Race-lustige iverelcl kon ambitie voor
de edele turnsport niet doen verflauwen
Gymvereüiging „Texel" kwam met leuke
revue voor het voetlicht
Jo of René
In onze moderne tijdwaarin wij welhaast onze nek breken over de verkeers
borden ten dienste van het bromiietsminnend publiek, dient met meer klem
dan ooit gewezen te worden op de noodzakelijkheid ons lichaam die opvoeding
te geven, die het van nature behoeft. Trappen doen we allang niet meer, sinds
pedalen enkel nog maar bij de start van ons rijwiel worden gebezigd en je
nébt al bromfietsen, waarbij je zó wegrijdt. Er zijn nog wel mensen, die via de
schop de boterham tussen de kaken krijgen, maar doorgaans is de plaats van
de schop door de dragline ingenomen en alleen om het spook van de werkloos
heid enigszins uit de voeten te blijven, gaan wij weer wat arbeidsintensiever
objecten aanpakken.
Damesafdeling in actie in het gymlokaal
Natuurlijk zijn er die dol op conserva
tieve ideeën zijn. Je vindt ze bij wieler
wedstrijden, bij de Ronde van Oost, Den
Burg, Durp, Eierland of De Waal. Die
tonen ons, dat een mens het werkelijk
nog wel even zonder de motor kan stel
len. Wij applaudisseren spontaan als de
rondenverslinders al weer over de finish-
streep flitsen.
Wij zeggen „Puur mans!" als wij horen,
dat ze het Marsdiep hebben overgezwom
men en als ze het eiland Texel rondge
lopen zijn, wat toch altijd nog een zestig
kilometer tippelen betekent. Wij zijn vol
lof over onze ploeg, die tot het laatste
schot haar puiKe conditie aan de dag
legde, gevolg van een intense training.
Maar wy zeggen nooit „Ja, ja, lid van de
gym!" v/ant dat kwaliticercn wij blijk
baar niet als een bijzondere prestatie: je
bent immers lid van de gym om tit te
blijven en dan heb je je loon immers
weg/' Er zijn Texelse dames boven de
achttien, die zich ineens tot een clubje
NIEUWE AVONTUREN VAN PIMBA
Een best leventje heeft Pimba nu.j
Iedereen heeft gehoord van zijn dap
pere daad en hij is een held, die door
iedereen wordt verwend. Met het in-
dianenjongetje is hij goede vrienden
geworden. Natuurlijk moet hij de om
trek eens gaan verkennen en samen
met Woh, zijn vriendje en met Bari
trekt hij de vlakte in. Ze hebben pijl
en boog meegenomen, want wie weet
kunnen ze wat wild schieten onderweg.
Veel is er niet te zien, alleen de grote
cactussen. En Pimba vertelt Woh van
het oerwoud met de lianen en de wilde
dieren. Durf jij daar zomaar in? vraagt
Woh en Pimba is trots, als Woh bewon
derend naar hem opkijkt. Ze hebben de
rotsachtige kust bereikt. Pimba wil zien
wat er van het schip is geworden Plot
seling staat hij stil. In de verte ziet
hij mensen op het smalle strand. Als
ze dichterbij komen, ziet hij, dat het
de rovers zijn.
feuilleton
door H. Westenberg
20. Indertijd met die pasgeschiedenis en
toen het er om ging verlof te krijgen, om
in Egypte te mogen werken. En later bij
zijn operatie, hadden ze toen, allebei,
niet alles gedaan, wat in hun vermogen
lag?
„Als je dit alles ophaalt, Leotine", had
Hans zachtjes gezegd, dan blijft mij wer
kelijk niets anders over, dan te doen,
wat je verlangt. Om niet de schijn van
ondankbaarheid op mij te laden. Zeg
dus maar, wat je wilt, dat ik zal doen?"
„Naar mevrouw Frank toe gaan; haar
vertellen, dat het een schande is tegen
over mij en tegenover haar jongen, dat
ze dwaas iedere toenadering weigert! Ik
wil met haar samen naar die professor!
Zo heeft Hans Eckhart dan gedaan wat
zijn zuster van hem verlangde, heeft
zich met mevrouw Frank in verbinding
gesteld, met haar afgesproken, dat hij
haar na de sluiting van de zaal zal ont
moeten en haar naar huis begeleiden,
zodat zij onderweg over het geval kun
nen spreken. Maar reeds op het ogen
blik, dat hij zich aan haar voorstelde en
zij hem hooghartig de hand toestak, wist
hij, dat hij met deze vrouw niet veel
zou kunnen beginnen! Deze vrouw weet
wat zij wil; zij zal Leotine's idee voor 'n
hysterische gril van een te verwende,
egoïstische, zich vervelende vrouw hou
den en geen haar breed wijken van wat
zij Leotine al had gezegd.
hebben verenigd en aan het turnen zijn
geslagen, terwille waarschijnlijk van het
begeerde figuur. Maar diezelfde gym kan
tot een obsessie worden en U als het
ware tot het leveren van top-prestaties
dwingen! Dit hebben wij van de week
ook weer eens ontdekt ter gelegenheid
van de jaarlijkse uitvoering door de
gymnastiekvereniging „Texel", die reeds
in 1923 de vaandelgroet bracht, waarbij
er geen sprake meer is van rang of van
stand.
Als gezegd: ditmaal was'het een revue
en was er voor de turnsport zelf maar
een onderdeel van het programma uitge
trokken. Die weinige gymnummers ech
ter, uitgevoerd door het succesvolle he-
renkeurcorpsteam, waartoe ook enige
Texelaars behoren, hebben weer eens
aangetoond, hoe ver je het met veel wil,
\eel oefening en veel talent ook stellig,
kunt brengen. Nu en dan was het zo stil
in de grote zaal van de „Oranjeboom",
dat je de kleinste komijn van een Texels
schapenkaasje zou hebben kunnen horen
vallen. Muisstil was het toen de heren
hun reuzenzwaai op de brug maakten,
toen ze loodrecht, de tenen in de nok,
op de brug stonden en toen ze hun ogen
schijnlijk halsbrekende toeren aan de
ringen maakten. Muisstil ook, toen de
drie dames, mej. Marijke Beumkes, mej.
Gerda Dekker en mevr. T. Pennok-
Schrama over de evenwichtsbalk scheer
den, voortdurend bedreigd door de gevol
gen van ondeelbaar klein moment van
gebrek aan concentratie of doodgewone
pech.
Een gezond lichaam, een gezonde geest,
welnu, ook dat is bewezen, want waar
zouden ze anders die dolle dingen van
daan gefantaseerd hebben, als materiaal
voor de schetsen en andere koldernum
mers? Een gezond lichaam geeft de fan
tasie om je in de huid van een Robinson
Crusoë te wanen of in die van een
Neptunus. Geeft je de moed om voor
honderden kritische blikken een film
held als George Formby uit te beelden
of zo maar als een heel gewoon ouder
wets ingesteld rusthuisvrouwtje, dat
maar niet aan de regels van het huis kan
wennen. Geeft je de moed om van achter
ae uitverkoop-toonbank regelrecht op
het podium te stappen en te zingen van
Das Edelweiss, Love letters in the sand
(van het Westerslag) en Adio, Amore aan
te heffen, als laat ieder prijskrakend
artikel van je shop je kouwekleren niet
meer.
In een gezond lichaam plant je blijk
baar een geest, die vluchtig over de
oorlogskansen glijdt om langer bij Kron
kel of Pasquino stil te staan.
Toen wij en zovelen met ons, dan ook
En hij heeft goed gevoeld. Nu, nu zij
voor het grote huis staan, waarin Helga
woont, zijn ze nog precies even ver als
in het begin van hun wandeling. Helga
Frank blijft bij haar passieve tegen
werking en ook in de toekomst is zij
niet van plan, iets te doen om de dingen
op te klaren; integendeel, zij zal al het
mogelijke doen om te verhinderen, dat
de zaak wordt opgelost!
„Het spijt mij werkelijk meer, dan ik
U zeggen kan, madame, dat wij op zulk
een onplezierige manier hebben kennis
gemaakt! Maar doet u mij alstublieft een
genoegen, niet met dezelfde onprettige
gedachten aan mij te denken, waarmee
U waarschijnlijk aan mijn zuster hebt
gedacht. Want nu ik u gesproken heb,
ben ik vast van plan, mijn zuster in deze
hele zaak niet meer terzijde te staan. Zij
richt hiermee teveel onheil aan dat
zie ik nu in. En dat wil ik niet voor
U".
Helga glimlacht dankbaar. Zij ziet er
buitengewoon jong uit in haar blauwe
mantelpakje, met de blauw en wit-ge-
moesde sjaal en het brutale veertje op
haar hoed.
„Dat is erg aardig van U", zegt zij
dan, „en als ik niet bang was, dat mijn
jongen nieuwsgierig zou zijn, zou ik U,
om U te laten zien dat ik „sans rancune"
ben, vragen om boven te komen en een
kopje thee te drinken".
„O, dan heb ik een tegenvoorstel!" zegt
Hans en zet haastig zijn hoed weer op.
„Laten wij in het restaurant hier tegen
over samen iets gebruiken; mag ik U
verzoeken?"
vrijdag of zaterdag naar de revue „Met
volle zeilen" togen, waren wij vervuld
van hooggespannen verwachtingen, want
iedere keer was het immers nog prima
voor elkaar gekomen?!
„Maar de mensen gaan al hoger eisen
stellen!" zo merkte een der „artiesten"
op. Dat is inderdaad het geval, maar be
wezen is ook, dat aan de andere kant
van het voetlicht daarmede terdege reke
ning wordt gehouden. Vroeger b.v. waren
wij al best tevreden met een mooi uitge
voerd nummer hoepeloefeningen-zonder
meer. Tegenwoordig gaat dat in volslagen
duisternis en vergasten ze ons op het
effect van lichtgevende verf. Tegenwoor
dig kun je de deelnemers aan een num
mer met de springkast welhaast nauwe-
mer meer volgen, want vliegens vlug
maken zij hun salti mortales, waarbij je
soms als toeschouwer de adem even
inhoudt en je afvraagt of de heer Van
Veen 'm nog zal weten op te vangen of
niet. Want ook inzake de uitvoering der
nummers, inzake de stijl, volgt de gym
nastiek de actuele lijn.
Vroeger ontstonden telkens kortere of
langere pauzes tussen de nummers, maar
tegenwoordig wordt alles perfect aan
elkaar gelijmd door inschakeling van
tussengordijnen. Dat alles eist een om
vangrijke voorbereiding, een goed op el
kaar ingesteld team. Daardoor ook speel
den ze het klaar om de 28 nummers in 'n
recordtempo uit te voeren.
De avonden werden geopend door de
voorzitter, de heer P. Schoorl, die tevens
nog steeds een turner van formaat is en
die blijkbaar weinig hinder meer onder
vindt van het ongeluk, waarbij hij bijna
een serie vingers verspeelde. De moderne
chirurgie wist echter amputatie te voor
komen. Dat heeft tot gevolg, dat de
voorzitter al weer popelt naar het mo
ment, waarop hij aan de kampioenswed
strijden voor Hollands Noorderkwartier
kan deelnemen. Voorlopig zal hij de
lauwerkrans echter nog rustig op de
kruin van turnvriend Strijbis moeten
laten zitten.
Voorlopig blijft er voor het bestuur
toch wel werk genoeg. Een apart hoofd
stuk blijft de kas, die grote happen laat
glippen. Zo'n grote vereniging, die nu
eenmaal een veel te lage contributie heft,
opdat in dat opzicht in elk geval geen
belemmering tot deelneming kan ont
staan, zo'n vereniging staat en valt feite
lijk bij de gratie van het publiek, dat als
schap was een roemruchte Neptunes, de
heer N. Huisman de kapitein van het
schip, de heer Th. Pennok, een actieve
bootsman, mevr. Pennok en de heer A.
Keizer twee merkwaardige toeristen. De
heer Joh. Witte hanteerde de kwast en
schoor de kinnen blad, terwijl de heer
Jn. Maat eventjes een eindeiooslange
blindedarm wegnam uit het geteisterde
lichaam van toerist K. Ook waren er hele
series charmante matroosjes, die met
volle borst gezellige liedjes zongen.
Het waren de dames Gerda Dekker, Irene
Hoogewoning, Klaske Eelman, Tiny Eel-
man, Marja de Vries, Aly van Groningen
en Gery de Waard.
Mevr. J. Craanen-Hemelnjk sloeg met
zichtbaar plezier de diverse akkoorden
aan op het niet af te beulen klavier.
De heer Luit Sok was de enige heer in
een gezelschap, dat ons op prettig klin
kende en uitstekend ingestudeerde lied
jes vergastte. De dames van dit ensemble
waren: mevr. Uitgeest, mevr. Kooi, mevr.
Bakker-Dros en mej. Gerda Dekker. Aan
de schetsen werkten mee: de dames
Pennok en Verstegen en de heren B.
Heerschap, Joh. Witte en A. Keizer. Een
bijzonder woord van hulde voor de drie
dames (mevr. Visser-Rijk, mej. G. Dek
ker en mej. M. Beumkes), die het num
mer evenwichtsbalk verzorgden en bijna
allen een foutloos repertoire afwerkten.
Geestig was het nummer knotsoefe
ningen, dat nu eens door een korps heren
werd uitgevoerd. Maar goed, dat diverse
deelnemers een valhelm bezaten, want
er werden om de haverklap de vreemdste
uitschieters gelanceerd. Het achtste we
reldwonder verscheen in de vorm van 'n
koe, die iedereen versteld deed staan. Het
beest galoppeerde als een Texels con-
courspaard.
Bijzonder mooi waren ook de wals- en
tango-fantasie met de dames Gerda
Dekker en Marijke Beumkes als de prima
donna's, die in de heer Van Veen een
kundig partner vonden. Een ensemble
feeërieke danseressen luisterde 't geheel
op sublieme wijze op. Wij willen ook weer
eens een pluim in de richting van de
actieve en kundige toneelmeester werpen!
Ook het nummer ochtendgymnastiek
viel zeer in de smaak. De directeur van
dat rusthuis wij zijn z'n naam heus
helemaal vergeten hield er maar
strenge regels op na. Het geheel deed
enigermate aan een concentratiekamp
denken, maarde zoete melodie met
„DRIE IS TE VEEL" VOOR VOLLE
ZAAL
saterdag hield SVC haar jaarlijk
feestavond. Opgevoerd werd het blijsj
„Drie is te veel". Zoals wel verwac
werd, speelde de toneelclub van
vereniging voor een overvolle zaal.
Groot is de verleiding om een beschi
ving van het gebodene te geven, maar
25e hopen zij het stuk nog eens op
voeren voor degenen, die deze week vï
hinderd waren. Weer rekent SVC op e
volle zaal, wat zij ongetwijfeld waard
De avond werd besloten met een gezel]
bal, waarmee ook volgende week
avond zal worden besloten.
Ook niet-leden en donateurs kunn
25 januari de avond bijwonen. De kaj
ten kunt U afhalen of bestellen bij
heer C. de Waard, Dorpsstraat, tel. 2
U moogt deze avond niet missen. U z>
er dan ook zeker geen spijt van hebb
als U het gezien heeft. Wie wat voor
verloting over heeft, kan dit 's avon
afgeven aan de zaal of bij het bestuur.
FILMNIEUWS:
„MIJN HART ZINGT VOOR JOU"
Vele films worden vervaardigd met 1
doel om de kwaliteiten van een zang
te laten zien èn te laten horen. Daarl
heeft men een passant verhaal gemaai
dat dan meestal niet veel te beteken
heeft, maar het publiek komt toch gra
naar de bioscoop om zo'n film te zi<
Een dergelijke film draait er komei
weekend in Texels Bioscoop Theat
Rudolf Schock is de man om wie „Mi
hart zingt voor jou" vervaardigd is. 1
zingt veel, hij zingt bijzonder veel en
men zal dit over het algemeen wel m
ons eens zijn hij zingt goed! En da
gaat het tenslotte om.
Rudolf Schock is in de film een
zanger, die veel van het visserslev
houdt. Zijn vrouw echter, waardeert 1
helemaal niet, dat hij vaak in visserbro
en -trui gekleed met de boten naar 2
gaat. Zij houdt namelijk van het socie'
leven, waar haar echtgenoot niets v
moet hebben. Zo ontstaat er een fik
ruzie, waaraan pas een einde komt wa
neer een ziekelijk meisje in het huisg
zin wordt opgenomen.
Rudolf Schock zingt melodieën v
Gerhard Winkler en wel o m. „Sche
mir dein Herz", „Lucia" en de „E
Ballade". Het geheel speelt zich af
het zonnige Italië.
Nederlands nieuws
O.a.: Nieuwjaarsreceptie in Koninkl
Paleis te Amsterdam; Evacue's
Indonesië arriveren op Schiphol; Ant
liaanse steeldrumband voor het eerst
ons land; Schiphol beproeft nieuwe sta
baanverlichting; Driekoningen-viering
Tilburg.
Wereldnieuws
O.a.: In het Zuidpoolgebied; Sluiti
van de AFRO-Aziatische conferentie
Cairo; Het aangehouden Britse vliegti
keert uit Albanië terug; De 82ste v<
jaardag van Dr. Adenauer.
HALVE EEUW GELEDEN
Adv. in de Texelaar van donderd
9 januari 1908:
Heeren Jagers worden attent gemaa
in perceel 15 der Staatsduinen wanne
zij op wild schieten, geen schapen one
schot te hebben, daar tengevolge daarv
is gebleken dat er een is geraakt n
doodelijken afloop, 'daar kan de pachi
niet van betalen.
HET VOORLICHTINGSBUREAU VO(
DE VOEDING MELDT
Zoek het eens in de bonen
De winter is de tijd bij uitstek e
vaker dan anders erwten en bonen
tafel te brengen: stevige kost, die ni
alleen smakelijk maar ook zeer gezond
Naast zetmeel en eiwitten leveren pei
vruchten veel mineralen (o.a. ijzerzoute
en vitamine B. We kunnen er de zo g
wenste variatie op het thema aardapp
len, vlees en groente mee aanbrengt
desgewenst kunnen zij het vlees en
aardappelen of één van beide vervangt
Zet U peulvruchten in de week voor
maaltijd van de volgende dag, neem d
eens wat meer dan meteen nodig is
verwerk de rest tot een lekker hapje a
ae broodmaaltijd.
BOOTDIENSTREGELING N.V. T.E.S
geldig tot en met 28 februari 1958
Op werkdagen:
Van Texel: 5.20 7.40 12.10 15.00 18.
Van Den Helder: 6.30 10.45 13.35 16.
19.35
Op zon- en alg. erk. Chr. feestdagen
Van Texel: 7.40 11.30 16.00 18
Van Den Helder: 10.30 12.45 17.10 19
vertrouwen te kunnen nemen en et
over deze aangelegenheid, die haar
ontzettend bezwaart, te kunnen pratt
Soms twijfelt ze er zelfs aan, of zij i
genover Jo wel verantwoord is, als
van die hele geschiedenis niets weten w
„Ziet U" zou ze willen zeggen,
hebt zelf een leven vol van compromiss
moeten leiden omdat u geen geld geno
had om datgene te doen, om het bero
te kiezen, dat U gewenst zou hebben. 1
het niet mijn schuld zijn, als Jo datzei!
zal moeten doen? Als ik het nu eens n
klaarspeel hem muziek te laten studere
Als zoon van de bekende industrie!
Brackwieser zou hij precies kunnen \v<
den, wat hij wil. Zeg mij toch, of 1
goed is, wat ik nu doe. Ben ik misschi
bij alle offers, die ik voor Jo's toekor
brengen wil, toch nog egoïstisch? Zal
het mij later niet verwijten?"
Maar zij zegt het niet. Nee, hij he
haar hier heen meegenomen om 'n kwi
tiertje genoeglijk met haar te babbel
en zij zal hem niet vervelen met h(
conflicten.
En Hans Eckhart verwondert zich
over, dat zijn zuster niet onder de indr
gekomen is van de charme van d<
jonge vrouw, of denkt hij, zou zij ju
daarom nog meer vijandschap gevo
hebben, omdat zij echt vrouwelijk int
tief gevoeld heeft, dat Helga Frank
meer dan één opzicht haar meerdere
Plotseling legt zij verschrikt haar ha
op zijn arm: „O, kijk, daar staat J
En met de ogen wijst zij naar buit
waar tussen de niet geheel toegeschov
lage gordijntjes een blonde jongen sti
aonateur belangrijke steun kan verlenen.
Wel, toen ze vijf jaar geleden een actie
in die geest op touw zetten, boekten ze
meteen zo'n vierhonderd donateurs
(minimum ƒ1,per jaar). Dat was het
resultaat van één enkele werfactie, maar
in de loop der jaren slonk het aantal do
nateurs door emigratie, verhuizing, over
lijden enz. Hierdoor dient het aantal
donateurs weer te worden opgevoerd en
op ieder programma stond dan ook de
stille, maar dringende wenk om dit on
derdeel eens bijzondere aandacht te
schenken, liefst aan de hand van ball
point of potlood. Zij, die donateur zijn,
tonen daarmede overtuigd te zijn van het
grote nut van deze vereniging.
Over de revue zelf zou heel wat te
schrijven zijn. De voorzitter vertelde, dat
de heer Jan Bremer, „Isola Bella", oud-
Texelaar, maar nog steeds sterk aan
eiland en bewoners gehecht, de proloog
van „Met volle zeilen" had geschreven.
Deze proloog verplaatste ons naar een
piratenschip waarop Neptunes verscheen.
Wij vonden de heren Jn. Witvliet en Jb.
Pool uit het goede hout gesneden. Je
kunt met zulke piraten beter patates-
frites eten dan vechten! De heer B. Heer-
Helga kijkt onderzoekend naar boven,
naar het huis. Nee, Jo is nog niet thuis;
wat dat betreft zou zij gerust een kwar
tiertje kunnen wegblijven. Ofschoon
Ook deze man behoort tot de fami
lie Brackwieser, zou het niet voorzich
tiger zijn, zich verder niet met hem te
bemoeien?Maar dan werpt zij het
hoofd in de nek. Och, wat een onzin, ze
hoefde die man maar in de ogen te zien,
om te weten, dat hij te vertrouwen was!
En ze is zoveel alleen. „Vooruit maar",
zegt zij op besliste toon en even later
zitten zij samen op een verschoten, ver
sleten fluwelen canapé en heffen ieder
een grof dikgerand glas omhoog.
„Op Uw gezondheid", zegt Hans
Eckhart.
„Op de uwe", knikt Helga.
En dan zeggen ze plotseling niets meer.
Het lawaai van de straat dringt gedempt
tot hen door; een ventilator zoemt zacht
jes boven hun hoofden en spelend be
weegt het bonte kralengordijn aan de
ingang. Waarschijnlijk zitten hier bijna
altijd verliefde paartjes, te oordelen naar
de intieme hoekjes, het gedempte licht,
de papieren bloemen aan het plafond.
„Ik had haar ergens anders heen moe
ten brengen", bedenkt Hans beschaamd.
En, als om haar geen gelegenheid te ge
ven, al te kritisch om zich heen te zien,
begint hij plotseling opgewekt over zich
zelf te vertellen. Hoe hij samen met Leo
tine in het stille onderwijzersgezin in
Fussen is opgegroeid. Hoe hij er altijd op
gehoopt had, in de medicijnen te zullen
studeren en hoe ook Leotine er altijd van
gedroomd had te zullen studeren. Maar
Drie turners in één mooie
hoogstand.
Duitse tekst die nog altijd prettig in
het gehoor ligt vergoedde veel.
Tenslotte een compliment voor de
wijze waarop de dames de opdracht op
de ongelijke leggers van een hoge brug
uitvoerden. Vele heren zullen daar, on
danks hun beter ontwikkelde biceps nog
wel niet meteen aan toe zijn, dunkt ons.
Besloten werd met een geanimeerd
turnbal.
De gymnasten stonden onder leiding
van de heren Van Veen en Mets. In de
zaak merkten wij o.a. oud-voorzitter J.
Kiljan en J. Roeper op, terwijl de heer
M. Boogaard, De Koog, natuurlijk even
eens met grote belangstelling de ver
richtingen volgde.
SCHOOLREIZEN VAN DE
LANDBOUWSCHOOL
De drie laagste klassen van de land
bouwschool gaan een vierdaagse reis ma
ken naar de Achterhoek. De hoogste klas
gaat naar de Wereldtentoonstelling te
Brussel. In deze bus zijn nog acht plaat
sen over: Oudleerlingen, die er voor
voelen deze reis mee te maken kunnen
zich opgeven bij de heer C. P. Laan, Ko-
gerstraat 21, Den Burg, tel. 126.
Beide reizen vangen aan op dinsdag 27
mei en eindigen op vrijdag 30 mei.
door geldnood was alles in het water ge
vallen. En Leotine was intussen ge
trouwd en met haar man naar Cairo ge
gaan.
Toen het in Duitsland slechter werd,
had hij zich door zijn zwager laten be
praten en was hij ook naar Egypte ge
komen. En nu ging het hem goed, heel
goed zelfs; maar helaas, eigenlijk alleen
maar naar het uiterlijk In werkelijkheid
is dit toch niet het ware voor hem
niet wat hij zich van het leven heeft
voorgesteld. Maar wat is er aan te doen?
En zo gaan de jaren voorbij en lang
zamerhand begin je je oud te voelen.
en is hele leven eigenlijk niet anders dan
een compromis.... Hij kijkt Helga aan:
zijn ogen lachen moe.
„Och, bij mij is het eigenlijk precies
hetzelfde", zegt Helga zacht en draait
het glas tussen haar vingers rond.
„Ja, maar ubegint Eckhart en
dan zwijgt hij verschrikt. „U hebt im
mers uw jongen!" wilde hij zeggen.
Helga bijt op haar lip, zij weet, wat
Hans Eckhart had willen zeggen; zij
weet ook, waarom hij het niet gezegd
heeft. Maar plotseling heeft zij er een
onweerstaanbare behoefte aan, om ook
eens over zichzelf te praten. Als zij hem
nu eens de waarheid zou zeggen hij
heeft haar immers ook zo eerlijk alles
van zijn eigen leven gezegd. Als zij hem
vertelde, dat zij niet Jo's eigen moeder
is, maar alleen zijn stiefmoeder en dat
zij er daarom uit de aard der zaak hele
maal niet zo zeker van is of hij inderdaad
bij zijn geboorte toch niet is omgeruild.
Het zou zo heerlijk zijn, iemand in het