l
Te
Pepito's
eerste
grote
avontuur
erda
Bij Rheumatische Pijn
veroorzaakt door
brengt Kruschen uitkomst.
„DRIE VROUWEN"
ZIJN REDDERS NIET VERGETEN
35 jaar geleden strandde op de Eier-
landse Gronden de ijzeren driemast-
schoener „Lisbet", kapitein de toen 31-
jarige A. Schroder. Het schip kwam van
Fowey, Engeland, en was op weg naar
Götenburg, Zweden. Het vervoerde por-
celeinaarde.
De motorreddingboot „Brandaris" van
Terschelling voer uit, maar keerde niet
terug: de vier leden der bemanning
kwamen om het leven. De roei redding
boot van De Cocksdorp slaagde er even
wel in de Duitsers te redden. Er bleken
zes man aan boord te zijn. Ieder jaar
schrijft de kapitein van die boot nog 'n
dankbrief aan de Kon. Noord- en Zuid-
Hollandse Redding Maatschappij. Hij
vaart nog steeds en als hij langs Texel
komt en de vuurtoren ziet, denkt hij
altijd terug aan de Texelse zeeridders,
die zulk een schitterend werk leverden.
„Groet U de mannen van De Cocks
dorp, als ze nog leven", zo verzocht hij
de directeur van de Reddingmaat
schappij.
Het was inderdaad een redding om
nooit te vergeten en dat de Cocksdorpers
het toch klaar gespeeld hebben, bewijst
hun bijzonder vermogen om in een klei
ne, ranke roeiboot de wilde zee bij het
Eijerlandse Gat te bevaren. Kunst en
kracht gingen hier samen, want vijf uur
lang worstelden zij tegen golf en wind
eer zij verbinding met het gestrande
schip konden krijgen.
In de Texelaar van 29 oktober 1921
lezen wij:
„Zodra men hier van de kustwacht
vernam, dat een schip in nood verkeerde,
werd onverwijld de reddingboot te wa
ter gelaten en na een moeilijke tocht van
nagenoeg vijf uur wist de kranige be
manning het schip te bereiken en de uit
zes man bestaande equipage aan land
te zetten. Ze werd in hotel „De Hoop"
opgenomen.
Het reddingswerk was vanaf de dui
nen door zeer veel belangstellenden met
spanning gadegeslagen. Ook de leden
van de plaatselijke redding-commissie
waren met spoed naar hier gekomen. Een
dezer, de heer D. C. Dros, bracht de be
manning der boot hulde voor de kranige
redding, welke was geschied tijdens he
vige stormvlagen met hagel- en regen
buien, die zeer het uitzicht belemmerden.
De redders waren: M. Boon Mzn.,
schipper, J. Bakker Gzn., A. List, G. v.d.
Kooij, J. v.d. Kooij, J. Boon Mzn., F.
Buis Rzn., R. Buis, C. Boon Azn., C.
Boon Czn. en B. de Boer.
In diezelfde krant lezen wij: „Op het
Noordzeestrand van Texel is aange
spoeld het voorpand van een zwemvest,
gemerkt „Brandaris".
Onder toezicht van de reder werd de
porceleinaarde gelost. Het niet-verze-
kerde schip ging echter verloren.
Op 10 januari 1922 werden de Cocks-
dorper redders Koninklijk onderschei
den. Prins Hendrik arriveerde te De
Cocksdorp in gezelschap van zijn adju
dant Jhr. van Muhlen, burgemeester
Buysing Damsté, de heer Tegelberg,
voorzitter van de Reddingmij. en andere
autoriteiten.
De Prins voerde in Hotel „De Hoop"
het woord. Hij huldigde de redders en
vereerde hen met hoge onderscheidingen:
de schipper verwierf een gouden me
daille, de redders een zilveren.
Op 11 februari 1922 werden de onder
scheidingen van de K.N.Z.H.R.M. uitge
reikt.
Op 4 oktober 1923 werd in opdracht
van de Duitse regering door prins Holz-
feld, consul-generaal, aan de redders een
zilveren horloge met inscriptie uitge
reikt; schipper M. Boon Mzn. kreeg een
gouden horloge.
Die moedige redding onder zeer ongun
stige omstandigheden moest, wij herha
len het, met een roei reddingboot wor
den verricht. Misschien is het wel een
wonder, dat die reddingboot na zoveel
uren weer behouden terugkeerde. Het
verrichte moet op allen, die van deze
redding getuige waren, wel zeer diepe
indruk hebben gemaakt.
Dat ook de Duitse zeelieden die dag
nooit zullen vergeten ligt voor de hand,
maar dat de kapitein ieder jaar weer 'n
levensteken als blijk van dankbaarheid
geeft, is toch wel een unicum in deze
wereld, die snel vergeet.
TEXELSE MARKT
Aangevoerd 5 november 1956
25 graskalveren 275350; 10 koeien
600850; 2 pinken 350450; 15 schapen
95130; 14 biggen 5075; 15 nuchtere
kalveren 4565.
SVC-nieuws
De adsp. wedstrijd werd door de
slechte weersomstandigheden afgelast.
Programma a.s. zondag: SVC - thuis
tegen Tex. Boys 1. De adsp. spelen om
3.30 uur tegen ZDH a. Het tweede is
vrij.
Afdeling gym: Morgenavond gaat de
gym weer gewoon door op dezelfde uren.
De dames en heren worden verzocht uit
sluitend op blote voeten te oefenen.
DE VEILIGE WEG
(Ingezonden)
In dit tweede artikel willen we het
woord weg in de figuurlijke betekenis
opgevat zien. We bedoelen er ditmaal
dus mee de levensweg, de levensgewoon
ten.
En nu is een van die levensgewoonten,
dat men bij allerlei gelegenheden alco
holische dranken meent te moeten ge
bruiken. Bij vreugde en rouw, tegen de
warmte en tegen de koude, tegen de
honger en om de eetlust op te wekken,
omdat men het lekker vindt, omdat men
de zorgen en levensmoeilijkheden ont
vluchten wil enz.
Er zijn zelfs vele mensen, die menen,
dat men de alcohol in het leven absoluut
niet missen kan, hoewel duizenden, die
nooit alcohol gebruiken, U de verzeke
ring kunnen geven, dat zij de drank niet
nodig hebben om feest te vieren en een
gelukkig leven te leiden.
Nu is het zo, dat vele alcoholgebrui
kers met de hand op het hart kunnen
verzekeren, dat ze nooit enige last of na
righeid van hun drankgebruik onder
vonden hebben. Zij bezitten de nodige
innerlijke weerstand om na één of twee
glazen op te houden. Als alle mensen zo
aangelegd waren, zou er nooit reden zijn
geweest om het alcoholgebruik te gaan
bestrijden. Helaas staan de zaken een
beetje anders.
Het staat als een paal boven water, dat
er ook mensen zijn, die, als ze eenmaal
met drinken begonnen zijn, niet meer
kunnen ophouden. Telkens zijn zij zelf
misschien de eersten, die dit betreuren,
maar elke keer vervallen ze weer, on
danks de beste voornemens, in hetzelfde
kwaad. Zo zijn er in Nederland na de
oorlog alweer plm. 30.000 alcoholisten
geregistreerd en wie zal zeggen, hoeveel
er nog rondlopen, die zich niet gemeld
hebben of niet bekend zijn?
En al deze mensen hebben een gezin
70. „Ik zal Grootvader gauw een brief
schrijven", besloot Pepito. „Hij zal wel
vreselijk ongerust zijn". En hij schreef
wel vier volle kantjes! Zijn pen kraste
ijverig over het papier en vertelde al de
avonturen, die Pepito had beleefd. Hoe
hij in een storm terecht was gekomen en
vandaar aan boord van de „Brul". Van
Bloobeest en de kapitein. Van de Chine
zen en de nepmijnen en de ijsberg en de
gemene Jef en Ciel Spitspen en de vo
gels, die de „Brul" voorttrokken.
„Zo", zuchtte Pepito blij, „nu ga ik
eens aan 't strand kijken, om te zien, of
er een schip naar 't land van Grootvader
vertrekt. Ik heb toch geld genoeg!" Wel
dra kuierde hij over het strand en ge
noot van de bruisende branding en de
wijde verte. Er lagen prachtige schelpen
en allerlei aangespoelde dingen uit verre,
of een familie, die mee moet lijden door
de gevolgen van de verslaafdheid aan
alcohol van hun man, vader, zoon, broer
enz.
Al met al staan we hier voor een on
metelijke zee van alcoholellende, die er
niet zou zijn, als er geen gewoonte be
stond om bij allerlei gelegenheden juist
alcohol te drinken en anderen aan te
bieden.
Het genot van de matige drinkers
wordt dus wel duur betaald met de
ellende van de alcoholisten en him ge
zinnen. Deze mensen zijn voor een deel
onverschilligen, die het niet kan schelen,
dat anderen door hun drankgebruik lij
den, maar voor het overgrote deel zijn
ze beklagenswaardigen, die een zekere
overgevoeligheid voor alcohol hebben en
die daardoor niet in staat zijn weerstand
te bieden aan de alcoholverleiding.
Alleen het Consultatiebureau voor al
coholisme of het Sanatorium voor alco
holisten kan hier, en nog lang niet altijd
„genezing" brengen, maar elke „genezen"
patiënt krijgt de boodschap mee, dat hij
nooit meer een druppel alcohol mag
drinken, of het gaat onherroepelijk weer
mis.
En zo gaat dan de „genezene" de
wereld met zijn drankverleiding in. In
elk café loert deze op hem en helaas ook
in de gezinnen van familieleden, vrien
den en bekenden, want in de meeste van
die gezinnen wordt van tijd tot tijd, en
na de oorlog weer veel vaker dan daar
voor, een borrel geschonken.
En nu doet zich het merkwaardige
verschijnsel voor, dat men het gewoon
vindt, als een bezoeker voor een kop
thee of koffie bedankt, maar voor een
borrel mag hij niet bedanken. Dan wordt
er op allerlei manieren op aangedron
gen, al of niet met bespotting, dat men
toch een kerel zal zijn. En heel vaak
heeft men succes en neemt de bezoeker
een borrel. En als het dan iemand is, die
wegens zijn aanleg elk alcoholgebruik
moet nalaten, komen de eventuele ge
volgen voor rekening van de aandrin-
gers.
Ook wordt er in de huiskamer vaak
alcohol gedronken waar de kinderen bij
zijn. Die zien dat vader en moeder mee
doen en dus is het niet verkeerd. Het
hoort blijkbaar bij feest en vrolijkheid
en als ze wat ouder worden, nemen ze
de drinkgewoonten over. En als er nu
tussen zijn met overgevoeligheid voor
alcohol? Van buiten is dat niet te zien.
Men merkt het pas, als het later even
tueel misloopt. En dan dragen de ouders,
die hun kinderen deze weg gewezen heb
ben, de volle verantwoording. Ouders
doen verstandig als ze hun kinderen de
veilige weg wijzen, als ze zelf niet drin
ken en ook anderen geen alcohol aan
bieden. Ja, als ze nog een stap verder
gaan en hun kinderen een anti-alcoho
lische opvoeding geven, bestaat er grote
kans, dat deze kinderen, ouder gewor
den, de alcohol ook niet nodig hebben.
Zolang de drinkgewoonten blijven be
staan, zal er gedronken worden door
mensen, die niet matig kunnen blijven.
Zolang er gedronken wordt, zullen er
mensen achter het stuur gaan zitten, die
alcohol gebruikt hebben. De drinkge
woonte is dus de schuldige. Die moet dus
uit ons leven verdwijnen.
Wie zich voor de bestrijding van dit
kwaad interesseert, kan zich schriftelijk
of mondeling wenden tot mevr. A. Zoete-
Blom, Oudeschild 133.
Met hartelijke dank voor de plaatsing,
Haarlem, J. Duinker.
vreemde landen.
Maar daar verderop, wat lag daar? Een
groot, bol voorwerp! Pepito versnelde
zijn pas en toen hij dichterbij was ge
komen, zag hij tot zijn grote verrassing
een grote groene fles! Maar in die fles.
ja wat zat er in die fles.
Doch dat is een ander verhaal.
EINDE.
UITBREIDINGSPLAN GEMEENTE
TEXEL, VEILIG VERKEER EN
RECREATIEMOGELIJKHEDEN
Gezien dit plan, kan ik niet verhelen,
dat mijns inziens voor de uitvoering van
particuliere bouwplannen maar geringe
mogelijkheden zijn gelaten in de vrije
keuze voor geschikt bouwterrein.
Dit te meer daar in zeer nabije toe
komst de vraag daarnaar zeker zal toe
nemen, voornamelijk ook in verband met
recreatiemogelijkheden, waaraan een
steeds dringerder behoefte bestaat.
Speciaal voor het noordelijk deel van
Texel weet ik met absolute zekerheid,
dat de laatste jaren niet bij benadering
in de bestaande behoefte kon worden
voorzien en dit wel voornamelijk voor
die families, welke het bij voorkeur niet
in de grote gecentraliseerde gelegenheden
zoeken.
Verder is mij ook opgevallen, wat het
wegenplan betreft, dat de niet alleen
lastige, maar zelfs zeer gevaarlijke
scherpe bocht, op de driesprong Postweg-
Vuurtorenweg, weer onveranderd in het
plan is geprojecteerd.
Toen wij enkele jaren geleden van een
ernstig verkeersongeval op dit punt ge
tuige waren, bleek het links door de
bocht gaan van de dodelijk getroffen
wielrijder en daarna weer naar rechts
gaan, de oorzaak te zijn geweest. Heel
kort daarna kwam nagenoeg het voltal
lige gemeentebestuur de toestand in
ogenschouw nemen, met gevolg dat de
heren unaniem van mening waren, dat
de toestand op dit punt inderdaad zeer
gevaarlijk was. Sedertdien is slechts en
kele malen een dringend bevel afgeko
men tot opsnoeien en uitdunnen van het
geboomte, hoek Molenbos, maar daar is
het tot heden ook bij gebleven.
Gezien de onrustbarende toename, zo
wel in aantal, als van de motorisering
van de verkeermiddelen en daar nog bij
komend zeer gebrekkige richtingaanwij
zing op het genoemde punt, mag het wel
als een wonder worden beschouwd, dat
behoudens enkele slippartijen en betrek
kelijk lichte botsingen, er geen ernstige
ongevallen zijn voorgekomen. Want
(noodzakelijk) gaat als steeds alle ver
keer Torenweg-De Cocksdorp, rechts
van de weg, geheel links door de bocht
en verder weer naar rechts. In omge
keerde richting, vooral bij wat grotere
wagens of trekkers met aanhangwagens
enz. gaat het noodgedwongen eerst van
rechts naar links, dan zo krap mogelijk
rechts door de bocht, om daarna eerst
weer links op de Torenweg, soms zelfs
gedeeltelijk in de berm terecht te komen
en verder weer naar rechts te gaan.
Vooral in het seizoen komen ook dik
wijls opstoppingen voor wegens de
slechte richtingsaanwijzing.
Deze opmerkingen meende ik te moe
ten maken in het algemeen belang. Moge
er spoedig verbetering komen.
Meer recreatiemogelijkheden en veilig
verkeer.
J. Hooijberg Sr.
POSTZEGELRUILBEURS
Op 24 september hield de Texelse
Philatelistenvereniging haar eerste ruil-
avond van deze winter. Voor deze avond
bestond grote belangstelling en vele ze
gels verwisselden van eigenaar.
De ruilavond werd geopend door de
heer Van Laar, waarna door de secreta
ris en de penningmeester verslag werd
uitgebracht over het afgelopen jaar. Uit
het overzicht van de secretaris bleek dat
het aantal leden van onze vereniging
thans twee en negentig bedraagt. Een
mooi aantal, maar er zijn nog vele ver
zamelaars die de weg naar onze ruil-
avonden blijkbaar alleen niet kunnen
vinden. Daarom roepen wij al onze leden
op, om de verzamelaars onder hun ken
nissen, die nog geen lid zijn van onze
vereniging, eens een avond mee te
brengen. Zoals op de eerste avond ge
bruikelijk is, volgde na de voorlezing
van de jaarverslagen, een bestuursver
kiezing.
Herkozen werden de heren J. van Laar
en C. Bakker, terwijl de heer A. Backer
werd gekozen tot secretaris i.v.m. het
vertrek van de heer J. Stemfoort.
Ook dit seizoen zullen weer verschil
lende zichtzendingen onder de leden
rondgaan. Dat deze zichtzendingen in 'n
grote behoefte voorzien is wel zeer dui
delijk in het afgelopen seizoen gebleken.
Denkt U om de afrekening van het ge
kochte op de eerstvolgende ruilavond?
Als datum voor deze avond is vastge
steld 12 november a.s.
DE HEER P. A. DE RODE OVERLEg
r
jve N
bande
Burg
H ;e
radii dj
Zaterdag is de heer P. A. de Rode,
directeur van de Texelse Electrici
Maatschappij, de T.E.M., op 67-ja
leeftijd overleden.
De heer De Rode is van de oprich
van de TEM, in 1927, af tot het bere
van zijn pensioengerechtigde leeftiji
1954, directeur van dit bedrijf gew
Bij zijn afscheid op vrijdag 21 mei
merkte de oudste commissaris, de
J. P. Verberne, op „Uw taak, menee
Rode, was niet gemakkelijk, want
U hier kwam stond er niets. U hee
bedrijf uit de grond helpen opbou
Aan uw energie en voortreffelijke lei
is het te danken, dat het is geworde
wat het thans is".
Bij gelegenheid van dit afscheid,
bij het echtpaar De Rode een
ètel werd aangeboden, werd door
scheidene sprekers de figuur van
harde werker belicht. Burgemei
De Koping zei „Uw grote verdiei
gelegen in het feit, dat U op Uw b
daad rustige wijze, op de gesloten
nier die Uw kenmerk was, dit bedri
dusdanig goede wijze heeft doen
U bent op merkwaardige wijze verki
geweest aan een speciaal bedrijf".
Met deze lof werd de verstandhoi
tussen de directeur en zijn bedrijf
bijzonder juist naar voren gebracht,
de technisch-commissaris, de heer
H. Gebhard, Amsterdam, heeft bij di
legenheid de verdiensten van de
De Rode geschetst: „U heeft de
hier altijd goed voor elkaar gehad,
tijds zaten wij krap in de machines,
dat was niet Uw schuld. Het bedriji
als het er thans met het uitgebreid
uitziet, maakt de indruk, dat Uw
taris
teraa
lOudei
eiliffh
vai
het 1
er zijn mag
Het was prettig werken onder
teur De Rode. Daarvan getuigde to«
heer D. Dapper, die namens het
neel sprak: „Wij hebben allen
waardering voor Uw werk, daan
was U steeds onze directeur, die
achting heeft verworven. Uw oi
droeg het stempel van goede kamei
schap zonder dat iemand U anders
zijn hoogste chef beschouwde".
De gemeente-secretaris, de heer
Beemsterboer dankte de scheidend
recteur voor de sympathieke wijze i
op hij steeds met raad en daad ter
stond.
Woensdag i(heden) zal het stof:
overschot te Westerveld worden g
meerd.
Hij ruste in vrede.
astree
ston
erschc
sch
iep
)egan;
terdai
uit c
.oil;
Er
de vc
pen, c
1' al
■o dho
na
in de
•rlanc
tnd t
schaj
de K
len gi
en in
sch(
k uit
Lelijk
niet t
iding'
die
■dwes
kond
r wal
de bi
was
»n du
irs di
u de sc
infn te
te b
j he
ek o\
itranc
md.
el in
een t<
lond
jorl 2
7 e
vold<
lust i
;een
op E
OPZICHTER A. BLOK O VERLEI
De heer A. Blok, die per 1 novel op
als opzichter bij de rijks kustverlia
van De Cocksdorp naar Huisduinen
overgeplaatst, is zondag ten gevolge
een hartaanval overleden. Hij ber
de leeftijd van 59 jaar. De heer Blok
van 1951 tot 1 november jl. opzicht
Texel.
S.V.O.-nieuw
Het 1ste gaat zondag naar St. Ba
Vertrek boot half twaalf. Adsp. a 1
De Koog a op bezoek; adsp. b gaan
Tex. Boys a, aanvang half vier.
ovenc
irekej
on<
de ge
strar
loge
kert,
rvech
QO O]
den i
i we
geleg
houdi
onzuiver bloed
Dat komt door de bloedzuiverende k
van Kruschen. De zes minerale
waaruit 't is samengesteld, hebben
aansporende werking op de bloedz
rende organen, dat 't bloed van st
af aan sneller gaat stromen Onzu
heden daarin kunnen zich niet
vastzetten in de gewrichten en zo
oorzaken die ook niet de pijnen
die U nu dag en nacht kwellen.
0,
FEUILLETON
door W. KERREMANS
28. „Niemand heeft wat gezien", zei een
der huzaren tot zijn buurman, „Door
geven".
Reeds verschenen de ritmeester en de
opperwachtmeester.
„Korporaal Bonten, breng de huzaar
Verburk in arrest", beval de ritmeester,
„Alle anderen blijven voor hun bedden".
Verburk was na zijn aanval neerge
zegen op zijn bed en ging gewillig mee
naar het arrestantenlokaal.
De ritmeester begon onmiddellijk met
het onderzoek en riep Venkel, die bij de
grove insubordinatie tegenwoordig was
geweest.
„Waarom heb je dat niet belet?" vroeg
de ritmeester.
„Ik stond niet bij de luitenant. De
luitenant ha'd mij opgedragen, zijn op
merkingen over het lederwerk van de
huzaar Raaf op te nemen en te noteren
en daarmee was ik bezig".
„Je had bij de luitenant moeten staan,
als hij inspectie houdt".
„Ik heb dat gedaan tot de luitenant
mij een andere opdracht gaf, ritmeester"
„Ik zal dat nader onderzoeken".
Hij ging naar de man die vlak naast
Verburk had gestaan.
„Vertel jij me wat er gebeurd is".
„Dat weet ik niet, ritmeester. Ik heb
niets gezien".
„Je liegt. Dat kan niet. Je stond hier
vlak er naast".
„De order is dat we bij inspectie voor
ons uit moeten kijken, ritmeester, en
omdat de luitenant nogal streng is heb
ik dat gedaan en zo heb ik niks gezien".
„Maar toen Verburk sloeg moest je dat
toch zien?"
„Neen ritmeester, niks gezien. Ik ben
voor mij blijven kijken, zoals de order
is".
De volgende man gaf haast woordelijk
dezelfde antwoorden, de derde evenzo.
De ritmeester ging terug naar zijn
bureau en liet de mannen daar een voor
een bij zich komen om hen te onder
vragen, maar met hetzelfde resultaat:
niemand had iets gezien of gehoord Som
mige hadden alleen de luitenant zien
weggaan met de handen voor zijn ge
zicht, maar ze wisten niet wat er was
voorgevallen. Hij hield de mannen twee
dagen binnen en probeerde het nog
eens, maar geen enkele die ook maar het
geringste afweek van zijn eerste ver
klaringen.
Puygens bleef enige dagen weg en
keerde toen terug met een zwarte lap
over een oog, die hij lang bleef dragen.
Zijn collega's beklaagden hem niet. Het
enige, wat een der officieren tegen hem
zei was:
„Je hebt een pak op je donder gehad
hè, van een der huzaren. Als je blijft
doorgaan als tot nu toe, dan zal je er nog
wel eens slechter afkomen".
Daarmee draaide hij Puygens de rug
toe en geen enkele zijner mede-officie
ren zei een hartelijk woord tot hem of
veroordeelde de subordinatie.
Verburk kwam voor de krijgsraad en
kreeg de lichte straf van 3 maanden ge
vangenis. Na zijn veroordeling riep de
voorzitter van de krijgsraad de getuige
Puygens nog eens voor en zei:
„U staat daar op de plaats waar juist
de verdachte Verburk heeft gestaan. Dat
is Uw plaats, U bent de schuldige. Die
man gaat de gevangenis in, maar U
draagt de meeste schuld aan wat is ge
beurd. U beroept U er op, dat U de dis
cipline wilt handhaven, maar dat doet
U niet. U ondermijnt die, U sart en kwelt
de huzaren en het is reeds de tweede
maal dat er een geweld jegens U wordt
gepleegd. U behoort niet bij de troep,
mijnheer Puygens, u bent niet in staat
met manschappen om te gaan en als U
weer teruggaat naar Uw escadron dan
zullen er nieuwe ongelukken gebeuren.
Tenzij U zich wenst te herzien en daar
op heb ik niet veel hoop. De krijgsraad
heeft de verdachte Verburk de lichtste
straf opgelegd, die voor een feit als dit
mogelijk is en de krijgsraad is eenstem
mig van oordeel, dat U zelf die slag in
het gezicht hebt uitgelokt. Mijn persoon
lijk oordeel over U wil ik U niet ont
houden. Het is dat U niet geschikt zijt
als officier bij de troep en ik zal advise
ren u een administratieve plaats te ge
ven. U bent al disciplinair gestraft voor
Uw uitlatingen tegenover deze Verburk,
welke aantonen hoe weinig begrip U
hebt van Uw houding als #officier tegen
over manschappen en wa'arover ik U
mijn oordeel verder zal onthouden. Die
straf zal U niet en kan U niet weerhou
den opnieuw in die toon te vervallen.
Voor U zelf en vooral voor de troep
hoop ik, dat de legerleiding mijn advies
zal aanvaarden. U kunt gaan".
Puygens ging en overwoog dat als hij
nu zijn houding wijzigde, de soldaten
zouden denken dat hij bang was ge
worden van hen en dat verkoos hij niet.
Bovendien, als hij dan toch zou worden
afgevoerd, kon hij de korte tijd die hem
nog restte niet het bange figuur maken
dat een milder gedrag tengevolge moest
hebben. Hij bleef, zoals hij geweest was,
maar niet lang, want binnen een week
na de uitspraak van de krijgsraad werd
hij overgeplaatst naar een afdeling bui
ten het troepenverband.
De vreugde bij zijn peleton was onbe
schrijflijk. De stille mokkende chambree
werd haast wild van uitgelatenheid en
de blijdschap, de verrukking over zijn
vertrek werd Puygens terdege voorge
houden.
Voor de laatste maal rukte Puygens
met zijn peleton uit naar een oefenter
rein en daar voegden zich ook de andere
peletons bij hem. De escadronscomman-
dant nam beide peletons onder zijn be
vel en zei tot Puygens hem een wacht
meester te zenden als ordonnans, waar
voor Puygens Venkel aanwees.
De peletons ruiters stonden opgesteld
en de ritmeester op vrij grote afstand
voor hen. Hij liet verschillende bewe
gingen uitvoeren en toen de troep daar
bij zich verder verwijderde bleef hij
achter om de bewegingen beter te kun
nen waarnemen.
„Wachtmeester", zei de ritmeester tot
Venkel, „rijd naar luitenant Puygens en
zeg hem zijn peleton in draf op deplo-
wor
Sen e
ötte,
bij h
yementsafstand te brengen, achter
eerste peleton".
Venkel herhaalde de order en
melde onderwijl zijn paard, want di
geschreven code was dat de ordor ^nd
een order overbracht in ren. Dadeli ^er
het herhalen van de boodschap moe|aiijc}
zijn paard als een afgeschoten
doen wegstuiven, er voor zorgen de
cier, wie hij het bevel bracht niet
bij te rijden, ook niet tegen hem
m£
Prov:
en z<
vinei"
wer
teit i
ns re
orde
in d<
rzien
Tersi
)at d'
vo
kt ui
egede
r het
duist
itend
4,5 I
He
en ve
30 e
gr-,
4 gr
rijden en evenmin al lang van te Juren
zijn paard inhouden. Het dier i iltteri
vlak voor de officier plotseling stil m
en dat mocht weer niet door een s j(om€
ruk aan de teugels. Venkel wist wal
hem verlangd werd.
Zodra hij de laatste woorden ha(
sproken stoof zijn paard weg en
over de vlakte. Toen Venkel Puj n qt
naderde boog hij zich wat voorover
waarschuwde zijn paard, sprak het r
toe en hield daarbij de teugels iets s le^ir
ker, zodat het paard begreep wat j Zjjn
langd werd. Het gewillige dier v< Qp
het bevel nauwkeurig op. Dicht b
luitenant plantte het de voorbenen' 0r
grond en stond onbewegelijk. ikert
Hoe r
Venkel gaf de order over en we jezf
zijn paard om terug te keren naar
commandant, weer in volle ren. t ais
Oei, dat was rijden, dat was toer ^an
heerlijkste wat er bestaan kon, in Wefl
wilde vaart voort te jagen en tocj fter
rust en zeker te zijn van het dier d
droeg. Baiber
(Wordt vervolg
