Cjroen ZwarL-Jexeh in het hartL,
Varen
Eüsü
m
IknsL
HerfstTexel zegt de wereld
vaarwel
WOENSDAG 4 DECEMBER 1957
TEXELSE
72e JAARGANG No. 7203
COURANT
üitgc N.V. »-h- Lang«r«ld <S d# Rooij
Boekhandel -- Drukkerij Bibliotheek
Den Burg - Texel - Poetbu* 11 - TeL 11
Verschijnt woensdags en zaterdags
Bank: R damse Bank, Coöp. Boeren 1.
Bank Postgiro 652. - Abonn- pr 2,25 p.
kwart. 20 ct incasso. Adv- 10 ct p. mm
Als wij schrijven: „Moet je nog varen?"
dan willen wij daarmede geen plagiaat
plegen op de uitroep van een bekend
Oudeschilder, die badgasten tot een
tochtje over de Waddenzee introduceert,
maar wijzen op de mogelijkheid om een
opleiding te volgen aan boord van het
opleidingsschip „Nederlander", een op
leiding voor jongens, die een werkkring
als scheepsgezel bij de koopvaardij am
biëren. Deze opleiding gaat uit van de
belangrijkste grote rederijen in Rotter
dam en Den Haag, wordt door het Mi
nisterie van Onderwijs, Kunsten en We
tenschappen gesubsidiëerd en geschiedt
in het kader van het nijverheidsonder
wijs.
Onlangs is een nieuw schip in gebruik
genomen, dat uitstekend is geoutilleerd
en plaats biedt aan rond 100 jongens.
Voorlopig wil men de cursus beperkt
houden tot de opleiding van 50 gegadig
den. Het behoeft toch wel geen betoog,
dat het zeer belangrijk is om jongens, die
zich aangetrokken gevoelen tot de grote
vaart, eerst een gedegen en goede voor
lichting te geven. Ze kiezen daarmede
een goede toekomst, want aan goede
arbeidskrachten bij de koopvaardij be
staat een groot tekort.
Hier laten wij enige bijzonderheden
omtrent de cursus volgen:
Cursusduur
De opleiding duurt 6 maanden en vangt
aan 3 maart. Gedurende de cursus zijn
de jongens intern aan boord. Tweemaal
per week mogen zij passagieren.
Het lesrooster omvat de volgende
vakken: Nederlandse taal, rekenen, stel
kunde, meetkunde, aardrijkskunde, han
denarbeid, scheepskennis, scheepswerk-
zaamheden, seinen, splitsen, roeien, stu
ren, zeemanschap, instrumenten, EHBO,
lichamelijke oefening.
Godsdienstonderwijs
Eenmaal per week bestaat er gelegen
heid tot het volgen van godsdienstonder
wijs, dat gegeven wordt door de koop-
vaardijpredikant en de pater-directeur
van het r.-k. Apostolaat ter Zee. Indien
de ouders dit wensen, wordt er op toege
zien, dat hun zoon des zondags ter kerke
gaat.
Vakanties
De normale schoolvakanties gelden
ook voor deze opleiding.
Kosten
Dank zij de medewerking van de grote
Rotterdamse en Haagse rederijen kunt U
een voorschot ontvangen voor de inter-
naatskosten en de plunjekosten, alsmede
voor een wekelijks zakgeld van 2,50
De plunjekosten bedragen rond ƒ220,
waarvoor verstrekt worden: uniform,
werkkleding, ondergoed, sokken, laarzen,
monsterboekje en paspoort. Dit bedrag
van 220,moet de leerling na afloop
van zijn opleiding terugbetalen; dit ge
schiedt door middel van inhouding van
zijn gage. De rest van het voorschot
internaatskosten en zakgeld kan de
jongen terugverdienen door een arbeids
overeenkomst aan te gaan met één der
subsidiërende rederijen, zonder korting
op zijn gage.
Duurt de arbeidsovereenkomst echter
korter dan een jaar, omdat de leerling
ontslag neemt of om dringende redenen
ontslagen wordt, dan blijft er een deel
van de schuld bestaan. Als de leerling
bijvoorbeeld slechts 5 maanden in dienst
van de rederij blijft, dan is de restant
schuld nog 7/12 van het totale bedrag
t(rond 700,vermeerderd met het
niet terugbetaalde gedeelte van de plun
jekosten.
Indien de leerling na succesvolle be
ëindiging van zijn opleiding aan boord
van de „Nederlander", één jaar blijft
varen bi^ één van de subsidiërende rede
rijen, zijn alle kosten van de opleiding
inverdiend.
Bovendien ontvangt hij dan ons ge
tuigschrift, dat hij met goed gevolg een
matrozenopleiding heeft gevolgd, mede-
ondertekend door de rederij bij welke
hij gevaren heeft.
Wie komen in aanmerking
Geplaatst kunnen worden jongens, die
bij de aanvang van de cursus tenminste
141/» jaar oud zijn en de leeftijd van 16
jaar niet overschreden hebben. Zij moe
ten lichamelijk geschikt zijn voor de
koopvaardij, waartoe zij medisch gekeurd
dienen te worden. Jongens die een bril
moeten dragen kunnen niet geplaatst
worden, evenmin als degenen die lijden
aan bedwateren.
Toekomst
Na afloop van de theoretische oplei
ding aan boord van de „Nederlander",
worden de leerlingen voor hun jaar va
ren als deksjongen geplaatst aan boord
van een Nederlands koopvaardijschip
van één der subsidiërende rederijen. In
dien zij de gehele opleiding met succes
hebben doorlopen, kunnen zij als matroos
onder de gage aanmonsteren en verder
opklimmen tot bootsman of een daarmede
gelijk te stellen rang waarvoor de vaste
I gage varieert van 314,tot 395,
per maand plus vrije kost.
De eerste plaatsing aan boord geschiedt
door de Commandeur terwijl gedurende
het eerste jaar door de rederij extra-
toezicht op de leerling uitgeoefend
wordt.
AGENDA VAN DE
CULTURELE RAAD
Woensdag 4 december
Den Burg, Bejaardensociëteit, Sint Nico-
laas-avond met film door de heer J. C,
Bruin.
Vrijdag 6 december
Den Burg, „De Vergulde Kikkert", 4 u.
Opening Onderwijstentoonstelling „De
Zeevaart^'.
Den Burg, Hotel Lakeman, Drs. Roemers,
lid Tweede Kamer, spreekt over „De
Economische Situatie" voor P. v.d. A
HET KWIK DAALDE
Wij krijgen de indruk, dat Sinterklaas
nog getuige zal zijn van een ouderwetse
Hollandse winter, met hardrijderijen en
koek- en zopietenten, want het kwik
krimpt van dag tot dag onder het vries
punt. De jeugd leeft reeds in hoogge
spannen verwachtingen. Wel, er zal ook
op Texel wel weer gelegenheid bestaan
om te schaatsen.
Aan De Cocksdorp hebben ze hun na
tuurlijke baan, de Rogsloot, Den Hoorn
heeft zijn Geul, De Koog zijn Muyen.
Oosterend zal weer op de Putten kunnen
zwieren, De Waal op het lage land bij
de Bomendijk. Oudeschild improviseert
ieder jaar met succes een luw liggend
baantje ten noorden varu de Singel en
Den Burg heeft de motor al weer horen
ronken, die de Speelweide tot ijsbaan
gaat omtoveren. Maandag stond daar al
een plomp water op.
FLESSENPOST
In „Het Vrije Volk" van 26 november
j.l. werd het bericht gelanceerd van een
flessenpost betreffende een noodkreet
van een opvarende van het vergane Duit
se opleidingsschip, de „Pamir". De heer
C. Ellen te Oosterend, die vele malen
flessenpost beantwoord heeft en steeds
prachtige brieven en kaarten terug ont
vangt, heeft dezer dagen een bericht per
fles gevonden luidende: „S.O.S. We are
stranded between Dover and Ostend
amen". De heer Ellen, die zelfs antwoord
op flessenpost vanuit Japan heeft ont
vangen is uiteraard wel zeer nieuwsgie
rig en vraagt zich af, welk schip dit ge
weest is en wanneer dit gebeurd is.
OOSTEREND VERWELKOMDE
SINT NICOLAAS
Ondanks de koude oostenwind werd
in Oost en Oosterend St. Nicolaas zater
dag hartelijk ontvangen en evenals de
vorige jaren werd door het vrolijk bla
zende VIOS het geheel opgeluisterd en
door een ieder gadegeslagen. Het ort-
vangstcomité bevond zich in een volg-
wagen terwijl onderwijzend personeel en
schoolbestuursleden, gezien de ervaring
van vorige jaren, er keurig voor zorgden,
dat de jeugd zich niet te dicht bij de
paarden en wielen kon begeven. Na de
gebruikelijke rondrit die nog even on
derbroken werd, omdat beide knechten
waren achtergebleven, werd voor het
Gebouw v. Chr. Belangen namens het
ontvangstcomité, door de heer Visman
St. Nicolaas hartelijk welkom geheten
Spreker schetste de grote verwachtingen
welke hier in Oosterend een ieder ver
vulde en ondanks dat ene stoute man
netje, mogen wij U St. Nicolaas namens
de School m.d. Bijbel, de Kleuterschool
en de O.L. School toch verwelkomen en
onze wensen aan U kenbaar maken. De
jeugd hier in Oosterend heeft deze zeker
verdiend, terwijl naast deze jeugdwensen
ook de groteren hun wensen naar voren
willen brengen. St. Nicolaas, zo vervolgt
spreker, de kleintjes vragen U een nieu
we kleuterschool, waaraan zij zo drin
gend behoefte hebben en de groteren
vragen om een mooi gymlokaal, terwijl
de allergrootsten zo gaarne hun muziek-
nis willen bezitten. Aan U St. Nicolaas,
vragen wij ondanks alle bestedingsbe
perking ons met deze wensen te willen
helpen, ons verlangen hierin is zeer
groot. Vandaar dit zo dringende beroep
op Uw medewerking. Wij weten, dat U
de jeugd een warm hart toedraagt en
hiervoor gaarne wilt zorgen.
St. Nicolaas dankte spreker voor zijn
woorden van welkom. Ook nu weer had
hij zich verheugd op deze intocht in
Oosterend vanwege de grote verwachtin
gen en medeleven. Over een gedeelte der
jeugd was de goedheilig man niet best te
spreken, vooral als er ondanks waar
schuwing op daken geklommen wordt,
maar ondanks dat wist de Sint toch
enigszins van deze wensen waarmede hij
zich kon verenigen
Vele van Uw wensen kan en wil ik
gaarne vervullen en ook ik mag hopen
dat bij de volgende intocht van mij het
volgende jaar aan deze wensen is vol
daan, die niet alleen U, Oosterenders,
maar ook mij volledig zullen bevredigen.
De heer Visman dankte St. Nicolaas
voor zijn wijze en hoopvolle woorden en
besloot met een driewerf hoera aan de
Sint en een dankwoord aan de VIOS-
leden. Nadat er nog rijkelijk met peper
moppen was gestrooid en VIOS een heel
repertoire St. Nicolaas-liedjes ten ge
hore had gebracht, stapte St. Nicolaas
vanuit de open landauwer van D. Witte
in een auto om, zoals hij Uw correspon
dent heeft ingefluisterd, Amsterdam zo
spoedig mogelijk te kunnen bereiken.
94 WERKLOZEN OP TEXEL
Op Texel bestond de arbeidsreserve
zaterdag uit niet minder dan 94 perso
nen. Vorig jaar op die datum waren
slechts vier personen als werkzoekende
ingeschreven, terwijl enkele hunner al
leen voor lichte werkzaamheden geschikt
waren. De grote stijging is te wijten aan
de minder gunstige economische toe
stand, die o.a. bestedingsbeperking tot
gevolg had en waardoor de ruilverkave
lingswerkzaamheden over een groter
tijdsbestek moeten worden uitgesmeerd.
Een dezer dagen is men echter toch weer
tot een belangrijke aanbesteding geko
men en allicht zal de aannemer weer een
daling van de werkloosheid kunnen hel
pen bevorderen, 38 van de 94 werkzoe
kenden zijn inmiddels aan de slag ge
komen: 18 bij de aanvullende werken,
grondwerkzaamheden bij Den Hoorn, tien
personen maken zich productief bij ge
meentelijke sociale werkvoorzienings-
objecten.
EXCELSIOR MET „JOY"
Onze medewerker J. de Waal publi
ceerde in een dagblad een artikel over
de bouw van bungalows door het echt-
paar C. C. Handgraaf, Eierland, dat
„Slufterduin" bouwt. Bij de bouw van
de muren maakt de heer Handgraaf van
een originele steiger gebruik: de staan-
ders bestaan nl. uit fietsenrekken, be
schikbaar gesteld door de fabrikant van
I de „Joy"-fabrieken. (Er zijn bij winter
dag immers toch geen Joy-drinkende
toeristen op het eiland, niet waar). Van
dat stilleven maakte de heer De Waal 'n
i foto en illustreerde er zijn verhaal mee.
I De directie van de Joy-fabrieken be
loonde hem daarvoor met een krat over
heerlijke flesjes Joy, „ook op minder war-
me dagen een verrukkelijke drank".
U ziet het, de journalistiek leidt tot
èlles, tot het beste!!
De natte stenen bank waarop ik zit,
vormt het architectonische hart van het
voornaamste plein in Den Burg. Het is
half tien in de avond. Ik sla de zestien
beschreven vellen van de blocnote om en
wacht op de dingen die komen gaan.
Texel in november. De laatste toeristen
zijn naar huis en men zegt dat iedere
zomer het karakter van het eiland méér
wordt ontwricht. Men zege dat de jeugd
ruwer en losbandiger is geworden onder
invloed van de jaarlijks terugkerende
vloedgolf van vakantiegangers. Twee uur
geleden dineerde ik met een meisje van
23 jaar. Om kwart voor negen zei ze: „Ja,
nu moet ik toch echt naar huis. Ze zien
me al aankomen, na negenen". Ik vroeg
wat ze thuis ging doen. Ze zei „Figuur
zagen en borduren".
Het is half tien, en ik luister naar de
geluiden van het dorp. In een straat die
ergens achter me moet liggen, hoor ik
het geluid van hooggehakte schoenen
aat abrupt eindigt in het dichtslaan van
een deur. Dan is er weer die ademende,
bevrijdende stilte waarin je zou kunnen
horen hoe de mensen in het restaurant
aan de overkant hun koffiekopjes neer
zetten, als je oren maar scherp genoeg
waren. Een notabel heeft me verteld dat
het verkeer in Den Burg een groot pro-
tleem was. Men heeft bijna alle straten
éénrichtingverkeer moeten geven. Hon-
derdtweeenvijftig borden in een dorp
van vierduizend inwoners wijzen
dóórheen. Maar sinds een uur heb ik
geen auto meer gezien.
Dan begin ik langzaam te begrijpen,
dat ik een grote denkfout heb gemaakt
door het wezenlijke van dit Texelse
volkje voor een bijkomstigheid aan te
zien Steeds weer trof ik bij de gesprek
ken met de eilanders iets aan dat ik als
„verveling" identificeerde, maar iedere
keer wist ik dat het niet voor honderd
percent waar was. Want verveling ver
onderstelt een voorbije dynamiek, een
negatief dieptepunt na een periode van
spanning Daarom dacht ik dat november
de inleiding tot de schier eindeloze ver
veling van de winter zou moeten zijn,
na de spanningen van een zomer vol
toeristen.
Het tegendeel is waar. Texel begint in
november pas te leven.
Sportief oorlogje
In november krijgt de politie van Texel
de handen vrij om de strijd met de be
volking weer volgens de traditionele re
gels op te nemen.
Er bestaat een prachtige, gave contro
verse tussen de Texelaar en het gezag,
die bijna zo oud is als het eiland zelf.
Zolang er schepen vergingen op de
Waddenzee hebben de Texelaars gejut,
en zolang er hazen geboren werden, heb
ben ze gestroopt. Iedereen wist dat het
niet mócht, en iedereen had alle waar
dering voor een schrandere gezagsdienaar
die veel slachtoffers maakte, zodat er
een harde, maar toch wel sportieve
oorlog groeide tussen politie en bevol
king. Het strijdtoneel bleef uiteraard
niet beperkt tot het duingebied maar
erplaatste zich in de twintiger jaren
bijvoorbeeld ook naar de verkeerswet-
geving.
In november komt de heer J A. Spigt
nog wel eens aan het hek van zijn boer
derij staan, om met zijn kleine, diep
liggende ogen over het Kogerveld te
kijken. Dat is zonder twijfel een feit dat
het vermelden waard is, want de heer
Spigt is al meer dan veertig jaar lang
van mening dat alles wat de wereld aan
aantrekkelijke dingen kan bieden, op zijn
eigen erf aanwezig is.
Hij is nu 92 jaar. Ruim veertig jaar
geleden verliet hij voor het laatst vrij
willig zijn boerderij. Dat was toen hij
naar Amsterdam ging om een begrafenis
bij te wonen. Hij nam toen de rest van
de wereld eens goed in zich op, zag de
veranderingen die zich in Den Burg en
Oudeschild hadden voltrokken, voelde
het onplezierige trillen van de nieuwe
i bootmotor, zag dat de prijzen in de win-
kels buitensporig hoog waren geworden
I en besloot toen dat de vernieuwing hem
nóóit te pakken zou krijgen.
Sindsdien bestaat zijn contact met de
westerse beschaving uit de „Texelse Cou
rant", die tweemaal per week bij hem
thuis wordt bezorgd. Hoewel er nooit 'n
regel buitenlands nieuws in wordt afge
drukt, weet hij van week tot week nauw
keurig hoe ver de degeneratie is voort
geschreden. Hij wijst met een kromme
vinger bij, terwijl hij (natuurlijk! zonder
bril!) voorleest:
„Onfortuinlijke bromfietser.
Een eilandgenoot, die die avond be
hoorlijk genoten had, en Bacchus
daardoor ongetwijfeld op de hand
had gekregen, raakte onderweg de
bescherming van Vrouwe Fortuna
kwijt, zij verloor hem finaal uit het
oog en daardoor ontging hem de
juiste route. Hij belandde eerst in
Spang in een sloot en bij de Isidorus-
hoeve reed hij op zijn brommer te
gen een in de berm staande beun
voor melkbussen. Hij zelf kwam er
overigens beter af dan de bromfiets"
Een ogenblik denk ik dat hij zich boos
maakt over het drankmisbruik, maar dan
zegt hij, terwijl de woede zijn bloeddruk
tot een gevaarlijke hoogte opjaagt: „Dat
heb je nou, met die bromfietsen".
Deze zomer heeft hij er duizenden
langs zien komen, behangen met vlag
getjes en volgeladen met lawaaiige va
kantiegangers. De zomer is een slecht
seizoen voor opa Spigt. Paö". tegen de
herfst heeft hij het gevoel dat hij op zijn
erf weer veilig is, en zonder gevaar voor
een botsing met de nieuwe wereld bij
zijn hek kan staan.
Eigen stoomboot
In november gaat een nieuwe dienst
regeling in van de N.V. TESO, die de
dienst onderhoudt tussen Den Helder en
Oudeschild. Dat betekent dat het contact
met het vasteland veel moeilijker is dan
's zomers, en het ligt dus voor de hand
dat de Texelaars tegen een aparte „win-
terdienstregeling" wel enig bezwaar zou
den hebben. Ik stelde me, om het maar
eerlijk te zeggen, een vrekkige reder
voor, die 's zomers zoveel mogelijk boten
laat varen om een flinke korrel mee te
pikken van de geweldige toeristenstroom.
en in de winter steeds zuiniger wordt
met zijn schepen ten koste van de
eilandbewoners die hem in de zomer zo
fijn hadden geholpen door de vakantie
gangers te huisvesten.
Kortom, ik vermoedde een wantoestand.
Lang geleden was er een Alkmaarse
heer die een verbinding met het eiland
Texel onderhield op de manier die ik u
hierboven heb beschreven. Het is echter
al weer meer dan vijftig jaar geleden,
dat dit de Texelaars zó de keel ging uit
hangen, dat ze besloten tot actie over te
gaan. Er werd een grote vergadering be
legd, waarop men tot het besluit kwam
dat de bewoners van Texel zélf hun ver
binding met Den Helder zouden gaan
verzorgen en wel door middel van een
naamloze vennootschap, „Texels Eigen
Stoomboot Onderneming". Deze n.v
moest het collectieve eigendom van de
bevolking worden, en daartoe kwam men
overeen dat iedere bewoner van het
eiland een aandeel zou nemen, al was
het er maar een van vijf gulden. Er
kwam een reglement, dat bepaalde dat er
niet meer dan zes percent rente zou mo
gen worden uitgekeerd, al leek het er
die eerste jaren bepaald niet op dat men
ooit de mogelijkheid zou hebben een
groter dividend uit te keren.
Maar toen Texel van vakantieoord tot
toeristenindustrie groeide, toen er jaar
lijks tachtigduizend vreemdelingen over
staken en een totaal van een half miljoen
overnachtingen werd geboekt, toen er in
de drukste weken één toerist op iedere
eilander werd geteld, toen werd de ex
ploitatie van de bootverbinding zó ren
dabel dat men ijlings naar bestedingsmo
gelijkheden moest gaan omzien.
En zo komt het dat de TESO rijwiel
paden heeft aangelegd, een natuurhisto
risch museum heeft gesticht, een net
van busverbindingen over het eiland
legde en een prachtige restauratieruimte
aan de haven in Oudeschild liet bouwen.
De gedeeltelijke isolatie van het eiland
in de maand november is dus tot stand
gekomen volgens de uitdrukkelijke wens
van de bewoners, die bij het uitspreken
van de volledige naam van hun stoom
bootonderneming altijd 'n zekere nadruk
leggen op het woord „eigen". Het is hun
n.v., en de toeristen mogen er gebruik
van maken.
Vandaar de kolossale opschriften
KLOMPEN UIT
s.v.p.l
die men in de eerste-klaskajuit van het
gloednieuwe schip „De Dageraad" aan
treft. Toerist of niet, men zal de klompen
uittrekken op Texels Eigen Stoomboot.
Literatuur op toernee
In november worden de particuliere bi
bliotheken van de badplaatsen gesloten
en begint het avontuur van wat men „de
wilde vaart" der literatuur zou kunnen
noemen.
Een dorp als De Koog, dat voorname
lijk bestaat uit een dubbele rij huizen die
in het voorjaar geweldige aantallen toe
risten inslikken om ze pas tegen het ein
de van de zomer met veel lawaai weer
uit te spuwen, is in de winter een nogal
triest gehucht waar zó weinig gebeurt
dat zelfs de roddel geen algemene ont
spanning betekent.
En waar, geachte lezers, vindt de lite-
atuur een vruchtbaarder bodem dan in
een kustplaatsje met een vochtig en kil
klimaat?
Ik zat op een donderdagmiddag in de
kamer van het schoolhoofd der Luberti-
school, toen er voor de vierde keer in dit
najaar een kist boeken van de Centrale
Vereniging Voor Reizende Bibliotheken
werd gedistribueerd. Het schoolhoofd en
de dame die hem assisteerde hadden één
uur voor de uitlening uitgetrokken, het
eerste half uur de kinderen, het tweede
half uur de volwassenen.
Nooit in mijn leven heb ik het begrip
„leeshonger" zo plastisch in beeld zien
brengen. Bij tientallen vielen de jeugdige
Kogers het kamertje binnen, als duiven
die uit een mand ontsnappen vlogen de
bruingekafte boeken van de bibliotheek-
kast naar de (verplichte!) tassen der kin
deren en omgekeerd. Later vulden de
volwassenen het vertrekje, beschroomd
de nummers der verlangde boeken noe
mend omdat ze wisten dat ze daarmee
tegenover het schoolhoofd een stukje van
hun ziel openlegden.
Deze heerlijke literaire orgie duurde
een uur, en wordt wekelijks herhaald.
Tien percent van de Koogse bevolking
maakt er nu, na vier weken, al gebruik
van. Een op de tien inwoners van het
dorpje De Koog leest goede boeken, want
er zit geen rommel in de kisten van de
Centrale Vereniging Voor Reizende Bi
bliotheken. Het zou misschien interessant
zijn te weten hoe dit cijfer in Amster
dam, het bolwerk der Nederlandse cul
tuur, ligt.
En hoeveel moeite doet men in Amster
dam om z'n hap cultuur binnen te krij
gen? Zijn er hier velen die de vergelij
king met, bijvoorbeeld, mevrouw Zoete
kunnen doorstaan?
De vrouw van een onderwijzer in Ou
deschild bedacht in het najaar van 1951
een methode om een hele winter lang
voor weinig geld verzekerd te zijn van
goede lectuur Ze riep 27 notabelen bij
een en vroeg van ieder zes gulden. Ze
vertrok met de pot naar Amsterdam en
zocht voor haar kleine honderd vijftig
gulden bij de Arbeiderspers 28 boeken
uit. Een hele winter lang lazen de nota
belen iedere week een boek, en toen de
zomer weer voor de deur stond verlootte
men de billiotheek onder de deelnemen-
den.
Voor zes gulden een hele winter lezen
en bovendien allemaal een boek cadeau.
Dat is Texel in november. Het sluit
zich een beetje af van De Overkant
en begint aan het eigen leven van boe
ken en wilde folkloristische feesten. Ze
zijn geen domme isolationisten, bepóóld
niet. Ze zijn alleen maar selectief ze
kiezen onze boeken en onze toneelstuk
ken die ze zélf opvoeren, ze laten Max
Tailleur komen en luisteren kritisch
naar zijn moppen.
Maar 's avonds om negen uur gaan
de mooie meisjes van 23 jaar naar huis
om te figuurzagen en te borduren, en
als ze de toorn van hun vader willen
trotseren door het later te maken, dan
doen ze dat per se niet voor de eerste
de beste meneer van De Overkant.
TOM PAUKA
Voor de mooiste keuze in Jj
W mantels naar
SPOORSTRAAT HOEK KONINGSTRAAT