Knap dp die kale schutting met Ceta-Bever Buitenbijts
mt r- ^-m wrrrri'M^
Gijs de Peur
Texelse Konijnenfokkersvereniging
„KOTEX"
Zo heeft Kotex dan weer een zeer
geslaagde jongdierendag gehouden in
het fanfaregebouw.
De verwachtingen waren hoog, omdat
er goed gefokt was, mede dank zij het
zachte voorjaar.
Er waren 77 dieren ingeschreven, 11
verschillende rassen.
VLR wit A. Mosk lxzzg 4xzg; H. J.
Schraag lxzg 3xzg. VLR kongr. Mevr.
B. Barhorst 2xzg. Mieke Keijser gg. Fr.
HOW F. Schuit lxzg 3xgg. Kongr lxgg
H. Snoek lxgg.
Gr. Chinch J. Kikkert, Eierland lxzg.
BI. w. H. A. Witte 2xzzg 2xzg. G. Vis-
man, Oudeschild, 3xzg. WW Adr. Bak
ker 3xzg. P. v. Leeuwen, Eierland lx
zzg lxzg. J. Mast 5xzg. J. A. Barhorst
4xzg 2xgg. Zilvervos J. Mast lxzg lxgg.
Tan A. C. Pool lxzzg 3xgg. C. A. Blom
2xzg Papilon B. v. Elk lxzg. Rex Rus
C. Dijt lxzg. A. C. Pool lxzg lxgg.
Rex Geel Mieke Keijser 2xgg. Castor
Rex idem lxzg 3xgg. Rex BI. M. Roe
per 3xzg lxgg. KI. dwerg, C. A. Blom
lxzg. Holl. W. Kooij lxzg.
Als beste dier werd door keurmeester
P. S. Wesseling uit Amsterdam, geko
zen de BI. Wener ram van H. A. Witte
Nummer twee werd Tan van A. C.
Pool, beide dieren wonnen een fraaie
beker. Als derde kwam weer een BI. W.
van H. A. Witte, deze won een lauwer
tak. Als 4de kwam ons jeugdlid P. van
Leeuwen met een WW, med. en als 5e
A. Mosk, met witte VI. Reus, med. al
deze dieren behaalde zzg.
Als beste dier der jeugdleden kwam
de WW van P. van Leeuwen en 2e werd
Castor Rex van Mieke Keijser.
Kotex kan zeer tevreden zijn over de
uitslag. Ook de Kotex jeugdleden kwa
men best voor de dag. Er werd 5xzzg,
39xzg, 24xgg gegeven en slechts 1 dier
kwam niet voor bekroning in aanmer
king. Keurmeester Wesseling was zeer
goed te spreken over het geheel, in het
bijzonder over de hulp tijdens de keu
ring, vooral Mevr. Barhorst als schrijf
ster verdient een pluim.
En nu, sportvrienden, verzorgt uw
dieren goed, zodat wij nu eens met een
grote collectie op de jubileum-bonds-
show in de RAI te Amsterdam kunnen
uit komen. Deze show wordt gehouden
ter gelegenheid van het 60-jarig be
staan van de NKB.
Allen gefeliciteerd met de successen.
H. A. Witte
TE HOOFDDORP BENOEMD
Den Hoorn. De heer Dick Drijver is
benoemd tot onderwijzer aan de o.l.
school te Hoofddorp.
NIEUWE AVONTUREN VAN PIMBA
en werd door de sterke stroom
meegesleurd
Pimba moet al zijn krachten inspannen
om drijvende te blijven. Hij is een goed
zwemmer maar de pogingen, om Bombas
te bereiken, hebben hem zo uitgeput, dat
hij geen kans ziet, tegen de stroom in, de
oever te bereiken. Ternauwernood weet
hij een stuk drijfhout te grijpen. Hij
klemt er zich krampachtig aan vast en
verder kan hij voor het ogenblik niets
anders doen dan zich te laten meedrijven.
Even rusten dan maar, denkt Pimba. De
rivier stroomt snel en sleurt hem mee.
Maar het hout is stevig en als hij zich
nu maar goed vastklemt, zal hij niet
verdrinken. Hij moet alleen op letten of
er geen krokodillen in de buurt zijn. Hij
kijkt even in het rond maar kan er geen
ontdekken. Wie hij wel ziet? Bari! Bang
loopt het aapje langs de oever en angstig
kijkt het naar Pimba. Hij verlies zijn
baas geen ogenblik uit het ook. Waar de
rivier een bocht maakt, wil Pimba pro
beren, aan land te komen. Het zal niet
meevallen maar hij kan toch zo niet lan
ger blijven drijven? Het moet lukken!
MOEDERCURSUSSEN
Maandag 9 september en dinsdag 10
september zullen de moedercursussen
aanvangen en wel op de volgende tij
den:
In De Koog: maandagavond 7 uur in
het Jeugdhuis.
Den Burg: maandagavond 8.30 uur in
het consultatie bureau.
Den Hoorn: dinsdagmiddag 2.30 uur in
Ons Huis.
Oosterend: dinsdagavond 7 uur in het
gebouw van chr. belangen.
Oudeschild: dinsdagavond 8.30 uur in
het dorpshuis.
Zoals bekend houdt iedere cursus 14
lessen in, 10 lessen over zuigelingen en
4 over kleuters. Het cursusgeld zal 3,50
bedragen.
Belangstellenden kunnen zich als nog
opgeven.
S.V.O.-nieuws
Zondag speelt het 1ste uit tegen ZAP
4. Mannen, laat de eerste klap een daal
der waard zijn.
R.K. ONTWIKKELINGSCLUB
Op uitnodiging van het bestuur van
de R.K. Ontwikkelingsclub zal donder
dag 12 september a.s. de oud-commis
saris van politie te Amsterdam, de heer
H. Voordewind, voor haar leden een
causerie houden over het werk van de
rechercheur en daarmee als eerste spre
ker van het winterseizoen 1957-'58 de
ontwikkelingsavonden openen. (Zie de
adv. in dit nummer.
Met de samenstelling van het win-
terprogramma is er vooral naar ge
streefd om die onderwerpen te kiezen,
die niet alleen voor een ieder aantrek
kelijk, maar bovendien ook bijzonder
actueel zijn.
FILMNIEUWS:
ONSTERFELIJKE LIEFDE
In deze „Miracle in the rain" zien wij
liefde ontstaan tussen een nogal le-
vensschuw meisje en een ook niet be
paald overmoedige jongeman, die op
het punt staat voor het vaderland in
Europa te gaan strijden. Na de prille
liefde volgt het harde afscheid en de
dood van de jongeman aan het front.
Het meisje is aanvankelijk ontroost
baar, maar vindt tenslotte toch enige
houvast dankzij de Rooms Katholieke
Kerk. Op de rand van de dood vindt
tenslotte een wonder plaats.
De film is niet slecht gemaakt, maar
al spoedig gaat het goede sentiment
over in sentimentaliteit. Jane Wyman
speelt het meisje, Van Johnson de jon
geman.
DE GEVANGENE IN DE WOESTIJN
Aan sensatie ontbreekt het in deze
rolprent niet: een meisje wordt door
een groep Indianen ontvoerd en eerst
jaren later weet men haar te vinden. De
ontvoerde is dan geen negen meer, maar
een jonge vrouw, die zich temidden van
de Indianen best thuis voelt en ér aan
vankelijk niet aan denkt om naar de
wereld van de blanken terug te keren.
Ten lange leste neemt zij echter toch
afscheid van de Indianen omdat
maar dat zullen wij u nu eens niet ver
klappen.
Nederlands nieuws
Zesde internationale marathon in En
schede. De Sneekweek 1957. Tennis-
tournooi om de nationale titels. Tenten
kamp Ockenburch na slagregens leeg
gestroomd. „Hier is het", droomeiland
voor ondernemende jongens uit Amster
dam-Oost. Nieuws uit de West.
Wereldnieuws
Montgomery in Nijmegen ontvangen.
In Cairo is het proces tegen de samen
zweerders begonnen. Oliebrand op het
meer van Maracaïbo. De Grand Prix
d' Automobile van Pescara. Rik van
Steenbergen wordt wereldkampioen op
de weg..
BOOTDIENSTREGELING N.V. T.E.S.O.
Werkdagen:
Van Texel: 5.20 7.40 10.25 13.05
15.30 18.10
Van Den Helder: 6.30 9.20 11.40 14.20
16.45 19.35
Zon- en alg. erkende chr. feestdagen:
Van Texel: 7.40 10.25 16.00 18.25
Van Den Helder: 9.20 11.30 17.15 19.30
DE TONEELGROEP „PUCK"
komt met „De knecht van twee
meesters"
Op dinsdag 17 september a.s. zal de
toneelgroep „Puck" zijn eerste voor
stelling op Texel verzorgen. Opgevoerd
zal worden Goldini's blijspel „De knecht
van twee meesters.
Het stuk bespeelt het thema, dat het
zeer moeilijk is om twee meesters te
dienen.
Manuel van Loggum schreef in het
Algemeen Dagblad Rotterdam er o.m.
het volgende over: „Deze uitvoering
geeft weer een uitstekend voorbeeld van
de specifieke begaafdheid, die de to
neelgroep „Puck" voor dit soort stuk
ken toont. Het blijspel werd gebracht
in een vlotte, fleurige voorstelling, in
verrassende decors van Herman van
Elteren, onder regie van Egbert van
Paridon.
Wim van den Heuvel was de doortrap
te knecht, die twee meesters weet te
dienen en de daardoor ontstane ver
wikkelingen tot een goed einde weet
te brengen. Door zijn clowneske wend
baarheid maakte hij een kostelijke fi
guur van deze Truffaldino. Uiterst ver
makelijke typeringen gaven verder
Paul Storm als de gierige Pantalone,
Egbert van Paridon als de windbuilerige
Dottore en Jan Grefe als een herbergier.
Tine de Vries wist door haar mimi
sche vlotheid haar rol als kamenier een
opmerkelijk overschot aan komische
werking mee te geven.
Er waren verder van Greet Feldman
en Eric van der Donck goed opgezette
rollen van een liefdespaar, Piet Romer
was een zwierige Florindino een Tu-
rijns edelman en Karin Haage was zijn
als man verklede beminde, een rol die
zij de vereiste en overtuigende menge
ling van lieftalligheid en robuustheid
gaf."
„De Tijd" schrijft er over: „Carlo
Goldini moet voor het huidige toneel
publiek „gemaakt" worden. Een repro-
duktie zonder meer van de vruchtbare
schrijver zou het niet meer doen. Col-
dini's tekst en situaties zijn voor regis
seur en acteur eigenlijk een commedia
dell'artestramien; speelsheid, fantasie,
uitbundigheid desnoods moeten zorgen
voor de franje bij het patroon, dat het
dan tegenwoordig nog heel goed weet
te doen voor een plezierige, genoeglijke
toneelavond. Dat is dan ook het uit
gangspunt geweest voor Egbert van
Paridon, die als regisseur verantwoor
delijk is voor de jongste reprise van
Goldini's „De knecht van twee mees
ters."
De genoeglijke detail-scenes doen een
beroep op de frisse vindingrijkheid van
de regisseur en Van Paridon heeft dat
beroep niet onbeantwoord gelaten. Hij
had verschillende plezierige vondsten:
de diner-scene met de hollende knecht
en koks en het brief-tafereel tussen
Truffaldino en Smeraldina werden zon
der overdreven uitbundigheid allerge
noeglijkst, onbezorgd en ongecompliceerd
toneel.
De jonge acteur Wim van den Heu
vel, als de dubbel dienende knecht,
maakte er een prettig en fris gespeel
de, onvervaard fantaserende, draaiende
en dravende kwajongen van. Eerste
voorwaarde voor deze figuur lijkt ons,
dat de speler er zelf plezier in moet
hebben, en daarvan gaf Van den Heu
vel meestentijds blijk. Een uitdrukkelijk
compliment voor Herman van Elterens
decor. Het Haarlems publiek keek er
met plezier naar, gelijk het veelal met
plezier naar Goldini's comedie luister
de."
Voor deze voorstelling zijn nog een
beperkt aantal kaarten verkrijgbaar.
Men kan of een losse kaart voor deze
avondvoorstelling bekomen; of een ge
combineerde kaart, die naast deze to
neelvoorstelling ook nog toegang geeft
tot het concert, dat op donderdag 17 ok
tober a.s. door het Noordhollands Phil-
harmonisch Orkest in de Nederlands
Hervormde kerk te Den Burg wordt ge
geven. De prijzen zijn resp. f2.en
f4.—.
De kaarten zijn verkrijgbaar bij de
VVV-bureaux te Den Burg en te De
Koog en voorts bij mej. Dijt, Warmoes-
straat 20 te Den Burg. De bewoners van
de overige dorpen kunnen de kaarten
„STROPERS"
een spannend jongensboek
Zojuist ontvingen wij ter recensie het
dezer dagen van de pers gekomen jon
gensboek „Stropers", geschreven door
onze vroegere eilandgenoot de heer F.
Nijland. Een boek, dat je in één ruk
zoudt willen verslinden.
Wij horen moeder al zeggen: „Toe,
Piet, nou naar bed, morgen lees je het
volgende hoofdstuk maar." Ja, de heer
Nijland, zelf nauw bij het onderwijs be
trokken, wétend wat voor de jeugd ge
sneden koek is, heeft naar onze mening
een boek de wereld ingepend, dat een
groot aantal jongens van a tot z zal
boeien. Het sympathieke van dit boek
is voorts, dathet verhaal zich af
speelt op ons eiland, in welks vrije na
tuur de heer Nijland zelf ook al heel
wat voetstappen en kaal geplukte braam
-struiken heeft liggen. Het boek is uit
gegeven door Van Gorcum Comp.
N.V., Assen, 158 bladzijden vol avon
tuur, gezellig geïllustreerd en volstrekt
niet duur, want voor f4,25 staat het
boek in uw kast.
Hier laten wij nog een uittreksel vol
gen:
Goed beschut tussen de dennen, ver
borgen onder braamstruiken, zitten 2
jongens, - twee doodgewone Texelse
jongens - en zij bespreken hun plannen
voor de volgende zomer.
Zo heel graag willen ze, net als zo
veel anderen, die de vakantie op hun
eiland komen doorbrengen, er op uit
trekken met een tent.
Wat zullen ze dan heerlijke avontu
ren beleven! Maar.... de grote moei
lijkheid is: ze hebben geen geld om die
fijne plannen uit te voeren. Nu zinnen
ze op middelen om hun klein kapitaal
tje dat ze verdiend hadden met bollen
pellen en aardappels rooien, te vergro
ten
In hun pogingen daarin te slagen, ge
raken de jongens, Harm en Klaas, duch
tig in de knoop met zichzelf en ook
met anderen. Ze ontsnappen op het
kantje af aan grote gevaren. Ze heb
ben allerlei ontmoetingen, die vaak tot
spannende avonturen aanleiding geven.
En tenslotte krijgen ze toch de veel
begeerde tent, zij het ook op heel ande
re wijze dan zij ziph hadden voorge
steld.
En als dan de zomervakantie is aan
gebroken, gaan zij werkelijk kampe
ren en de avonturen die zij dan op hun
mooie, zonnige eiland beleven worden
door de schrijver zó levendig en boei
end beschreven, getuigen bovendien van
zóveel kennis van het leven in een tent
in bos en hei en aan zee, dat elke jon
gen dit spannende boek in één adem
zal trachten uit te lezen.
Zelfs de ouderen zullen dit frisse en
boeiende boek met vreugde in handen
nemen en het evenmin terzijde leggen
voor ze weten, hoe deze jongens er in
slagen hun soms hachelijke belevenissen
tot een goed einde te brengen.
Een echt boeiend jongensboek, een
boek voor de ouderen die met de jeugd
kunnen meeleven en meedoen.
WIJ EN HET VERKEER
Met het verkeer hebben wij allemaal
jong en oud, dagelijks te maken. Daar
om is het verheugend, dat de Vereni
ging voor Veilig(er) Verkeer actief blijft
en binnenkort op alle dorpen nog eens
hard op de trommel gaat slaan. Overi
gens: ze komen met een geluidswagen
naar Texel en door de straten van alle
zeven dorpen. Toch met veel tam-tam
dus en dat is niet overbodig, want 't is
niet overdreven als wij zeggen, dat wij
allemaal van tijd tot tijd de verkeers-
voorschriften negeren of ons aan ver
zuim bezondigen. Maar.een onge
luk kan in een heel klein hoekje schui
len en de gevolgen soms zeer ernstig.
Aan de hand van een aantrekkelijk
filmprogramma hoopt de Bond er ons
nog eens op te wijzen hoe het moet.
's Middags wordt de aandacht van de
jeugd gevraagd en 's avonds hoopt men
op volle zalen met volwassenen.
eventueel ook schriftelijk aanvragen bij
de secretaris van de Culturele Raad.
Wacht u niet te lang, want dan zou u
wel eens te laat kunnen zijn, want de
zaal is reeds voor twee derde gevuld
met houders van abonnementskaarten.
GEDIPLOMEERDE MELKERS
Voor de op Texel gehouden melkers
examens zijn geslaagd: A. Schouten, Ei
erland 169,5 p., C. J. M. Hoedjes, Eier
land 184 p., G. W. Jimmink, De Waal
166 p., J. F. J. Hoedjes, Eierland 173 p.,
F. J. Bakker, Den Hoorn 170 p., W. Bak
ker, Den Hoorn 173,5 p., M. H. Eelman
Den Burg 172 p., C. J. Witte, Oosterend
172 p.
INGEZONDEN
Het heeft mij altijd zeer verheugd,
wanneer er in de pers afkeurend werd
geschreven over het duivenschieten in
Monte Carlo, door lieden die klaarblijke
lijk door hun maatschappelijke (geld)
positie niet meer weten dat ook duiven
levende en gevoelige wezens zijn.
Zoiets kon bij ons in Nederland niet
gebeuren, tenminste dat dacht ik.
Tot dat ik met mijn vrouw en dochter
kamperende op ons prachtige Texel, liep
te wandelen langs het strand, en in de
buurt waar elk jaar duizenden natuur-
en vogelliefhebbers komen om de broed
plaatsen van de meeuwen te zien, hoor
de schieten. Ineens kwam er een meeuw
uit de lucht naar beneden fladderen, hij
kwam op het strand terecht, even later
zag ik er weer één in het duin terecht
komen en toen nog één. Het duin op
klimmend werd ik opnieuw geconfron
teerd met een aan een schot hagel ten
prooi gevallen vogel, die in het duin te
zieltogen lag.
Wat voor een mentaliteit moet zo'n
jager bezielen. Hij was vergezeld van
enige belangstellende personen, waar
onder een kind. Welk een plezier om
deze vogels neer te schieten en ze dan
maar rustig te laten sterven.
Ik zou niet graag in zijn plaats willen
zijn.
Ook begrijp ik niet, dat de overheid
hier niets tegen doet.
Natuurvriend.
Aan de woorden van deze meeleven
de badgast hebben wij uiteraard weinig
toe te voegen. Van de zijde van de Ver
eniging tot Bescherming van Vogels
merkte men op, dat de zilvermeeuw
zoveel wandaden op z'n geweten heeft,
dat men tenslotte wel tot bestrijding
van deze vogel moést overgaan, maar
dan dient men voorop te blijven
stellen, dat het onze plicht is- om deze
vogels niet nodeloos te laten lijden.
Een konijn, dat, niet helemaal goed ge
raakt, verder holt legt iedere rechtge
aarde jager met een tweede en indien
nodig met een derde schot neer, een
aangeschoten meeuw dient men even
eens zo spoedig mogelijk uit zijn lijden
te verlossen. In dit geval heeft de ja
ger wel zeer onsportief en haast on
menselijk gehandeld. Een ieder, die
respect heeft voor wat leeft en groeit,
zal dat met ons eens zijn. Wij hopen
daarom dat alle jagers dit zullen in
zien.
Zoals bekend worden ieder seizoen in
de kolonie „De Westerduinen" grote
aantallen eieren van de zilvermeeuwen
geraapt, een zeer klein aantal laat men
bewust liggen opdat de zilvermeeuwen
door de „gelukkige" vogels gelokt blij
ven en daar ter plaatse blijven koloni
seren. Deed het Staatsbosbeheer dit
niet, dan zouden de zilvermeeuwen
zich over het geheele duingebied van
Den Hoorn tot de vuurtoren gaan ver
spreiden en zou men Texel vlugger dan
u vreest het meeuweneiland moeten
gaan noemen. Bovendien zou de domi
nerende meeuw vele soorten kleinere
vogels geen plaatsje onder de Texelse
zon meer gunnen. Daarom moet de
meeuw systematisch worden bestreden.
Zijn er jagers, die zich gedrongen ge
voelen om de zilvermeeuw neer te
knallen, wel laten zij dit dan bij win
terdag doen, dus buiten het toeristen-
seizoen om, opdat wij voor incidenten
als deze gevrijwaard blijven.
En mocht er eens buiten hun schuld
een. meeuw tóch gewond komen, wel
dan is er altijd nog een conseivator
van een museum, die het slachtoffer
gaarne in zijn asiel zal opnemen.
FEUILLETON
door J. G. J. Bax
44. Ook de dokter was erg blij geweest
met zijn klok, het was dan ook een
prachtstuk, met al dat houtsnijwerk en
die koekoek. Hij was blij dat-ie hem zelf
niet had gehouden, want hij was ge
schrokken toen dat ding ineens er uit
kwam zetten. Voor Bertje was nu ook ge
zorgd, die kon precies zoveel en zo lang
leren als hij wilde. Voor hem zelf was er
ook een aardige cent overgeschoten,
meer dan hij ooit had bezeten. Zij had
den hem met alle geweld uit zijn schuit
willen hebben, hij moest toch maar weer
bij hen in de stad komen wonen, had
zijn schoondochter aangedrongen. Daar
dacht hij echter niet aan, hij was in het
dorp helemaal ingeburgerd en het be
viel hem hier best. Een nieuwe bak
fiets, die zou hij zich aanschaffen, er
mankeerde bepaald iets aan, want bij de
bochten moest hij altijd oppassen. Overi
gens wist hij eigenlijk niet waarmee hij
zichzelf nog plezier kon doen. Daarom
had hij de rest van zijn geld bij de nota
ris gelaten. Die zou voor een paar goeie
aandeeltjes zorgen, waarvan hij elk jaar
wat zou trekken. De schuldbekentenis
van Rinus, die terwille van de discretie
op naam van de notaris stond, maar aan
hem overgedragen was, had hij in zijn
zak. Hij had er op gestaan, die zelf in
handen te hebben, want hij wilde niet,
dat de jongen ooit zou worden gemaand.
De notaris had wel gezegd, dat dit zon
der toestemming van hem nooit zou ge
beuren, maar hij vond het zo toch maar
veiliger, je kon nooit weten.
Hij was juist in de buurt van zijn
schuit aangekomen, toen hij opschrok van
de luide waarschuwende klank van een
fietsbel. Snel sprong hij opzij, maar
werd tegelijk bij zijn schouder gegrepen.
Verschrikt omkijkend zag hij het lachen
de gelaat van Frans Vermeulen. Kwaad
voegde hij hem toe: „Ben jij het! Is me
dat schrikken!" „Dan moet je maar niet
midden op de weg gaan lopen". „Laat je
opknopen", rijmde Gijs. Met zijn hand
op Gijs' schouder rustend reed Frans
langzaam met hem op. „Jij hebt toch
maar een leventje Gijs" „Dan zal jij het
zwaar hebben, een beetje de boer op, 'n
keertje naar de markt en ze bennen
weer verdiend". Vorsend zag hij hem
aan. „Ja", bekende Gijs, die nog met hui
vering aan zijn laatste rit met Frans
terugdacht, „maar jij bent het gewoon".
Omdat hij hieraan niet graag werd
herinnerd, ging hij snel op een ander
onderwerp over. „Heeft je vrouw al een
andere meid?" „Nog steeds nog, ik kijk
nog aldoor naar een geschikte uit. Het
was jammer dat Marietje weg moest, ze
kon zo best met Gerda opschieten. Gaat
ze nog niet trouwen?" „Ja, maar ze wil
len het eerst nog effen aankijken of Rinus
het bolwerken zal". „Zo, dat is verstan
dig; tussen twee haakjes, heb jij ook van
die geruchten over mijn broer gehoord?"
„Wat bedoel je?" „Er schijnt beweerd te
worden, dat Jaap Rinus geholpen zou
hebben". „O, ja, daar heb ik ook iets van
gehoord, gewoonweg krankzinnig". „Zou
je denken?" Ze waren nu bij de schuit
gekomen. Frans stapte af en bleef nog
even staan.
„Jij gelooft het toch zeker niet?" vroeg
Gijs verwonderd. „Ach, ik weet het niet,
voor zo gemeen zie ik Jaap wel niet aan,
maar als-ie zijn zin eenmaal wil door
drijven. En dan zullen ze het toch wel
niet uit hun duim gezogen hebben".
„Maar Frans", viel Gijs verontwaardigd
uit, „mot jij dat als eigen broer nou ge
loven, kletspraatjes zijn het en anders
niks". „Wat verdedig jij hem zo ineens".
„Verdedigen; nee, maar ik kan niet uit
staan, dat die praatjes direct maar ge
loofd worden". „Ja, zo zijn de mensen nu
eenmaal, Gijs maar het ergste is nog,
dat Jacob het ook gelooft".
„Jacob?" vroeg Gijs ongelovig. „Jacob,
zijn eigen zoon gelooft zoiets?" „Ja, dat
wist jij natuurlijk niet, maar ik kan het
jou wel in vertrouwen zeggen, daarvoor
is hij weggegaan".
Hevig verschrikt zag Gijs op. „Nee, dat
is toch zeker niet waar?" „Moet je daar
zo van schrikken? Het is zo". Gijs was
intussen weer van zijn schrik bekomen
en vroeg: „Waar ie-ie nou?" „Bij Giessen.
Van Vee- en Bouwlust, even voorbij de
tweede verlaat, die ligt ziek. Maar ik
ga eens door, ga jij vanavond nog naar
het Baarsje?" „Ja, dat was wel mijn
plan". „Nou salut dan".
In gedachten verdiept ging Gijs zijn
schuit binnen en viel in zijn leunstoel
neer. Jacob geloofde dus, dat zijn eigen
vader hem zo bedrogen had. Door zijn
schuld was hij het huis uitgegaan. Ja,
door zijn schuld; was hij niet achter de
schermen gebleven, dan waren die praat
jes ook nooit in de wereld gekomen.
Maar wie had zoiets kunnen denken?
Was het niet zijn plicht het nu maar be
kend te maken? Maar dat wilde hij niet,
hij begreep dat het dan met zijn rust ge
daan zou zijn. Zij zouden hem dan met
heel andere ogen aanzien en hij wilde al
leen maar Gijs de Peur blijven. Maar
Jacob zou het weten, hij had wel niet
veel met hem op, maar een breuk tussen
vader en zoon door zijn schuld. Veron
derstel eens, dat Arend en hij? Nee, zo
gauw mogelijk ging hij er heen, Giessen
van Vee- en Bouwlust, dat zou hij wel
uitvissen. Morgen kon hij niet, maar
woensdag ging hij er direct heen. Dat
Vermeulen niet had uitgezocht, wie het
dan wel was geweest, die wist toch, dat
hij zelf niet de onbekende was. Daar was
hij zeker te trots voor, maar om je zoon
daarvoor op te offeren.
HOOFDSTUK 24.
DIEZELFDE morgen zaten boer Ver
meulen en zijn vrouw weer in de goeie
kamer. De boer had juist zijn boeken
weggesloten en ging nog even tegenover
zijn vrouw aan tafel een pijp stoppen.
„Ik heb tegen de volgende week Kees
gehuurd", deelde hij mede, terwijl hij
zijn pijp aanstak. „Zo, wilde Dries hem
laten gaan?" „Ja, die had toch geen werk
genoeg meer voor hem". „Had je niet
beter wat kunnen wachten?" „Nee, nu
Jacob er uit is en Jan gaat trouwen, is
er niemand meer op de boerderij. Kees
komt inwonen en trekt in het kamertje
van Jan". „Maar je had het toch best
nog even kunnen aankijken, misschien
komt Jacob wel weer gauw thuis".
Bedachtzaam trok de boer aan z'n pijp.
„Nee vrouw, dat geloof ik niet. Hij is er
nu eenmaal uit en komt zo gauw niet
terug. God heeft het zo gewild en mis
schien is het wel voor zijn bestwil". „Ja",
zuchtte de boerin. „Maar als hij terug
zou willen komen, zal jij hem toch niet
„Dat zal er aan liggen, je weet
wat ik hem gezegd heb". „Maar Jaap,
als hij nu eens koppig blijft?" „Dat is
zijn zaak, als hij zonder een enkel bewijs
die praatjes gelooft, moet hij ook de ge
volgen dragen". „Nee, een bewijs had hij
natuurlijk niet, het is wel niet goed te
praten, maar we mogen toch ook niet
vergeten, dat hij dacht dat Anne het hier
gehoord had en dan, hij had toch ook
gedronken".
Langzaam schudde de boer het hoofd.
„Nee, vrouw, het blijft er bij, van vreem
den had ik het me nog kunnen indenken,
maar dat je eigen zoon je voor zo gemeen
aanziet". Hier haalde hij zijn zakdoek uit
zijn zak en snoot omslachtig zijn neus.
Hij wilde voor zijn vrouw niet weten
hoe hij steeds opnieuw weer ontroerd
was, wanneer hij aan het pijnlijke onder
houd met zijn zoon werd herinnerd. Me
delijdend zag de vrouw hem aan. „Heb
je de notaris nog gesproken?" „Ja". „En
heb je hem nog gevraagd wie het geweest
is?" „Nee", klonk het stug. „Maar waar
om niet, hij weet toch dat jij het niet
was en als hij de naam noemt is het
toch met die kletspraatjes afgelopen en
dan kan Jacob ook weer
(Wordt vervolgd).