Knap dp die kale schutting met Ceta-Bever Buitenbijts mt r- ^-m wrrrri'M^ Gijs de Peur Texelse Konijnenfokkersvereniging „KOTEX" Zo heeft Kotex dan weer een zeer geslaagde jongdierendag gehouden in het fanfaregebouw. De verwachtingen waren hoog, omdat er goed gefokt was, mede dank zij het zachte voorjaar. Er waren 77 dieren ingeschreven, 11 verschillende rassen. VLR wit A. Mosk lxzzg 4xzg; H. J. Schraag lxzg 3xzg. VLR kongr. Mevr. B. Barhorst 2xzg. Mieke Keijser gg. Fr. HOW F. Schuit lxzg 3xgg. Kongr lxgg H. Snoek lxgg. Gr. Chinch J. Kikkert, Eierland lxzg. BI. w. H. A. Witte 2xzzg 2xzg. G. Vis- man, Oudeschild, 3xzg. WW Adr. Bak ker 3xzg. P. v. Leeuwen, Eierland lx zzg lxzg. J. Mast 5xzg. J. A. Barhorst 4xzg 2xgg. Zilvervos J. Mast lxzg lxgg. Tan A. C. Pool lxzzg 3xgg. C. A. Blom 2xzg Papilon B. v. Elk lxzg. Rex Rus C. Dijt lxzg. A. C. Pool lxzg lxgg. Rex Geel Mieke Keijser 2xgg. Castor Rex idem lxzg 3xgg. Rex BI. M. Roe per 3xzg lxgg. KI. dwerg, C. A. Blom lxzg. Holl. W. Kooij lxzg. Als beste dier werd door keurmeester P. S. Wesseling uit Amsterdam, geko zen de BI. Wener ram van H. A. Witte Nummer twee werd Tan van A. C. Pool, beide dieren wonnen een fraaie beker. Als derde kwam weer een BI. W. van H. A. Witte, deze won een lauwer tak. Als 4de kwam ons jeugdlid P. van Leeuwen met een WW, med. en als 5e A. Mosk, met witte VI. Reus, med. al deze dieren behaalde zzg. Als beste dier der jeugdleden kwam de WW van P. van Leeuwen en 2e werd Castor Rex van Mieke Keijser. Kotex kan zeer tevreden zijn over de uitslag. Ook de Kotex jeugdleden kwa men best voor de dag. Er werd 5xzzg, 39xzg, 24xgg gegeven en slechts 1 dier kwam niet voor bekroning in aanmer king. Keurmeester Wesseling was zeer goed te spreken over het geheel, in het bijzonder over de hulp tijdens de keu ring, vooral Mevr. Barhorst als schrijf ster verdient een pluim. En nu, sportvrienden, verzorgt uw dieren goed, zodat wij nu eens met een grote collectie op de jubileum-bonds- show in de RAI te Amsterdam kunnen uit komen. Deze show wordt gehouden ter gelegenheid van het 60-jarig be staan van de NKB. Allen gefeliciteerd met de successen. H. A. Witte TE HOOFDDORP BENOEMD Den Hoorn. De heer Dick Drijver is benoemd tot onderwijzer aan de o.l. school te Hoofddorp. NIEUWE AVONTUREN VAN PIMBA en werd door de sterke stroom meegesleurd Pimba moet al zijn krachten inspannen om drijvende te blijven. Hij is een goed zwemmer maar de pogingen, om Bombas te bereiken, hebben hem zo uitgeput, dat hij geen kans ziet, tegen de stroom in, de oever te bereiken. Ternauwernood weet hij een stuk drijfhout te grijpen. Hij klemt er zich krampachtig aan vast en verder kan hij voor het ogenblik niets anders doen dan zich te laten meedrijven. Even rusten dan maar, denkt Pimba. De rivier stroomt snel en sleurt hem mee. Maar het hout is stevig en als hij zich nu maar goed vastklemt, zal hij niet verdrinken. Hij moet alleen op letten of er geen krokodillen in de buurt zijn. Hij kijkt even in het rond maar kan er geen ontdekken. Wie hij wel ziet? Bari! Bang loopt het aapje langs de oever en angstig kijkt het naar Pimba. Hij verlies zijn baas geen ogenblik uit het ook. Waar de rivier een bocht maakt, wil Pimba pro beren, aan land te komen. Het zal niet meevallen maar hij kan toch zo niet lan ger blijven drijven? Het moet lukken! MOEDERCURSUSSEN Maandag 9 september en dinsdag 10 september zullen de moedercursussen aanvangen en wel op de volgende tij den: In De Koog: maandagavond 7 uur in het Jeugdhuis. Den Burg: maandagavond 8.30 uur in het consultatie bureau. Den Hoorn: dinsdagmiddag 2.30 uur in Ons Huis. Oosterend: dinsdagavond 7 uur in het gebouw van chr. belangen. Oudeschild: dinsdagavond 8.30 uur in het dorpshuis. Zoals bekend houdt iedere cursus 14 lessen in, 10 lessen over zuigelingen en 4 over kleuters. Het cursusgeld zal 3,50 bedragen. Belangstellenden kunnen zich als nog opgeven. S.V.O.-nieuws Zondag speelt het 1ste uit tegen ZAP 4. Mannen, laat de eerste klap een daal der waard zijn. R.K. ONTWIKKELINGSCLUB Op uitnodiging van het bestuur van de R.K. Ontwikkelingsclub zal donder dag 12 september a.s. de oud-commis saris van politie te Amsterdam, de heer H. Voordewind, voor haar leden een causerie houden over het werk van de rechercheur en daarmee als eerste spre ker van het winterseizoen 1957-'58 de ontwikkelingsavonden openen. (Zie de adv. in dit nummer. Met de samenstelling van het win- terprogramma is er vooral naar ge streefd om die onderwerpen te kiezen, die niet alleen voor een ieder aantrek kelijk, maar bovendien ook bijzonder actueel zijn. FILMNIEUWS: ONSTERFELIJKE LIEFDE In deze „Miracle in the rain" zien wij liefde ontstaan tussen een nogal le- vensschuw meisje en een ook niet be paald overmoedige jongeman, die op het punt staat voor het vaderland in Europa te gaan strijden. Na de prille liefde volgt het harde afscheid en de dood van de jongeman aan het front. Het meisje is aanvankelijk ontroost baar, maar vindt tenslotte toch enige houvast dankzij de Rooms Katholieke Kerk. Op de rand van de dood vindt tenslotte een wonder plaats. De film is niet slecht gemaakt, maar al spoedig gaat het goede sentiment over in sentimentaliteit. Jane Wyman speelt het meisje, Van Johnson de jon geman. DE GEVANGENE IN DE WOESTIJN Aan sensatie ontbreekt het in deze rolprent niet: een meisje wordt door een groep Indianen ontvoerd en eerst jaren later weet men haar te vinden. De ontvoerde is dan geen negen meer, maar een jonge vrouw, die zich temidden van de Indianen best thuis voelt en ér aan vankelijk niet aan denkt om naar de wereld van de blanken terug te keren. Ten lange leste neemt zij echter toch afscheid van de Indianen omdat maar dat zullen wij u nu eens niet ver klappen. Nederlands nieuws Zesde internationale marathon in En schede. De Sneekweek 1957. Tennis- tournooi om de nationale titels. Tenten kamp Ockenburch na slagregens leeg gestroomd. „Hier is het", droomeiland voor ondernemende jongens uit Amster dam-Oost. Nieuws uit de West. Wereldnieuws Montgomery in Nijmegen ontvangen. In Cairo is het proces tegen de samen zweerders begonnen. Oliebrand op het meer van Maracaïbo. De Grand Prix d' Automobile van Pescara. Rik van Steenbergen wordt wereldkampioen op de weg.. BOOTDIENSTREGELING N.V. T.E.S.O. Werkdagen: Van Texel: 5.20 7.40 10.25 13.05 15.30 18.10 Van Den Helder: 6.30 9.20 11.40 14.20 16.45 19.35 Zon- en alg. erkende chr. feestdagen: Van Texel: 7.40 10.25 16.00 18.25 Van Den Helder: 9.20 11.30 17.15 19.30 DE TONEELGROEP „PUCK" komt met „De knecht van twee meesters" Op dinsdag 17 september a.s. zal de toneelgroep „Puck" zijn eerste voor stelling op Texel verzorgen. Opgevoerd zal worden Goldini's blijspel „De knecht van twee meesters. Het stuk bespeelt het thema, dat het zeer moeilijk is om twee meesters te dienen. Manuel van Loggum schreef in het Algemeen Dagblad Rotterdam er o.m. het volgende over: „Deze uitvoering geeft weer een uitstekend voorbeeld van de specifieke begaafdheid, die de to neelgroep „Puck" voor dit soort stuk ken toont. Het blijspel werd gebracht in een vlotte, fleurige voorstelling, in verrassende decors van Herman van Elteren, onder regie van Egbert van Paridon. Wim van den Heuvel was de doortrap te knecht, die twee meesters weet te dienen en de daardoor ontstane ver wikkelingen tot een goed einde weet te brengen. Door zijn clowneske wend baarheid maakte hij een kostelijke fi guur van deze Truffaldino. Uiterst ver makelijke typeringen gaven verder Paul Storm als de gierige Pantalone, Egbert van Paridon als de windbuilerige Dottore en Jan Grefe als een herbergier. Tine de Vries wist door haar mimi sche vlotheid haar rol als kamenier een opmerkelijk overschot aan komische werking mee te geven. Er waren verder van Greet Feldman en Eric van der Donck goed opgezette rollen van een liefdespaar, Piet Romer was een zwierige Florindino een Tu- rijns edelman en Karin Haage was zijn als man verklede beminde, een rol die zij de vereiste en overtuigende menge ling van lieftalligheid en robuustheid gaf." „De Tijd" schrijft er over: „Carlo Goldini moet voor het huidige toneel publiek „gemaakt" worden. Een repro- duktie zonder meer van de vruchtbare schrijver zou het niet meer doen. Col- dini's tekst en situaties zijn voor regis seur en acteur eigenlijk een commedia dell'artestramien; speelsheid, fantasie, uitbundigheid desnoods moeten zorgen voor de franje bij het patroon, dat het dan tegenwoordig nog heel goed weet te doen voor een plezierige, genoeglijke toneelavond. Dat is dan ook het uit gangspunt geweest voor Egbert van Paridon, die als regisseur verantwoor delijk is voor de jongste reprise van Goldini's „De knecht van twee mees ters." De genoeglijke detail-scenes doen een beroep op de frisse vindingrijkheid van de regisseur en Van Paridon heeft dat beroep niet onbeantwoord gelaten. Hij had verschillende plezierige vondsten: de diner-scene met de hollende knecht en koks en het brief-tafereel tussen Truffaldino en Smeraldina werden zon der overdreven uitbundigheid allerge noeglijkst, onbezorgd en ongecompliceerd toneel. De jonge acteur Wim van den Heu vel, als de dubbel dienende knecht, maakte er een prettig en fris gespeel de, onvervaard fantaserende, draaiende en dravende kwajongen van. Eerste voorwaarde voor deze figuur lijkt ons, dat de speler er zelf plezier in moet hebben, en daarvan gaf Van den Heu vel meestentijds blijk. Een uitdrukkelijk compliment voor Herman van Elterens decor. Het Haarlems publiek keek er met plezier naar, gelijk het veelal met plezier naar Goldini's comedie luister de." Voor deze voorstelling zijn nog een beperkt aantal kaarten verkrijgbaar. Men kan of een losse kaart voor deze avondvoorstelling bekomen; of een ge combineerde kaart, die naast deze to neelvoorstelling ook nog toegang geeft tot het concert, dat op donderdag 17 ok tober a.s. door het Noordhollands Phil- harmonisch Orkest in de Nederlands Hervormde kerk te Den Burg wordt ge geven. De prijzen zijn resp. f2.en f4.—. De kaarten zijn verkrijgbaar bij de VVV-bureaux te Den Burg en te De Koog en voorts bij mej. Dijt, Warmoes- straat 20 te Den Burg. De bewoners van de overige dorpen kunnen de kaarten „STROPERS" een spannend jongensboek Zojuist ontvingen wij ter recensie het dezer dagen van de pers gekomen jon gensboek „Stropers", geschreven door onze vroegere eilandgenoot de heer F. Nijland. Een boek, dat je in één ruk zoudt willen verslinden. Wij horen moeder al zeggen: „Toe, Piet, nou naar bed, morgen lees je het volgende hoofdstuk maar." Ja, de heer Nijland, zelf nauw bij het onderwijs be trokken, wétend wat voor de jeugd ge sneden koek is, heeft naar onze mening een boek de wereld ingepend, dat een groot aantal jongens van a tot z zal boeien. Het sympathieke van dit boek is voorts, dathet verhaal zich af speelt op ons eiland, in welks vrije na tuur de heer Nijland zelf ook al heel wat voetstappen en kaal geplukte braam -struiken heeft liggen. Het boek is uit gegeven door Van Gorcum Comp. N.V., Assen, 158 bladzijden vol avon tuur, gezellig geïllustreerd en volstrekt niet duur, want voor f4,25 staat het boek in uw kast. Hier laten wij nog een uittreksel vol gen: Goed beschut tussen de dennen, ver borgen onder braamstruiken, zitten 2 jongens, - twee doodgewone Texelse jongens - en zij bespreken hun plannen voor de volgende zomer. Zo heel graag willen ze, net als zo veel anderen, die de vakantie op hun eiland komen doorbrengen, er op uit trekken met een tent. Wat zullen ze dan heerlijke avontu ren beleven! Maar.... de grote moei lijkheid is: ze hebben geen geld om die fijne plannen uit te voeren. Nu zinnen ze op middelen om hun klein kapitaal tje dat ze verdiend hadden met bollen pellen en aardappels rooien, te vergro ten In hun pogingen daarin te slagen, ge raken de jongens, Harm en Klaas, duch tig in de knoop met zichzelf en ook met anderen. Ze ontsnappen op het kantje af aan grote gevaren. Ze heb ben allerlei ontmoetingen, die vaak tot spannende avonturen aanleiding geven. En tenslotte krijgen ze toch de veel begeerde tent, zij het ook op heel ande re wijze dan zij ziph hadden voorge steld. En als dan de zomervakantie is aan gebroken, gaan zij werkelijk kampe ren en de avonturen die zij dan op hun mooie, zonnige eiland beleven worden door de schrijver zó levendig en boei end beschreven, getuigen bovendien van zóveel kennis van het leven in een tent in bos en hei en aan zee, dat elke jon gen dit spannende boek in één adem zal trachten uit te lezen. Zelfs de ouderen zullen dit frisse en boeiende boek met vreugde in handen nemen en het evenmin terzijde leggen voor ze weten, hoe deze jongens er in slagen hun soms hachelijke belevenissen tot een goed einde te brengen. Een echt boeiend jongensboek, een boek voor de ouderen die met de jeugd kunnen meeleven en meedoen. WIJ EN HET VERKEER Met het verkeer hebben wij allemaal jong en oud, dagelijks te maken. Daar om is het verheugend, dat de Vereni ging voor Veilig(er) Verkeer actief blijft en binnenkort op alle dorpen nog eens hard op de trommel gaat slaan. Overi gens: ze komen met een geluidswagen naar Texel en door de straten van alle zeven dorpen. Toch met veel tam-tam dus en dat is niet overbodig, want 't is niet overdreven als wij zeggen, dat wij allemaal van tijd tot tijd de verkeers- voorschriften negeren of ons aan ver zuim bezondigen. Maar.een onge luk kan in een heel klein hoekje schui len en de gevolgen soms zeer ernstig. Aan de hand van een aantrekkelijk filmprogramma hoopt de Bond er ons nog eens op te wijzen hoe het moet. 's Middags wordt de aandacht van de jeugd gevraagd en 's avonds hoopt men op volle zalen met volwassenen. eventueel ook schriftelijk aanvragen bij de secretaris van de Culturele Raad. Wacht u niet te lang, want dan zou u wel eens te laat kunnen zijn, want de zaal is reeds voor twee derde gevuld met houders van abonnementskaarten. GEDIPLOMEERDE MELKERS Voor de op Texel gehouden melkers examens zijn geslaagd: A. Schouten, Ei erland 169,5 p., C. J. M. Hoedjes, Eier land 184 p., G. W. Jimmink, De Waal 166 p., J. F. J. Hoedjes, Eierland 173 p., F. J. Bakker, Den Hoorn 170 p., W. Bak ker, Den Hoorn 173,5 p., M. H. Eelman Den Burg 172 p., C. J. Witte, Oosterend 172 p. INGEZONDEN Het heeft mij altijd zeer verheugd, wanneer er in de pers afkeurend werd geschreven over het duivenschieten in Monte Carlo, door lieden die klaarblijke lijk door hun maatschappelijke (geld) positie niet meer weten dat ook duiven levende en gevoelige wezens zijn. Zoiets kon bij ons in Nederland niet gebeuren, tenminste dat dacht ik. Tot dat ik met mijn vrouw en dochter kamperende op ons prachtige Texel, liep te wandelen langs het strand, en in de buurt waar elk jaar duizenden natuur- en vogelliefhebbers komen om de broed plaatsen van de meeuwen te zien, hoor de schieten. Ineens kwam er een meeuw uit de lucht naar beneden fladderen, hij kwam op het strand terecht, even later zag ik er weer één in het duin terecht komen en toen nog één. Het duin op klimmend werd ik opnieuw geconfron teerd met een aan een schot hagel ten prooi gevallen vogel, die in het duin te zieltogen lag. Wat voor een mentaliteit moet zo'n jager bezielen. Hij was vergezeld van enige belangstellende personen, waar onder een kind. Welk een plezier om deze vogels neer te schieten en ze dan maar rustig te laten sterven. Ik zou niet graag in zijn plaats willen zijn. Ook begrijp ik niet, dat de overheid hier niets tegen doet. Natuurvriend. Aan de woorden van deze meeleven de badgast hebben wij uiteraard weinig toe te voegen. Van de zijde van de Ver eniging tot Bescherming van Vogels merkte men op, dat de zilvermeeuw zoveel wandaden op z'n geweten heeft, dat men tenslotte wel tot bestrijding van deze vogel moést overgaan, maar dan dient men voorop te blijven stellen, dat het onze plicht is- om deze vogels niet nodeloos te laten lijden. Een konijn, dat, niet helemaal goed ge raakt, verder holt legt iedere rechtge aarde jager met een tweede en indien nodig met een derde schot neer, een aangeschoten meeuw dient men even eens zo spoedig mogelijk uit zijn lijden te verlossen. In dit geval heeft de ja ger wel zeer onsportief en haast on menselijk gehandeld. Een ieder, die respect heeft voor wat leeft en groeit, zal dat met ons eens zijn. Wij hopen daarom dat alle jagers dit zullen in zien. Zoals bekend worden ieder seizoen in de kolonie „De Westerduinen" grote aantallen eieren van de zilvermeeuwen geraapt, een zeer klein aantal laat men bewust liggen opdat de zilvermeeuwen door de „gelukkige" vogels gelokt blij ven en daar ter plaatse blijven koloni seren. Deed het Staatsbosbeheer dit niet, dan zouden de zilvermeeuwen zich over het geheele duingebied van Den Hoorn tot de vuurtoren gaan ver spreiden en zou men Texel vlugger dan u vreest het meeuweneiland moeten gaan noemen. Bovendien zou de domi nerende meeuw vele soorten kleinere vogels geen plaatsje onder de Texelse zon meer gunnen. Daarom moet de meeuw systematisch worden bestreden. Zijn er jagers, die zich gedrongen ge voelen om de zilvermeeuw neer te knallen, wel laten zij dit dan bij win terdag doen, dus buiten het toeristen- seizoen om, opdat wij voor incidenten als deze gevrijwaard blijven. En mocht er eens buiten hun schuld een. meeuw tóch gewond komen, wel dan is er altijd nog een conseivator van een museum, die het slachtoffer gaarne in zijn asiel zal opnemen. FEUILLETON door J. G. J. Bax 44. Ook de dokter was erg blij geweest met zijn klok, het was dan ook een prachtstuk, met al dat houtsnijwerk en die koekoek. Hij was blij dat-ie hem zelf niet had gehouden, want hij was ge schrokken toen dat ding ineens er uit kwam zetten. Voor Bertje was nu ook ge zorgd, die kon precies zoveel en zo lang leren als hij wilde. Voor hem zelf was er ook een aardige cent overgeschoten, meer dan hij ooit had bezeten. Zij had den hem met alle geweld uit zijn schuit willen hebben, hij moest toch maar weer bij hen in de stad komen wonen, had zijn schoondochter aangedrongen. Daar dacht hij echter niet aan, hij was in het dorp helemaal ingeburgerd en het be viel hem hier best. Een nieuwe bak fiets, die zou hij zich aanschaffen, er mankeerde bepaald iets aan, want bij de bochten moest hij altijd oppassen. Overi gens wist hij eigenlijk niet waarmee hij zichzelf nog plezier kon doen. Daarom had hij de rest van zijn geld bij de nota ris gelaten. Die zou voor een paar goeie aandeeltjes zorgen, waarvan hij elk jaar wat zou trekken. De schuldbekentenis van Rinus, die terwille van de discretie op naam van de notaris stond, maar aan hem overgedragen was, had hij in zijn zak. Hij had er op gestaan, die zelf in handen te hebben, want hij wilde niet, dat de jongen ooit zou worden gemaand. De notaris had wel gezegd, dat dit zon der toestemming van hem nooit zou ge beuren, maar hij vond het zo toch maar veiliger, je kon nooit weten. Hij was juist in de buurt van zijn schuit aangekomen, toen hij opschrok van de luide waarschuwende klank van een fietsbel. Snel sprong hij opzij, maar werd tegelijk bij zijn schouder gegrepen. Verschrikt omkijkend zag hij het lachen de gelaat van Frans Vermeulen. Kwaad voegde hij hem toe: „Ben jij het! Is me dat schrikken!" „Dan moet je maar niet midden op de weg gaan lopen". „Laat je opknopen", rijmde Gijs. Met zijn hand op Gijs' schouder rustend reed Frans langzaam met hem op. „Jij hebt toch maar een leventje Gijs" „Dan zal jij het zwaar hebben, een beetje de boer op, 'n keertje naar de markt en ze bennen weer verdiend". Vorsend zag hij hem aan. „Ja", bekende Gijs, die nog met hui vering aan zijn laatste rit met Frans terugdacht, „maar jij bent het gewoon". Omdat hij hieraan niet graag werd herinnerd, ging hij snel op een ander onderwerp over. „Heeft je vrouw al een andere meid?" „Nog steeds nog, ik kijk nog aldoor naar een geschikte uit. Het was jammer dat Marietje weg moest, ze kon zo best met Gerda opschieten. Gaat ze nog niet trouwen?" „Ja, maar ze wil len het eerst nog effen aankijken of Rinus het bolwerken zal". „Zo, dat is verstan dig; tussen twee haakjes, heb jij ook van die geruchten over mijn broer gehoord?" „Wat bedoel je?" „Er schijnt beweerd te worden, dat Jaap Rinus geholpen zou hebben". „O, ja, daar heb ik ook iets van gehoord, gewoonweg krankzinnig". „Zou je denken?" Ze waren nu bij de schuit gekomen. Frans stapte af en bleef nog even staan. „Jij gelooft het toch zeker niet?" vroeg Gijs verwonderd. „Ach, ik weet het niet, voor zo gemeen zie ik Jaap wel niet aan, maar als-ie zijn zin eenmaal wil door drijven. En dan zullen ze het toch wel niet uit hun duim gezogen hebben". „Maar Frans", viel Gijs verontwaardigd uit, „mot jij dat als eigen broer nou ge loven, kletspraatjes zijn het en anders niks". „Wat verdedig jij hem zo ineens". „Verdedigen; nee, maar ik kan niet uit staan, dat die praatjes direct maar ge loofd worden". „Ja, zo zijn de mensen nu eenmaal, Gijs maar het ergste is nog, dat Jacob het ook gelooft". „Jacob?" vroeg Gijs ongelovig. „Jacob, zijn eigen zoon gelooft zoiets?" „Ja, dat wist jij natuurlijk niet, maar ik kan het jou wel in vertrouwen zeggen, daarvoor is hij weggegaan". Hevig verschrikt zag Gijs op. „Nee, dat is toch zeker niet waar?" „Moet je daar zo van schrikken? Het is zo". Gijs was intussen weer van zijn schrik bekomen en vroeg: „Waar ie-ie nou?" „Bij Giessen. Van Vee- en Bouwlust, even voorbij de tweede verlaat, die ligt ziek. Maar ik ga eens door, ga jij vanavond nog naar het Baarsje?" „Ja, dat was wel mijn plan". „Nou salut dan". In gedachten verdiept ging Gijs zijn schuit binnen en viel in zijn leunstoel neer. Jacob geloofde dus, dat zijn eigen vader hem zo bedrogen had. Door zijn schuld was hij het huis uitgegaan. Ja, door zijn schuld; was hij niet achter de schermen gebleven, dan waren die praat jes ook nooit in de wereld gekomen. Maar wie had zoiets kunnen denken? Was het niet zijn plicht het nu maar be kend te maken? Maar dat wilde hij niet, hij begreep dat het dan met zijn rust ge daan zou zijn. Zij zouden hem dan met heel andere ogen aanzien en hij wilde al leen maar Gijs de Peur blijven. Maar Jacob zou het weten, hij had wel niet veel met hem op, maar een breuk tussen vader en zoon door zijn schuld. Veron derstel eens, dat Arend en hij? Nee, zo gauw mogelijk ging hij er heen, Giessen van Vee- en Bouwlust, dat zou hij wel uitvissen. Morgen kon hij niet, maar woensdag ging hij er direct heen. Dat Vermeulen niet had uitgezocht, wie het dan wel was geweest, die wist toch, dat hij zelf niet de onbekende was. Daar was hij zeker te trots voor, maar om je zoon daarvoor op te offeren. HOOFDSTUK 24. DIEZELFDE morgen zaten boer Ver meulen en zijn vrouw weer in de goeie kamer. De boer had juist zijn boeken weggesloten en ging nog even tegenover zijn vrouw aan tafel een pijp stoppen. „Ik heb tegen de volgende week Kees gehuurd", deelde hij mede, terwijl hij zijn pijp aanstak. „Zo, wilde Dries hem laten gaan?" „Ja, die had toch geen werk genoeg meer voor hem". „Had je niet beter wat kunnen wachten?" „Nee, nu Jacob er uit is en Jan gaat trouwen, is er niemand meer op de boerderij. Kees komt inwonen en trekt in het kamertje van Jan". „Maar je had het toch best nog even kunnen aankijken, misschien komt Jacob wel weer gauw thuis". Bedachtzaam trok de boer aan z'n pijp. „Nee vrouw, dat geloof ik niet. Hij is er nu eenmaal uit en komt zo gauw niet terug. God heeft het zo gewild en mis schien is het wel voor zijn bestwil". „Ja", zuchtte de boerin. „Maar als hij terug zou willen komen, zal jij hem toch niet „Dat zal er aan liggen, je weet wat ik hem gezegd heb". „Maar Jaap, als hij nu eens koppig blijft?" „Dat is zijn zaak, als hij zonder een enkel bewijs die praatjes gelooft, moet hij ook de ge volgen dragen". „Nee, een bewijs had hij natuurlijk niet, het is wel niet goed te praten, maar we mogen toch ook niet vergeten, dat hij dacht dat Anne het hier gehoord had en dan, hij had toch ook gedronken". Langzaam schudde de boer het hoofd. „Nee, vrouw, het blijft er bij, van vreem den had ik het me nog kunnen indenken, maar dat je eigen zoon je voor zo gemeen aanziet". Hier haalde hij zijn zakdoek uit zijn zak en snoot omslachtig zijn neus. Hij wilde voor zijn vrouw niet weten hoe hij steeds opnieuw weer ontroerd was, wanneer hij aan het pijnlijke onder houd met zijn zoon werd herinnerd. Me delijdend zag de vrouw hem aan. „Heb je de notaris nog gesproken?" „Ja". „En heb je hem nog gevraagd wie het geweest is?" „Nee", klonk het stug. „Maar waar om niet, hij weet toch dat jij het niet was en als hij de naam noemt is het toch met die kletspraatjes afgelopen en dan kan Jacob ook weer (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1957 | | pagina 4