uit!"
Hij kleedde zich vlug aan en begaf
zich aan dek. Met één blik, de blik van
een ervaren zeeman, overzag hij de situ
atie en hief wanhopig zijn gelaat op.
„Alle garnalen!" riep hij uit. „Welke
zeekameel heeft dit wanstaltige idee be
dacht! Wie van jullie beiden beschikt
over een dergelijke zeehonden-fantasie!"
„Ikke heer kapitein", prevelde Bloobeest
druipend, temidden van de versplinterde
roeiboot en een grote plas water, „ik wil
de wedstrijd winnen.
ZDII-nieuws
Het afgelopen weekeinde leverde voor
onze vereniging drie punten op uit even
veel wedstrijden. De adsp. vielen tegen
door thuis met 31 van SVC te verlie
zen, volgende keer beter, jongens. Het
tweede kon thuis niet de volle buit bin
nenhalen tegen SVC 2: het werd 22.
Het eerste elftal, dat de leiding in afd.
3B heeft, deed het uitstekend door in
Aardswoud met 80 van AGSV te
winnen. Op een zeer glad veld stelden
beide elftallen zich op. Vlak voor de
wedstrijd had een fikse sneeuwbui het
veld nog slechter gemaakt; toch kwam
ons elftal met goed spel op de proppen:
met keurige combinaties trokken we op
het A.-doel af, maar deze speelde erg
op buitenspel en onze jongens liepen er j
grif in. Na 20 min. spelen namen we de i
leiding. Wij bleven het beste van het
spel houden en nog voor de rust werd
het 20.
Na de rust leek het er eerst niet op,
dat het zo'n grote overwinning zou wor- 1
den. We waren weer veel sterker, maar
steeds opnieuw was het buitenspel. Toch
werd het 30 en even later 40. De
voorhoede kreeg vat op de buitenspel-
val en toen was het hek van de dam: de
stand werd opgevoerd tot 80.
We hebben de eerste helft erop zitten:
10 gespeeld en 17 punten is geen gek re
sultaat!
Met de Kerst is alles vrij.
DIENSTREGELING T.E.S.O.
Voor het tijdvak van 27 November 1955
tot en met 29 Februari 1956
Op werkdagen:
Van Texel: 5,20; 7,45; 12,00; 14,55; 18,00
Van Den Helder: 6,30; 10,35; 13,25;
16,25; 19,35.
Op Zon- en alg. erk. Chr. feestdagen:
Van Texel: 7,45; 11,35; 16,00; 18,20
Van Den Helder: 10,35; 13,00; 17,20; 19,35
Opstaan - Pijn!
Gaan zitten - Pijn!
Bnigen of bukken - Pijn - Pijn!
Reken toch af met die rheumatische
pijnen. Neem Kruschen!
Denk niet dat Uw geval hopeloos is.
Duizenden vóór U hebben zich even el
lendig gevoeld. Totdat zij Kruschen gin
gen gebruiken. Iedere morgen de be
roemde dagelijkse dosis. En er, zoals
velen vóór hen, baat bij vonden. De zes
minerale zouten van Kruschen wekken
Uw bloedzuiverende organen op tot _her-
nieuwde, krachtige functie. Onzuiver
heden krijgen geen kans meer zich op te
hopen. Het bloed wordt gezuiverd, de
bloedsomloop gestimuleerd. Begin, ook
die weldadige Kruschen-kuur! Hoe eer
der hoe beter.
op te roepen tot bekering. Moge Uw
werk steeds zodanig zijn, dat wij daarin
Gods geest aanwezig zien".
I Mevr. Van Sluijs-Bijl sprak namens de
Federatie van Doopsgezinde Zusterkrin-
gen van ons eiland. Gaarne nam zij het
woord om de blijdschap te vertolken,
welke ook in de Zusterkringen leeft om
de totstandkoming van dit gebouw.
Door onze zusterlijke verbondenheid én
door de daadwerkelijke aanpak, hebben
wij mogen deelnemen aan deze grote ge
beurtenis. In de daad hebben wij U reeds
het harmonium aangeboden, alsmede 'n
wandbord, een typisch doopsgezind ge
schenk. Moge de kerkdiensten steeds een
druk bezoek ten deel vallen en het ver
enigingswerk tot grote bloei komen, op
dat Uw werk rijk gezegend moge
worden.
Mevr. G. Bakker-Zuidewind sprak na
mens de Koger Zusterkring, die 22 jaar
i bestaat en waarschijnlijk de oudste van
ons eiland is. De Kring breidde zich uit
en ook de „Schuilhoek" werd te klein,
i zodat wij naar grotere ruimte moesten
uitzien. Wij kregen toen de beschikking
over de zaal van „Lyda", waar ik hen
altijd met genoegen heb ontvangen en
toen ik hen voor het laatst gastvrijheid
had mogen verlenen, overkwam mij dan
ook wel een gevoel van weemoed. Het is
nu eenmaal moeilijk van iets wat goed
is afscheid te nemen. Maar toen ik zag,
wat hier tot stand ging komen, begreep
ik dat het goed is een eigen huis te mo
gen bezitten. Namens de Koger Zuster
kring bood spreekster de reeds op hun
plaats bevestigde gordijnen aan.
Mevr. J. Minnes-Vlaming sprak een
kort woord namens de Zondagsschool.
„En deze gordijnen zijn door ons aange
boden" en mevr. Minnes wees op de
stoffering achter de kansel. (Zo ziet U,
dat zelfs een Zondagsschool geld kan
overhouden!).
De heer Boogaard sprak namens ar
chitectenbureau Boogaard en Tiessen.
Spreker dankte de kerkeraad voor deze
niet elke dag voorkomende opdracht.
„Uw opvattingen kennend, is er door ons
naar gestreefd een eenvoudig gebouw te
stichten, wars van alle uiterlijk vertoon,
eigentijds en ten dienste van Uw ver
schillende doeleinden. De voorbereiding,
o.m. besprekingen met diverse instanties
over de bouwplaats, vergde een vrij
lange aanlooptijd; enige uitwendige on
derdelen zijn nog niet klaar, een smaak
vol plantsoenontwerp ligt gereed. Moge
Gods zegen op dit liturgisch centrum
van Uw gemeente te De Koog rusten.
De heer M. W. Koorn zei, dat het hem
een grote eer was een dergelijk gebouw
te mogen zetten. Voor ds opdracht en
i het gestelde vertrouwen was hij dan ook
zeer erkentelijk. Hij hoopte, dat de ge
meente er tot in lengte van dagen de
vreugde ervan zou mogen ervaren.
Een bijzonder woord van dank richtte
de heer Koorn tot de heer Daalder. Als
aandenken bood spreker een vlag aan -
die intussen reeds in volle ontplooiing
wapperde.
De heer P. Vermeulen sprak namens
de broeders en zusters van De Koog.
„Een jarenlange wens is niet alleen in
vervulling gegaan, maar het tot stand
gebrachte is zelfs boven verwachting.
Het getuigt van een wijs beleid en van
een vooruitziende blik. Straks kunnen
wij hier ook de toeristen ontvangen. Een
bijzonder woord van dank tot broeder
A. Daalder, door wiens taaie volharding
wij reeds nu tot de opening konden ko
men: op iedere vergadering toch stond
hij voer de stichting van dit gebouw op
de bres. Anders had het misschien nog
wel enige tijd geduurd, gezien de vele
andere dingen, dié de aandacht van de
gemeente vragen". De heer Vermeulen
bracht ook zijn dank aan de Zusterkrin
gen.
Tenslotte werd het woord gevoerd
door de heer A. Daalder, die zijn speech
erg kort hield, maar besloot met de hoop,
dat de door hem aangeboden kapstok
steeds druk gebruikt zou worden.
Hiermede kwam het einde van de
plechtigheid.
Tijdens deze openingsdienst werden
gezongen Lied 1 vers 1. 2 en 3, Lied 130,
vers 1, Lied 108, vers 1 en 2 en Lied 213
vers 1 en 3.
SVC-Nieuws
Onze adsp. gingen met twee invallers
naar Den Hoorn, maar wisten even goed
met 31 te winnen.
Het tweede moest Zondag naar Den
Hoorn 2 en kon het niet verder brengen
dan een gelijk spel: 22. De doelpunten
werden gemaakt door Arend en Piet Jan.
FEUILLETON
door W. ROELANT
\2. Maar er is meer zei hij toen.
Niet vanaf gisteren ben je veranderd.
Zijn stem werd zachter, er kwam een
klank in die zij nooit eerder van hem
gehoord had. Kun je mij niet ver
trouwen Sabina en mij vertellen, wat je
voor moeilijkheden hebt? Ik geloof toch,
dat wij vrienden zijn, is het niet? Hij
keek haar vragend aan en er kwam een
klein droefgeestig lachje op zijn gezicht.
Natuurlijk Leo antwoordde_ ze.
Haar stem klonk gul, maar haar gezicht
bleef gespannen. Om eerlijk te zijn:
ik vraag me ook wel eens af, wat er toch
is, maar ik weet het zelf niet. Ik heb
minder plezier in mijn werk dan vroe
ger. Ik kom bijna niet meer tot stude
ren
Drukt de eenzaamheid je? vroeg
hij snel, gespannen.
Ze keek voor zich. Zijn vraag trof
haar heel diep binnen in haar bestaan.
Maar hier mocht hij niet aan raken
Dat weet ik niet zei ze ontwij
kend. Ik geloof niet dat ik eenzaam
ben. Ik heb zoveel vrienden, ik ben vaak
bij Rolf en Josje. Ik heb de kinderen
hierEn mijn werkZe som
de al deze dingen op, alsof ze haar be
staan tegenover hem verdedigen moest.
Hij knikte. Ja, natuurlijk, zei hij.
Hij wilde de vraag, die hem ontsnapt
was, goedmaken.
Ik geloof, dat ik maar eens veran-
- zei ze ineens. Al-
ook niet
deren moest.
tijd in dezelfde omgeving
goed.
Hij schrok. Hoe bedoel je dat?
vroeg hij verward. Wilde je andere
kamers hebben?
Ze lachte. Nee, mijn hospita bevalt
me nog best. Een paar dagen geleden
vroeg ze me nog of het goed was, dat ze
mijn eten kwam conserveren. Ik leer
veel nieuwe woorden van haar en het is
altijd weer even vermakelijk.
Leo trok zijn gezicht in een lachplooi,
maar hij had niet naar haar afleidende
woorden geluisterd. Hij wist alleen aan
de toon, dat zij hem met deze grap op
een dwaalspoor wilde brengen. Wat
bedoel je dan? drong hij weer aan.
Och, zo maar. Eens een andere school
in een andere plaats. Ze wilde het on
verschillig zeggen.
Dat kan niet. Dat meen je niet
zei hij verschrikt. Nee, ze meende het
ook niet, dat wist ze zelf. Ze had alleen
zijn reactie willen zien.
Misselijke trucjes dacht ze op
eens. Elke ijdele vrouw, die wil weten
of een man op haar gesteld is, haalt zo
iets uit. Ze keek hem aan, wat be
schaamd. Ik ben het niet ernstig van
plan. zei ze kleintjes, pijnlijk getrof
fen, dat ze deze reactie bij hem uitge
lokt had.
De kinderen zouden je slecht kun
nen missen, zei hij, in een poging zijn
spontane schrik te verklaren. En ik
zou het ook erg vinden, wanneer je weg
ging Hij kon het toch niet laten er dit
nog bij te zeggen. De kinderen. Ze was
blij, dat ze van haar eigen leven op een
ander onderwerp over kon stappen.
Vind je niet dat Maarten de laatste
tijd nogal somber is? vroeg zij. Hij
was er nog niet helemaal met zijn ge
dachten bij. Er was iets in hem blijven
haken: het besef, dat hij niet zonder
haar zou kunnen. Dat het leven zonder
haar droog zou zijn en zonder verdach
tingen. Maarten somber, herhaalde
hij afwezig.
Je moet eens goed luisteren Leo,
zei ze dringend. I'k maak me zorgen
over Maarten.
Haar ernstige toon deed hem luisteren.
Waarom? vroeg hij.
De jongen is te veel alleen. Het le
ven is te ernstig voor hem. Hij heeft te
weinig afwisseling. Dat is niet goed op
zijn leeftijd. Hij kan zo melancholiek
zijn en gedrukt. Ik weet wel, dat zijn
gebrek hem verhindert om met jongens
van zijn leeftijd mee te doen. We moe
ten een andere oplossing voor hem zien
te zoeken.
Kom jij hier in huis. Het zou beter
zijn voor de kinderen. Ik heb het je vroe
ger ook al eens gevraagd, stelde hij
voor. Ze kleurde.
Dwaasheid, weerde ze snel af.
En om haar woorden te verzachten:
Hoe zou dat nu kunnen, Leo. Ik heb
ook mijn werk. Vrijwel de hele dag ben
ik bezet. Wat zou Maarten daaraan heb
ben?
Leo van Laar zuchtte. Het was een
probleem voor hem. Het liefst zou hij ge
zien hebben, dat Sabina haar werk op
gaf en alleen voor de kinderen en hem
zorgde. Maar hij wist tegelijkertijd, dat
het niet kon. En nu, nu hij bezeerd was
door haar abrupte weigering, besefte hij
voor het eerst, dat het ook voor hem
niet goed zou zijn. Het zou spanningen
brengen, waar hij zich niet tegen opge
wassen voelde.
Wat wilde je dan? vroeg hij en
zijn toon had een ondergrond van moe
deloosheid.
In de eerste plaats zou ik willen,
dat die kamer eens veranderd werd
zei ze beslist. Ik zou er zelf geen twee
weken in kunnen leven. Hij schudde
zijn hoofd. Ze wist, dat ook hij, evenals
Suzan, niet verlangde om iets te veran
deren. Maar terwille van Maarten moest
ze hem overhalen.
Leo, zei ze, dringerder nog,
je moet dit zo maar niet van je af
schudden. We moeten om Maarten den
ken. De jongen neigt veel te veel naar
de zwarte kant van het leven. We moe
ten niet vergeten.
Ze zweeg, verward in de woorden, die
zij niet had willen uitspreken.
Je denkt, dat hij de erfenis van zijn
moeder draagt? vroeg Leo èn zijn
stem klonk schor.
Dat niet helemaal. Hij is sterker
dan Marianne, levenskrachtiger. Ik ge
loof niet, dat je-daar bang voor hoeft te
zijn. Maar iets is er toch in hem, dat mij
aan haar doet denken. Daarom moeten
we voorzichtig zijn met hem. Je moet
niet vergeten, dat deze manier van leven
van ieder jong mens een zwaarmoedige
natuur zou maken.'
Hij keek voor zich uit. Hij wist, dat
zij gelijk had. Zelf kwam hij er zo wei-
nig toe, over zijn kinderen na te denken.
Maar zij waren hem wel heel dierbaar.
Alles zou hij doen wat van hem gevraagd
werd, om hem gelukkig te maken.
Het is goed zei hij. Je hebt
ook gelijk. Die kamer is somber. Wat
wilde je veranderd zien?
Kleine dingen voorlopig, gaf Sa
bina ten antwoord. Ik zou die lam-
brizering anders willen zien. Lichtere
muren. Dan wordt alles meteen veel
vrolijker.
Ik geef je carte blanche om te ver
anderen wat je wilt, zei hij. Alleen
waarschuw ik je, dat je bij Suzan op
tegenstand zult stoten.
Dat weet ik, gaf zij toe. Maar
Suzan houdt genoeg van Maarten om toe
te stemmen als ze inziet, dat het voor
hem beter is.
Praat jij dan maar met haar zei
Leo. Een vrouw kan dat beter dan
een man.
Sabina dacht even na. Het was geen
gemakkelijke taak, die hij op haar
schouders legde. Misschien zou Suzan 't
eerder van hem aannemen, dan van
haar. Maar ze wist, hoezeer Leo er te
genop kon zien om dingen met zijn
kinderen te behandelen. Dan werd hij
schuw, gesloten en onhandig.
Ik zal het doen, stemde ze toe.
Maar nu moet ik naar huis. Het is
al laat geworden.
Wil ik je wegbrengen? bood hij
aan.
(Wordt vervolgd)
