SL
Oudheidskamer verrijkt met
portret van Schout Martinus
Langeveld en zijn huisvrouw
Diepvriezen verovert het platteland
Gijs de Peur
h&
Reisvereniging Oosterend
Zoonlief werd vermist
Strandfeest te De Koog
Conclusie na diepgaand onderzoek
Faacy-Fair met
zweefmolen
De heer W. H. Dalmeijer, oud-Texelaar,
thans woonachtig te Amstelveen, ver
kreeg uit familiebezit twee geschilderde
portretten van Martinus Langeveld en
zijn vrouw, Anna Maria Lijnslager. Deze
portretten heeft de heer Dalmeijer aan
de Oudheidskamer, Stenenplaats, Den
Burg, geschonken. De portretten hebben
in dit miniatuur museumpje inmiddels
een ereplaats gekregen.
Martinus Langeveld werd geboren te
Beverwijk op 7 april 1765, hij huwde op
28 april 1786 met Anna Maria Lijnslager.
Martinus Langeveld werd op 8 juni
1797, „door het volk van Texel ter ver
kiezing van een schout in hunne grond
vergadering opgeroepen zijnde, door de
meerderheid daarvan tot Schout be
noemd, welke verkiezing op den 13e
Juni 1797 door het Provinciaal Bestuur
werd geaprobeerd, waarom hij zich 22
Juni daaropvolgend op Texel vestigde".
Onder Koning Lodewijk werd hij bal
juw van Texel en in 1811 onder het
Franse bewind vrederechter, in welke
betrekking, alsmede in die van strand
vonder, hij met de komst van de Prins
van Oranje werd bevestigd.
Hij genoot de eer opgeroepen te wor
den als representant der Verenigde Ne
derlanden teneinde te stemmen over het
ontwerp van Grondwet der Nederlanden
en om te Amsterdam op 30 maart 1814
als „representant plegtiglijk den Prince
van Oranje als Souvereine vorst te hul
digen". Door ziekte heeft hij echter deze
plechtigheden niet kunnen bijwonen,
doch de hem bewezen eer heeft hij steeds
zeer hoog gewaardeerd.
Voor de Texelaars was hij een vraag
baak; hij heeft hun vele diensten bewe
zen (o.a. toen admiraal Ver Huell nog
met een grote macht in Den Helder ver
toefde wist hij enkele heethoofdige Texe
laars te bewegen nog wat te wachten met
zich voor Oranje te verklaren, waardoor
zij zeer zeker het lot zijn ontkomen, dat
de inwoners van Woerden heeft getrof
fen.
Verder wordt van hem vermeld, dat
hij door invoering van het Merinos-
schaap uit Spanje het Texelse schapen
ras trachtte te verbeteren, terwijl hij
mede snoek pootte in de Texelse wateren.
Zijn huwelijk werd gezegend met 16
kinderen. Hij bewoonde het tegenwoor-
NIEUWÈ AVONTUREN VAN PIMBA
.Ze kopen prachtiqe kleren
Er is inderdaad heel wat te zien. Pim-
ba en Bari wandelen wat verdwaasd om
zoveel pracht door de straten. Hij ziet er
rijk ingerichte huizen met kleurige kle
den en tempels met wonderlijke beelden.
De mensen zijn vriendelijk voor hem. Ze
geven hem eten en Pimba probeert hen
met allerlei te helpen. Boomstammen
slepen hoeft Bombas hier niet maar er
zijn andere zware karweitjes, die het
sterke dier mag opknappen. Aan het
grote plein, midden in de stad, wordt 'n
nieuwe tempel gebouwd. Daar zijn kolos
sale blokken steen voor nodig, die de
mannen uit de rotsen houwen en die
Bombas, onder leiding van Pimba, naar
de stad brengt. Natuurlijk vinden die
mannen dat erg prettig en zij geven
Pimba zoveel geld, dat hij in de bonte
winkels net zulke kleren kan kopen als
de kinderen van de stad. Trots wandelt
Pimba nu rond. Hij begint een hele me
neer te worden, maar toch heeft hij het
nog niet zo best naar zijn zin. Hij heeft
een plan in zijn hoofd. Het kan nu nog
geen werkelijkheid worden, maar lang
zal het niet meer duren!
dige raadhuis, dat zijn eigendom was.
Hij overleed op 26 september 1819 en
werd, evenals zijn vrouw, die op 22
december 1822 overleed, begraven in de
Ned. Herv. kerk te Den Burg.
Op de dinsdag gehouden zomerverga
dering mocht de voorzitter, de heer J.
Visman, 43 leden welkom heten. Spreker
verheugde zich zeer over deze grote op
komst.
De notulen van de vorige vergadering
werden onveranderd goedgekeurd. Uit
het financiëel verslag bleek, dat er na
de reis Amsterdam, Delft nog een klein
batig saldo in kas was.
De aftredende bestuursleden waren de
penningmeester, de heer W. Witte, die
werd herkozen en de secretaris, de heer
W. van Liere, die zich niet meer her
kiesbaar stelde. In zijn plaats werd de
heer A. Vonk gekozen. De voorzitter
bracht de heer Van Liere dank voor het
vele werk door hem in het belang van
de vereniging verricht.
Als opvolger van de heer Jn. Boogaard,
reglementair niet herkiesbaar, werd als
lid der Adviescommissie gekozen mevr.
Jn. Boogaard. Door deze benoeming
treedt er voor het eerst een dame in het
bestuur.
Na de pauze werden door de leden di
verse ideeen voor de reis 1958 naar voren
gebracht. Na enige besprekingen werd
besloten de reisduur op 2 dagen te hou
den. De contributie werd vastgesteld op
70 ct. p.p.p.w. De vraag of het 10-jarig
bestaan luisterrijk moet worden gevierd,
werd aangehouden tot de voorjaarsver
gadering.
Verschillende leden zagen tot verste
viging der kas wel iets in een loterij of
iets dergelijks. Deze zaak zal door het
bestuur bezien worden.
De rondvraag leverde nog enige leven
dige besprekingen op, waarna de voor
zitter met een woord van dank voor de
aangename besprekingen en een tot
weerziens op de voorjaarsvergadering,
de bijeenkomst sloot. W. v. L.
FILMNIEUWS
„ALS KINDEREN VRAGEN"
Een bijzonder verhaal, want een man
keert na acht jaar zwerven terug naar
zijn vrouw en kinderen. Voordien een
rare sinjeur, maar nu een kerel uit één
stuk. Dit laatste wil „zij" echter graag
bewezen zien en daarom neemt ze de
grootste gereserveerdheid in acht. Ten
slotte moet het zwakke geslacht toch
zwichten, maar dan is alles ook weer in
kannen en kruiken. Een film, die zeer
grote belangstelling verdient en ook on
getwijfeld een druk bezoek aan Texel's
Bioscooptheater tot gevolg zal hebben.
„CHARLIE'S TANTE"
In deze film speelt de bekende Duitse
artiest Heinz Rühmann de hoofdrol. Een
leuke film, echt iets voor de in vakantie
stemming verkerende badgasten, die van
deze gelegenheid dan ook stellig volop
zullen profiteren. Het gaat over leuke
jongens en leuke meisjes. De meisjes
komen van het platteland en worden
door hun oom strak gehouden met het
oog op de gevaren, die haar in een grote
stad bedreigen. Een handelsattaché
'(Heinz Rühmann) is bereid de jongeman
nen te assisteren en vermomt zich daar
toe als Charlie's tante. Het loopt scheef
af, maar na allerlei dolle verwikkelingen
komt Amor toch volop aan z'n trekken.
Nederlands nieuws
O.a.: Zeeuwse landbouwdagen in
Zierikzee; Hoorn 600 jaar stad; Draverij
om grote prijs der Lage Landen op
Duindigt; Premier Nehroe van India in
Nederland.
Wereldnieuws
O.a.: Vorstenhuwelijk in een Repu
bliek; Watersnood in Bulgarije; Konin
gin-Moeder Elisabeth van Engeland in
Rhodesia; Wimbledon finales, „Sluip
schutters" in de Tour de France: De eer
ste bergetappe klandestien opgenomen.
De 12-jarige zoon van de familie De
Vooijs uit Hilversum heeft zijn ouders
enige zeer angstige uren bezorgd. Op een
gegeven moment werd de knaap name
lijk vermist en pas laat in de avond -
half twaalf - kon de politie hem ontdek
ken.
Het zoek raken van de jongen hield
verband met het gecompliceerde trans-
sport naar Texel: de auto kon niet mee,
pa zou met de kar een bootje later ko
men en ma ging alvast over. Nu dacht
pa, dat zoonlief met ma mee was en ma
dacht het omgekeerde. Beiden schrokken
zich een aap, toen uitkwam, dat zoon
lief in velden noch wegen te bespeuren
was. Het was toen al negen uur gewor
den. De politie werd in de arm genomen.
Er ging een telexbericht rond en om elf
uur werd de vermissing over de radio
gelanceerd. Even later kon de ouders de
geruststellende mededeling worden ge
daan, dat hun zoon in Den Helder ver
toefde en daar door de politie was op
gespoord.
INGEKOMEN PERSONEN
Richardus R. Kleinveld, van Barne-
veld, Kerkd. 21 naar Schoonoordsingel
17a, Den Burg; Nicolas C. van der Hurk,
van Mierlo, Geldropseweg 31 naar Groe-
neplaats 11, Den Burg; Jacob Berken
bosch, van Leeuwarden, Raadhuisstr. 10
naar Burgerhoutstraat 13; Elisabeth de
Ridder, ev Hartman, van Hoorn, Veer
manskade 1 naar E 60b.
VERTROKKEN PERSONEN
Willem Wijngaarden, van B 152d. naar
Zaandam, P. J. Troelstralaan 14; Maria
J. Witte, van K 92a naar Luxemburg;
Hendrika M. Rijk, ev. de Neeve, van
Weststraat 16 naar Heemstede, Dreef 21;
Arie van den Berg, van O 19 naar Vlaar-
dingen, Sweelinckstraat 140; Willem van
den Driest, van H 131 naar Rotterdam,
Ackersdijkstraat 68b; George M. P. Spon-
selee, van Schilderend 94 naar Vogel
waarde, Zuiddijk 18.
De jeugdige badgasten van De Koog
hebben bijzonder met het weer geboft
toen daar het traditionele strandfeest
werd gehouden. Het was overigens een
wel zeer beperkt festijn, want er was
enkel een wedstrijd in het maken van
zandfiguren. Wij herinneren ons de tita
nenwedstrijd, die het touwtrekken te
weegbracht, de leuke vliegerwedstrijden
en andere, speciale strandvermaken,
maar. wij weten ook, dat in die jaren
De Koog nog in de WV-kinderschoenen
stond. Nu komt iedereen handen tekort
en daarom hulde aan de dames en heren,
die zich bereid hadden verklaard om de
organisatie van het strandfeest ter hand
te nemen. Mevrouw Luberli-Van Bergen
was ook nu weer actief en de gehele dag
in touw, want 's morgens moesten tal
van cadeautjes worden gekocht.
Wel 250 kinderen hebben hun schep
pingsdrang bot gevierd. Wij zagen een
zeemeermin, een complete maquette van
De Koog-Zuid, een meeuw met eieren,
enfin, te veel om ze allemaal op te
sommen. Daarom zullen wij met de hier-
volgende uitslagen volstaan:
13 en 14 jaar:
1 Uil, Jaap Runeman, Landsweer; 2.
Sportman, Lies Kamphorst, Rotterdam;
3. dame met parapluie, Ans Robbers,
Rotterdam; 4. krokodil, Arend Hart,
Amsterdam.
Groepen 13 - 14 en ouder:
1 paard, Thea Blankenstein, Soestdijk,
en Yvonne Ris, Utrecht; 2. Zeemeermin,
RHBS, Zwolle; 3. zee en land, Ria Geel
hoed, Amsterdam en Jenny Ymker, Am
sterdam; 4. paard, Peter Verhoef, Am
sterdam en Fred Vijzelaar, Amsterdam;
5. Texel, Kees Bakker en Jan Bruine,
De Koog; 6. Zeester, Trude en Peter
Kauwenhoven, Vreeswijk.
's Avonds gaf de gymnastiekvereni
ging Texel een demonstratie op het sport
terrein en toen de duisternis was inge
vallen werden legio lampions en de fak
kels van het actieve Koninklijke Texels
Fanfarecorps ontstoken. Onder leiding
van de heer A. J. Vonk werd een rond
gang door het dorp gemaakt en een
enorme, enthousiast hossende menigte
volgde de indrukwekkende stoet.
Het was als steeds een vreugdevol ein
de van een kostelijk strandfeest.
Bijna 90°/o van alle plattelandshuis
vrouwen conserveert jaarlijks groente
en vruchten en ruim 40% maakt vlees
afkomstig van de huisslacht in, aldus
mej. J. Brink, medewerkster van de
Stichting Landbouwhuiskundig Onder
zoek te Wageningen in een voor de radio
gehouden praatje. Dit komt er op neer
aat 750.000 huisvrouwen de komende
maanden in totaal meer dan 42 miljoen
liter groente en 27 miljoen liter vruchten
inmaken. Deze cijfers kwamen vast te
staan uit een onderzoek dat door de af
deling Landbouwhuishoudkunde van de
Landbouwhogeschool te Wageningen
naar het conserveren van levensmidde
len op het platteland werd ingesteld.
Vele huisvrouwen zijn straks in de
mooie zomermaanden bij het hete for
nuis in de weer om groenten en vruch
ten te steriliseren of pasteuriseren.
Voorraad vorming is een oude traditie,
dit mits met mate toegepast, ook thans
nog zin heeft; een fles zomergroente bij
de hand is gemakkelijk tijdens lange
vorstperioden, ook in het vroege voor
jaar als de nieuwe groenten nog niet op
ae markt zijn, of bij onverwachts bezoek.
Bovendien betekent het variatie in het
wintermenu. En al evenzeer zijn de in
gemaakte vruchten voor het dessert, het
ziekenkostje of voor „in het glaasje" on
misbaar.
Het is daarom niet verwonderlijk, dat
in deze tijd van weinig of geen huishou
delijke hulp de nieuwe inmaakmethode
van het diepvriezen snel opgang maakt.
Diepvriezen kost minder tijd, is eenvou
diger en gemakkelijker. Maar ook is het
bacteriële bederf, dat wij zo goed ken
nen bij gesteriliseerde doperwten en
vlees, met diepvriezen uitgesloten. Voorts
zijn er produkten, die zich moeilijk laten
steriliseren, maar zich uitstekend lenen
voor de diepvries, zoals bloemkool, soep
groente e.a. En dan mogen we tenslotte
de hoge voedingswaarde, de uitstekende
smaak, kleur en geur van het diepge
vroren produkt niet vergeten!
Hoe de diepvries ons land verovert,
blijkt wel uit het feit, dat er op het ogen
blik 70 gemeenschappelijke diepvries
inrichtingen in gebruik zijn. Waar deze
inrichtingen het eerst werden gebouwd
gaat de ontwikkeling het snelst. In
Cothen, in de provincie Utrecht, werd
in 1952 de eerste Nederlandse diepvries-
kluis opgericht. Nu, vijf jaar later, zijn
er in deze omgeving al vijf. De oprich
ting van een kluis in Zeeuws Vlaanderen
heeft tot gevolg gehad, dat mede dank
zij de medewerking van de gemeenten,
in het westelijk deel van Zeeuws-Vlaan
deren elke gemeente zijn kluis heeft. Van
belang is voorts de animo in de Gelderse
Achterhoek en, hieraan grenzend, de
Betuwe en oost-Overijssel, terwijl ook in
zuid-west Nederland de zaak goed op
gang is.
Totstandkoming en gebruik
Hoe gaat men nu te werk bij oprichting
en gebruik van een diepvrieskluis? De
boerinnen- of plattelandsvrouwenafde
ling, landbouworganisatie, veilingbestuur
of bestuurders van andere coöperaties
steken op een dorp de hoofden bij elkaar.
Men laat een terzake deskundige spre
ker of spreekster komen, er wordt een
werkcommissie gevormd, die een en an
der verder voorbereidt, men vraagt des
kundig advies omtrent de bouw, vries-
installatie en exploitatie. Bovendien
wordt gezorgd voor een juiste propa
ganda en voorlichting omtrent het voor-
behandelen en verpakken van de pro
dukten.
De Stichting Landbouwhuishoudkun-
dig Onderzoek te Wageningen heeft
sinds januari 1956 het diepvriezen in de
huishouding in studie. Er is een proef-
kluis in gebruik, en er werd aan ruim
honderd landbouwhuishoudleraressen
uit den lande een cursus over dit onder
werp gegeven. Men kan aan het adres
van deze Stichting, Herenstraat 18 te
Wageningen, kosteloos foldermateriaal
aanvragen.
Momenteel worden ongeveer 25 kluizen
per half jaar in ons land opgericht. Dit
betekent dus, dat per half jaar ongeveer
1500 gezinnen overstappen op deze zo in
alle opzichten goede inmaakmethode. Dc
ontwikkeling verloopt nog niet zo snel
als in de jaren 1947-'50 in Denemarken,
waar het dantal lokethuurders in die drie
jaren met 4000 plattelandsgezinnen per
half jaar steeg en waar 60% van alle
plattelandshuishoudingen over 'n vries-
loket beschikt. In West-Duitsland gaat
het nog sneller, dagelijks worden er drie
kluizen opgericht: in de afgelopen ander-
half jaar liefst 1500 kluizen met 66.000
loketten! In de Verenigde Staten van
Amerika, waar de diepvries in de huis
houding reeds een dertigtal jaren is in
geburgerd, maken meer dan 6 miljoen
gezinnen ervan gebruik.
In plaats van een loket in een diep
vrieskluis op een centraal punt in het
dorp kan men een diepvrieskist thuis
hebben. De kosten van aanschaf en
stroomverbruik zijn echter dermate
hoog, dat verwacht wordt, dat slechts
een klein aantal gezinnen zich dit zal
gaan veroorloven.
De bewaarduur van de produkten kan
behoudens enkele uitzonderingen wor
den gesteld op één jaar. Met diepvriezen
bereikt men dus smakelijker en gezon
dere maaltijden, meer variatiemogelijk
heden in het wintermenu en tenslotte ar-
beids- en tijdsbesparing. Duur kost dit
niet, want voor ruim één gulden per
week kan met een loket huren met 200
liter inhoud. Om echter al deze voorde
len tot hun recht te laten komen dient
men zich op deskundige wijze te laten
voorlichten.
BOOTDIENSTREGELING N.V. T.E.S.O.
Werkdagen:
Van Texel: 5.20 7.40 9.15 10.25 11.55
13.05 15.30 16.25 18.10
Van Den Helder: 6.30 9.20 10.35 11.40
13.25 14.20 16.45 18.25 19.35
Zon- en alg. erk. chr. feestdagen:
Van Texel: 7.40 10.25 14.00 16.00
18.25 20.30
Van Den Helder: 9.20 11.30 15.00 17.15
19.30 21.30
De voorbereidingen voor onze fancy-
fair op het sportterrein zijn in volle
gang. Voor het balchampêtre hebben we
beslag kunnen leggen op een fikse dans
vloer. Als bijzondere attractie brengen
we een zweefmolen, waarmede we stellig
de belangstelling zullen verhogen.
Houdt de data goed in Uw gedachten:
het zijn 2, 3 en 4 augustus a.s.
Leden profiteert nu nog van de trai
ning. In de week voorafgaande aan de
fancy-fair moet er gewerkt worden en
dan is er geen plaats voor training, nu
dus allen present.
S.V.C.-nieuws
A.s. zondag vindt op ons terrein de
jaarlijkse voetbalwedstrijd plaats tussen
de veteranen van De Cocksdorp en de
veteranen van Eierland om de beker.
Voor deze wedstrijd betalen zowel leden
als donateurs 25 cent ten bate van de
verenigingskas. De veteranen van De
Cocksdorp spelen in de kleuren van SVC.
Zorgt U echter zelf voor een broek. Zor
gen de veteranen van Eierland zelf voor
hun tenue?
HAAL FIETS TIJDIG BINNEN
Sommigen zijn vergeten, dat krachtens
de betreffende verordening hun rijwiel
overdag allen onbeheerd mag achterblij
ven als er een slot op zit (en dat slot
gebruikt wordt - wilden we zeggen).
Na 's avonds half elf mag Uw fiets, al
zitten er tien (ingezette) sloten op, niet
meer onbeheerd blijven 'staan: zet 'm in
huis of schuur, want anders moet U 'm
de volgende dag bij de politie gaan af
halen en dat is zonde van de moeite.
TEXELS MUSEUM LIGT ER NAAST
Toen destijds een plekje gezocht werd
voor Texel's Museum meende men geen
mooier punt te kunnen kiezen dan aan
het fietspad tussen Den Hoorn en De
Koog. Maarthans loopt het officiële
fietspad langs een ander deel van de
Westermient en velen „missen" zodoende
het Museum. Daardoor èn natuurlijk me
de door het veel gunstiger weer is het
bezoek van het Museum tot dusverre nog
niet zo groot als vorig jaar, toen trou
wens van een record sprake was.
FEUILLETON
door J. G. J. Bax
34. Nu vocht Hoos met z'n trots en kop
pigheid, maar als het om de gezondheid
van Marie ging.Juist omdat de dok
ter niet verder aandrong, besloot hij alles
te vertellen.
Aandachtig had de dokier geluisterd;
„Zo, nu is mij wel veel duidelijk en
waar is je dochter nu?" „Bij Vermeulen!"
„En die Jacob dan? Bij zijn oom". „O,
die veehandelaar". „Ja dokter en zou U
denken.. „Dat denk ik zeker, dat
heeft je vrouw blijkbaar erg aangegre
pen en als de gezondheid van je vrouw
je wat waard is.
„Alles, dokter", viel Hoos hem in de
rede.
„Goed, dan zou ik er zo gauw mogelijk
voor zorgen, dat je dochter terugkomt,
of tenminste, dat de verhouding weer
goed wordt". „Maar die Jacob dan?"
vroeg Hoos vertwijfeld.
„Ja, dat moet je afwachten, daarin kan
ik je tot mijn spijt geen raad geven.
Hoofdzaak is, dat de ruzie bijgelegd
wordt. Denk er nog maar eens goed over
na, je kent mijn mening nu".
„Zou ze dan weer gauw beter worden,
dokter?"
„Het zou in elk geval haar herstel be
spoedigen".
Nadat de dokter weg was, stapte Hoos
zijn huisje binnen. De vrouw had zich
niet bewogen en lag nog in dezelfde
houding. Thans draaide zij het hoofd
naar haar man en vroeg: „Is de dokter
weg?" „Ja, Marie".
„Heeft-ie nog wat gezegd? „Nee, dat
is te zeggen, natuurlijk heeft-ie wat ge
zegd, dat je meer moest eten". „Anders
niet?" „Nee, heus niet".
Zenuwachtig zal Hoos op zijn stoel te
draaien, hij kreeg het er warm van.
Marie", begon hij voorzichtig, „heb je
de laatste tijd nog wat van Marietje ge
hoord?" Verwonderd keek de vrouw op,
zou hij weten dat Marietje nog wel eens
Gunde hij haar dat soms ook niet?
„Hoezo?" vroeg zij. „Nou ja, hoe het nu
met haar gaat en of het nog wat met
Jacob wordt".
„Ik weet het niet, maar ik geloof, dat
het nog steeds aan is, maar wat kan jou
dat schelen?" „Al praat ik er niet over,
daarom denk ik er wel aan".
„Dat wist ik niet, ik dacht niet, dat het
je nog interesseerde wat er met haar ge
beurt". „Maar het is toch ook mijn doch
ter?" „Jouw dochter", zei de vrouw
bitter, „die je zelf het huis uitgejaagd
hebt!"
„Ik", loog Hoos voor zijn vrouws best
wil. „Ze is zelf gegaan". „Ja, maar door
jouw toedoen; laten we er verder maar
over zwijgen, Gerrit, ze is er nu eenmaal
uit en we moeten maar afwachten wat
er van terecht komt".
„Nee, dat moeten we niet, als ze dan
die Jacob niet wil laten lopen en hij
meent het goed met haar, dan kan ze
net zo goed weer thuis komen, nou weet
je hoe ik er over denk".
„Meen je dat, Gerrit?" vroeg de vrouw
en een ogenblik blonk een straal van
hoop in de moede ogen „Natuurlijk
meen ik het en liefst zo gauw mogelijk.
Als ze dan toch niet anders wil, dan
hoeft ze die tijd niet bij vreemden te
blijven".
De vrouw was weer in haar oude
moedeloosheid teruggevallen. Marietje
weer terug? „Neen" wees zij dan ook bet
voorstel van de hand. „Dat wordt toch
weer ruzie en„Niks geen ruzie. Ze
komt terug" en daarmee afgelopen. Dacht
je, dat ik er anders over begonnen was?"
„Meen je dat werkelijk of zeg je het
maar om mij een plezier te doen?"
„Allebei en nou praten we er niet
meer over". „O, Gerrit, ik kan het niet
geloven", en zijn hand pakkend, begon
de vrouw zacht te huilen.
Bedremmeld zat Hoos naar haar te
kijken. „Huil je nou?" vroeg hij op een
ongewoon zachte toon. „Ja, ik kan er
niets aan doen, laat me maar even, ik
ben ook zo blijStil zaten zij enige
ogenblikken hand in hand. Hoos een
beetje onwennig, de vrouw zachtjes snik
kend, maar met een gelukkige lach op
haar gelaat. Toen zij wat rustiger was
geworden, vroeg Hoos: „Hoe zullen we
het haar laten weten, ik kan toch niet
zelf....? Wat denk je, als Gijs eens?
„Nee, ik zal het haar zelf zeggen". „Jij!
En je mag nog niet eens je bed uit". „Zo
gauw als ze weer hier komt". Verwon
derd keek hij haar aan. „Hier komt?
Komt ze dan nog wel eens hier?" „Ja
Gerrit", glimlachte zij, „nu kan ik het
wel zeggen, af en toe komt ze nog wel
eens aan".
„Zo", deed Hoos kwasi verontwaar
digd, „stiekum achter mijn rug. „Nou.
het is mooi". „Is het dan nou goed?"
„Ja". Dankbaar keek zij haar man aan.
„Hier, drink deze melk dan maar gelijk
uit, dan ga ik eens aan de slag". „Dat is
goed. Als Gijs dadelijk komt, geef je
hem dan die brief, die voor hem geko
men is?" „Ik zal er voor zorgen en nou
niet meer piekeren!" „Nee, Gerrit".
HOOFDSTUK 16.
„Morgen, Hoos", begroette Gijs, die op
zijn driewieler het erf opgereden kwam,
verwonderd Hoos, die hij op dit uur niet
vaak thuis trof. Nog verbaasder keek hij
op toen hij hem een liedje hoorde fluiten.
Hoos en fluiten? „Morgen!" herhaalde
hij.
Opkijkend van zijn netten, die hij aan
het spoelen was, beantwoordde Hoos de
groet met een vrolijk: „Morgen Gijs,
warm hè?"
„Ja, ben je de plas niet op?" „Nee,
Willem is er vanmorgen alleen op uit,
de dokter zou immers komen". „O ja,
dat is waar ook, wat zei hij, aan jou te
zien zeker goed nieuws".
Geheimzinnig keek Hoos hem aan. „Hij
heeft niks bijzonders kunnen bespeuren.
Afleiding moet ze hebben en voor aflei
ding wordt gezorgd". „O", zei Gijs al
leen maar. Hij snapte niet goed, wat er
met Hoos plotseling aan de hand was.
Afleiding? Soms een gramofoon of een
papegaai? Zou hij werkelijk denken, het
daarmee te redden? Die stumper, dat hij
niet begrijpen kon wat er aan haperde.
Niet verder op ingaan, in zijn eigen sop
laten gaarkoken. „Ken ik nog wat pa
ling krijgen?" „Natuurlijk, zeg maar
hoeveel".
Verbaasd over zoveel bereidwilligheid,
hij had anders altijd de grootste moeite
een behoorlijk zooitje los te krijgen, keek
hij naar Hoos' vilthoedje, dat zorgeloos
achter op het hoofd stond. Als het niet
zo vroeg was, zou hij zweren, dat-ie al
een pikketanissie op had. „Geef me maar
25 pond, Hoos". „Zo, je bent nog al wat
van plan". „Ja, ik kan best wat meer
gebruiken". „Best, maar voor ik het
vergeet, er is een brief voor je gekomen,
hij ligt op de keukentafel".
„Een brief? Zeker van Arend". „Ja, ik
denk van wel, maar het is een dikke".
Een ogenblik later kwam Gijs met de
brief in zijn hand naar buiten. „Ja, hij
is van mijn zoon, die komt zeker zondag
Hé, nog een brief erin. „Hier, hou 's
effen vast, eerst kijken wat Arend
schrijft".
Onderzoekend keek Hoos Gijs aan,
alsof hij diens laatste uur reeds komen
zag. Peinzend zat deze met het couvert
in zijn handen. Plotseling stond hij op,
trok de brief uit Hoos' handen en wees
met een verschrikt gezicht op A. J. van
der Lingen. „Dat ben ik niet, dat is Aai,
wij zitten hier lolletjes te maken en
het is Aai". „Welke Aai, Gijs?" „Mijn
broer Arie, wat zou er gebeurd zijn?"
„Kalm maar, hoe komt je broer in
Keulen? Kan het een vergissing zijn?"
„Nee, het kan best. Aai heeft een Rijn
schip en zit altijd in Duitsland. Ik ga
direct naar Leen, die kan hem wel le
zen". Zenuwachtig frommelde hij de brief
in het couvert. Buiten adem kwam hij
bij het huisje van zijn vriend Leen aan,
die gelukkig thuis was.
