RANG, de versnapering van de eerste RANG
oneelgroep Het Masker gaf
geslaagde uitvoering
P
_ZtazwsTere huid7
Jo of René
Huid genezing
Babyderm.zeep
RANG is alleen
RANG als er
RANG op staat
i iinwaïnrmarnnnrn n urernrmoririmrm
ArrrrrriiTirnnnrrirrTii'irrTrrrrnnrm»rr»TiniTiiT»Tirn o nrmnr hm rmvrt
TEXELSE COURANT
ZATERDAG 2» MAART HIT
)e laatste tijd hoort men nogal eens
verzuchting slaken „Hoe komen we
een goed toneelstuk?" De toneelver-
jing bestudeert stapels aanbiedingen
moet dikwijls tot de eindconclusie
nen, dat de dramaturgen van tegen-
jrdig er ook maar met de pet naar
ien. Wij waren dan ook benieuwd of
toneelgroep „Het Masker" in deze een
ïstige greep had kunnen doen.
/el, daar zijn ze uitstekend in ge-
igd. Aanvankelijk was het stuk vrij
.1 aan middelen, waarmee men het pu
ik vermag te boeien, maar allengs
eide er een concentratiepunt. Opge
ld werd „Het Witte Legioen", een
eelspel in drie bedrijven van Maarten
Vucht, die ons doet kennismaken met
fe gewonde soldaten, maar bovenal
de ambulante inventaris van zieken-
s of hospitaal, zo ge wilt. We zien dan
afgunst groeien in het hart van freule
s Wessels, die gepasseerd wordt als
nieuwe assistente van de directrice
et worden benoemd. De freule tracht
ir rivaal, Gretha Hoogvliet, in een on-
istig daglicht te plaatsen. Zij dient de
ir pijn gekwelde luitenant, die door
nieuwe assistente wordt verpleegd een
lis morfine toe en zorgt ervoor, dat de
•denking op haar concurrente komt te
iten. Deze wordt geducht aan de tand
'oeld en wegens haar halsstarrig ont-
inen op staande voet ontslagen. Tij-
is het kerstfeest keert het meisje naar
ziekenhuis terug om haar verloofde,
luitenant, op te zoeken. Op dat mo
ut wordt de zwaar gewonde zuster
de freule binnengedragen. Bloed-
nsfusie kan haar van een wisse dood
!den. Gretha weigert aanvankelijk alle
dewerking, maar besluit tenslotte zich
rker te tonen dan de freule. Het wie
Bd doet, goed ontmoet wordt ook hier
•estigd, want de freule bekend onder
men haar misstap, zodat het verhaal in
happy ending eindigt.
,Het Masker" is er in geslaagd dit
:k, dat dikwijls zware eisen stelde
daarom was het geen wonder, dat er
i enkele keer een dringend beroep op
souffleuse moest worden gedaan op
tvonderenswaardige wijze naar voren
brengen. De elf tonelisten hebben ge-
cht hun beste spel te spelen. Daar-
de wil uiteraard niet gezegd zijn, dat
geen onvolkomendheden te bespeuren
den. Soms verzuimde men een bepaal-
reactie uit te voeren, soms sprak men
el te vlug of te zacht en misschien
d nu en dan de mimiek ook meer aan-
cht verdiend, wat wij op rij 12 ge-
uiteraard niet voor de volle
nderd procent konden constateren. En
stoort als men persee een deur wil
intrekken, terwijl die deur, die men
•h al duizend maal (in werkelijkheid
n) geopend heeft, alleen maar wil wij-
i door er tegenaan te duwenMaar
t zijn zo de niet al te sterk in het oog
ingende bijkomstigheden,
kan de hand van de vermelding der
Iers op het programma, volgt hier nog
en een flits-beschouwing van het spel
r onderscheidende medewerkers:
De heer H. C. Prins had een zeer goede
vatting van zijn taak als vertolker
n de rol van geneesheer-directeur.
;1 zou hij iets minder opvallend in de
nden kunnen wrijven dat leidde de
üdacht nl. nogal af, nogmaals, een bij-
mstigheid die niets afdoet aan de lof
or zijn spel; de heer M. Moojen had als
kter Van Baer maar weinig te doen of
zeggen, maar wat hij deed was prima
ïeelspel; de heer P. Haker zette een uit
1 juiste hout gesneden dokter Verheyen
de planken. De rollen, die men de heer
iker toebedeelt liggen altijd in ver
luwde handen. De heer J. Schotanus
rtolkte de moeilijke rol van luitenant
letsers. Hij weet goed te ensceneren,
aar aan het articuleren kan nog wel het
een en ander worden bijgeschaafd. Mevr.
A. Eijk heeft de moeilijke rol van direc
trice op verdienstelijke wijze gebracht.
Slechts een enkele maal misten wij het
gewenste contrast eniger mate; mej. Elly
Verstegen heeft als Gretha Hoogvliet
stellig weinig moeite gehad om de volle
sympathie van de goed bezette „Oranje
boom" voor zich te winnen door haar on
gekunsteld, natuurlijk spel. Wel zou door
wat meer vaart het effect kunnen wor
den vergroot; mej. Ineke Vos, kersvers
van de sector Jeugdtoneel overgespron
gen, had uiteraard nog wel enige moeite
zich staande te houden op het door „Het
Masker" bereikte niveau; volharden
maar. Mevr. J. Beumkes-Breen hebben
wij nog niet zo geweldig op dreef ge
zien. Aan woord, gebaar en mimiek werd
door haar bijzonder aandacht besteed;
mevr. R. Breet-Fiddelaar wist als Daatje,
de werkster, meermalen alle lachers en
degene, die het lachen al half verleerd
waren, op haar hand te krijgen; de heer
B. Heerschap was als korporaal Vink
dikwijls met haar in debat en daaraan
hebben wij telkens weer veel vreugde be
leefd, want ook Bertus had plezier in zijn
rol, die hij met overgave ten tonele voer
de; mej. R. Ten Kate tenslotte kwam als
mevr. Smetsers heel aardig voor het
voetlicht, geen dankbare rol overigens,
want wiè wil ineens zo'n halve eeuw
ouder zijn?
De avond werd geopend door de heer
Stechweij, regisseur.
voor het ophangen
van zware voorwerpen!
Varpakking van 454 gram i I 1.20
ALABMTINE HOLLAND N.V UlD««UO(T t MCTnDUÏ
ZONDAGSDIENST DEN BURG
DOKTER ELIAS
(ingaande zaterdagmiddag 12 uur)
ZON, MAAN EN HOOG WATER
De zon komt 31 maart op om 6.19 uur
en gaat onder om 7.10 uur.
Maan: 4 april V.M.; 11 april L.K.
Hoog water ter rede van Oudeschild:
29 mrt. 1.04 en 13.30; 30 mrt. 2.23 en
15.00; 31 mrt. 4.02 en 16.42; 1 apr. 5.42 en
18.13; 2 apr. 7.06 en 19.29; 3 apr. 8.10 en
20.28; 4 apr. 9.03 en 21.18; 5 apr. 9.44 en
22.01.
Aan het strand ongeveer een uur eer
der hoog water.
Puistjes verdrogen door Purol poeder
NA DE BOTSING
De Helderse kantonrechter veroordeel
de de verzekeringsinspecteur B., Den
Helder, tot 100,boete en drie maan
den voorwaardelijke ontzegging van de
rijbevoegdheid wegens het veroorzaken
van een botsing op de voorrangskruising
te De Waal. Met zijn vertegenwoordiger,
de heer B De Waal, was hij zo druk in
gesprek geweest, dat hij de van de Lan
gewaalderweg komende auto niet had
opgemerkt.
FILMAVOND VERVOERSPERSONEEL
In samenwerking met de Snelverkeer-
Onthoudingsvereniging zal de Ned. Bond
van Vervoerspersoneel maandagavond
a.s. in het Eigen Gebouw te Oudeschild
een filmavond verzorgen. Er wordt om
half negen gestart. De entree bedraagt
een kwartje. Bij voldoende belangstelling
kunt U er vanuit Den Burg per bus heen,
maar dan wil de heer Joh. Bruin, Koger-
weg 16, Den Burg, graag even vroegtij
dig, dus uiteraard heden, weten op hoe
veel personen er kan worden gerekend.
(Tel. 132).
Behalve de hoofdfilm „Voor bedrijf en
personeel" zullen gedraaid worden „Een
glas te veel", De K.N V.T.O.-tourwagen-
rallye, de „Trailer 201" en „De Lötch-
bergbahn".
TWEEDE FILMKRING-AVOND
Ook de tweede avond van „Filmkring
Texel" viel een zeer druk bezoek ten
deel. Hoofdfilm was „La Ronde", een
Frans produkt, waarvan als toelichting
op het programma vermeld stond:
Verschillende verhalen vormen teza
men „de ronde der liefde". Leokadia is
de figuur die de rondedans opent. Zij
ontmoet een soldaat. Deze komt op zijn
beurt later in contact met een ander
meisje. Dit meisje weer gevoelt zich
aangetrokken tot de zoon van haar me
vrouw en diens liefde geldt een gehuwde
vrouw. Zo gaat, nimmer eindigend en
altijd nieuw, de ronde der liefde ruste
loos verder.
Aangenomen mag worden, dat menin
gen over het gebodene sterk uiteenlopen,
maar weinigen zullen deze rolprent als
exceptioneel recenseren. Te dikwijls
kregen de verhaaltjes een transcendent
karakter en moest de vervaardiger een
wrang grapje te baat nemen om het
contact met de toeschouwers gaande te
houden. Op den duur werd het wat een
tonig, het werd een beeldende fuga, het
verrassende effect ontbrak. Te veel van
„het goede", of liever van hetzelfde al
oude verhaal, dat, gezien het persoonlijk
voorwoord, beoogt een cachet naar voren
te brengen van het zuiver menselijke.
Geënsceneerd was echter een serie
„doodgewone" slippertjes, waarbij o.a.
het grapje „stop, operateur, eerst even
keuren en drastisch besnoeien" werd in
gevoegd en zodoende werd een gezellig
stukje cultuur, waar het uiteindelijk alle
maal om draaide, de toeschouwers toch
nog onthouden. En dat was werkelijk een
beetje sneu.
In het voorprogramma werd onze aan
dacht gevraagd voor het schuchtere ont
staan van de film (1895). Interessant om
na zoveel jaren te zien hoe de mensen in
MAMFA.f
handen
ruw of schraal
HAMEA-GELEII'^»5")
„EXCELSIOR" WEER ACTIEF
De Chr. muziekvereniging van Ooster
end, „Excelsior", heeft wij meldden
het reeds twee geslaagde uitvoeringen
gegeven. Wij menen te weten, dat dit
korps een moeilijke tijd achter de rug
heeft. Of er ooit over opheffing van het
korps is gesproken? Nee, dat stellig niet,
want men geloofde wel degelijk in het
voortbestaan van dit korps, dat zulk een
eminente staat van dienst voert. Ooster
end zou „Excelsior" niet kunnen missen,
zomin als wij Oost zonder VIOS zouden
kunnen indenken.
„Excelsior" heeft weer acte de présen-
ce mogen geven in de vorm van twee
uitvoeringen en onder leiding van een
nieuwe dirigent, de heer K. Brouwer van
Den Burg. Velen zullen het met ons be
treuren, dat de heer C. Bremer, die wel
dertig jaar de muziek heeft geleid, de
functie heeft neergelegd. Hij was immers
een bekwaam en actief dirigent en hij
woonde in Oosterend, dat eveneens on
tegenzeggelijk zijn voordeel heeft. Wij
hopen, dat het korps onder leiding van de
heer Brouwer op de weg voortgaat, die
zij ettelijke jaren heeft gevolgd en die zo
succesvol is geweest. Wij schreven al dat
er gegrond optimisme mag bestaan, om
dat het korps t.z.t. een behoorlijke om
vang aan leden zal bezitten en wel door
de toetreding van een twaalftal adspi-
ranten.
De uitvoeringen werden bijgewoond
door de zusterverenigingen VIOS, DEK
en het Kon. Texels Fanfarecorps en ook
deze korpsen zullen met voldoening heb
ben vernomen, dat „Excelsior" weer
actief is geworden.
De heer J. Daalder merkte in zijn ope
ningswoord op, dat er lange tijd een mi
neurstemming waarneembaar was ge
weest, waardoor „Excelsior" alle bloei
was ontnomen. Stam en wortel bleven
echter gaaf bewaard en er is dan ook alle
reden om de toekomst met vertrouwen
tegemoet te zien, waar aan die oude stam
al weer nieuwe loten gaan ontspruiten.
Spreker verheugde het bijzonder, dat
de heer Brouwer zich bereid heeft ge
vonden zich met de leiding te belasten.
Het korps telt momenteel 21 leden.
Het zeven nummers omvattende pro
gramma gaf een duidelijke weergave van
die tijd gekleed gingen en van welk soort
vervoermiddelen ze gebruik maakten.
Leuk ook was het trucfilmpje. „Regen"
miste de vaart, die wij-van-deze-tijd ge
wend zijn. Wat is het tempo sinds 1929
versneld: in dat jaar werd „Regen" nl.
opgenomen.
MEIERBLIS DE WAAL
De jongens van De Waal zijn alweer
ijverig aan het inzamelen van brandbaar
materiaal voor de traditionele meierblis.
Het was aanvankelijk niet eenvoudig
een plek te vinden, waar de brandstapel
mocht worden aangelegd Menig Inwoner
herinnerde zich nog maar al te goed de
rommel, die vorig jaar in de omgeving
van de brandstapel ontstond door het feit
dat de wind het lichte materiaal flink
verspreidde. Dat gaf inderdaad een zeer
rommelige aanblik, niet alleen op De
Waal, maar ook op verscheidene andere
dorpen op Texel.
De heer C. R. Keijser heeft echter weer
een hoekje van zijn land beschikbaar
gesteld. „Deze traditie mag in geen geval
verloren gaan".
De jongens zullen nu voorlopig alleen
takken en hout inzamelen. Op de laatste
dag komt het papier erbij. We hopen dan
de omgeving netjes te houden.
Jongens van De Waal: houd je dus aan
de afspraak! Misschien weten we dan nu
reeds waar we volgend jaar de Meierblis
kunnen houden en behoeven we niet zo
te zoeken als dit keer.
hetgeen in deze korte studietijd onder de
nieuwe dirigent is bereikt. Mochten er in
de kleinere partijen en omlijstingen on
dergeschikte tekortkomingen schuilen, de
algehele vertolking was zodanig, dat men
met groot genoegen dit concert heeft be
luisterd. De muziek werd met animo ten
gehore gebracht.
Achtereenvolgens blies „Excelsior" 'n
mars van J. C. de Wit, een ouverture
van Albertirie, een fantasie van J. Werk
man, een mars van Callier, een ouver
ture van J. Werkman, een bewerking
van S. P. van Leeuwen en een taptoe als
sluitstuk, met medewerking van zes
tamboers. Hierbij liet de muziek blijken,
dat zij meer in de mars heeft, zodat in
de toekomst wel verwacht kan worden,
dat de taptoe in zijn geheel gebracht zal
worden.
De uitvoerenden werden met een har
telijk applaus beloond.
Na de pauze was er de gebruikelijke
toneelopvoering, waarbij men volop in de
gelegenheid was om de lachspieren te
oefenen.
„Villa Bomber", een twee-acter, viel
bij allen goed in de smaak. Het spook en
de wandelende tafel kwamen bij het
mysterieuze kaarslicht goed tot hun
recht. De tonelisten kunnen dan ook met
voldoening op het gebodene terugzien. De
voorzitter bedankte hen hartelijk voor
deze spontane medewerking.
Besloten werd met samenzang van Ps.
168 10. (geopend was met Ps. 150 1 en
gebed) en dankgebed.
WAT HET
IVOREN
BEELDJE
VERTELDE
9. Voor een negerjongen is een olifants
tand veel meer waard dan voor jullie een
spaarvarken, helemaal vol guldens. Echte
wapens om tegen de roofdieren te vech
ten, kleurige doeken, kralen en spiegel
tjes om je mooi mee aan te kleden! Een
eigen huis om in te wonen en later een
meisje dat bij je komt wonen en alle da
gen lekkere dingen voor je kookt! Dat
alles had Sambo nu zo maar voor het
grijpen.Je neemt die tand.ja, dat
kan Sambo nu wel denken, maar je
neemt niks. Als Kolos die tand niet uit
de boom kan trekken, kan Sambo dat
v&st niet. Hoe moet hij nu dat varkentje
wassen? Hoe krijgt hij die tand eruit?
Naar het dorp gaan en hulp halen? Naar
oom Sambo, die geweldig groot en sterk
is en een oosters hakmes heeft van echt
staal? Daarmee hakt hij die boom wel om
maar. dan neemt hij zelf de kostbare
slagtand mee en Sambo krijgt niets, want
zo is die oom Sambo, die gunt hem nog
niet het slechtste stukje van de buit.
Vragen of Sambo dat hakmes lenen mag,
gaat ook niet, dan moet hij vertellen
waarom en dan is het ook mis. Stilletjes
ienen en gebruiken en dan weer netjes
terugbrengen, zo dat oom Sambo niks
merkt, dat is het beste, denkt Sambo, dat
zal hij dan maar doen. Maar dan schrikt
hij zich een aap.kan hij die éne boom
wel vannacht terugvinden als het stik
donker is in het bos? Want overdag gaat
het niet, dan zou oom Sambo zijn haxmes
direct missen en lawaai gaan maken,
misschien. Dicht bij de boom een vuur
maken, dat blijft lang nagloeien en ro
ken, dan kan hij 's nachts zien en ook
ruiken.
jy a flttQQQftftOAQOoQQQQQQOOQOOOQfloaftflflftRflftaflaaflflflBBttflllfla It DJJJJJ.8.8.8 ajU-M.t i II H iAAAAMMAAAM 8 UJXM H H H 8H 8 H II8 g
uilleton
or H. Westenberg
Helga heft het hoofd om, en kijkt in
jt rond. Wat is het stil in de kamer!
eemd, zo'n zondagmorgen zonder
achim! Het hele huis schijnt haar plot-
ling vreemd, bijna onbehagelijk toe.
ïlukkig, dat Hans Eckhart haar dade-
k zal komen halen; anders zou ze be
st weer beginnen te piekeren, hoe zij
-h ook heeft voorgenomen, niet meer
n haar sombere buien toe te geven.
Ja, wat zou ze eigenlijk hebben moeten
ginnen, als zij in deze laatste weken
ins Eckhart niet had gehad! Wat zou zij
daan hebben zonder zijn vriendelijke
rgen, zijn rustige stem, zijn kalm over-
l en zijn innemende manier om te
Oosten? Zou hij weten hoe zij op hem
iunt! Zou hij vermoeden, hoe zij hem
'dig heeft, hoe zijvan hem is gaan
»uden?
De laatste tijd heeft zij hem bijna iede-
dag gesproken. Als het niet persoon-
k kon, hebben ze met elkaar getelefo-
■erd. En altijd heeft hij het goede woord
'vonden om haar gerust te stellen
Hij heeft haar gekust, op die dag, toen
voor het eerst twijfelde aan Jo's af-
'mst. Hij heeft „jij" tegen haar gezegd
1 daarbij is het gebleven. En zij heeft
t vanzelfsprekend gevonden, niettegen-
aande zij hem nog zo kort kende.
Maar hij heeft haar niet weer gekust
1 *ij haaft 't geapprecieerd dat hij niet
geprobeerd heeft het weer te doen. Het
heeft haar gerust gesteld. En zij heeft
zichzelf verteld, dat hij 't die ene keer
uit medelijden heeft gedaan en daar is
zij blij om.terwille van Jo, die haar
liefde nog nooit met iemand heeft ge
deeld en dat in de toekomst nooit zal
behoeven te doenZij legt haar han
den op het blad van de schrijftafel. In
de toekomst. Nee, zij wil eerlijk zijn
tegenover zichzelf, zij moet toegeven,
dat zij Hans Eckhart niet meer uit haar
gedachten kan verbannen, dat zij dik
wijls, heel dikwijls aan hem denkt. Maar
ontneemt zij daardoor de jongen iets?
Komt hij daardoor iets te kort?
Het is toch juist om de jongen ge
weest, dat zij zo veel met Hans Eckhart
samen gekomen is, wat hen zo spoedig
met elkaar vertrouwd gemaakt heeft. 1
Maar juist in deze weken heeft zij weer
ondervonden hoe innig zij van de knaap
I houdt. Dat Jo ondanks dat zo jaloers is,
1 op de vreemde man, die zo plotseling hun
tête a tête is komen verstoren, dat is
Och, dat is eigenlijk juist zo lief van hem.
Dat zou, als al die andere conflicten er
maar niet waren, zelfs grappig zijn
Helga kijkt de lucht in, waar miljoenen
I zonnestofjes dansen, en glimlacht. Het is
een jeugdig lachje, met een greintje
j overmoed, met een tikje vrouwelijke
coquetterie: En hij? En Hans Eckhart
zelf? Hij is niet jaloers op de jongen, na
tuurlijk niet, natuurlijk niet! Maar hij
was toch heel blij toen hij hoorde, dat Jo
voor twee dagen een uitstapje ging ma
ken. „Dan heb ik jou eens voor een heel
weekeind alleen", heeft hij gezegd. Dus
moet hij haar sympathiek vinden. Heel
sympathiek. Misschien heeft hij haar
liefWie weet? Soms lijkt het haar
zelfs zoZij springt op en loopt naar
het raam. De straat is zondagsstil. In de
schaduw van de huizen aan de overkant
slenteren een paar Arabieren. Een bijna
lege tram rinkelt voorbij. Een pistache-
verkoper, vergezeld van een paar dozijn
kinderen staat in het midden van de
straat. Jammer, dat Jo het niet ziet,
denkt Helga, als de man begint te kijven
met een mulat. Hij vindt zoiets altijd
grappig, daarom houdt hij van deze le
lijke straat.
Dan tilt zij het hoofd op. Daar is Hans
Eckhart! Dat is zijn wagen, zij kent het
signaal. Wat is hij altijd precies op tijd!
Zij loopt de kamer uit, maakt haastig
haar kapsel voor de spiegel in orde en
schikt het witte, kanten kraagje op haar
eenvoudige donkerblauwe japon, en holt
dan naar de deur, die zij wijd open gooit.
Hans Eckhart neemt de drie laatste tre
den van de trap tegelijk. Stralend en hij
gend staat hij voor haar „Goede morgen,
Helga! Hoe gaat het?"
Helga steekt hem beide handen toe.
„Uitstekend, alleen dit eenzame ontbijt
is erg ongezellig. Maar vanavond komt
de jongen gelukkig al weer terug".
„O ja? Vanavond al? René komt pas
morgen terug". Helga heeft de stofjas
van Hans Eckhart aangenomen en zijn
hoed al op de kapstok gehangen. „Och, is
René ook weg? Ook een uitstapje van
school?"
„Ja, en Leotine zit thuis te kniezen. Ze
was heel boos, dat ik haar geen gezel
schap wilde houden".
Helga keert zich om en kijkt hem scherp
aan: „En, heb je haar gezegd dat je van
daag met je wagen uitging?"
Hans Eckhart glimlacht terug en steekt
met een triomfantelijk gebaar zijn han
den in zijn zakken. „Natuurlijk! Waarom
zou ik het haar niet zeggen! Zij weet
trouwens al lang hoe ik met vliegende
banieren naar de tegenpartij overgelopen
ben, uitsluitend uit een gevoel van recht
vaardigheid, natuurlijk!"
„Natuurlijk!" herhaalt Helga nadruk
kelijk. Maar, plotseling ernstig wordend:
„Ik heb er zo juist over zitten nadenken,
wat ik had moeten beginnen, als je dit
gevoel voor rechtvaardigheid eens niet
had gehad
I Er ontstaat een korte stilte. Hans
Eckhart kijkt naar Helga en zijn ogen
blijven op haar rusten.Hij opent zijn
mond alsof hij iets had willen zeggen.
Maar hij zegt het niet. Niet sentimenteel
worden, denkt Helga en stelt voor naar
binnen te gaan. Hans volgt haar naar de
huiskamer, waar zij dadelijk naar het
schrijfbureau gaat, dat nog vol papieren
ligt. „Kijk, Hans alles heb ik doorgesnuf
feld; resultaat nihil!"
„Alle mensen dat is vervelend 1 Luis-
tér eens, Helga, ik wilde het je eigenlijk
nog niet zeggen om onze mooie dag van
daag niet te bederven; maar tenslotte
Thomas Brackwieser wordt overmorgen
terug verwacht. En professor Desmartin
moet ook weer thuis zijn, zoals Leotine
gehoord heeft. Hij wil persoonlijk de
bloedproef nemen. En waarschijnlijk zal
hij het wel spoedig willen doen. Hij zal
eindelijk ook eens zekerheid willen heb
ben in deze geschiedenis; eens moet het
toch de wereld uit, Leotine kan geen
rust meer vinden en dat weet de hoge
ome nu zo langzamerhand! Dus nu wordt
het ernst. Maar heb jij nu ook alles ge
daan om gegevens te verzamelen?"
Helga zucht en de gejaagde uitdruk
king van de laatste tijd komt weer op
haar gezicht. „Ja, ik heb alles doorgele
zen, alles, allesDat wil zeggen
wacht, daar herinner ik me iets! Er moet
nog hier of daar een kleine houten kist
staan, met een smeedijzeren slot; je weet
wel, zo'n kistje, waarin onze moeders
haar liefdesbrieven en cotillon souvenirs
en zo bewaarden. En daar hebben wij ook
eens alle oude foto's, brieven en andere
souvenirs in opgeborgen. Het is natuur
lijk mogelijk, dat daar nog iets tussen
ligt. Als ik maar wistMaar wacht
eens, het zou kunnen, dat het kistje bo
ven op de vliering staat, waar wij ook
Jo's oude kinderbedje en zijn schommel-
paard hebben opgeborgen. Zal ik meteen
eens gaan kijken?"
Hans antwoordt niet dadelijk. Het is zo
heerlijk buiten, zo'n prachtige dag; hij
heeft er zich zoveel van voorgesteld van
daag met Helga uit te gaan. „Zou ik",
zegt hij langzaam, „vanavond niet een
I uurtje terugkomen? Dan kunnen we het
I kistje te voorschijn halen en doorzoeken,
I hè?" Ook Helga aarzelt. Ook haar lokt
het heerlijke weer
j „Goed dan". Dan gaan we nu dadelijk
en vanavond zoeken we het kistje. En als
er nu ook weer niets in is?"
(Wordt vervolgd)