Groen s in het harL,
Feestelijke heropening Waalder Dorps
huis door succesvol optreden van
,,'t Amateurtje
Nachtelijke snert rit kiveekte nieuwe
verkeer skampioenen
Setter-Set
U REIST
(fOENSDAG 19 NOVEMBER 1958
TEXELSE
T3e JAARGANG No. 730J
COURANT
Uitgave N.V. v.h. Langeveld de Rooij
Joekhandel Drukkerij Bibliotheek
Ben Burg - Texel Postbu» 11 - Tel. 11
Verschijnt woensdags en zaterdags
Bank: R'damse Bank, Coöp. BoerenL
Bank. Postgiro 652. - Abonn.pr. 2,25 p.
kwart, -f 20 ct incasso. Adv. 10 ct p. mm
Ork"
Toen in De Waal destijds bekend werd,
dat de hogere, ja hoogste autoriteiten hun
goedkeuring hadden gehecht aan de plan
nen tot de stichting van een nieuwe lage-
1 re school ging er een luid hoera op: het
Igebouw, waarin meester Keijser de ene
generatie na de andere eer, deugd en
wetenschap had bijgebracht, kraakte in al
r'n voegen. Een totaal uit de tijd geraakt
pand, dat misschien nog eens dienst zou
kunnen doen als pakhuis of rommelhok.
Maar de geschiedenis wilde het anders:
we kunnen het restaureren, als we er
allemaal de schouders onderzetten zou er
misschien een bruikbaar dorpshuis van te
maken zijn, zo meenden enkelen. De
meesten zullen daar wel een zwaar hoofd
in gehad hebben. Zou het n.l. geen goed
geld naar kwaad geld gooien worden?
Het plan weid qelukkiq niet meteen
van de baan qeschoven, maai noq eens
van alle kanten bekeken. Expeits wei-
du in de aim genomen, vooial finan
ciële expeits, want plannen maken is
gemakkelijk, ze uitvoeien op een wijze,
die veiantwooid is, moeilijkei
Een doipshuis! Op dat ene aanlokke
lijke, aantiekkelijke wooid vooial, weid
allenqs aller concentiatie qeiicht. „Ons
doipshuis".
Het dorp De Waal bezat eens twee
café's. De tand des tijds speelde er z'n
bekende rol mee. Nieuwe café's? Geen
kastelein, die het aandurfde, want de
jeugd had trekkersbloed in de aderen ge
kregen: ze bleven zondagsavonds niet
tussen Oosterenderweg en Bomendijk
rondhangen, maar trokken naar Den
Burg, waar een bioscoop was gaan
draaien en andere ontspanningen hun
aandacht opeisten.
Bloeiend dorpsleven
Zodoende was in De Waal het dorpse
contact nogal moeilijk geworden. Tot
misnoegen van iedereen, want kent U één
dorp, waar de gemeenschap zo sterk
bloeit als daar? Aan die gemeenschapszin
is het dan ook te danken, dat De Waal
thans een dorpshuis rijk is, waarop alle
andere dorpen jaloers kunnen zijn.
De som der gezelligheid van „Bellevue"
en „Rijzende Maan" in het kwadraat zou
daar niet aan hebben kunnen tippen. Het
is gezellig schrijven over zulk een onder
werp, waarin alle actieve Waalders hun
hart en ziel hebben willen leggen. Het
was bij de laatste restauratie het twee
de stadium van de metamorfose van gam
mele school tot knus dorpshuis zó, dat
oe werkkrachten allemaal vrijwilligers
huis en haard vergaten met als gevolg,
dat vrouwlief op een gegeven moment
naar het opratieterrein stevende en daar
de vraag stelde of er nog iets anders op
de wereld bestond dan 'n dorpshuis. Die
vraag werd dan zonder dralen ontken
nend beantwoord.... waarop vrouwlief
capituleerde, misschien wel hoofdschud
dend om zoveel fanatisme.
Maarbij de officiële (her-)opening
van het dorpshuis waren diezelfde vrou
wen maar wat trots op het rusultaat, door
hun wederhelft behaald!
Heropend, want op 16 februari van het
vorige jaar was het dorpshuis reeds offi
ciéél in gebruik -genomen. Op die datum
was het echter nog niet „af". Eerst dezer
dagen kon werkelijk de laatste hand
worden gelegd. Door wie? Wij aarzelen
bij de vraag of het noemen van namen
geen riskante zaak is! Laten we allereerst
alle werkers massaal huldigen, want
We herhalen het die oude school van
meester Keijser kent U niet meer terug.
Een nieuw plafond, frisse kleuren waar
de schilders actief waren en dat waren ze
alom, een ruime garderobe, een piek-fijn
toneeltje, een zeer geschikte schmink-
ruimte. Men kan tevreden zijn.
P.H. Polder, als grimeur nog bezig was
met het aanbrengen van snorren, bakke
baarden, wenkbrauwen en de nodige
kleurtjes uitsmeerde, stapte, voorzitter W.
Albers op het podium om de geschiedenis
van het dorpshuis in vogelvlucht de revue
te laten passeren Wij hebben geboft, dat
we voor 1 januari 1957 met de dorpshuis
plannen waren gestart, want anders zou
de investeringsbeperking ons parten heb
ben gespeeld. Op 16 februari 1957 werd
het gebouw geopend. Men vond de res
tauratie weliswaar nog niet helemaal ge
slaagd, maar het geld was op en De Waal
wilde zo graag starten. Er was immers
grote behoefte aan het gebouw, waarvan
diverse verenigingen zouden kunnen pro
fiteren. Gelukkig, dat het gemeentelijke
subsidie zo vlot afkwam, zodat de nog
niet betaalde rekeningen gezegeld konden
worden opgeborgen. Wij danken dat voor
al aan burgemeester De Koning, die bij
zondere belangstelling voor het dorps
huiswerk aan de dag legt.
„DE HAVENKANTERS" OPENEN
HET SEIZOEN
„De Havenkanters", het muziekgezel
schap van Oudeschild, is voornemens om
op zaterdag 22 november a.s. in Midden-
Eierland een gloednieuw programma te
brengen. Voor dit doel heeft de firma J.
Klomp een tweetal nieuwe décors ver
vaardigd en wel voor de Postkoets en
voor Ik sta op wacht. Wij hopen, dat de
muzikale Oudeschilders veel succes zullen
oogsten.
Op zaterdag 20 december wordt het
programma in Oudeschild zelf herhaald.
AGENDA VAN DE
CULTURELE RAAD
Woensdag 19 november
Den Burg, Bejaardensociëteit, filmmiddag
over de visserij en visvoeding.
Oudeschild, filmavond over de visserij in
het Eigen Gebouw.
Donderdag 20 november
Den Burg, Landbouwhuishoudschool,
boekbespreking „De kinderen van Jubo"
voor Plattelandsvrouwen.
Den Burg „De Zwaan", W. van Iependaal
spreekt over Volkstaal en volkshumor
voor r.-k. ontwikkelingsclub.
Vrijdag 21 november
De Koog, Ned. Herv. Jeugdhuis, Bazar
t.b.v. de kleuterschool.
Zaterdag 22 november
Oosterend, intocht Sint Nicolaas.
Midden-Eierland, uitvoering „Haven
kanters" in o.l. school.
De Koog, Ned. Herv. Jeugdhuis, Bazar
t.b.v. de kleuterschool.
Voorziet in een grote behoefte
Men is dubbel en dwars tevreden. Dat
bleek overduidelijk tijdens de feestelijke
heropening op vrijdagavond j.l. Natuur
lijk waren B. en W. uitgenodigd en het
spreekt vanzelf, dat burgemeester De Ko
ning en de beide wethouders present wa
ren. Ook de heer J. Veldstra, adjunct-
directeur van Gemeentewerken, gaf van
zijn belangstelling blijk. Ter gelegenheid
van deze heropening hadden de leden van
de Waalder toneelvereniging ,,'t Ama
teurtje" een toneelspel ingestudeerd, ge
titeld „De Dominee van Urk".
Terwijl mevr. Beumkes-de Radder,
De Waal was borg
De rijkssubsidie liet echter nog op zich
wachten en.het rijk wilde niet over
ae brug komen eer ook de provinciale
subsidie in kannen en kruiken zat. De ge
meente bood toen aan de provinciale sub
sidie alvast voor te schieten, maar dat
mocht niet. Wij hebben toen in De Waal
zelf geprobeerd een lening te sluiten en
op een daartoe bijeengeroepen vergade
ring was het benodigde geld binnen het
kwartier ingetekend!! Edoch, ook dat
accepteerde het rijk niet. Burgemeester
De Koning heeft toen weten te bereiken,
dat de gemeente het geld tóch mocht
voorschieten, waarna de rijksbijdrage
volgde. De heer Albers vertelde, dat het
gebouw met „eigen" krachten is gerestau
reerd. Dat beliep in totaal een kleine 400
werkuren. De Waal zelf moest rond
2000,opbrengen aan eigen werk of
dit bedrag in geld beschikbaar stellen. Op
7 oktober werd met het tweede deel der
estauratie begonnen. De heer P. J. Kooger
werd opgedragen 't toogvormig plafond te
maken. Ook werkte hij mede aan de
restauratie van andere onderdelen. Met
ere werd ook het werk van de schilders
genoemd: dat waren de heren Klomp,
Kooger, Bakelaar en niet te vergeten de
schilders van de dienst Gemeentewerken.
(„Noemt U ook vooral het werk van
meester Albers" zo fluisterde ons iemand
toe. Waarvan acte). Men had verzuimd de
verlichting op de begroting te plaatsen,
maar ook dit is voor elkaar gekomen.
„Door het enthousiasme waarmee ge
werkt is, zijn wij er financiëel uitge
sprongen".
Dank werd ook gebracht aan de heer
G. A. Oskam, die de correspondentie met
oe overzeese instanties voor zijn rekening
nam en zodoende een belangrijk aandeel
heeft gehad in het slagen van het plan.
„De hobbyclub kan volgende week met
een starten onder leiding van Kees van
Heerwaarden. De damesclub kan hier ook
weer bijeenkomen, alsmede de toneelver
eniging en het dansclu'oje. Binnenkort
nuuden wij onze leden- èn donateursver
gadering, ik hoop, zo besloot spreker, dat
de donateurs ook in groten getale aan
wezig zullen zijn.
Hierna werd het woord gevoerd door
burgemeester De Koning, die het dorps
huiswerk zeer belangrijk noemde. De
Waal is hier met het grootste succes aan
gaan werken. De sfeer van samen opbou
wen van hetgeen de dorpsgemeenschap
ten goede komt, kan hierdoor zoveel be
langrijker worden. Spreker gaf zijn grote
bewondering te kennen over hetgeen hier
tot stand is gekomen. Hij wenste De
Waal van harte geluk met deze activi
teiten, waarbij hij ook een compliment
richtte aan het adres van de gemeente-
schilders.
Relatief hoge kosten
Hierna verscheen Koos van Splunter
ten tonele om het stuk in te leiden. Ter
loops beval hij de te houden verloting ten
zeerste aan, omdat men nu eenmaal als
toneelvereniging, die aan een kleine zaal
gebonden is, dezelfde hoge kosten moet
dragen als een vereniging, die voor vele
honderden toeschouwers mag optreden.
Wel, het is later met die verloting prima
gelopen en Koos kon aan het slot dan ook
mededelen, dat ze dik tevreden waren!
„'t Amateurtje"
En toen kon het doek opgetrokken wor
den om de tonelisten het woord te geven.
„De Dominee van Urk" (P. Bakelaar)
kwam niet ten tonele als een man van
vlees en bloed, maar als een mysterieuze
verschijning. Wij werden n.l. geconfron
teerd met een zeer oude legende van een
dominee, die op Urk was beland en daar
zoveel invloed had gekregen, dat de men
sen met een kwaad geweten alleen reeds
bij de gedachte aan die figuur begonnen
te sidderen. Eeuwen geleden was hij be
graven, maar hij spookte er volgens velen
nog rond met onverflauwde energie.
Wij maken dan verder kennis met de
familie Romkes, een vissersfamilie. Rie-
kelt (A. Kager) kan zo zoetjesaan op de
pensioengerechtigde leeftijd aanspraak
maken, maar hij wenst zijn plaats van
schipper aan niemand af te staan, tot
grote spijt van zijn zoon Lub (M. Reij), die
een geboren zeeman is, in tegenstelling
tot zijn zoon Age (W. Albers), die een
broertje dood aan het water heeft. Aaike
(mevr. J. Reij-Schoenmaker), dochter van
de drankzuchtige Louwe Snoek (J. Ver
ijzer) is hopeloos verliefd op Lub, maar de
ouwe Riekelt zet haar voortdurend de
voet dwars. Als Lub trouwt is toch de
eerste voorwaarde, dat hij schipper wordt
en vader bakzeil moet halen. Riekelt laat
zich ook niet raden door zijn lieftallige
vrouw (mevr. N. Plaatsman-van der
Slikke) en zelfs de geest van de dominee,
die hem met hel en verdoemenis bedreigt,
weet hem voorshands niet te temmen. Hij
wordt min of meer malende, want tijdens
noodweer, waarbij de botter bijna ver
gaat, smijt hij Lub over boord. Meteen
heeft hij echter spijt van zijn daad en
springt hem na om hem te redden. Het
verhaal is doorweven van dramatische
scènes, die hun hoogtepunt bereiken als
men Age dood waant. Maar Age komt
levend en wel terug. Lub maakt ruzie
met Aaike, omdat zij zich ernstig zou
hebben misdragen, maar te elfder ure
komt alles in het reine, zodat de ontkno
ping een happy ending impliceert.
De zaal, die uitstekend bezet was, za
terdagavond, de tweede uitvoering, moes
ten nog vele stoelen worden aangesleept!,
genoot zeer van het boeiende verhaal, dat
keer op keer bijzonder aardige taferelen
bevatte. De rollen waren uitstekend ver
deeld en de heer Albers kan dan ook als
regisseur met voldoening op het resultaat
terugzien. Mevr. Plaatsman stond voor
het eerst voor het voetlicht, terwijl P. Ba
kelaar ook nog niet eerder aan een to
neelspel had medegewerkt. Wel, beiden
hadden een prima opvatting van hun
taak. A. Kager deed het goed als de oude
Riekelt, een verre van gemakkelijke rol
en ook volstrekt geen „dankbare" rol. M.
Reij zette een volkomen aanvaardbare
visserszoon-met-ambitie op de planken.
Hij wist heel goed uit te dragen hetgeen
in hem omging. W. Albers speelde met
kennelijk plezier de rol van Age. Inder
daad had hij helemaal niet de aanleg voor
een zeemanscarriëre.
J. Verijzer was hier de enfant terrible,
die zelfs onder de nijpendste situaties het
oog op Schiedam gevestigd hield. Er is
hartelijk om zijn optreden gelachen. Hij
was een der beste krachten! Mevr. Reij
verdient eveneens een pluim voor haar
ongekunsteld spel: ook ten aanzien van
bet toneelspel viert in den huize Reij-
Schoenmaker de emancipatie hoogtij.
De tweede opvoering, zaterdagavond j.l.
werd met een geanimeerd bal besloten.
Voorzitter C. P. Moojen, links, heeft zojuist een reeks van tropheeën uitqeieikt
aan de seizoenkampioenen van de M.A.B.-club „Texel Van links naai rechts
stellen wij U vooi: A. van Lieie, motorsportkampioen, Kees Dros Bzn., trialkam-
pioen, H. de Vries, motorkampioen, D. Lemstra, die de meeste parcoursen straf -
puntloos had atqeleqd en met een set q er eedschappen werd beloond, aanqebo-
den door de fa. Anema, Alkmaar. A. van Liere (met de „De Lindeboom-beker
en R. de Vries met de club-beker, mogen deze na hun twee overwinninqen defi
nitief behouden. G. Bakker bezit nu tijdelijk een club-beker, A. Douma mag de
beker van het Medaillehuis, Groninqen, een jaartje bewaren en Kees Dros de
beker van de Levensverzekerinqsmij. „Utrecht". Bovendien werd iedere kam
pioen verrast met een standaard, aanqeboden door de Castiol-oliefabiieken.
Maar die jongens kropen er heelhuids uit,
keerden de wagen om en gaven weer gas
„Hoe ver benne we?" vroeg Daalder Jr.,
ongestoord de gashandle zélf bedienend.
Openlucht-RJV.I.
Wat een animo voor zo'n nachtrit: de
parkeerruimte bij het Centraal Bureau
aan de Waalderweg leek wel een open-
lucht-R.A.I. 87 voertuigen, waarvan 40 op
vier wielen, 27 motoren en 20 brommers.
TOEN WE zaterdagavond, gaande door
de Koger Dorpsstraat, het zee-groene
transparant „Goldflake" passeerden voel
den we ons nog altijd rechercheurs van de
bovenste plank, klaar voor het ere-lid-
maatschap van Scotland Yard, maar op
een kruispunt van een gloednieuw ruil-
verkavelaarsweggetje en de oude, kron
kelende Westerweg groeide er enige wei
feling rond ons stoutmoedig team, dat
(als eerste) was gestart om deel te nemen
aan de nachtelijke snertrit, uitgeschreven
door de roemruchte motor-, auto- en
bromfietsclub „Texel". We weifelden en
dat is een slecht teken in het kader van
een puzzelrit, dan zit het doorgaans (goed)
fout. Jaap Geus Jr. had geen spier ver
trokken, toen hij onze kaart van een keu
rig kruis voorzag.Ben nam intussen
de nodige maatregelen, de maatregelen
van een geroutineerde puzzelaar: terug
naar de buurt van de plaats, waar het
spoor zich geruisloos van ons had afge
wend.
Maar èigenlijk en helemaal op de
keper beschouwd, hadden wij die pech
te danken aan onze chauffeur hij mag
heus schriftelijk protesteren want die
had al tevoren gezegd „Jongens, ik heb op
de hoek Kogerweg het bordje „ritmees
ter" al gezien" en voordien had alles
nog goed gezeten.
Dus na de tweede controle, waar Vis-
en Eelman ons boekten, regelrecht op
„ritmeester" af. Laat nu honderd meter
vóór deze ritmeester nóg een ritmeester
zijn opgesteld, maar.niet aan het
front, meer nog in het thuisfront en wel
achter een der vensters van pension „Tu-
bantia" ook als transparant. Zeker, men
moet op alles bedacht zijn, want Kees
Mets kan er wat mee, maar de omstan
digheden zaten ons geducht tegen. Als
puzzelaar moet men eigenlijk van meet
af aan starten met de grootste twijfel aan
zichzelf. Eigenwaan wordt zwaar gestraft
in deze. Jammer: wij hadden anders he
den wellicht in de krant gestaan, met een
grijns op het gelaat en de laatste minu
scule macaronirestjes tussen de plombeer-
rijpe kiezen. Op een en dezelfde plaat met
cracks als Dick Lemstra, Kees Dros, Rom-
ke de Vries, commissaris Gerard Bakker
en Aat Douma. Even geruisloos als de
dat zijn pas
nylons
rustiger en prettiger
als u voor uw bootovertoebt of
treinreis vooraf plaatsbewijzen
baalt bij de V.V.V.
start heeft de motorwereld onze namen al
weer weggeveegd nog voor de pen
doopt was in de gouden inkt, waarmede
de annalen van de M.A.B. tot gestalte
komen.
Dubbel jammer omdat ditmaal aan ons
de eer was U verslag uit te brengen van
deze nachtelijke rit langs hoofd- en bin
nenwegen. In elk geval konden wij wèl
enig idee krijgen van de hoge eisen, die
aan de deelnemers gesteld worden. Daar
bij hebben de automobilisten het onzes
inziens nog weer heel wat gemakkelijker
dan de motorrijders, laat staan de brom
fietsen, want het kaartlezen is één der
voornaamste bezigheden. Al rijdende
dient men zo'n kaart te bestuderen. Aan
duidelijkheid liet die beschrijving niets te
wensen over, maar de eisen ten aanzien
van de opmerkingsgave zijn toch wel bar
hoog gesteld. In dit (en ons) geval hulde
aan allen, die er uit gekomen zijn. Van
welk metaal die bekers gemaakt zijn, die
de kampioenen na afloop in ontvangst
mochten nemen is ons niet bekend, maar
met platina beslagen zou de beloning
naar onze smaak nog maar povertjes ge
weest zijn, want om aan de top te komen
moet je wat in je mars hebben. Ziet u.
ons team moet U (evengoed) niet onder
schatten. Wij hebben geen geluk gehad,
die anderen allemaal wèl. Zonder geluk
rijdt niemand langs de goede route op
z'n bordje snert aan. Zonder geluk zou
den de jongens uit De Koog en omgeving
met gebroken ledematen in een zieken-
huis terecht zijn gekomen, want als je
autootje over de kop slaat kun je als
inzittende een behoorlijke smak maken.
i
Om acht uur startte de eerste ploeg en
prompt op tijd ook gleed de volgende
deelnemer de pikzwarte nacht in. Want
er was geen maan en geen ster te zien:
wel de ene mistsluier na de andere.
Goed, dat we er een bermlamp bij heb
ben". Ja, ons materiaal was dik in orde,
de stemming was ook goed, evenals de
cake, die mevr. Dros-Eelman ons al heel
gauw liet proeven. Het scheen een zacht
eitje te worden. Wie kenden de Texelse
binnenweggetjes beter dan wij, geboren
en getogen op de Parel der Wadden
eilanden? Wij wisten al drie etappes te
voren, welke weg we moesten nemen. Dat
kwam (dus) skeef uut.
Als een rat liet Kees Mets ons in de
(rit-)meesterlijke val lopen.
De snert, later in „De Lindeboom"
dampend voor ons geserveerd, smaakte
ons niet, misschien had een stevige borrel
ons onze nederlaag kunnen doen vergeten,
maar we moesten immers zélf een foto
maken en een fotograaf-onder-invloed is
als een puzzelaar-met-koppie-koppie-
zelfverzekerdheid: goed waardeloos.
Het volijverige bestuur hield het hoofd
koel en de borst, althans inwendig, flink
nat, zodat de voorzitter, de heer C. P.
Moojen ons klokslag vijf over twaalf kon
mededelen, wie de beste perstaties had
den geleverd. Want al zijn prestatites op
zich allemaal vermeldenswaard, je houdt
baas boven baas. Die werden bovendien
nog eens op hoger niveau genodigd: op
het podium van „De Lmdeboom-Texel",
waar het tropheeëntafeltje de schat aan
prijzen nauwelijks kon bergen. De voor
zitter deelde eerst mee, wie deze nachtrit
hadden gewonnen: de heer H. Veenema
had met 22 strafpunten de eretitel be
haald. Luid applaus. Ook voor de ande
ren: 2. G. Bakker 24 punten; 3. C. Drijver
31; 4. B. Beumkes.
Bij de motoren: 1. A. van Liere 11 pnt.,
2. M. de Vries 15 pnt., 3. O. J. Agter 21
pnt., 4. M. Kortenhoeven 34 pnt. Bij de
brommers: 1. W. Mets 12 pnt., 2. A. Dou
ma 38 pnt., 3. A. Keizer 38 pnt. en 4. J. de
Zwart 43 pnt.
Daarna werden de kampioenen van het
gehele seizoen voor de marathon-tribune
gelokt. Het waren, enfin, dat ziet U onder
de foto.
DE BAZAR TE DE COCKSDORP
BRACHT BRUTO 926,— OP
De bazar, zaterdag gehoduen ten bate
van de kas der Kerkvoogdij van de Ned.
Herv. Gemeente Eijerland, is uitstekend
geslaagd. De bruto-opbrengst was ruim
926,Ook langs deze weg aan leidster
en alle medewerksters en werkers onze
hartelijke dank voor hun vele werk.
Op de volgende lotnummers zijn prijzen
af te halen bij mevr. Boon-Bakelaar:
groen 222, 190, 14, 101, 248, 321, 501, 543;
geel 211, 196, 950, 377, 272, 274, 32, 394,
434, 449, oranje: 25, 426, 159 en 80. De
wekker bleef staan om 1 uur, 1 min. en
20 sec.
Haard
brand
de meest ideale brandstof voor
uw oliehaard of -kachel
FIRMA DE GRAAF EN SCHOORL
Waalderstraat 32, Den Burg,
tel. 182, Texel.