Motor-rijles
Balans-opruiming
NOG EEN WEEK duurt
onze grote opruiming
Lcxndbouw-risico
Fa J. P. VERBERNE
Texel I - V.Z.V. I
Hooigraven
Hooimanden
Stalschoppen
Bietenmanden
Stallantaarns
Mestvorken
Firma FRANS ZEGEL Kz.
Solex Model 1957 f 349,50
Model de Luxe f 399,50
ZEGEL, Den Burg Tel. 150
Texelse Bestuurdersbond
Kinderfilmmiddag
de N.V.V. filmGouden oogst
Coöperatieve Boerenleenbank
Maandag 28 januari a.s.
Fa KIKKERT, Cocksdorp
de rente te laten bijschrijven
Ondergetekende biedt zich beleefd aan voor het geven van
Speciale motor aanwezig.
Adr. Heerschap, Schoolstraat 16, Oosterend
Alles gaat voor sterk verminderde prijzen.
Onze etalages zeggen u meer dan wij hier
kunnen opnoemen.
Zondagmiddag half drie
ïk
„DRIE VROUWEN"
7la/nPS Tere huid?
HALLO, DAMES EN HEREN! IK HEET
O NEE, DAT MAG IK V MORGEN
PAS VERTELLEN!
MAAR DAN ZVLT V MIJ OOK HEEL VAAK
ZIEN, WANT IK GA V ALLES VERTELLEN
OVER MIJN WONDERLIJKE AVONTUREN IN
O GRIETJES NOV HAD IK HET BIJNA AL VERKLAPT!
KIJKT U MAAR GOED NAAR MIJ UIT, WANT
IK ZAL V FIJN KUNNEN HELPEN MET LAAT IK
TOCH OPPASSEN, ANDERS HAD U HET ALWÉÉR BIJNA GEWETEN
IN ELK GEVAL WEET IK ZÉKER, DAT WE
HELE GOEDE MAATJES MET ELKAAR ZULLEN
WORDEN. EN NU ZAL IK VERDER MAAR M'N
MOND HOUDEN, WANT WAAR HET OVER GAAT
MOET TOT MORGEN STRIKT GEHEIM BLIJVEN!
DAAAGU TOT MORGEN DAN!
Ten lange leste bleek het toch de beste
Eventueel le betaling 114,39, resp. 130,76
Solex Service Station
voor kinderen van de leden van het N.V.V. van 6-
12 jaar op donderdag 7 februari a.s in de Oranjeboom
te Den Burg. Entree 25 ct. Bussen vrij
Kaarten verkrijgbaar bij de afd. waarvan je vader
lid is. Voor kinderen van niet-leden een beperkt aan
tal kaarten verkrijgbaar voor 25 ct, buskosten 35 ct
Nadere mededelingen volgen.
's Avonds zeer aantrekkelijk filmprogramma met o.a.
reportages van de stadionfeesten, etc.
Entree 50 ct. Kaarten bij A. Backer, H. Snoek en
aan de zaal.
Verzuimt niet deze hoogtepunten van het 50-jarig
bestaan van het N.V.V. te gaan zien.
De Texelse Bestuurdersbond
te Texel
Dames interlock f 1 f 1.25
Kindercamisoles en directoirs 0,50
Flanellen heren- en damespyama's 6,75
Kinderpyama's vanaf. 2,95
Badhanddoeken 0,90 1,— en 1,25
Washandjes 6 I,—
Theedoeken 0,80
Grote flanellen lakens 4,95
Grote voorraad manchester werkkleding, over
alls, etc. alles met 10 pet. korting.
Restanten wol 1.50 1,75 2,—
Hiermede maken wij bekend dat er voor onze spaar
ders van Den Burg en omgeving gelegenheid is om
op de volgende dagen voor degenen wier familie
namen beginnen met de letters daarachter vermeld
Dinsdag 29 januari A In D
Woensdag 30 januari E tm K
Dinsdag 5 februari L tm S
Woensdag 6 februari T tm Z
De kantooruren zijn 9—12 30, 2- 4 en dinsdags bo
vendien 's avonds van 7—8 uur.
De boekjes kunnen direkt weer mede teruggenomen
worden. Tevens verzoeken wij beleefd degene, wiens
boekje onder berusting is, dit te komen afhalen.
Het Bestuur.
Een enkele greep
Alle confectie, pullovers, jumpers, tricotages, sportkousen,
sokken, coupons, stoffen, vitrages, overgordijnstoffen, etc
Wat u niet in de etalage ziet, vraagt dat gerust binnen.
Nu nog kopen betekent geld verdienen.
Doet nu nog uw voordeel bij
Ondergetekende is belast met het tot stand brengen f
van vrijwillige verzekeringen en houd daartoe zitting 'af
op marktdagen van 10,30-14 in hotel Texel.
G. DROS, De Koog, tel. 351 1
FEUILLETON
door W. KERREMANS
47. „O, ik dacht zo, weet je. Ze zeit dat
ze hier zo gelukkig was geworre of
zowat".
„Ja, ze is hier veel opgeknapt, niet
meer zo in de put als toen ze hier kwam"
Hij wil niets zeggen, oordeelde vrouw
Venkel en bleef zich verheugen met de
gedachte, dat Marien 't eens was met de
juffrouw van de dokter en dat ie er later
wel mee voor de dag zou komen. Zo'n
jongen toch!
Dora vertrok en bij haar afscheid van
Marien zei ze te hopen, dat hij, als hij
eens in Utrecht kwam, hij haar zou ko
men bezoeken, maar Marien verstond
heel goed, dat het een ledige formule
was, waarachter niet de verwachting en
nog minder het verloren drong, dat hij
dat ook zou doen.
Marien had verschillende sollicitatie
brieven verzonden en ontving nu van een
Hollandse bemiddelaar het voorstel naar
de stoeterij in Frankrijk, in Lestrange en
Beaumont te gaan. Hij was in tweestrijd
hierover. Het bezoeken van een ander
land, het opdoen van buitenlandse erva
ringen, het vlot leren spreken van een
taal trokken hem, maar er waren vele
andere argumenten die hem terughiel
den. Hij vermoedde meer dan hij wist,
dat het leven in Frankrijk tamelijk los
bandig was, hij wist dat de paardenver-
zorging te wensen overliet, hij begreep
dat het heel moeilijk zou zijn om met
zijn geringe kennis van het Frans zich
verstaanbaar te maken en nog moeilijker
om de anderen te verstaan. Hij was
vooral bang, lang in het vreemde land
te moeten blijven, er misschien te trou-»
wen en zijn gehele leven verder buiten
het eigen land te slijten. Venkel beant
woordde daarom de brief niet dadelijk
en toen hij twee dagen had rondgelopen
met te overdenken wat te doen, kwam er
een telegram van Kortebas:
„Kom donderdag in café Noord Bra
bant in Utrecht. Moet je dringend spre
ken. Reden zal je voordien bekend wor
den".
De laatste woorden kon Venkel niet
ontraadselen. Als Kortebas bedoeld had,
dat er een brief van hem onderweg was,
zou hij immers geseind hebben: „Brief
volgt", maar nu die onbegrijpelijke
woorden „Reden zal je voordien bekend
worden". Donderdag? Het was nu dins
dag. Als er dus iets moest komen, zou het
heel gauw moeten zijn.
Dat was er de volgende ochtend. Een
brief van de fokkerij. „Equi et equtare"
op de Veluwe. Venkel kende de fokkerij
bij naam. Ze stond niet gunstig bekend
en hij kon niet geloven, dat Kortebas
hem daar geplaatst zou willen zien. In
de paardenwereld was het bekend, dat
het op Equi een vrijgevochten boel was,
dat er veel gedronken werd en dat de
eigenaar niet betrouwbaar was. Neen,
daar zou hij niet heengaan, dacht hij,
terwijl hij de brief opende. Het schrijven
luidde:
„Weledele Heer, De heer Kortebas, die
een goed vriend van mij is, heeft mij
uw adres gegeven en over u gesproken.
De naam van onze fokkerij zal u niet on
bekend zijn, maar u hebt misschien nog
niet vernomen, dat de leider van het be
drijf, mijn geliefde man, voor 3 weken
is overleden, tengevolge van bloedver
giftiging en tetanus. Mijn broer, Mr.
Plate uit Leiden is zo vriendelijk ge
weest, mij enige tijd bij te staan, maar
hij kan dat niet blijven doen en daarom
zoek ik iemand, die het bestuur van de
fokkerij geheel op zich kan nemen. Ik
heb dat niet willen doen door het plaat
sen van een advertentie, omdat ik dan
de sollicitanten niet zou kennen en niets
van hen zou weten, maar ik heb de heer
Kortebas gevraagd, of hij iemand wist
die voor deze verantwoordelijke functie
bekwaam zou zijn en hij kon aanbevelen.
De heer K. is toen zo bereidwillig ge
weest om naar mij toe te komen teneinde
alles te bespreken en daarbij heeft hij u
ten zeerste aanbevolen.
Indien u voor deze betrekking belang
stelling hebt, zou ik gaarne zien, dat u
mij kwaamt bezoeken om kennis te ma
ken en over de verdere plannen te spre
ken.
Gelieve mij dag en uur van uw komst
te melden, dan zal ik zorgen dat u wordt
afgehaald
Mevr. Hoisting-Plate
„Dat begrijp ik niet", zei hij na lezing
van de brief tot zichzelf. „Hoe kan nu
toch Kortebas zo iets doen? Hij weet na
tuurlijk beter dan ik, wat een raar zood-
je het op Equi is en hoe het bekend staat.
Waarom wil hij dat ik me daarin zal be
geven? Ik denk er geen ogenblik over en
ik behoef niet naar Utrecht te gaan om
hem dat te zeggen. Ik zal het hem wel
telegraferen en dan kan hij ook thuis
blijven. Mevrouw Horsting zal ik bedan
ken. Ik niet naar Equi hoor. Dank je
lekker".
Maar Venkel verzond geen telegram
aan Kortebas. Dat zou toch wel wat erg
onvriendelijk zijn, vond hij, en hij ver
speelde niets door eens naar Utrecht te
gaan, integendeel, hij vond het vooruit
zicht zijn oude baas weer te ontmoeten
zeer verheugend.
De ontmoeting was van weerszijden
hartelijk en beiden waren oprecht blij
elkaar terug te zien. Na wat heen en
weer vragen over welstand en gang van
zaken enz., begon Kortebas.
„En nu waarom ik je hier heb laten
komen. Je kent Equi natuurlijk en je
zult gedacht hebben, toen je wist waar
het over ging, dat ik je in zo'n slecht be
faamd gezelschap wilde zetten. Ja jong,
Equi heeft een slechte naam, dat weet jij
en ik weet 't nog beter".
„En toch zoudt u willen...."
„Wacht je beurt af, zoals de beul zei.
Ja man, toch zou ik willen, dat jij er
heen gaat en dat zal je doen ook".
„Nooit van mijn leven".
„We gaan verder. Laat mij nu eerst
eens uitpraten en dan kan jij het spreek
gestoelte beklimmen. Equi heeft een
slechte naam en ze verdient het. De boel
is slordig beheerd, de mannen die er
werken zijn dronkelappen, de baas was
dat niet, maar miste de fut om dat stel
er uit te gooien of zijn zaak grondig te
reorganiseren. Hij maakte zich niet graag
druk en deed net precies niet meer dan
strikt nodig was en als er dan eens wat
op een gemakkelijke maar minder nette
manier te verdienen was, dan was hij
daarvan niet vies. Zo was het en nu zal
het anders worden. Horsting was een
gezond man, die naar recht en billijkheid
nog vele jaren had moeten leven, maar
hij kreeg in de stal een wondje aan zijn
hand, een ding van niks, een krabbeltje
met een gesp. 't Werd pijnlijk en zwol
op, hij lachte er om toen zijn vrouw wil
de dat hij er mee naar de dokter zouj
gaan en toen hij 't deed was het al te
laat, bloedvergiftiging, tetanus, een mar
telend pijnlijke dood, niet om aan te zien,
zei zijn vrouw. Nu zit zij daar. Haar
broer heeft de administratie zowat bij
gehouden, maar hij weet van paarden net
zoveel als een droogrek van een sym-
phonie en hij kon dus ook niet tegen dat
dronken stel in de stal op. Die leven als
een bende zeerovers er op los, kan je be
grijpen en die arme vrouw weet geen
raad. Ze weet niet eens wat ze hun moet
opdragen en als ze dat doet, laten die
schooiers haar praten".
„Hoeveel man zijn er?"
„Een dronken wachtmeester van de
veld en een halfdronken knecht, die
vroeger in de rijtuigverhuurderij heeft
gewerkt en een kwartdronken knecht,
de beste van het stel, maar die op z'n
eentje niet tegen die twee loeders op kan.
(Wordt vervolg).
Babyderm-zeep
