P
Het Houtrijke Huis
Texelse Sportraad
AMSTEL
Gijs de Peur
WACHTEN
duurt altijd lang!
Onder de Pomp
De heer John H. ter Laak, bouwkundig
adviseur en houtexpert te Amsterdam,
zag zijn causerie op de derde houtvoor
lichtingsavond, vrijdag in „De Linde
boom" gehouden, door een geheel ge
vulde zaal beluisterd. De heer Ter Laak,
die er een bijzonder prettige stijl opna-
houdt, sprak over het onderwerp „Hout
rijke toepassing in de massa woning
bouw en de voordelen van het houtrijke
huis".
Het moet toch wel verwondering wek
ken dat men door een star en stijf vast
houden aan een eens ingenomen stand
punt, de woningopbrengst willens en
wetens lager houdt dan nodig, door het
voorschrijven van harde materialen zo
als steen, staal en beton, aldus spreker.
Het is alom bekend dat deze materia
len niet in overvloed aanwezig zijn. Dat
de bouw er ieder moment door kan of
wordt gestagneerd. Dat het drogen of
besterven van gestorte of gemetselde
materialen een groot tijdverlies geeft.
Dat in dit verband ook de huurwaarde
op een hoger niveau moet liggen. Dat
een zeer groot aanbod van het eeuwen
oude bouwmateriaalhoutaan
wezig is. Wat bij geen enkel bouwma
teriaal mogelijk is, een grotere productie
te verkrijgen (hetgeen een hogere bouw-
snelheid ten goede komt) is bij hout mo
gelijk!! Een drievoudige import van hout
is te verkrijgen.
De bewoonbaarheid, door warmte-
eigenschappen van het materiaal, de ge
luidsisolatie en (voor de huisvrouw van
zeer groot belang) de beloopsoepelheid
(geen vermoeide voeten of voetklachten)
ligt bij hout aanmerkelijk gunstiger dan
in de harde bouw.
Systeembouw (fabrieksklaargemaakte
woningen) welke in harde materialen
worden uitgevoerd, zullen in veel hogere
prijsklassen moeten liggen dan de hout
rijke huizen. Houtrijke huizen kunnen
per kleine hoeveelheid (5 tot 10) reeds
een belangrijke besparingsfactor geven.
Hoge investatie aan machines is niet
nodig.
De tegenwerpingen, die vaak gehoord
worden, dat het hout van heden van min
dere kwaliteit is dan vroeger, dat vloeren
kunnen rotten, dat de verf niet meer op
hout houdt, dat de vloeren krimpnaden
geven en gaan kraken, dat hout niet
brandveilig is.... berusten op een soort
volksgeloof dat door over en weer pra
ten steeds een ongunstiger vorm gaat
aannemen.
De bouwtechnici getroosten zich in
deze niet meer de moeite om een eerlijk
en objectief inzicht inzake dit probleem
te krijgen. 80% van de Nederlandse
bouwtechnici weet alleen nog maar van
hout hetgeen men in de jonge jaren op
school heeft geleerd en nemen veelal niet
eens de moeite om zich literatuur aan te
NIEUWE AVONTUREN VAN PIMBA
Niet bang zijnik zal je helpen!
Dat valt niet mee. Je graaft niet zo
maar een kuil in het oerwoud. Telkens
stuit de spa op wortels, die zich vele
meters onder de grond uitstrekken.
Zwaar werk is het, maar Pimba werkt
hard. En als de olifant er nu maar rus
tig bij wou blijven, maar nee. Het dier
begrijpt er niets van en probeert telkens
weer, zich los te rukken. Zo nu en dan
schrikt Pimba van het gebrul. Bari vlucht
dan als een echte klauteraap de bomen
in. Maar toch komt hij steeds terug,
want hij ziet wel: Pimba is ook niet
bang. Die durft zelfs vlak bij de olifant
te komen om hem op zijn gemak te
stellen. Niet bang zijn, zegt Pimba, ik
wil je helpen. Je kunt toch zo niet blij
ven zitten? Ik graaf een diepe kuil en je
zult zien, dan gaat het wel! En werkelijk,
mensen en dieren in het oerwoud begrij
pen elkaar. De olifant wordt rustig. En
Pimba pakt zijn spa weer en graaft en
graaft
schaffen om ten aanzien van dit materi
aal bij de tijd te blijven.
De bouwtechnici van heden kunnen
staal en beton, steen en verf keuren,
doch maar een enkeling weet wat hout
voor een stof is en is op de hoogte van
de technische kwaliteitseisen, die in 1957
gesteld moeten worden. De eisen van
heden zijn anders dan die van 20 of 30
jaar geleden.
Al met al is het verantwoord een hout
rijk huis, met een stenen fundering en
harde buitenmuren toe te passen op grote
schaal. Deze huizen kunnen goedkoper
zijn in opbouw, kunnen sneller worden
opgezet. Vragen minder arbeidsintensi
viteit dan met welk ander materiaal ook.
Het onderhoud kan belangrijk minder
zijn, dan dat heden bij de harde bouw
wordt aangehouden, welke reeds een
onderhoudsschema vraagt kort na het
inbewoning nemen, zodat een zeer hoge
en kostbare herstellingsuitgave ook op
de huurwaarde drukt.
Schilderwerk van grote vlakken kan
met conserverende middelen verricht
worden, welke 10 a 15 jaar geen verdere
onderhoudskosten vragen en toch een
verantwoord esthetisch geheel in de
kleurvormgeving doet bereiken.
Al met al werden diverse vaktechni
sche handelingen en constructies uiteen
gezet (speciaal de kapconstructies en
grote overspanningen) waaruit bleek dat
de huidige wetenschap t.a.z. van de hout
toepassing, berekening en waardering in
geen vergelijk staat met hetgeen vroeger
werd geleerd.
De uiteenzetting en het vertonen van
de daarbij behorende lichtbeelden maak
ten het duidelijk, dat de ontwikkeling
van houtbouw en het bereikte resultaat
in een beginstadium staat en het moge
lijk is dat iedere vakman in deze grote
evolutie mee kan werken om resultaten
te verkrijgen, welke men vroeger alleen
in staal of beton mogelijk achtte.
Na de pauze werd een film vertoond,
getiteld „Tussen rivieren en oerwoud",
terwijl ook een aantal interessante dia's
over hout en huizen en houtconstructies
geprojecteerd werd.
De heer Ter Laak mocht na de pauze
bovendien diverse vragen beantwoorden.
De avond was geopend en gesloten
door de heer J. J. Eecen, voorzitter Hout
district prov. Noordholland, terwijl de
heer A. Luiwieler, organisator van het
Houtvoorlichtingsinstituut, de projectie
verzorgde.
FILMNIEUWS:
KEER TERUG (TORNA)
Deze Italiaanse film vertelt de geschie
denis van twee neven en een nicht. Zij
krijgen een erfenis van 'n rijke oom, en
zo worden zij eigenaars van een scheeps
werf. Bij de opening van het testament
blijkt echter dat de werf op het randje
van een faillissement staat. De ene neef
krijgt er dan genoeg van en nadat hij
een (vergeefs) aanzoek bij zijn nicht ge
daan heeft, vertrekt hij naar Frankrijk.
Wanneer hij echter terugkeert na enige
jaren komt hij tot de ontdekking, dat de
andere twee intussen getrouwd zijn. Dit
neemt hij niet en probeert door gemene
insinuaties dit geluk te verstoren. Hij
slaagt hier wonderwel in, want de man
begint zijn vrouw van ontrouw te ver
denken. Maar zoals het meestal bij der
gelijke films gebeurt, komt ook hier weer
alles op zijn pootjes terecht d.w.z. dat
man en vrouw weer verenigd worden en
de schurk een roemloos einde heeft.
„DE OVERLOPER"
Een rolprent, waarin niet te weinig
kruit verschoten wordt. Wij zien de con
flicten namelijk tussen een detachement
cavalerie en een nederzetting Indianen,
die werkelijk niet zonder handschoentjes
aangepakt kunnen worden. Een zekere
kapitein Brett Halliday zocht contact
met de wilden teneinde hen tot reden te
brengen. Dit wekt de schijn alsof hij zich
van zijn taak heeft onttrokken en als
deserteur zal hij terecht staan, maar zo
ver is het voorlopig nog lang niet: de
cavalerie zit in een zeer ongunstige po
sitie en er gebeurt heel wat eer men de
vrije wereld bereikt heeft. Dat de held
van ons verhaal zijn doel bereikt is stel
lig mede te danken aan de verleidelijke
glimlach van Laura, de charmante doch
ter van majoor Evans.
Tijdens de jaarvergadering in maart
heeft SVC voor een verrassing gezorgd,
door de mededeling dat haar 25-jarig be
staan vrijwel samenvalt met de Texelse
Sportdag op 2de Pinksterdag (10 juni).
SVC bleek grote plannen te koesteren en
aldus werd de vergadering geconfron
teerd met het feit óf te vervallen in
twee nauw opeenvolgende sportevene
menten óf de Sportdag andermaal te De
Cocksdorp te houden.
Tot dit laatste werd besloten, daar
noch het bestuur noch de leden der
Texelse Sportraad er iets in zagen om
twee grote sportdagen week aan week
te bezoeken. Den Burg en Den Hoorn
zullen zodoende een jaar langer op haar
Sportdag moeten wachten. Door geen
enkele vereniging werd dit onoverkome
lijk beschouwd.
Laten we weer hopen op goed weer,
want dan is ook de rit naar De Cocksdorp
een genoegen.
Het programma ziet er als volgt uit:
1 uur opstellen bij de o.l. school. Opmars
naar het terrein met medewerking van
de drumband gidsengroep Marg. Sinclair.
2 uur Opening.
2.15 uur voetbal adsp. SVC a-comb. elftal
t.m. 14 jaar.
2.45 uur Jongens paardspringen - Dames
brug.
3.00 uur adsp.-wedstrijd 2de helft.
•3.30 uur Zevenhandbal.
4.00 uur start veldloop (vrije deelname)
met zo mogelijk verenigingsklassement.
Heren rek - Meisjes ringen.
Finish veldloop 3500 m.
4 30 uur Waddenruiters en Volleybal
demonstratie.
5.15 uur Dames ringen - Heren lange mat
5 30 uur voetbal senioren (2 vrije combi
naties). Alg. vrije oefening dames en
meisjes.
6.30 uur senioren wedstrijd 2de helft.
7.15 uur Sluiting.
Deze sportdag wordt gevolgd door 'n
openluchtbal, georganiseerd door SVC.
De beide voetbalwedstrijden zullen die
nen als selectiewedstrijden voor de elf
tallen waarmee we 22 juni de Texelse
kleuren zullen gaan verdedigen.
Het vrijwel definitieve rooster voor de
uitwisseling met Den Helder is als volgt:
Vertrek boot 1.05 uur.
Adspiranten voetbal voor de wedstrijden:
Helderse comb.-Texel a leeftijd t.m. 16
jaar; Helderse comb.-Texelse comb, leef
tijd t.m. 14 jaar. Meisjes handbal Helder-
Texel t.m. 14 jaar.
Vertrek boot 3.30 uur:
Dameshandbal: WGW 1-Texel 1.
\J (kcxvhMs,
Nederlands nieuws
O.a. H.K.H. Prinses Wilhelmina ont
hult monument voor de gevallenen van
Rotterdam; Demonstratie van nieuw
electronisch carillon in Wassenaar; Stu-
denten-roeiwedstrijden op Amsterdam-
Rijnkanaal; Herdenking van de bevrij
ding.
Wereldnieuws
Oa.. De Navo komt te Bonn bijeen;
Oostenrijk heeft de nieuwe Bondspresi
dent gekozen; 1 Mei-viering in Moskou
en Oost-Berlijn; De Britse bekerfinale:
Aston Villa-Manchester United 21.
Senioren voetbal: Helderse comb.-Texels
elftal.
Heren- en damesvolleybal.
Vertrek boot 6.10 uur:
Gymn. demonstratie in samenwerking
met 6 Helderse verenigingen.
Dammen 20 borden.
Bridge 6 of 8 tafels.
De jeugd zal met de laatste boot huis
waarts gaan, terwijl voor de oudere deel
nemers een nachtboot zal worden inge
last. Ook supporters zullen welkom zijn.
Voorts zijn we bezig M.C. Texel in
deze uitwisseling te betrekken met een
puzzel- of betrouwbaarheidsrit in samen
werking met een Helderse vereniging.
Zoals uit het programma blijkt neemt
M.C. Texel dit jaar niet deel aan de
sportdag. Samenwerking is er evenwel
toch, daar de motorclub een puzzelrit
organiseert.
De prijsuitreiking zal op het openlucht
bal van SVC plaats vinden. Met aller
medewerking gaan we zeker weer een
paar goede sportgebeurtenissen tegemoet.
BIJ ONS IN AMSTERDAM
en natuurlijk in de Jordaan en
wel in het bijzonder de jeugd van het
Jan Ligthart-huis, wordt alweer met
verlangen uitgezien naar de grote vakan
tie. Er is in de maanden na ons laatste
epistel van januari in ons „jeugdbedrijf"
wel weer het een en ander gepasseerd.
Mochten we toen schrijven, dat er over
gedacht werd een luidklok op het J. L.-
huis te plaatsen, vanaf 5 april is de ge
dachte werkelijkheid geworden. Nu hangt
de klok van de beroemde klokkengieter
Bergen uit Heiligerlee te blinken in het
'voorjaarszonnetje op het J.L.-huis. Dat
is een unicum en nog nooit voorgekomen,
„bij ons in de Jordaan"!
Enige duizenden strooibiljetten zijn
door de jeugd zelf verspreid, om de
buurtgenoten te waarschuwen voor het
geen hun te wachten stond en boven het
hoofd hing.... Het bevatte tevens de
uitnodiging aan de jeugd, om de jeugd
diensten bij te wonen. De grote dag
bladen hebben aan deze gebeurtenissen,
ook de aandacht besteed, zelfs toen de
eerste klok mislukte. Begrijp mij goed
Texelaars, met dat „groot" bedoel ik niets
onvriendelijks te zeggen t.o.v. onze
Texelse Courant, ('k zal wel uitkijken).
Maar ja, ook bij de pers zijn er nu een
maal rangen en standen.(Maar
overigens, geachte heer Schroder, de
Texelaar wórdt nog wel eens een groot
dagblad!).
Ter „leringhe ende vermaeck", hebben
we in maart, voor Zd-Afrika een stukje
radioprogramma via de Wereldomroep,
in het J.L.-huis mogen verzorgen. De
Afrikaners zouden er kennis van mogen
nemen hoe verschillende dialecten in
Nederland worden gebruikt, waarbij het
Jordanees niet achterwege mocht blijven.
De omroeper Olaf v.d. Berg, een rasechte
Afrikaner, gaf in zijn smeuïg Afrikaans
commentaar, de noodzakelijke uitleg. De
hoofdpunten waren: kinderspelen, uit-
arukkingen voor geld, voedsel enz. Jan
tje Weggelaar mocht „olke-bolke-rube-
solke" voor de microfoon opzeggen.
Als slot een vraaggesprek over de ge
aardheid der Jordaner, toestanden en
leefwijze.
Hoe groot Amsterdam nog zal worden,
maar eigenaardig blijft het, dat met Ko
ninginnedag zowat iedereen naar de
oude binnenstad trekt. Vanaf het Cen-
traal-Station, Damrak, Dam, Rokin enz.
kan je over de feestgangers lopen. Deze
wegen zijn dan nog gegarneerd met tent-
kramen, gevuld met feestneuzen, toeters,
zoet en hartigheden noem maar op. Na
tuurlijk hebben wij in de Jordaan onze
gebruikelijke palingtrekkerij gehouden,
zonder dat er een oproer uitbrak. Eta
lage-speurtocht en kinderspelen, maar
ook voor de Jordanezen iets nieuws,
voor u welbekend namelijk de „de strijd
van de jongen en het meisje". Een jaar
later zullen nog de met plastic verf ge
schilderde cirkels op het plaveisel te
zien zijn, welke wij er met de kwast op
gepenseeld hebben. Zo heb ik voor het
eerst geprobeerd een stukje Texelse
folklore in 't hartje der jordaan over te
brengen. Vooral de jongens en meisjes
die het zelf in Den Hoorn hebben mee-
gemaakt, vonden dit een evenement.
Nog enige weken en dan komt er weer
een stukje jordaan naar Texel, dank zij
I de medewerking van vele Texelaars. Als
u een kampzegel wordt aangeboden door
een jongen of meisje van de plaats uwer
inwoning, denk dan aan de jongen die
op straat huilde omdat zijn moeder uit
de woning is gezet en hij de club niet
FEUILLETON
door J. G. J. Bax
18. De dokter was bevriend met de nota
ris, die 'n paar huizen verder woonde en
die hem destijds op de mogelijkheid van
de overname der practijk van de nu ge
storven dokter opmerkzaam had gemaakt.
Deze had hem echter gewaarschuwd, dat
het niet mee zou vallen het vertrouwen
der boeren te winnen, gehecht, als zij
aan hun oude dokter waren.
Het was in de eerste tijd dan ook niet
meegevallen, tot plotseling een gunstige
wending was ingetreden, geheel onver
wacht, door toedoen van „Lange Dirk",
die ergens diep de polder in eenzaam en
verlaten zat te boeren: Hij had zijn bij
naam aan zijn lengte te danken, hij was
zo maar niet een beetje lang, nee, hij
was onbestreden de langste boer uit de
hele omgeving. Omdat hij zo afgezonderd
woonde en weinig omgang met de an
deren hield, was hij in ontwikkeling bij
de andere boeren achter gebleven en
werd niet geheel serieus genomen.
Overigens was hij zeer goedhartig, zo
stond hij louter door zijn goedhartigheid
bekend als een der grootste klompenaf
nemers uit het dorp, klompen, die, met
het oog op de maat voor hem speciaal
besteld moesten worden. Zijn kleinkin
deren waren namelijk dol op deze klom
pen, dat zij voortdurend aan zijn kop
zeurden om een oude klomp. Dagelijks
kwamen zij kijken of er nog niet een zo
ver versleten was, dat Opa hem zou af
staan, met het gevolg, dat hij, om de kin
deren een plezier te doen, meestal lang
voor het nodig was, maar weer een paar
nieuwe klompen kocht. De kinderen wa
ren zo happig op zijn klompen, omdat zij
hiervan zulke geweldige bootjes konden
maken, niet maar zo'n gewoon bootje
met in het midden een stokje met een
lapje er aan, van Opa's klompen konden
zij met gemak drie en zelfs viermasters
maken, waarmee zij dan de andere kin
deren de ogen uitstaken.
Lange Dirk had de laatste tijd veel
last van doofheid. Het was begonnen
met suizingen, maar het was steeds erger
geworden en een dove boer is nu wel zo
erg niet, maar het was toch hinderlijk.
Vooral op de markt, in de kerk, om niet
te spreken van thuis.
Zijn huisgenoten hadden zich in het
begin aardig weten aan te passen, zij
spraken eenvoudig wat harder. Ook Dirk
was luider gaan spreken, omdat hij zelf
anders niet horen kon. Op de lange
duur, toen hij steeds dover werd, was het
echter niet langer uit te houden. Zij
moesten op het laatst zó hard schreeuwen
en het werd zó'n lawaai in huis, dat een
parig werd besloten een dokter te raad
plegen.
Op het uitnodigende gebaar van de
dokter was Dirk op een stoel voor diens
bureau gaan zitten, zijn zijden petje in
de gevouwen handen op de schoot. De
dokter, die hem wel kende en ook van
zijn doofheid had gehoord, liet niets
merken, maar vroeg op tamelijk luide
toon: „En wat scheelt er aan Bodegra
ven?" Bodegraven was zijn eigenlijke
naam.
„Wat zeit dokter?" vroeg deze, die de
dokter niet had verstaan.
De dokter hief toen vragend het hoofd
op en Dirk, wie deze beweging duidelijk
was, antwoordde: „Een bietje dovig".
De dokter, die zijn stembanden wilde
sparen, en het nutteloze van een onder
vraging inzag, besloot een onderzoek in
te stellen en leidde Lange Dirk naar de
aangrenzende kamer, waar hij de boer
in een onderzoekstoel duwde. Met zijn
voeten op het bankje, zijn hoofd op de
hoofdsteun lag hij onderuitgezakt, met
opgetrokken knieën, dubbelgevouwen
met een angstig gezicht naar de bewe
gingen van de dokter te kijken. Die had
een kort onderzoek ingesteld en het
bleek hem dat de oren alleen maar ver
stopt waren en dat het euvel na schoon
spuiten wel grotendeels zou zijn verhol
pen..
Hij trof de nodige voorbereidingen.
De boer slaakte een noodkreet: „Hei
dokter, ge gaat toch niet operieren?"
De dokter, die de grootste pret had,
brulde hem in zijn oor: „Nee, alleen
maar schoonmaken!" na welke gerust
stelling Lange Dirk verder alles gelaten
onderging.
Toen Dirk eenmaal weer op de been
was vroeg de dokter: „Nu, Bodegraven?"
Deze keek eerst verbaasd, daarna
stralend in het rond, drukte een paar
maal op zijn oorlelletjes, hoorde het le
ven buiten in de dorpsstraat en riep
verheugd: „Ik hoor weer, dokter, krek
als vroeger, da's een mirakel!"
Hij greep de hand van de dokter en
vervolgde: „Duizendmaal bedankt, dok
ter, ge moet wel duvels geleerd zijn, zo
hardstikke doof en nu in ene weer ge
zond, allenig nog een beetje draaierig".
De dokter nam weer plaats achter zijn
bureau en weerde lachend verdere dank
betuigingen af.
Gijs had zodoende een goeie klant aan
de dokter gekregen, want het kon er nu
best af. Hij had gebeld en wachtte onder
aan het stoepje; de hond was er op zijn
gemak bij gaan liggen.
Na korte tijd verscheen Elsje, het
meisje en begroette hem met „Morgen,
Gijs".
Deze vroeg, het hoofd achterover ge
bogen, want anders kon hij door de klep
van zijn pet de klanten niet zien: „Daar
ben ik weer, hoeveel zal het zijn, juffer?"
Hij noemde alle vrouwen juffer, ge
trouwd of niet, mevrouw zelf of de
dienstmeid, hij maakte geen verschil.
„Ik zal even horen, Gijs", waarna zij
spoedig weer verscheen met een ver
giet: „Drie pond maar"
Gijs beklom het stoepje, nam de ver
giet aan en vroeg: „Zoals gewoonlijk
zeker?"
„Ja, Gijs en als je klaar bent, bel je
wel even, hè?"
Nu kwam Gijs in actie, dribbelde naar
zijn driewieler, verjoeg de hond, die hem
in de weg lag door hem voorzichtig een
schop onder zijn staart te geven, plantte
de vergiet op de bak en trok de lade
open. Ceremonieel begon hij zijn voor
schot om te doen, de polsmouwtjes wer
den aangetrokken, hij haalde zijn weeg
schaal met de beide netjes te voorschijn,
DIENSTREGELING TE.S.O.
Werkdagen:
Van Texel: 5.20 7.40 10.30 12.!
15.30 18.10
Van Den Helder: 6.30 9.25 11.40 14.:
16.45 19.35
Op zon- en alg. erk. chr: feestdagen:
Van Texel: 7.45 11.30 16.00 18.:
Van Den Helder: 10.30 12.45 17.20 19.
(in een rij voor het loket)
Haalt daarom uw plaatsbewijze
voor boot en trein in voorverkoo
bij de V.V.V.
HOTELBOUW OP TERSCHELLING
Terschelling zal een nieuw en gro
hotel rijker worden. Sedert enige weke
is men te West-Terschelling aan het eii
de der bekende Dellewal begonnen m
de bouw van hotel „Victoria in opdrac]
van de heer J. de Graaf, mede-exploita:
van het bekende vakantieverblijf „Bon
holm". Naar wij vernemen zal het niei
we hotel drie verdiepingen hoog wordt
terwijl c.a. 65 kamers plaats zullen bi
den voor 240 bedden. Naar de heer I
Graaf de Harlinger Courant mededeeld
zal de exploitatie van het hotel „Vict<
ria" sterk overeenkomen met „Bori
holm" en ook weer gebaseerd zijn
lage pensionprijzen.
Dit hotel zal in belangrijke mate bi
dragen het grote tekort aan accommod;
tie te bestrijden. Het hotel zal per 1 m
1958 in exploitatie komen.
Hei jee ók sien dót moeder
dochter al achter de sketters renne?
Wel ninnet.
Nou, an Strend lope ze er 's mo
gens om half zeuve al in de pon achte
kan betalen, aan die kinderen hun mo<
der, die al 4 jaren aan kanker lijdt, c|
vader met een wervelaandoening en u
het arbeidsproces voorgoed is uitgesch)
keld
De jongen of meisje welke de mees
zegels verkoopt krijgt een alleraardigs
verrassing.
De weersomstandigheden waren ni
bepaald gunstig te noemen toen ik enke
weken geleden Texel bezocht. Zeker nij'
toen we per fiets vanuit „De Prins" na;
De Cocksdorp trapten tegen een scherj
noordenwind. De striemende hagel-
sneeuwbuien, hebben dan alleen maar
uitwerking op onze kuitspieren en fysi"
ke kracht. Alleen kenners van Texel, d
onder zulke omstandigheden de Postw<
hebben gereden kunnen weten, dat a
die „eeuwigheid" dan pas een ein<
komt, als je door de bomenpoort de enij
straat van De Cocksdorp binnenrijd
Ons past een woord van hartelijke dan
aan alle predikanten, voor hun medi
werking en goede diensten het J.L.-hu
en mij persoonlijk bewezen. Iedere pa
torie was ons een oase, tijdens de bari
tochten en bij ieder hebben we gelunch
gemaaltijd of.... geslapen. Harteli;
dank aan de Herv. Gemeente Den Hooi
voor de „jatmoos", dat wil zeggen han<
gift, bij ons in Amsterdam van 50,
voor de kampen. Hartelijk dank redacti
Er is toch maar één Texelse Courant
waarvan acte!
Joh. K. A. Schreuder,
Jan Ligthart-huis.
zocht de benodigde gewichten uit
legde zijn knijptang klaar. De tw<
plankjes die de balk afsloten, werden
af gehaald en met het mesje in zijn ree
terhand keek hij nieuwsgierig als zag
ze voor het eerst in de vakken, waar
palingen al naar gelang hunner ontwil
keling, netjes gesorteerd, heftig lagen
kronkelen. Het mesje als steun geb:
kend, wipte hij telkens een glibberij
paling in het netje, tot de wijzer
het weegschaaltje doorsloeg. Hierna b
gon Gijs' moeilijkste en tijdrovende taa
want het ging er nu om de beide netj>
in evenwicht te brengen. Telkens moe
een paling van plaats verwisselen, et
dikke er ut, een dunne er in, de dunne t
weer uit en een iets dikkere er voor i
de plaats. Hierbij hief hij de weegscha;
telkens op tot voor zijn neus en slot
aandachtig de bewegingen van het wi
zertje gade. Was de stand naar genoegt
en van een linkse of rechtse meerderhei
geen sprake, dan schudde hij de palingt
zolang in een emmertej en kon hij
schoon maken.
Nadat hij de vis had afgeleverd,
zijn geld ontvangen had, bediende h
nog een paar klanten, tot dat de stoon
fluit van de timmer- en kistenfabrie
schafttijd aankondigde, die ook voor Gi
gold. Op de dagen dat hij ventte, een pat
dagen in de week al naar gelang h
uitkwam, at hij bij Hoos, op andere dt
gen verzorgde hij zijn eigen potje. H
slapte dus op en reed de dorpsstrai
weer terug in de richting van de brug.
(Wordt vervolgd).
