Hout de omvangrijkste grondstoffen-
bron ter wereld.
Het Masker
bezorgde toneel lief hebbers
een genotvolle avond
Raadsel in Nijmegen
„De Lindeboom-Texel" was woensdag
avond tot de laatste stoel bezet, ja er
moesten zelfs nog zetels worden aange
voerd, toen de heer John H. ter Laak,
houtexpert en bouwkundig adviseur, te
Amsterdam, daar zijn vierde causerie
hield over een materie, waarmede hij als
het ware is vergroeid. Ja, zelden hebben
wij een spreker kunnen beluisteren, die
uit zulk goed hout is gesneden. Is het een
wonder, dat ook nu weer zovelen uit alle
windstreken naar hem zijn komen luis
teren? Timmerlieden en meubelmakers,
aannemers, schrijnwerkers, en misschien
zaten er zelfs wel volbloed jutters tussen,
die hoopten te kunnen vernemen met
welke wind het mooiste hout naar de
kust drijft, want de heer Ter Laak is een
expert, die overal een waardevol ant
woord op weet te geven. Zijn enthousias
me voor het onderwerp hout werkt aan
stekelijk en wij zijn ervan overtuigd, dat
het hout na zo'n lezing door menigeen
weer eens van een heel andere kant be
keken wordt. Wel, dat is dan ook de
opzet van zulke avonden, die nl. georga
niseerd worden onder auspiciën van het
houtvoorlichtingsinstituut en de plaatse
lijke houthandel en industrie.
De heer Ter Laak liet de aanwezigen
het hout de revue passeren, zoals wij het
dagelijks mede maken doch waarbij men
nimmer stilstaat.
Vanaf de lucifer die voor de sigaret
wordt gebruikt deze is van populieren,
groeit in eigen land, waarvan jaarlijks
450 miljoen doosjes worden gebruikt
tot aan het efficiënt medewerken aan de
bouw-industrialisatie. Er is voldoende
hout op de wereld om de woningnood te
kunnen opvangen in een houtbouw ook
wanneer wij geïndustrialiseerd de wo
ningbouw willen toepassen hetgeen een
belangrijke kostenbesparing betekent en
een betere bouwkwaliteit zal opleveren.
De wereld-houtaanwas (van het wereld
oppervlak is Vs bebost) biedt de moge
lijkheid tot nog grotere toepassing. De
jaarlijkse aanwas kan gesteld worden op
7 miljard kubieke meter
Tussen de sigaret en een moderne kap
constructie ligt een hoeveelheid produc
ten en arbeidsmogelijkheden, waar vrij
wel niemand ooit aan gedacht heeft. Er is
vrijwel geen mens te vinden wiens leven
of bestaan niet afhankelijk kan worden
gesteld van hout of een houtproduct,
want voor iedere industrie en voor ieder
doel is of wordt hout toegepast.
Oerwoud onder Amsterdam
Dat de vogels in de bomen nestelen is
ons bekend, doch dat ook de mens zijn
leven en beroep in de toppen der bomen
kan uitoefenen is ons duidelijk als men
weet dat het dichtste oerwoud ter wereld
onder Amsterdam te vinden is. Ruim
1.000.000 bomen, van 10 tot 18 meter be
vinden zich onder deze stad en allen
dragen zorg ervoor dat een grote schat
van cultuurwaarde reeds honderden ja
ren in tact blijft.
Voor de spoorlijn die een internationaal
contact mogelijk maakt heeft men over
deze wereldbol ruim 3 miljard dwars
liggers uitgestrekt, hetgeen neerkomt op
200 miljoen m3 hout (geschikt voor
20.000.000 houten huizen).
Voor de Nederlandse dagbladen moet
een jaarlijkse hoeveelheid van 450.000
m3 worden gereserveerd.
Hout is oud DOCH NIET ouderwets.
Houten pijpleiding
De nieuwe technische wetenschap be
dient zich hiervan. Honderden kilometers
houten pijpleiding (vaak met een doorlaat
van 2 tot 2Vs meter) worden gebruikt en
tonen hun waarde als persleiding voor
olie of zuurbevattende stoffen. Dat dit
niet gepaard behoeft te gaan met zware
afmetingen tonen ons de triplexbuizen
die veelal lichter (en goedkoper) zijn dan
elk ander hard materiaal en vragen geen
onderhoud.
De eerste triplex „Jaguar" die ons op
het scherm werd getoond bewijst dat hout
een sterke evolutie ondergaat, al zien wij
vaak dat dit materiaal uit onze omgeving
wordt verdrongen. De houten straat-
blokjes zijn verdwenen, doch deze worden
heden in groten getale voor industrie-
vloeren toegepast, waar men gebruik
maakt van de eigenschappen, koude, elec-
tra en geluids-isolerend te zijn om een
moderne bedrijfsmogelijkheid te schep
pen, waarvan zeer weinig onderhouds
kosten worden gevraagd.
Van schoenhakken tot kapspanten, van
muziekinstrumenten tot kunstzijde werd
het ons duidelijk gemaakt dat de struc
tuur van het materiaal vaak de reden is,
dat men van „koninklijk" hout spreekt.
Koninklijk omdat vele soorten een ka
rakter hebben dat de gebruiker een waar
borg geeft dat, hoe de tijden ook mogen
wisselen, hoe intensief het gebruik ook
mag zijn, steeds een vertrouwen hierin
gesteld kan worden.
Teakhout, Redwood, Palisander
Mahoniehout, ja zelfs Vuren, Dennen en
Grenehout hebben eigenschappen die
overal ter wereld reeds honderden jaren
hun karakter en kwaliteit hebben laten
Brandstofbesparing
De houtsoort hoeveelheid die op tien
duizendtallen gesteld kan worden
geeft een ieder de zekerheid een beroep
op dit materiaal te kunnen doen, zowel
bij mijnhout (250.000 m3 per jaar) als de
schachtgeleiders van Pitchpine, bij
scheepskielen van gelaagd en gelijmd
hout (tot 55 meter uit één stuk), deuren
of dubbele ramen (dit laatste biedt een
zeer belangrijke brandstofbesparing door
de grote thermische isolatie van de dub
bele glasconstructie).
Van Bois d'amour tot wierookhout,
voor elk wat wils werd deze avond be
handeld. Zowel in triplex waarin moge
lijkheden om motorkruisers geheel in
triplex samen te stellen zijn gelegen, tot
15 NOVEMBER KLAPROOSDAG
Hun namen waren Robert Ernest Tod
en Richard Douglas Tod. Zij werden ge
boren op 19 februari 1920 te St. Vital in
de Canadese provincie Manitoba.
Toen zij stierven, in de nacht van de
22ste juni 1943, waren zij nauwelijks 23
jaren oud.
Ons IJsselmeer werd hun vliegersgraf.
Robert Ernest Tod en Richard Douglas
Tod waren altijd samen geweest. Waar
Robert Ernest was, was Richard Douglas,
en omgekeerd.
Toen brak in september 1939 de oorlog
uit, die in Europa de vlam van de vrijheid
voor jaren zou doven.
„Ja", zei Robert Ernest tegen Richard
Douglas. „Ja", zei Richard Douglas tegen
Robert Ernest. En zij namen beiden vrij
willig dienst bij de R.C.A.F.
Duizenden mijlen ver, in de veilige
schoot van het onmetelijke Canada,
maakten zij Europa's vrijheid tot de hun
ne. Na een jaar training in Canada gin
gen Robert Ernest en Richard Douglas in
januari 1941 scheep naar Engeland. Hoe
innig beider levens met elkander verbon
den waren, blijkt uit de koele cijfers van
de militaire administratie. Hun regi
mentsnummers waren respectievelijk
R. D. Tod - R 91741 en R. E. Tod - R
91742.
Toen brak het grimmige uur aan,
waarop hun opleiding voltooid was. Voor
het eerst in hun leven dreigden Robert
Ernest en Richard Douglas van elkaar te
worden gescheiden; voor beiden een on
draaglijke gedachte. Samen waren zij
opgegroeid, samen hadden zij van het le
ven genoten als vrije Canadese jonge
mannen, samen zouden zij nu ook de
hachelijkheden van de oorlog onder ogen
zien.
Zij vroegen en kregen van de R.C.A.F.
een speciale vergunning om bij dezelfde
vliegtuigbemanning te worden inge
deeld.
De hachelijkheden van de oorlog
Robert Ernest en Richard Douglas maak-
de constructieve en technische details
van een geïndustrialiseerde bouwwijze
werden behandeld en aan de hand van
dia-positieven toegelicht.
De huidige houtresearch over de ge
hele wereld biedt vele nieuwe perspec
tieven.
De technische staf van het Houtvoor-
lichtings Instituut streeft er naar om
ieder die met hout omgaat in raad en
daad te steunen. Elk probleem wordt
onderzocht en reeds zijn vele brochures
en handleidingen aanwezig die het moge
lijk maken een moderne houtkoers te
varen, waarbij het devies wordt gesteld:
Pas hout daér toe, waar het esthetisch
en economisch verantwoord is met ge
bruikmaking van de voorhande zijnde
technische zekerheden, zodat de machtig
ste grondstoffenbron ter wereld „Hout"
zijn diensten met nog grotere voldoening
kan aanbieden".
Niet alleen genoot deze lezing aller
aandacht: er was ook een film, waarnaar
men geboeid gekeken heeft. Hierop zagen
wij het volledige levenspad van het hout:
van boom tot bouwwerk uitgestippeld.
Al met al dus een kostelijke en bovenal
leerzame avond. Gaarne tot ziens!
ten er in alle bittere ernst kennis mee in
april 1943, toen hun vliegtuig boven het
Engelse Kanaal tot dalen werd ge
dwongen. Dank zij het dappere gedrag en
het uitstekende werk van Robert Ernest
aan de radió-installatie was de gehele
bemanning binnen een kwartier gered.
Maar het noodlot is onverbiddelijk.
Nauwelijks twee maanden later in de
nacht van 22 juni 1943 werd het vliegtuig
van Robert Ernest en Richard Douglas
boven het IJsselmeer neergeschoten. En
wat het leven niet gelukt was, gelukte de
dood. De onafscheidelijken werden ge
scheiden. Richard Douglas werd begraven
in Andijk, Robert Ernest in Medemblik.
Twee plaatsen in het vlakke Noordhol
landse land, waarvan een Canadese moe
der in St. Vital nog nimmer had gehoord.
Zij, die de wensen van haar zoons zo goed
kende, kende hun laatste verlangen. Het
stoffelijk overschot van Richard Douglas
werd na de oorlog herbegraven in Me
demblik.
Eilandgenoten,
In ons land liggen meer dan 30.000
geallieerde soldaten begraven, die het
hoogste gaven opdat wij het hoogste zou
den genieten: Vrijheid. 15 november is
hun dag: Klaproosdag!
Ieder jaar weer groeit het aantal aan
vragen van nabestaanden om in de gele
genheid te worden gesteld, de oorlogs
graven te bezoeken. Het Nederlandse
Oorlogsgraven Comité doet wat het kan,
maar talloze nabestaanden wachten nog
op de kans die hun zal worden geboden
om eenmaal te kunnen staan bij het graf
van hem, die ging om nooit terug te
keren. Zij wachten op U! Op uw gift!
Laat op 15 november de klaproos weer
het bewijs zijn, dat wij Nederlanders het
offer van onze gesneuvelde bevrijders
niet zijn vergeten.
TEXELSE HOND KAMPIOEN
De whippet van de heer Jp. Veldkan
Burgwal, Den Burg, heeft op de intens
tionale hondententoonstelling te Utree
het kampioenschap behaald als het bes
dier van zijn ras. Hierdoor verwierf z
eigenaar de gouden medaille, de Oran
prijs, beschikbaar gesteld door H.M,
koningin.
De heer Heijmans, Molenstraat,
haalde met zijn Saloeki een 4de prijs
de open klasse; eveneens een mooi res
taat dus.
ZWARTE PIET OP MARKT
Een (mollige) Zwarte Piet heeft zi
maandag een uurlang de gulheid ze!
getoond door een mandvol pepermopp
en wat dies meer zij aan de kinderen
te delen. Zwarte Piet werd belegerd i
Groeneplaats tot Binnenburg. Maar
2ette braaf door, voortdurend als i
Rattenvanger van Hameln de jeugd a;
ter zich aan slepend. Het waren vooral
(georganiseerde) marktkooplieden, die
activiteit van Piet met voldoening gi
sloegen, want tenslotte handelde hij
hun opdracht.
MOTORSPORTNIEUWS
De motor-, auto- en bromfietsd
Texel organiseert morgenavond in saiw
werking met de Castrol Olie Mij
filmavond. Zie ook de adv.
Zaterdagavond wordt de tradition
snertrit verreden. Zaterdag leest U d
meer over in de adv.
Kees Dros Bzn., Midden-Eierland, v,
zondag te Anna Paulowna nr. 1 bij
nieuwelingen tijdens de nationale mot
trial, waaraan tien Texelaars deelnam
WAT HET
IVOREN
BEELDJE
VERTELDE
50. Dat is het afgesproken teken; nauwe
lijks raakt de hoed het dek of vier vlijm
scherpe messen snijden het zware zonne
scherm los, dat met de dikke rondhouten
op het dek valt. De enige zeerover die er
niet onder ligt, krijgt het hout op zijn
kop en is voorlopig uitgeteld. Wel komen
er direct kogels en sabels door het zeil,
doch dat gebeurt in het blinde weg en
raakt niemand. De manschappen, die
eerst heel deemoedig in een hoek ston
den, rennen nu over het zeil en meppen
overal waar dat bol staat. Ze laten zich
zelfs zomaar uit het want vallen en dat
is niet leuk als je er onder ligt. Als het
zeil niet meer beweegt rollen ze het net
jes op. De gekneusde piraten willen ze
gelijk overboord smijten, maar dat vindt
de schipper niet goed. Hij weet wel dat
ze onverbeterlijk zijn, hij heeft echter een
goede bui; dus; stop ze zonder wapens
weer in de volgboot en laat ze met één
vaatje water maar aan land zien te ko
rden. Ze krijgen nog gezelschap van de
mannen die op het kaperschip gebleven
waren en die zich nu zonder strijd over
geven. De buit is geweldig. Er zijn aan
boord Spanjaarden, die zeker als slaven
verkocht zouden worden. Die worden nu
gijzelaars en gaan er dus ook op vooruit.
Het ruwe zilver dat ze vinden wordt over
de twee schepen verdeeld en de kaper
krijgt een prijsbemanning. Het laatste
wat de schipper meeneemt zijn een paar
zware metalen lampen; brons voor zijn
kleine kanonnen. Samen zetten de twee
schepen nu de thuisreis voort. De mannen
praten over niets anders dan „de krijgs
list van Gerrit Dirckzn" en „wat zullen
we met ons prijsgeld doen?
(Wordt vervolgd)
De liefhebbers van goed toneelspel
hebben zaterdagavond in „De Oranje
boom" hun hart kunnen ophalen, want de
toneelgroep „Het Masker" heeft een uit
stekende opvoering gegeven van „Drijf
zand", een toneelspel in drie bedrijven.
De laatste tijd gingen op Texel ge
ruchten als zouden Kunstkring en tele
visie het amateurtoneel zeer veel afbreuk
doen, maar toen de voorzitter, de heer M.
Moojen, de avond opende werd hij ge
confronteerd met een behoorlijk gevulde
zaal Zeker, er waren nog tientallen stoe
len onbezet, maar de hausse, die zich na
de oorlog voordeed, is nu eenmaal voor-
bij.
Met „Drijfzand" koos „Het Masker" een
stuk, dat bekroond werd. In de verwach
tingen is men niet teleurgesteld en ook
kan men met genoegen op deze avond
terugzien voor wat het geboden spel
oetreft.
Onder regie van de heer H. C. Prins
heeft men het toneelspel van Mare Fon
tenel en Oscar Ferket volledig in de ge
wenste kleur kunnen krijgen. Mét de
nodige dosis glansverf, mogen wij wel
zeggen!
Het verhaal verplaatst ons naar een
onherbergzaam gebied, waar de pioniers
met taaie volharding de hun opgedragen
taak uitvoeren. In dit geval is de mijn
hun décor. Wij maken kennis met aller
lei slag volk en allerlei spannende situa
ties. Natuurlijk speelt Amor een belang
rijke rol!
Benjamin ter Schoot (de heer P. Haker)
had het met de keuze van zijn tweede
vrouw Adeline (mevr. van der Struys)
niet al te best getroffen. Het was een
(hooghartige) feeks, die vooral het leven
zuur trachtte te maken van Ben's doch
ter Barbara (mevr. M. van der Vis-van
der Slikke), die haar man verloren heeft.
Ben raadt Barbara aan weer te trouwen,
opdat het geroddel over haar eindigt.
Jesse, mijningenieur (de heer B. Heer
schap) maakt haar aanvankelijk het hof,
maar hij herneemt afstand, omdat hij de
kritiek van zijn (goede) familie schuwt.
Ten lange leste huwt ze Klaus (de heer
G. Witvliet) een werkopzichter, een ruwe
bonk, maar met blanke pit. Jesse keert
later terug en wil haar opnieuw ver
overen, maar zij wijst hem de deur, of
schoon ze helemaal niet van Klaus houdt.
Jesse blaast de mijn op met het doel
Klaus uit de weg te ruimen, maar deze
overleeft de aanslag. Hij is zwaar
wond. Dina, de meid (mej. E. Verstef
verpleegt hem liefdevol. Klaus verdt
Barbara van medeplichtigheid aan
aanslag en keurt haar geen blik waar
rnaar eer het doek voor de laatste n
valt hebben ze elkaar voor altijd gev
den.
„Ben" was financiëel geheel en i
hankelijk van zijn „Adeline", die
voortdurend het bloed onder de na
vandaan haalde. Hij moest even voi
durend de grootste zelfbeheersing aas
dag leggen, om een conflict te vermiji
Hoe zeer hij zich deze situatie aanti
stond op zijn gezicht te lezen. „Ben"
hierin zijn toneelroutine ten volle
leven en wederom tonen welk een go
kracht „Het Masker" in hem heeft
„Adeline" was de antipathie in
persoon. Wrang, scherp, bits, zelfzucl
ontaard zouden wij kunnen zeggen.
stekend vertolkt. „Barbara" verd
eveneens een compliment. Onder alli
sterk wisselende omstandigheden
zij een uitnemende opvatting van 1
taak. Zij was vooral goed tijdens de'
tige scènes, waarbij haar leven en
zijn mitsgaders dat van anderen gem
was.
„Dina" zette inderdaad een goed br
bare meid op de planken en later
verpleegstertje, dat je naar een ver
ging van de kuur zou doen verlangen
„Jesse" droeg ook bij tot het
van deze avond. Dit werd een van
beste rollen, die wij tot dusverre van)
gezien hebben.
„Klaus" had ontegenzeglijk de a'.
zwaarste rol. Hij wist er allengs gr
diepte in te leggen met spel, dat
respect zal hebben afgedwongen.
„Orke" de heer J. Schotanus -
een veredelde nar, die zijn bijrol met
zondere charme voor het voetlicht bn
Het was jammer, dat de grimering
Klaus niet zo bijzonder gelukt was,
tegenstelling tot die van Orke.
De toneelaankleding was met zorg
gevoerd.
In zijn slotwoord sprak de voorzitte
hoop uit, dat de bezoekers bij een
gende opvoering wederom van de p
zouden willen zijn, „opdat het amat
toneel van ons eiland" kan blijven vo
bestaan. Moge de toekomst hier een
stig antwoord op kunnen geven!
FEUILLETON
door G. PLANTEMA
35. André Boorneman wist niet hoe het
kwam, maar door dit voorstel verdween
ineens al zijn vertrouwen in de woorden
van deze man. De gemaskerde praatte
gemoedelijk en welwillend en toch toen
hij dit plan uitlegde kreeg de jongeman
de indruk, dat het eigenlijk uitsluitend
hierom ging. De man wilde hem het land
uit hebben, hem opbergen bij kennissen
in een rustige afgelegen streek en dan?
André zweeg. Het was moeilijk na te
gaan, waarom deze achterdocht plotseling
weer de kop had opgestoken. Maar dit
gevoel liet zich niet wegredeneren. En
zolang het er was, kon hij onmogelijk op
het voorstel ingaan..
André keek de man aan. Hij zag de
ogen, die door het masker werden vrij
gelaten. Hij kreeg plotseling een sterke
afkeer van de man. Toen deed hij impul
sief iets, dat hij niet had moeten doen.
Maar hij voelde zich weer sterk en ge
loofde dat nu de kans bestond om weg te
komen.
Hij bewoog zich in bed en kwam met
de armen boven het dek uit. De man
dacht, dat hij rusteloos was door het na
denken over het voorstel. Maar André
Boorneman rukte de dekens van zich
af. Hij kwam overeind. Hij gaf de man
een duw, zodat deze verrast door de
aanval, van zijn stoel viel. De jongeman
greep het zware boek, dat zuster Miquèle
hem had gebracht en daarmee gaf hij de
liggende man een slag op het hoofd om
hem bewusteloos te maken. Dat gelukte!
De man kreunde even en bleef roerloos
liggen.
André Boorneman hijgde zwaar. Dat
kostte inspanning en een moment draaide
de kamer om hem heen. Toen stapte hij
naar de deur, die niet op slot was. Hij
trok die open. Hij kwam in een gang,
die helder verlicht was. Er was geen
mens te zien. Het was doodstil. Hij liep
de gang in, nadat hij de deur achter zich
had dicht getrokken en de sleutel, die in
het slot stak, had omgedraaid. Er waren
deuren. Ja, welke deur moest hij in?
Toen stond ineens aan het andere einde
van de gang zuster Miquèle.
„Quelle bêtise!" riep die. Zij rende op
hem af, met een hand in een schortzak.
Toen was zij vlak bij. Zij botste tegen
hem aan. Hij viel. Zij stak een hand uit.
Hij voelde een prik in zijn arm als van
een naald.... André Boorneman's ont
vluchtingspoging was mislukt.
TIENDE HOOFDSTUK
INSPEKTEUR BROEKMAN had ge
luisterd naar het lange verhaal, dat An
dré had gedaan. Mr. Ernst Verhagen en
zijn jonge vrouwElse waren met hem
meegekomen om te luisteren. Toen André
klaar was, keken de politieman en de
advokaat elkaar even aan.
„Tja", zei Broekman dan, „U be
grijpt wel, meneer Boorneman, dat uw
verdwijning inderdaad verdacht moest
lijken. De verklaringen van de mensen,
die in gezelschap van de vermoorde en u
de avond hadden doorgebracht, waren
vrij vaag met betrekking tot de vraag, of
U en de vermoorde elkaar kenden en of
er vijandschap tussen u bestond. Zo
doende hebben wij werkelijk in de aan
vang rekening moeten houden met de
mogelijkheid, dat u de misdaad op uw
geweten had. Ik twijfel er niet aan, of
wij hebben juffrouw Uittenterpe daar
door reden van ongerustheid en zelfs ver
ontwaardiging gegeven!"
„Nu is het raadsel van uw verdwijning
opgelost", merkte Ernst op. „Maar wij
vonden in een andere kamer de ver
dwenen mannen Jörgensen en Dupont.
Wat moeten wij daarvan denken? Wat
moeten we er vooral van denken, dat die
twee evenals u opgesloten waren? Ik
kan niet zeggen, dat de zaak eenvoudiger
geworden is".
„Volkomen waar", stemde inspekteur
Broekman toe, een tikje mistroostig. „We
hebben u gevonden, maar het raadsel
zelf is daarmee nog een raadsel gebleven"
„Ik ben benieuwd, wat Sven meege
maakt heeft", bracht Else Verhagen plot
seling naar voren.
Er werd op de deur geklopt. Een ver
pleegster verscheen. „Inspekteur, wilt u
even aan de telefoon komen?" Broekman
volgde de verpleegster.
De deur ging dicht en de mensen, die in
de ziekenkamer achter bleven, keken el
kaar aan. André Boorneman was door
het vertellen van zijn belevenissen be
hoorlijk vermoeid. Na zijn mislukte po
ging om te vluchten was hij voortdurend
in een toestand van halve bewusteloos
heid geweest, het gevolg van injekties,
die hem waren toegediend. Het zou vol
gens de direkteur-geneesheer van het
ziekenhuis nog een paar dagen duren
voordat hij volkomen over de inwerking
van deze injekties heen was.
De deur ging weer open. Inspekteur
Broekman stond op de aremepl. Hij zag
er uit, of hij niet meer wist, hoe hij het
had. Hij bleef in de kamer staan op enige
afstand van het bed, waarop André lag.
Hij staarde de drie in het vertrek beur
telings aan, zwijgend en toen.„De
bende is geknipt
Het kwam er uit als een ontploffing!
Ernst Verhagen sprong overeind, alsof hij
door een wesp was gestoken. „Wat?"
Broekman schudde zijn hoofd energiek,
als om een droombeeld te verjagen. Kom-
missaris te Kempe was zelf aan de tele
foon. Hij vertelde mij, dat de politie er
in geslaagd was, de bende misdadigers te
omsingelen en gevangen te nemen. Ver
der zei hij niets. Bijzonderheden zouden
we later wel te weten komen volgens
hem".
„Heeft Sven dus succes gehad?", vroeg
Else Verhagen.
„Dat veronderstel ik", zei de inspek
teur. „Maar of de arrestatie is gebeurd
als gevolg van de naspeuringen van in
spekteur Ohlquist, is me niet verteld. Het
kan echter moeilijk anders, want verder
was niemand van de politie met het on
derzoek in deze zaak bezig".
Kommissaris te Kempe was die nacht
persoonlijk op het hoofdbureau van po
litie gebleven, omdat hij wist, dat in
spekteur Broekman met zijn Deense kol-
lega en een aantal manntejes van de
recherche er op uit waren. Hij had be
richt gekregen, dat de inspekteur, de ad
vokaat en een rechercheur in de onder
aardse woning waren gevonden. Hij wist
eveneens, dat André naar het ziekenhuis
was gebracht. Hij had gehoord, dat Sven
kom!
heb
achter een vrachtauto aan zat. En hij
te overdenken of het nog zin had lai
op bureau te blijven, toen de tele:
belde.
„Met de kommissaris", zei hij met
hoopvolle stem.
„Bonne nuit, monsieur de
saire", zei een bekende stem.
„Aha, inspekteuh Ohlquist!"
„Inderdaad, kommissaris, ik
ontdekking gedaan. Maar ik heb
assistentie nodig. Stuurt u zo snel a
kunt een flink aantal manschappen
auto naar het huis van mijn zwager,
Verhagen, U weet het adres. Ik ben<
voor het huis".
Toen heerste er hoogspanning in
hoofdbureau van politie! De kommis
in eigen persoon trommelde alle best
bare manschappen bij elkaar. De
valwagen, de inspektiewagen van de
keerspolitie en enige andere auto's
den binnen een paar minuten vooi
poort en de agenten rolden er in
haast bijna in. Ronkend stoven de zi
wagens weg naar het huis van mr.
hagen. Op de weg stond een eenzame
stalte, die fel werd verlicht door de b
dels van de koplampen. Het was Ohlqi
„Uitstappen en stil zijn", zei korr-
saris te Kempe even later, nadat hij
paar woorden met Sven had gewissel
(Wordt vervolge