Jo of René Voor Uw VISITEKAARTJES naar Drukkerij Texelse Courant BRIEF VAN PATER M. J. WITTE Zes en dertig jaar in trouwe dienst van Afrika en de Afrikanen beletten niet even trouw Nederlander en gevolgelijk Texelaar te blijven. Het is mij tenminste gelukt en het ging nog vanzelf ook. Daarom is het me een jaarlijks terug kerend genoegen om aan mijn mede- Texelaars, waar ook ter wereld, mijn jaar-eindelijke wensen aan te bieden door „de" Courant, ons aller liefde-band. Dus aan familie, vrienden en begun stigers, om in de seizoen-stijl te blijven, wens ik van harte een voorspoedig en gezegend, vooral vredig, Kerstfeest en Nieuwjaar. Ik bid voor vrede in elk hart, elk gezin, elke familie en zo in de fami lie der volken. Mijn baby-missie Usa is na lVt jaar spartelen al flink uitgedijd. Het terrein, 4 ha., is schoon en gedeeltelijk genivel leerd. De gebouwen, min of meer indruk wekkend, beslaan ruim 1000 m2, kippen hokken enz. niet meegerekend. De „Workshop" of werkplaats, ons laatste en soliedste gebouw, een één ambachtschool, heeft al een goede naam. Daarin werken 50 jongens, zoveel ik op heden huisvesten en voeden kan. Voor elk nieuw plaatsje in zicht, trappelen wild tien keer meer benen en tenen voor mijn deur dan ik zal kunnen binnen laten. Even of bijna zo erg als voor de twee tehuizen voor Ouden van Dagen? Misschien past dan in plaats van wild- trappelend beter de figuur: mild-trippe- lend of op-slofjes-schuifelend?! Ik mag er niet mee spotten, want ben zelf nog maar 2 jaartjes van de pensioen- grens af, waar ik bij die gelegenheid met een zwiep overheen hoop te springen. Ik sterf liever in het harnas. Usa ligt in een gezond land, 1200 m boven de zeespiegel. Dat beduidt altijd frisse nachten al kan het overdag nog aardig stoven. Het land is overdekt met een meters-dikke laag, uiterst vruchtbare vulkaanse as, oorspronkelijk overge waaid toen een op 15 km. afstand lig gende krater nog vuur spuwde. Nu kijkt men daar diep neer in een wijde groene kom waar men olifanten, neushorens en buffels rustig ziet grazen. Ik ben er zelf met alle jongens wezen kijken toen on langs, ter ere van Prinses Margaret's be zoek, de weg erheen was opgemaakt. Usa, aan de voet van de 5000 m. hoge berg Meru, is een mooi land. Nog nooit heb ik zulke dankbare tuinen klaar ge kregen in zo korte tijd. Waar het ruim een jaar geleden nog ondoordringbaar „dorenbos" was, bloeien nu de bloemen en heesters dat het een lieve lust is. Al voor de tweede maal ben ik aan het oogsten van gewone en zoete aardappe len, bonen, erwten, uien, wortelen, toma- NIEUWE AVONTUREN VAN PIMBA Pimba werd meegenomen naar een indianenkamp Hij draait zich om en dan hebben twee Indianen een hand op zijn schouders ge legd. Een ogenblik denkt Pimba er aan, de vlucht te nemen, maar als hij ziet, wat deze Indianen bij zich hebben: een bijl, een speer en pijl en boog, dan geeft hij zich gauw gewonnen. Och denkt hij, als ik alles vertel zullen ze mij wel gauw vrijlaten en hij wandelt rustig met de Indianen mee. Onderwijl praat hij hon derd uit, maar de Indianen schijnen hem niet te verstaan. Zouden zij het schip niet. hebben gezien? Wat zou er van die rovers geworden zijn? En waar zouden deze roodhuiden hem heen brengen? Het is een flinke wandeling door het zand. Er staan geen bomen hier, wel manshoge cactussen, die weinig schaduw geven. Eindelijk bereiken ze het kamp van de Indianen. Het is er stil; Pimba ziet alleen wat vrouwen koken bij een kampvuur. Ze kijken even op, maar besteden dan geen aandacht meer aan de negerjongen. Dan wordt Pimba vastgebonden aan een paal. Hij krijgt wat eten en moet verder afwachten. feuilleton door H. Westenberg 16. Leotine kijkt haar aan en in haar blik is te lezen: „Ja, ik begrijp het, ik zal jullie niet storen!" Maar dan komt er 'n bittere jaloerse trek in haar gezicht; „die andere heeft geen recht op het geluk dat HAAR toekomt". En met een onbenullig woord, dat Helga alles te raden geeft omtrent haar plannen, keert zij zich om en gaat de kale houten treden af, die weerklinken bij elke stap. Helga staat boven achter de gesloten deur en luistert naar de wegklinkende voetstappen, tot zij ze niet meer horen kanen met hangende armen gaat zij terug naar de kamer waar de twee stoelen, waarop zij gezeten hebben, nog' tegenover elkaar staan en waar zij de vijandige sfeer nog meent te voelen van de woorden, die er zoéven gesproken zijn. „Wat nu? Wat nu? Wat moet zij doen? Wie moet zij om hulp vragen? Zij gaat op de divan zitten, haar armen ge steund op de knieën; het "hoofd in haar handen geleund. Zij dwingt zich tot nadenken. En langzamerhand wordt zij rustiger. Nee, zij zal niets doen. Zij zal doen alsof er niets gebeurd is. Zij zal voor voorzelf en voor de jongen geen stappen doen, die hun rust kunnen ver storen! Hier is zij zeker van, dat dit haar jongen is.haar jongen? Nee, de zoon van Wilhelm Frank. En ook haar zoon. ten enz. Terwijl ik begin november ach ter huis de snijbloemen voor de Kerst heb gezaaid, staan vóór m'n huis(je) nog de oude bloemen in frisse bloei: zinnia's als dahlia's, meter-hoge marygold, kluis ters bethunia's, lanen van laaiende sal vias, torende delphinums etc. Een takje geranium ergens in de grond gestoken, maakt 6 maanden later al een struik waar je omheen moet lopen en ik heb ze in alle kleuren. Zo met rozen, hybiscus, oleander, ponsetia, frangipanis enz. enz. Nu heb ik wel een permanente water- greppel door m'n land lopen en die is nodig voor het dagelijks besproeien ge durende de droge en hete maanden van het jaar. Maar daarmee heb ik dan ook doorlopend groenten en bloemen. Als ik tegen de avond in hemdsmou wen mijn druipende rode rozen en blau we zinnias om huis heb begoten en over weeg dat het op de kalender december heet, wie zal het erg vinden dat mijn gedachten dan naar het noorden gaan met de verbeelding van Texelse seizoen- neuzen, glinsterend rood en blauw, diep gestoken in witte en rode zakdoeken? In Usa is een zakdoek bijna een luxe artikel en overbodig. Het ergste waar we hier mee te kampen hebben is net een vleugje muggen of mieren, wat zandvlooien zich inborend onder de nagels, een ongeïnvi teerde slang in de sla, of in het kippen hok, of onder je bed. Daar komen geen zakdoeken aan te pas. Tot voor kort had ik maar één grote werkplaats voor m'n ruim 50 naarstige timmerman-leerlingen. Ze werken meest al aan kerk-, school- en huismeubels voor onszelf of voor de buitenwacht. Nu héb ik er een hokje bij dat ook tot een flinke werkplaats hoopt uit te groeien nog voor we tot metselaars en mechaniciëns offi ciéél overgaan. Het is een bescheiden kleermakerijtje. Dank zij ons aller vriend Siem de Waal, met wat hij me van zijn vakantie-voordrachten-profijt heeft ge zonden, heb ik een in uitstekende staat verkerende hand-naaimachine gekocht, toen elders een nog heel onderstel uit oud ijzer opgedolven en er een nieuwe tafel opgemaakt. Na wat repareren en smeren en proberen, snort en zingt ie nu over broeken en hemden met het air van een machien van 500 gulden en het kostte alles bij mekaar amper 150. Leve Siem! Het machien geeft 3 jongens werk; 3 dozijn jongens solliciteerden. Het centrum van Usa, mijn voorlopig kerkje, ziet een hele bedrijvigheid op iedere zondagmorgen. Weer of geen weer komen dan 300 mensen en mensjes uit de buurt er bijeen om uit volle borst de hele Dienst te begeleiden. Een Duitse professor, die hier een poosje geleden onze vleermuizen-fauna kwam bestude ren (12 variëteiten) vond alles überwalti- gend. Geen wonder. Sinds eind september is er na de Hoogmis de attractie bijgekomen van 'n kwartier trompet-, fluit- en Irommel- muziek. Daarvoor oefenen alle jongens 's avonds van 4 tot 5 behalve zaterdags. Dan oefent mijn „Eerste Scout-troep Usa". En zo breidt zich Usa langzaam uit, al is het nog maar als een stipje op het grote vloeiblad dat Meru heet. Moge de reeds merkbare invloed van beschaving en verfijning, van zuivering en verster king en harmoniëring, zich nog tien maal krachtiger tonen als straks mijn helper uit Holland aankomt Hij is een kundige en hulpvaardige ruim 50-jarige knaap (bij mijn leeftijd vergeleken!) die ongetwijfeld even graag de werkplaatsen, tuinen en het overzicht over de keuken enz. zal overnemen als ik hem dat en meer zal overdragen. Er zal genoeg meer geëigend werk voor mij overblijven. En als we dan samen wat weten op te schieten, kan ik het misschien nog net één keertje overdoen, ietwat verder waar Afrika's meest primitieve mensen zich nog voeden met bloed-in-melk en vlees uit hun speciaal gekuiste kalebassen. Een volgende keer wat foto's erbij bij alles wel. Pater M. J. WITTE Catholic Mission, Usa P.O. Box 9, Usa River Tanganyika, East Africa BOOTDIENSTREGELING N.V. T.E.S.O. geldig tot en met 28 februari 1958 Op werkdagen: Van Texel: 5.20 7.40 12.10 15.00 18.10 Van Den Helder: 6.30 10.45 13.35 16.40 19.35 Op zon- en alg. erk. Chr. feestdagen: Van Texel: 7.40 11.30 16.00 18.20 Van Den Helder: 10.30 12.45 17.10 19.35 Of heeft zij geen recht op het kind, dat zij vanaf dat het anderhalf jaar was, niet alleen als een moeder heeft verzorgd, maar ook in de plaats van zijn vader heeft opgevoed en grootgebracht? En als de wereld op haar kop zou staan Jo is haar kind, zij leeft voor hem als een moeder, zij IS zijn moeder! En alsof voor haar hiermee een einde gemaakt wordt aan deze hele geschiedenis, schuift zij energiek de twee stoelen uit elkaar en zet ze op hun gewone plaatsen. „Waarom doet u zo zenuwachtig, mam mie? U hebt nu al drie maal in die pot gekeken en er zit immers niets in!" Jo zit in de vensterbank, zijn benen benge len omlaag en hij kijkt naar zijn moe der, terwijl zij staat te koken. Maar er is vandaag iets met haar, dat hem onge rust maakt, zij is niet zo vrolijk als ge woonlijk en toen zij daarstraks de houten lepel op de grond heeft laten vallen, werd zij boos en vuurrood. Zij geeft hem niet dadelijk antwoord op zijn vraag en hij herhaalt: „Wat is er toch met u aan de hand, waarom bent u zo zenuwachtig? Nu kijkt zij op en strijkt het haar een beetje naar achter. „Och er is niets kerel; ik ben werkelijk een klein beetje nerveus: ik heb me vandaag in de zaak erg boos gemaakt, en dan nog deze vreselijke hitte die heb ik nog geen enkele jaar zo slecht kunnen verdragen als nu". Jo ziet zijn moeder een ogenblik on derzoekend aan. Dan springt hij van de vensterbank, haalt borden en ander tafel gerei uit de kast en verdwijnt naar de huiskamer. BEVORDERD De heer A. J. Huisman, is na 28 jaar s besteller werkzaam te zijn geweest, ivorderd tot employé 2de klas bij de P.T.T. Landbouwbegroting 1958 TOENEMENDE BELANGSTELLING VOOR INRICHTING PLATTELAND Uit heel recente onderzoekingen van het L.E.I. is gebleken, dat slechts op het platteland van de 3 noordelijke pro vincies en in Zeeland een absolute terug gang van de bevolking in de naoorlogse jaren heeft plaatsgehad, terwijl de mees te andere agrarische gebieden nog in inwonertal zijn toegenomen. Dat bete kent in de meeste gevallen, dat aldaar de toename van de industriële bevolking de afname van de agrarische bevolking heeft overtroffen. In steeds breder kringen komt men tot de overtuiging, dat juist de gelegenheid van een ruilverkaveling moet worden aangegrepen om ook op planologisch en bestuurlijk terrein vooruit te zien. Met name is de ontwikkeling waar te nemen, dat na uitvoering van een algehele ruil en herverkaveling niet alleen de water staatkundige, doch soms ook de bestuur lijke indeling wordt bezien; juist ook een dergelijke ontwikkeling kan er toe bij dragen, dat de nieuw ontworpen ruimte lijke structuur de grootste vruchten af werpt voor de ontwikkeling van het KONIJNEN VERENIGING Voor de 2de achtereenvolgende maal werd een Texels dier kampioen in de grote rassen. Deze keer was het de heer F. Timmer, De Koog, met zijn kapitale oude Vlaamse Reus ram behaalde hij 1 zzg. Mej. D. Barhorst zorgde voor een nieuw Sportfokkerssucces: het zo lang begeerde kampioenschap van de middenrassen bracht zij op haar naam met een oude Havanna ram 1 zzg. Deze dieren bezetten de 3de en 4de plaats van de 350 konijnen. In de Franse Hangoren bezette V.d. Molen zowel bij de rammen als de voed sters de 2de plaats met 1 zg. In de Groot Zilvers bezette M. Vermeulen de eerste plaats bij de jonge rammen, 1 zg. Jammer dat dit dier nog niet klaar is. In een klas van 15 jonge Black en Tan rammen bezette de heer D. Vermeulen de 2de plaats met 2de zg, heel goed Vermeulen. Bij deze successen komt nog de 3de plaats, die de heer P. v.d. Molen met een witte Franse Hangoor ram behaalde op de 6de grote Europese kampioenstentoon stelling in Gent n België. Sportfokkers, houdt Uw dieren in deze prima conditie voor de a.s. Kerstshow in Den Helder, waar wij ook nog enige ere plaatsen te verdedigen hebben. De voorzitter. Helga kijkt hem glimlachend na; „hij is een schat!" en als hij even later weer terug komt in de keuken, streelt zij hem over het haar. Maar wat heeft hij daar in zijn jaszak zitten? Een vulpenhouder? En warempel geen slechte ook! Die kan hij toch onmogelijk zelf gekocht hebben? „Waar heb je die vandaan Jo?" Jo wordt vuurrood. „Die vulpenhou der? .M O, dat is een gekke geschiede nis. Haast niet te geloven, maar het is toch waar. Ik heb namelijk met iemand kennis gemaakten hij glimlacht verlegen en kijkt zijn moeder van ter zijde aan. Maar op Helga's gezicht is geen spoor van een glimlach. Zij weet al precies, wat er komen zal „Zo, en met wie heb je kennis ge maakt?" Maar haar ernstig gezicht wordt door de jongen verkeerd begrepen. „O heel onschuldig, mammie", zegt hij haastig en tilt het deksel van de soep ketel op. „Een paar weken geleden zag ik een dame flauw vallen in het Eske- bije-Park en toen heb ik wat water voor haar gehaald. En toen heeft zij gezegd, dat ze me eens zou vragen bij haar te komen, uit dankbaarheid, begrijpt u en ook omdat zij een jongen van mijn leef tijd heeft; precies zo oud als ik ben! Stel U voor, hij is zelfs op dezelfde dag geboren, op de tiende juni heeft hij zijn verjaardag. Maar zij heeft mij natuurlijk uitgenodigd, dat wist ik trouwens al vooruit; maar vanmiddag stond zij ineens voor de school en heeft mij een hele ge schiedenis verteld; dat ze geen tijd had economisch, sociaal, cultureel en maat schappelijk leven in 't betrokken gebied. De minister wijst erop, dat juist in de komende 20. a 30 jaren de uitvoering van een voldoend aantal ruilverkavelings- blokken verspreid over de belangrijkste delen van ons land er in zeer belangrijke mate toe kan bijdragen, dat haar poten- tieële opvanggebieden ontstaan voor eventueel optredende werkloosheid op kortere of grotere afstand van het be trokken gebied. Door versnelling van de uitvoering of mechanisatie van de werk zaamheden zullen dan een aanzienlijk groter aantal arbeiders kunnen worden meenten, de vraag hoever de werken bin- te werk gesteld dan tevoren bij normale uitvoering was voorzien. Tegenover een over de jaren 1950 t.m. 1957 gemiddelde jaarlijl^e landwinst van 8420 ha. staat een verlies aan cultuur grond door overgang naar andere be stemmingen van gemiddeld 4420 ha., zo dat uiteindelijk een gemiddelde jaarlijkse winst van rond 4000 ha. resulteert. Het aandeel van de gesubsidieerde cultuur technische werken in de aanwinst van landbouwgronden door ontginningen kan globaal worden gesteld op 1000 ha. per jaar. Landwinst De vergroting van de produktiecapa- citeit in gereedgekomen cultuurtechni sche objecten is door het ontbreken van voldoende vergelijkbare gegevens en mede door de sinds de totstandkoming der werken in vergelijking met de oor spronkelijke toestand sterk verschillende economische omstandigheden moeilijk te bepalen. Globaal kan de stijging van de produktiecapaciteit op 15 a 20% worden geschat. Het vraagstuk van de urgentie van ruilverkaveling, het tempo van uitvoe ring, het vraagstuk van verbetering door middel van ruilverkaveling dan wel op andere wijze b.v. door uitvoering van waterbeheersingswerken, ontsluiting en dergelijke door waterschappen en ge nen ruilverkavlingsverband zich moeten uitstrekken enz. vormen tezamen een in gewikkeld probleem. De minister hoopt echter, dat het op grond van de resulta ten van het onderzoek voor het meer jarenplan mogelijk zal blijken met be trekking tot vorenbedoelde problematiek, tot een verantwoorde bepaling van standpunten te' geraken. Wanneer het meerjarenplan voor ruilverkaveling er toe leidt bepaalde gebieden aan te wij zen, welke bijvoorbeeld de eerstkomende 10 tot 15 jaar door ruilverkaveling zullen worden verbeterd, dan zal het mogelijk zijn om buiten deze gebieden de aan dacht te richten op andere wijzen van verbetering, die niet gepaard gaan met toepassing van ruilverkaveling. Hierbij moet dan in het bijzonder worden ge dacht aan werken op het gebied van wa terbeheersing en ontsluiting met agrari sche wegen, uit te voeren onder auspi ciën van waterschappen, gemeenten en dergelijke. DAMCLUB TEXEL Uitslagen van 17 december: A.: S. van Heerwaarden-J. Hooijberg 11 Joh. D. Bakker-C. v. Heerwaarden 02 W. A. v. Zeijlen-C. Meedendorp 11 S. v. Heerwaarden Jzn.-S. Bakker 11 B.: G. Dros-D. v.d. Werf 02 J. Vinke-A. Vinke 20 A. v.d. Slikke-R. Zijm 02 C .P. Burger-Jo Schoo 20 C." Jb. Koorn-J. A. v. Enst 02 P. Bruijn-J. Hillen 02 C. Vinke-C. C. Barhorst 20 C. van Heerwaarden was wel heel for tuinlijk toen Joh. D. bij de uitvoering van een damslag verkeerd sloeg en de voor stelling niet doorging. Het geofferde ma teriaal bepaalde verder de uitslag. In B. verloor A. Vinke, waardoor Jas Vinke met vooral ook R. Zijm geducht inliepen. A. v.d. Slikke zorgde voor de sensatie van de avond door zo'n slechte stand op te bouwen, dat na noodgedwon gen offers van 6 stenen de overige zeven volkomen vast stonden. C. P. Burger be haalde twee kostbare punten, waardoor hij A. v.d. Slikke achter zich liet en ook Jn. Stam en G. Dros weer in de gevaren- zóne zijn opgenomen. De wedstrijd Texel-Winkel is thans vastgesteld op zondag 29 december. La ten we hopen, dat het ook doorgaat. Daar Damlust won van Andijk met 137 zal ook Texel moeten winnen om nog tot een beslissingwedstrijd te komen. gehad om mij uit te nodigen en dat zij vond, dat ze mij nog eens bedanken moest, en dat ik de vulpenhouder aan moest nemen. „Maar Jo, van vreemde mensen neem je toch niet zulke cadeaus aan!" Jo doet het deksel weer op de soeppot en knikt triomfantelijk. „Ziet U, dat heb ik haar ook gezegd en toen heeft zij zo idioot gedaan en zo iets mals gezegd, ik weet niet eens meer wat zij precies ge zegd heeft, over U ging het dat U mij waarschijnlijk verboden had, juist van haar iets aan te nemen. Verbeeld je! „Moeder kent U immers helemaal niet", heb ik toen gezegd. En toen is zij erg zenuwachtig geworden en toen beweerde zij, dat U haar wel kent, van aanzien tenminste. En toen heb ik gezegd: „Als moeder U dan alleen van aanzien kent, hoe zou zij mij dan kunnen verbieden, iets van U aan te nemen?" „Zo is het toch niet waar? En mammie, ik ben er zeker van, dat die dame ze niet alle vijf bij elkaar heeft, nou en toen dacht ik, „klets maar niet zo lang en toen heb ik een beleefde buiging ge maakt en de penhouder aangenomen en ïechtsomkeer gemaakt!" Helga moet on willekeurig lachen. Dat was weer eens echt iets voor Jo, „opschieten en niet kletsen!" Maar wat moet zij nu verder doen? Moet zij hem vertellen, dat zij mevrouw Brackwieser kent en hoe zij haar heeft leren kennen? Maar Joachim begint weer te vertellen: „Weet U, mammie, die dame was ver schrikkelijk lief voor mij, te lief! Ik hou WIJZIGING UITBREIDINGSPLANNEN- I IN-ONDERDELEN Het hoofd van het gemeentebestuur van Texel maakt bekend, dat van 24 i december 1957 af gedurende vier weken, J alzo tot en met 20 januari 1958, ter se cretarie der gemeente Texel voor een ieder ter inzage zal liggen een ontwerp plan tot wijziging van de uitbreidings- plannen-in-onderdelen „De Cocksdorp", „Midden-Eierland", „Zuid-Eierland", „Den Hoorn", „De Koog", „Oost", „Oosterend", „Oudeschild" en „De Waal", met de bij deze plannen behorende be bouwingsvoorschriften. De onderhavige wijziging heeft be- j trekking op een wijziging van de be stemming „Bebouwing met zomerhuisjes en bijbehorende tuinen en erven", welke bestemming uitsluitend in het uitbrei- 1 dingsplan-in-onderdelen „De Koog" werd gelegd. Gedurende de voormelde termijn van vier weken kunnen belanghebbenden bij de gemeenteraad bezwaren tegen deze ontwerp-wijziging indienen. Texel, 24 december 1957. Het Hoofd van het gemeentebestuur voornoemd, C. DE KONING. NIEUWE BESTUURSSAMENSTELLING V.V.V. DE COCKSDORP Zorgen over sanering in kampeersector In Theehuis „De Molen" hield de afde ling De Cocksdorp van de V.V.V. dezer dagen haar jaarvergadering. Dat men ondanks de steeds toenemende toeristen- stroom, waarvan ook Durp en omgeving hun deel krijgen, toch niet algemeen con tent is, bleek uit de discussies: men was n.l. de mening toegedaan, dat uitbreiding van accomodatie in de particuliere sector door het bestaande uitbreidingsplan practisch onmogelijk wordt gemaakt en had daarnaast de indruk, dat De Cocks dorp wat eenzijdig het slachtoffer wordt van het gemeentelijk saneringsbeleid op het terrein van kampeeronderkomens. Er werd bij het bestuur op aangedron gen, in deze actief te zijn en de belangen van De Cocksdorp te bestemder plaatse met kracht naar voren te brengen. De secretaris, de heer Jb. van Heer- waarden, kon in een uitvoerig overzicht over de gehouden festiviteiten melding maken van een alleszins geslaagd seizoen. De volksspelen en andere evenementen hadden veel belangstelling getrokken. Dank werd gebracht aan al degenen, die zich hiervoor bijzonder verdienstelijk hadden gemaakt. De directeur der V.V.V. merkte in zijn beschouwing over het afgelopen seizoen op, dat De Cocksdorp voor de gasten nog altijd een oase van rust is, terwijl elders op het eiland die rust door de massale vorm, welke het toerisme heeft aange nomen toch wel wat in het gedrang komt. De bestuursverkiezing bracht na drie stemmingen de heer P. Kikkert naar voren, nadat de andere candidaat, de heer C. Zuidema Jhzn. zich uit de, ove rigens zeer gemoedelijke, strijd had teruggetrokken. In onderling overleg in de bestuurskring werd de heer Jb. van Heerwaarden aangewezen als nieuwe voorzitter van de afdeling en de heer D. Quartel als secretaris. De directeur richtte waarderende woorden tot de scheidende voorzitter, de heer A. Hapke, die om particuliere re denen zijn bestuursfunctie ter beschik king had gesteld. Een andere verkiezing was nodig om dat mevr. G. den Braven-Jorna, tot dusver afgevaardigde van de afdeling in het hoofdbestuur, deze functie niet lan ger kon blijven waarnemen. In haar plaats werd gekozen de heer J. Westdorp, die thans dus de vertrouwensman van de afdeling is. Ook mevrouw Den Bra ven werd door de directeur dank ge bracht voor de wijze waarop zij de be langen van De Cocksdorp bij herhaling in het hoofdbestuur ter tafel had ge bracht. Vermelding verdient het feit, dat de voorzittershamer met zilverpapier om woeld was. Dit hield verband met de omstandigheid, dat het blijkens de no tulen 25 jaar geleden was dat de afdeling De Cocksdorp voor de eerste maal in vergadering bijeenkwam. Ondanks het feit, dat de golven deze avond nog wel eens hoog liepen, opge stuwd door de als altijd zeer strijdbare heer J. Hooijberg (die de toeristische toekomst van De Cocksdorp niet zonder zorgen kon zien), had de vergadering, die eerst na het middernachtelijk uur ein digde, een geanimeerd verloop. niet van dat kinderachtig geaai en gedoe en ik was blij, toen ik haar kwijt was! En als ik haar weer eens tegen het lijf loop, dan piep ik 'm!" „Maar haar vulpenhouder heb je toch graag aangenomen?" „Dat's nogal wiedes!" „Dat is eigenlijk niet zoals het hoort, Jo, als je iemand niet aardig vindt, moet je ook geen cadeautjes van haar aan nemen". De jongen draait een keer in het rond. „Ja, dat is wel waar. „Maar eigenlijk", vervolgt Helga nu, „eigenlijk begrijp ik je niet goed. Die dame is toch heel aardig! Dat zij een beetje overdreven lief is, dat komt toch wel eens meer voor, maar eigenlijk vind ik haar toch wel sympathiek". Jo staart zijn moeder met open mond aan. „Dus u kent haar heus? Waarom hebt U dat dan niet dadelijk gezegd? En sinds wanneer kent U haar dan? Daar weet ik allemaal niets van!" Nu weet Helga niet meer wat te zeg gen en om haar verlegenheid te verber gen doet zij haar jongen na: „Verbeeld je daar weet jij allemaal niets van! Maar zo belangrijk is het immers ook niet. Zij heeft bij ons in de zaak wel eens een japon gekocht; en toen kwam toe vallig het gesprek op die geschiedenis in het Eskebijepark. „O, maar waarom hebt U mij dat nooit verteld?" „Heb jij me er dan ooit iets van ver teld?" Ze kijken elkaar even verbaasd aan en barsten dan alle twee in lachen uit.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1957 | | pagina 4