Groen s in het harL, Feestelijke heropening Waalder Dorps huis door succesvol optreden van ,,'t Amateurtje Nachtelijke snert rit kiveekte nieuwe verkeer skampioenen Setter-Set U REIST (fOENSDAG 19 NOVEMBER 1958 TEXELSE T3e JAARGANG No. 730J COURANT Uitgave N.V. v.h. Langeveld de Rooij Joekhandel Drukkerij Bibliotheek Ben Burg - Texel Postbu» 11 - Tel. 11 Verschijnt woensdags en zaterdags Bank: R'damse Bank, Coöp. BoerenL Bank. Postgiro 652. - Abonn.pr. 2,25 p. kwart, -f 20 ct incasso. Adv. 10 ct p. mm Ork" Toen in De Waal destijds bekend werd, dat de hogere, ja hoogste autoriteiten hun goedkeuring hadden gehecht aan de plan nen tot de stichting van een nieuwe lage- 1 re school ging er een luid hoera op: het Igebouw, waarin meester Keijser de ene generatie na de andere eer, deugd en wetenschap had bijgebracht, kraakte in al r'n voegen. Een totaal uit de tijd geraakt pand, dat misschien nog eens dienst zou kunnen doen als pakhuis of rommelhok. Maar de geschiedenis wilde het anders: we kunnen het restaureren, als we er allemaal de schouders onderzetten zou er misschien een bruikbaar dorpshuis van te maken zijn, zo meenden enkelen. De meesten zullen daar wel een zwaar hoofd in gehad hebben. Zou het n.l. geen goed geld naar kwaad geld gooien worden? Het plan weid qelukkiq niet meteen van de baan qeschoven, maai noq eens van alle kanten bekeken. Expeits wei- du in de aim genomen, vooial finan ciële expeits, want plannen maken is gemakkelijk, ze uitvoeien op een wijze, die veiantwooid is, moeilijkei Een doipshuis! Op dat ene aanlokke lijke, aantiekkelijke wooid vooial, weid allenqs aller concentiatie qeiicht. „Ons doipshuis". Het dorp De Waal bezat eens twee café's. De tand des tijds speelde er z'n bekende rol mee. Nieuwe café's? Geen kastelein, die het aandurfde, want de jeugd had trekkersbloed in de aderen ge kregen: ze bleven zondagsavonds niet tussen Oosterenderweg en Bomendijk rondhangen, maar trokken naar Den Burg, waar een bioscoop was gaan draaien en andere ontspanningen hun aandacht opeisten. Bloeiend dorpsleven Zodoende was in De Waal het dorpse contact nogal moeilijk geworden. Tot misnoegen van iedereen, want kent U één dorp, waar de gemeenschap zo sterk bloeit als daar? Aan die gemeenschapszin is het dan ook te danken, dat De Waal thans een dorpshuis rijk is, waarop alle andere dorpen jaloers kunnen zijn. De som der gezelligheid van „Bellevue" en „Rijzende Maan" in het kwadraat zou daar niet aan hebben kunnen tippen. Het is gezellig schrijven over zulk een onder werp, waarin alle actieve Waalders hun hart en ziel hebben willen leggen. Het was bij de laatste restauratie het twee de stadium van de metamorfose van gam mele school tot knus dorpshuis zó, dat oe werkkrachten allemaal vrijwilligers huis en haard vergaten met als gevolg, dat vrouwlief op een gegeven moment naar het opratieterrein stevende en daar de vraag stelde of er nog iets anders op de wereld bestond dan 'n dorpshuis. Die vraag werd dan zonder dralen ontken nend beantwoord.... waarop vrouwlief capituleerde, misschien wel hoofdschud dend om zoveel fanatisme. Maarbij de officiële (her-)opening van het dorpshuis waren diezelfde vrou wen maar wat trots op het rusultaat, door hun wederhelft behaald! Heropend, want op 16 februari van het vorige jaar was het dorpshuis reeds offi ciéél in gebruik -genomen. Op die datum was het echter nog niet „af". Eerst dezer dagen kon werkelijk de laatste hand worden gelegd. Door wie? Wij aarzelen bij de vraag of het noemen van namen geen riskante zaak is! Laten we allereerst alle werkers massaal huldigen, want We herhalen het die oude school van meester Keijser kent U niet meer terug. Een nieuw plafond, frisse kleuren waar de schilders actief waren en dat waren ze alom, een ruime garderobe, een piek-fijn toneeltje, een zeer geschikte schmink- ruimte. Men kan tevreden zijn. P.H. Polder, als grimeur nog bezig was met het aanbrengen van snorren, bakke baarden, wenkbrauwen en de nodige kleurtjes uitsmeerde, stapte, voorzitter W. Albers op het podium om de geschiedenis van het dorpshuis in vogelvlucht de revue te laten passeren Wij hebben geboft, dat we voor 1 januari 1957 met de dorpshuis plannen waren gestart, want anders zou de investeringsbeperking ons parten heb ben gespeeld. Op 16 februari 1957 werd het gebouw geopend. Men vond de res tauratie weliswaar nog niet helemaal ge slaagd, maar het geld was op en De Waal wilde zo graag starten. Er was immers grote behoefte aan het gebouw, waarvan diverse verenigingen zouden kunnen pro fiteren. Gelukkig, dat het gemeentelijke subsidie zo vlot afkwam, zodat de nog niet betaalde rekeningen gezegeld konden worden opgeborgen. Wij danken dat voor al aan burgemeester De Koning, die bij zondere belangstelling voor het dorps huiswerk aan de dag legt. „DE HAVENKANTERS" OPENEN HET SEIZOEN „De Havenkanters", het muziekgezel schap van Oudeschild, is voornemens om op zaterdag 22 november a.s. in Midden- Eierland een gloednieuw programma te brengen. Voor dit doel heeft de firma J. Klomp een tweetal nieuwe décors ver vaardigd en wel voor de Postkoets en voor Ik sta op wacht. Wij hopen, dat de muzikale Oudeschilders veel succes zullen oogsten. Op zaterdag 20 december wordt het programma in Oudeschild zelf herhaald. AGENDA VAN DE CULTURELE RAAD Woensdag 19 november Den Burg, Bejaardensociëteit, filmmiddag over de visserij en visvoeding. Oudeschild, filmavond over de visserij in het Eigen Gebouw. Donderdag 20 november Den Burg, Landbouwhuishoudschool, boekbespreking „De kinderen van Jubo" voor Plattelandsvrouwen. Den Burg „De Zwaan", W. van Iependaal spreekt over Volkstaal en volkshumor voor r.-k. ontwikkelingsclub. Vrijdag 21 november De Koog, Ned. Herv. Jeugdhuis, Bazar t.b.v. de kleuterschool. Zaterdag 22 november Oosterend, intocht Sint Nicolaas. Midden-Eierland, uitvoering „Haven kanters" in o.l. school. De Koog, Ned. Herv. Jeugdhuis, Bazar t.b.v. de kleuterschool. Voorziet in een grote behoefte Men is dubbel en dwars tevreden. Dat bleek overduidelijk tijdens de feestelijke heropening op vrijdagavond j.l. Natuur lijk waren B. en W. uitgenodigd en het spreekt vanzelf, dat burgemeester De Ko ning en de beide wethouders present wa ren. Ook de heer J. Veldstra, adjunct- directeur van Gemeentewerken, gaf van zijn belangstelling blijk. Ter gelegenheid van deze heropening hadden de leden van de Waalder toneelvereniging ,,'t Ama teurtje" een toneelspel ingestudeerd, ge titeld „De Dominee van Urk". Terwijl mevr. Beumkes-de Radder, De Waal was borg De rijkssubsidie liet echter nog op zich wachten en.het rijk wilde niet over ae brug komen eer ook de provinciale subsidie in kannen en kruiken zat. De ge meente bood toen aan de provinciale sub sidie alvast voor te schieten, maar dat mocht niet. Wij hebben toen in De Waal zelf geprobeerd een lening te sluiten en op een daartoe bijeengeroepen vergade ring was het benodigde geld binnen het kwartier ingetekend!! Edoch, ook dat accepteerde het rijk niet. Burgemeester De Koning heeft toen weten te bereiken, dat de gemeente het geld tóch mocht voorschieten, waarna de rijksbijdrage volgde. De heer Albers vertelde, dat het gebouw met „eigen" krachten is gerestau reerd. Dat beliep in totaal een kleine 400 werkuren. De Waal zelf moest rond 2000,opbrengen aan eigen werk of dit bedrag in geld beschikbaar stellen. Op 7 oktober werd met het tweede deel der estauratie begonnen. De heer P. J. Kooger werd opgedragen 't toogvormig plafond te maken. Ook werkte hij mede aan de restauratie van andere onderdelen. Met ere werd ook het werk van de schilders genoemd: dat waren de heren Klomp, Kooger, Bakelaar en niet te vergeten de schilders van de dienst Gemeentewerken. („Noemt U ook vooral het werk van meester Albers" zo fluisterde ons iemand toe. Waarvan acte). Men had verzuimd de verlichting op de begroting te plaatsen, maar ook dit is voor elkaar gekomen. „Door het enthousiasme waarmee ge werkt is, zijn wij er financiëel uitge sprongen". Dank werd ook gebracht aan de heer G. A. Oskam, die de correspondentie met oe overzeese instanties voor zijn rekening nam en zodoende een belangrijk aandeel heeft gehad in het slagen van het plan. „De hobbyclub kan volgende week met een starten onder leiding van Kees van Heerwaarden. De damesclub kan hier ook weer bijeenkomen, alsmede de toneelver eniging en het dansclu'oje. Binnenkort nuuden wij onze leden- èn donateursver gadering, ik hoop, zo besloot spreker, dat de donateurs ook in groten getale aan wezig zullen zijn. Hierna werd het woord gevoerd door burgemeester De Koning, die het dorps huiswerk zeer belangrijk noemde. De Waal is hier met het grootste succes aan gaan werken. De sfeer van samen opbou wen van hetgeen de dorpsgemeenschap ten goede komt, kan hierdoor zoveel be langrijker worden. Spreker gaf zijn grote bewondering te kennen over hetgeen hier tot stand is gekomen. Hij wenste De Waal van harte geluk met deze activi teiten, waarbij hij ook een compliment richtte aan het adres van de gemeente- schilders. Relatief hoge kosten Hierna verscheen Koos van Splunter ten tonele om het stuk in te leiden. Ter loops beval hij de te houden verloting ten zeerste aan, omdat men nu eenmaal als toneelvereniging, die aan een kleine zaal gebonden is, dezelfde hoge kosten moet dragen als een vereniging, die voor vele honderden toeschouwers mag optreden. Wel, het is later met die verloting prima gelopen en Koos kon aan het slot dan ook mededelen, dat ze dik tevreden waren! „'t Amateurtje" En toen kon het doek opgetrokken wor den om de tonelisten het woord te geven. „De Dominee van Urk" (P. Bakelaar) kwam niet ten tonele als een man van vlees en bloed, maar als een mysterieuze verschijning. Wij werden n.l. geconfron teerd met een zeer oude legende van een dominee, die op Urk was beland en daar zoveel invloed had gekregen, dat de men sen met een kwaad geweten alleen reeds bij de gedachte aan die figuur begonnen te sidderen. Eeuwen geleden was hij be graven, maar hij spookte er volgens velen nog rond met onverflauwde energie. Wij maken dan verder kennis met de familie Romkes, een vissersfamilie. Rie- kelt (A. Kager) kan zo zoetjesaan op de pensioengerechtigde leeftijd aanspraak maken, maar hij wenst zijn plaats van schipper aan niemand af te staan, tot grote spijt van zijn zoon Lub (M. Reij), die een geboren zeeman is, in tegenstelling tot zijn zoon Age (W. Albers), die een broertje dood aan het water heeft. Aaike (mevr. J. Reij-Schoenmaker), dochter van de drankzuchtige Louwe Snoek (J. Ver ijzer) is hopeloos verliefd op Lub, maar de ouwe Riekelt zet haar voortdurend de voet dwars. Als Lub trouwt is toch de eerste voorwaarde, dat hij schipper wordt en vader bakzeil moet halen. Riekelt laat zich ook niet raden door zijn lieftallige vrouw (mevr. N. Plaatsman-van der Slikke) en zelfs de geest van de dominee, die hem met hel en verdoemenis bedreigt, weet hem voorshands niet te temmen. Hij wordt min of meer malende, want tijdens noodweer, waarbij de botter bijna ver gaat, smijt hij Lub over boord. Meteen heeft hij echter spijt van zijn daad en springt hem na om hem te redden. Het verhaal is doorweven van dramatische scènes, die hun hoogtepunt bereiken als men Age dood waant. Maar Age komt levend en wel terug. Lub maakt ruzie met Aaike, omdat zij zich ernstig zou hebben misdragen, maar te elfder ure komt alles in het reine, zodat de ontkno ping een happy ending impliceert. De zaal, die uitstekend bezet was, za terdagavond, de tweede uitvoering, moes ten nog vele stoelen worden aangesleept!, genoot zeer van het boeiende verhaal, dat keer op keer bijzonder aardige taferelen bevatte. De rollen waren uitstekend ver deeld en de heer Albers kan dan ook als regisseur met voldoening op het resultaat terugzien. Mevr. Plaatsman stond voor het eerst voor het voetlicht, terwijl P. Ba kelaar ook nog niet eerder aan een to neelspel had medegewerkt. Wel, beiden hadden een prima opvatting van hun taak. A. Kager deed het goed als de oude Riekelt, een verre van gemakkelijke rol en ook volstrekt geen „dankbare" rol. M. Reij zette een volkomen aanvaardbare visserszoon-met-ambitie op de planken. Hij wist heel goed uit te dragen hetgeen in hem omging. W. Albers speelde met kennelijk plezier de rol van Age. Inder daad had hij helemaal niet de aanleg voor een zeemanscarriëre. J. Verijzer was hier de enfant terrible, die zelfs onder de nijpendste situaties het oog op Schiedam gevestigd hield. Er is hartelijk om zijn optreden gelachen. Hij was een der beste krachten! Mevr. Reij verdient eveneens een pluim voor haar ongekunsteld spel: ook ten aanzien van bet toneelspel viert in den huize Reij- Schoenmaker de emancipatie hoogtij. De tweede opvoering, zaterdagavond j.l. werd met een geanimeerd bal besloten. Voorzitter C. P. Moojen, links, heeft zojuist een reeks van tropheeën uitqeieikt aan de seizoenkampioenen van de M.A.B.-club „Texel Van links naai rechts stellen wij U vooi: A. van Lieie, motorsportkampioen, Kees Dros Bzn., trialkam- pioen, H. de Vries, motorkampioen, D. Lemstra, die de meeste parcoursen straf - puntloos had atqeleqd en met een set q er eedschappen werd beloond, aanqebo- den door de fa. Anema, Alkmaar. A. van Liere (met de „De Lindeboom-beker en R. de Vries met de club-beker, mogen deze na hun twee overwinninqen defi nitief behouden. G. Bakker bezit nu tijdelijk een club-beker, A. Douma mag de beker van het Medaillehuis, Groninqen, een jaartje bewaren en Kees Dros de beker van de Levensverzekerinqsmij. „Utrecht". Bovendien werd iedere kam pioen verrast met een standaard, aanqeboden door de Castiol-oliefabiieken. Maar die jongens kropen er heelhuids uit, keerden de wagen om en gaven weer gas „Hoe ver benne we?" vroeg Daalder Jr., ongestoord de gashandle zélf bedienend. Openlucht-RJV.I. Wat een animo voor zo'n nachtrit: de parkeerruimte bij het Centraal Bureau aan de Waalderweg leek wel een open- lucht-R.A.I. 87 voertuigen, waarvan 40 op vier wielen, 27 motoren en 20 brommers. TOEN WE zaterdagavond, gaande door de Koger Dorpsstraat, het zee-groene transparant „Goldflake" passeerden voel den we ons nog altijd rechercheurs van de bovenste plank, klaar voor het ere-lid- maatschap van Scotland Yard, maar op een kruispunt van een gloednieuw ruil- verkavelaarsweggetje en de oude, kron kelende Westerweg groeide er enige wei feling rond ons stoutmoedig team, dat (als eerste) was gestart om deel te nemen aan de nachtelijke snertrit, uitgeschreven door de roemruchte motor-, auto- en bromfietsclub „Texel". We weifelden en dat is een slecht teken in het kader van een puzzelrit, dan zit het doorgaans (goed) fout. Jaap Geus Jr. had geen spier ver trokken, toen hij onze kaart van een keu rig kruis voorzag.Ben nam intussen de nodige maatregelen, de maatregelen van een geroutineerde puzzelaar: terug naar de buurt van de plaats, waar het spoor zich geruisloos van ons had afge wend. Maar èigenlijk en helemaal op de keper beschouwd, hadden wij die pech te danken aan onze chauffeur hij mag heus schriftelijk protesteren want die had al tevoren gezegd „Jongens, ik heb op de hoek Kogerweg het bordje „ritmees ter" al gezien" en voordien had alles nog goed gezeten. Dus na de tweede controle, waar Vis- en Eelman ons boekten, regelrecht op „ritmeester" af. Laat nu honderd meter vóór deze ritmeester nóg een ritmeester zijn opgesteld, maar.niet aan het front, meer nog in het thuisfront en wel achter een der vensters van pension „Tu- bantia" ook als transparant. Zeker, men moet op alles bedacht zijn, want Kees Mets kan er wat mee, maar de omstan digheden zaten ons geducht tegen. Als puzzelaar moet men eigenlijk van meet af aan starten met de grootste twijfel aan zichzelf. Eigenwaan wordt zwaar gestraft in deze. Jammer: wij hadden anders he den wellicht in de krant gestaan, met een grijns op het gelaat en de laatste minu scule macaronirestjes tussen de plombeer- rijpe kiezen. Op een en dezelfde plaat met cracks als Dick Lemstra, Kees Dros, Rom- ke de Vries, commissaris Gerard Bakker en Aat Douma. Even geruisloos als de dat zijn pas nylons rustiger en prettiger als u voor uw bootovertoebt of treinreis vooraf plaatsbewijzen baalt bij de V.V.V. start heeft de motorwereld onze namen al weer weggeveegd nog voor de pen doopt was in de gouden inkt, waarmede de annalen van de M.A.B. tot gestalte komen. Dubbel jammer omdat ditmaal aan ons de eer was U verslag uit te brengen van deze nachtelijke rit langs hoofd- en bin nenwegen. In elk geval konden wij wèl enig idee krijgen van de hoge eisen, die aan de deelnemers gesteld worden. Daar bij hebben de automobilisten het onzes inziens nog weer heel wat gemakkelijker dan de motorrijders, laat staan de brom fietsen, want het kaartlezen is één der voornaamste bezigheden. Al rijdende dient men zo'n kaart te bestuderen. Aan duidelijkheid liet die beschrijving niets te wensen over, maar de eisen ten aanzien van de opmerkingsgave zijn toch wel bar hoog gesteld. In dit (en ons) geval hulde aan allen, die er uit gekomen zijn. Van welk metaal die bekers gemaakt zijn, die de kampioenen na afloop in ontvangst mochten nemen is ons niet bekend, maar met platina beslagen zou de beloning naar onze smaak nog maar povertjes ge weest zijn, want om aan de top te komen moet je wat in je mars hebben. Ziet u. ons team moet U (evengoed) niet onder schatten. Wij hebben geen geluk gehad, die anderen allemaal wèl. Zonder geluk rijdt niemand langs de goede route op z'n bordje snert aan. Zonder geluk zou den de jongens uit De Koog en omgeving met gebroken ledematen in een zieken- huis terecht zijn gekomen, want als je autootje over de kop slaat kun je als inzittende een behoorlijke smak maken. i Om acht uur startte de eerste ploeg en prompt op tijd ook gleed de volgende deelnemer de pikzwarte nacht in. Want er was geen maan en geen ster te zien: wel de ene mistsluier na de andere. Goed, dat we er een bermlamp bij heb ben". Ja, ons materiaal was dik in orde, de stemming was ook goed, evenals de cake, die mevr. Dros-Eelman ons al heel gauw liet proeven. Het scheen een zacht eitje te worden. Wie kenden de Texelse binnenweggetjes beter dan wij, geboren en getogen op de Parel der Wadden eilanden? Wij wisten al drie etappes te voren, welke weg we moesten nemen. Dat kwam (dus) skeef uut. Als een rat liet Kees Mets ons in de (rit-)meesterlijke val lopen. De snert, later in „De Lindeboom" dampend voor ons geserveerd, smaakte ons niet, misschien had een stevige borrel ons onze nederlaag kunnen doen vergeten, maar we moesten immers zélf een foto maken en een fotograaf-onder-invloed is als een puzzelaar-met-koppie-koppie- zelfverzekerdheid: goed waardeloos. Het volijverige bestuur hield het hoofd koel en de borst, althans inwendig, flink nat, zodat de voorzitter, de heer C. P. Moojen ons klokslag vijf over twaalf kon mededelen, wie de beste perstaties had den geleverd. Want al zijn prestatites op zich allemaal vermeldenswaard, je houdt baas boven baas. Die werden bovendien nog eens op hoger niveau genodigd: op het podium van „De Lmdeboom-Texel", waar het tropheeëntafeltje de schat aan prijzen nauwelijks kon bergen. De voor zitter deelde eerst mee, wie deze nachtrit hadden gewonnen: de heer H. Veenema had met 22 strafpunten de eretitel be haald. Luid applaus. Ook voor de ande ren: 2. G. Bakker 24 punten; 3. C. Drijver 31; 4. B. Beumkes. Bij de motoren: 1. A. van Liere 11 pnt., 2. M. de Vries 15 pnt., 3. O. J. Agter 21 pnt., 4. M. Kortenhoeven 34 pnt. Bij de brommers: 1. W. Mets 12 pnt., 2. A. Dou ma 38 pnt., 3. A. Keizer 38 pnt. en 4. J. de Zwart 43 pnt. Daarna werden de kampioenen van het gehele seizoen voor de marathon-tribune gelokt. Het waren, enfin, dat ziet U onder de foto. DE BAZAR TE DE COCKSDORP BRACHT BRUTO 926,— OP De bazar, zaterdag gehoduen ten bate van de kas der Kerkvoogdij van de Ned. Herv. Gemeente Eijerland, is uitstekend geslaagd. De bruto-opbrengst was ruim 926,Ook langs deze weg aan leidster en alle medewerksters en werkers onze hartelijke dank voor hun vele werk. Op de volgende lotnummers zijn prijzen af te halen bij mevr. Boon-Bakelaar: groen 222, 190, 14, 101, 248, 321, 501, 543; geel 211, 196, 950, 377, 272, 274, 32, 394, 434, 449, oranje: 25, 426, 159 en 80. De wekker bleef staan om 1 uur, 1 min. en 20 sec. Haard brand de meest ideale brandstof voor uw oliehaard of -kachel FIRMA DE GRAAF EN SCHOORL Waalderstraat 32, Den Burg, tel. 182, Texel.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1958 | | pagina 1