RANG, de versnapering van de eerste RANG oneelgroep Het Masker gaf geslaagde uitvoering P _ZtazwsTere huid7 Jo of René Huid genezing Babyderm.zeep RANG is alleen RANG als er RANG op staat i iinwaïnrmarnnnrn n urernrmoririmrm ArrrrrriiTirnnnrrirrTii'irrTrrrrnnrm»rr»TiniTiiT»Tirn o nrmnr hm rmvrt TEXELSE COURANT ZATERDAG 2» MAART HIT )e laatste tijd hoort men nogal eens verzuchting slaken „Hoe komen we een goed toneelstuk?" De toneelver- jing bestudeert stapels aanbiedingen moet dikwijls tot de eindconclusie nen, dat de dramaturgen van tegen- jrdig er ook maar met de pet naar ien. Wij waren dan ook benieuwd of toneelgroep „Het Masker" in deze een ïstige greep had kunnen doen. /el, daar zijn ze uitstekend in ge- igd. Aanvankelijk was het stuk vrij .1 aan middelen, waarmee men het pu ik vermag te boeien, maar allengs eide er een concentratiepunt. Opge ld werd „Het Witte Legioen", een eelspel in drie bedrijven van Maarten Vucht, die ons doet kennismaken met fe gewonde soldaten, maar bovenal de ambulante inventaris van zieken- s of hospitaal, zo ge wilt. We zien dan afgunst groeien in het hart van freule s Wessels, die gepasseerd wordt als nieuwe assistente van de directrice et worden benoemd. De freule tracht ir rivaal, Gretha Hoogvliet, in een on- istig daglicht te plaatsen. Zij dient de ir pijn gekwelde luitenant, die door nieuwe assistente wordt verpleegd een lis morfine toe en zorgt ervoor, dat de •denking op haar concurrente komt te iten. Deze wordt geducht aan de tand 'oeld en wegens haar halsstarrig ont- inen op staande voet ontslagen. Tij- is het kerstfeest keert het meisje naar ziekenhuis terug om haar verloofde, luitenant, op te zoeken. Op dat mo ut wordt de zwaar gewonde zuster de freule binnengedragen. Bloed- nsfusie kan haar van een wisse dood !den. Gretha weigert aanvankelijk alle dewerking, maar besluit tenslotte zich rker te tonen dan de freule. Het wie Bd doet, goed ontmoet wordt ook hier •estigd, want de freule bekend onder men haar misstap, zodat het verhaal in happy ending eindigt. ,Het Masker" is er in geslaagd dit :k, dat dikwijls zware eisen stelde daarom was het geen wonder, dat er i enkele keer een dringend beroep op souffleuse moest worden gedaan op tvonderenswaardige wijze naar voren brengen. De elf tonelisten hebben ge- cht hun beste spel te spelen. Daar- de wil uiteraard niet gezegd zijn, dat geen onvolkomendheden te bespeuren den. Soms verzuimde men een bepaal- reactie uit te voeren, soms sprak men el te vlug of te zacht en misschien d nu en dan de mimiek ook meer aan- cht verdiend, wat wij op rij 12 ge- uiteraard niet voor de volle nderd procent konden constateren. En stoort als men persee een deur wil intrekken, terwijl die deur, die men •h al duizend maal (in werkelijkheid n) geopend heeft, alleen maar wil wij- i door er tegenaan te duwenMaar t zijn zo de niet al te sterk in het oog ingende bijkomstigheden, kan de hand van de vermelding der Iers op het programma, volgt hier nog en een flits-beschouwing van het spel r onderscheidende medewerkers: De heer H. C. Prins had een zeer goede vatting van zijn taak als vertolker n de rol van geneesheer-directeur. ;1 zou hij iets minder opvallend in de nden kunnen wrijven dat leidde de üdacht nl. nogal af, nogmaals, een bij- mstigheid die niets afdoet aan de lof or zijn spel; de heer M. Moojen had als kter Van Baer maar weinig te doen of zeggen, maar wat hij deed was prima ïeelspel; de heer P. Haker zette een uit 1 juiste hout gesneden dokter Verheyen de planken. De rollen, die men de heer iker toebedeelt liggen altijd in ver luwde handen. De heer J. Schotanus rtolkte de moeilijke rol van luitenant letsers. Hij weet goed te ensceneren, aar aan het articuleren kan nog wel het een en ander worden bijgeschaafd. Mevr. A. Eijk heeft de moeilijke rol van direc trice op verdienstelijke wijze gebracht. Slechts een enkele maal misten wij het gewenste contrast eniger mate; mej. Elly Verstegen heeft als Gretha Hoogvliet stellig weinig moeite gehad om de volle sympathie van de goed bezette „Oranje boom" voor zich te winnen door haar on gekunsteld, natuurlijk spel. Wel zou door wat meer vaart het effect kunnen wor den vergroot; mej. Ineke Vos, kersvers van de sector Jeugdtoneel overgespron gen, had uiteraard nog wel enige moeite zich staande te houden op het door „Het Masker" bereikte niveau; volharden maar. Mevr. J. Beumkes-Breen hebben wij nog niet zo geweldig op dreef ge zien. Aan woord, gebaar en mimiek werd door haar bijzonder aandacht besteed; mevr. R. Breet-Fiddelaar wist als Daatje, de werkster, meermalen alle lachers en degene, die het lachen al half verleerd waren, op haar hand te krijgen; de heer B. Heerschap was als korporaal Vink dikwijls met haar in debat en daaraan hebben wij telkens weer veel vreugde be leefd, want ook Bertus had plezier in zijn rol, die hij met overgave ten tonele voer de; mej. R. Ten Kate tenslotte kwam als mevr. Smetsers heel aardig voor het voetlicht, geen dankbare rol overigens, want wiè wil ineens zo'n halve eeuw ouder zijn? De avond werd geopend door de heer Stechweij, regisseur. voor het ophangen van zware voorwerpen! Varpakking van 454 gram i I 1.20 ALABMTINE HOLLAND N.V UlD««UO(T t MCTnDUÏ ZONDAGSDIENST DEN BURG DOKTER ELIAS (ingaande zaterdagmiddag 12 uur) ZON, MAAN EN HOOG WATER De zon komt 31 maart op om 6.19 uur en gaat onder om 7.10 uur. Maan: 4 april V.M.; 11 april L.K. Hoog water ter rede van Oudeschild: 29 mrt. 1.04 en 13.30; 30 mrt. 2.23 en 15.00; 31 mrt. 4.02 en 16.42; 1 apr. 5.42 en 18.13; 2 apr. 7.06 en 19.29; 3 apr. 8.10 en 20.28; 4 apr. 9.03 en 21.18; 5 apr. 9.44 en 22.01. Aan het strand ongeveer een uur eer der hoog water. Puistjes verdrogen door Purol poeder NA DE BOTSING De Helderse kantonrechter veroordeel de de verzekeringsinspecteur B., Den Helder, tot 100,boete en drie maan den voorwaardelijke ontzegging van de rijbevoegdheid wegens het veroorzaken van een botsing op de voorrangskruising te De Waal. Met zijn vertegenwoordiger, de heer B De Waal, was hij zo druk in gesprek geweest, dat hij de van de Lan gewaalderweg komende auto niet had opgemerkt. FILMAVOND VERVOERSPERSONEEL In samenwerking met de Snelverkeer- Onthoudingsvereniging zal de Ned. Bond van Vervoerspersoneel maandagavond a.s. in het Eigen Gebouw te Oudeschild een filmavond verzorgen. Er wordt om half negen gestart. De entree bedraagt een kwartje. Bij voldoende belangstelling kunt U er vanuit Den Burg per bus heen, maar dan wil de heer Joh. Bruin, Koger- weg 16, Den Burg, graag even vroegtij dig, dus uiteraard heden, weten op hoe veel personen er kan worden gerekend. (Tel. 132). Behalve de hoofdfilm „Voor bedrijf en personeel" zullen gedraaid worden „Een glas te veel", De K.N V.T.O.-tourwagen- rallye, de „Trailer 201" en „De Lötch- bergbahn". TWEEDE FILMKRING-AVOND Ook de tweede avond van „Filmkring Texel" viel een zeer druk bezoek ten deel. Hoofdfilm was „La Ronde", een Frans produkt, waarvan als toelichting op het programma vermeld stond: Verschillende verhalen vormen teza men „de ronde der liefde". Leokadia is de figuur die de rondedans opent. Zij ontmoet een soldaat. Deze komt op zijn beurt later in contact met een ander meisje. Dit meisje weer gevoelt zich aangetrokken tot de zoon van haar me vrouw en diens liefde geldt een gehuwde vrouw. Zo gaat, nimmer eindigend en altijd nieuw, de ronde der liefde ruste loos verder. Aangenomen mag worden, dat menin gen over het gebodene sterk uiteenlopen, maar weinigen zullen deze rolprent als exceptioneel recenseren. Te dikwijls kregen de verhaaltjes een transcendent karakter en moest de vervaardiger een wrang grapje te baat nemen om het contact met de toeschouwers gaande te houden. Op den duur werd het wat een tonig, het werd een beeldende fuga, het verrassende effect ontbrak. Te veel van „het goede", of liever van hetzelfde al oude verhaal, dat, gezien het persoonlijk voorwoord, beoogt een cachet naar voren te brengen van het zuiver menselijke. Geënsceneerd was echter een serie „doodgewone" slippertjes, waarbij o.a. het grapje „stop, operateur, eerst even keuren en drastisch besnoeien" werd in gevoegd en zodoende werd een gezellig stukje cultuur, waar het uiteindelijk alle maal om draaide, de toeschouwers toch nog onthouden. En dat was werkelijk een beetje sneu. In het voorprogramma werd onze aan dacht gevraagd voor het schuchtere ont staan van de film (1895). Interessant om na zoveel jaren te zien hoe de mensen in MAMFA.f handen ruw of schraal HAMEA-GELEII'^»5") „EXCELSIOR" WEER ACTIEF De Chr. muziekvereniging van Ooster end, „Excelsior", heeft wij meldden het reeds twee geslaagde uitvoeringen gegeven. Wij menen te weten, dat dit korps een moeilijke tijd achter de rug heeft. Of er ooit over opheffing van het korps is gesproken? Nee, dat stellig niet, want men geloofde wel degelijk in het voortbestaan van dit korps, dat zulk een eminente staat van dienst voert. Ooster end zou „Excelsior" niet kunnen missen, zomin als wij Oost zonder VIOS zouden kunnen indenken. „Excelsior" heeft weer acte de présen- ce mogen geven in de vorm van twee uitvoeringen en onder leiding van een nieuwe dirigent, de heer K. Brouwer van Den Burg. Velen zullen het met ons be treuren, dat de heer C. Bremer, die wel dertig jaar de muziek heeft geleid, de functie heeft neergelegd. Hij was immers een bekwaam en actief dirigent en hij woonde in Oosterend, dat eveneens on tegenzeggelijk zijn voordeel heeft. Wij hopen, dat het korps onder leiding van de heer Brouwer op de weg voortgaat, die zij ettelijke jaren heeft gevolgd en die zo succesvol is geweest. Wij schreven al dat er gegrond optimisme mag bestaan, om dat het korps t.z.t. een behoorlijke om vang aan leden zal bezitten en wel door de toetreding van een twaalftal adspi- ranten. De uitvoeringen werden bijgewoond door de zusterverenigingen VIOS, DEK en het Kon. Texels Fanfarecorps en ook deze korpsen zullen met voldoening heb ben vernomen, dat „Excelsior" weer actief is geworden. De heer J. Daalder merkte in zijn ope ningswoord op, dat er lange tijd een mi neurstemming waarneembaar was ge weest, waardoor „Excelsior" alle bloei was ontnomen. Stam en wortel bleven echter gaaf bewaard en er is dan ook alle reden om de toekomst met vertrouwen tegemoet te zien, waar aan die oude stam al weer nieuwe loten gaan ontspruiten. Spreker verheugde het bijzonder, dat de heer Brouwer zich bereid heeft ge vonden zich met de leiding te belasten. Het korps telt momenteel 21 leden. Het zeven nummers omvattende pro gramma gaf een duidelijke weergave van die tijd gekleed gingen en van welk soort vervoermiddelen ze gebruik maakten. Leuk ook was het trucfilmpje. „Regen" miste de vaart, die wij-van-deze-tijd ge wend zijn. Wat is het tempo sinds 1929 versneld: in dat jaar werd „Regen" nl. opgenomen. MEIERBLIS DE WAAL De jongens van De Waal zijn alweer ijverig aan het inzamelen van brandbaar materiaal voor de traditionele meierblis. Het was aanvankelijk niet eenvoudig een plek te vinden, waar de brandstapel mocht worden aangelegd Menig Inwoner herinnerde zich nog maar al te goed de rommel, die vorig jaar in de omgeving van de brandstapel ontstond door het feit dat de wind het lichte materiaal flink verspreidde. Dat gaf inderdaad een zeer rommelige aanblik, niet alleen op De Waal, maar ook op verscheidene andere dorpen op Texel. De heer C. R. Keijser heeft echter weer een hoekje van zijn land beschikbaar gesteld. „Deze traditie mag in geen geval verloren gaan". De jongens zullen nu voorlopig alleen takken en hout inzamelen. Op de laatste dag komt het papier erbij. We hopen dan de omgeving netjes te houden. Jongens van De Waal: houd je dus aan de afspraak! Misschien weten we dan nu reeds waar we volgend jaar de Meierblis kunnen houden en behoeven we niet zo te zoeken als dit keer. hetgeen in deze korte studietijd onder de nieuwe dirigent is bereikt. Mochten er in de kleinere partijen en omlijstingen on dergeschikte tekortkomingen schuilen, de algehele vertolking was zodanig, dat men met groot genoegen dit concert heeft be luisterd. De muziek werd met animo ten gehore gebracht. Achtereenvolgens blies „Excelsior" 'n mars van J. C. de Wit, een ouverture van Albertirie, een fantasie van J. Werk man, een mars van Callier, een ouver ture van J. Werkman, een bewerking van S. P. van Leeuwen en een taptoe als sluitstuk, met medewerking van zes tamboers. Hierbij liet de muziek blijken, dat zij meer in de mars heeft, zodat in de toekomst wel verwacht kan worden, dat de taptoe in zijn geheel gebracht zal worden. De uitvoerenden werden met een har telijk applaus beloond. Na de pauze was er de gebruikelijke toneelopvoering, waarbij men volop in de gelegenheid was om de lachspieren te oefenen. „Villa Bomber", een twee-acter, viel bij allen goed in de smaak. Het spook en de wandelende tafel kwamen bij het mysterieuze kaarslicht goed tot hun recht. De tonelisten kunnen dan ook met voldoening op het gebodene terugzien. De voorzitter bedankte hen hartelijk voor deze spontane medewerking. Besloten werd met samenzang van Ps. 168 10. (geopend was met Ps. 150 1 en gebed) en dankgebed. WAT HET IVOREN BEELDJE VERTELDE 9. Voor een negerjongen is een olifants tand veel meer waard dan voor jullie een spaarvarken, helemaal vol guldens. Echte wapens om tegen de roofdieren te vech ten, kleurige doeken, kralen en spiegel tjes om je mooi mee aan te kleden! Een eigen huis om in te wonen en later een meisje dat bij je komt wonen en alle da gen lekkere dingen voor je kookt! Dat alles had Sambo nu zo maar voor het grijpen.Je neemt die tand.ja, dat kan Sambo nu wel denken, maar je neemt niks. Als Kolos die tand niet uit de boom kan trekken, kan Sambo dat v&st niet. Hoe moet hij nu dat varkentje wassen? Hoe krijgt hij die tand eruit? Naar het dorp gaan en hulp halen? Naar oom Sambo, die geweldig groot en sterk is en een oosters hakmes heeft van echt staal? Daarmee hakt hij die boom wel om maar. dan neemt hij zelf de kostbare slagtand mee en Sambo krijgt niets, want zo is die oom Sambo, die gunt hem nog niet het slechtste stukje van de buit. Vragen of Sambo dat hakmes lenen mag, gaat ook niet, dan moet hij vertellen waarom en dan is het ook mis. Stilletjes ienen en gebruiken en dan weer netjes terugbrengen, zo dat oom Sambo niks merkt, dat is het beste, denkt Sambo, dat zal hij dan maar doen. Maar dan schrikt hij zich een aap.kan hij die éne boom wel vannacht terugvinden als het stik donker is in het bos? Want overdag gaat het niet, dan zou oom Sambo zijn haxmes direct missen en lawaai gaan maken, misschien. Dicht bij de boom een vuur maken, dat blijft lang nagloeien en ro ken, dan kan hij 's nachts zien en ook ruiken. jy a flttQQQftftOAQOoQQQQQQOOQOOOQfloaftflflftRflftaflaaflflflBBttflllfla It DJJJJJ.8.8.8 ajU-M.t i II H iAAAAMMAAAM 8 UJXM H H H 8H 8 H II8 g uilleton or H. Westenberg Helga heft het hoofd om, en kijkt in jt rond. Wat is het stil in de kamer! eemd, zo'n zondagmorgen zonder achim! Het hele huis schijnt haar plot- ling vreemd, bijna onbehagelijk toe. ïlukkig, dat Hans Eckhart haar dade- k zal komen halen; anders zou ze be st weer beginnen te piekeren, hoe zij -h ook heeft voorgenomen, niet meer n haar sombere buien toe te geven. Ja, wat zou ze eigenlijk hebben moeten ginnen, als zij in deze laatste weken ins Eckhart niet had gehad! Wat zou zij daan hebben zonder zijn vriendelijke rgen, zijn rustige stem, zijn kalm over- l en zijn innemende manier om te Oosten? Zou hij weten hoe zij op hem iunt! Zou hij vermoeden, hoe zij hem 'dig heeft, hoe zijvan hem is gaan »uden? De laatste tijd heeft zij hem bijna iede- dag gesproken. Als het niet persoon- k kon, hebben ze met elkaar getelefo- ■erd. En altijd heeft hij het goede woord 'vonden om haar gerust te stellen Hij heeft haar gekust, op die dag, toen voor het eerst twijfelde aan Jo's af- 'mst. Hij heeft „jij" tegen haar gezegd 1 daarbij is het gebleven. En zij heeft t vanzelfsprekend gevonden, niettegen- aande zij hem nog zo kort kende. Maar hij heeft haar niet weer gekust 1 *ij haaft 't geapprecieerd dat hij niet geprobeerd heeft het weer te doen. Het heeft haar gerust gesteld. En zij heeft zichzelf verteld, dat hij 't die ene keer uit medelijden heeft gedaan en daar is zij blij om.terwille van Jo, die haar liefde nog nooit met iemand heeft ge deeld en dat in de toekomst nooit zal behoeven te doenZij legt haar han den op het blad van de schrijftafel. In de toekomst. Nee, zij wil eerlijk zijn tegenover zichzelf, zij moet toegeven, dat zij Hans Eckhart niet meer uit haar gedachten kan verbannen, dat zij dik wijls, heel dikwijls aan hem denkt. Maar ontneemt zij daardoor de jongen iets? Komt hij daardoor iets te kort? Het is toch juist om de jongen ge weest, dat zij zo veel met Hans Eckhart samen gekomen is, wat hen zo spoedig met elkaar vertrouwd gemaakt heeft. 1 Maar juist in deze weken heeft zij weer ondervonden hoe innig zij van de knaap I houdt. Dat Jo ondanks dat zo jaloers is, 1 op de vreemde man, die zo plotseling hun tête a tête is komen verstoren, dat is Och, dat is eigenlijk juist zo lief van hem. Dat zou, als al die andere conflicten er maar niet waren, zelfs grappig zijn Helga kijkt de lucht in, waar miljoenen I zonnestofjes dansen, en glimlacht. Het is een jeugdig lachje, met een greintje j overmoed, met een tikje vrouwelijke coquetterie: En hij? En Hans Eckhart zelf? Hij is niet jaloers op de jongen, na tuurlijk niet, natuurlijk niet! Maar hij was toch heel blij toen hij hoorde, dat Jo voor twee dagen een uitstapje ging ma ken. „Dan heb ik jou eens voor een heel weekeind alleen", heeft hij gezegd. Dus moet hij haar sympathiek vinden. Heel sympathiek. Misschien heeft hij haar liefWie weet? Soms lijkt het haar zelfs zoZij springt op en loopt naar het raam. De straat is zondagsstil. In de schaduw van de huizen aan de overkant slenteren een paar Arabieren. Een bijna lege tram rinkelt voorbij. Een pistache- verkoper, vergezeld van een paar dozijn kinderen staat in het midden van de straat. Jammer, dat Jo het niet ziet, denkt Helga, als de man begint te kijven met een mulat. Hij vindt zoiets altijd grappig, daarom houdt hij van deze le lijke straat. Dan tilt zij het hoofd op. Daar is Hans Eckhart! Dat is zijn wagen, zij kent het signaal. Wat is hij altijd precies op tijd! Zij loopt de kamer uit, maakt haastig haar kapsel voor de spiegel in orde en schikt het witte, kanten kraagje op haar eenvoudige donkerblauwe japon, en holt dan naar de deur, die zij wijd open gooit. Hans Eckhart neemt de drie laatste tre den van de trap tegelijk. Stralend en hij gend staat hij voor haar „Goede morgen, Helga! Hoe gaat het?" Helga steekt hem beide handen toe. „Uitstekend, alleen dit eenzame ontbijt is erg ongezellig. Maar vanavond komt de jongen gelukkig al weer terug". „O ja? Vanavond al? René komt pas morgen terug". Helga heeft de stofjas van Hans Eckhart aangenomen en zijn hoed al op de kapstok gehangen. „Och, is René ook weg? Ook een uitstapje van school?" „Ja, en Leotine zit thuis te kniezen. Ze was heel boos, dat ik haar geen gezel schap wilde houden". Helga keert zich om en kijkt hem scherp aan: „En, heb je haar gezegd dat je van daag met je wagen uitging?" Hans Eckhart glimlacht terug en steekt met een triomfantelijk gebaar zijn han den in zijn zakken. „Natuurlijk! Waarom zou ik het haar niet zeggen! Zij weet trouwens al lang hoe ik met vliegende banieren naar de tegenpartij overgelopen ben, uitsluitend uit een gevoel van recht vaardigheid, natuurlijk!" „Natuurlijk!" herhaalt Helga nadruk kelijk. Maar, plotseling ernstig wordend: „Ik heb er zo juist over zitten nadenken, wat ik had moeten beginnen, als je dit gevoel voor rechtvaardigheid eens niet had gehad I Er ontstaat een korte stilte. Hans Eckhart kijkt naar Helga en zijn ogen blijven op haar rusten.Hij opent zijn mond alsof hij iets had willen zeggen. Maar hij zegt het niet. Niet sentimenteel worden, denkt Helga en stelt voor naar binnen te gaan. Hans volgt haar naar de huiskamer, waar zij dadelijk naar het schrijfbureau gaat, dat nog vol papieren ligt. „Kijk, Hans alles heb ik doorgesnuf feld; resultaat nihil!" „Alle mensen dat is vervelend 1 Luis- tér eens, Helga, ik wilde het je eigenlijk nog niet zeggen om onze mooie dag van daag niet te bederven; maar tenslotte Thomas Brackwieser wordt overmorgen terug verwacht. En professor Desmartin moet ook weer thuis zijn, zoals Leotine gehoord heeft. Hij wil persoonlijk de bloedproef nemen. En waarschijnlijk zal hij het wel spoedig willen doen. Hij zal eindelijk ook eens zekerheid willen heb ben in deze geschiedenis; eens moet het toch de wereld uit, Leotine kan geen rust meer vinden en dat weet de hoge ome nu zo langzamerhand! Dus nu wordt het ernst. Maar heb jij nu ook alles ge daan om gegevens te verzamelen?" Helga zucht en de gejaagde uitdruk king van de laatste tijd komt weer op haar gezicht. „Ja, ik heb alles doorgele zen, alles, allesDat wil zeggen wacht, daar herinner ik me iets! Er moet nog hier of daar een kleine houten kist staan, met een smeedijzeren slot; je weet wel, zo'n kistje, waarin onze moeders haar liefdesbrieven en cotillon souvenirs en zo bewaarden. En daar hebben wij ook eens alle oude foto's, brieven en andere souvenirs in opgeborgen. Het is natuur lijk mogelijk, dat daar nog iets tussen ligt. Als ik maar wistMaar wacht eens, het zou kunnen, dat het kistje bo ven op de vliering staat, waar wij ook Jo's oude kinderbedje en zijn schommel- paard hebben opgeborgen. Zal ik meteen eens gaan kijken?" Hans antwoordt niet dadelijk. Het is zo heerlijk buiten, zo'n prachtige dag; hij heeft er zich zoveel van voorgesteld van daag met Helga uit te gaan. „Zou ik", zegt hij langzaam, „vanavond niet een I uurtje terugkomen? Dan kunnen we het I kistje te voorschijn halen en doorzoeken, I hè?" Ook Helga aarzelt. Ook haar lokt het heerlijke weer j „Goed dan". Dan gaan we nu dadelijk en vanavond zoeken we het kistje. En als er nu ook weer niets in is?" (Wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1958 | | pagina 3