P
Gelder
se ham 39
Rookt
S9
m
Spinaz
Hawa
banananas"^
59
Koelhü
isboter ^og™ 82
Vermi
19
Boterhi
amkorrels 39
Koffie
89
Pepera
mntballen 39
Lucifers
39
Slaolie
11Q
Calif.
pruimen
35
Albert Heijn
Vertrouwend op
komen wij met een grote
ft I t
1
Wat denkt u hiervan
En tvat denkt u hiervan?
De beste kwaliteit - netto prijzen - klantenobligaties
WACHTEN
1
ie literblik 59
i
m
I-
SpliterwteiC°m 31
Leverpastei b"k 37
Zware dweilen sr 59 Gemengde toffees dq
bmaasa£S53E 69 Tafelbeschuit 26
Haring
Citroensap
Biscuit Zaansc Molen, per rol 35
39
Speculaas
Daisy's kiDd 250 gM
Bruine bonen SOO gram 43
Jo of René
duurt altijd lang
1 daling van de wereldmarktprijzen
stabilisatie van het kostenpeil
verdere stijging van onze omzet
2
3
rOrSt GeWerse 250 gram
Cellij grof 250 gram
BH
i in tomatensaus 3 blik 1 00
BOOTDIENSTREGELING N.V. T.E.S.O.
geldig tot 23 november 1957
Werkdagen:
Van Texel: 5.20 7.40 10.30 12.50
15.20 18.10
Van Den Helder: 6.30 9.20 11.40 14.00
16.45 19.35
Zon- en alg. erk. chr. feestdagen:
Van Texel: 7.40 11.30 16.00 18.20
Van Den Helder: 10.30 12.45 17.10 19.35
i - JJ
FILMNIEU WS
„MIJN KIND IS ONTVOERD"
Moeten ouders, wanneer hun kind
ontvoerd is door bandieten, die een los
prijs verlangen, deze prijs betalen of
niet? De ontvoerders hebben alle troe
ven in handen en kunnen een losgeld in
casseren voor een kind dat zij inmiddels
al om het leven hebben gebracht. Dit
brengt een verslaggever er toe de mil
jonair Andy Stannard (Glenn Ford) tot
de overtuiging te brengen dat hij niet
de 500.000 dollars moet deponeren, die
kidnappers van hem verlangden.
Voor de televisie verklaart de bijna
radoloze vader dat hij er niet over pie
kert op het verzoek van de ontvoerder
in te gaan en bevestigt zijn woorden
met een eed op de Bijbel. Zijn broer,
zijn naaste medewerkers en zijn eigen
vrouw begrijpen deze houding niet en
veroordelen hem om zijn houding. Maar
Stannard begrijpt dat als niemand be
reid is een losprijs te betalen, er onher
roepelijk een einde aan dit sinistere
bedrijf moet komen Zowel Glenn Ford
als Donna Reed geven sterk spel in deze
emotionele film, die slechts af en toe
erg onwaarschijnlijk aandoet maar over
het algemeen zeer overtuigend is en
daarom een bezoek waard.
„BERENEILAND"
Zondagmiddag is er een speciaal kin
derprogramma van Walt Disney films.
De hoofdfilm is de prachtige natuur
film „Bereneiland".
Nederlands nieuws
O.a.: Comenius-monument onthuld;
Marken geen eiland meer; Visserijdag
voor artiesten en journalisten te Me-
demblik; Internationale windhonden
races in Den Haag; De Pluimpot is dicht,
Tholense getij-geul met nylonzakken af
gesloten; Nieuws uit de West: Nieuwe
logeergelegenheid voor Bosnegers in
Paramaribo.
Wereldnieuws
In de ban van de kunstmaan: Waar
nemingen in Moskou; Nehroe op bezoek
in Japan; Grondstofwinning voor de
atoomenergie; Koningin Elisabeth komt
in Canada aan; Ontploffing in de
Kashbah van Algiers; Automobielten
toonstelling te Londen.
NIEUWE AVONTUREN VAN PIMBA
.Hallo Bari, kom ook aan boord!"
Wat zijn deze mannen vriendelijk voor
hem! Ze hebben begrepen wat hij be
doeld en vertellen hem in gebarentaal,
dat zij hem naar huis zullen brengen.
Hoe kan dat, denkt Pimba pienter. Zij
weten toch niet waar ik woon? Als hij
daarover zit na te denken, komt een van
de vissers hem eten brengen. Hij eet het
graag op, want na die zwempartij heeft
hij honger gekregen. Ondertussen houdt
hij de mannen heel goed in het oog.
Daar hoort hij Bari. Hij kijkt en ont
dekt het aapje aan de oever, zwaaiend
en roepend naar zijn vriendje. De vissers
zien het en als Pimba duidelijk maakt,
dat hij bij dat aapje hoort en dat dat
aapje dus bij hen in de boot moet ko
men, vinden de vissers het best. Ze stu
ren naar de wal. Prachtig, denkt Pimba,
nu spring ik van het schip en loop met
Bari hard weg. Hij wil maar liefst zo
snel mogelijk bij deze mannen vandaan.
Hij verdenkt hen ervan, dat zij zijn kost
bare ring willen afnemen. Dan legt de
boot aan.
DAMCLUB TEXEL
Uitslagen van 25 oktober 1957:
Jeugd:
J. v.d Bout-J. A. v.d. Slikke 02
W. Laan-J. Vonk 02
J, Moerbeek-P. Roeper 20
P. v.d. Wulp-T. Verheijen 02
A.:
S. v. Heerwaarden-P. W. Kooi 20
C. Meedendorp-S. v. Heerwaarden Johzn.
20
W. A. v. Zeijlen-Jac. v Heerwaarden
2—0
C. v. Heerwaarden-S. Bakker 11
J. Hooijberg-C. Dijker 02
B.:
A. Vinke-C. v.d. Werf 2—0
J. Schoo-G. Dros 02
Jas Vinke-D. v.d. Werf 11
C.:
Jb. Koorn-C. Vinke 11
J. Hillen-P. Bruijn 02
Siem hield het lang vol, maar een
klein foutje is voor C. Meedendorp vol
doende. Met de volle winst uit 5 partijen
is hij voorlopig ongenaakbaar. W. A. v.
Zeijlen speelde zijn tegenstander op
tempo vast, terwijl J. Hooijberg iets
probeerde wat voor C. Dijker gekauwde
kost bleek.
A. Vinke behaalde in B. winst uit 'n
overwegende stand, wat Jas niet kon. Hij
mocht tenslotte blij zijn met de punten
verdeling.
In C. was de bezetting niet groot en
behaalde P. Bruijn z'n eerste punten.
Met wat rustiger spel volgen er wel
meer.
Het eerste tiental gaat zaterdag a.s.
naar Andijk en indien daar hetzelfde
resultaat wordt bereikt als tegen Dam-
lust zit er weer van alles in, te meer
daar de Zijpe zich heeft teruggetrokken.
De jeugd heeft deze week vakantie.
Uitslagen:
(in een rij voor het loket)
Haalt daarom uw plaatsbewijzen
voor boot en trein in voorverkoop
bij de V.V.V.
S.V. Texel
DTS-Texel 9—0, BKC-Limmen 2—2;
RKAFC-WGW 1—3; Vios-Hollandia T.
2—0, VZV-JVC 2—1; Heider-Succes
4—1.
Adspiranten: WGW a-Texel a 01;
Oosterend b-Texel b 15; Texel c-Oos-
terend a 08.
Handbal: Texel a-Dosko a 13.
Texel 1 kwam met de kous op de kop
uit Oudkarspel. Een verpletterende ne
derlaag. Wat de rede daarvan is weten
we nog niet. Of het nu een dikke of een
magere nederlaag was, maakt niet uit.
De punten waar het om gaat gingen weer
verloren. De toestand ziet er beslist niet
gunstig uit. WGW behaalde haar eerste
punten. Ook Helder wist te winnen. Het
begint in de onderste helft wel wat te
dringen.
Texel wees op je hoede, tracht erger
te voorkomen. Houd de moed en de goe
de geest in de ploeg.
Texel a wist in Den Helder met 10
te winnen. Het heeft er wel flink ge
spannen, maar we doen het goed.
Texel b won van Oosterend b wat te
verwachten was; natuurlijk waren er
weer wegblijvers. Dat moet nu eens uit
zijn. Texel c kon het l&ng niet bolwerken
en het werd 70 en dat was nog een
koopje.
Handbal:
De adsp. speelden een spannende snel
le wedstrijd. Het veld was bijzonder
glad maar Dosko paste zich beter aan,
was sneller en gevaarlijker. Gelukkig
was onze doelverdedigster in prima
vorm en heeft tal van moeilijke schoten
onschadelijk gemaakt. De Texel-aan-
vallen waren wel talrijk, maar niet zo
kansvol, het schieten was te onzuiver en
de lat stond telkens in de weg.
Voor volgende week: Texel-Vios;
Texel 2 naar Helder 4; Adsp.: Texel a-
BKC a; De Koog a-Texel b; Cocksdorp
a-Texel c.
WGW-Texel 1; WGW a-Texel jun.;
JHC adsp.-Texel adsp.
De gehele Texel-familie dus aan de
slag. Vergeet de training niet.
Wjj HNtyflttó 01 Op
W:':\
S&.V.
250 gram
grote fles I I O
QinCkOOOtinQlcOn vanillt-baztlnoot-cbocolade zak 200 gram «O
Sunkist Q Q
per blik wU
2 SO gram
kinderbiscuits 28
feuilleton
door H. Westenberg
5. Maar Leotine lacht niet. Zij staart de
vreemde jongen voortdurend aan en de
krankzinnigste gedachten spoken door
haar hoofd. Die jongen daar voor haar
lijkt sprekend op haar man! Die blauwe
ogen, dat heel lichtblonde haar, de
brede bouwZij denkt aan een por
tretje, dat zij in haar bureau bewaart
van Thomas, als knaap. Daar staat hij
ook zo wijdbeens, met de handen in de
zakken en heeft precies dezelfde open,
energieke blik in de ogen als dat kind,
dat nu voor haar staat. En hoe was dat
toch indertijd in dat ziekenhuis St. Ma
deleine? Het was zondag. Ergens in de
stad was een optocht, waar de helft van
het personeel heen was. En het had zo
vreselijk lang geduurd later, voor men
haar het kind had laten zien. De ver
pleegster had zich nog verontschuldigd
door te zeggen, dat er nog twee andere
kinderen geboren waren, te vroeg ge
boren. Daardoor was de boel een beetje
door elkander gelopen.
En Leotine had het kind lange tijd in
haar armen met wantrouwen bekeken.
Als ze het maar niet verwisseld hadden,
had ze gedacht. Maar het kind was zo
schattig geweest met het donkere zijde
achtige haar en toen was Tom binnen
gekomen en later had zij er onbewust
nog heel dikwijls aan gedacht en betwij
feld of René wel werkelijk haar kind
was. Zelfs in de eerste ^jaren van zijn
leven had zij vaak tevergeefs naar enige
gelijkenis tussen hem en zijn ouders ge
zocht! Hoe dikwijls had ze niet gezegd,
dat een eigen kind niet zo ondeugend
en harteloos tegen zijn ouders kon zijn!
En zou het zo wonderlijk zijn, als de
oplossing voor René's koppigheid en
onwil gevonden zouden worden in het
bewijs, dat hij niet haar kind, maar
Zij rilde, en haar -bevende handen om
klemden de tas. „Hoe heet je eigenlijk?"
vraagt zij zacht.
De jongen is verlegen geworden door
het gedrag van de wonderlijke dame.
„Joachim Frank", zegt hij eveneens op
zachte toon.
Met van ontroering bevende lippen
vraagt Leotine verder: „Weet je mis
schien ook toevallig of je thuis of in
een ziekenhuis geboren bent?"
Neen, dat weet de jongen niet.
„Zijn je ouders ook zo blond als jij
bent?"
Neen, zijn moeder is bruin, zij heeft
bruin krullend haar. En zijn vader moet
ook donker zijn geweest. Maar een groot
moeder van hem moet blond geweest
zijn, heeft zijn moeder hem verteld.
„Heb je wel eens van een ziekenhuis
gehoord, dat St. Madeleine heet? In de
Sharie de Bulak?"
De jongen staat een ogenblik in ge
dachten verzonken, zijn voet trekt fi
guren in het zand; dan heft hij het
hoofd op. Ja, daar heeft hij wel eens over
horen spreken. Toen hij heel klein was
en eens een ernstige uitslag had, had
zijn moeder hem daarheen gebracht. En
zij had gezegd: „Nooit weer!"
Joachim Frank weet niet wat hij ver
der moet zeggen, hij voelt zich niet op
zijn gemak. Wat mankeert die dame
eigenlijk? Zou zij niet goed bij het hoofd
zijn? Hij zou het liefst weg willen lopen.
„Jk moet nu naar huis", zegt hij. Leo-
tine's gedachten keren met moeite naar
de werkelijkheid terug. „Ja, natuurlijk,
je moet naar huis. En ik ook. Kom,
Joachim, breng me nog even naar een
auto! En dan moeten we elkaar toch
nog eens terugzien, nietwaar, je wilt
toch zeker mijn jongen wel eens komen
opzoeken?"
Joachim Frank knikt gehoorzaam.
Maar hij denkt: „Nee, opzoeken zal ik
je zeker niet! Je bent me een beetje te
raar! En als je soms denkt, dat ik je
mijn adres vertellen zal, dan heb je het
ook mis!
Ze spreken geen woord als zij naar de
uitgang van het park lopen. Joachim
Frank draagt ridderlijk Leotine's pakjes
en handtas. Dan plotseling holt hij weg
en komt met een taxi terug, waarna hij
haar met een aangeboren hoffelijkheid
helpt instappen.
„Wat doe je dat allemaal keurig!"
bewondert Leotine en kijkt hem aan met
een eigenaardige weemoedige blik in de
ogen. Dan geeft zij hem een hand: „Dank
je wel, Joachim en vertel me nu nog
waar je woont, ik zou je immers gauw
eens uitnodigen?"
Joachim wordt vuurrood. Daar heb je
't al! Wat moet hij nu zo gauw zeggen
om van het gezeur af te zijn?
„Nu?" zegt Leotine, terwijl zij zijn
hand nog vasthoudt, „wil je het mij niet
vertellen? Het is toch geen geheim?"
„In de Sharia Imad-el-Din
„En het nummer?"
De jongen aarzelt. „Twintig!" zegt hij
aan haastig.
Eindelijk laat Leotine nu zijn hand
los. Ze zuchten allebei. Joachim slaat
met een bons de deur van de wagen
dicht. Langzaam rijdt de auto weg, ter
wijl Leotine's ogen de jongen volgen met
de uitdrukking van een dier, dat gevan
gen is; en in de gloedhitte van de ste
kende zon rilt zij
THOMAS BRACKWIESER heeft in
lange tijd niet zo'n goed humeur gehad.
Zijn jongen, die hij in de hal ontmoet,
knijpt hij in de wangen, hij gooit zijn
hoed naar het dienstmeisje en stormt
als een kind Leotine's kamer binnen.
„Hallo, Tine, zal ik je eens wat ver
tellen? Nou raad eens! Kom eens hier
en geef mij eens een behoorlijke kus! Ik
moet je iets vertellen! Ja, groot nieuws,
ik ga naar Kaapstad! Ja, ja, naar Kaap
stad. Lach nu eens voor twee piaster! Ja,
het is voor elkaar! Alles komt in orde
en over een jaar kun jij op conto van de
Zuid-Afrikaanse de prachtigste paarlen
kopen die er in Cairo te vinden zijn!
Spring je nu niet tot aan het plafond?
Jullie vrouwen blijven mij toch eeuwig
een raadsel! Nu had ik gedacht, dat je
int zou breken in een Indianengebrul of
in tranen of in ik weet niet wat
van plezier.en nu sta je daar en
glimlacht nauwelijks en aait over mijn
haar alsof mijn overgrootmoeder ge
storven is! Wat is er met je? Ben je niet
blij?
Leotine staat met haar rug naar de
lamp gekeerd en zo, dat hij het blad
van haar schrijftafel, waar zij juist voor
gezeten heeft, niet kan zien.
„Jawel, Tom, ik ben heel blij voor je"
,,Dat hoor ik aan je toon! Wat is er
eigenlijk met je? Laat me je eens -aan
kijken? Voel je je niet goed? Thomas
Brackwieser trekt zijn vrouw in het
lichten kijkt haar onderzoekend aan.
Wat heeft zij een kringen onder haar
ogen, veel erger nog dan anders! En dat
nerveuze trillen van haar neusvleugels
en tranen in de ogen„Maar
Tine, wat heb je toch? Zeg dan toch
eens wat!"
Leotine draait zich om en duwt zijn
handen van haar schouders. „Ik heb
niets, Tom! Een beetje nerveus, dat is
alles".
„Altijd wanneer ik eens een goede
bui heb, moet jij je nerveuse dag hebben
en de hele boel voor mij bederven.
gromt Thomas Brackwieser en trekt 'n
gezicht als een verwend kind, dat geen
lekkers krijgt.
Leotine veegt haastig met haar zak
doek over de ogen en probeert te glim
lachen. „Wanneer heb ik dan die ner
veuse dagen gehad, Tommy? Als je 't
goed beschouwt misschien wel eens
tweemaal per jaar. En dan ben jij me
wel uit de weg gegaan.
(Wordt vervolgd).
