■*mm
Morgen viert
Texel Ouwe
Sunderklaas
o era
am
Jo of René
Morgen viert Texel weer het aloude
fegft van „Ouwe Sunderklaas". Morgen
staat Texel weer op z'n kop en zal het
„carnaval" van het noorden" weer velen
incognito over het eiland doen gaan. U
weet, dat ze het dit jaar in Den Burg
zonder jury moeten stellen. Dat is een
proef en als deze slaagt mogen wij zeg
gen, dat het oude feest weer in ere her
steld is. Want het toekennen van prijzen
was per slot van rekening maar een
noodsprong, bedacht omdat in de der
tiger jaren de animo tot feestvieren er
helemaal uit dreigde te raken. Sommigen
meenden, dat zulks verband hield met
de moderne tijd, maar in feite hield dat
verband met de crisis: wie had in die
slechte tijden,* toen je nauwelijks wist
hoé van de ene week naar de andere te
rollen, lust om iets op touw te zetten,
waaruit je levensblijheid, je spotten met
de zorgen van alle dag, zou blijken? De
mensen hadden het over het algemeen
moeilijk en dat was onzes inziens dé han
dicap voor een vreugdevolle ouwe sun-
derklaasviering.
Na de oorlog kwamen welvarende ja
ren en nog mogen wij niet mopperen. De
animo om te spelen nam weer toe en wij
zijn ervan overtuigd, dat dit feest zal
blijven bestaan, zolang er reden is om
zich te verheugen, om optimistisch te
zijn. Onder gunstige omstandigheden is
het leven waard geleefd te worden en
bovendien hebben wij op het eiland ge
durende de lange winter toch wel wat
afleiding nodig. Bovendien kan het ver
velend worden altijd weer dezelfde men
sen, dezelfde gezichten te ontmoeten. De
zelfde vragen: over de familie, de ziekte,
de werkkring, de moeilijkheden die er
ook tijdens een hoogconjunctuur zullen
blijven. Wij willen op Ouwe Sunderklaas
eens in een andere huid kruipen, incog
nito door de kleine Texelse gemeenschap
schrijden. Misschien als Chroetsjof, mis
schien doodgewoon als (groen-zwarte)
maar onbekende Texelaar Wij hebben,
al zijn we dan geen lid (meer) of geen
lid nóg van de Texelse Vroedschap, het
een en ander op onze (rauwe) ^ever en
willen dat in woord en beeld uiten.
Dat kan overigens altijd, maar in vele
gevallen kan dat niet Dat strijden met
open vizier. Door middel van stukken in
de Texelaar. Door stemverheffing en
staande de vergadering. Daarvoor leven
wij dikwijls te dicht opeen. Onze andere
belangen zouden wij kunnen schaden. Je
hebt een zaak, je hebt ergens b.v. in
NIEUWE AVONTUREN VAN PIMBA
Terwijl het roverschip stuurloos rond
dobberde stapte Pimba aan land!
Thuis heeft Pimba vaak geroeid, maar
nog nooit heeft hij met een sloep in de
branding gezeten. Hij moet al zijn
krachten inspannen om de boot de baas
te blijven. Soms dreigen de golven over
hem heen te gaan en Bari klemt zich
angstig aan hem vast. Doorzetten, Pimba,
denkt hij. Misschien ontdekken de rovers
wat er aan de hand is en kunnen ze het
roertouw herstellen. Dan zouden zij hun
plan, om de Indianen te overvallen toch
nog kunnen uitvoeren. En als ze hem
zouden vinden wat zouden ze met hem
doen? Pimba moet er niet aan denken.
Nee, hij moet ze voor zijn en de Indianen
waarschuwen. Doorzetten dus! Na een
spannend kwartier bereikt hij de rotsen.
Gelukkig ontdekt hij een inham, waar
het rustig water is. Daarheen weet hij
zijn boot te sturen. Moe, maar voldaan
stappen ze aan land. De kust is onher
bergzaam en van menselijk leven ontdekt
hij nog geen spoor. Op zoek dus!
Kirdei--
Wij hopen morgenavond weer vele ensembles en individueel spelende sun-
derklazen te mogen ontmoeten.
Oosterend of Den Burg een verloofde; of
in Den Hoorn of (en) Oudeschild en
blijft dus 364 dagen van het jaar neutraal
in enig netelig vraagstuk, want het zich
zo maar openlijk uitspreken voor of te
gen een bestaande verbinding kan tot
interne moeilijkheden leiden. Vandaar is
het ook al zo prettig, dat je op 12 decem
ber als de grote of minder opvallende
onbekende door dorp en gehucht kunt
trekken. In De Koog zullen ze wel van
leer trekken tegen Tom Pauka, die in
,.Vrij Nederland" De Koog bij winterdag
een „triest gehucht" durft te noemen.
Moet-ie an de tapkast bij Kees of Bil
zeggen. Op z'n ogen!! Ze zouden 'm
daar gauw in de {witte?) hoek slingeren.
Maar Tom Pauka is niet van ons en
knijpt er stiekum tussenuit als vreemde
ling.
Hoe groot de animo voor het komende
feest zal zijn is uiteraard niet bekend.
Dal weten wij eerst morgenavond om
half negen. Wij hopen in ieder geval, dat
ook de kinderen weer in groten getale
van de partij zullen zijn. Ouders wekken
wij gaarne op, ook in dit geval aandacht
aan het verlangen van hun kroost te wil
len besteden. Die van óns b.v moeten en
zullen spelen. Ze hebben al een pakje
uitgekozen wat moeder nog maken
moest en ze wilden het echt woest gaan
doen met dolken en geweren. Daar zijn
het jongens voor. Dochtertjes zullen
graag als actieve verpleegstertjes rond
gaan. Er zijn legio voorstellingen voor
radig
De groteren behoeven ook niet te zeg
gen, dat ze niks kunnen bedenken Wij
verwachten spoetnikken aan de lopende
band. Jagers met schapenkribben, puz
zelaars met televisietoestellen, helden
van de arbeid (van standing) Natuurlijk
hopen wij ook weer de nodige straat
vegers in de vooravond gade te slaan.
Ouwe Sunderklaas op Texel. Op alle
dorpen, behalve in het ten achtergestelde
hoofddorp, zal gelegenheid zijn tot bal
In alle dorpen zullen de feestvierenden
hun beste beentjes 'voorzetten. Langs
spaarzamelijk verlichte straten, over
pleinen Ze zullen bij U binnenvallen
onder het uitstoten van de angstaanja-
gendste bedreigingen ofU heel zot
en zoet aangapen met de vraag „Ja, wie
ben ik nou eigenlijk, hé?"
Op Ouwe Sunderklaas mag Texel een
avondje helemaal uit zijn keurslijf schie
ten 'en buiten zijn boekje gaan. Allerlei
wetten mogen dan min of meer met
voeten worden getreden. Het mijn en
dijn" verliest zijn grenzen. Wij mogen
aan een tikkeltje de spot drijven met de
hoogste Texelse autoriteiten, de draak
steken (zelfs) met in onze ogen wonder
lijke (mis-)toestanden. Niemand zal daar
op 12 december kwaad om worden, ja
dit is echt de dag om alsmaar te spuien.
Geen bittere haat overigens, want de
eilandbewoners zijn nu eenmaal gemoe
delijke mensen, die heel goed in de (zeer)
gematigde zóne passen. 12 december, het
koffiepraatje van de 365 dagen durende
gemeenschap, waarin wij, ondanks ver
schil van inzicht, altijd weer bereid zijn
om samen te werken, waar het onze
(eigen) Texelse belangen betreft.
Want óók op. 12 december moet Ouwe
Sunderklaas capituleren voor het Groen
zwarte gevoel, onze trots, eilander te
zijn en onze vreugde eilander te mogen
zijn. Tevens verheugd de import te kun
nen tonen dat onze gastvrijheid nog even
opvallend goed is als toen Ouwe Sunder
klaas nog in de luiers lag.
Met deze gedachten geven wij verder
gaarne het woord aan de Ouwe Sunder-
klazen, die ieder jaar weer gevormd
worden uit mensen van allerlei slag: uit
ambtenaren en aannemers, uit midden
standers en munitierapers, uit zestigers
en teenagers, uit geheelonthouders en
matige drinkers. Texel spant weer hoge
verwachtingen en hoopt, dat de over-
kantse verslaggevers weer een indruk
wekkende studie van onze eigen folklore
kunnen maken.
TEXELSE MARKT
Aangevoerd maandag 9 december 1957:
2 paarden 850900; 4 koeien 700900;
2 pinken 500600; 8 schapen 80120;
30 biggen 3040.
NIEUWE R.K. KLEUTERSCHOOL
IS GEEN LUXE!
Wie op de hoogte is met de huisvesting
van de tegenwoordige r.-k. kleuterschool,
gelegen aan de Molenstraat, in het „St.
Janshuis", weet, dat deze inrichting ver
re van ideaal is. Het ligt dan ook voor de
hand, dat er reeds lang gekoesterde wen
sen bestaan om de kleuters onder te
brengen in een aan de „eisen des tijds"
{beter is uiteraard aan „met het oog op
de volksgezondheid noodzakelijke") vol
doend gebouw. Wel, in deze zit het be
treffende kerkbestuur niet stil, want aan
ons gemeentebestuur is per 30 november
j.l. het verzoek gericht om medewerking
tot de stichting van een nieuwe school,
welke men op het terrein, bij Huize
..Irene" zou willen laten verrijzen. Dit
gebouw zal plaats bieden aan ten minste
93 kleuters en drie gewone leslokalen en
één speellokaal omvatten.
B. en W. stellen de raad voor de ge
vraagde medewerking te verlenen Bij
het betreffende verzoek is o.a. overlegd
een verklaring, waarbij het bestuur zich
verbindt, om, voordat met de bouw van
de kleuterschool wordt begonnen, een
bedrag gelijkstaande met 20% van de
stichtingskosten als waarborgsom in de
gemeentekas te storten.
VOOR HET MISDEELDE KIND
Het Nederlandse comité voor kinder
postzegels verzoekt ons mede te delen,
dat de kinderpostzegelactie tot 17 janu
ari a.s. doorloopt. Al onze kerst- en
nieuwjaarskaarten prijken dus met deze
zegels, want het gaat om het geluk van
het misdeelde kind. Zonder dat doel te
steunen zouden wij met een ernstige
schuld rond de kerstboom zitten en be
slist geen eind goed, al goed van 1957
bewerkstelligen.
VOOR NIEUWE WONING
De heer W. J. van der Slikke, De
Koog, is gegadigde voor 392 m2 bouw
grond aldaar. B. en W. stellen de raad
voor deze grondtransactie te bevorderen.
De koopsom bedraagt 3.537,
S.V. Texel
Uitslagen van zondag:
VZV-RKAPC 1—1; VIOS-DTS 1—2;
Helder-BKC 2—2.
Voor ons werden wegens storm en re
gen alle wedstrijden afgelast. BKC ver
speelde opnieuw een kostbare punt en
Helder haalde er een binnen. Ook voor
RKAFC is dat éne punt wel erg welkom.
Nu maar hopen op de volgende zondag
en vooral allemaal ter training èn voor
de conditie en voor de goede clubgeest.
A.s. zondag: Helder-Texel; Texel 2-
ZAP 3. Adsp.: HRC a-Texel a; Tex. Boys
a-Texel b, Texel c-De Koog a.
Voor de adsp. betekent dit de laatste
wedstrijd voorlopig. De adsp.-competitie
wordt n.l. tot half februari stopgezet. Doe
dus nog maar eens extra je best.
DRS. ROEMERS SPRAK OVER
„DE ECONOMISCHE SITUATIE"
J.l. vrijdagavond sprak Drs. D. Roe
mers, kamerlid en tweede voorzitter van
het N.V.V., voor de leden van de Partij
van de Arbeid over de huidige economi
sche situatie. Het zaaltje van Lakeman
bood nauwelijks plaats genoeg om alle
belangstellenden te herbergen.
Spreker stond uiteraard uitvoerig stil
bij de bestedingsbeperking. Naar zijn me
ning moet deze echter weer niet over
dreven worden. Het komt er eigenlijk
op neer, dat er een verschil bestond tus
sen bestedingen en middelen van 4°/o.
Naast deze beperking wees hij ook op de
belangrijke verruimingen, die in 1957 tot
stand kwamen. Drie groepen profiteer
den hier vnl. van, t.w.
1. de bejaarden, die door AOW ƒ400,
- 500,miljoen meer toegewezen
kregen;
2. de landbouw, die een extra uitkering
kreeg van 200,miljoen, waarvan dan
50.milj. werd geblokkeerd;
3. de huiseigenaren, die een huurverho
ging van 25°/o konden incasseren, zij het
dan ook, dat de helft ervan geblokkeerd
wordt voor verbetering van de woningen.
Bij het nagaan van de oorzaak van de
overbesteding wees hij op twee factoren.
In 1955 bestond bij de P.v.d.A.-fractie al
een grote aarzeling toen men de belas
tingen weer wilde verlagen. Toen al
vroeg de fractie van de regering de ver
zekering, dat de sociale en culturele
voorzieningen niet zouden worden aan
getast.
Ook de vrijere loonpolitiek ondervond
heftig verzet van de zijde van de PvdA
en het NW. De fractie waarschuwde,
dat de tijd er ongunstig voor was, doch
wij stonden alleen en hebben in arre-
moede het hoofd moeten buigen, al kon
door ons verzet nog een maximum van
6°/o worden bereikt.
Spreker wees erop, dat Hofstra bij de
aanvang van zijn taak voor zeer grote
moeilijkheden stond. De subsidies op le
vensmiddelen moesten worden verlaagd.
De vennootschapsbelasting werd ver
hoogd met 4% en belastingfaciliteiten
werden opgeheven. Spreker heeft het ge
voel, dat de investeringsbeperking in de
ondernemingen eerst thans doorwerkt.
In de woningbouw waren de investe
ringen ook 20% hoger, de bouwprijzen
waren opgejut en spreker meent, dat wat
meer planmatigheid in het bouwbeleid
van minister Witte wel wenselijk zou
zijn. Hij voorziet, dat in de particuliere
sector volgend jaar niet voldoende ge
bouwd zal worden, hetgeen ook een in
krimping van de woningbouw zal bete
kenen. De hoge rente is voor de woning
bouw ook funest, want l/«% renteverho
ging betekent een huurverhoging van
0,90 per week. Ook in de gemeentelijke
sfeer is naar sprekers oordeel te
weinig planning in het investeringsbeleid
geweest. Binnenkort komt in de Kamer
een wetsontwerp tot verhoging van de
vermogensbelasting in behandeling.
BOOTDIENSTREGELING N.V. TJE.S.O.
geldig tot en met 28 februari 1958
Op werkdagen:
Van Texel: 5.20 7.40 12.10 15.00 18.10
Van Den Helder: 6.30 10.45 13.35 16.40
19.35
Op zon- en alg. erk. Chr. feestdagen:
Van Texel: 7.40 11.30 16.00 18.20
Van Den Helder: 10.30 12.45 17.10 1Q.35
GEVONDEN EN VERLOREN
VOORWERPEN
tot en met 9 december 1957
Gevonden: 1 paar rode damesglacé's;
oude kleine sleutel; plastic regenjas
(blauw) in zakje met capuchon; zwart
rubber zadeldek; grijze wollen r. dames
handschoen; schop met int. L. B.; broche
motief paardekop in hoefijzer; rode
dameshandschoen met rits, 1 pr. bl. wol
len kinderwanten met rode lusjes; bruin
lederen motorwant; bruine port. met
enige guldens en ged. v. rozenkrans;
sleutel (lipsmodel); 1 paar lederen wan
ten; br. lederen motorhandschoen; grijze
wollen want met leren rand; St. Nico-
laaspakje; idem inhoudende blauw toilet
tasje; muntbiljet van 1,gele gebr.
want; bankbiljet van 10en 1,
blauwe kinderpet met grijze bontrand;
geruit kinderschoudertasje; vierkant he
ienarmbandhorloge met leren riem,
merk „Anere".
Verloren: gele enveloppe met 5,
jongensportemonnaie met 2,50; 1 jaar
oude glacé handschoenen; wit wollen
meisjessjaal; blauw wollen kinderwantje,
balpen; schotsgeruite boodschappentas;
zwartlederen dameshandschoen; groene
port met geld en briefjes; lederen bood
schappentas; jonge hond ('Ajaar) gespik
keld met bruine vlekken; zilveren man
chetknopen (zeeuwse knop); grijze Mont
Blanc vulpen; muziekboekje fanfare; kin-
derwant rood met blauw.
Het bureau is hiervoor dagelijks ge
opend van 16.00 tot 18.00 uur.
Hiertegen heeft de KVP ernstig bezwaar.
Spreker begrijpt dit niet als hij de be
heersing van vakcentralen daartegen
over stelt. Met de regering was een af
spraak gemaakt, dat geen nieuwe loon
eisen zouden worden gesteld zolang het
indexcijfer niet boven de 114,5 kwam. In
september was dit zelfs 119 al is nu dan
ook weer 118. De vakbeweging heeft
niettemin geen loonsverhoging gevraagd
omdat de betalingsbalans nog steeds niet
in orde is; men het idee heeft dat voor
zichtigheid met de werkgelegenheid ge
boden is en bovendien een daling van de
grondstoffenprijzen op de wereldmarkt
zichtbaar is. In plaats van de loonsverho
ging wilde men het prijsverlagingsbeleid
van min. Zijlstra gaarne steunen, terwijl
daarnaast een bescheiden verhoging van
de kinderbijslag is voorgesteld.
Wat de toekomstige ontwikkeling be
treft meent spreker, dat erg veel afhangt
van de ontwikkeling der investeringen in
de particuliere sfeer. Hij wijst ook op de
mogelijke sociaal-economische gevolgen
van de huidige situatie in Indonesië.
Daarnaast lijkt het alsof we ook op het
gebied van de wereldconjunctuur voor
een kentering staan.
Wat de werkloosheid betreft is de
situatie nog niet verontrustend, al ligt dit
niet in alle bedrijfstakken en streken
gelijk. Hij wijst erop, dat zijn p.g. Van
Lier nog op meerdere aanvullende wer
ken van de zijde van de Regering aan
drong. Hij heeft dan ook de indruk, dat
de regering zich het komende jaar wat
meer met de werkloosheid zal moeten
inlaten dan voorheen het geval was.
Niettemin meent hij, dat men moet door
gaan met het treffen van voorbereidin
gen voor de toekomstige verbetering
van de sociale voorzieningen. Hij wijst
op de projecten, die worden voorbereid.
Het ontwerp-kinderbijslagwet (welk ont
werp spreker gaarne tegen de gangbare
kritiek in verdediging wil nemen); de
weduwen- en wezenvoorzieningen en
een verbetering van de invaliditeitswet
Tijdens de discussie ging spreker nog
in op de economische gevolgen van de
Euromarkt; de hulp aan de onderontwik
kelde gebieden; het Nieuw-Guinea-pro-
bleem; de noodzakelijkheid van de de
fensie-uitgaven; de evenredige verdeling
van de lasten van de bestedingsbeper
king.
Al bij al was het een zeer instruktief
betoog, waarvoor voorzitter Zwan de
spreker dan ook hartelijk bedankte.
feuilleton
door H. Westenberg
13. Ze staat op en trekt de jongen mee
omhoog. „Kom dikkerd, ik begin lang
zamerhand honger te krijgen, laten we
eens kijken of we iets te eten kunnen
krijgen".
Arm in arm lopen ze door de kleine,
gezellig ingerichte kamer naar de nog
kleinere kamer, die er naast ligt. Bij de
deur staat Jo stil en laat zijn moeder
correct voorgaan. „Entrez, madame!"
Maar Helga gaat niet binnen, verbaasd
blijft zij op de drempel van de keuken
staan. „Maar, wat is dat, jongen, waar
heb je die reusachtige schotel aardappel
sla vandaan gehaald! Zoveel aardappel
sla. Genoeg voor een heel regiment. Waar
heb je dat vandaan?"
„Ik", zegt de jongens trots en stralend
van plezier en slaat zijn handen op zijn
borst.
„Jij?" t
Jo trekt zijn sproetneus in de hoogte
en Jacht verlegen. „Ik dacht, u was gis
teren zo moe, toen U naar huis kwam.
nu hoeven we alleen nog maar een paar
eieren te bakken en klaar is Keesje!"
Zijn moeder kijkt nog steeds met ver
bazing naar de geweldige hoeveelheid
aardappelsla! Zij is diep ontroerd. Als zij
die jongen toch niet .had! Altijd even
hulpvaardig en bezorgd als een kleine
kavalier, altijd er op bedacht haar een
of ander plezier te doen!
„Kerel", zegt ze zacht en streelt met
twee vingers door zijn lichtblonde haren.
Maar dan begint zij hartelijk te lachen.
Wat heeft hij die aardapels enorm dik
gesneden! En die uien! En terwijl zij zich
haar jongen voorstelt bezig met het
Wat heeft hij die aardappels enorm dik
uien en later ze snijdend, kan ze niet
laten hem weer in haar armen te nemen
en zijn blozend gezicht te kussen. „Niet
doen!" zegt hij verlegen.
En gehoorzaam laat Helga hem los.
Overdrijven wil zij niet. Te veel teder
heid kan de jongen niet verdragen, soms
likt hij haar op de vingers, als zij hem
streelt.maar vandaag heeft hij blijk
baar een goede dag
Dan dekken zij samen de kleine tafel
■n de huiskamer en Joachim babbelt aan
een stuk door. Nog voor zij aan tafel zit
ten, weet Helga alles wat haar zoon die
dag beleefd heeft, van zijn ontmoeting
met die prachtige auto af, tot aan de
moeilijke sommen, die hij van een vriend
heeft overgeschreven, toe.
En dan is het haar beurt om te ver
tellen; dat er vandaag een Amerikaanse
dame in de zaak geweest is, die vijf ja
ponnen gelijk heeft besteld; dat de vrouw
van de minister van financiën voor
morgen had afgesproken te komen en
door haar persoonlijk geholpen wilde
worden.
„Is zij een zwarte, moeder?"
„Dat weet ik niet kind, maar in elk
geval is zij een nieuwe klant voor ons en
dat is heel prettig, want er komen lang
niet zoveel vreemdelingen meer in Cairo
als vroeger. En degenen die komen, heb
ben ook niet meer zoveel geld".
„Hebben wij vroeger ook meer geld
gehad?"
Helga kijkt haar zoon een ogenblik na
denkend aan „Nee", zegt zij ernstig,
„wij hebben nooit geld gehad, Jo. Je
vader was maaT bediende bij Cook, je
weet wel, dat grote reisbureau vroeger
was het in de Sharia-el-Magrhabi. Daar
was nooit zoveel geld te verdienen".
Je jongen verkruimelt een stukje
brood tussen zijn vingers. „Waarom gaan
wij dan eigenlijk niet naar Duitsland
terug? Vader had toch familie in Duits
land en misschien zouden we het daar
veel beter hebben dan hier".
„Heb jij het hier dan zo slecht, kerel?"
„Slecht? Nee, dat niet. Maar ik dacht,
als wij in Duitsland toch familie hebben,
zou U misschien niet behoeven te wer
ken en later moet ik in elk geval toch
naar Duitsland".
Helga staat op. Och, ze zou in geen
geval de familie in Duitsland terug wil
len zien! Maar dat kan de jongen niet
weten en zij kan het hem niet vertellen
ook: nu nog niet! nog lang niet.Zij
brengt het gesprek haastig op een ander
thema: „Heb je vandaag al piano gestu
deerd, Jo? Ik geloof het niet en kijk eens,
het is al bijna negen uur en wij hebben
nog niets anders gedaan dan praten! En
ik moet je hemden nog strijken en jij
moet nog studeren. Of heb je het al ge
daan?"
„Ja, een beetje".
„Kom dan, dan ruimen we vlug samen
de tafel af en terwijl ik strijk, speel jij
een beetje voor mij".
„Wat zal ik dan spelen? U mag kiezen;
iets van Bach of de nocturne van Chopin
nee, die kan ik nog niet goed, ik zal
iets van Schumann spelen". En hij zoekt
al tussen zijn muziek, terwijl Helga de
tafel in de hoek tot strijkplank metamor
foseert.
„Zo", zegt hij dan ernstig, en begint te
spelen. Zijn spel is merkwaardig rijp en
uiterst zeker. Hij leunt een ietsje achter
over en slaat zijn ogen neer en beleeft
de muziek met een intensiteit, die onge
woon is voor zijn jaren.
Helga ziet het weer met grote vreugde.
En tegelijk is weer alle twijfel, die haar
zo dikwijls besluipt als zij aan de toe
komst van haar kind denkt, opgeheven.
Zij moet hem muziek laten studeren; het
zou een misdaad zijn tegenover de jongen
en tegenover de kunst als zij het niet
deed. En geen offer kan te groot zijn om
dit plan ten uitvoer te brengen. Over
twee, hoogstens drie jaar moet hij naar
Duitsland, naar Berlijn of Leipzig. En
zij zal er voor moeten zorgen, dat zij, hoe
dan ook, de dure lessen daar zal kunnen
betalen. En zij is er van overtuigd, dat zij
het geld er voor bij elkaar zal krijgen.
Haar betrekking in de modesalon van
madame Angèle wordt steeds beter, gro
tendeels wordt het bedrijf door haar ge
leid; er wordt al geen model meer inge
kocht, waarover niet eerst haar opinie is
gevraagd. Wie weet of zij 't niet eens tot
deelgenote zal kunnen brengen? Als het
waar is, dat madame Angèle naar
Alexandrië gaat en zal trouwen, zal zij
toch zeker tot zelfstandige leidster in
Cairo worden benoemd! En dan.Zij
laat de strijkbout even rusten; dan, ja
dan zal zij meer dan ooit aan hier gebon
den zijn, dan zal het onmogelijk zijn met
haar jongen mee te gaan naar Duitsland,
want zo'n betrekking zou zij nooit op
kunnen geven! En in Duitsland zou zij zo
makkelijk niet iets vinden. En wie zou
haar daar kunnen helpen? De familie van
Joachim? Nee, die zeker niet, die waren
immers allemaal zelf doodarm! En eerlijk
gezegd zou hun de tweede vrouw van
Willem .Frank ook heel weinig interes
seren! Misschien zouden zij terwille van
de jongen.Hij keert zich om: „Mama,
dat heb ik u al zo dikwijls willen vragen:
Heeft vader ook piano gespeeld?" Helga
kijkt op. „Je vader nee, maar een
oom van je moet in zijn jeugd buitenge
woon goed gespeeld hebben. Maar zijn
ouders hadden geen geld om hem lessen
te geven".
„Hoe heet die oom, woont hij ook in
Duitsland?"
„Och, kerel, dat weet ik heus niet, als
kind heeft hij natuurlijk ook in Duits
land gewoond, ik geloof in Beieren. Maar
hoe zou ik nu weten, waar hij op het
ogenblik is! Je weet immers, dat ik nooit
meer iets van alle Duitse familie heb
gehoord".
„Maar als wij er heen gaan, dan gaan
we ze toch zeker opzoeken?"
„Ja, kerel, natuurlijk; maar speel nu
verder, ik geloof, dat je dat laatste thema
nog eens over moet doen...
(Wordt vorvolgd).