i-Bever BuitenbijtS
Pimba
de
negerjongen
Gijs de Peur
AMSTEL
OVER HET HEDEN EN VERLEDEN
VAN AMBON EN ZIJN BEVOLKING
Op uitnodiging van enige Texelaars
hebben de heer en mevrouw Lokollo
dinsdagavond in „De Lindeboom-Texel"
ons, na een inleidend woord door mevr.
Van Loon, het een en ander verteld over
het heden en het verleden van Ambon
en zijn bevolking.
De Ambonnees, een geboren militair,
een trouwhartig mens, werd in de loop
der jaren door de overheid op allerlei
posten geplaatst, die men juist aan de
Ambonnees toevertrouwde, omdat men
op deze mensen aan kon. Geen wonder,
dat juist de Ambonnees zich de wet niet
wil laten voorschrijven door Soekarno en
zijn trawanten. Dit volk heeft door de
eeuwen heen zijn waarde getoond en
blijft trouw aan zijn principe, waardoor
het Soekarno ten enenmale onmogelijk
zal zijn de Ambonnees op de knieën te
krijgen. Toen in 1950 de Republiek der
Zuid-Molukken werd geproclameerd, gaf
Soekarno terstond het bevel Ambon te
overvallen, maar dit bleek gemakkelijker
gezegd dan gedaan en nog steeds wordt
de strijd door de Ambonnezen voortge
zet, zij het op het naburige Ceram. Zij
strijden voor het recht en de vrijheid, nu
al zeven jaren lang, zoals wij eens tach
tig jaar lang geworsteld hebben om on
der het Spaanse juk vandaan te komen.
Maar de strijd gaat niet alleen om het
recht en om de vrijheid, ook en evenzeer
moet hier van een geloofsstrijd worden
gesproken, want de Ambonnees is tot het
Christendom bekeerd, terwijl Soekarno
hem tot Mohammedaan wil omvormen.
Ambon zal de strijd nimmer staken.
Hoe lang Indonesië Ambon zal blijven
bestoken hangt geheel en al af van het
geen de toekomstige geschiedenis zal
openbaren. Momenteel kunnen wij in
Indonesië reeds een veel zeggende evo
lutie waarnemen, die Soekarno c.s. voor
een dilemma plaatst.
De Ambonnezen geloven in hun toe
komst, zo zeer als de. 17.000 Ambon
nezen nog hoop koesteren, die al jaren
lang in Nederlandse kampen verblijven.
Wie het kampleven persoonlijk kent
weet, dat zulk een status de mens on
waardig is en wie ver van zijn vader
land in een kamp verblijven moet, moet
op de duur in een toestand geraken, die
voor de betrokkene een gevaarlijk cri
terium gaat vormen. Voor deze mensen
moet iets gedaan worden. Zij moeten
weer in de gelegenheid worden gesteld
om zich te kunnen ontplooien. Daarom
kan „de stem van Ambon" niet zwijgen
en daarom ook zal Ambon herrijzen, ook
al wordt het door menigeen als verloren
gewaand.
Wie echter zoals de heer en mevrouw
Lokollo, de Ambonnees in zijn element
heeft gade geslagen, zal ervan overtuigd
zijn, dat ook Ambon eens de dag zal
mogen beleven, waarop het zijn vier
kleur (de Nederlandse kleuren plus een
groene baan) weer als een teken van
vrijheid en gerechtigheid, geluk en trouw
aan eigen land en volk zal mogen be
groeten.
Zij, die geluisterd hebben naar hetgeen
de heer en mevrouw Lokollo hebben be
toogd, zullen het streven van „Door de
Eeuwen Trouw" zeker niet (meer) als 'n
hersenschim beschouwen, maar ervan
overtuigd zijn, dat Ambon herrijst, zodra
de tijd rijp is.
Daarom zou het diep te betreuren zijn,
als wij de Ambonnezen, nu zij in zulk
een moeilijke situatie verkeren, de rug
zouden tonen met een „je redt jezelf
maar", temeer waar de Ambonnezen Ne
derland en zijn Vorstin nimmer in de
steek hebben gelaten en liever door de
vijand werden neergeknald, dan onge
hoorzaam te zijn aan de vlag, ook hun
symbool van vrijheid en gerechtigheid.
Hoe wij kunnen helpen? Door ons ge
bed, door met Ambon in contact te blij
ven via het maandblad „De Stem van
Ambon", waarop men zich voor 3,
per jaar kan abonneren en last but not
least door lid te worden van de stichting
„Door de eeuwen trouw", onder wiens
auspiciën ook deze avond, de eerste ken
nismaking met Texel, werd gehouden.
P.S. Mevr. Van Loon verklaarde, dat
„Door de Eeuwen Trouw" op Texel dus
danige belangstelling hoopt te wekken,
dat ook hier een afdeling kan worden
gevormd.
Voorts betaan er plannen om een
groep Indonesische dansers uit te nodigen
tot een optreden (van de zomer) op ons
eiland en mogelijk kan t.z.t. een muziek
avond worden georganiseerd. Misschien
zou een en ander in samenwerking met
de VW „Texel" tot stand kunnen wor
den gebracht.
i&U/uT JvuiA
Vijzfi&us wM-...
HONDEN TUSSEN DE SCHAPEN
De politie ontdekte twee honden op
een weiland, waarin wolvee graasde. De
eigenaar kreeg een bon, omdat men zijn
hond nu eenmaal niet zonder toezicht
mag laten loslopen. Van de zijde der
jagers verenigingen zijn al eerder klachten
over deze honden ontvangen.
TEXET.SE markt
Aangevoerd 1 april 1957
6 koeien 750950; 1 pink 400; 2 schapen
100125; 10 schrammen 6570; 15 big
gen 4555; 55 nuchtere kalveren 3570.
ZAKENNIEUWS:
DROS' MAGAZIJN BREIDDE UIT
Toen de fam. C. van der Kooi „Dros'
Magazijn" ging exploiteren draaide in
het belendende achterlokaal nog de Eer
ste Texelse Advocaatfabriek op volle
toeren, maar sinds enige jaren wordt de
fabricage van advocaat elders voortgezet.
Dros' Magazijn kon zodoende beslag
leggen op een aangrenzende ruimte, die
goed benut werd, want al meer artikelen
vroegen om een (overzichtelijk) plaatsje.
Inmiddels ging ook het pand, waarin de
heer A. Rab een reeks van jaren als
schoenmaker heeft gearbeid, over in han
den van de heer Van der Kooi. „Wat
moet je nou met twéé panden?!" hebben
sommigen toen gezegd, want als Texe
laars onder mekaar hou je alle verbou
wingen en andere mutaties nu eenmaal
(met de onafscheidelijke critiek) goed bij.
Dros' Magazijn was echter helemaal niet
van plan om een tweede winkel te ope
nen, maar om de bestaande zaak nog
verder uit te breiden en wie thans de
„complete" inrichting in ogenschouw
neemt, zal met ons constateren, dat men
met de aankoop van het gebouw in de
Weverstraat een goeie gooi heeft gedaan:
dit is namelijk met het reeds bestaande
gedeelte van „Dros' Magazijn" tot één
winkelruimte omgetoverd met een totale
oppervlakte van 240 m2.
Prettig winkelen, dunkt ons, met zo
veel ruimte en temidden van zo'n keur
aan artikelen, van het „wees voorzichtig,
porcelein!", tot 't onverwoestbare Dinky
Toys speelgoed toe.
Door deze uitbreiding en verbouwing
konden de artikelensoorten gesplitst
worden wat het overzicht ten goede
komt: de serviezen in aparte vitrines, de
afdeling lederwaren in eigen omgeving,
evenals de Sola-cassettes, bijouterieën,
toiletartikelen enz. enz. Een fraaie gon
dola met siervazen en wat het oog meer
streelt en er komt nog een tweede gon
dola bij, die wordt momenteel gefabri
ceerd in de werkplaats van de heer Joh.
Bakker, Diek, Den Hoorn, die reeds ver
scheidene orders geplaatst zag: dit
groeiende bedrijf schijnt iedere concur
rentie aan te kunnen en bovendien top
kwaliteit te leveren, zodat deze Hoorn
der industrie een goede toekomst wacht.
Het is uiteraard niet doenlijk om alle
artikelen te noemen, die Dros' Magazijn
voorradig heeft en.in welk een ver
scheidenheid. Wij vestigen enkel gaarne
de aandacht op de keur van Makkumer
aardewerk, dat reeds tal van grenzen
passeerde, waar ook de verwende toerist
dit als een waardevol souvenir over de
plas voert. En tenslotte - om ook het
prozaïsche gedeelte niet te verwaarlozen
- de afdeling pas-aan serviezen van het
gerenommeerde merk fris-edam, dat on
langs door de Plattelandsvrouwen nog
eens met aandacht onder de loupe is
genomen.
Het werk werd uitgevoerd door de
fa. v.h. J. Koorn Mzn.
Gaarne wensen wij Dros' Magazijn het
succes toe, dat een zaak, die haar tijd
verstaat, toekomt.
17. Maar Pimba's Vader is een geoefende
woudloper. Hij heeft meer voor leeuwen
gestaan. Stil, Bari, zegt hij. Straks zal
ze ons opmerken, want de wind is voor
ons verkeerd. Ik zal proberen haar te
raken. Het schot mist, maar de leeuwin
schrikt toch zo, dat zij hals over kop het
hazenpad kiest en ergens in het struik
gewas verdwijnt. Heel voorzichtig nade
ren ze de rivier. Bari wijst in de rich
ting van het eiland en Vader begrijpt,
daar moet Pimba zijn!
Hij schrikt: hij weet immers dat dat
een geliefkoosde plek is van de kroko
dillen! En in angstige spanning turen
beiden naar het eilandje in de verte.
Dan slaakt Bari een kreet. En Vader
ziet het ook: daar duikt een zwart jon
getje van het eilandje af in de rivier en
het zwemt als een otter in deze richting.
Prachtig, wat zwemt die knaap! Het gaat
nu vlugger want hij heeft de stroom mee.
Toch is Pimba heel erg moe, als hij zich
eindelijk op de kant sleept.
OUDERAVOND O.L.S. DE COCKSDORP
Deze avond, die onder voorzitterschap
stond van de heer A. Boon, werd ook
bijgewoond door burgemeester C. de
Koning.
Het hoofd der school, de heer G. Mo-
nen, besprak de schoolmelkverstrekking.
Hij betreurde de achteruitgang van deze
toch zo nuttige instelling. Later op de
avond werd dit toegelicht door burge
meester De Koning.
Verdere mededelingen door het Hoofd
werden vlot afgehandeld.
Daar de heer De Graaf, bestuurslid,
naar de N.O.-polder vertrokken is, werd
een nieuw bestuurslid gekozen. Met
meerderheid van stemmen werd de heer
W. Ran benoemd.
De heer Boon bracht de schoolreisjes
ter sprake. Besloten werd de le klasse
op Texel te houden; de 2de en 3de klas
gaan een dagje naar Amsterdam; 4e, 5e
en 6e klas 3 dagen kamperen op Vlieland.
Na de pauze, veraangenaamd door het
gebruikelijke kopje koffie, werd de
rondvraag gedaan, waarin niet veel be
langrijks besproken werd.
Burgemeester zei het prettig te vinden
deze ouderavond te kunnen bijwonen.
Met nadruk wees de burgemeester op
het grote belang van de schoolmelk. In
1956 werden 20 Texelse scholieren naar
kolonies gezonden. Dit jaar is het aantal
niet zo hoog, maar de geldelijke bijdra
gen liepen ook terug, de burgemeester
deed daarom een beroep op de aanwezi
gen om deze 1,per jaar toch te vol
doen. Ook vroeg hij de schoolconcerten
toch vooral niet aan de kinderen te ont
houden.
Als laatste punt van de agenda ver
toonde de heer Monen twee schoolfilms,
die met grote aandacht werden gevolgd.
„DE EEN IN BLAUWIG SPORTCOAT"
„Heb je die advertentie in „Het Pa
rool" gelezen?" zo vroeg ons een bekend
Koger. In de rubriek huwelijken staat 'n
mooie. We hebben 'm gevonden en hier
is-ie:
„WILLEN 2 DAMES, de één in blau
wig sportcoat, de andere in bruin man
telpak, die op Texel met vakantie
waren (zondagav. bij ponniewagen),
zich in verbinding stellen met heer
(toerist). Brieven P8b-27744.
Wij verbazen ons nooit bijzonder over
de advertenties in deze rubriek, want
wat is menselijker dan het zoeken naar
een passende levensgezel(lin). Is tragi
scher figuur denkbaar dan de alleen
staande, eenzame mens? Dat is inderdaad
niet goed. Gelukkig, dat „zij" er is, al
was het alleen maar om ons van die
loodzwaar drukkende vrijgezellenbelas
ting te bevrijden. Overigens mag het
materiële facet geenszins een doorslag
gevende rol spelen. Want dén loopt het
„skeef öf" om een oude eilandgenoot te
citeren.
Toch heeft die advertentie ons ver
wonderd, want wie spreekt in januari nog
1 over zo'n vluchtige ontmoeting onder een
zomerse hemel in een badplaatsje? Zou
den die twee dames zich nu werkelijk
die heer (toerist) nog herinneren? Zou
den er bij die ponywagen niet meerdere
heren zijn geweest? Zouden die dames
toevallig juist „Het Parool" lezen? En
weten zij ook nog hóe ze die bewuste
avond gekleed waren? Enzouden er
niet méér dames in blauwig sportcoat en
bruin mantelpak op het eiland vertoefd
hebben?
Wij vinden het een heel probleem. Die
heer (toerist) geven wij weinig kans, het
is onzes inziens verjaard en als die da
mes zó'n diepe indruk gemaakt hebben,
waarom dan niet een extra editie laten
drukken ofin diezelfde week zomaar
een Texelaartje in het eilandelijke
nieuwsblad?
Beter doet deze advertentie het, of
schoon ons niet duidelijk is, wie hem
plaatste, de heer of de dame?:
„HEER met bontkraag, reisde 23 jan.
in de trein Utrecht-A'dam, aank. 0.00
uur met DAME, grijze mantel, rode
hoed en rookte een sigaret met haar.
Wilt U mij schrijven onder P8b-15681.
ACTIEVE VOGELS
Eind maart heeft men op Texel reeds
een zwaluw gezien en in een tuin te Den
Burg broedt een lijster. In de duinen zijn
verscheidene paartjes bergeenden de
gezinswederopbouw ernstig aan het be
spreken en aan de Westerweg passeerde
ons een witte kwikstaart in snelle vlucht.
PUBLIKATIE VAN REEDS
VASTGESTELDE DATA VOOR
UITVOERINGEN, VERGADERINGEN
April.
Di. 9 april, De Waal, bromfietscursus.
Di. 9 april, Den Burg, Jeugdconcert Ge
rard Hengeveld en Joop Schrier.
Vr. 12 april, Oosterend, bromfietscursus
Vr. 12 april, Den Burg, jaarvergadering
N.V. TESO.
Ma. 15 april, Den Burg, bijeenkomst oud-
leerlingen landbouwhuishoudschool.
Di. 16 april, De Cocksdorp, bromfiets
cursus.
Wo. 17 april, De Koog, bromfietscursus
Do. 18 april, .De Koog, bromfietscursus
Ma. 22 april, Den Burg, start puzzelrit
Motor- en Autoclub Texel.
Za. 27 april, Den Burg, feestavond Motor
en Autoclub Texel.
Ma. 29 april, Den Burg, Postzegelruil
beurs.
Di. 30 april, Den Burg, Jeugdtoneeluit
voering „Het Masker".
Di. 30 april, Den Burg, Taptoe Kon.
Texels Fanfarecorps.
Mei.
Wo. 1 mei, Den Burg, viering 1 mei-feest
Spreker W. Thomassen.
Wo. 8 mei, Den Burg, bijeenkomst Bond
van Plattelandsvrouwen.
Di. 28 mei, Den Burg, concert door het
Ned. Kamerkoor.
Wo. 29 april, Den Burg, concert gezamen
lijke Texelse korpsen.
Juni.
Za. 29 juni, Den Burg, Concert „Haer-
lemse Musyckcamer" m.m.v. Aafje
Heynis.
Men wordt verzocht wijzigingen en
aanvullingen van deze lijst zo spoedig
mogelijk door te geven. Dit kan schrifte
lijk of telefonisch (telefoon Den Burg
21) gebeuren. Voor schriftelijke opga
ven zijn kosteloos kaarten verkrijgbaar
bij de secretaris van de culturele raad,
p.a. raadhuis, Den Burg.
Wilt U bij het bepalen van een datum
voor een bepaalde activiteit zoveel moge
lijk rekening houden met de activiteiten
van andere verenigingen. Deze vereni
gingen zullen U hier dankbaar voor zijn.
Opgaven voor het volgende maand
overzicht uiterlijk in te zenden op
woensdag 24 april a.s.
DIENSTPLICHT
Uitspraken inzake vrijstelling
De Burgemeester van Texel brengt
ter algemene kennis, dat de Minister van
Oorlog omtrent vrijstelling van dienst
als gewoon dienstplichtige de volgende
uitspraken heeft gedaan:
Jan Anthonius Witte, lichting 1956.
Met ingang van 1 april 1957 voor één
jaar vrijstelling van dienst als gewoon
dienstplichtige wegens persoonlijke on
misbaarheid, bij beschikking van 22
maart 1957, no. 851471.
Tegen elke omtrent vrijstelling
gedane uitspraak kan iedere belang
hebbende uiterlijk de tiende dag na
de dag waarop de uitspraak ter
algemene kennis is gebracht, in be
roep komen. Indien de ingeschrevene,
wie de uitspraak geldt, buiten Neder
land verblijft, kan, voor zover het door
deze in le stellen beroep betreft, met
overschrijding van de termijn van tien
dagen genoegen worden genomen. Zo
lang omtrent zodanige overschrijding
geen beslissing is genoman, wordt de
uitspraak na het verloop van de termijn
van tien dagen als onherroepelijk be
schouwd.
Het tot Hare Majesteit de Koningin te
richten beroepschrift moet met redenen
omkleed zijn en worden ingeleverd op
afd militaire zaken van de secretarie d
zer Gemeente
De Koningin beslist op het beroep bij
een met redenen omkleed besluit, nadat
de raad van state is gehoord.
Texel, 28 maart 1957.
De Burgemeester voornoemd.
C. DE KONING
FEUILLETON
door J. G. J. Bax
6. Vermeulen, die niet wist wat te ant
woorden, schraapte zijn keel eens en
Hoos keek verwonderd van de een naar
de ander. Hij voelde, dat er iets bijzon
ders mee werd bedoeld. Hij zoog eens
heftig aan zijn peukje sigaar, een teken,
dat er iets broeide, keek de kring rond
en vroeg toen aan Vermeulen: „Wat
kletst v.d. Berg nou van jouw familie en
wat heb ik daar mee te maken? Zitten
jullie me er door te halen of hoe is dat?"
Vermeulen zweeg en trachtte de span
ning te verbreken door Sivous te roepen,
waarbij hij de beweging van schenken
maakte, waarop Verhoeven thans met de
fles in zijn hand verscheen en de glaas
jes opnieuw vol schonk.
Deze voelde ook een zekere spanning
en vroeg onschuldig aan Hoos, die nog
steeds met een kwaad gezicht op de ver
klaring van Vermeulen wachtte: Heb
ben ze je uitgekleed, man? Hou vast en
laat je niet.
„Hou je kop", viel Hoos hem hier in
de rede en Verhoeven, die wist, dat hij
hem nu beter met rust kon laten, veegde
eens met zijn vatendoek over het tafel
tje en slofte gelaten naar zijn buffet te
rug. De drie boeren namen hun glaasje
in de hand en draaiden deze besluiteloos
aan het steeltje rond, hopende, dat een
hunner de stilte zou verbreken.
Tenslotte bracht Janus zijn glas naar
de mond en zei: „Nou proost", waarop
de anderen nog steeds zwijgend eveneens
een slok namen.
„Hoe zit het", ging hij voort, ziende
dat niemand aanstalten maakte het spel
te hervatten „spelen we nou, of niet? Hij
gaf, geloof ik, Vermeulen. Hier is een
stuiver, zet in".
Hoos schoof koppig de stuiver terug.
Boer Janus, wie de zaak intussen danig
begon te vervelen, sloeg hierop met de
vuist op tafel en riep uit: „Hé, spelen we
nou nog, of niet", om er toch, nieuws
gierig als hij was en tuk op een heibeltje,
zolang het hem niet aanging, aan toe te
voegen: „Ja, v.d. Berg, vertel nou eens
op: hoe zit dat met die familie van Ver
meulen? Wat heeft Hoos daar eigenlijk
mee te schaften en wie wordt er nou
familie, van wie?"
Op deze rechtstreekse vraag kon Van
der Berg het antwoord niet schuldig
blijven. Hij keek nog eens hulpeloos naar
Vermeulen, die echter deed, of zijn neus
bloedde, nam een laatste slok om zich
moed in te drinken en richtte zich dan
tot Hoos.
„Het was maar een lolletje, Gerrit, we
weten toch, dat je dochter met Vermeu
len zijn neef vrijt en ik zei het zo maar.
Ik weet best, dat het toch nooit wat
wordt. Je begrijpt net zo goed als ik,
dat de boer van „Hoop vleit de Land
man" nooit goed zal vinden, dat Jacob
het met jouw dochter aanlegt. Dat is
alles en nou praten we er niet meer over.
Wat zeg jij Vermeulen? Geef op".
Hoos had stil toegeluisterd. Hij be
greep nu de bedoeling van de woorden
van zoëven. De rijke Vermeulen, eige
naar van de kapitale hofstede „Hoop
vleit de Landman", met 40 koeien, zijn
moderne tas en als enige boer met be
tonnen rijbanen door zijn gehele land en
hij Hoos, beroepsvisser, eigenaar van 'n
motorbootje en een vlet en van een var
ken en twee geiten.
Om je dood te lachen, Vermeulen,
steunpilaar van de kerk, vaste bezoeker
van het stamcafé „In den Prins" en Hoos,
heiden en vaste bezoeker op de lat van
„Het Baarsje", stamkroeg der kleine
boeren, dagloners en gezellen - twee
werelden even ver van elkaar verwijderd
als de Zuid- van de Noordpool. Marietje
met die Jakob, onmogelijk en toch, iets
zou er toch wel van waar zijn. Van der
Berg zal het toch niet uit zijn duim ge
zogen hebben, maar als
„Je liegt!" riep hij plotseling opstaand
en zijn stoel omverwerpend uit.
Vermeulen greep hem bij zijn arm en
vermaande: „Nou Hoos, geen ruzie, ga
zitten".
Hoos weerde hem driftig af en her
haalde nog eens, nu vlak voor v.d. Berg
staande: „Ik zeg, dat je liegt". Deze
haalde onverschillig zijn schouders op
en antwoordde: „Ook goed, gelogen dan,
maar ik dacht anders, omdat ze het er
hier vanavond over hadden, dat ze ze
met elkaar hadden gezien, dat het wel
waar zou zijn. En", voegde hij, er nog
lachend aan toe, hopende Hoos wat
vriendelijker te stemmen, „ongelijk kan
ik hem niet geven, hij heeft een goeie
keuze, d's vast".
Dus toch, dacht Hoos. Hij raapte zijn
stoel weer op, ging zitten en deed alsof
hem de zaak verder niet meer interes
seerde. „Jij geeft Vermeulen".
De anderen blij, dat de kwestie hier
mede zonder verdere uiteenzettingen uit
de wereld was, gingen gretig op Hoos'
voorstel in. Hoos' plotselinge kalmte was
echter maar schijn, want in stilte wachtte
hij op een gunstig ogenblik om de an
deren verder uit te horen. De zaak liet
hem toch niet met rust voor hij het juiste
te weten was gekomen. Kletspraatjes gin
gen er bij de vleet in het dorp rond en
dit zou hier ook wel het geval kunnen
zijn. Maar als het waar was, dan zou
hij zijn maatregelen weten te nemen.
Nooit zou hij toestaan, dat Marietje zich
als speelbal zou laten gebruiken. Hij
trachtte het onderwerp terloops weer ter
sprake te brengen, doch de anderen gin
gen er niet op in, weinig lust als zij
voelden, zich in moeilijkheden van een
ander te verdiepen, moeilijkheden, die
zij elk voor zich zelf genoeg hadden.
Een ogenblik dacht hij er nog aan te
proberen van Verhoeven iets naders te
vernemen, maar wetende, dat deze toch
niets los zou laten, zag hij hier maar van
af.
Sivous stond ijverig glazen te spoelen.
Hij deed, of hij van de prins geen kwaad
wist en zei alleen maar: „Zo, Hoos, stap
je eens op. Het wordt zoetjes aan ook
tijd". Hij haalde zijn lei voor de dag,
zette zijn bril op, keek Hoos tersluiks aan
en vroeg: „Zal ik het maar opschrijven?"
Hij begon na een bevestigend gebaar van
Hoos te tellen: „dat is een van het bin
nenkomen en één, twee, dat is drie
rondjes, da's bij mekaar dertien stuks".
Hoos trok aan de rand van zijn hoed,
wierp Verhoeven een laatste blik toe,
draaide zich met de deur in de hand nog
even naar de drie boeren om, die thans
languit in hun stoel lagen en ging heen,
de deur met een harde slag achter zich
dichtslaand.
Nadat Verhoeven zijn boeken had bij
gewerkt, ging hij naar de kamer waar
zijn vrouw zat te naaien. Daar bleef hij
met de handen op zijn rug staan en
vroeg: „Zijn de meiden al naar bed.
vrouw?"
„Ja, ze zijn net naar boven gegaan",
antwoordde deze. „Moet je ze nog heb
ben?"
„Nee, dat nou direct niet. Maar Hoos
was in de zaak; hij heeft nogal wat naar
binnen geslagen en hij had woorden met
v.d. Berg en Vermeulen".
„Over zijn dochter. Het schijnt, dat
v.d. Berg weet, dat die Marietje hier is
geweest met Jakob, je weet wel. Ans zal
toch niet gekletst hebben?"
„Nee, natuurlijk niet, dat weet je wel
beter. Zij weet drommels goed, dat ze
d'r mond over die dingen moet houden.
Misschien heeft de een of ander ze naar
binnen zien gaan".
„Ja", gaf Verhoeven toe, „dat is na
tuurlijk ook mogelijk, het is onze zaak
niet".
„Nee, vanzelf niet", „er zal anders nog
wel wat voor haar opzitten. Je weet, hoe
Hoos tegenover de meeste boeren staat
en dan uitgerekend Vermeulen Dat muis
je zal nog wel een staartje hebben, vrees
ik. Zijn er nog mensen in de zaak?"
„Een paar. Ik denk, dat ik de boel
maar dicht gooi, ik verlang naar kooi.
(Wordt vervolgd)
