n
Raadsel in Nijmegen
UITSLAG PREMIEKEURING VAN
MERRIËN EN VEULENS IN EIERLAND
Door de Koninklijke Vereniging „Het
Nederlandsche Trekpaard" afd. Noord-
Holland werd op dinsdag 1 juli in Eier-
land een premiekeuring van merriën en
veulens gehouden. De uitslag was.
Henstveulens: Xantos, eig. P. Dros Bzn.,
2de prijs;
Merrieveulens (oudere); Xandra, eig. P.
Dros Bzn., Ie prijs; Xenia, eig. P. Dros
Bzn., 2de prijs;
Merrieveulens( jongere): Oda v.d. Wijde
Blik, eig. C. H. Roeper, 2de prijs.
Eénjarigen: Wiera, eig. P. Dros Bzn., 2de
prijs;
Tweejarigen, grote maat: Vera, eig. P.
Dros Bzn., Ie prijs; Vesta, eig. P. Dros
Bzn., 2de prijs;
Tweejarigen, kleine maat: Vera v.d. Wij
de Blik, eig. C. H. Roeper, 2de prijs;
4-7-jarigen, grote maat: Roza, eig. P.
Dros Bzn., Ie A prijs; Ada van Nieuwer-
kerk, eig. C. H. Roeper, le B prijs;
4-7-jarigen, kleine maat: Sulma, eig. P.
Dros Bzn., le A prijs; Rita, eig. P. Dros
Bzn., le B prijs; Cato, eig. C. H. Roeper,
2e prijs; Trude, eig. C. H. Roeper, 3e prijs
8 jaar en ouder: Mina van Wieringer-
meer, eig. P. Dros Bzn., le prijs; Violet,
eig. J. S. van Leeuwen, 3e prijs.
DRIEMAAL ,DRIE NEEMT VAKANTIE'
Voor de spelers, voor de bezoekers en
voor de Kleuterschool financiëel, heeft
„Drie neemt Vakantie" in Oosterend een
groot succes geboekt. Op deze avonden
werd door de heer C. Bremer, voorzitter
van de Alg. Chr. Kleuterschool, Ooster
end, de bezoeker een hartelijk welkom
toegeroepen. Hij wees er op dat de baten
voor de Kleuterschool zouden zijn, zodat
de gehouden verloting tussen de bedrij
ven door ten zeerste werd aanbevolen,
terwijl trekking na afloop plaats zou
vinden.
Hierna kregen de spelers van „Drie
neemt vakantie" gelegenheid om de be
zoeker eens hartelijk te laten lachen om
de doldwaze en komische scènes, waarin
zij ook volkomen geslaagd zijn.
Als het doek opgaat bevinden wij ons
ten huize van de heer en mevr. Hogeber-
gen, die voor elkaar weinig geduld be
zitten. Bij mevrouw vanwege de zorgen
om de financiën en bij meneer om zijn
uitvinderij. Als blijkt dat Constance (mej.
Immy Bremer) pensiongasten wil houden,
wordt deze verhouding met haar man
Charles (de heer J v.d. Berg) nog slech
ter. Op dit moment komt Drie (de heer
B. H. Roest) ten tonele om zijn jarige
dochter, het dienstmeisje van deze fami
lie, te bezoeken, maar dan beginnen de
verwikkelingen. Drie wordt door de heer
des huizes weggewerkt, omdat hij voor 'n
ander wordt aangezien, maar hij komt
brutaalweg terug en als blijkt dat hij
door bluf meneer Charles overtroeft en
een radio sloopt en toch laat spelen kan
hij geen kwaad meer doen en wordt op de
handen gedragen als een genie. Drie, die
voor een minder bedeelde uit de stad
wordt aangezien, komt in een moeilijke
situatie te verkeren, als blijkt dat deze
man aangeduid als nummer 9 helemaal
niet verstek laat gaan en als Hups (de
heer D. Beijert) toch nog verschijnt.
Omdat de wethouder, de heer Van Snel
lenzwaard (de heer W. van Dompelen)
Drie als nummer 9 heeft aangeduid voelt
Drie zich zeker van zijn zaak en heeft
dan ook Hups weggewerkt. Hij geeft voor
dat er een verre neef is verschenen en
werkt de familie de deur uit om vrij spel
te hebben. Meneer Charles, die Parijse
gasten verwacht, draagt Drie op om deze
te ontvangen, maar ziet dan de verkeerde
voor de goede aan en behandelt Opa ,de
heer W. v.d. Slikke) en zijn kleindochter
mej. R. Krotje), die als pensiongasten
komen als de Parijzenaars. Als de echte
gasten komen, mijnheer Debeurre (de
heer T. Witte) en zijn dochter Marion
(mej. C. Bremer) en er nu twee negens en
twee Fransen blijken te zijn dan is er
geen houden meer aan en worden de
personen steeds voor een ander aange
zien. Als dan Hups nogmaals verschijnt,
terwijl iedereen aanwezig is, probeert
Drie nog een laatste poging het pleit bij
meneer Charles te winnen, maar Hups
laat zich nu niet verdringen en in hun
ijver om deze zaak aan meneer Charles
uit te leggen, wordt 't colbertje van me
neer in tweeën getrokken en rollen Drie
en Hups met de stukken over de vloer.
In het derde bedrijf tracht Drie nog
steeds Hups weg te werken, bijgestaan
door meneer Charles, maar mevr. Con
stance denkt aan haar goede naam en
Hups blijft. Drie tracht nu het leven van
Hups onaangenaam te maken hetgeen
hem niet lukt en als dan zijn zoon Jan
(de heer W. van Dompselen, dubbelrol)
verschijnt en een oogje heeft op Marion
en ook de personen gaat verwisselen is
het hoogtepunt bereikt en een ontknoping
nabij. Jan blijkt in staat te zijn om door
zijn technische opleiding een fout te ver
beteren in de uitvinding van meneer
Charles, dan komt het uit dat Drie zijn
vader blijkt te zijn en Bella (mej. A.
Wansink), de gedienstige, zijn dochter.
Als dan Hups verschijnt met grote angst
kreten, teweeg gebracht door de plastie
ken lakei, sluit het doek voor de laatste
keer.
De komische situaties volgden elkaar
zo snel op, dat men geen gelegenheid
kreeg om op verhaal te komen. De spe
lers hebben het op een briljante manier
gebracht. Het geheel getuigde van een
goed spel op een behoorlijk peil. Ieder
bedrijf kreeg een langdurig en spontaan
applaus. Ook de souffeuse, mevr. Roest-
van Noort, deelde in deze hartelijke
ovatie mede, want ook zij heeft zij in dit
stuk van een moeilijke taak gekweten.
Al met al heeft deze groep spelers ons
en zeer goede en genotvolle avond gebo
den en de heer B. H. Roest, die hier de
regie voerde en tevens de grimage ver
zorgde, heeft bij de rolverdeling een juis
te keus gedaan. Wij verwachten dan ook
dat wij deze groep nog eens zullen zien.
Tot slot van deze avonden kreeg de
verloting zijn beslag. Hier was weer de
gebruikelijke taart de hoofdschotel, naast
een grote collectie kleinere prijsjes, waar
onder op de tweede avond een ras-konijn.
Namens bestuur en spelers dankte de
voorzitter de bezoekers voor hun belang
stelling.
GESLAAGD
W. Mets Czn. slaagde vorige week te
Den Haag voor het Vakdiploma klein
handel in tabaksartikelen.
CONSULTATIEBUREAU VOOR
ZUIGELINGEN
Heden, woensdag, consultatiebureau
Het consultatiebureau voor zuigelingen
voor Den Burg en Oudeschild zal 9 juli
gehouden worden in plaats van 16 juli, in
verband met de vakantie van Dokter
Meerman.
Attentie: de kinderen, die op 16 juli in
aanmerking komen voor een 2de of 3de
kinkhoest-difterie-injectie kunnen toch
terecht in het wijkgebouw tussen 3-4 uur.
S.V. Texel
Het is nu toch tijd om de aandacht te
vestigen op de naderende competitie en
dus zal er door training aan gewerkt
moeten worden.
We missen enkele trouwe deelnemers
de laatste tijd, waar moet dat heen lui?!
Gezamenlijk moeten we voor de komende
wedstrijden gaan werken en daar mag
dan niemand ontbreken.
HET SPENEN VAN HET VEULEN
Op een leeftijd van 3 tot 6 maanden
wordt het veulen gespeend. Hoewel de
scheiding van de moeder op het veulen
vaak weinig indruk maakt, komt het
voor, dat het hierop sterk reageert. Men
zal dan goed doen het veulen een paar
dagen te stallen, bij voorkeur met één of
meer veulens, die hetzelfde lot onder
gaan. Daar het veulen de eerste dag erg
onrustig kan zijn, moet de stal zo zijn in
gericht, dat het zich bij de pogingen om
uit te breken niet kan bezeren. Het is
wel voorgekomen, dat het trachtte door
de ramen de moeder weer te bereiken,
waardoor ernstige snijwonden ontston
den. De merrie moet zo mogelijk ver van
huis worden gebracht, zodat moeder en
kind elkaar niet kunnen zien of horen.
Gewoonlijk is het nodig het veulen de
eerste tijd na de scheiding enige dagen
op stal te zetten. Reeds direkt dient nu
enig krachtvoer te worden verstrekt, met
daarnaast wat goed grashooi. Blijft het
veulen meteen na het spenen in de weide,
ook dan is enig bijvoer gewenst.
Indien het veulen nog geen wormkuur
heeft ondergaan, dient deze behandeling j
thans te geschieden.
Na het spenen van het veulen moet de
j melkvorming van de merrie zo spoedig
j mogelijk eindigen. Doordat er niet meer
wordt gezogen, valt de belangrijkste prik
kel weg, nodig voor het instandhouden
van de melkvorming.
Hoewel de melkvorming in het alge
meen vrij spoedig zal ophouden, kan er
nog een sterke melkstuwing ontstaan,
welke in sommige gevallen oorzaak is van
ontsteking van een of beide uierhelften.
Het is dus van belang deze melkstuwin-
gen na het spenen direkt zo goed moge
lijk te beperken. Men kan dit bereiken
door het voederrantsoen te verminderen.
Van belang is ook, dat minder drinken
wordt verstrekt.
Hoewel dus normaal de uier geleide
lijker kleiner wordt, neemt deze bij ont
steking in grootte toe. Er kan dan een
uitgebreide zwelling in de omgeving van
de uier optreden, waardoor de beweging
van de merrie pijnlijk wordt, zich uiten
de in een wijde gang van de achterbenen.
Bij deze afwijking kan de merrie ernstig
ziek worden. Het is dan noodzakelijk
diergeneeskundige hulp in te roepen.
JjTcOP~r>IBtC HART
WAT HET
IVOREN
BEELDJE
VERTELDE
26. Midden in de stille nacht loopt de
wekker van Pa Hassan af. Die wekker is
een soldaat van zijn lijfwacht, die met
zijn zwaard een paar flinke meppen geeft
op een bronzen schild. Ze eten vlug en
drinken zoveel mogelijk water uit de
bron. Dan stelt de karavaan zich weer
op en vier dagen lang gaat de tocht zon
der enige afwisseling verder. Links en
rechts van het dal liggen nu hoge bergen,
waarvan de wanden steeds steiler worden
en dichter bij elkaar komen.
De koopman heeft een paar verken
ners vooruit gezonden naar de plaats,
waar het dal uitmondt in de hoogvlakte.
Voor de rondzwervende bewoners van de
woestijn is dit een pracht gelegenheid om
een rijke karavaan te overvallen en uit te
plunderen. Wanneer de uitgezonden ver
kenners terugkeren en hem vertellen dat
ze mensen gezien hebben op de rotsen bij
de uitgang van het dal is Hassan niet
verrast, maar wél bezorgd. Vanaf die
hoogten denkt hij, kan de hele kara
vaan plat gegooid worden met stenen,
daar is niet tegen te vechten en we moe
ten toch door die nauwe kloof! Langzaam
gaan ze voort het gevaar tegemoet, speu
rend met arendsblikken naar een kans
om de kale wanden te beklimmen en de
rovers te verjagen. Daar is de uitgang al,
vlakbij! Owee, die boeven hebben zich
goed verstopt, maar straks regent het
rotsblokken. De kamelen zijn erg onrus
tig, ze snuiven, dringen naar de rotswand
en willen gaan liggen. Opeens kijkt
Hassan naar de zon: bloedrood, ontzaglijk
groot met vreemde sluiers er om heen.
Een tweede gevaar deigt: zandstorm. Hij
brult zijn waarschuwing en nauwelijks
liggen ze in dekking of de orkaan breekt
los
DE GROTE WEDSTRIJD IN
OOSTEREND
v-
De voetbalwedstrijd Middenstand tegen
Kottervissers is een leuke avond gewor-
den. De bezoekers waren even talrijk als
ae lachsalvo's. De spanning heeft tot het
laatste ogenblik geduurd. Werd er voor
de rust serieus gespeeld, na de rust was
de Middenstand finaal van de kook: ze
kwamen verkleed op het veld, terwijl om
de moed er in te houden allen voorzien
bleken te zijn van een klein flesje met
inhoud, dat men dikwijls gebruikte om
zich moed in te drinken. Het publiek kon
lachen; er moest zelfs nog een Midden
stander weggedragen worden, maar met
verband en al keerde deze weer spoedig
in het strijdperk terug. De wedstrijd ein
digde met een gelijkspel 3—3, zodat er
penalty's genomen moesten worden, maar
liefst elf stuks aan beide zijden en laat
het nu weer 33 worden. Er werd maar
weer vrolijk opnieuw begonnen. Einde
32 in het voordeel der Kottervissers.
Dus deze zullen nu als winnaars nog
maals moeten voetballen tegen de Boeren
en wel a.s. zaterdag zelfde tijd. Aan het
geheel werd een feestelijk aanzien gege
ven door Muziekver. „Excelsior", die na
een rondgang door het dorp ook op het
sportveld nog een nummer ten gehore
bracht. Dit alles ten bate van huize
„Irene". Ook nu heeft men in Oosterend
laten zien wat men samen tot stand kan
brengen, want deze collecte overtrof de
vorige, die 158,75 bedroeg, want nu
werd 224,13 bijeen gebracht. Prima
Oosterend!!
En nu a.s. zaterdag allen naar het
sportveld voor de voetbalwedstrijd Kot-
tervissers-Boeren en natuurlijk het voor
gaande bedrag overtreffen, want Ooster
end zou Oosterend niet zijn als dat niet
mogelijk was.
HET GOUDEN FEEST VAN HET
ECHTPAAR C. P. WITTE EN
G. WITTE-BARHORST
Veronderstellend dat dit feest zijn be
slag had gekregen, zijn we eens gaan pra
ten met dit gouden paar, maar we kwa
men bedrogen uit, want nog steeds heeft
het Gouden paar aanloop. De echtelieden,
die nog een goede gezondheid genieten,
bleken sprakeloos te zijn van de dagen,
die hun beiden in het middelpunt van
alle belangstelling plaatsten.
Het gouden feest werd ingezet met een
plechtige H. Mis welke uit dankbaarheid
werd opgedragen, waarna de familie zich
in de pastorie aan de feestelijk versierde
dis schaarde, om de verdere dag dit feest
in intieme kring te vieren. De receptie in
de namiddag was voor het Gouden paar
overweldigend en vele malen moesten zij
de hand drukken van vrienden en ken
nissen, waarbij natuurlijk een praatje
niet ontbrak en vele herinneringen wer
den opgehaald. Naast een schat van bloe
men, kreeg ook het echtpaar vele felici
taties per post, welke stuk voor stuk
werd bekeken en niet te vergeten een
aubade van V.I.O.S. „Dit gaat nu al
twaalf dagen lang door" zegt moeder
Witte, terwijl vader Witte het nu toch
eindelijk eens genoeg vindt!
„Het heeft", zo zegt dit Gouden paar,
„ons overweldigd. Wij stonden perplex
het is dan ook onvergetelijk voor ons en
voor de kinderen. Wij zijn dan ook God
dankbaar, dat wij dit mochten beleven,
want het is niet voor een ieder weggelegd
om deze mijlpaal te bereiken". En met
deze woorden zijn wij het dan ook roe
rend eens. Wij wensen tot slot dit Gouden
paar nog vele mooie jaren toe temidden
van hun meelevende kinderen.
BOOTDIENSTREGELING N.V. T.E.S.O.
ingaande 1 juni tot en met 27 september
Werkdagen:
Van Texel: 5.20 7.40 10.30 13.00
15.30 18.00
Van Den Helder: 6.30 9.15 11.40 14.20
16.40 19.35
Zon- en alg. erkende chr. feestdagen:
Van Texel: 7.30 10.30 14.00* 16.00
18.25 20.30§
Van Den Helder: 9.20 11.30 15.00* 17.15
19.30 21.35§
van 13 juli t.m. 31 augustus 1958
van 29 juni t.m. 24 augustus 1958
HOOG WATER
Hoog water ter rede van Oudeschild:
9 juli 0.34 en 13.13; 10 juli 1.21 en 14.04;
11 juli 2.23 en 15.08; 12 juli 3.36 en 16.23.
Aan het strand ongeveer een uur eer
der hoog water.
PTT CONTRA GEMEENTE
P.T.T. contra gemeente. Wat kan da:
zijn? Een extra raadsvergadering
zicht? Nee, gelukkig ligt dit „contra" oj
gunstig terrein, op sportief terrein, of.
schoon U bij het woord sportief niet al
tijd meteen aan zacht gekookte eitjes ma?
denken. Onze PTT-ploeg is nameliji
voornemens om donderdagavond, dui
morgenavond, aanvang half acht, de voet
balschoenen onder te binden om een elf
tal van de gemeente eens behoorlijk af t<
straffen. Een der PTT-supporters deeld-
ons in vertrouwen mede, dat de interna
tionaal beroemde profclub „Real" uit Ma.
drid reeds drie spelers van de PTT aan-
gekocht heeft tegen super de luxe prij
zen. Het zijn de rechtsback, de stopper-
spil en de midvoor. Dat de gemeente
mannen, ondanks de overweldigende te
genstand tóch de stoute schoenen gaai
aantrekken pleit voor hun geestesge
steldheid: ze hebben daar overigens wei
voor andere begrotingen gestaan. Tea
slotte zullen de heren Poel en Beemster-
boer hun gouden benen zo duur mogelii)
aan de man zien te brengen.
Als U donderdagavond vergeefs cot
tact zoekt met de telefonistes moet I
maar denken, dat ze allemaal op het (ge
meentelijk) sportveld zitten. Belt U dj
avond dus niet, neem het ervan en gaat!
óók kijken naar deze strijd van het jaai
(En verzuimt U alstublieft niet om Ui
portemonnaie mee te nemen; een bank
biljet, zo maar losjes in de hand ma
trouwens óók, dat nemen ze wel veil
van U over om het nóg safer op te berge
in de kluis, die straks geopend wordt oj
er de gelden aan te onttrekken ten be
hoeve van de uitbreiding van ,,Hui
Irene".
TEXELS ELFTAL-DE MOK
De jaarlijkse ontmoeting tussen bove;
staande ploegen heeft donderdagavoi
plaats gevonden op het terrein van „1
Koog". Prachtig voetbalweer en een pri
ma stemming in en rondom het veld.
De opstelling van het Texels elftal wa
als volgt:
Doel: B. Heerschap (SVT); achter: L. va
Tongelen (SVC) en G. Kuiper (SV0
midden: Dick Smit (ZDH), Jac. van Hee:
waarden (T.B.) en N. van Egmond (SVC
voor: J. Boogaard (T.B.), A. Boogaan
(T.B.), P. de Wit (Z.D.H., Hans Kiewii
(S.V.T.) en A. Dijker (Z.D.H.)
Het is een wedstrijd geworden va
goed gehalte. Texel gaat direct in de aas
val en probeert de keeper der gaste:
Spoedig echter blijkt dat de Mok over ee
aantal prima krachten beschikt en i
prima conditie is. De T.-verdediglc
wordt dan ook danig op de proef gestel
maar ze houden stand, om beurten brea
gen Gerrit, Jaap, Niek, Bert en Dick ree
ding door hun op tijd ingrijpen en o
tegenpartij zo weinig mogelijk kans
geven. Intussen zit de T.-voorhoede i
goed op. Aat Dijker snelt keurig langs o
lijn, een goede pass naar rechts en oi
houdbaar schiet Boogaard in. De beza
kers werken hard om de achterstand in:
lopen wat hun ook gelukt. Maar Tex
komt terug en nog voor de rust wordt i
Mok-keeper nog 2 maal gepasseerd, i
keurig voorhoede spel.
Hoewel we verwachtten, dat de Moki
de 2de helft pas goed op toeren zou k<
men, liep het toch even anders. Wel m
men ze het initiatief in handen, maard
Texel-achterhoede wist elke kans wegl
werken. Uit de eerste Texel-tegenaanvi
weer zo'n goede combinatie zorgde c
linkervleugel voor no. 4. M. kwam ten
tot 42, maar Texel bracht het tot 5-
na goed samenwerken van Aat en Has
die met een mooi schot deze comb, a
rondde.
Zowel Texel als de Mok scoorden el
nog 2 maal. Eindstand 74.
Zoals reeds gemeld een zeer goed
wedstrijd èn bovenal sportief. De leidli
was, zoals trouwens te verwachten wa
bij de heer De Graaf in goede handen.
Dat zulke wedstrijden naar meer smi
ken, bewees wel dat er voor een volgend
ontmoeting al van gedachten werd g<
wisseld.
AGENDA VAN DE
CULTURELE RAAD
Donderdag 10 juli
Den Burg, Oranjeboom, „Klein Toneel
voert op „Schorpioenen en miljoenen"
Vrijdag 11 juli
Den Burg, Oranjeboom, Vertoning Texe
film.
Zaterdag 12 juli
Den Burg, Wezentuin, „Texel's jeu|
musiceert" onder leiding van J. Visser
FEUILLETON
door G. PLANTEMA
3. „Nu ja, kriminele redenen? Je moet
niet dadelijk menen, dat wij jullie stad
beschouwen als een schuilplaats voor or
dinaire boeven", gaf de inspekteur te
kennen.
„Je moet niet proberen je eigen standje
te verdedigen", wierp z'n zwager hem te
gen. „Een politieman is identiek met een
boevenjager. En een boef is altijd ordi
nair".
„Dat kon wel eens anders zijn", meen
de Sven. „Er is verschil tussen de ene
boef en de andere. Je hebt ze in groot en
klein formaat. Je hebt ze deftig en
ordinair".
„Dat kon wel eens anders zijn", meende
Sven. „Er is verschil tussen de ene boef
en de andere. Je hebt ze in groot en klein
formaat. Je hebt ze deftig en ordinair".
„Dat zal wel kloppen", stemde mr.
Ernst Verhagen vrolijk toe. „En omdat
inspecteur Sven Ohlquist het de moeite
waard vindt, voor een boef zijn geliefd
Kopenhagen te verlaten, moet het er on
getwijfeld een van groot formaat zijn.
Aangezien hij bovendien opkomt tegen de
kwalifikatie ordinair, moeten wij aanne
men, dat de bewuste boef nog deftig is
bovendien. Zou er werkelijk in deze rus
tige stad vol vakantiegangers een deftige
boef van groot formaat te vinden zijn?"
„Dat is nu een vraag, die nog dient te
worden opgelost", gaf de inspekteur ten
antwoord. „Als er zekerheid over be
stond, hoefde ik niet hierheen te komen.
En dan liepen jullie nog het genoegen
van mijn bezoek mis".
Een klein beetje zelfkennis kan nooit
kwaad", merkte zijn zuster lachend op.
„Maar ik hoop, dat je met je onderzoek
naar zo'n individu toch een beetje tijd
zult overhouden om er aan te denken, dat
je onze gast bent".
„En of!" riep inspekteur Sven Ohlquist
onmiddellijk. „Verbeeld je! Ik herinner
mij nog veel te goed, hoe jij tot voor kort
mijn huis hebt bestuurd. Ja, dat mag je
gerust als een kompliment beschouwen.
Maar daarom ben ik ook met hoge ver
wachtingen hierheen gekomen!"
„Kijk eens aan! Dan moet ik zeker pro
beren, je niet teleur te stellen", zei Else
Verhagen.
„Dat kunnen we jou gerust toevertrou
wen", merkte haar echtgenoot onmiddel
lijk op, hetgeen zijn zwager een goed
keurend gebrom ontlokte.
„Ik mag dat wel", zei de* inspekteur.
„Het is geen kwaad teken, als mannen
zelfs na hun trouwen hun vrouw lof toe
zwaaien. Maar, waarde zwager, als wij 't
er over eens zijn, dat wij Else gerust ons
welzijn kunnen toevertrouwen, dan kun
nen wij ons des te beter concentreren op
enkele zaken, die mijn belangstelling
hebben".
„Ik hoop niet, dat je mij in je aange
legenheden wenst te betrekken", protes
teerde mr. Ernst Verhagen lachend.
„Natuurlijk zal ik geen beroep op je
medewerking doen, voorzover het zuiver
politiezaken betreft", gaf de inspekteur
toe. „Maar er zijn een paar dingen, die
wij hier in deze geriefelijke woonkamer
kunnen bepraten. En jij kunt me mis
schien even bevredigend inlichten als de
heren van de Nijmeegse politie, die ik
ongetwijfeld binnenkort moet spreken".
„Gaan jullie dan maar gewichtige din
gen bespreken, dan kan ik mij aan het
diner wijden", merkte zijn zuster op, ter
wijl ze opstond en zich gereedmaakte om
naar de keuken te gaan.
„Ik heb het altijd als een voorrecht be
schouwd, een zuster te hebben, die niet
probeert haar neus in geheimen te
steken", grinnikte de inspekteur.
„Doe maar gewichtig", antwoordde zijn
zuster vrolijk. „Je bent gewoonlijk net
zo'n kleine jongen als de mensen denken,
wanneer ze je zien. En ik geloof, dat deze
man van mij er ook wel wat voor voelt,
een belangrijk gesprek te voeren, waar
een vrouw toch niet warm voor is te
krijgen".
„Maar nu even terzake, kerel", zei
Ohlquist, plotseling ernstiger, toen zijn
zuster de kamer uit was. „Ik heb al ont
dekt, dat je hier in een omgeving woont
van grote landhuizen. Weet je misschien
een beetje, wat voor mensen daar wonen?
„Dat is een vraag, die niet heel gemak
kelijk is", meende zijn zwager. „Natuur
lijk, vooral de bewoners van de huizen in
de buurt zijn me bekend, al is dat voor
een deel niet meer dan bij gezicht. Maar
je zult je zeker nader kunnen verklaren.
Wat voor mensen heb je speciaal op het
oog?"
„Jammergenoeg moet de politie zich
gewoonlijk meer bekommeren om perso
nen, die een uitzonderlijk leven leiden,
dan om normale burgers", gaf de inspec
teur als inleiding te kennen. „Ik verlang
niet, dat je mij alle namen noemt van de
mensen hier in de buurt, maar wel inte
resseert het me sterk of er ook mensen
uit het buitenland aanwezig zijn. Vooral
mensen, die hier nog niet lang wonen, dan
wel in huis verblijven bij een van de
reeds langer hier zijnde ingezetenen".
„Je hebt nog niet de gewoonte afge
leerd om min of meer ambtelijke taal te
gebruiken", lachte mr. Ernst Verhagen.
„Maar ik moet even nadenken. Veel bui
tenlanders ken ik hier niet en je begrijpt,
dat in een stad als Nijmegen hun aanwe
zigheid toch wel gauw genoeg bekend is".
Hij stond van zijn stoel op en wandelde
enkele ogenblikken de kamer op en neer,
grote rookwolken voor zich uitblazend.
„Tja", zei hij dan, „in de villa Boslust
woont sinds een paar maanden een bui
tenlands gezin. Dit is de familie Vanden-
berghe. De man is direkteur van een
kleine textielfabriek in de stad. Maar
voor zover ik weet zijn dat niet bepaald
opvallende mensen. Zij komen uit Bras-
schaet bij Antwerpen, man, vrouw en
drie kleine kinderen".
„Zo, de familie Vandenberghe uit
België", merkte Sven op, de naam note
rend in een blauw boekje. „En weet je
verder niemand?"
„Jawel", gaf de advokaat toe. „Op
Bellavista woont sinds een maand of twee
een Duitse dame, Frau Eschenbaoh. Zij
moet ongeveer zestig jaar zijn en heeft
in Nijmegen een huishoudster en een
dienstbode aangenomen. Het is misschien
wel wat vreemd, dat deze drie mensen in
een paleis van een herenhuis wonej
maar het schijnt, dat zij op het ogenbd
betalende zomergasten heeft. Best mog*
lijk, dat Frau Eschenbach dus een zome?
pension is begonnen. Voor zover ik wee:
heeft zij alleen Hollandse gasten, mai
dat durf ik natuurlijk niet zeker i
zeggen".
„Goed zo, Frau Eschenbach, vermoeo-1
lijk pensionhoudster", prevelde Ohlqiré
„Je begint op dreef te komen. Wie volgt
„In huize Eikenheuvel wonen de hd
en mevrouw Nabarescu. Dat zijn mens!
uit Roemenië, maar zij wonen al jarent
Nijmegen. Ik noemze alleen, omdat J
nogal eens gasten uit het buitenland oc
vangen, die hier dan een paar weken
langer logeren. Trouwens, dan mag
ook de Hongaarse familie Voerendael
vergeten. Mevrouw is een Hongaarse
daar komen ook dikwijl vreemdeingen1
huis. Je begrijpt, dat ik die gasten ni
ken. Of er op het ogenblik bij de Voeré
daels of de Nabarescu's logé's zijn, zoui
trouwens evenmin kunnen vertellen. D
weet Else wellicht beter, want die pré
nogal eens met onze buurvrouw,
Hermans, die zowat iedereen kent, terff
zij bovendien graag voor sprekfl
nieuwsblad speelt".
„Dat is dus de oogst?" informeerdei
inspekteur.
„Tja", zei Ernst aanzelend, „ik
werkelijk nu niemand anders kun#
noemen, ja toch! De familie Van
Zuyden krijgt soms bezoekers uit
buitenland. Zij schijnen veel gereisd!
zodoende aardig wat kennissen opgeds»
te hebben. (Wordt vervolgd
