9
rocn /warL
in het harL,
m m
n
mmu
U
De heer W. H. Lap wordt
vrijdag 80 jaar
Goede start van vakantiehuis
„De Waddenparer
Vruchtbaar leven met open oog voor
het algemeen belang
fOENSDAG 9 JULI 1958
72e JAARGANG No. 7264
[TEXELSE^COURANT
itgcrve N.V. v.h. Langeveld de Rooij
jekhandel Drukkerij Bibliotheek
en Burg - Texel - Postbus 11 - Tel. 11
Verschijnt woensdags en zaterdags
Bank: R'damse Bank, Coöp. Boerenl.
Bank. Postgiro 652. - Abonn.pr. 2,25 p.
kwart. 20 ct incasso. Adv. 10 ct p. mm
'rijdaq wordt de heer W. H. Lap 80 jaar.
Slill going strong". Maar het strong
■oidt wat minder" zegt de heer Lap en
hij constateert dat met spijt.
Vrijdag 11 juli a.s. hoopt de heer W. H.
.ap. Julianastraat, Den Burg, zijn tach-
gste verjaardag te vieren. Wij hebben
smeend bij dit leeftijd-jubileum even
,il te mogen staan, waar de heer Lap
ch in de loop der jaren zeer verdienste-
jk heeft gemaakt voor de gemeenschap:
an 1933 tot 1947 was hij b.v. president-
immissaris der N.V. Texels Eigen
toomboot Onderneming, maar nog be-
sngrijker achten wij die andere, even-
ens onbezoldigde, positie, n.l. die van
oorzitter van de V.V.V. Texel, welke
mctie de heer Lap vervuld heeft van
919 tot 1951.
Voorts was hij secretaris van het
oode Kruis, 25 jaar lang lid van de
laatselijke commissie der Kon. Noord-
n Zuidhollandse Reddingmaatschappij,
erst als secretaris, later als voorzitter,
'ij zijn afscheid in 1949 werd hij gehul-
igd en met een medaille onderscheiden,
ijdens de eerste wereldoorlog (in 1917)
'erd hij benoemd tot secretaris van de
andbouwcommissie voor Texel, werd
aderhand secretaris van polder Waalen-
urg en de Prins Hendrik Polder, dijk-
raaf van het Hoornder Nieuwland.
Zeven jaar had de heer Lap zitting in
e gemeenteraad als afgevaardigde van
e Vrijheidsbond.
De jubilaris werd koninklijk onder
leiden door zijn benoeming tot Ridder
de Orde van Oranje Nassau. Nog meer
nderscheidingen: voor de redding van 38
apanse vissers, wier (houten) scheepje
rgens bij .Formosa onklaar was geraakt;
rn onderscheiding door het Meteorolo-
iseh Instituut te De Bilt, waaraan hij
'aardevolle gegevens verschafte inzake
eerkundige gesteldheden rond de Chi-
ese Zee, waarop hij als kapitein van de
ava-China-Japan lijn heel wat mijlen
eeft afgelegd. Onderscheiden door de
ilandgenoten zelf, toen ze hem tot ere-
oorzitter van de VW Texel benoemden
n 1951).
De heer Lap werd op 11 juli 1878 te
>en Hoorn geboren, in het huis, dat thans
igendom is van de heer Jan P. Strijbos,
bande aan de „Knoppenbuurt" (de oor-
Prong van deze naam schijnt onbekend
e zijn). Hij ging op school bij meester
Verdingen en (vanaf de 3de klas) bij
feester Deuzeman. Vervolgens naar de
ranse school van meester Thijsse (later
r. Thijsse, bekend om zijn vogelstudies).
Jat was iets bijzonder, het bezoeken van
e Franse school, want jongens, die scha
pboer moesten worden, bleven in Den
[oom, maar ofschoon vader Lap schapen
bid, voelde zoon Willem heel weinig
oor schapenfokkerij; hem trokken meer
schepen die over de Noordzee voorbij
bomden en die je vanaf het „Looster-
Uun" heel duidelijk kon waarnemen. Hij
'onkerde er naar om op zo'n zeekasteel
e stappen en de wereld te verkennen.
Op de Franse school zat-ie dus niet he-
e®aal in de goeie hoek. Is het 'n wonder,
at meester de jonge Willem en zijn mak-
wel eens goed de les moest lezen,
jegens al te grote activiteiten in „Het
'lazen Paleis" aan de Nieuwstraat?!
Willem wist zijn ouders ervan te over
igen, dat hij zijn toekomst op zee zag
'ggen. Dan maar van de Franse school
(een soort inrichting voor uitgebreid la
ger onderwijs) en naar de Zeevaartschool
in Den Helder. Na de cursus stuurmans
leerling met succes te hebben gevolgd,
deed hij met gunstig gevolg examen voor
derde stuurman. Spoedig daarop verhuist
hij echter naar Vlissingen: de directeur
van de Helderse Zeevaartschool, de heer
Visser, werd in Vlissingen aan de daar
opgerichte Zeevaartschool benoemd en
die nodigde zijn Texelse leerling uit mee
te gaan naar het Zuiden. Zodoende was
de heer Lap daar de eerste zeeman, die
aan die school later de De Ruyter-
school examen deed.
De heer Lap heeft eerst gevaren bij de
Amsterdamse Stoomvaartmaatschappij
„Hollandia", welker boten de wilde vaart
beoefenden en alle wereldzeeën door
kliefden. Vervolgens was hij enige tijd
werkzaam bij de Rotterdamse Steenkool-
en Scheepvaartmij, keerde weer bij de
„Hollandia" terug, maar nam daar op
zekere dag toch weer zijn ontslag, omdat
het de vrachtmaatschappijen in die dagen
niet al te best ging. Hij solliciteerde daar
om bij een grotere onderneming en trad
in 1905 als tweede stuurman in dienst van
de Java-China-Japan-lijn. Vijf jaar later
volgde zijn promotie tot kapitein.
De heer Lap bewaart zeer prettige her
inneringen aan zijn dienstverband bij
deze onderneming. Het was hard werken,
maar daar hield hij juist van.
Dikwijls lezen wij over de rampen, die
typhoons in de Chinese Zee of de Indi
sche Oceaan kunnen aan richten. Jaar in,
jaar uit worden schepen het slachtoffer
van die tomeloze wervelwinden. De heer
Lap heeft nooit bijzondere moeite met 'n
typhoon gehad, omdat hij een middel wist
om ze tijdig te omzeilen. Zijn rapporten
daarover met betrekking tot de weers
gesteldheden in die zeeën kwamen ook
bij het meteorologisch instituut te De
Bilt terecht en daar heeft men de waar
de ervan onderkend. De heer Lap werd
uit dank voor zijn verdiensten een oor
konde verleend.
Waarschijnlijk waren het slachtoffers
van zo'n typhoon, toen ze bij Formosa een
in moeilijkheden verkerend Japans vis
sersvaartuig in de kijker kregen. De op
varenden waren totaal uitgeput van hon
ger en dorst. Ze werden op 24 mei 1911
aan boord genomen van het schip, waar
over de heer Lap het bevel voerde. We
hebben de brief gelezen, die, nu 47 jaar
geleden, door een Japanse functionaris
aan het Nederlandse consulaat werd ge
zonden en waarin de heer Lap dank
wordt gebracht voor zijn medewerking.
„Typhoons kun je wel ontwijken, als je
maar uitkijkt, je kunt er zelfs van pro
fiteren", aldus de heer Lap, die eens vijf
dagen na een ander schip uit Hong-Kong
naar Japan vertrok en daar nog eerder
arriveerde. Hij voer onder een gelukkig
gesternte, zo redeneerde hij, maar met
dat gelukkige gesternte alleen kom je er
toch niet, dunkt ons.
Door Siberië naar huis
In 1917 besloot kapitein Lap het
stuur aan een opvolger toe te vertrouwen.
Hij was pas 38 jaar, maar vond het toch
verstandiger om tijdig naar de wal terug
te keren. Die weg terug leverde enige
hindernissen op, want aan een reis over
zee zaten in verband met de actieve Duit
se onderzeeërs grote gevaren verbonden.
Dan maar dwars door Siberië. Het werd
een trip om nooit te vergeten, want in dat
jaar was in Rusland de revolutie uitge
broken. „Het ene moment ging de trein
vooruit, het andere moment reden we
weer in de richting van Japan terug".
Maar tenslotte kwamen ze toch in Pe
tersburg (Leningrad) aan. Toen was de
vraag hoe het land weer te kunnen ver
laten. De heer Lap wendde zich daartoe
tot de Nederlandse gezant in Petersburg.
Die zag niet meteen een oplossing, maar
deze werd hem door kapitein Lap zelf
aan de hand gedaan: „Je benoemt me tot
koerier". Dat geschiedde en met het di
plomatieke paspoort op zak vond hij
overal geopende deuren. De reis ging
over Stockholm en Göteberg.
In 1918 werd de heer Lap benoemd tot
commissaris der N.V. TESO, de maat
schappij van de Texelaars. „Ik was niet
op de vergadering geweest, maar kreeg
thuis bericht, dat ik Arie de Waard was
opgevolgd. Dat ging in die dagen nog erg
gemoedelijk".
Met die benoeming bleken de aandeel
houders van de TESO een goede greep te
hebben gedaan, want van meet af aan
heeft de heer Lap de belangen van TESO
(lees Texel) op voorbeeldige wijze behar
tigd. Hij was een waardig opvolger van
dokter Wagemaker. De heer Lap begreep,
dat TESO eerst tot grotere bloei kon
komen als van de boot een drukker ge
bruik werd gemaakt. Er ging bij tijd en
wijle wel eens een Texelaar op reis, maar
dat zette geen zoden aan de dijk: „Texel
is klein Zwitserland", zei de heer Lap,
EEN TEXELAAR TREKT DOOR
SKANDINAVIË
Onze eilandgenoot, de heer André Hin
Th. Rzn., Dijkmanshuizen, is onlangs op
z'n Jawa-motor gestapt voor een vier
maanden durende reis door Skandinavië.
Wij geven hier het woord aan André:
Zo ben ik dan de 10e mei per Jawa-
motor van ons eiland vertrokken voor
een trip van plm. 4 maanden. Het ging
via Duitsland naar Denemarken. Daar 2
weken rondgezworven; veel gezien en
steeds een prettig contact met de bevol
king gehad. Daarna overgestoken naar
Zweden en tot nu toe het gehele zuide
lijke gedeelte doorkruist. Zo hier en daar
werkende om wat te verdienen en te
sparen voor de verdere reis. Zo kwam ik
ook op het eiland öland „het Texel van
Zweden". Een aparte natuur- en bodem
gesteldheid. Ook dit eiland trekt zeer
veel toeristen. Hier grazen ook schapen
die zie je in Skandinavië n.l. niet veel.
Omdat dit je als Texelaar trekt, besloot
ik eens z'n boerderij te bezichtigen en
kwam terecht op een zeer grote „gard",
zoals men dat hier noemt. De boer was
thuis en we zaten al gauw aan de koffie
met lekkere broodjes; nu dat smaakte
best, want toen schoot me pas te binnen,
dat ik die dag nog geen tijd had gehad
om te eten. Maar zo al pratende over de
boerderij, deze was 1350 ha. groot, 350
koeien, voor het grootste deel Hollands
zwartbont, die het ook daar best deden.
De schapen waren van het Gotlandse ras,
maar ook had deze boer een Engels ras
ingevoerd, totaal 600 stuks. Toen ik wat
begon te vertellen over ons Texelse ras,
spitste hij zijn oren. Van de Engelse ras
sen wist hij veel en op de show behaalde
hij veel prijzen, maar hiervan had hij nog
nooit gehoord. Een heel vraag en ant
woord gesprek volgde, toegelicht met veel
foto's, die ik bij me had. Als je dan zo in
den vreemde die afbeeldingen ook nog
eens goed bekijkt en die andere rassen
ziet, kom je toch eigenlijk goed tot de
conclusie, dat ons ras toch wel veel adel
vertoont. Hoewel er al gesproken is over
import, heb ik voorlopig eerst het ver
zoek aangenomen om in het maandblad
van de Zweedse vereniging van schapen
fokkers te schrijven, toegelicht met foto's.
Ik hoop nu met de fokdag weer thuis te
zijn om deze te maken, dan personen met
gele klompen aan er bij, want dan is de
aandacht al gevestigd, dat ontdek ik
steeds weer.
Zo, na de middag zouden we maar eens
de boerderij opgaan om die schapen eens
op te zoeken. Eerst zouden we te paard,
maar die waren reeds bezet, dus toen met
de auto. We kwamen een groepje herten
en een paar moufflons tegen, tot we na
een uur ook eindelijk de woldragers voor
de lens kregen.
Iedere dag verrast je met iets anders.
Ik zit nu in de buurt van Uppsala en
trek zo steeds noordelijker en hoop ook
Lapland, de Finse toendra's en de Noord
kaap met de middernachtzon te bezoeken
en dan maar weer verder zien. 't Is een
pracht van een reis, vol avontuur maar
wel druk.
Daarom groet André Hin langs deze
weg familie, vrienden en bekenden met
een „tot ziens op Texel"!
„van Texel valt zeer veel te maken als
vakantieoord. Laten we de vogel niet
over het net laten vliegen". Nu, de
„Seumerfeugels" kwamen allengs bij al
groter groepen in het net terecht. Jaar in,
jaar uit, gingen meer eilanders zich
toeleggen op het toeristenverkeer. Door
pensions te openen, hotels, gemeubileerd
te verhuren. Door kamphuizen te stich
ten, kampeerterreinen te exploiteren, en
zo voorts.
Er werd in binnen- en vooral ook in
buitenland veel reclame gemaakt voor
Texel en het resultaat was zeer, zeer
goed. Mede door de stuwkracht van de
heer Lap kwamen hier vele dingen tot
stand, die het toerisme in belangrijke
mate hielpen bevorderen. Wij denken aan
de medewerking van TESO bij de aanleg
van toeristiche rijwielpaden, aan de
stichting van de Jeugdherberg, aan de
Texel-film
Toeii TESO op zekere dag behoefte had
aan een nieuwe boot, die als assistente
van de Dokter Wagemaker in de vaart
moest komen, steldde de heer Lap voor
dit scheepje de naam „Voorwaarts" te
geven. Deze naam doet ons denken aan
de politiek van de heer Lap: die was
vooruitstrevend, steeds hield hij het oog
op de toekomst gericht. Wij geloven, dat
hij een zeer goede voorspeller is geweest
en steeds de juiste koers heeft weten te
varen. Dat wil niet zeggen, dat al zijn
voorstellen en plannen in vervulling zijn
gegaan: de heer Lap heeft het nooit
alléén voor het zeggen gehad. Het zal
hem echter tot des te meer voldoening
gestemd hebben, dat vele zijner voorstel
len weerklank hebben gevonden.
Vrijdag viert de heer Lap zijn 80ste
verjaardag. Dit heuglijke feit want de
jubilaris zou het graag nog eens over wil
len doen! zal gevierd worden met een
gezellige familiereünie in „De Linde-
boom-Texel". Maar wij hebben zo de in
druk, dat wel meerdere belangstellenden
de jarige de hand komen drukken dan de
(eigen) bloedverwanten alleen. Daarvoor
heeft de heer Lap zich in de loop der
jaren nu eenmaal vele relaties verwor
ven, relaties, die veelal tot een hechte
vriendschapsband zijn uitgegroeid.
„De Waddenparel" is een parel temidden van de op Texel staande gebouwen.
Bovendien ligt het in een prachtige omgeving n.l. in Everstekoog, waar wij de
ongerepte natuur vanuit de vensters de hand kunnen reiken.
Aan een der nieuwe weggetjes, die
door het Texelse landschap kronkelen,
vindt ge vakantiehuis „De Waddenparel".
Het ligt er zeer rustig, idyllisch, voor
naam We zouden bijna niet durven te
zeggen, waar het precies ligt, want het
ligt er temidden van de ongerepte natuur.
Links de kwinkelerende vogels m het
(toch) nog prille groen, rechts uitzicht op
de duinen met de bloeiende helm en jon
gen verzorgende graspiepers. Jan van de
Kerkhof liep enige jaren geleden in de
drukke Hoofdstad des lands te surveil
leren als agent van politie. Momenteel
begrijpt hij niet, hoe hij 't heeft kunnen
aoen: surveilleren tussen die kolossale
huizenblokken met rook en smook en
blèrende kinderen en gierende trams. Hij
voelt zich wél als eigenaar van „De Wad
denparel", een vondst, die naam óók,
want het gebouw is een parel. Architec
tonisch bezien staan er gebouwen van
heel wat minder gehalte, dit is een sie
raad, waarvoor zelfs moeder natuur zich
niet behoeft te schamen, De zon staat er
's morgens reeds met kennelijk plezier
met het royale front te flaneren.
„We zitten in „De Waddenparel", zo
vertelde een toerist ons en hij bedoelde
kennelijk: „Wij hebben goed geschoten,
vindt U ook niet?"
Wij feliciteren de familie Van de Kerk
hof-Kikkert met het feit, dat er een ver
gunning afkwam om déar te mogen bou
wen.
Is het een wonder, dat alle honderd
bedden van 12 juli af tot eind augustus
bezet zijn? Wie daar geweest zijn komen
terug en maken onderwijl in eigen kring
de nodige reclame. De ligging, het mooie,
moderne gebouw kweken slapenderwijs
de goodwill.
Het is gebouwd onder leiding van archi
tect L. G. Lentz, uit Hengelo. Hoofdaan
nemer was de fa. C. H. F. Duin (de heer
Van de Kerkhof heeft ons uitdrukkelijk
verzocht vooral de naam van de actieve
voorwerker, de heer H. Veenbaas, niet
onvermeld te laten). Het schilderwerk
nam de heer Van de Kerkhof van
huisuit schilder zelf voor zijn reke
ning. Het electra werd verzorgd door de
heer M. Bakker, het loodgieterswerk door
de heer S. van der Vis. De fa. Moerbeek
verzorgde de stoffering met de vloerbe
dekking, de heer D. Frank leverde de
bedden en matrassen. De tafels zijn door
de eigenaar zelf gemaakt.
De zeer ruime honderd vierkante
meter en zeer gezellige eet- en recrea
tiezaal is een succes op zichzelf. Hieraan
is de grootste zorg besteed. Zeer ver
standig, want het is tenslotte de zitkamer!
Overigens een terrein voor alle mogelijke
doeleinden geschikt: daar wordt driemaal
daags het menue verorberd, daar wordt
de correspondentie bijgehouden, daar
worden bonte avonden gehouden Arties
ten uit eigen areaal. Er worden dia's ver
toond en daarbij laat de heer Van de
Kerkhof óók zien hoe onherbergzaam het
eiland er bij winterdag bij ligt; allerlei
binnenhuissporten kunnen er worden be
oefend en tijdens de afscheidsavonden
kan er een dansje worden gemaakt. Dan
dansen Ans en Marie uit De Zaan met
Heinz en Karl uit het Ahrdal, Hiltje uit
Drente met George uit de States. Een
actief knaapje, dat ook al z'n toekomst
in het toerisme ziet liggen, houdt de
pick-up aan de praat. (De geluidsinstal
latie werkt perfect!)
De bedrijfskeuken is het domein van
mevr. Van de Kerkhof. Ze heeft er met
30 m2 de nodige armslag!
De slaapzalen zijn 22 meter lang, flink
breed en behoorlijk hoog. Uitstekend ge
ventileerd met ieder negen ramen. Vier
wasgelegenheden, „koude douche, maar
toch zéér in trek". Behoorlijke bagage
ruimten, een ontvangsthal.
Achter het gebouw ligt een bunder
speelweide, pas ingezaaid.
Op 4 mei kwamen de eerste gasten. Er
zou nog officiëel worden geopend, maar
de tijd ontbrak. Tóch konden we van de
week nog drinken wat we wilden. Kwam
goed uit trouwens, want de „Wadden
parels" hadden de „Bos en Zeeërs" met
74 ingemaakt. Dat betrof de afdeling
handbal. De voetballers stelden zich eerst
met een 80 overwinning tevreden: „Zie
je nu wel, de gevolgen van de „Wadden-
parelse" recreatie, zouden wij tegen de
heer N. van Schoonhoven willen zeggen,
maar misschien waren de „Bos en Zeeërs"
net gearriveerd en laten we voorzichtig
zijn met wat we schrijven. Feind hort
mit!" In ieder geval organiseert „De
Waddenparel" nachtwandelingen van 11
tot 1. Ook loopt er af en toe een tafel-
tenniscompetitie met de collega's.
Vorig jaar is dit bedrijf begonnen te
draaien, 't Was nog niet eens helemaal
gefinisht. Op 17 mei viel de eerste groep
binnen, een school. In het voorseizoen
krijg je veel scholen, groepen en vereni
gingen. Er kwamen intussen al: een
school voor progressief onderwijs uit Am
sterdam, een h.b.s. uit de hoofdstad, een
ulo uit Bloemendaal, de Berger School
vereniging, een groep studenten uit
Utrecht. Thans bestaan de gasten uit
individuele gasten. Met brommers, scoo
ters en auto's. De leeftijden variëren van
(lagere) scholier tot de oudste generaties,
die het ook nog best doen. Overwegend is
het aantal binnenlanders, maar volgens
de heer Van de Kerkhof maken de Duit
sers het naseizoen goed. Hij heeft ook een
paar Amerikanen gehad.
LAMMEREN
Op de markt werden maandag 448
lammeren aangevoerd De prijzen liepen
van 42 - 50. De handel was stug.
ZAAK VERKOCHT
De heer B. G. Ipenburg, De Koog, heeft
zijn slagerij te De Koog verkocht aan de
heer Roest. De heer Ipenburg heeft zich
door omstandigheden (ziekte) voorlopig
uit het zakenleven moeten terugtrekken.
Dit is de bar, ook zeer modern uitgevoerd. Het gehele gebouw is bijzonder
goed geslaagd, waarmede wij het echtpaar Van de Kerkhof-Kikkert gaarne
complimenteren.
