MAGGI
J. KILJAN
r
Oliestook-
haarden en
-kachels
BOUILLON
tr
Texelaars met vakantie uit Australië
„DRIE VROUWEN"
BARKER'S IJZERHANDEL
Den Burg - Telefoon 67
Door inruil voordelig te koop:
MOTOR PALACE
Nu ook
Hollandici nylons
Fa. Frans Zegel Kz.
Wij tonen U
de nieuwe modellen 1956
7tmm
ieikMsfetkdmc thot
„ESSO GAS"
Teddy bear en
't KLEUTERHUIS
lamsvel
de TX 88 naar de vloot
Prima BABY
WEEGSCHALEN
Diepvries
A. v. d. Slikke
Gebruikte kachels en
haardkachels
Bakker's Ijzerhandel - Den Bi
Sinds enkele dagen prijkt ons redac
tiebureau met een souvenir uit Austra
lië, een van de vele souvenirs waar
schijnlijk tevens, die de gebroeders Piet
en Rein Spigt Gzn., Schilderend, Den
Burg, uit de Nieuwste Wereld hebben
meegenomen. Het is een zilveren as
bakje waarin Australië gegraveerd staat.
Deze twee oud-Texelaars vertoeven mo
menteel n.l. met vakantie op hun ge
boortegrond.
„En de vakantie bevalt zeker wel, af
gezien van het zomerse weer?"
„Ja, dat gaat best, maar wat is het
nu allemaal klein als je de Australische
verhouding gewend geraakt bent. Ik
dacht, dat onze tuin b.v. veel groter
was!", aldus Rein, de jongste van de twee
Inderdaad, zij zijn de ruimte gewend
en zij profiteren van die gelegen
heid volop. „Het was mijn bedoeling om
heel Australië te verkennen, maar ik
heb in de afgelopen zes jaar nog maar
de helft kunnen zien", aldus Piet, die op
16 december 1949, als 24-jarige emigrant
ons eiland verliet, samen met W. Bak
ker, J. Witte, De Westen, P. J. Dijt, Bak
ker van „De Atlas", P. Krijgsman en
Piet Glas, op ons eiland in paardensport-
kringen geen onbekende figuur. Zij wa
ren de eerste Texelaars, die na de oorlog
emigreerden. Piet was sinds enige tijd
gemeentearbeider geweest, maar hij
wilde eens wat meer van de wereld zien
en men hield hem voor, dat emigreren
naar Australië heus geen onzinnige stap
zou zijn. Nu, Piet heeft van die stap dan
ook geen spijt, Rein, die hem in mei 1951
volgde, trouwens evenmin en ze zijn
dan ook voornemens om na hun vakan
tie (in februari) weer naar hun tweede
vaderland terug te keren. Voor hoe lang?
Och, ze hebben volstrekt geen vast pro
gramma, wat ook al uit hun omzwer
vingen gedurende de laatste jaren blijkt.
Piet vertelde ons, dat hij na drie da
gen in een z.g. ontvangkamp te hebben
vertoefd in Australië aan de slag kon en
wel op een melkveebedrijf, waar de
koeien machinaal werden gemolken. Vijf
maanden later kreeg hij een baan bij het
Staats electrische bedrijf. In die tijd had
hij zich enigszins verstaanbaar kunnen
maken in het Engels. Toen hij Texel
verliet sprak hij geen mond vol Engels
en daar had hij dan ook wel erg spijt
van. Wie emigreren gaat raad ik daarom
aan er voor te zorgen, dat je je nieuwe
taal enigszins kunt spreken, dat voor
komt vele teleurstellingen, aldus Piet.
Vervolgens was hij gedurende twee
jaar trekkerchauffeur bij een bruinkool-
mijn. Het basisloon (voor ongeschoolden)
was daar toen 8 Australische ponden -
een Austr. pond is 8,60 - momenteel
is het basisloon 11 pond 13. Een trek
kerchauffeur verdiende echter meer.
Dit was dan het loon voor een 40-urige
werkweek.
Vervolgens - want hij wilde méér van
Australië zien - was hij werkzaam bij
de aanleg van nieuwe wegen in de
Australische alpen. Toen de sneeuw er
het werk onmogelijk maakte trok hij
verderop, naar Sydney, daarna naar een
eiland in de buurt van Brisbane. Ook
daar was hij trekkerchauffeur en dat
beroep heeft hij feitelijk steeds kunnen
uitoefenen. Tenslotte was hij werkzaam
bij een stuwdam in Noord-Queensland,
waar later zijn broer Rein ook arriveer
de.
Rein verliet twee jaar later ons
eiland. Hij was toen 22 jaar. Piet had al
een en ander voor hem in gereedheid
gebracht, zodat Rein meteen aan de slag
kon en wel bij het bedrijf, waar Piet zijn
eerste trekker bestuurde. Rein was met
J. Dijt en J. Vendel geëmigreerd. Na
een paar maanden werd hij fitter-assis-
ONZE VOORRAAD IS
ZEER VEELZIJDIG
LUNTER, Warmoesstraat 12, Den Burg
FEUILLETON
door W. KERREMANS
13. „Bent U meneer Venkel?" vroeg zij
een beetje spottend.
„Jewel, juffrouw".
„Wilt U me dan maar volgen?"
„Jewel juffrouw".
Het meisje liep de gang een eindje in
en klopte aan een deur. Op een gedempt
geloei deed zij de deur open en zei:
„Meneer, hier is meneer Venkel, de
sollicitant".
Zij wees Marien om binnen te komen,
die na twee stappen gedaan te hebben
voor een bureau stond, waarachter hij
de man zag, die hij kende als de direc
teur van 't fabriek.
„Ga zitten", zei deze kort en wees
naar een stoel. „Ik heb weinig tijd. We
zullen deze zaak gauw afdoen. U hebt
gesolliciteerd naar de betrekking van
klerk?"
„Ja meneer".
„Hebt U die brief zelf geschreven?"
„Ja meneer, maar meester Schippers
heb 'm voor mij opgemaakt".
De directeur keek hem aan en knikte:
„Dat is goed, dat is eerlijk om dat
ronduit er dadelijk bij te zeggen. Ik be
greep het wel, maar ik wilde horen wat
je zou zeggen. Kan je nogal wat reke
nen?"
„Ja dat gaat best. Ik heb nogal wat
sommen gemaakt in de laatste weken".
„Sommen gemaakt?" vroeg de direc
teur met gefronst voorhoofd, „waarom
tent, vervolgens - want ook hij moest
zijn trekkersbloed gehoorzamen - was
hij werkzaam in een militair trainings
kamp, ook bij Melbourne in de buurt.
Anderhalf jaar reed hij er op een vracht
auto. Daarna was hij werkzaam bij de
bouw van een nieuwe electrische cen
trale, en vervolgens trok hij naar Noord-
Queensland. Hij nam zijn autootje mee,
maar moest dit onderweg achter laten,
doordat het defect niet vlug genoeg ver
holpen kon worden. Dat speet hem,
want zo moest hij zijn ruim 4000 km
lange trip per trein vervolgen. Hij pas
seerde o.a. Nieuw Zuid-Wales, waar de
gevolgen van een rampzalige overstro
ming nog goed te zien waren. Toen zijn
autootje op de helling moest ging Rein
maar voor tijdelijk aan de slag bij een
firma, die zich gespecialiseerd had in
steigerbouw en zodoende zag hij nog
weer tal van nieuwe streken.
Later waren Rein en Piet werkzaam
te Mount Isa, dat zo'n 600 mijl van de
kust ligt. Onderweg passeerden ze enor
me schaapsbedrijven. Te Mt. Isa was 'n i
lood- en kopermijn „Maar wij hebben
altijd aan de oppervlakte gewerkt, nee in
een mijn moet ik niet".
Het binnenland kan zeer warm wezen
en het regent er alleen tussen half no
vember en januari. Niet voortdurend,
maar èls er regen viel was het raak.
Ons plan is nu om in februari naar
West-Australië te gaan. Je ziet weer
eens iets anders en.we hebben van
de week in een Nederlandse krant ge
lezen, dat de regering van Australië van
plan is om het Noordwesten belasting
vrij te maken.
„Is de belasting in Australië hoger
dan hier?"
„Nee, dat ligt gelijk."
„Hebben jullie meer Texelaars ont
moet?"
„Ja, verscheidenen en ze waren alle
maal best tevreden. Tj. Wassenaar had
net z'n nieuwe woning betrokken. In
Noord Queensland ontmoetten wij Luit
Bakker van het Kogerveld, die is, zoals
U weet ook al eens op Texel geweest."
„De huisvesting?". Wel, ook daar is
een tekort aan woningen, ofschoon de
achterstand niet meer zo groot is als
vijf jaar geleden. Velen bouwen met
hulp van vrienden zelf hun woning, dat i
gaat daar vrij gemakkelijk. De vrouwen
werken dapper mee en een der Texelse
vrouwen hebben wij dan ook druk bezig
gezien met het schilderen van hun nieu
we woning".
„De sociale voorzieningen?" In Hol
land zijn ze beter. Word je b.v. ziek of
raak je er zonder werk, dan krijg je
maar 2 pond 10 uitgekeerd. Ben je ge
trouwd, dan krijg je 4 pond 10 en verder
voor ieder kind 5 shilling en daar kun
je lang niet van rondkomen, want het
basisloon is min of meer afgestemd
op het levensonderhoud, terwijl lonen en
prijzen feitelijk aan elkaar gekoppeld
zijn. Duurt je ziekte of werkloosheid
langer dan een bepaalde periode dan
wordt de z.g. invaliditeitswet van
kracht en die is alleen geldig voor wie
genaturaliseerd is. Wij zijn voornemens
om zo spoedig mogelijk Australiër te
worden. Dat kan, want wij zitten er nu
vijf jaar."
„Wordt er in vele gevallen dan geen
grote armoede geleden?"
„Nee, dat niet: men houdt rekening
met mogelijke tegenslag en zorgt ervoor
geld op de bank te hebben. We mogen
wel zeggen, dat iedere Australiër wat
geld op de bank heeft staan".
Ook spraken wij met hen nog over de
mogelijkheden tot ontspanning, over 't
culturele leven enz. Wij vernamen, dat
er volop gelegenheid is om uit te gaan,
behalve op zondag: dan zijn alle zaken
gesloten. Emigranten die uit de stad ko
men (Amsterdam b.v.) weten feitelijk
niet hoe zij de zondag moeten doorko
men, maar onze oud-Texelaars gaan er
dan fijn op uit. „Je pakt je motor of
auto en trekt v/eg, zo ver je wilt".
Ja, dat mis je dan weer op Texel.
Trouwens, het is zo, dat het ene in
Australië gunstiger ligt dan in Holland,
terwijl het andere weer beneden „de
verwachtingen" ligt. Piet en Rein mixen
de hele zaak zo'n beetje door elkaar en
komen dan tot een bevredigend gemid
delde. Het feit, dat zij straks weer naar
het zuidelijke halfrond afzakken is daar
van toch wel het beste bewijs.
deed je dat?"
„Dat-deed ik zo gezeid om te oefenen,
ik heb me ook veel geoefend in het
schrijven, 't Was maar dat ik uit het
boerenvak wou, weet je?"
„En wat wil je dan worden?"
„Dat kan ik zo in ene nie zeggen.
Boekhouwer en zo, maar ik wou graag
verder nog leren".
„Ja juist.... juist".
De directeur overwoog, dat dit de
jongen was, die hij nodig had. Eén, die
van 't boerenvak afwist, die zelf zich had
geoefend om vooruit te komen en die er
over dacht verder te leren.
„Kijk eens Venkel, je kunt hier komen.
Het aanvangsalaris is niet hoog. Je be
gint met 20,per maand, maar dat
wordt, wanneer je voldoet, regelmatig
verhoogd. De kantooruren zijn van 's
morgens 8,30 tot 12,30 en van 2 tot 5 uur,
14 dagen vakantie per jaar met behoud
van salaris en bij goed aanpakken uit
zicht op snelle bevordering".
Marien kon zijn oren niet geloven .Dat
er zulke betrekkingen bestonden. Een
boerenarbeider trok per week 12,
met vrij wonen en elke dag een liter
melk, een jongen, als hij nu was, kreeg
de kost en 1,50 en daarvoor moest hij
dan werken van 's morgens 4 uur tot
's avonds 6 en dikwijls later, 's Winters
was het korter, maar niet eens zo veel.
Vakantie? Ja daar moest een boeren
knecht eens om komen en nog wel met
behoud van loon. Van 8.30 tot 12.30 dat
was 4 uur en dan 's middags nog eens
3, dat is samen 7 uur. Een regelmatige
verhoging en snelle bevordering.
KOOPT I
jT Nog 2
minuten, Ans I
Voor je weggaat
nog even een
lekkere kop
bouillon
r MAGGI A
GOUDBOUILLON,
zeker? Ja, graag,
dat is de lekkerste,
V die ik ken I a
kolonrckenlngj
Deze haard «tookt
1 Sparta 200 cc '51
1 Sparta 210cc '52
1 Puch 250cc '54
I Puch 250cc '51
1 BMW 25Gcc '40
2 DKW's 98cc
1 Leger Norton
nieuwe modetinten
ook in extra lang
Verkrijgbaar bij
Den Burg Oudeschild
o.a.
E. M. Jaarsma
Perfection
Super Heater
Becht Dijserink
Granum - Fobrux
Pelgrim
Zie onze etalage
Gasthuisstraat
Den Burg
MAGGI GOUDBOUILLON is de zuiverste, lekkerste en
krachtigste vleesbouillon, die U zich denken kunt,
met fijngesnipperde jonge groenten erin. Fijn in
stamppot - prima om een
stevige soep van te maken.
En bovendien... wat een
besparing aan tijd en geld I
Per doosje met twee
tabletten 28 Ct.
voor 1 liter bouillon.
ZO ZUIVER ALS
GOUD!
ZEGT
GOUDREKELTJE
OLT'JO
HEET WOTEE
DE KEUKEN
WET lOEflOL
VflN ELkE
HUISVROUW
WU WE88EN
VOOR U
^ZOLkEN
in de merken
Fasto, Junckers,
Vaillant
Techn. Bur. Jan Agter
zorgt er voor Tel. 46
in wit en licht blauw voor jasjes,
capuchons. Ook spoedig grijs, beige en r<
jed
reiszakkeifimla
i
be
De
apr
ter i
0p donderdag 6 september
's morgens om 9 uur van Oudeschild, 's avonds e;
6 30 uur Tocht door de marinehaven en beiijtilei
ging van Hr. Ms. Kruiser ,,De Ruyter". Kaarten'
deze bezichtiging aan boord van de TX 88 verleer
baar.
s Avonds door de verlichte haven, tantne
Inlichtingen bij J. Th. Boom, Oudeschild 2<il
GELD
credieten uitsluitend groot
fl. 1600,— k 3% zonder borg
verkrijgbaar, voor elk doel en
voor iedereen. Gemakkelijke
voorwaarden, wisselende
wachttijd. Vraagt inlichtingen
„Samenwerking", Verstolk
straat 31, Leeuwarden.
te huur bij
N. WONDER,
Schilderend 8
Kabeljauw 100
Schelvis 120
Gepelde garnalen per
Spinazie
„Als je hiermede akkoord gaat, dan
kan je a.s. maandag beginnen", hoorde
hij de directeur zeggen, maar hij begreep
hem niet goed.
„Ik bedoel of je tevreden bent met de
voorwaarden die ik je heb genoemd".
„Ja, ja, dat zou 'k denken".
„Goed, dan zend ik je een schriftelijke
bevestiging van je benoeming met de
voorwaarden er in vermeld en kom dan
maandag half negen je hier maar melden.
Adieu".
„Hè je 't gehoord, Marien van Geert
Venkel is op 't febriek op 't ketoor".
Enkele dagen sprak men er over,
goedkeurend, maar meer afwijzend.
Wat had dat jong in z'n kop gekregen.
Hij was toch zekers net zo goed een boe
renjongen as de anderen: Ik heb nooit
nie geweten dat Merien 't zo hoog in z'n
kop had. Boer is niet goed genog voor
'm, hij wil meneer worre. De minder
heid knikte met het hoofd of haalde de
schouders op. Ieder mot weten wat hij
doet. Als die jongen toch geen sjienig-
heid het in het boerenvak en liever op
'n ketoor zit, alsdat ie met mest kruit,
dan mot ie dat toch zeker zei vers weten.
Ieder z'n meug. Zelfs waren er die hem
prezen en die oordeelden, dat als een
jongen de poerie in z'n eigen heb om
vooruit te komme en hij wil dat op an
dere manier doen as z'n vader, dan mot
er wat in zo'n jong zitten dat een ander
niet heb.
Na een week was men gewoon geraakt
aan het nieuwe verschijnsel om Marien
op zijn fiets naar 't febriek te zien rij
den en sprak men er niet meer over.
Ook thuis niet. Vader had er zich met
veel moeite in geschikt. Mariens moeder
onderdrukte haar gevoel van trots en
glorie, omdat zij wist, hoe het vader zou
hinderen als zij ronduit zei ingenomen
te zijn met wat Marien had gedaan.
Geert had gemopperd dat hij het werk
van Marien er bij zou krijgen, maar dat
was niet mogelijk. Venkel was genood
zaakt een arbeider in dienst te nemen,
die betaald werd van het salaris dat Ma
rien ontving.
Op het kantoor waren de eerste dagen
moeilijk voor Marien. Het personeel be
stond uit de boekhouder, meneer Schou
ten, een typiste Mies Pijnakker, een le
klerk en Marien. Allen wisten natuurlijk,
dat de nieuwe kracht een boerenjongen
was en zonder enige afspraak waren zij
besloten hem als zodanig te behandelen,
wat uit de hoogte, wat spottend, zoals
voorname lieden zich gedragen tegen
over iemand van lager orde. Maar dat
slaagde niet. Marien zelf had geen enkel
plan gemaakt hoe hij zich zou gedragen,
maar zijn natuurlijke onbevangenheid
en oprechtheid, zijn rustige zelfbeheer
sing en argeloosheid bezorgden hem een
gemakkelijke verovering van de plaats
die hem toekwam. Hij sloeg hen zonder
't te bedoelen al de eerste dag hun wa
pens uit de hand door toen hij een fout
had gemaakt tegen de boekhouder te
zeggen:
„Ja zie je, ik ben maar een boeren
jongen, die van dit soort dingen nog
geen weet heb, maar as U 't mijn maar
zegt dan zorg ik wel dat 't in orde komp.
As jullie me nou maar allemaal
hoe ofdat 't eigenlijk mot, dan ben
beste".
Als zij lachten over zijn gedrag,
niet met hun opvattingen of orn{
vormen overeenstemde, dan lachte
hartelijk mee en zei:
„Ik heb nog veul te leren voordi
ben net zo as jullie. Je mot er nouf
niet zo opletten, 't Komp allemaal
voor mekaar".
Daar kwam bij dat hij mateloos
was en voor ieder hulpvaardig-
bracht vruchten voor de anderen
deed zijn best hoffelijk te zijn j<
Mies en won het hart van Schoutenj
te zeggen, dat hij boekhouden
leren.
De directeur, de heer Bouin»
vroeg na een maand aan Schouten
het ging met die boerenjongen 0>|
boekhouder antwoordde:
„Dat kan een heel goede kracht
den. Hij heeft alle eigenschappen
voor. Hij is ijverig, accuraat en vlug
begrip".
De directeur knikte eens en zei d*
dat dadelijk had gezien en dat hi]
wist wie hij koos.
Het gebruik was, dat het salaris
de jongste klerk na een half jaaf
hoogd werd tot 25,per maand
rien was 15 september in dienst getr*
en de directeur besloot hem de v»
ging al toe te kennen met ingang
januari.
(Wordt vervolg
alle brandstoffen
dus oofc de
goedkope
q nootjes IV
en kriel-
elerkoio:)
