Hout de omvangrijkste grondstoffen- bron ter wereld. Het Masker bezorgde toneel lief hebbers een genotvolle avond Raadsel in Nijmegen „De Lindeboom-Texel" was woensdag avond tot de laatste stoel bezet, ja er moesten zelfs nog zetels worden aange voerd, toen de heer John H. ter Laak, houtexpert en bouwkundig adviseur, te Amsterdam, daar zijn vierde causerie hield over een materie, waarmede hij als het ware is vergroeid. Ja, zelden hebben wij een spreker kunnen beluisteren, die uit zulk goed hout is gesneden. Is het een wonder, dat ook nu weer zovelen uit alle windstreken naar hem zijn komen luis teren? Timmerlieden en meubelmakers, aannemers, schrijnwerkers, en misschien zaten er zelfs wel volbloed jutters tussen, die hoopten te kunnen vernemen met welke wind het mooiste hout naar de kust drijft, want de heer Ter Laak is een expert, die overal een waardevol ant woord op weet te geven. Zijn enthousias me voor het onderwerp hout werkt aan stekelijk en wij zijn ervan overtuigd, dat het hout na zo'n lezing door menigeen weer eens van een heel andere kant be keken wordt. Wel, dat is dan ook de opzet van zulke avonden, die nl. georga niseerd worden onder auspiciën van het houtvoorlichtingsinstituut en de plaatse lijke houthandel en industrie. De heer Ter Laak liet de aanwezigen het hout de revue passeren, zoals wij het dagelijks mede maken doch waarbij men nimmer stilstaat. Vanaf de lucifer die voor de sigaret wordt gebruikt deze is van populieren, groeit in eigen land, waarvan jaarlijks 450 miljoen doosjes worden gebruikt tot aan het efficiënt medewerken aan de bouw-industrialisatie. Er is voldoende hout op de wereld om de woningnood te kunnen opvangen in een houtbouw ook wanneer wij geïndustrialiseerd de wo ningbouw willen toepassen hetgeen een belangrijke kostenbesparing betekent en een betere bouwkwaliteit zal opleveren. De wereld-houtaanwas (van het wereld oppervlak is Vs bebost) biedt de moge lijkheid tot nog grotere toepassing. De jaarlijkse aanwas kan gesteld worden op 7 miljard kubieke meter Tussen de sigaret en een moderne kap constructie ligt een hoeveelheid produc ten en arbeidsmogelijkheden, waar vrij wel niemand ooit aan gedacht heeft. Er is vrijwel geen mens te vinden wiens leven of bestaan niet afhankelijk kan worden gesteld van hout of een houtproduct, want voor iedere industrie en voor ieder doel is of wordt hout toegepast. Oerwoud onder Amsterdam Dat de vogels in de bomen nestelen is ons bekend, doch dat ook de mens zijn leven en beroep in de toppen der bomen kan uitoefenen is ons duidelijk als men weet dat het dichtste oerwoud ter wereld onder Amsterdam te vinden is. Ruim 1.000.000 bomen, van 10 tot 18 meter be vinden zich onder deze stad en allen dragen zorg ervoor dat een grote schat van cultuurwaarde reeds honderden ja ren in tact blijft. Voor de spoorlijn die een internationaal contact mogelijk maakt heeft men over deze wereldbol ruim 3 miljard dwars liggers uitgestrekt, hetgeen neerkomt op 200 miljoen m3 hout (geschikt voor 20.000.000 houten huizen). Voor de Nederlandse dagbladen moet een jaarlijkse hoeveelheid van 450.000 m3 worden gereserveerd. Hout is oud DOCH NIET ouderwets. Houten pijpleiding De nieuwe technische wetenschap be dient zich hiervan. Honderden kilometers houten pijpleiding (vaak met een doorlaat van 2 tot 2Vs meter) worden gebruikt en tonen hun waarde als persleiding voor olie of zuurbevattende stoffen. Dat dit niet gepaard behoeft te gaan met zware afmetingen tonen ons de triplexbuizen die veelal lichter (en goedkoper) zijn dan elk ander hard materiaal en vragen geen onderhoud. De eerste triplex „Jaguar" die ons op het scherm werd getoond bewijst dat hout een sterke evolutie ondergaat, al zien wij vaak dat dit materiaal uit onze omgeving wordt verdrongen. De houten straat- blokjes zijn verdwenen, doch deze worden heden in groten getale voor industrie- vloeren toegepast, waar men gebruik maakt van de eigenschappen, koude, elec- tra en geluids-isolerend te zijn om een moderne bedrijfsmogelijkheid te schep pen, waarvan zeer weinig onderhouds kosten worden gevraagd. Van schoenhakken tot kapspanten, van muziekinstrumenten tot kunstzijde werd het ons duidelijk gemaakt dat de struc tuur van het materiaal vaak de reden is, dat men van „koninklijk" hout spreekt. Koninklijk omdat vele soorten een ka rakter hebben dat de gebruiker een waar borg geeft dat, hoe de tijden ook mogen wisselen, hoe intensief het gebruik ook mag zijn, steeds een vertrouwen hierin gesteld kan worden. Teakhout, Redwood, Palisander Mahoniehout, ja zelfs Vuren, Dennen en Grenehout hebben eigenschappen die overal ter wereld reeds honderden jaren hun karakter en kwaliteit hebben laten Brandstofbesparing De houtsoort hoeveelheid die op tien duizendtallen gesteld kan worden geeft een ieder de zekerheid een beroep op dit materiaal te kunnen doen, zowel bij mijnhout (250.000 m3 per jaar) als de schachtgeleiders van Pitchpine, bij scheepskielen van gelaagd en gelijmd hout (tot 55 meter uit één stuk), deuren of dubbele ramen (dit laatste biedt een zeer belangrijke brandstofbesparing door de grote thermische isolatie van de dub bele glasconstructie). Van Bois d'amour tot wierookhout, voor elk wat wils werd deze avond be handeld. Zowel in triplex waarin moge lijkheden om motorkruisers geheel in triplex samen te stellen zijn gelegen, tot 15 NOVEMBER KLAPROOSDAG Hun namen waren Robert Ernest Tod en Richard Douglas Tod. Zij werden ge boren op 19 februari 1920 te St. Vital in de Canadese provincie Manitoba. Toen zij stierven, in de nacht van de 22ste juni 1943, waren zij nauwelijks 23 jaren oud. Ons IJsselmeer werd hun vliegersgraf. Robert Ernest Tod en Richard Douglas Tod waren altijd samen geweest. Waar Robert Ernest was, was Richard Douglas, en omgekeerd. Toen brak in september 1939 de oorlog uit, die in Europa de vlam van de vrijheid voor jaren zou doven. „Ja", zei Robert Ernest tegen Richard Douglas. „Ja", zei Richard Douglas tegen Robert Ernest. En zij namen beiden vrij willig dienst bij de R.C.A.F. Duizenden mijlen ver, in de veilige schoot van het onmetelijke Canada, maakten zij Europa's vrijheid tot de hun ne. Na een jaar training in Canada gin gen Robert Ernest en Richard Douglas in januari 1941 scheep naar Engeland. Hoe innig beider levens met elkander verbon den waren, blijkt uit de koele cijfers van de militaire administratie. Hun regi mentsnummers waren respectievelijk R. D. Tod - R 91741 en R. E. Tod - R 91742. Toen brak het grimmige uur aan, waarop hun opleiding voltooid was. Voor het eerst in hun leven dreigden Robert Ernest en Richard Douglas van elkaar te worden gescheiden; voor beiden een on draaglijke gedachte. Samen waren zij opgegroeid, samen hadden zij van het le ven genoten als vrije Canadese jonge mannen, samen zouden zij nu ook de hachelijkheden van de oorlog onder ogen zien. Zij vroegen en kregen van de R.C.A.F. een speciale vergunning om bij dezelfde vliegtuigbemanning te worden inge deeld. De hachelijkheden van de oorlog Robert Ernest en Richard Douglas maak- de constructieve en technische details van een geïndustrialiseerde bouwwijze werden behandeld en aan de hand van dia-positieven toegelicht. De huidige houtresearch over de ge hele wereld biedt vele nieuwe perspec tieven. De technische staf van het Houtvoor- lichtings Instituut streeft er naar om ieder die met hout omgaat in raad en daad te steunen. Elk probleem wordt onderzocht en reeds zijn vele brochures en handleidingen aanwezig die het moge lijk maken een moderne houtkoers te varen, waarbij het devies wordt gesteld: Pas hout daér toe, waar het esthetisch en economisch verantwoord is met ge bruikmaking van de voorhande zijnde technische zekerheden, zodat de machtig ste grondstoffenbron ter wereld „Hout" zijn diensten met nog grotere voldoening kan aanbieden". Niet alleen genoot deze lezing aller aandacht: er was ook een film, waarnaar men geboeid gekeken heeft. Hierop zagen wij het volledige levenspad van het hout: van boom tot bouwwerk uitgestippeld. Al met al dus een kostelijke en bovenal leerzame avond. Gaarne tot ziens! ten er in alle bittere ernst kennis mee in april 1943, toen hun vliegtuig boven het Engelse Kanaal tot dalen werd ge dwongen. Dank zij het dappere gedrag en het uitstekende werk van Robert Ernest aan de radió-installatie was de gehele bemanning binnen een kwartier gered. Maar het noodlot is onverbiddelijk. Nauwelijks twee maanden later in de nacht van 22 juni 1943 werd het vliegtuig van Robert Ernest en Richard Douglas boven het IJsselmeer neergeschoten. En wat het leven niet gelukt was, gelukte de dood. De onafscheidelijken werden ge scheiden. Richard Douglas werd begraven in Andijk, Robert Ernest in Medemblik. Twee plaatsen in het vlakke Noordhol landse land, waarvan een Canadese moe der in St. Vital nog nimmer had gehoord. Zij, die de wensen van haar zoons zo goed kende, kende hun laatste verlangen. Het stoffelijk overschot van Richard Douglas werd na de oorlog herbegraven in Me demblik. Eilandgenoten, In ons land liggen meer dan 30.000 geallieerde soldaten begraven, die het hoogste gaven opdat wij het hoogste zou den genieten: Vrijheid. 15 november is hun dag: Klaproosdag! Ieder jaar weer groeit het aantal aan vragen van nabestaanden om in de gele genheid te worden gesteld, de oorlogs graven te bezoeken. Het Nederlandse Oorlogsgraven Comité doet wat het kan, maar talloze nabestaanden wachten nog op de kans die hun zal worden geboden om eenmaal te kunnen staan bij het graf van hem, die ging om nooit terug te keren. Zij wachten op U! Op uw gift! Laat op 15 november de klaproos weer het bewijs zijn, dat wij Nederlanders het offer van onze gesneuvelde bevrijders niet zijn vergeten. TEXELSE HOND KAMPIOEN De whippet van de heer Jp. Veldkan Burgwal, Den Burg, heeft op de intens tionale hondententoonstelling te Utree het kampioenschap behaald als het bes dier van zijn ras. Hierdoor verwierf z eigenaar de gouden medaille, de Oran prijs, beschikbaar gesteld door H.M, koningin. De heer Heijmans, Molenstraat, haalde met zijn Saloeki een 4de prijs de open klasse; eveneens een mooi res taat dus. ZWARTE PIET OP MARKT Een (mollige) Zwarte Piet heeft zi maandag een uurlang de gulheid ze! getoond door een mandvol pepermopp en wat dies meer zij aan de kinderen te delen. Zwarte Piet werd belegerd i Groeneplaats tot Binnenburg. Maar 2ette braaf door, voortdurend als i Rattenvanger van Hameln de jeugd a; ter zich aan slepend. Het waren vooral (georganiseerde) marktkooplieden, die activiteit van Piet met voldoening gi sloegen, want tenslotte handelde hij hun opdracht. MOTORSPORTNIEUWS De motor-, auto- en bromfietsd Texel organiseert morgenavond in saiw werking met de Castrol Olie Mij filmavond. Zie ook de adv. Zaterdagavond wordt de tradition snertrit verreden. Zaterdag leest U d meer over in de adv. Kees Dros Bzn., Midden-Eierland, v, zondag te Anna Paulowna nr. 1 bij nieuwelingen tijdens de nationale mot trial, waaraan tien Texelaars deelnam WAT HET IVOREN BEELDJE VERTELDE 50. Dat is het afgesproken teken; nauwe lijks raakt de hoed het dek of vier vlijm scherpe messen snijden het zware zonne scherm los, dat met de dikke rondhouten op het dek valt. De enige zeerover die er niet onder ligt, krijgt het hout op zijn kop en is voorlopig uitgeteld. Wel komen er direct kogels en sabels door het zeil, doch dat gebeurt in het blinde weg en raakt niemand. De manschappen, die eerst heel deemoedig in een hoek ston den, rennen nu over het zeil en meppen overal waar dat bol staat. Ze laten zich zelfs zomaar uit het want vallen en dat is niet leuk als je er onder ligt. Als het zeil niet meer beweegt rollen ze het net jes op. De gekneusde piraten willen ze gelijk overboord smijten, maar dat vindt de schipper niet goed. Hij weet wel dat ze onverbeterlijk zijn, hij heeft echter een goede bui; dus; stop ze zonder wapens weer in de volgboot en laat ze met één vaatje water maar aan land zien te ko rden. Ze krijgen nog gezelschap van de mannen die op het kaperschip gebleven waren en die zich nu zonder strijd over geven. De buit is geweldig. Er zijn aan boord Spanjaarden, die zeker als slaven verkocht zouden worden. Die worden nu gijzelaars en gaan er dus ook op vooruit. Het ruwe zilver dat ze vinden wordt over de twee schepen verdeeld en de kaper krijgt een prijsbemanning. Het laatste wat de schipper meeneemt zijn een paar zware metalen lampen; brons voor zijn kleine kanonnen. Samen zetten de twee schepen nu de thuisreis voort. De mannen praten over niets anders dan „de krijgs list van Gerrit Dirckzn" en „wat zullen we met ons prijsgeld doen? (Wordt vervolgd) De liefhebbers van goed toneelspel hebben zaterdagavond in „De Oranje boom" hun hart kunnen ophalen, want de toneelgroep „Het Masker" heeft een uit stekende opvoering gegeven van „Drijf zand", een toneelspel in drie bedrijven. De laatste tijd gingen op Texel ge ruchten als zouden Kunstkring en tele visie het amateurtoneel zeer veel afbreuk doen, maar toen de voorzitter, de heer M. Moojen, de avond opende werd hij ge confronteerd met een behoorlijk gevulde zaal Zeker, er waren nog tientallen stoe len onbezet, maar de hausse, die zich na de oorlog voordeed, is nu eenmaal voor- bij. Met „Drijfzand" koos „Het Masker" een stuk, dat bekroond werd. In de verwach tingen is men niet teleurgesteld en ook kan men met genoegen op deze avond terugzien voor wat het geboden spel oetreft. Onder regie van de heer H. C. Prins heeft men het toneelspel van Mare Fon tenel en Oscar Ferket volledig in de ge wenste kleur kunnen krijgen. Mét de nodige dosis glansverf, mogen wij wel zeggen! Het verhaal verplaatst ons naar een onherbergzaam gebied, waar de pioniers met taaie volharding de hun opgedragen taak uitvoeren. In dit geval is de mijn hun décor. Wij maken kennis met aller lei slag volk en allerlei spannende situa ties. Natuurlijk speelt Amor een belang rijke rol! Benjamin ter Schoot (de heer P. Haker) had het met de keuze van zijn tweede vrouw Adeline (mevr. van der Struys) niet al te best getroffen. Het was een (hooghartige) feeks, die vooral het leven zuur trachtte te maken van Ben's doch ter Barbara (mevr. M. van der Vis-van der Slikke), die haar man verloren heeft. Ben raadt Barbara aan weer te trouwen, opdat het geroddel over haar eindigt. Jesse, mijningenieur (de heer B. Heer schap) maakt haar aanvankelijk het hof, maar hij herneemt afstand, omdat hij de kritiek van zijn (goede) familie schuwt. Ten lange leste huwt ze Klaus (de heer G. Witvliet) een werkopzichter, een ruwe bonk, maar met blanke pit. Jesse keert later terug en wil haar opnieuw ver overen, maar zij wijst hem de deur, of schoon ze helemaal niet van Klaus houdt. Jesse blaast de mijn op met het doel Klaus uit de weg te ruimen, maar deze overleeft de aanslag. Hij is zwaar wond. Dina, de meid (mej. E. Verstef verpleegt hem liefdevol. Klaus verdt Barbara van medeplichtigheid aan aanslag en keurt haar geen blik waar rnaar eer het doek voor de laatste n valt hebben ze elkaar voor altijd gev den. „Ben" was financiëel geheel en i hankelijk van zijn „Adeline", die voortdurend het bloed onder de na vandaan haalde. Hij moest even voi durend de grootste zelfbeheersing aas dag leggen, om een conflict te vermiji Hoe zeer hij zich deze situatie aanti stond op zijn gezicht te lezen. „Ben" hierin zijn toneelroutine ten volle leven en wederom tonen welk een go kracht „Het Masker" in hem heeft „Adeline" was de antipathie in persoon. Wrang, scherp, bits, zelfzucl ontaard zouden wij kunnen zeggen. stekend vertolkt. „Barbara" verd eveneens een compliment. Onder alli sterk wisselende omstandigheden zij een uitnemende opvatting van 1 taak. Zij was vooral goed tijdens de' tige scènes, waarbij haar leven en zijn mitsgaders dat van anderen gem was. „Dina" zette inderdaad een goed br bare meid op de planken en later verpleegstertje, dat je naar een ver ging van de kuur zou doen verlangen „Jesse" droeg ook bij tot het van deze avond. Dit werd een van beste rollen, die wij tot dusverre van) gezien hebben. „Klaus" had ontegenzeglijk de a'. zwaarste rol. Hij wist er allengs gr diepte in te leggen met spel, dat respect zal hebben afgedwongen. „Orke" de heer J. Schotanus - een veredelde nar, die zijn bijrol met zondere charme voor het voetlicht bn Het was jammer, dat de grimering Klaus niet zo bijzonder gelukt was, tegenstelling tot die van Orke. De toneelaankleding was met zorg gevoerd. In zijn slotwoord sprak de voorzitte hoop uit, dat de bezoekers bij een gende opvoering wederom van de p zouden willen zijn, „opdat het amat toneel van ons eiland" kan blijven vo bestaan. Moge de toekomst hier een stig antwoord op kunnen geven! FEUILLETON door G. PLANTEMA 35. André Boorneman wist niet hoe het kwam, maar door dit voorstel verdween ineens al zijn vertrouwen in de woorden van deze man. De gemaskerde praatte gemoedelijk en welwillend en toch toen hij dit plan uitlegde kreeg de jongeman de indruk, dat het eigenlijk uitsluitend hierom ging. De man wilde hem het land uit hebben, hem opbergen bij kennissen in een rustige afgelegen streek en dan? André zweeg. Het was moeilijk na te gaan, waarom deze achterdocht plotseling weer de kop had opgestoken. Maar dit gevoel liet zich niet wegredeneren. En zolang het er was, kon hij onmogelijk op het voorstel ingaan.. André keek de man aan. Hij zag de ogen, die door het masker werden vrij gelaten. Hij kreeg plotseling een sterke afkeer van de man. Toen deed hij impul sief iets, dat hij niet had moeten doen. Maar hij voelde zich weer sterk en ge loofde dat nu de kans bestond om weg te komen. Hij bewoog zich in bed en kwam met de armen boven het dek uit. De man dacht, dat hij rusteloos was door het na denken over het voorstel. Maar André Boorneman rukte de dekens van zich af. Hij kwam overeind. Hij gaf de man een duw, zodat deze verrast door de aanval, van zijn stoel viel. De jongeman greep het zware boek, dat zuster Miquèle hem had gebracht en daarmee gaf hij de liggende man een slag op het hoofd om hem bewusteloos te maken. Dat gelukte! De man kreunde even en bleef roerloos liggen. André Boorneman hijgde zwaar. Dat kostte inspanning en een moment draaide de kamer om hem heen. Toen stapte hij naar de deur, die niet op slot was. Hij trok die open. Hij kwam in een gang, die helder verlicht was. Er was geen mens te zien. Het was doodstil. Hij liep de gang in, nadat hij de deur achter zich had dicht getrokken en de sleutel, die in het slot stak, had omgedraaid. Er waren deuren. Ja, welke deur moest hij in? Toen stond ineens aan het andere einde van de gang zuster Miquèle. „Quelle bêtise!" riep die. Zij rende op hem af, met een hand in een schortzak. Toen was zij vlak bij. Zij botste tegen hem aan. Hij viel. Zij stak een hand uit. Hij voelde een prik in zijn arm als van een naald.... André Boorneman's ont vluchtingspoging was mislukt. TIENDE HOOFDSTUK INSPEKTEUR BROEKMAN had ge luisterd naar het lange verhaal, dat An dré had gedaan. Mr. Ernst Verhagen en zijn jonge vrouwElse waren met hem meegekomen om te luisteren. Toen André klaar was, keken de politieman en de advokaat elkaar even aan. „Tja", zei Broekman dan, „U be grijpt wel, meneer Boorneman, dat uw verdwijning inderdaad verdacht moest lijken. De verklaringen van de mensen, die in gezelschap van de vermoorde en u de avond hadden doorgebracht, waren vrij vaag met betrekking tot de vraag, of U en de vermoorde elkaar kenden en of er vijandschap tussen u bestond. Zo doende hebben wij werkelijk in de aan vang rekening moeten houden met de mogelijkheid, dat u de misdaad op uw geweten had. Ik twijfel er niet aan, of wij hebben juffrouw Uittenterpe daar door reden van ongerustheid en zelfs ver ontwaardiging gegeven!" „Nu is het raadsel van uw verdwijning opgelost", merkte Ernst op. „Maar wij vonden in een andere kamer de ver dwenen mannen Jörgensen en Dupont. Wat moeten wij daarvan denken? Wat moeten we er vooral van denken, dat die twee evenals u opgesloten waren? Ik kan niet zeggen, dat de zaak eenvoudiger geworden is". „Volkomen waar", stemde inspekteur Broekman toe, een tikje mistroostig. „We hebben u gevonden, maar het raadsel zelf is daarmee nog een raadsel gebleven" „Ik ben benieuwd, wat Sven meege maakt heeft", bracht Else Verhagen plot seling naar voren. Er werd op de deur geklopt. Een ver pleegster verscheen. „Inspekteur, wilt u even aan de telefoon komen?" Broekman volgde de verpleegster. De deur ging dicht en de mensen, die in de ziekenkamer achter bleven, keken el kaar aan. André Boorneman was door het vertellen van zijn belevenissen be hoorlijk vermoeid. Na zijn mislukte po ging om te vluchten was hij voortdurend in een toestand van halve bewusteloos heid geweest, het gevolg van injekties, die hem waren toegediend. Het zou vol gens de direkteur-geneesheer van het ziekenhuis nog een paar dagen duren voordat hij volkomen over de inwerking van deze injekties heen was. De deur ging weer open. Inspekteur Broekman stond op de aremepl. Hij zag er uit, of hij niet meer wist, hoe hij het had. Hij bleef in de kamer staan op enige afstand van het bed, waarop André lag. Hij staarde de drie in het vertrek beur telings aan, zwijgend en toen.„De bende is geknipt Het kwam er uit als een ontploffing! Ernst Verhagen sprong overeind, alsof hij door een wesp was gestoken. „Wat?" Broekman schudde zijn hoofd energiek, als om een droombeeld te verjagen. Kom- missaris te Kempe was zelf aan de tele foon. Hij vertelde mij, dat de politie er in geslaagd was, de bende misdadigers te omsingelen en gevangen te nemen. Ver der zei hij niets. Bijzonderheden zouden we later wel te weten komen volgens hem". „Heeft Sven dus succes gehad?", vroeg Else Verhagen. „Dat veronderstel ik", zei de inspek teur. „Maar of de arrestatie is gebeurd als gevolg van de naspeuringen van in spekteur Ohlquist, is me niet verteld. Het kan echter moeilijk anders, want verder was niemand van de politie met het on derzoek in deze zaak bezig". Kommissaris te Kempe was die nacht persoonlijk op het hoofdbureau van po litie gebleven, omdat hij wist, dat in spekteur Broekman met zijn Deense kol- lega en een aantal manntejes van de recherche er op uit waren. Hij had be richt gekregen, dat de inspekteur, de ad vokaat en een rechercheur in de onder aardse woning waren gevonden. Hij wist eveneens, dat André naar het ziekenhuis was gebracht. Hij had gehoord, dat Sven kom! heb achter een vrachtauto aan zat. En hij te overdenken of het nog zin had lai op bureau te blijven, toen de tele: belde. „Met de kommissaris", zei hij met hoopvolle stem. „Bonne nuit, monsieur de saire", zei een bekende stem. „Aha, inspekteuh Ohlquist!" „Inderdaad, kommissaris, ik ontdekking gedaan. Maar ik heb assistentie nodig. Stuurt u zo snel a kunt een flink aantal manschappen auto naar het huis van mijn zwager, Verhagen, U weet het adres. Ik ben< voor het huis". Toen heerste er hoogspanning in hoofdbureau van politie! De kommis in eigen persoon trommelde alle best bare manschappen bij elkaar. De valwagen, de inspektiewagen van de keerspolitie en enige andere auto's den binnen een paar minuten vooi poort en de agenten rolden er in haast bijna in. Ronkend stoven de zi wagens weg naar het huis van mr. hagen. Op de weg stond een eenzame stalte, die fel werd verlicht door de b dels van de koplampen. Het was Ohlqi „Uitstappen en stil zijn", zei korr- saris te Kempe even later, nadat hij paar woorden met Sven had gewissel (Wordt vervolge

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1958 | | pagina 4