Halve eeuw geleden
r:y;. "J,\
Jo of René
De Koog kreeg 50 jaar
geleden zijn eerste straat
NAJAARSVERGADERING
VAN HET WITTE KRUIS
Toen op 10 december j.l. de voorzitter
van het Witte Kruis, de heer J. C. Rab,
bovengenoemde vergadering opende, was
het vergaderzaaltje in hotel „De Zwaan"
tot de laatste plaats bezet met bestuurs
leden, leden van de staf van het Witte
Kruis, één van de plaatselijke doktoren,
en wat zeer belangrijk is TWEE leden
van de 2500 van onze vereniging. Deze
twee leden van onze afdeling werden
door de voorzitter dan ook in het bij
zonder hartelijk welkom geheten.
De belangstelling der leden in derge
lijke vergaderingen laat doorgaans zeer
veel, zo met alles te wensen over; er valt
in het algemeen gesproken zeer weinig te
beleven, bij de rondvraag komen er
geen sensationele vragen uit de bus. On
ze Witte Kruis-leden geloven het wel; het
bestuur knapt het wel op en zolang er
geen bijzonderheden aan de orde zijn
als b.v. contributieverhoging, ongere
geldheden enz., blijven ze liever thuis.
(Of gaan naar Cees de Lange zetter)
Dat het bestuur het met een dergelijke
gang van zaken niet eens is behoeft onzes
inziens geen nader beoog. Het Witte
Kruis is de grootste en belangrijkste
verenigihg op Texel met een omzet van
jaarlijks een halve ton. Een beetje meer
belangstelling in onze Witte Kruis-zaken
zou heus geen kwaad kunnen. Mogen wij
dan ook een beroep doen op onze leden
om voortaan in groteren getale onze ver
gaderingen te bezoeken. De onderwerpen
welke daar besproken worden staan alle
in het teken van onze Volksgezondheid,
een materie waar elke Texelaar zonder
uitzondering ten nauwste bij betrokken
is.
Zowel het Bestuur als de staf onze
wijkverpleegsters doen hun uiterste
best de aan hun toevertrouwde belangen
zo goed mogelijk te behartigen. Onze
Witte Kruis-zaken nemen langzaam
maar zeker in omvang toe. Daarvoor is
de medewerking en het medeleven van
de leden ten enenmale onontbeerlijk. In
de achter ons liggende 50 jaren heeft het
Witte Kruis op Texel zijn bestaansrechi
ten volle bewezen. Men kan deze organi
satie in onze samenleving eenvoudig niet
meer missen. Steun het bestuur, ieder
naar vermogen, zoveel mogelijk in zijn
opbouwende werkzaamheden. Zodra dat
doel bereikt is ontstaat er een organisatie
waarop iedere Texelaar trots zal kunnen
zijn. Nog zijn er Texelaars die geen lid
zijn van deze mooie vereniging; de lage
contributie van slechts 6,per jaar
behoeft toch waarlijk geen bezwaar te
zijn. Meld U derhalve als lid. Doe dat
vandaag nog. Stel het niet uit, van uitstel
komt aistel met alle narigheid van dien
voor U zelf.
NIEUWE AVONTUREN VAN PIMBA
en zag hoe het gevaarte op de
kust kapot sloeql
Nog even draait hij zich om. Het ka
perschip is een heel eind afgedreven. De
rovers hebben het roertouw nog niet
hersteld want hun schip zwalkt nog on-
bestuurd op de zee. Nu komt het in de
branding. Eigenlijk heeft Pimba haast,
maar hij kan niet laten, te kijken naar
wat daar op zee gebeurt. Het is een
boeiend schouwspel, dat grote schip, dat
als een veertje door de golven wordt op
genomen, zo nu en dan sterk overhellend
en dreigend, om te slaan. Nu vaart het
recht op een vooruitgeschoven rotspunt
aan. O, denkt Pimba een ogenblik, wat
heb ik gedaan? De woeste golven schij
nen met het schip te spelen. Telkens
dreigt het tegen de rotsen te slaan, maar
steeds ontlopen de rovers het gevaar. Dan
gebeurt het. Het schip stormt in volle
vaart op de rotsen. Pimba ziet de masten
breken. Stukken hout vliegen in het
rond. Het schip maakt zwaar slagzij, het
is verloren. Op dat ogenblik hoort Pimba
stemmen achter zich.
feuilleton
door H. Westenberg
15. Ontzet rijst Helga op, ze heft haar
handen op, alsof zij zich tegen iemand
beschermen moet en na een ogenblik
brengt ze uit: „Dat is waanzin!" En ze
herhaalt: „dat is de grootste waanzin!"
En terwijl zij de vrouw die tegenover
haar staat, aanziet, krijgt zij plotseling
het gevoel, dat die vreselijk krankzinnig
moet zijn. Die felle, hartstochtelijke
ogen, die bevende lippen, dat hele ver
trokken gezicht.haar blik gaat onbe
wust naar de telefoon. Of het niet beter
zou zijn de politie te waarschuwen?
Maar dan dringt Leotine's stem, rusti
ger nu, weer tot haar door. „Ik ben niet
ziek, madame, ook niet geestesziek! Ik
ben heel normaal, al twijfelt u daar op
het ogenblik misschien wel aan, omdat
ik u zulke vreselijke dingen moest zeg
gen. Maar als ik u alles uitleg zult u mij
misschien begrijpen; mag ik u alles uit
voerig vertellen?"
Helga's eerste opwelling is, uit te roe
pen; ,,Nee, dat mag u niet! Ik wil er geen
woord van horen! Geen woord" Maar
weer beheerst ze zich en zegt kort: „Ver
telt u alstublieft".
En als bij toverslag ontspant zich
Leotines gezicht. Rustig, vriendelijk bij
na; met nu en dan een verklarende hand
beweging begint zij haar verhaal.
Van de steeds groter wordende kloof,
tussen haar en haar zoon, van de nood-
In deze najaarsvergadering werden de
volgende agendapunten behandeld:
Vaststellen van de begroting voor 1958.
Deze begroting vertoont een geraamd
exploitatietekort, inclusief badhuis, van
600,Het bezoek aan het badhuis
vertoont een dalende lijn. Het betrekken
van nieuwe woningen met .een douche-
mrichting en het aanbrengen daarvan in
oude woningen in verband met de water
leiding is daarvan een gevolg. Enerzijds
een zeer gelukkig verschijnsel, anderzijds
zijn wij ervan overtuigd dat ervan onze
badinrichting toch nog veel te weinig ge
bruik wordt gemaakt.
Onder de ingekomen stukken was een
schrijven van de T.E.M. met het verzoek
een stukje grond groot plm. 120 m2, be
horende tot het erf van het wijkgebouw
le Oosterend aan deze Mij over te dra
gen voor de bouw van een transformator-
gebouwtje. Tot deze overdracht-om-niet,
onder bepaalde voorwaarden, werd met
algemene stemmen besloten.
Nog geen zuster te De Cocksdorp
U zult zich ongetwijfeld herinneren,
dat er in de Texelse Courant enige keren
op is gezinspeeld om de gemeente Texel
met het Witte Kruis in de leemte te laten
voorzien welke er aan De Cocksdorp is
ontstaan door het vertrek van de r.-k.
zusters aldaar. In verband hiermede en
niet in het minst door de steeds toene
mende werkzaamheden van onze zusters,
vooral het bureauwerk neemt hand over
hand toe, heeft het bestuur van het Witte
Kruis een half geleden, door tussenkomst
van het Hoofdbestuur van de Noordhol
landse vereniging reeds de mogelijkheid
onderzocht om voor een vierde wijkver
pleegster rijkssubsidie te mogen ontvan
gen. In verband met de bestedingsbeper
king kon er, voorlopig althans, aan onze
verlangens niet worden voldaan. Van
zeer bevoegde zijde hebben wij nu ver
nomen, dat in 1958 de kans dat Texel
voor een vierde wijkverpleegster in aan
merking komt groot is. Mocht zulks in
derdaad bewaarheid worden, hetgeen wil
zeggen dat het Rijk ook voor deze vierde
wijkverpleegster subsidie betaalt zon
der dat is het ten enen male niet moge
lijk dan overweegt het Bestuur ern
stig te zullen trachten een vierde wijk
verpleegster aan te stellen met stand
plaats De Cocksdorp.
De aftredende bestuursleden, t.w. de
dames Bakker-Witte en Bakker-Zuide-
wind en de heren Beemsterboer, Melis
sen en Paagman, werden met algemene
stemmen herkozen.
Bij de rondvraag kwamen er enige in
teressante vragen ter tafel o.a. gaat er in
geval van een ernstige ziekte of ongeval
steeds een zuster mee en op wiens
advies. Als regel is het zo, dat, in geval
van een ziekenvervoer, de behandelende
huisarts beoordeelt of het al of niet nodig
is dat er een zuster meegaat. Bij een ern-
tig ongeluk kan het voorkomen dat of
tegelijk met de dokter of zo nodig voor
dien een zuster wordt gewaarschuwd.
Men verzuime in zo'n geval niet ook di
rect de politie ermede in kennis te stel
len, in het bijzonder bij verkeers- en
bedrijfsongevallen. Mochten onverhoopt
de zusters van het Witte Kruis niet di
rect bereikbaar zijn, dan kan in zo'n
spoedgeval gebruik worden gemaakt van
de diensten van de Rode Kruis-colonne
en dient daarvoor mevr. Koorn, Schilder-
weg 113, telefoon 177 (de heer Drijver),
Den Burg.
Schoolbaden
De mogelijkheid van het instellen van
schoolbaden in dit geval het douchen
van schoolkinderen in klasseverband
kwam in discussie. Besloten werd deze
aangelegenheid op te nemen met het
gemeentebestuur.
De wenselijkheid van het voorhanden
hebben van een verbandtrommel op de
kampeerterreinen kwam ter sprake en
de vraag werd gesteld of het Witte Kruis
hiervoor zou kunnen zorgen. Medege
deeld werd dat een dergelijke voorzie
ning niet op de weg ligt van het Witte
Kruis, maar dat de verhuurders van
kampeerterreinen hiervoor dienden te
zorgen.
De secretaiis deelde mede van bevoeg
de zijde te hebben vernomen dat het in
het voornemen ligt het volgende voor
jaar bij de polio-inentingen 5 jaarklassen
te betrekken, en dat er alsdan hoogst
waarschijnlijk nog wel gelegenheid zal
zijn voor het inenten van de plm. 30 niet
behandelde kinderen der jaarklasse 1955.
Het betreft dus die kleuters welke dit
jaar niet zijn verschenen.
In verband met het op handen zijnde
afscheid van mevr. Grutters, districts-
lottige ontmoeting tussen haar en Joa
chim in het Esbekije park. Van haar
resultaten in het ziekenhuis en van haar
lange zoeken naar het huis van de familie
Frank. „En nu ben ik dus gekomen om
met u zelf te praten", zegt Leotine ten
slotte. Wij moeten samen proberen, dit
probleem op te lossen, al zijn onze man
nen er ook op tegen. We zouden niet
langer kunnen leven onder de vreselijke
gedachte, dat een ander ons kind heeft".
En zij strekt haar hand uit alsof zij van
Helga onmiddellijke toezegging ver
wachtte.
Maar Helga staat tegen de tafel ge
leund en haar handen omklemmen het
tafelblad en er is geen spoor van tege
moetkoming in haar houding als ze zegt:
„Ik leef niet onder een vreselijke ge
dachte; ik leef met mijn jongen zo geluk
kig als het maar kan. Ik zie geen enkele
reden om hierin verandering te brengen!"
„Dan zal ik met Uw man moeten
praten".
„Mijn man is al lang geleden gestor
ven. Ik heb niemand anders dan Jo".
„Des te meer reden voor u om uw ech
te zoon te verlangen".
„Joachim is mijn echte zoon". En op
een afwerend gebaar van Leotine: „Joa
chim is mijn echte zoon, ik herhaal het!
En zelfs als hij indertijd, wat ik niet ge
loof, werkelijk geruild zou zijn, dan nog
is hij nu mijn echte zoon! Ik heb hem
tien jaren lang" en zichzelf haastig
verbeterend „dertien jaar lang als het
kind van Wilhelm Frank beschouwd en
liefgehad! Hoe zou ik dan opeens kunnen
ophouden van hem te houden en een
STICHTING CULTUREEL WERK
PER 1 JANUARI 1959?
In Uw vergadering van 27 juli 1956
besloot U in principe uw medewerking te
geven aan de oprichting van een „Stich
ting cultureel werk Texel", welk orgaan
de thans nog werkzame „Culturele Raad"
zou moeten vervangen, aldus schrijven
B. en W. aan de raad. Zij vervolgen:
Gehoopt werd, dat de omvorming van
de culturele raad in een „Stichting Cul
tureel werk Texel" per 1 januari 1938
zijn beslag zou kunnen hebben gekregen.
Het is evenwel niet mogelijk gebleken
aan deze datum vast te houden, nu
meerdere van de organen, die in een
Stichting cultureel werk Texel" zouden
dienen te zijn vertegenwoordigd, nog
niet konden worden geformeerd.
De dorpen De Waal en Den Hoorn zou
den zich in de Stichting middels de voor
deze dorpen werkzame dorpshuisbesturen
kunnen vertegenwoordigen. Voor de
dorpen Oudeschild en De Cocksdorp wer
den reeds dorpscomissies gevormd, zodat
ook de vertegenwoordiging van deze
dorpen geen bijzondere moeilijkheden
zou behoeven op te leveren. Nog geen
plaatselijke overkoepelende culturele or
ganen konden worden gevormd in de
dorpen Den Burg, De Koog en Oosterend.
Weliswaar werd in het dorp De Koog
reeds een commissie van voorbereiding
i.v.m. de instelling van een dorpscommis
sie gevormd, terwijl ook te Oosterend
hiertoe reeds enkele besprekingen plaats
gevonden hebben, doch naar verwachting
zullen de hier op gang zijnde besprekin
gen niet vóór 1 januari a.s. kunnen wor
den afgesloten. Te Den Burg werd met de
vorming van een dorpscommissie nog
geen aanvang gemaakt.
Ook in de buurtschappen Zuid- en
Midden-Eierland zal nog een andere be
spreking moeten plaats vinden.
Ook wat de vertegenwoordiging van de
verschillende sectoren van het culturele
leven in de „Stichting" betreft, doen zich
nog wel enkele moeilijkheden voor. Zo
hebben de gezamenlijke ontwikkelings
verenigingen van een eerder voorgeno
men samenwerking afgezien, waardoor
een vertegenwoordiging van deze sector
in de „Stichting" wel zeer moeilijk wordt.
Daar tegenover doen de pogingen tot
stichting van een plaatselijke kunstkring,
de vraag rijzen 'of een dergelijk orgaan
niet in een toekomstige „Stichting cultu
reel werk Texel" dient te worden verte
genwoordigd. De toneelverenigingen la
ten voorts een nauwere samenwerking
zien, al heeft deze samenwerking zich
ook nog niet zodanig geconsolideerd, dat
reeds een vertegenwoordiger in de
„Stichting" kan worden benoemd.
Resumerende menen B. en W. met
de betreffende commissie van de cultu
rele raad dat het wenselijk is de
ambtstermijn van de huidige culturele
raad nog met één jaar dus tot uiterlijk
1 januari 1959 te verlengen.
De Cocksdorp, december 1907:
In tegenstelling met enige jaren gele
den begint hier gebrek aan woningen te
komen. Als gevolg hiervan is de waarde
der gebouw zeer toegenomen, hetgeen bij
de publieke veiling van een perceel is
gebleken. Dit perceel, waarvan de heer
P. Boon Mzn. voor 1610,eigenaar
werd, was enige jaren geleden voor
1000,verkocht.
Adv. in de Texelaar van 29 dec. 1907:
De Burgemeester der gemeente Texel
roept sollicitanten op voor de betrekking
van nachtwacht te Den Hoorn en te De
Cocksdorp. De jaarwedde bedraagt
150,Stukken in te zenden vóór 15
januari 1908.
De burgemeester voornoemd, Hiddingh
huisbezoekster voor de tuberculosebe
strijding, werd besloten deze dame, na
mens de afd. Texel van het Witte Kruis
een aandenken aan te bieden voor het
vele werk dat door haar in de loop van
vele jaren t.b.v. de tuberculosebestrijding
op Texel is gedaan en wel t.g.v. haar
laatste bezoek aan Texel op het C B. Op
een ingezonden stuk dienaangaande van
enige weken geleden, ontvingen wij ge
nerlei reactie van de kant van zovele pa
tiënten waarmede mevr. Grutters in al
die jaren uit hoofde van haar beroep
in aanraking is gekomen.
De secretaris, H. C. R.
ander in zijn plaats zetten! Dat is een
voudig belachelijk! En als u denkt, dat u
dat kunt of van mij verwacht, dat ik het
zal 'kunnen, dan heeft u geen idee wat
liefde is, en nog veel minder, wat moe
derliefde is!"
„Maar het is toch mijn moederliefde,
het verlangen om werkelijk moeder te
zijn, die mij dwingt mijn eigen kind op
te eisen!"
En Helga, met bittere spot in haar
stem: „En dat dertien jaren! U bent een
beetje laat met uw verlangen zou ik
zeggen!"
„Maar daarom is het niet minder
heftig!" Ook Leotine is nu opgesprongen.
Met vlammende ogen gaat zij vlak voor
de andere staan, die echter geen schrede
terugwijkt.
Een stomme vijandigheid hangt een
poos tussen de twee vrouwen.
Eindelijk verbreekt Helga de stilte. „En
met al uw verlangen", zegt zij op zeer
besliste toon, „zal het u niet lukken, de
jongen van mij weg te halen! Zelfs niet
als u er in zou slagen voldoende mate
riaal te verzamelen om te bewijzen, dat
de kinderen werkelijk verruild zijn!
Zelfs dan niet! Want een kind, dat
iemand dertien jaren lang verzorgd en
vertroeteld heeft, zoals alleen een moeder
dat kan doen, en hem daarnaast nog in
de plaats van zijn gestorven vader met
zorg en moeite heeft grootgebracht, dat
kind kan niemand je afnemen.
„Is dat Uw laatste woord, mevrouw
Frank?"
Helga werpt haar hoofd achterover.
„Ja", en op snijdende toon voegt zij er
FILMNIEUWS
„THE LONG ARM"
De Engelsen hebben een droog-zakelij-
ke manier om hun politie-apparaat uit
te beelden. Dat heeft al menige goede
film opgeleverd, onder andere „The
Blue Lamp" een boeiende speelfilm met
sterk documentaire inslag over de man
nen in uniform, die in Londen voor de
veiligheid van de staatsburger moeten
zorg dragen.
De politie speurt naar een onbekende
kraker van brandkasten. Het begint met
één geval, waar de politie na lang speu
ren niet uitkomt. Het wordt ons precies
duidelijk gemaakt hoe de mannen van de
wet vastlopen en hoe er iets begint te
dagen. Het is aanvankelijk niet veel. In
twee jaar zijn er in Engeland veertien
brandkasten gekraakt zonder dat de da
der is gegrepen. De meeste kraken von
den plaats in de North Midlands en dat
brengt Halliday op het idee, dat zij wel
eens door een en dezelfde man zouden
kunnen zijn uitgevoerd. Bij nader onder
zoek blijken alle veertien brandkasten
uit één fabriek te komen.
„DR. VLIMMEN"
Het nogal in de publieke belangstelling
staande boek van Mr. Roothaert „Dr.
Vlimmen" is verfilmd.
Het is een film geworden met een
sfeer, zoals ook het boek geeft, dat wil
dus zeggen, dat in de film de bekrompen
bevolking van het plaatsje Dombergen
er lustig op los roddelt. De dierenarts
dr. Vlimmen, die in dit plaatsje verzeild
raakt en er een praktijk begint, wordt
weldra het slachtoffer van deze roddel-
praatjes. Het gehele geval draait in we
zen om een echtscheidingszaak. Vlim
men heeft namelijk een vriendin, en
daar hij nog niet van zijn vrouw, waar
mee hij trouwens al lang niet meer sa
menleeft, gescheiden is, wordt hij het
onderwerp van de kletspraatjes van het
dorp.
Natuurlijk komt alles weer op zijn
pootjes terecht en Dr. Vlimmen wordt
tenslotte een gezien persoon in het dorp.
„TOT ZIENS IN ORLEANS"
Een jonge, knappe visser ontmoet in
zijn dorpje een charmante zangeres. Hij
is meteen tot over z'n oren verliefd op
haar. Wij kunnen U verklappen, dat ze
elkaar krijgen ook, maar niet dan na een
ieeks van verwikkelingen, die een der
gelijke film nu eenmaal niet ontberen
kan. Maar dis zij gaan bouwen is de
fundering beslist hechter dan die van 'n
Ouwe Sunderklaasflirtation. De kwestie
is, dat „zij" al spoedig in hem een con
ventioneel mannetje ziet, want hij komt
door zijn zuivere stem uit de boot en op
het toneel terecht. Zij hield echter van de
dolle, onbesuisde jongen uit het vissers
dorpje. Een vriend maakt hem dit duide
lijk en dan krijgt hij meteen zijn zelfver
trouwen terug en „zij" de echte minnaar.
Nederlands nieuws
O.a.: Vroegtijdig begin van het schaats
seizoen; Nationale turnkampioenschap-
pen voor heren in Rotterdam, Klaas
Boot verovert titel voor negende maal;
Luchtlijn Amsterdam-Djakarta verbro
ken; 75-jarig bestaan van Artis Aqua
rium; De „Kolibrie", de eerste Neder
landse helicopter.
Wereldnieuws
O.a.: Franse studenten gaan de straat
op; Modern Turkije; De Spaanse Enclave
Ifny door Marokkanen aangevallen; Ame
rikaanse legerartsen leren parachute
springen; Rusland presenteert het
grootste passagiersvliegtuig; De voetbal
wedstrijd Engeland-Frankrijk 40.
AGENDA VAN DE
CULTURELE RAAD
Woensdag 18 december
Den Burg, Bejaardensociëteit, 2,30 uur,
Aventswijding. Medewerking kapelaan
Koopman en ds. Van Sluijs en Dames
koor o.l.v. J. Visser.
Den Burg, Doopgez. kerk, Adventsavond
Doopsgez. zusterkringen.
Donderdag 19 december
Den Burg, „De Zwaan", Adventsavond
r.-k. vrouwen afd. Gilde, met film van
J. C. Bruin.
Den Burg, Hotel „Texel", vergadering
Ver. t.b.c.-bestrijding onder het rundvee.
De Koog, „Het Witte Huis", Contact
avond Humanitas afd. Texel.
Vrijdag 20 december
Den Burg, Landbouwhuishoudschool,
Kerstavond oudleerlingen landbouw
school en huishoudschool.
Zaterdag 21 december
Den Hoorn, in gebruikname Ned. Herv.
kerk.
Eierland, Garage C. de Waard, Gymna-
stiek-uitvoering Sportver. SVC.
aan toe: „en probeert u niet nog eens in
de nabijheid van mijn jongen te komen!
U hebt geen enkel recht, hem over zijn
geboorte in twijfel te brengen!"
En Leotine, eveneens op vlijmscherpe
toon: „U zult het helaas niet kunnen ver
hinderen, dat ik hem terug zal zien; ik
heb niettegenstaande ik niets anders had
dan een verouderd adres, mijn weg naar
U gevonden; en ik zal de jongen even
goed weten op te zoeken".
In Helga's gezicht komt plotseling een
spottende, ietwat nieuwsgierige uitdruk
king; „En die andere jongen, madame?
Die toe nu toe uw kind is geweest? Wilt
u die naar mij toesturen? Zoiets als een
slecht zittend costuum, dat u niet ge
bruiken kunt? Bent u dat van plan?"
Leotine heeft geen antwoord gereed.
Eindelijk zegt ze onzeker. „Zoudt u zelf
uw kind niet graag terug willen hebben?"
Maar het klinkt hopeloos en Helga be
grijpt scherp: „hiermee weet zij zelf nog
geen raad! Daaraan durft zij zelf nog niet
te denken". En zeer uit de hoogte vraagt
ze; „Dus blijkbaar hebt u met uw jongen
bier al over gesproken? En hem verteld,
dat u genoeg van hem hebt en hem een
andere moeder hebt toegedacht? En
heeft hij het dadelijk goed gevonden bij
mij, een voor hem wildvreemde, te ko
men?"
„Nee, zegt Leotine, en laat de deur
knop, die zij in haar hand heeft, weer
los. „Nee, wat denkt u eigenlijk van mij?
Natuurlijk heb ik nog geen woord met
hem er over gesproken: evenmin als ik
dadelijk met uw zoon er over zou spre
ken. Maar wat mijn zoon betreft, ik ben
IS KAMPEREN SPORT?
Wegens overtreding van het vesti-
gingsbesluit kleinhandel in sportartike
len is voor de economische politierechter
te Roermond 260,boete of 26 dagen
hechtenis èn een voorwaardelijke boete
van 200,of twintig dagen voorwaar
delijk geeist tegen J. de B., houder van
een kampeerartikelenbedrijf te Roer
mond. De verdachte staat bij de Kamer
van Koophandel te Roermond ingechre-
ven als groothandelaar in reclamearti
kelen, maar hij had zijn bedrijf uitge
breid met kampeerartikelen die als sport
artikelen worden beschouwd. Daarvoor
is een vergunning vereist en die heeft
De B. niet.
In deze zaak werd o.a. de heer G. van
der Weijde, chef van de afdeling kampe
ren van de ANWB gehoord. Deze bond
acht het met het oog op de bescher
ming van de belangen van de consument
van groot belang dat voor de rechter
wordt uitgemaakt of kamperen sport is
(en kampeerartikelen sportartikelen
zijn) of een vorm van toeristische va
kantiebesteding. De Hoge Raad heeft
kamperen bij arrest van 19 maart 1957
onder sport gerangschikt. Aldus „Het
Parool".
Op een vraag van de economische po
litierechter, mr. C. M. Wissmann, ver
klaarde de heer Van der Weijde dat hij
zelf meent dat kamperen geen sport is..
De raadsman, mr. G. S. M. Rieter, zei
dat ook de ANWB er zo over denkt,
evenals andere organisaties. Mr. Rieter
vestigde er de aandacht op dat bij kam
peren ieder wedstrijdelement, iedere
krachtmeting, training en spelregels ont
breken. Het is volgens hem geen sport
maar een toeristische, recreatieve be
zigheid. Men spreekt dan ook van sociaal
toerisme. Mr. Rieter kreeg van de po
litierechter een half uur voor zijn pleidooi
en toen hij daar niet genoeg aan had,
werd besloten hem 20 december verder
te laten gaan. Dan zal ook uitspraak
worden gedaan.
De heer Van der Weijde deelde mede,
dat de ANWB zich met een request tot
de minister van economische zaken zal
wenden om het vestigingsbesluit te wijzi
gen en het kamperen in een apart vesti
gingsbesluit onder te brengen.
In De Koog kwam het toerisme op
Texel tot zijn grootste ontwikkeling. Ook
hier geldt: ere, wie ere toekomt, want te
De Koog is een goeie halve eeuw geleden
de V.V.V.-victorie begonnen.
Dat De Koog voordien erg onbelangrijk
was bewijst het punt, dat wij aantroffen
op de agenda, die de Texelse Raad, op
18 december 1907 bijeen dus nu vijftig
jaar geleden behandelde. Punt 10
„Voorstel tot bestrating weg door De
Koog" staat er.
Van de 30 gemeenschappelijke polders
hadden B. en W. bericht ontvangen, dat
dit waterschap genegen was een subsidie
te verlenen van 1,80 per meter, mits
de gemeente het verder onderhoud voor
haar rekening nam. „Aangezien de straat
ongeveer 250 meter lang zal worden, be
draagt die subsidie 450,Volgens ra
ming van de gemeente-opzichter zal de
aanleg van de straat bij een breedte van
drie meter en bij gebruik van mondsteen,
ongeveer 1025,bedragen, zodat de
gemeente dus zelf 575,zal moeten
bijpassen.
B. en W., aldus het verslag, stellen de
raad voor tot bestrating te besluiten. De
heer Zijm merkt op, dat voor deze be
strating meer te zeggen is dan voor die
van de Dikkerstraat (tegenwoordig Julia-
nastraat red.), die maar bij verrassing
en zonder voorkennis van de leden van
de raad is bestraat. De heer Zijm zou er
voor zijn nog verder te gaan en ook
plantsoen aan te leggen.
De voorzitter belooft de wenk van de
heer Zijm zo mogelijk ter harte te nemen
als de tijd daar is.
Met algemene stemmen werd daarop
besloten De Koog te bestraten.
Zijn hart, lang liefdes-stateloos.
Sloeg in zijn wrakke qratendoos,
Voor Leonientje mateloos.
Maar ach, zij was gauw kwaad en boos,
En liefdesruggegrateloos.
Hij was ten einde raad en koos
Een ander!
Huib de Rijmelaar.
er zeker van, dat het hem niets schelen
kan of hij bij ons blijft of ergens heen
zou gaan.
Hierop zwijgen zij beiden en Helga
Frank denkt: „Stakkerd!" en voelt haar
boosheid in medelijden veranderen.
„Stakkerd! Ja, als het zo met jou en je
zoon staat!"
En Leotine schaamt zich plotseling, dat
zij zo haar gevoelens heeft prijsgegeven
aan deze vreemde vrouw, die blijkbaar
zoveel inniger met het kind, dat zij denkt
dat het hare is, leeft dan zij. En onwille
keurig slaat zij haar ogen neer. Helga
ziet het en met vrouwelijke intuïtie be
grijpt zij dadelijk, wat hiervan de reden
is. Spontaan steekt zij haar hand uit.
„Vergeet de hele geschiedenis", zegt zij
vriendelijk. „Breng niet het levensgelijk
van vijf mensen in gevaar terwille van
een fixe! Het lot heeft ons ieder een jon
gen toebedacht, mij de ene en u de an
dere; en nu na dertien jaar kunnen wij
dat toch niet meer veranderen; of er dan
al of niet een vergissing in het spel ge
weest is. Probeert u niet zelf de Voor
zienigheid te verbeteren! Probeert u lie
ver u jongen voor u zelf te winnen; mis
schien begrijpt u hem niet en stoot u hem
zonder het zelf te weten van u af! U
moet mij geloven, een kind is zo fijn ge
voelig. En iedere vrouw zou een moeder
kunnen zijn voor ieder willekeurig kind,
als ze het ernstig genoeg zou willen. En
hebt u dat wel eens geprobeerd? Ik ver
zoek u nog eens, laat mijn jongen met
rust! Hij is zo gelukkig - wij zijn zo ge
lukkig samen.wat zou ik moeten be
ginnen zonder deze jongen?
(Wordt vervolgd).
