Cjrocn 'ZwartsJ~exels in het harL,
Gezamenlijke uitvoering van
De Duinkanters en Advendo
Carnaval met „Pimmetje"
Jan Boom liet nieuwe
kotter proefvaren
Vriendenhulp hielp V.V.V. in etmaal
weer
m
de been
WOENSDAG 2 MAART 1980
TEXELSE
74« JAARGANG No. 7433
COU RANT
Uitgave N.V. v.h. Lcmgeveld de Rooij
Boek-, Kantoorboek- en Fotohandel
Handelsdrukkerij
Den Burg - Texel - Postbus 11 - Tel. 11
Verschijnt woensdags en zaterdags
Bank: R'damse Bank, Coöp. Boerenl.
Bank. Postgiro 652. - Abonn.pr. 2,25 p.
kwart 25 ct incasso. Adv. 10 ct p. mm
GESLAAGD
Buiten zijn tot nu toe uitsluitend op
ambachtelijk gebied ligggende diploma's
behaalde Jan Daalder Rzn., De Koog,
dezer dagen het diploma van de kruide
niersvakschool te Utrecht. Daarmee
heeft Jan, behalve het kruideniers vak
diploma, tevens het middenstandsdi
ploma in zijn zak.
AGENDA VAN DE STICHTING
CULTUREEL WERK TEXEL
Woensdag 2 maart
Den Burg, „Texel", Bridgedrive.
Den Burg, Aula J. P. Thijsseschool, cur
susavond Veilig Verkeer.
Donderdag 3 maart
Oudeschild, Dorpshuis, uitvoering „Ha-
venkanters" t.b.v. het dorpshuis.
Vrijdag 4 maart
Den Burg, Casino, feestelijke bijeen
komst C.N.V.
Zaterdag 5 maart
Den Burg, Kath. Sportweekend, Rector
Boymans spreekt over „Kath. sport".
Oudeschild, Dorpshuis, Uitvoering „Ha-
venkanters" t.b.v. het dorpshuis.
Oosterend, o.l. school, lezing over het
„Loodswezen" voor Ontwikkelingsclub.
VANDAAG
GEEN CONSULTATIEBUREAU
Men deelt ons mede, dat er vandaag
geen consultatiebureau wordt gehouden.
NAAM DORPSHUIS
Het dorpshuis te Oudeschild heeft nog
steeds geen naam. Dat kan zo niet blij
ven. Daarom zou het bestuur het prettig
vinden als door de bevolking van Oude
schild een toepasselijke naam naar voren
zou worden gebracht.
Iedere inwoner, zowel klein als groot,
wordt daarom verzocht zijn gedachte
kenbaar te maken voor 6 maart a.s.
Ideeën te deponeren in de bus van de
concierge. Degene, wiens idee succes
heeft, wacht een verrassing.
EERSTE LUSTRUM BEJAARDENSOOS
DEN BURG
Vorige week heeft de bejaardensociëteit
haar eerste lustrum gevierd. Vijf jaar
komen de bejaarden wekelijks bijeen in
een minder geslaagd gebouw, het dorps
huis. Een nieuw Dorpshuis zou in Den
Burg geen overbodige luxe betekenen.
Maar ondanks dat weten de bejaarden
zich elke woensdagmiddag in deze omge
ving te amuseren. Ditmaal was men niet
bijeen gekomen in de vertrouwd gewor
den omgeving, maar waren de leden naar
het feestelijk versierde Casino getrokken.
Mevrouw W. A. van Bilderbeek-de
Jong vertelde dat de Soos gestart was
met ruim 80 leden. Een speciaal woord
van welkom richtte zij tot de heer A. de
Wijn. De heer De Wijn heeft geen woens
dag verstek laten gaan. Ook woorden
van welkom werden gericht tot burge
meester De Koning en de mede-oprich
ters, de heren Buisman, Kempenaar en
Wassenaar.
Burgemeester De Koning vertelde hoe
de oprichting tot stand is gekomen. In
samenwerking met de vrouwenvereni
gingen en de commissie voor volksfees
ten en folklore was een en ander spoedig
in kannen en kruiken. Spreker had grote
waardering voor het werk van de vrij
willige krachten, die in het werk van de
Soos zijn betrokken.
Het was niet een avond van alleen
maar woorden. De daden werden deze
avond verricht door de Katholieke jonge
ren. Onder leiding van kapelaan Suyd-
geest werd een vrolijk revue-programma
gebracht.
Aan het eind van de avond dankte de
heer Van Ernst namens de bejaarden
voor dit prettige onthaal.
HARRIET FREEZER BIJ HET NUT
Een programma dat 2*/« jaar geleden
al was aangekondigd is donderdagavond
werkelijkheid geworden. Harriet Freezer
heeft de Nutsleden bezig gehouden met
„Mannen, Vrouwen en Mensen".
De belangstelling voor haar onderwerp
was bijzonder groot en het was dan ook
alleszins de moeite waard.
Reeds bij haar eerste woorden had
Mevrouw Freezer het publiek voor zich
gewonnen. Op een prettige wijze ver
telde zij voor de pauze dat vrouwen (en
wat kan je anders verwachten van een
vrouw) meer mans zijn dan de man. Een
vrouw heeft meer morele moed, groter
uithoudingsvermogen, kan beter tegen de
kou. Al deze dingen werden niet zonder
meer verteld, maar de manier waarop
was zo, dat zelfs de mannen het moesten
accepteren. En dat deden de heren dan
ook en lang niet met een zuur gezicht.
Na de pauze kreeg de vrouw een be
risping. Zij kan op een moment als man
lief druk bezig is met de onnozelste din
gen naar voren komen. Gesprekken die
ce man weinig of geheel niet interes
seren, maar die bij de vrouw wel leven.
En wat "zijn nu mensen? Mensen be
staan alleen maar in theorie. Wat is een
mens als U hem van dichtbij beziet? Al
leen maar een man of een vrouw.
Het was weer een prima Nutsavond
en wij twijfelen er niet aan of ook de
volgende bijeenkomst (15 maart wordt er
een film vertoond) zal weer tot in de
puntjes worden voorbereid.
De Koog Vrijdag- en zaterdagavond
hebben de „Duinkanters" en „Advendo"
gezamenlijk een uitvoering gegeven. Met
angst in het hart hebben de besturen der
verenigingen deze avonden afgewacht.
Zou het mogelijk zijn? Het is een succes
geworden; niet alleen financieel, maar in
elk opzicht.
Vrijdag opende de heer Drevel als
voorzitter van „Advendo" de avond en
mocht hij een geheel gevulde zaal wel
kom heten. Wellicht was het eerste op
treden van „Jong Advendo" hier wel de
bet aan, want vele ouders waren aan
wezig om dit debuut mee te maliën. De
jeugd zong met enthousiasme, dat het
een groot genoegen was er naar te luis
teren. Ze zongen één- en tweestemmige
liederen en de heer Visser, dirigent, kan
dan ook zeer tevreden zijn met 't succes
dat zijn jeugdkoor behaalde. Ter afwisse
ling in de zang declameerde Margareth
Schilders een paar leuke gedichten, ter
wijl Krijn Hopman een solo ten beste gaf.
Dit eerste optreden van „Jong Adven
do" is geweldig geslaagd en geeft hoop
voor de toekomst.
Hierna betrad „Advendo" het podium.
Zij begon met het lied van Edward Elger
„Neerland en Oranje". Een prachtig lied
van inhoud en compositie. Het werd ech
ter een beetje slordig gebracht. Slordig
in deze zin, dat het gelijktijdig zingen
soms niet mogelijk scheen, vooral op het
einde der zinnen kwam dit zo goed uit.
Het werd op de piano begeleid door Mar
jan Bakker, die hiervoor zeker een pluim
verdient.
Het tweede was een lied van Mozart
„Bundeslied". Dit werd zuiver en met
aandacht gezongen.
Vervolgens „Ik zeg adieu" van een
anonieme dichter. Dit lied is van compo
sitie voortreffelijk. De afwisseling in
stemmen kwam prachtig uit, maar er
moet bij zo'n lied wel gezorgd worden
dat er een sterke inzet is van alle stem
men. Niet eerst enkele stemmen en na
een paar woorden de rest, maar allen
direct, daar het anders een zwakke in
druk maakt en dat is niet nodig. Niet
aarzelen maar zingen bij het inzetten.
Mannenkoor
Hierna trad het mannenkoor, gevormd
uit de leden van „Advendo" op. Het zong
„de twaalf rovers" van Sandor Chigaroff.
Dit was goed. De heer C. Groenhof was
voortreffelijk in z'n solo. Het was prach
tig in de compositie dat de laatste verzen
van dit lied veranderden. We zagen hier,
dat met weinig stemmen toch een heel
goed resultaat bereikt kan worden.
In „Zonnige lente" van Stephan For-
ster hadden de sopranen iets sterker ge
kund, daar deze werden begeleid door
het overige koor, dat in verhouding iets
te sterk was. Overigens goed gezongen.
„Vroeg in de morgen" van L. Karse-
meyer. Alle lof voor de heren, die voor
een schitterende begeleiding zorgden. Dit
was werkelijk voortreffelijk. Het hele
lied werd enthousiast gebracht.
Als no. 6 volgde: „Daar was een wuf
die spon" van H. Badings. Dit stond wel
aan de spits.
Tenslotte werd het orgellied van Br.
Laetantius gezongen, begeleid door een
viertal accordeons en een drummer. Dit
leuke lied werd vlot gezongen en gaf het
nodige effect in de zaal. Het „hoem" der
bassen en pa-pa der tenoren was niet
alleen jolig om te horen, maar ook om te
zien.
Het gehele programma werd vlot ge
bracht. De overgang van het ernstige lied
naar het lichtere genre was goed ver
zorgd door declamatie van de heer Man-
tje, die zijn gedichten op bijzonder goede
manier voordroeg.
Elk jaar kunnen we horen, dat het
koor vooruit gaat.
„De Duinkanters"
Na de pauze brachten „De Duinkan
ters" het stuk „Ballet op de boerderij"
van Piet Mossinkhoff onder regie van de
heer P. Vermeulen.
De boerenfamilie Van Keulen heeft be
sloten om in de zomer kamers te verhu
ren. Op een advertentie heeft Joke Ree-
berg (Irene Eelman) een meisje met
kunstzinnige neigingen, schriftelijk een
kamer besproken. Moeder van Keulen
(mevr. Bakker-Buysman) en haar doch
ter Lies '(mevr. Schoo-de Graaf) zijn toch
wel ongerust over dit experiment, terwijl
vader Van Keulen (K. Bonne) en zijn
zoon Ko (H. Schoo) er een beetje de spot
mee drijven. Als Joke dan nog onver
wacht als een wervelwind binnenkomt,
ontketent zij door haar vrije en moderne
ideeën in minder dan geen tijd in het
heel degelijke boerengezin een ware re
volutie. Zij zet een onschuldig flirtpar
tijtje op met Leo Albers (H. Wiegers) de
verloofde van Lies, die op haar beurt uit
jalouzie zich, volgens Joke dan, te veel
met de notariszoon Pim Eikhof (H. Veld
man) bemoeit. Ko ziet dit alles eerst met
grote verachting, later met toenemende
belangstelling aan. Joke wil kunstenares
worden en een ballet ontwerpen „Het
ballet op de boerderij". Als zij daarvoor
op haar levendige manier aan het oefe
nen is, betrapt Ko haar.
Het slot is, dat Ko, die haar eerst niet
uit kon staan, zich gewonnen geeft en zij
samen een gelukkig paar vormen.
Dit leuke stuk werd zo goed en vlot
gespeeld, dat we niet anders dan bewon
dering voor de spelers kunnen hebben.
Allen hadden zich volkomen in hun rol
verplaatst. De kleine bijrollen werden
vervuld door mevr. Klaassen Bos als
mevr. Eikhof en J. v.d. Kerkhof als de
vader van Joke. Ook voor hen niets dan
lof. Toch willen we één naam noemen.
Het mooie gave spel van Irene Eelman
was voor de toeschouwers een openba
ring. De toneelvereniging kan zich ge
lukkig prijzen met dit talentvolle lid.
Alle aanwezigen hebben genoten, zo
wel van de zang als van het toneelstuk
en het was dan ook niet te verwonderen,
dat zaterdagavond de voorzitter van de
Duinkanters, de heer H. Schoo, weer een
geheel gevulde zaal kon begroeten.
Het experiment van een gezamenlijke
uitvoering is volkomen geslaagd en
vraagt herhaling.
Een gezellig bal was het slot van deze
avonden.
PRIJZEN STAATSLOTERIJ
Er zijn enkele gelukkige winnaars op
Texel. De lotenverkoper A. J. Huisman
mocht een bedrag van 10.000,uit
keren. Dit bedrag was nog niet alles; in
zijn rayon waren ook nog twee winnaars
van ieder 1000,
„DE HAVENKANTERS"
Oudeschild De Havenkanters had
den indertijd spontaan toegezegd, dat ze
enige uitvoeringen ten bate van het
Dorpshuis zouden geven, evenals de
Klaverjasclub, die als eerste in de rij
van de verenigingen een drive heeft ge
houden met een mooi batig saldo.
Thans zijn de Havenkanters aan de beurt
Er zullen 2 uitvoeringen worden gege
ven. De eerste avond is a.s. donderdag,
de tweede a.s. zaterdag.
De Havenkanters hopen, dat heel
Oudeschild naar hen zal komen luisteren,
opdat het batig saldo voor het Dorpshuis
zo hoog mogelijk zal zijn.
BIBLIOTHEEK TE OOSTEREND
Oosterend blijft actief! Onlangs is men
begonnen met het samenstellen van een
bibliotheek. Oosterend een eigen biblio
theek? Zeker. Men is er in geslaagd ruim
200 boeken bijeen te garen. Het initiatief
werd genomen door de onderwijzers Th.
v.d. Snoek en T. Vos. Voorlopig is de
bibliotheek gehuisvest in de o.l. school.
Wanneer het dorpshuis klaar zal zijn, be
schikt men over een geschikter onder
komen. Tweehonderd boeken is een hele
boel, maar voor een bibliotheek is het
een zeer bescheiden aantal. Het is daar
om, dat de beide stichters een dringend
beroep doen op alle Oosterenders die
nog wat boeken over hebben. Geef boe
ken, Oosterenders, U dient er een ge
meenschappelijk belang mee. U kunt ze
bij de genoemde heren bezorgen.
Zaterdagavond was het „Pimmetje",
die ons een bijzonder leuke avond be
zorgde in „De Oranjeboom". „Pimmetje",
een komische thriller van R. Feenstra,
werd gebracht door Toneelvereniging
St. Jan".
Er zat stemming in. Het begin was
direct al anders dan anders. Geen ope
ning door de voorzitter, maar stuk voor
stuk werden de spelers aan ons voorge
steld. Het toneel was geheel donker en
met een „woord in beeld" passeerden de
spelers. Misschien dat het in het begin
iets te lang donker bleef voor een 100°/o
geslaagde start.
Pimmetje belandde in een oud kasteel.
Met nog 5 buspassagiers moest hij daar
de nacht doorbrengen omdat de chauf-
feuse niet in staat was het vervoermiddel
opgang te krijgen. Het was wel een bij
zonder onderdak, kasteel „De Raven
horst". Oud en ongebruikt lag het op een
eenzame .plaats. Laten wij eerst de tijde
lijke bezoekers van dit gebouw maar
even voorstellen: Greetje, mevr. M.
Schrama-Taag, de chauffeuse, Yvonne,
mevr. N. Keesom-Logman, Juffrouw de
Wit, mej. Leijdekkers, Pimmetje, Ben
Staring, en Hieronimus Roosje, K. Witte
Szn.
Toen zij goed en wel de kamer hadden
bekeken waar zij waren beland, werd de
deur geopend en kwam daar een enigs
zins sinistere figuur met een dubbelloops
geweer binnen. Hij stelde zich voor als
Dril (K. Witte Dzn.) de huisbewaarder
van de gravin. Het was nu niet bepaald
met zijn vriendelijke instemming dat de
gasten in dit huis de nacht zouden door
brengen. „Pimmetje" bracht ook verder
de nodige spanning, hoewel „slechts"
twee moorden gepleegd werden. Dit
bracht uitzonderlijke situaties mee.
Dokter Roosje is een wonderlijk geval.
Hij interesseert zich voor oude bouw
werken en de schoorsteen in dit kasteel
trekt zijn aandacht. Later blijkt dat dit
geen schoorsteen is maar een toegang tot
een onderaards gewelf. Het slot is dat
Pimmetje niet alleen buspassagier was
maar ook lid van de centrale recherche;
Yvonne was een collega van hem en de
chauffeuse wist van dit hele spel af. Met
elkaar ontmaskeren zij de gravin, die er
allang van werd verdacht jonge meisjes
aan de gemeenschap te onttrekken. Ook
had zij een jonge man in haar macht, die
bankpapier voor haar vervaardigde. Ben
(W. Visser), die heel goed tekenen kon,
stond onder druk van de gravin. Hij was
door de drank niet bij machte zich aan
haar te onttrekken, en werd één van haar
slachtoffers.
Het spel
Laten wij bij de oude garde beginnen.
K. Witte Dzn. speelde weer een geknipte
rol. Zeer duidelijk bleken zijn aanleg en
langjarige ervaring. Mevr. N. Keesom
was goed in haar spel, maar in deze rol
toch niet helemaal op haar plaats.
Mej. Leijdekkers kwam niet alleen als
buspassagiere mej. De Wit op de planken,
maar ook als handlangster van de gravin.
Zij heeft ons geboeid van begin tot eind.
Prima was haar grime in haar tweede
optreden, want juffrouw De Wit werd
werkelijk niet herkend.
Pimmetje, B. Staring, had geen gemak
kelijke taak, maar door zijn schijnbaar
luchtig spel heeft hij deze rol toch tot
een goed einde gebracht. Mevr. M.
Schrama-Taag was minder rolvast. Wel
was zij geknipt voor de rol als chauf
feuse. De andere K. Witte '(Kees van
Driehuizen) was vooral in het eerste be
drijf prima. Het spel in het tweede en
derde bedrijf schoot iets tekort wat ge
lukkig maar weinig afbreuk deed.
W. Visser had geen gemakkelijke taak.
Gelukkig was hij niet overdreven in zijn
rol als „getikte". Het leven kon hem
geen zier meer schelen, dat was duidelijk.
En wie was de gravin. Deze rol werd
door mevr. B. Verweij gespeeld. Qua
houding alle lof, maar haar spel was niet
geheel volmaakt. Als geslepen vrouw
hadden wij haar iets „doortrapter" willen
zien. De manier waarop zij de revolver
hanteerde was niet geoefend.
Als sluitstuk in het verhaal kwam
Annabel, mej. T. Witte, uit de schoor
steen. Zij was op zoek geweest naar een
verdwenen vriendin, die echter ook door
de gravin naar de andere wereld was
geholpen. Een aantrekkelijk rolletje.
De stemming tijdens het bal was zó
Feestmutsen en toeters waren aan de
man gebracht, de ware carnavalstem
ming duurde tot laat in de nacht voort.
De verkoop van deze attributen had een
apart doel. De opbrengst was bestemd
voor de vluchtelingenactie. Een bedrag
van 70.- werd voor dit doel bijeenge
bracht. „Sint Jan" kan met voldoening
terugzien op deze geslaagde avond.
Verslaggever bijna weggespoeld
Jan Th. Boom, de Skilder visser, die
bekend werd door z'n pleziervaarten
voor toeristen op de Waddenzee, heeft
een nieuwe kotter aangeschaft. Het oude
vaartuig voldeed niet meer aan de mo
derne eisen en miste vooral de elektro
nische apparatuur, die de moderne visser
tegenwoordig bijstaat. Ook het plezier-
varen in de zomer, dat een belangrijk
onderdeel van het bedrijf is geworden,
ging minder goed met de oude „achten
tachtig". Daarbij komt nog, dat Jan
Boom over een paar kranige zoons be
schikt, die hem in z'n werk kunnen bij
staan. Het werd verantwoord geacht een
nieuwe schuit aan te schaffen, want Wim
en Kees zijn het waard. Enfin, zoiets gaat
niet zomaar. Er werd gerekend, er wer
den plannen gemaakt en eindelijk kon
Jan Boom de Helderse werf „De Last
drager" de opdracht geven. In ongeveer
vier maanden werd het schip gebouwd.
Reeds eerder werd de oude schuit ver
kocht.
Hoewel aanvankelijk was voorzien, dat
de nieuwe kotter ongeveer half februari
gereed zou komen, werd het iets later:
zondag 28 februari j.l. werden wij uitge
nodigd de proefvaart mee te maken. We
accepteerden het aanbod gretig. Het is
weer eens iets anders dan het openen
van een jeugdherberg of het verslaan van
een raadsvergadering. Toen we de kotter
in de haven zagen liggen, waren we di
rect enthousiast. Een bijzonder fraaie
boot in gezellige kleuren geschilderd. De
kotter is slechts 75 cm. langer dan zijn
voorganger, maar aanmerkelijk breder:
4.75 meter. Hét grote verschil met de
oude schuit is wel, dat dit schip geen
platte bodem heeft. Hierdoor worden
heel wat meer mogelijkheden geopend.
De oude „achtentachtig" was eigenlijk
alleen maar geschikt voor het binnenwa
ter. (Het was ook een omgebouwd bin
nenschip). Deze boot is voldoende zee
waardig, om de Noordzee te bevaren en
eventueel gedurende meerdere dagen
achtereen. „Eigenlijk moest er ook nog
een koelruim bij", zegt Jan Boom, „maar
dat kost weer zoveel extra
Op dit moment is de hoeveelheid per
soneel voor het buitenwerk nog wat
schaars. Dat wordt in de toekomst an
ders: Ook zoon Alfons koestert ambities.
De Kromhout dieselmotor van 180 pk.
wordt gestart. Ook de motor is heel wat
krachtiger, dan die van z'n voorganger
en we stomen dan ook al gauw met een
vaartje van zowat 10 mijl door het water.
Wij zijn niet de enigen die de proef
vaart meemaken. Diverse familieleden,
(Zie vervolg pagina 4)
(Van een medewerker)
De brand van de V.V.V. is vandaag een
week oud. De tijd is dus rijp een voor
lopige balans te maken. Het kwalijke van
deze balans is dat er alleen posten voor
komen aan de „slechte" kant.
De enige post aan de „goede" kant zal
de uitkering van de verzekering zijn, en
die staat nog niet zwart op wit. Het laat
zich raden dat de uitkomst van de balans
een negatief saldo zal opleveren. Mate
rieel heeft de V.V.V. een stevige verlies
post te incasseren gekregen, die zijn uit
werking op het financieel verloop van
het boekjaar 1959 - 1960 niet zal missen.
Overigens heeft het weinig zin hierover
te treuren, want het is een feit waar wei
nig meer aan af of toe te doen is.
Gelukkig valt naast het sombere ook te
constateren dat de brand toeristisch ge
zien geen gevolgen zal hebben. He accent
van het werk in de aanloopperiode van
het seizoen valt op het verwerken van de
aanvragen, een aantal dat tegen medio
februari begint op te lopen tot 100 150
per dag. De stagnatie in dit werk is op
nihil te stellen. Ongeveer veertig Duitse
brieven, die voor verwerking klaar lagen,
zijn in de brand gebleven. Via de ANVV-
vertegenwoordiger Belmon in Duitsland
is een advertentie geplaatst die melding
maakt van het teloor gaan van deze
mail.
De brand brak op de bewuste woens
dagmorgen om vijf uur uit; 's middags
om vijf uur van dezelfde dag gingen de
eerste V.V.V.-kranten al weer de deur
uit.
Dat dit mogelijk was, is stellig mede
te danken aan het loyale aanbod van de
firma Langeveld De Rooy, die de in-
formatrices een comfortabel noodonder-
komen in de boekhandel aanbood. De ge
heel vernielde telefooninstallatie heeft
het VW-nummer 157 zegge-en-schrijve
36 uur uitgeschakeld. Voordat de V.V.V.
zich tot de P.T.T. om hulp wendde, kwam
de plaatselijke vertegenwoordiger al per
soonlijk vragen wat er moest gebeuren.
Vrijdagmorgen was de verbinding weer
in orde, en konden de telefonistes die
in de telefoonloze periode als voorposten
van de V.V.V. de klanten van de moei
lijkheden op de hoogte stelden (bravo)
de dagelijkse stroom van informaties
weer doorleiden naar de informatrices.
Ook de T.E.M. en installateurs lieten
de V.V.V. niet zitten. Een noodverlich
ting in de ravage maakte het mogelijk
een goede inventarisatie op te stellen en
wat spullen te redden. De kantoren bo
ven hadden in minder dan geen tijd weer
licht.
Naar de mening van deskundigen zul
er ongeveer een maand tot zes weken
nodig zijn om winkelruimte en informa
tiekantoor weer te restaureren. Wellicht
dus dat half april de brand geheel in het
vergeetboek kan worden geschreven, zij
het dat de medewerkers een ernstige
waarschuwing hebben gekregen de uiter
ste voorzichtigheid te betrachten met al
datgene wat brandgevaarlijk is.
Concluderend mogen we dus stellen:
„Geschonden en geschaad, maar niet ver
nietigd". De V.V.V. gaat wellicht nog
teller dan voorheen door met de uit
bouw van het toerisme op Texel.
De V.V.V. is door deze tegenslag weer
eens nadrukkelijk geconfronteerd met de
noodzaak te streven naar andere behui
zing, die ook brandtechnisch gezien
minder nadelen heeft. Dit i» een pro
bleem van de eerste orde