Race-lustige iverelcl kon ambitie voor de edele turnsport niet doen verflauwen Gymvereüiging „Texel" kwam met leuke revue voor het voetlicht Jo of René In onze moderne tijdwaarin wij welhaast onze nek breken over de verkeers borden ten dienste van het bromiietsminnend publiek, dient met meer klem dan ooit gewezen te worden op de noodzakelijkheid ons lichaam die opvoeding te geven, die het van nature behoeft. Trappen doen we allang niet meer, sinds pedalen enkel nog maar bij de start van ons rijwiel worden gebezigd en je nébt al bromfietsen, waarbij je zó wegrijdt. Er zijn nog wel mensen, die via de schop de boterham tussen de kaken krijgen, maar doorgaans is de plaats van de schop door de dragline ingenomen en alleen om het spook van de werkloos heid enigszins uit de voeten te blijven, gaan wij weer wat arbeidsintensiever objecten aanpakken. Damesafdeling in actie in het gymlokaal Natuurlijk zijn er die dol op conserva tieve ideeën zijn. Je vindt ze bij wieler wedstrijden, bij de Ronde van Oost, Den Burg, Durp, Eierland of De Waal. Die tonen ons, dat een mens het werkelijk nog wel even zonder de motor kan stel len. Wij applaudisseren spontaan als de rondenverslinders al weer over de finish- streep flitsen. Wij zeggen „Puur mans!" als wij horen, dat ze het Marsdiep hebben overgezwom men en als ze het eiland Texel rondge lopen zijn, wat toch altijd nog een zestig kilometer tippelen betekent. Wij zijn vol lof over onze ploeg, die tot het laatste schot haar puiKe conditie aan de dag legde, gevolg van een intense training. Maar wy zeggen nooit „Ja, ja, lid van de gym!" v/ant dat kwaliticercn wij blijk baar niet als een bijzondere prestatie: je bent immers lid van de gym om tit te blijven en dan heb je je loon immers weg/' Er zijn Texelse dames boven de achttien, die zich ineens tot een clubje NIEUWE AVONTUREN VAN PIMBA Een best leventje heeft Pimba nu.j Iedereen heeft gehoord van zijn dap pere daad en hij is een held, die door iedereen wordt verwend. Met het in- dianenjongetje is hij goede vrienden geworden. Natuurlijk moet hij de om trek eens gaan verkennen en samen met Woh, zijn vriendje en met Bari trekt hij de vlakte in. Ze hebben pijl en boog meegenomen, want wie weet kunnen ze wat wild schieten onderweg. Veel is er niet te zien, alleen de grote cactussen. En Pimba vertelt Woh van het oerwoud met de lianen en de wilde dieren. Durf jij daar zomaar in? vraagt Woh en Pimba is trots, als Woh bewon derend naar hem opkijkt. Ze hebben de rotsachtige kust bereikt. Pimba wil zien wat er van het schip is geworden Plot seling staat hij stil. In de verte ziet hij mensen op het smalle strand. Als ze dichterbij komen, ziet hij, dat het de rovers zijn. feuilleton door H. Westenberg 20. Indertijd met die pasgeschiedenis en toen het er om ging verlof te krijgen, om in Egypte te mogen werken. En later bij zijn operatie, hadden ze toen, allebei, niet alles gedaan, wat in hun vermogen lag? „Als je dit alles ophaalt, Leotine", had Hans zachtjes gezegd, dan blijft mij wer kelijk niets anders over, dan te doen, wat je verlangt. Om niet de schijn van ondankbaarheid op mij te laden. Zeg dus maar, wat je wilt, dat ik zal doen?" „Naar mevrouw Frank toe gaan; haar vertellen, dat het een schande is tegen over mij en tegenover haar jongen, dat ze dwaas iedere toenadering weigert! Ik wil met haar samen naar die professor! Zo heeft Hans Eckhart dan gedaan wat zijn zuster van hem verlangde, heeft zich met mevrouw Frank in verbinding gesteld, met haar afgesproken, dat hij haar na de sluiting van de zaal zal ont moeten en haar naar huis begeleiden, zodat zij onderweg over het geval kun nen spreken. Maar reeds op het ogen blik, dat hij zich aan haar voorstelde en zij hem hooghartig de hand toestak, wist hij, dat hij met deze vrouw niet veel zou kunnen beginnen! Deze vrouw weet wat zij wil; zij zal Leotine's idee voor 'n hysterische gril van een te verwende, egoïstische, zich vervelende vrouw hou den en geen haar breed wijken van wat zij Leotine al had gezegd. hebben verenigd en aan het turnen zijn geslagen, terwille waarschijnlijk van het begeerde figuur. Maar diezelfde gym kan tot een obsessie worden en U als het ware tot het leveren van top-prestaties dwingen! Dit hebben wij van de week ook weer eens ontdekt ter gelegenheid van de jaarlijkse uitvoering door de gymnastiekvereniging „Texel", die reeds in 1923 de vaandelgroet bracht, waarbij er geen sprake meer is van rang of van stand. Als gezegd: ditmaal was'het een revue en was er voor de turnsport zelf maar een onderdeel van het programma uitge trokken. Die weinige gymnummers ech ter, uitgevoerd door het succesvolle he- renkeurcorpsteam, waartoe ook enige Texelaars behoren, hebben weer eens aangetoond, hoe ver je het met veel wil, \eel oefening en veel talent ook stellig, kunt brengen. Nu en dan was het zo stil in de grote zaal van de „Oranjeboom", dat je de kleinste komijn van een Texels schapenkaasje zou hebben kunnen horen vallen. Muisstil was het toen de heren hun reuzenzwaai op de brug maakten, toen ze loodrecht, de tenen in de nok, op de brug stonden en toen ze hun ogen schijnlijk halsbrekende toeren aan de ringen maakten. Muisstil ook, toen de drie dames, mej. Marijke Beumkes, mej. Gerda Dekker en mevr. T. Pennok- Schrama over de evenwichtsbalk scheer den, voortdurend bedreigd door de gevol gen van ondeelbaar klein moment van gebrek aan concentratie of doodgewone pech. Een gezond lichaam, een gezonde geest, welnu, ook dat is bewezen, want waar zouden ze anders die dolle dingen van daan gefantaseerd hebben, als materiaal voor de schetsen en andere koldernum mers? Een gezond lichaam geeft de fan tasie om je in de huid van een Robinson Crusoë te wanen of in die van een Neptunus. Geeft je de moed om voor honderden kritische blikken een film held als George Formby uit te beelden of zo maar als een heel gewoon ouder wets ingesteld rusthuisvrouwtje, dat maar niet aan de regels van het huis kan wennen. Geeft je de moed om van achter ae uitverkoop-toonbank regelrecht op het podium te stappen en te zingen van Das Edelweiss, Love letters in the sand (van het Westerslag) en Adio, Amore aan te heffen, als laat ieder prijskrakend artikel van je shop je kouwekleren niet meer. In een gezond lichaam plant je blijk baar een geest, die vluchtig over de oorlogskansen glijdt om langer bij Kron kel of Pasquino stil te staan. Toen wij en zovelen met ons, dan ook En hij heeft goed gevoeld. Nu, nu zij voor het grote huis staan, waarin Helga woont, zijn ze nog precies even ver als in het begin van hun wandeling. Helga Frank blijft bij haar passieve tegen werking en ook in de toekomst is zij niet van plan, iets te doen om de dingen op te klaren; integendeel, zij zal al het mogelijke doen om te verhinderen, dat de zaak wordt opgelost! „Het spijt mij werkelijk meer, dan ik U zeggen kan, madame, dat wij op zulk een onplezierige manier hebben kennis gemaakt! Maar doet u mij alstublieft een genoegen, niet met dezelfde onprettige gedachten aan mij te denken, waarmee U waarschijnlijk aan mijn zuster hebt gedacht. Want nu ik u gesproken heb, ben ik vast van plan, mijn zuster in deze hele zaak niet meer terzijde te staan. Zij richt hiermee teveel onheil aan dat zie ik nu in. En dat wil ik niet voor U". Helga glimlacht dankbaar. Zij ziet er buitengewoon jong uit in haar blauwe mantelpakje, met de blauw en wit-ge- moesde sjaal en het brutale veertje op haar hoed. „Dat is erg aardig van U", zegt zij dan, „en als ik niet bang was, dat mijn jongen nieuwsgierig zou zijn, zou ik U, om U te laten zien dat ik „sans rancune" ben, vragen om boven te komen en een kopje thee te drinken". „O, dan heb ik een tegenvoorstel!" zegt Hans en zet haastig zijn hoed weer op. „Laten wij in het restaurant hier tegen over samen iets gebruiken; mag ik U verzoeken?" vrijdag of zaterdag naar de revue „Met volle zeilen" togen, waren wij vervuld van hooggespannen verwachtingen, want iedere keer was het immers nog prima voor elkaar gekomen?! „Maar de mensen gaan al hoger eisen stellen!" zo merkte een der „artiesten" op. Dat is inderdaad het geval, maar be wezen is ook, dat aan de andere kant van het voetlicht daarmede terdege reke ning wordt gehouden. Vroeger b.v. waren wij al best tevreden met een mooi uitge voerd nummer hoepeloefeningen-zonder meer. Tegenwoordig gaat dat in volslagen duisternis en vergasten ze ons op het effect van lichtgevende verf. Tegenwoor dig kun je de deelnemers aan een num mer met de springkast welhaast nauwe- mer meer volgen, want vliegens vlug maken zij hun salti mortales, waarbij je soms als toeschouwer de adem even inhoudt en je afvraagt of de heer Van Veen 'm nog zal weten op te vangen of niet. Want ook inzake de uitvoering der nummers, inzake de stijl, volgt de gym nastiek de actuele lijn. Vroeger ontstonden telkens kortere of langere pauzes tussen de nummers, maar tegenwoordig wordt alles perfect aan elkaar gelijmd door inschakeling van tussengordijnen. Dat alles eist een om vangrijke voorbereiding, een goed op el kaar ingesteld team. Daardoor ook speel den ze het klaar om de 28 nummers in 'n recordtempo uit te voeren. De avonden werden geopend door de voorzitter, de heer P. Schoorl, die tevens nog steeds een turner van formaat is en die blijkbaar weinig hinder meer onder vindt van het ongeluk, waarbij hij bijna een serie vingers verspeelde. De moderne chirurgie wist echter amputatie te voor komen. Dat heeft tot gevolg, dat de voorzitter al weer popelt naar het mo ment, waarop hij aan de kampioenswed strijden voor Hollands Noorderkwartier kan deelnemen. Voorlopig zal hij de lauwerkrans echter nog rustig op de kruin van turnvriend Strijbis moeten laten zitten. Voorlopig blijft er voor het bestuur toch wel werk genoeg. Een apart hoofd stuk blijft de kas, die grote happen laat glippen. Zo'n grote vereniging, die nu eenmaal een veel te lage contributie heft, opdat in dat opzicht in elk geval geen belemmering tot deelneming kan ont staan, zo'n vereniging staat en valt feite lijk bij de gratie van het publiek, dat als schap was een roemruchte Neptunes, de heer N. Huisman de kapitein van het schip, de heer Th. Pennok, een actieve bootsman, mevr. Pennok en de heer A. Keizer twee merkwaardige toeristen. De heer Joh. Witte hanteerde de kwast en schoor de kinnen blad, terwijl de heer Jn. Maat eventjes een eindeiooslange blindedarm wegnam uit het geteisterde lichaam van toerist K. Ook waren er hele series charmante matroosjes, die met volle borst gezellige liedjes zongen. Het waren de dames Gerda Dekker, Irene Hoogewoning, Klaske Eelman, Tiny Eel- man, Marja de Vries, Aly van Groningen en Gery de Waard. Mevr. J. Craanen-Hemelnjk sloeg met zichtbaar plezier de diverse akkoorden aan op het niet af te beulen klavier. De heer Luit Sok was de enige heer in een gezelschap, dat ons op prettig klin kende en uitstekend ingestudeerde lied jes vergastte. De dames van dit ensemble waren: mevr. Uitgeest, mevr. Kooi, mevr. Bakker-Dros en mej. Gerda Dekker. Aan de schetsen werkten mee: de dames Pennok en Verstegen en de heren B. Heerschap, Joh. Witte en A. Keizer. Een bijzonder woord van hulde voor de drie dames (mevr. Visser-Rijk, mej. G. Dek ker en mej. M. Beumkes), die het num mer evenwichtsbalk verzorgden en bijna allen een foutloos repertoire afwerkten. Geestig was het nummer knotsoefe ningen, dat nu eens door een korps heren werd uitgevoerd. Maar goed, dat diverse deelnemers een valhelm bezaten, want er werden om de haverklap de vreemdste uitschieters gelanceerd. Het achtste we reldwonder verscheen in de vorm van 'n koe, die iedereen versteld deed staan. Het beest galoppeerde als een Texels con- courspaard. Bijzonder mooi waren ook de wals- en tango-fantasie met de dames Gerda Dekker en Marijke Beumkes als de prima donna's, die in de heer Van Veen een kundig partner vonden. Een ensemble feeërieke danseressen luisterde 't geheel op sublieme wijze op. Wij willen ook weer eens een pluim in de richting van de actieve en kundige toneelmeester werpen! Ook het nummer ochtendgymnastiek viel zeer in de smaak. De directeur van dat rusthuis wij zijn z'n naam heus helemaal vergeten hield er maar strenge regels op na. Het geheel deed enigermate aan een concentratiekamp denken, maarde zoete melodie met „DRIE IS TE VEEL" VOOR VOLLE ZAAL saterdag hield SVC haar jaarlijk feestavond. Opgevoerd werd het blijsj „Drie is te veel". Zoals wel verwac werd, speelde de toneelclub van vereniging voor een overvolle zaal. Groot is de verleiding om een beschi ving van het gebodene te geven, maar 25e hopen zij het stuk nog eens op voeren voor degenen, die deze week vï hinderd waren. Weer rekent SVC op e volle zaal, wat zij ongetwijfeld waard De avond werd besloten met een gezel] bal, waarmee ook volgende week avond zal worden besloten. Ook niet-leden en donateurs kunn 25 januari de avond bijwonen. De kaj ten kunt U afhalen of bestellen bij heer C. de Waard, Dorpsstraat, tel. 2 U moogt deze avond niet missen. U z> er dan ook zeker geen spijt van hebb als U het gezien heeft. Wie wat voor verloting over heeft, kan dit 's avon afgeven aan de zaal of bij het bestuur. FILMNIEUWS: „MIJN HART ZINGT VOOR JOU" Vele films worden vervaardigd met 1 doel om de kwaliteiten van een zang te laten zien èn te laten horen. Daarl heeft men een passant verhaal gemaai dat dan meestal niet veel te beteken heeft, maar het publiek komt toch gra naar de bioscoop om zo'n film te zi< Een dergelijke film draait er komei weekend in Texels Bioscoop Theat Rudolf Schock is de man om wie „Mi hart zingt voor jou" vervaardigd is. 1 zingt veel, hij zingt bijzonder veel en men zal dit over het algemeen wel m ons eens zijn hij zingt goed! En da gaat het tenslotte om. Rudolf Schock is in de film een zanger, die veel van het visserslev houdt. Zijn vrouw echter, waardeert 1 helemaal niet, dat hij vaak in visserbro en -trui gekleed met de boten naar 2 gaat. Zij houdt namelijk van het socie' leven, waar haar echtgenoot niets v moet hebben. Zo ontstaat er een fik ruzie, waaraan pas een einde komt wa neer een ziekelijk meisje in het huisg zin wordt opgenomen. Rudolf Schock zingt melodieën v Gerhard Winkler en wel o m. „Sche mir dein Herz", „Lucia" en de „E Ballade". Het geheel speelt zich af het zonnige Italië. Nederlands nieuws O.a.: Nieuwjaarsreceptie in Koninkl Paleis te Amsterdam; Evacue's Indonesië arriveren op Schiphol; Ant liaanse steeldrumband voor het eerst ons land; Schiphol beproeft nieuwe sta baanverlichting; Driekoningen-viering Tilburg. Wereldnieuws O.a.: In het Zuidpoolgebied; Sluiti van de AFRO-Aziatische conferentie Cairo; Het aangehouden Britse vliegti keert uit Albanië terug; De 82ste v< jaardag van Dr. Adenauer. HALVE EEUW GELEDEN Adv. in de Texelaar van donderd 9 januari 1908: Heeren Jagers worden attent gemaa in perceel 15 der Staatsduinen wanne zij op wild schieten, geen schapen one schot te hebben, daar tengevolge daarv is gebleken dat er een is geraakt n doodelijken afloop, 'daar kan de pachi niet van betalen. HET VOORLICHTINGSBUREAU VO( DE VOEDING MELDT Zoek het eens in de bonen De winter is de tijd bij uitstek e vaker dan anders erwten en bonen tafel te brengen: stevige kost, die ni alleen smakelijk maar ook zeer gezond Naast zetmeel en eiwitten leveren pei vruchten veel mineralen (o.a. ijzerzoute en vitamine B. We kunnen er de zo g wenste variatie op het thema aardapp len, vlees en groente mee aanbrengt desgewenst kunnen zij het vlees en aardappelen of één van beide vervangt Zet U peulvruchten in de week voor maaltijd van de volgende dag, neem d eens wat meer dan meteen nodig is verwerk de rest tot een lekker hapje a ae broodmaaltijd. BOOTDIENSTREGELING N.V. T.E.S geldig tot en met 28 februari 1958 Op werkdagen: Van Texel: 5.20 7.40 12.10 15.00 18. Van Den Helder: 6.30 10.45 13.35 16. 19.35 Op zon- en alg. erk. Chr. feestdagen Van Texel: 7.40 11.30 16.00 18 Van Den Helder: 10.30 12.45 17.10 19 vertrouwen te kunnen nemen en et over deze aangelegenheid, die haar ontzettend bezwaart, te kunnen pratt Soms twijfelt ze er zelfs aan, of zij i genover Jo wel verantwoord is, als van die hele geschiedenis niets weten w „Ziet U" zou ze willen zeggen, hebt zelf een leven vol van compromiss moeten leiden omdat u geen geld geno had om datgene te doen, om het bero te kiezen, dat U gewenst zou hebben. 1 het niet mijn schuld zijn, als Jo datzei! zal moeten doen? Als ik het nu eens n klaarspeel hem muziek te laten studere Als zoon van de bekende industrie! Brackwieser zou hij precies kunnen \v< den, wat hij wil. Zeg mij toch, of 1 goed is, wat ik nu doe. Ben ik misschi bij alle offers, die ik voor Jo's toekor brengen wil, toch nog egoïstisch? Zal het mij later niet verwijten?" Maar zij zegt het niet. Nee, hij he haar hier heen meegenomen om 'n kwi tiertje genoeglijk met haar te babbel en zij zal hem niet vervelen met h( conflicten. En Hans Eckhart verwondert zich over, dat zijn zuster niet onder de indr gekomen is van de charme van d< jonge vrouw, of denkt hij, zou zij ju daarom nog meer vijandschap gevo hebben, omdat zij echt vrouwelijk int tief gevoeld heeft, dat Helga Frank meer dan één opzicht haar meerdere Plotseling legt zij verschrikt haar ha op zijn arm: „O, kijk, daar staat J En met de ogen wijst zij naar buit waar tussen de niet geheel toegeschov lage gordijntjes een blonde jongen sti aonateur belangrijke steun kan verlenen. Wel, toen ze vijf jaar geleden een actie in die geest op touw zetten, boekten ze meteen zo'n vierhonderd donateurs (minimum ƒ1,per jaar). Dat was het resultaat van één enkele werfactie, maar in de loop der jaren slonk het aantal do nateurs door emigratie, verhuizing, over lijden enz. Hierdoor dient het aantal donateurs weer te worden opgevoerd en op ieder programma stond dan ook de stille, maar dringende wenk om dit on derdeel eens bijzondere aandacht te schenken, liefst aan de hand van ball point of potlood. Zij, die donateur zijn, tonen daarmede overtuigd te zijn van het grote nut van deze vereniging. Over de revue zelf zou heel wat te schrijven zijn. De voorzitter vertelde, dat de heer Jan Bremer, „Isola Bella", oud- Texelaar, maar nog steeds sterk aan eiland en bewoners gehecht, de proloog van „Met volle zeilen" had geschreven. Deze proloog verplaatste ons naar een piratenschip waarop Neptunes verscheen. Wij vonden de heren Jn. Witvliet en Jb. Pool uit het goede hout gesneden. Je kunt met zulke piraten beter patates- frites eten dan vechten! De heer B. Heer- Helga kijkt onderzoekend naar boven, naar het huis. Nee, Jo is nog niet thuis; wat dat betreft zou zij gerust een kwar tiertje kunnen wegblijven. Ofschoon Ook deze man behoort tot de fami lie Brackwieser, zou het niet voorzich tiger zijn, zich verder niet met hem te bemoeien?Maar dan werpt zij het hoofd in de nek. Och, wat een onzin, ze hoefde die man maar in de ogen te zien, om te weten, dat hij te vertrouwen was! En ze is zoveel alleen. „Vooruit maar", zegt zij op besliste toon en even later zitten zij samen op een verschoten, ver sleten fluwelen canapé en heffen ieder een grof dikgerand glas omhoog. „Op Uw gezondheid", zegt Hans Eckhart. „Op de uwe", knikt Helga. En dan zeggen ze plotseling niets meer. Het lawaai van de straat dringt gedempt tot hen door; een ventilator zoemt zacht jes boven hun hoofden en spelend be weegt het bonte kralengordijn aan de ingang. Waarschijnlijk zitten hier bijna altijd verliefde paartjes, te oordelen naar de intieme hoekjes, het gedempte licht, de papieren bloemen aan het plafond. „Ik had haar ergens anders heen moe ten brengen", bedenkt Hans beschaamd. En, als om haar geen gelegenheid te ge ven, al te kritisch om zich heen te zien, begint hij plotseling opgewekt over zich zelf te vertellen. Hoe hij samen met Leo tine in het stille onderwijzersgezin in Fussen is opgegroeid. Hoe hij er altijd op gehoopt had, in de medicijnen te zullen studeren en hoe ook Leotine er altijd van gedroomd had te zullen studeren. Maar Drie turners in één mooie hoogstand. Duitse tekst die nog altijd prettig in het gehoor ligt vergoedde veel. Tenslotte een compliment voor de wijze waarop de dames de opdracht op de ongelijke leggers van een hoge brug uitvoerden. Vele heren zullen daar, on danks hun beter ontwikkelde biceps nog wel niet meteen aan toe zijn, dunkt ons. Besloten werd met een geanimeerd turnbal. De gymnasten stonden onder leiding van de heren Van Veen en Mets. In de zaak merkten wij o.a. oud-voorzitter J. Kiljan en J. Roeper op, terwijl de heer M. Boogaard, De Koog, natuurlijk even eens met grote belangstelling de ver richtingen volgde. SCHOOLREIZEN VAN DE LANDBOUWSCHOOL De drie laagste klassen van de land bouwschool gaan een vierdaagse reis ma ken naar de Achterhoek. De hoogste klas gaat naar de Wereldtentoonstelling te Brussel. In deze bus zijn nog acht plaat sen over: Oudleerlingen, die er voor voelen deze reis mee te maken kunnen zich opgeven bij de heer C. P. Laan, Ko- gerstraat 21, Den Burg, tel. 126. Beide reizen vangen aan op dinsdag 27 mei en eindigen op vrijdag 30 mei. door geldnood was alles in het water ge vallen. En Leotine was intussen ge trouwd en met haar man naar Cairo ge gaan. Toen het in Duitsland slechter werd, had hij zich door zijn zwager laten be praten en was hij ook naar Egypte ge komen. En nu ging het hem goed, heel goed zelfs; maar helaas, eigenlijk alleen maar naar het uiterlijk In werkelijkheid is dit toch niet het ware voor hem niet wat hij zich van het leven heeft voorgesteld. Maar wat is er aan te doen? En zo gaan de jaren voorbij en lang zamerhand begin je je oud te voelen. en is hele leven eigenlijk niet anders dan een compromis.... Hij kijkt Helga aan: zijn ogen lachen moe. „Och, bij mij is het eigenlijk precies hetzelfde", zegt Helga zacht en draait het glas tussen haar vingers rond. „Ja, maar ubegint Eckhart en dan zwijgt hij verschrikt. „U hebt im mers uw jongen!" wilde hij zeggen. Helga bijt op haar lip, zij weet, wat Hans Eckhart had willen zeggen; zij weet ook, waarom hij het niet gezegd heeft. Maar plotseling heeft zij er een onweerstaanbare behoefte aan, om ook eens over zichzelf te praten. Als zij hem nu eens de waarheid zou zeggen hij heeft haar immers ook zo eerlijk alles van zijn eigen leven gezegd. Als zij hem vertelde, dat zij niet Jo's eigen moeder is, maar alleen zijn stiefmoeder en dat zij er daarom uit de aard der zaak hele maal niet zo zeker van is of hij inderdaad bij zijn geboorte toch niet is omgeruild. Het zou zo heerlijk zijn, iemand in het

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1958 | | pagina 4