■*mm Morgen viert Texel Ouwe Sunderklaas o era am Jo of René Morgen viert Texel weer het aloude fegft van „Ouwe Sunderklaas". Morgen staat Texel weer op z'n kop en zal het „carnaval" van het noorden" weer velen incognito over het eiland doen gaan. U weet, dat ze het dit jaar in Den Burg zonder jury moeten stellen. Dat is een proef en als deze slaagt mogen wij zeg gen, dat het oude feest weer in ere her steld is. Want het toekennen van prijzen was per slot van rekening maar een noodsprong, bedacht omdat in de der tiger jaren de animo tot feestvieren er helemaal uit dreigde te raken. Sommigen meenden, dat zulks verband hield met de moderne tijd, maar in feite hield dat verband met de crisis: wie had in die slechte tijden,* toen je nauwelijks wist hoé van de ene week naar de andere te rollen, lust om iets op touw te zetten, waaruit je levensblijheid, je spotten met de zorgen van alle dag, zou blijken? De mensen hadden het over het algemeen moeilijk en dat was onzes inziens dé han dicap voor een vreugdevolle ouwe sun- derklaasviering. Na de oorlog kwamen welvarende ja ren en nog mogen wij niet mopperen. De animo om te spelen nam weer toe en wij zijn ervan overtuigd, dat dit feest zal blijven bestaan, zolang er reden is om zich te verheugen, om optimistisch te zijn. Onder gunstige omstandigheden is het leven waard geleefd te worden en bovendien hebben wij op het eiland ge durende de lange winter toch wel wat afleiding nodig. Bovendien kan het ver velend worden altijd weer dezelfde men sen, dezelfde gezichten te ontmoeten. De zelfde vragen: over de familie, de ziekte, de werkkring, de moeilijkheden die er ook tijdens een hoogconjunctuur zullen blijven. Wij willen op Ouwe Sunderklaas eens in een andere huid kruipen, incog nito door de kleine Texelse gemeenschap schrijden. Misschien als Chroetsjof, mis schien doodgewoon als (groen-zwarte) maar onbekende Texelaar Wij hebben, al zijn we dan geen lid (meer) of geen lid nóg van de Texelse Vroedschap, het een en ander op onze (rauwe) ^ever en willen dat in woord en beeld uiten. Dat kan overigens altijd, maar in vele gevallen kan dat niet Dat strijden met open vizier. Door middel van stukken in de Texelaar. Door stemverheffing en staande de vergadering. Daarvoor leven wij dikwijls te dicht opeen. Onze andere belangen zouden wij kunnen schaden. Je hebt een zaak, je hebt ergens b.v. in NIEUWE AVONTUREN VAN PIMBA Terwijl het roverschip stuurloos rond dobberde stapte Pimba aan land! Thuis heeft Pimba vaak geroeid, maar nog nooit heeft hij met een sloep in de branding gezeten. Hij moet al zijn krachten inspannen om de boot de baas te blijven. Soms dreigen de golven over hem heen te gaan en Bari klemt zich angstig aan hem vast. Doorzetten, Pimba, denkt hij. Misschien ontdekken de rovers wat er aan de hand is en kunnen ze het roertouw herstellen. Dan zouden zij hun plan, om de Indianen te overvallen toch nog kunnen uitvoeren. En als ze hem zouden vinden wat zouden ze met hem doen? Pimba moet er niet aan denken. Nee, hij moet ze voor zijn en de Indianen waarschuwen. Doorzetten dus! Na een spannend kwartier bereikt hij de rotsen. Gelukkig ontdekt hij een inham, waar het rustig water is. Daarheen weet hij zijn boot te sturen. Moe, maar voldaan stappen ze aan land. De kust is onher bergzaam en van menselijk leven ontdekt hij nog geen spoor. Op zoek dus! Kirdei-- Wij hopen morgenavond weer vele ensembles en individueel spelende sun- derklazen te mogen ontmoeten. Oosterend of Den Burg een verloofde; of in Den Hoorn of (en) Oudeschild en blijft dus 364 dagen van het jaar neutraal in enig netelig vraagstuk, want het zich zo maar openlijk uitspreken voor of te gen een bestaande verbinding kan tot interne moeilijkheden leiden. Vandaar is het ook al zo prettig, dat je op 12 decem ber als de grote of minder opvallende onbekende door dorp en gehucht kunt trekken. In De Koog zullen ze wel van leer trekken tegen Tom Pauka, die in ,.Vrij Nederland" De Koog bij winterdag een „triest gehucht" durft te noemen. Moet-ie an de tapkast bij Kees of Bil zeggen. Op z'n ogen!! Ze zouden 'm daar gauw in de {witte?) hoek slingeren. Maar Tom Pauka is niet van ons en knijpt er stiekum tussenuit als vreemde ling. Hoe groot de animo voor het komende feest zal zijn is uiteraard niet bekend. Dal weten wij eerst morgenavond om half negen. Wij hopen in ieder geval, dat ook de kinderen weer in groten getale van de partij zullen zijn. Ouders wekken wij gaarne op, ook in dit geval aandacht aan het verlangen van hun kroost te wil len besteden. Die van óns b.v moeten en zullen spelen. Ze hebben al een pakje uitgekozen wat moeder nog maken moest en ze wilden het echt woest gaan doen met dolken en geweren. Daar zijn het jongens voor. Dochtertjes zullen graag als actieve verpleegstertjes rond gaan. Er zijn legio voorstellingen voor radig De groteren behoeven ook niet te zeg gen, dat ze niks kunnen bedenken Wij verwachten spoetnikken aan de lopende band. Jagers met schapenkribben, puz zelaars met televisietoestellen, helden van de arbeid (van standing) Natuurlijk hopen wij ook weer de nodige straat vegers in de vooravond gade te slaan. Ouwe Sunderklaas op Texel. Op alle dorpen, behalve in het ten achtergestelde hoofddorp, zal gelegenheid zijn tot bal In alle dorpen zullen de feestvierenden hun beste beentjes 'voorzetten. Langs spaarzamelijk verlichte straten, over pleinen Ze zullen bij U binnenvallen onder het uitstoten van de angstaanja- gendste bedreigingen ofU heel zot en zoet aangapen met de vraag „Ja, wie ben ik nou eigenlijk, hé?" Op Ouwe Sunderklaas mag Texel een avondje helemaal uit zijn keurslijf schie ten 'en buiten zijn boekje gaan. Allerlei wetten mogen dan min of meer met voeten worden getreden. Het mijn en dijn" verliest zijn grenzen. Wij mogen aan een tikkeltje de spot drijven met de hoogste Texelse autoriteiten, de draak steken (zelfs) met in onze ogen wonder lijke (mis-)toestanden. Niemand zal daar op 12 december kwaad om worden, ja dit is echt de dag om alsmaar te spuien. Geen bittere haat overigens, want de eilandbewoners zijn nu eenmaal gemoe delijke mensen, die heel goed in de (zeer) gematigde zóne passen. 12 december, het koffiepraatje van de 365 dagen durende gemeenschap, waarin wij, ondanks ver schil van inzicht, altijd weer bereid zijn om samen te werken, waar het onze (eigen) Texelse belangen betreft. Want óók op. 12 december moet Ouwe Sunderklaas capituleren voor het Groen zwarte gevoel, onze trots, eilander te zijn en onze vreugde eilander te mogen zijn. Tevens verheugd de import te kun nen tonen dat onze gastvrijheid nog even opvallend goed is als toen Ouwe Sunder klaas nog in de luiers lag. Met deze gedachten geven wij verder gaarne het woord aan de Ouwe Sunder- klazen, die ieder jaar weer gevormd worden uit mensen van allerlei slag: uit ambtenaren en aannemers, uit midden standers en munitierapers, uit zestigers en teenagers, uit geheelonthouders en matige drinkers. Texel spant weer hoge verwachtingen en hoopt, dat de over- kantse verslaggevers weer een indruk wekkende studie van onze eigen folklore kunnen maken. TEXELSE MARKT Aangevoerd maandag 9 december 1957: 2 paarden 850900; 4 koeien 700900; 2 pinken 500600; 8 schapen 80120; 30 biggen 3040. NIEUWE R.K. KLEUTERSCHOOL IS GEEN LUXE! Wie op de hoogte is met de huisvesting van de tegenwoordige r.-k. kleuterschool, gelegen aan de Molenstraat, in het „St. Janshuis", weet, dat deze inrichting ver re van ideaal is. Het ligt dan ook voor de hand, dat er reeds lang gekoesterde wen sen bestaan om de kleuters onder te brengen in een aan de „eisen des tijds" {beter is uiteraard aan „met het oog op de volksgezondheid noodzakelijke") vol doend gebouw. Wel, in deze zit het be treffende kerkbestuur niet stil, want aan ons gemeentebestuur is per 30 november j.l. het verzoek gericht om medewerking tot de stichting van een nieuwe school, welke men op het terrein, bij Huize ..Irene" zou willen laten verrijzen. Dit gebouw zal plaats bieden aan ten minste 93 kleuters en drie gewone leslokalen en één speellokaal omvatten. B. en W. stellen de raad voor de ge vraagde medewerking te verlenen Bij het betreffende verzoek is o.a. overlegd een verklaring, waarbij het bestuur zich verbindt, om, voordat met de bouw van de kleuterschool wordt begonnen, een bedrag gelijkstaande met 20% van de stichtingskosten als waarborgsom in de gemeentekas te storten. VOOR HET MISDEELDE KIND Het Nederlandse comité voor kinder postzegels verzoekt ons mede te delen, dat de kinderpostzegelactie tot 17 janu ari a.s. doorloopt. Al onze kerst- en nieuwjaarskaarten prijken dus met deze zegels, want het gaat om het geluk van het misdeelde kind. Zonder dat doel te steunen zouden wij met een ernstige schuld rond de kerstboom zitten en be slist geen eind goed, al goed van 1957 bewerkstelligen. VOOR NIEUWE WONING De heer W. J. van der Slikke, De Koog, is gegadigde voor 392 m2 bouw grond aldaar. B. en W. stellen de raad voor deze grondtransactie te bevorderen. De koopsom bedraagt 3.537, S.V. Texel Uitslagen van zondag: VZV-RKAPC 1—1; VIOS-DTS 1—2; Helder-BKC 2—2. Voor ons werden wegens storm en re gen alle wedstrijden afgelast. BKC ver speelde opnieuw een kostbare punt en Helder haalde er een binnen. Ook voor RKAFC is dat éne punt wel erg welkom. Nu maar hopen op de volgende zondag en vooral allemaal ter training èn voor de conditie en voor de goede clubgeest. A.s. zondag: Helder-Texel; Texel 2- ZAP 3. Adsp.: HRC a-Texel a; Tex. Boys a-Texel b, Texel c-De Koog a. Voor de adsp. betekent dit de laatste wedstrijd voorlopig. De adsp.-competitie wordt n.l. tot half februari stopgezet. Doe dus nog maar eens extra je best. DRS. ROEMERS SPRAK OVER „DE ECONOMISCHE SITUATIE" J.l. vrijdagavond sprak Drs. D. Roe mers, kamerlid en tweede voorzitter van het N.V.V., voor de leden van de Partij van de Arbeid over de huidige economi sche situatie. Het zaaltje van Lakeman bood nauwelijks plaats genoeg om alle belangstellenden te herbergen. Spreker stond uiteraard uitvoerig stil bij de bestedingsbeperking. Naar zijn me ning moet deze echter weer niet over dreven worden. Het komt er eigenlijk op neer, dat er een verschil bestond tus sen bestedingen en middelen van 4°/o. Naast deze beperking wees hij ook op de belangrijke verruimingen, die in 1957 tot stand kwamen. Drie groepen profiteer den hier vnl. van, t.w. 1. de bejaarden, die door AOW ƒ400, - 500,miljoen meer toegewezen kregen; 2. de landbouw, die een extra uitkering kreeg van 200,miljoen, waarvan dan 50.milj. werd geblokkeerd; 3. de huiseigenaren, die een huurverho ging van 25°/o konden incasseren, zij het dan ook, dat de helft ervan geblokkeerd wordt voor verbetering van de woningen. Bij het nagaan van de oorzaak van de overbesteding wees hij op twee factoren. In 1955 bestond bij de P.v.d.A.-fractie al een grote aarzeling toen men de belas tingen weer wilde verlagen. Toen al vroeg de fractie van de regering de ver zekering, dat de sociale en culturele voorzieningen niet zouden worden aan getast. Ook de vrijere loonpolitiek ondervond heftig verzet van de zijde van de PvdA en het NW. De fractie waarschuwde, dat de tijd er ongunstig voor was, doch wij stonden alleen en hebben in arre- moede het hoofd moeten buigen, al kon door ons verzet nog een maximum van 6°/o worden bereikt. Spreker wees erop, dat Hofstra bij de aanvang van zijn taak voor zeer grote moeilijkheden stond. De subsidies op le vensmiddelen moesten worden verlaagd. De vennootschapsbelasting werd ver hoogd met 4% en belastingfaciliteiten werden opgeheven. Spreker heeft het ge voel, dat de investeringsbeperking in de ondernemingen eerst thans doorwerkt. In de woningbouw waren de investe ringen ook 20% hoger, de bouwprijzen waren opgejut en spreker meent, dat wat meer planmatigheid in het bouwbeleid van minister Witte wel wenselijk zou zijn. Hij voorziet, dat in de particuliere sector volgend jaar niet voldoende ge bouwd zal worden, hetgeen ook een in krimping van de woningbouw zal bete kenen. De hoge rente is voor de woning bouw ook funest, want l/«% renteverho ging betekent een huurverhoging van 0,90 per week. Ook in de gemeentelijke sfeer is naar sprekers oordeel te weinig planning in het investeringsbeleid geweest. Binnenkort komt in de Kamer een wetsontwerp tot verhoging van de vermogensbelasting in behandeling. BOOTDIENSTREGELING N.V. TJE.S.O. geldig tot en met 28 februari 1958 Op werkdagen: Van Texel: 5.20 7.40 12.10 15.00 18.10 Van Den Helder: 6.30 10.45 13.35 16.40 19.35 Op zon- en alg. erk. Chr. feestdagen: Van Texel: 7.40 11.30 16.00 18.20 Van Den Helder: 10.30 12.45 17.10 1Q.35 GEVONDEN EN VERLOREN VOORWERPEN tot en met 9 december 1957 Gevonden: 1 paar rode damesglacé's; oude kleine sleutel; plastic regenjas (blauw) in zakje met capuchon; zwart rubber zadeldek; grijze wollen r. dames handschoen; schop met int. L. B.; broche motief paardekop in hoefijzer; rode dameshandschoen met rits, 1 pr. bl. wol len kinderwanten met rode lusjes; bruin lederen motorwant; bruine port. met enige guldens en ged. v. rozenkrans; sleutel (lipsmodel); 1 paar lederen wan ten; br. lederen motorhandschoen; grijze wollen want met leren rand; St. Nico- laaspakje; idem inhoudende blauw toilet tasje; muntbiljet van 1,gele gebr. want; bankbiljet van 10en 1, blauwe kinderpet met grijze bontrand; geruit kinderschoudertasje; vierkant he ienarmbandhorloge met leren riem, merk „Anere". Verloren: gele enveloppe met 5, jongensportemonnaie met 2,50; 1 jaar oude glacé handschoenen; wit wollen meisjessjaal; blauw wollen kinderwantje, balpen; schotsgeruite boodschappentas; zwartlederen dameshandschoen; groene port met geld en briefjes; lederen bood schappentas; jonge hond ('Ajaar) gespik keld met bruine vlekken; zilveren man chetknopen (zeeuwse knop); grijze Mont Blanc vulpen; muziekboekje fanfare; kin- derwant rood met blauw. Het bureau is hiervoor dagelijks ge opend van 16.00 tot 18.00 uur. Hiertegen heeft de KVP ernstig bezwaar. Spreker begrijpt dit niet als hij de be heersing van vakcentralen daartegen over stelt. Met de regering was een af spraak gemaakt, dat geen nieuwe loon eisen zouden worden gesteld zolang het indexcijfer niet boven de 114,5 kwam. In september was dit zelfs 119 al is nu dan ook weer 118. De vakbeweging heeft niettemin geen loonsverhoging gevraagd omdat de betalingsbalans nog steeds niet in orde is; men het idee heeft dat voor zichtigheid met de werkgelegenheid ge boden is en bovendien een daling van de grondstoffenprijzen op de wereldmarkt zichtbaar is. In plaats van de loonsverho ging wilde men het prijsverlagingsbeleid van min. Zijlstra gaarne steunen, terwijl daarnaast een bescheiden verhoging van de kinderbijslag is voorgesteld. Wat de toekomstige ontwikkeling be treft meent spreker, dat erg veel afhangt van de ontwikkeling der investeringen in de particuliere sfeer. Hij wijst ook op de mogelijke sociaal-economische gevolgen van de huidige situatie in Indonesië. Daarnaast lijkt het alsof we ook op het gebied van de wereldconjunctuur voor een kentering staan. Wat de werkloosheid betreft is de situatie nog niet verontrustend, al ligt dit niet in alle bedrijfstakken en streken gelijk. Hij wijst erop, dat zijn p.g. Van Lier nog op meerdere aanvullende wer ken van de zijde van de Regering aan drong. Hij heeft dan ook de indruk, dat de regering zich het komende jaar wat meer met de werkloosheid zal moeten inlaten dan voorheen het geval was. Niettemin meent hij, dat men moet door gaan met het treffen van voorbereidin gen voor de toekomstige verbetering van de sociale voorzieningen. Hij wijst op de projecten, die worden voorbereid. Het ontwerp-kinderbijslagwet (welk ont werp spreker gaarne tegen de gangbare kritiek in verdediging wil nemen); de weduwen- en wezenvoorzieningen en een verbetering van de invaliditeitswet Tijdens de discussie ging spreker nog in op de economische gevolgen van de Euromarkt; de hulp aan de onderontwik kelde gebieden; het Nieuw-Guinea-pro- bleem; de noodzakelijkheid van de de fensie-uitgaven; de evenredige verdeling van de lasten van de bestedingsbeper king. Al bij al was het een zeer instruktief betoog, waarvoor voorzitter Zwan de spreker dan ook hartelijk bedankte. feuilleton door H. Westenberg 13. Ze staat op en trekt de jongen mee omhoog. „Kom dikkerd, ik begin lang zamerhand honger te krijgen, laten we eens kijken of we iets te eten kunnen krijgen". Arm in arm lopen ze door de kleine, gezellig ingerichte kamer naar de nog kleinere kamer, die er naast ligt. Bij de deur staat Jo stil en laat zijn moeder correct voorgaan. „Entrez, madame!" Maar Helga gaat niet binnen, verbaasd blijft zij op de drempel van de keuken staan. „Maar, wat is dat, jongen, waar heb je die reusachtige schotel aardappel sla vandaan gehaald! Zoveel aardappel sla. Genoeg voor een heel regiment. Waar heb je dat vandaan?" „Ik", zegt de jongens trots en stralend van plezier en slaat zijn handen op zijn borst. „Jij?" t Jo trekt zijn sproetneus in de hoogte en Jacht verlegen. „Ik dacht, u was gis teren zo moe, toen U naar huis kwam. nu hoeven we alleen nog maar een paar eieren te bakken en klaar is Keesje!" Zijn moeder kijkt nog steeds met ver bazing naar de geweldige hoeveelheid aardappelsla! Zij is diep ontroerd. Als zij die jongen toch niet .had! Altijd even hulpvaardig en bezorgd als een kleine kavalier, altijd er op bedacht haar een of ander plezier te doen! „Kerel", zegt ze zacht en streelt met twee vingers door zijn lichtblonde haren. Maar dan begint zij hartelijk te lachen. Wat heeft hij die aardapels enorm dik gesneden! En die uien! En terwijl zij zich haar jongen voorstelt bezig met het Wat heeft hij die aardappels enorm dik uien en later ze snijdend, kan ze niet laten hem weer in haar armen te nemen en zijn blozend gezicht te kussen. „Niet doen!" zegt hij verlegen. En gehoorzaam laat Helga hem los. Overdrijven wil zij niet. Te veel teder heid kan de jongen niet verdragen, soms likt hij haar op de vingers, als zij hem streelt.maar vandaag heeft hij blijk baar een goede dag Dan dekken zij samen de kleine tafel ■n de huiskamer en Joachim babbelt aan een stuk door. Nog voor zij aan tafel zit ten, weet Helga alles wat haar zoon die dag beleefd heeft, van zijn ontmoeting met die prachtige auto af, tot aan de moeilijke sommen, die hij van een vriend heeft overgeschreven, toe. En dan is het haar beurt om te ver tellen; dat er vandaag een Amerikaanse dame in de zaak geweest is, die vijf ja ponnen gelijk heeft besteld; dat de vrouw van de minister van financiën voor morgen had afgesproken te komen en door haar persoonlijk geholpen wilde worden. „Is zij een zwarte, moeder?" „Dat weet ik niet kind, maar in elk geval is zij een nieuwe klant voor ons en dat is heel prettig, want er komen lang niet zoveel vreemdelingen meer in Cairo als vroeger. En degenen die komen, heb ben ook niet meer zoveel geld". „Hebben wij vroeger ook meer geld gehad?" Helga kijkt haar zoon een ogenblik na denkend aan „Nee", zegt zij ernstig, „wij hebben nooit geld gehad, Jo. Je vader was maaT bediende bij Cook, je weet wel, dat grote reisbureau vroeger was het in de Sharia-el-Magrhabi. Daar was nooit zoveel geld te verdienen". Je jongen verkruimelt een stukje brood tussen zijn vingers. „Waarom gaan wij dan eigenlijk niet naar Duitsland terug? Vader had toch familie in Duits land en misschien zouden we het daar veel beter hebben dan hier". „Heb jij het hier dan zo slecht, kerel?" „Slecht? Nee, dat niet. Maar ik dacht, als wij in Duitsland toch familie hebben, zou U misschien niet behoeven te wer ken en later moet ik in elk geval toch naar Duitsland". Helga staat op. Och, ze zou in geen geval de familie in Duitsland terug wil len zien! Maar dat kan de jongen niet weten en zij kan het hem niet vertellen ook: nu nog niet! nog lang niet.Zij brengt het gesprek haastig op een ander thema: „Heb je vandaag al piano gestu deerd, Jo? Ik geloof het niet en kijk eens, het is al bijna negen uur en wij hebben nog niets anders gedaan dan praten! En ik moet je hemden nog strijken en jij moet nog studeren. Of heb je het al ge daan?" „Ja, een beetje". „Kom dan, dan ruimen we vlug samen de tafel af en terwijl ik strijk, speel jij een beetje voor mij". „Wat zal ik dan spelen? U mag kiezen; iets van Bach of de nocturne van Chopin nee, die kan ik nog niet goed, ik zal iets van Schumann spelen". En hij zoekt al tussen zijn muziek, terwijl Helga de tafel in de hoek tot strijkplank metamor foseert. „Zo", zegt hij dan ernstig, en begint te spelen. Zijn spel is merkwaardig rijp en uiterst zeker. Hij leunt een ietsje achter over en slaat zijn ogen neer en beleeft de muziek met een intensiteit, die onge woon is voor zijn jaren. Helga ziet het weer met grote vreugde. En tegelijk is weer alle twijfel, die haar zo dikwijls besluipt als zij aan de toe komst van haar kind denkt, opgeheven. Zij moet hem muziek laten studeren; het zou een misdaad zijn tegenover de jongen en tegenover de kunst als zij het niet deed. En geen offer kan te groot zijn om dit plan ten uitvoer te brengen. Over twee, hoogstens drie jaar moet hij naar Duitsland, naar Berlijn of Leipzig. En zij zal er voor moeten zorgen, dat zij, hoe dan ook, de dure lessen daar zal kunnen betalen. En zij is er van overtuigd, dat zij het geld er voor bij elkaar zal krijgen. Haar betrekking in de modesalon van madame Angèle wordt steeds beter, gro tendeels wordt het bedrijf door haar ge leid; er wordt al geen model meer inge kocht, waarover niet eerst haar opinie is gevraagd. Wie weet of zij 't niet eens tot deelgenote zal kunnen brengen? Als het waar is, dat madame Angèle naar Alexandrië gaat en zal trouwen, zal zij toch zeker tot zelfstandige leidster in Cairo worden benoemd! En dan.Zij laat de strijkbout even rusten; dan, ja dan zal zij meer dan ooit aan hier gebon den zijn, dan zal het onmogelijk zijn met haar jongen mee te gaan naar Duitsland, want zo'n betrekking zou zij nooit op kunnen geven! En in Duitsland zou zij zo makkelijk niet iets vinden. En wie zou haar daar kunnen helpen? De familie van Joachim? Nee, die zeker niet, die waren immers allemaal zelf doodarm! En eerlijk gezegd zou hun de tweede vrouw van Willem .Frank ook heel weinig interes seren! Misschien zouden zij terwille van de jongen.Hij keert zich om: „Mama, dat heb ik u al zo dikwijls willen vragen: Heeft vader ook piano gespeeld?" Helga kijkt op. „Je vader nee, maar een oom van je moet in zijn jeugd buitenge woon goed gespeeld hebben. Maar zijn ouders hadden geen geld om hem lessen te geven". „Hoe heet die oom, woont hij ook in Duitsland?" „Och, kerel, dat weet ik heus niet, als kind heeft hij natuurlijk ook in Duits land gewoond, ik geloof in Beieren. Maar hoe zou ik nu weten, waar hij op het ogenblik is! Je weet immers, dat ik nooit meer iets van alle Duitse familie heb gehoord". „Maar als wij er heen gaan, dan gaan we ze toch zeker opzoeken?" „Ja, kerel, natuurlijk; maar speel nu verder, ik geloof, dat je dat laatste thema nog eens over moet doen... (Wordt vorvolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1957 | | pagina 4