'Albert Heijf NIEUWE PRIJSWINNER Tjr maakt u het leven goedkoper! j 10 procent korting Albert Heijn laat nieuwe klanten aan 't woord: Bruine bonen bonen Vet spek gerookt Fijne snijworst T 43 Ontbijtspek 32 Leverworstsaks gZ 49 Leverpastei per blik 37 Pindakaas ia drinkglas 59 Boterh.korrels39 Snijbonen literblik 99 Doperwtenniddd 69 Doperwten «tddel ">*93 Erwten met wortelen blik 55 Koffie Thee 250 75 Prima Cacao gram Biscuits Zaanse Molen rol 35 Droptoffee's JS 49 Calif, pruimen g™35 Abrikozen 150 gram 49 Siam-rijst Macaroni 99 Geld. ham 100 gram 45 Maizena per pak 19 Rookworst qq's Kapucijners 35* Grauwe erwten T 52» Groene erwten 5g° 29° Spliterwten g™ 31j Zuurkoolspek gram 59: Zuiver rundvet gram 55, ONZE SPAARRENTE \sWEER VERHOOGD Volkswagenbusjes Tijdens de uitverkoop C. J. Visman, Cocksdo Het hoofd koel en de voeten warm warme schoen, laars of pantoffel. Mantje's Schoenhandel Gebraden gehakt Haring intom.saus3blikjes1 00 n «nn Appelmoes ^.*79 SJWOSL.M00 Bruine bonen,», 69 Tafelbeschuitg 26 Kapucijners FORMOSA BISCUITS pak ±250 gram 39 ZAANSE KOEKEN bus 20 stuks 49 Onvoorwaardelijke Kwaliteitsgarantie Bij AH 68 artikelen in prijs verlaagd!] 9 over het volle tegoed dagelijks opvraagbaar Coop. Boerenleenbank te Texel Jo of René REPARATIES KUNSTGEBITTEN Sneller, beter en goedkoper I Mevr. A. C. A. Boer, Warmoesstr. 46. Den Burg te huur voor kleine gezel schappen met en zonder chauffeur. Van Koningsbruggen Loodsgracht 22 Den Helder, tel. 2026 geven wij op al onze artikelen. Uitgezonderd klompen, olie en laarzen. Speelgoed 20 procent kortin; Verder nog vele aantrekkelijke koopjes. 1 Uitsluitend contant Voor Uw hoofd moet U zelf rr.aar voor warme voeten kunnen wij zorgen. Voor ieder doel een heerlijke DIE HIELP ME UIT DE DROOM! Ik heb nooit zo erg op de prijzen gelet - tót die radicale prijsverlaging van Albert Heijn kwam... Toen werd ik met m'n neus op zó'n groot prijsverschil gedrukt, dat ik meteen wist wat me te doen stond: naar Albert Heijn - dezelfde week nog! Wat een besparing! En dan dat veilige gevoel, dat als 't maar éven kan, Albert Heijn zijn prijzen prompt verlaagt... en dat je steeds de beste kwaliteit kooptTot morgen, mevrouw, bij Albert Heijn! Vleeswaren-aanbieding t/m woensdag 22 januari 150 gram van 56 voor 49 500 gram 500 gram LITER blik S pepermunt 250 gram rij^^t papkokend 500 gram Voor een weibelegde boterham Blikgroenten-in een wip klaar huishoud- kwaliteit huishoud Extra aanbieding tot cn met zaterdag 18 januari i kwaliteit 250 gram loo 40 gram w Voedzame variaties grove korrel, droogkokend 500 gr. 1 elleboogjes pak 250 gram Stevige wintermaaltijden Gelderse per stuk 250 gram UUl Wanneer u enig AH-artikel niet élke cent waard acht die u ervoor betaalde dan geeft AH u het volle bedrag terug. Daar komt het Indianenjongetje aan gerend. Hij wringt zich tot binnen de kring en valt dan vlak voor de voeten van het opperhoofd. De Indiaan wordt boos en stuurt de jongen weg, maar di# gaat niet. Die vertelt opgewonden, wat hij 's nachts van Pimba heeft gehoord. Pimba niet aan paal! Pimba niet aan paal! Pimba ons gered! Dan moeten Pimba's touwen los en moet hij nog eens zijn verhaal vertellen. En het opper hoofd begint te glimlachen. Jij best ke reltje, zegt hij tegen Pimba. Jij mag bij ons blijven. Jij krijgt cadeau van mij. Wat wil je hebben? Een schildpad? Dan krijg jij een schildpad! Pimba maakt een luchtsprong van een meter. Hij is gered? Snikkend van blijdschap valt hij het lachende Indianenjongetje om de hals en 's middags rijdt hij met Bari op een grote schildpad door het kamp. feuilleton door H. Westenberg Dan baant ook Renè zich een weg, de schouders opgetrokken, het hoofd gebo gen, geheel en al ingesteld op de jacht. Op het doek raast een auto over een onafzienbare landweg; hoog in de lucht zweeft een parachute. „Naar links, onder het doek door, vlug! Hij heeft ons al gezien!" schreeuwt de blonde als zij elkaar aan het eind van de scheidsmuur ontmoeten. Ja, de kleine Arabier heeft hen al op gemerkt. Op zijn blote voeten, waarboven zijn benen als stokken onder zijn ge scheurde blauwe broek uitkomen, jaagt hij dwars over de weg, naar het ijzeren hek, dat het park omzoomt en in het struikgewas uitkomt. Hij weet een gat in het hek en als het hem lukt. dat gat te bereiken, is hij gered. Als hij maar eenmaal buiten is, krijgen die twee hem niet meer te pakken! „Ga jij naar links en ik naar rechts", beveelt de blonde jongen. „Hij zei toch, dat hij zijn voet verzwikt had", drong het nog vluchtig tot René door. En verder, „en ik heb een verbon den hand!" Maar hij knikt alleen maar en rent naar links om naar het struikgewas; hij zal niet voor die vreemde snuiter on derdoen! Als ze voor het hek zijn aangekomen en buiten adem van de jacht in het door nige struikgewas willen binnendringen vliegt in een hoge boog iets over hun hoofden. „Hij gooit de beurs weg!" roept de vreemde jongen in verbazing. „Stil laten liggen!" antwoordt René hijgend en staat al voor 't struikgewas. „Dat was natuurlijk maar een truc! Het geld heeft hij er al lang uitgehaald!" En stralend denkt hij: „Daar heeft hij niet aan gedacht! Op een idee van een truc zou hij niet gekomen zijn en ik wel". Even later hebben zij de Arabische jongen te pakken. Hij zit op zijn hurken midden tussen de struiken; hij rolt met zijn zwarte ogen, zodat het wit zichtbaar is en hij praat in z'n harde, krakende stem half smekend, half huilend voor zich heen. „Geef hier dat geld", beveelt de blonde jongen streng, op hem neerkijkend. „Nix comprendsnix comprends". De bruine knaap heft bezwerend de han den op. „Hou hem vast!" roept de blonde en René gehoorzaamt enthousiast. Maar het onderzoek duurt niet lang! Zodra de jonge Arabier is opgestaan, blijkt het, dat hij op het geld gezeten heeft. „En wat zullen we nu met hem doen?" vraagt René in spanning. Hij heeft een duistere romantische voorstelling van n uitlevering aan de politieagenten, buiten aan de poort van het Eskebijepark, van een plechtige overdracht van het geld aan de rechtmatige eigenares, enzovoort. Maar zijn nieuwe vriend schijnt er een andere mening op na te houden. Hij geeft de Arabische jongen een duw en Lange tijd staan ze te beraadslagen. Dan krijgt de blonde een idee: Ze zullen bij de kiosk daar een enveloppe kopen, het geld er in doen, 'n paar verklarende regels er bij schrijven, de enveloppe aan de bestolene ter hand stellen en er vlug vandoor gaan. En wie van hen beiden zal het haar geven? Met kiezelstenen wordt dit uit gemaakt. Het lot wijst René aan. Hij is ei niet erg verrukt over. ,,Ik blijf naast je staan", zegt de andere kameraadschappelijk. En zo gebeurt het. Op de verblufte vra gen van de dame geven zij geen antwoord en zodra ze de kans schoon zien, gaan ze er vandoor. „Dat was een mooie geschiedenis!" zegt de vreemde jongen met een zucht van tevredenheid; de film interesseert hem niet meer. Dan staan ze een poos zwijgend naast elkaar en kijken naar de drukte om zich heen. Eindelijk dringt het tot hen door, dat ze elkaar eigenlijk helemaal niet kennen. Het gemeenschappelijk avontuur is ten einde wat nu verder? „Ik zou me eigenlijk aan hem moeten voorstellen", bedenkt René Brackwieser, maar hij zegt niets.... want misschien lacht die jongen hem wel uit; hij is zo eigenaardig, zo heel anders als die an dere jongens, die hij kent. Dat bij de film is. Geen van René's vrienden zou ooit zoiets gezegd hebben, daar wa ren ze allemaal te dom voor. Maar de vreemde jongen hield zich in gedachten blijkbaar ook met René bezig. „Kom je dikwijls hier in het park7" „Ja, nogal, en jij?" „Ik bijna iedere dag, als ik mijn moe der afhaal". René zet grote ogen op. Die haalt zijn moeder af! En hij komt er nog zo onge geneerd mee voor de dag! Nee, zo iets geks! Maar tot zijn eigen verbazing wordt zijn plotselinge verering voor de jongen er niet minder om. „Nou dan tot ziens!" en zonder elkaar aan te zien, geven ze elkaar de hand en gaan er doodverlegen vandoorieder zijn eigen richting uit. René blijft even later stilstaan en zoekt in het mensen- gewoel nog even het blonde hoofd. „Dat was nou nog eens een aardige vent", denkt hij waarderend. En, geërgerd, „ik had hem toch moeen vragen, hoe hij heet. Als ik hem nu bij toeval niet eens ont moet, zal ik hem nooit terugzien". En tenslotte, overpeinst hij verder op zijn weg naar huis, „Hij gaat op de Franse school. Als ik eens een keer spijbel, kan ik hem daar tenminste opvangen. Maar ik zal er eerst natuurlijk een tijd over heen laten gaan, hij moet zich niet ver beelden, dat ik op hem gesteld ben! Nee, dat moet hij niet gaan denken! Bespot telijk zou dat zijn! 't Is alleen weer eens iets anders! OP HETZELFDE UUR, dat Leotine verontwaardigd de telefonische bood schap in ontvangst neemt, dat professor Desmartin „Tot zijn grote spijt voor on bepaalde tijd op reis is gegaan en daarom tot zijn leedwezen die zaak over de even tuele verwisseling van de zuigelingen nog niet heeft kunnen bestuderen" op pre cies datzelfde uur gebeurt het, dat Helga Frank Leotine's broer ontvangt. Dagen lang heeft Leotine er bij haar broer op aangedrongen, dat hij moest helpen, de zaak spoediger tot klaarheid te brengen en er in elk geval voor te zorgen, dat zij een hernieuwd onderhoud met mevrouw Frank zou krijgen. In het begin heeft Hans Eckhart er zich met alle macht tegen verzet; hij wilde zich niet met deze dwaasheden be moeien! Als Leotine het absoluut in haar hoofd gehaald had, zichzelf en de twee jongens in het ongeluk te storten, dan i moest zij dat maar alleen doen; hij ten minste wilde er geen debet aan hebben. Maar Leotine, als bezeten door deze idee fixe, had hem niet met rust gelaten. Terwille van de vriendschap, die hij im mers voor zijn zwager Tom had, moest hij haar helpen. En ook om de aanhankelijk heid, die hij toch altijd voor haar, zijn enige zuster, gekoesterd had! En ook en r.iet het minst, uit dankbaarheid! Ja, tot haar spijt moest zij hem daar nu aan herinneren, want per slot van rekening had hij toch zijn prachtige baan bij een van Egypte's grootste sigarettenfabrieken aan Tom's invloed te danken? En had Tom niet altijd alles, wat er nodig was, zonder het minste eigenbelang voor hem gedaan? NIEUWE AVONTUREN VAN PIMBA met een „schiet op" laat hij hem vrij. Dan kijken ze eerst elkaar aan en dan naar het geld. Als er nu maar niet van hen gedach werd, dat zij het gestolen hadden

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1958 | | pagina 4