Cjrocn 'ZwartsJ~exels in het harL, Gezamenlijke uitvoering van De Duinkanters en Advendo Carnaval met „Pimmetje" Jan Boom liet nieuwe kotter proefvaren Vriendenhulp hielp V.V.V. in etmaal weer m de been WOENSDAG 2 MAART 1980 TEXELSE 74« JAARGANG No. 7433 COU RANT Uitgave N.V. v.h. Lcmgeveld de Rooij Boek-, Kantoorboek- en Fotohandel Handelsdrukkerij Den Burg - Texel - Postbus 11 - Tel. 11 Verschijnt woensdags en zaterdags Bank: R'damse Bank, Coöp. Boerenl. Bank. Postgiro 652. - Abonn.pr. 2,25 p. kwart 25 ct incasso. Adv. 10 ct p. mm GESLAAGD Buiten zijn tot nu toe uitsluitend op ambachtelijk gebied ligggende diploma's behaalde Jan Daalder Rzn., De Koog, dezer dagen het diploma van de kruide niersvakschool te Utrecht. Daarmee heeft Jan, behalve het kruideniers vak diploma, tevens het middenstandsdi ploma in zijn zak. AGENDA VAN DE STICHTING CULTUREEL WERK TEXEL Woensdag 2 maart Den Burg, „Texel", Bridgedrive. Den Burg, Aula J. P. Thijsseschool, cur susavond Veilig Verkeer. Donderdag 3 maart Oudeschild, Dorpshuis, uitvoering „Ha- venkanters" t.b.v. het dorpshuis. Vrijdag 4 maart Den Burg, Casino, feestelijke bijeen komst C.N.V. Zaterdag 5 maart Den Burg, Kath. Sportweekend, Rector Boymans spreekt over „Kath. sport". Oudeschild, Dorpshuis, Uitvoering „Ha- venkanters" t.b.v. het dorpshuis. Oosterend, o.l. school, lezing over het „Loodswezen" voor Ontwikkelingsclub. VANDAAG GEEN CONSULTATIEBUREAU Men deelt ons mede, dat er vandaag geen consultatiebureau wordt gehouden. NAAM DORPSHUIS Het dorpshuis te Oudeschild heeft nog steeds geen naam. Dat kan zo niet blij ven. Daarom zou het bestuur het prettig vinden als door de bevolking van Oude schild een toepasselijke naam naar voren zou worden gebracht. Iedere inwoner, zowel klein als groot, wordt daarom verzocht zijn gedachte kenbaar te maken voor 6 maart a.s. Ideeën te deponeren in de bus van de concierge. Degene, wiens idee succes heeft, wacht een verrassing. EERSTE LUSTRUM BEJAARDENSOOS DEN BURG Vorige week heeft de bejaardensociëteit haar eerste lustrum gevierd. Vijf jaar komen de bejaarden wekelijks bijeen in een minder geslaagd gebouw, het dorps huis. Een nieuw Dorpshuis zou in Den Burg geen overbodige luxe betekenen. Maar ondanks dat weten de bejaarden zich elke woensdagmiddag in deze omge ving te amuseren. Ditmaal was men niet bijeen gekomen in de vertrouwd gewor den omgeving, maar waren de leden naar het feestelijk versierde Casino getrokken. Mevrouw W. A. van Bilderbeek-de Jong vertelde dat de Soos gestart was met ruim 80 leden. Een speciaal woord van welkom richtte zij tot de heer A. de Wijn. De heer De Wijn heeft geen woens dag verstek laten gaan. Ook woorden van welkom werden gericht tot burge meester De Koning en de mede-oprich ters, de heren Buisman, Kempenaar en Wassenaar. Burgemeester De Koning vertelde hoe de oprichting tot stand is gekomen. In samenwerking met de vrouwenvereni gingen en de commissie voor volksfees ten en folklore was een en ander spoedig in kannen en kruiken. Spreker had grote waardering voor het werk van de vrij willige krachten, die in het werk van de Soos zijn betrokken. Het was niet een avond van alleen maar woorden. De daden werden deze avond verricht door de Katholieke jonge ren. Onder leiding van kapelaan Suyd- geest werd een vrolijk revue-programma gebracht. Aan het eind van de avond dankte de heer Van Ernst namens de bejaarden voor dit prettige onthaal. HARRIET FREEZER BIJ HET NUT Een programma dat 2*/« jaar geleden al was aangekondigd is donderdagavond werkelijkheid geworden. Harriet Freezer heeft de Nutsleden bezig gehouden met „Mannen, Vrouwen en Mensen". De belangstelling voor haar onderwerp was bijzonder groot en het was dan ook alleszins de moeite waard. Reeds bij haar eerste woorden had Mevrouw Freezer het publiek voor zich gewonnen. Op een prettige wijze ver telde zij voor de pauze dat vrouwen (en wat kan je anders verwachten van een vrouw) meer mans zijn dan de man. Een vrouw heeft meer morele moed, groter uithoudingsvermogen, kan beter tegen de kou. Al deze dingen werden niet zonder meer verteld, maar de manier waarop was zo, dat zelfs de mannen het moesten accepteren. En dat deden de heren dan ook en lang niet met een zuur gezicht. Na de pauze kreeg de vrouw een be risping. Zij kan op een moment als man lief druk bezig is met de onnozelste din gen naar voren komen. Gesprekken die ce man weinig of geheel niet interes seren, maar die bij de vrouw wel leven. En wat "zijn nu mensen? Mensen be staan alleen maar in theorie. Wat is een mens als U hem van dichtbij beziet? Al leen maar een man of een vrouw. Het was weer een prima Nutsavond en wij twijfelen er niet aan of ook de volgende bijeenkomst (15 maart wordt er een film vertoond) zal weer tot in de puntjes worden voorbereid. De Koog Vrijdag- en zaterdagavond hebben de „Duinkanters" en „Advendo" gezamenlijk een uitvoering gegeven. Met angst in het hart hebben de besturen der verenigingen deze avonden afgewacht. Zou het mogelijk zijn? Het is een succes geworden; niet alleen financieel, maar in elk opzicht. Vrijdag opende de heer Drevel als voorzitter van „Advendo" de avond en mocht hij een geheel gevulde zaal wel kom heten. Wellicht was het eerste op treden van „Jong Advendo" hier wel de bet aan, want vele ouders waren aan wezig om dit debuut mee te maliën. De jeugd zong met enthousiasme, dat het een groot genoegen was er naar te luis teren. Ze zongen één- en tweestemmige liederen en de heer Visser, dirigent, kan dan ook zeer tevreden zijn met 't succes dat zijn jeugdkoor behaalde. Ter afwisse ling in de zang declameerde Margareth Schilders een paar leuke gedichten, ter wijl Krijn Hopman een solo ten beste gaf. Dit eerste optreden van „Jong Adven do" is geweldig geslaagd en geeft hoop voor de toekomst. Hierna betrad „Advendo" het podium. Zij begon met het lied van Edward Elger „Neerland en Oranje". Een prachtig lied van inhoud en compositie. Het werd ech ter een beetje slordig gebracht. Slordig in deze zin, dat het gelijktijdig zingen soms niet mogelijk scheen, vooral op het einde der zinnen kwam dit zo goed uit. Het werd op de piano begeleid door Mar jan Bakker, die hiervoor zeker een pluim verdient. Het tweede was een lied van Mozart „Bundeslied". Dit werd zuiver en met aandacht gezongen. Vervolgens „Ik zeg adieu" van een anonieme dichter. Dit lied is van compo sitie voortreffelijk. De afwisseling in stemmen kwam prachtig uit, maar er moet bij zo'n lied wel gezorgd worden dat er een sterke inzet is van alle stem men. Niet eerst enkele stemmen en na een paar woorden de rest, maar allen direct, daar het anders een zwakke in druk maakt en dat is niet nodig. Niet aarzelen maar zingen bij het inzetten. Mannenkoor Hierna trad het mannenkoor, gevormd uit de leden van „Advendo" op. Het zong „de twaalf rovers" van Sandor Chigaroff. Dit was goed. De heer C. Groenhof was voortreffelijk in z'n solo. Het was prach tig in de compositie dat de laatste verzen van dit lied veranderden. We zagen hier, dat met weinig stemmen toch een heel goed resultaat bereikt kan worden. In „Zonnige lente" van Stephan For- ster hadden de sopranen iets sterker ge kund, daar deze werden begeleid door het overige koor, dat in verhouding iets te sterk was. Overigens goed gezongen. „Vroeg in de morgen" van L. Karse- meyer. Alle lof voor de heren, die voor een schitterende begeleiding zorgden. Dit was werkelijk voortreffelijk. Het hele lied werd enthousiast gebracht. Als no. 6 volgde: „Daar was een wuf die spon" van H. Badings. Dit stond wel aan de spits. Tenslotte werd het orgellied van Br. Laetantius gezongen, begeleid door een viertal accordeons en een drummer. Dit leuke lied werd vlot gezongen en gaf het nodige effect in de zaal. Het „hoem" der bassen en pa-pa der tenoren was niet alleen jolig om te horen, maar ook om te zien. Het gehele programma werd vlot ge bracht. De overgang van het ernstige lied naar het lichtere genre was goed ver zorgd door declamatie van de heer Man- tje, die zijn gedichten op bijzonder goede manier voordroeg. Elk jaar kunnen we horen, dat het koor vooruit gaat. „De Duinkanters" Na de pauze brachten „De Duinkan ters" het stuk „Ballet op de boerderij" van Piet Mossinkhoff onder regie van de heer P. Vermeulen. De boerenfamilie Van Keulen heeft be sloten om in de zomer kamers te verhu ren. Op een advertentie heeft Joke Ree- berg (Irene Eelman) een meisje met kunstzinnige neigingen, schriftelijk een kamer besproken. Moeder van Keulen (mevr. Bakker-Buysman) en haar doch ter Lies '(mevr. Schoo-de Graaf) zijn toch wel ongerust over dit experiment, terwijl vader Van Keulen (K. Bonne) en zijn zoon Ko (H. Schoo) er een beetje de spot mee drijven. Als Joke dan nog onver wacht als een wervelwind binnenkomt, ontketent zij door haar vrije en moderne ideeën in minder dan geen tijd in het heel degelijke boerengezin een ware re volutie. Zij zet een onschuldig flirtpar tijtje op met Leo Albers (H. Wiegers) de verloofde van Lies, die op haar beurt uit jalouzie zich, volgens Joke dan, te veel met de notariszoon Pim Eikhof (H. Veld man) bemoeit. Ko ziet dit alles eerst met grote verachting, later met toenemende belangstelling aan. Joke wil kunstenares worden en een ballet ontwerpen „Het ballet op de boerderij". Als zij daarvoor op haar levendige manier aan het oefe nen is, betrapt Ko haar. Het slot is, dat Ko, die haar eerst niet uit kon staan, zich gewonnen geeft en zij samen een gelukkig paar vormen. Dit leuke stuk werd zo goed en vlot gespeeld, dat we niet anders dan bewon dering voor de spelers kunnen hebben. Allen hadden zich volkomen in hun rol verplaatst. De kleine bijrollen werden vervuld door mevr. Klaassen Bos als mevr. Eikhof en J. v.d. Kerkhof als de vader van Joke. Ook voor hen niets dan lof. Toch willen we één naam noemen. Het mooie gave spel van Irene Eelman was voor de toeschouwers een openba ring. De toneelvereniging kan zich ge lukkig prijzen met dit talentvolle lid. Alle aanwezigen hebben genoten, zo wel van de zang als van het toneelstuk en het was dan ook niet te verwonderen, dat zaterdagavond de voorzitter van de Duinkanters, de heer H. Schoo, weer een geheel gevulde zaal kon begroeten. Het experiment van een gezamenlijke uitvoering is volkomen geslaagd en vraagt herhaling. Een gezellig bal was het slot van deze avonden. PRIJZEN STAATSLOTERIJ Er zijn enkele gelukkige winnaars op Texel. De lotenverkoper A. J. Huisman mocht een bedrag van 10.000,uit keren. Dit bedrag was nog niet alles; in zijn rayon waren ook nog twee winnaars van ieder 1000, „DE HAVENKANTERS" Oudeschild De Havenkanters had den indertijd spontaan toegezegd, dat ze enige uitvoeringen ten bate van het Dorpshuis zouden geven, evenals de Klaverjasclub, die als eerste in de rij van de verenigingen een drive heeft ge houden met een mooi batig saldo. Thans zijn de Havenkanters aan de beurt Er zullen 2 uitvoeringen worden gege ven. De eerste avond is a.s. donderdag, de tweede a.s. zaterdag. De Havenkanters hopen, dat heel Oudeschild naar hen zal komen luisteren, opdat het batig saldo voor het Dorpshuis zo hoog mogelijk zal zijn. BIBLIOTHEEK TE OOSTEREND Oosterend blijft actief! Onlangs is men begonnen met het samenstellen van een bibliotheek. Oosterend een eigen biblio theek? Zeker. Men is er in geslaagd ruim 200 boeken bijeen te garen. Het initiatief werd genomen door de onderwijzers Th. v.d. Snoek en T. Vos. Voorlopig is de bibliotheek gehuisvest in de o.l. school. Wanneer het dorpshuis klaar zal zijn, be schikt men over een geschikter onder komen. Tweehonderd boeken is een hele boel, maar voor een bibliotheek is het een zeer bescheiden aantal. Het is daar om, dat de beide stichters een dringend beroep doen op alle Oosterenders die nog wat boeken over hebben. Geef boe ken, Oosterenders, U dient er een ge meenschappelijk belang mee. U kunt ze bij de genoemde heren bezorgen. Zaterdagavond was het „Pimmetje", die ons een bijzonder leuke avond be zorgde in „De Oranjeboom". „Pimmetje", een komische thriller van R. Feenstra, werd gebracht door Toneelvereniging St. Jan". Er zat stemming in. Het begin was direct al anders dan anders. Geen ope ning door de voorzitter, maar stuk voor stuk werden de spelers aan ons voorge steld. Het toneel was geheel donker en met een „woord in beeld" passeerden de spelers. Misschien dat het in het begin iets te lang donker bleef voor een 100°/o geslaagde start. Pimmetje belandde in een oud kasteel. Met nog 5 buspassagiers moest hij daar de nacht doorbrengen omdat de chauf- feuse niet in staat was het vervoermiddel opgang te krijgen. Het was wel een bij zonder onderdak, kasteel „De Raven horst". Oud en ongebruikt lag het op een eenzame .plaats. Laten wij eerst de tijde lijke bezoekers van dit gebouw maar even voorstellen: Greetje, mevr. M. Schrama-Taag, de chauffeuse, Yvonne, mevr. N. Keesom-Logman, Juffrouw de Wit, mej. Leijdekkers, Pimmetje, Ben Staring, en Hieronimus Roosje, K. Witte Szn. Toen zij goed en wel de kamer hadden bekeken waar zij waren beland, werd de deur geopend en kwam daar een enigs zins sinistere figuur met een dubbelloops geweer binnen. Hij stelde zich voor als Dril (K. Witte Dzn.) de huisbewaarder van de gravin. Het was nu niet bepaald met zijn vriendelijke instemming dat de gasten in dit huis de nacht zouden door brengen. „Pimmetje" bracht ook verder de nodige spanning, hoewel „slechts" twee moorden gepleegd werden. Dit bracht uitzonderlijke situaties mee. Dokter Roosje is een wonderlijk geval. Hij interesseert zich voor oude bouw werken en de schoorsteen in dit kasteel trekt zijn aandacht. Later blijkt dat dit geen schoorsteen is maar een toegang tot een onderaards gewelf. Het slot is dat Pimmetje niet alleen buspassagier was maar ook lid van de centrale recherche; Yvonne was een collega van hem en de chauffeuse wist van dit hele spel af. Met elkaar ontmaskeren zij de gravin, die er allang van werd verdacht jonge meisjes aan de gemeenschap te onttrekken. Ook had zij een jonge man in haar macht, die bankpapier voor haar vervaardigde. Ben (W. Visser), die heel goed tekenen kon, stond onder druk van de gravin. Hij was door de drank niet bij machte zich aan haar te onttrekken, en werd één van haar slachtoffers. Het spel Laten wij bij de oude garde beginnen. K. Witte Dzn. speelde weer een geknipte rol. Zeer duidelijk bleken zijn aanleg en langjarige ervaring. Mevr. N. Keesom was goed in haar spel, maar in deze rol toch niet helemaal op haar plaats. Mej. Leijdekkers kwam niet alleen als buspassagiere mej. De Wit op de planken, maar ook als handlangster van de gravin. Zij heeft ons geboeid van begin tot eind. Prima was haar grime in haar tweede optreden, want juffrouw De Wit werd werkelijk niet herkend. Pimmetje, B. Staring, had geen gemak kelijke taak, maar door zijn schijnbaar luchtig spel heeft hij deze rol toch tot een goed einde gebracht. Mevr. M. Schrama-Taag was minder rolvast. Wel was zij geknipt voor de rol als chauf feuse. De andere K. Witte '(Kees van Driehuizen) was vooral in het eerste be drijf prima. Het spel in het tweede en derde bedrijf schoot iets tekort wat ge lukkig maar weinig afbreuk deed. W. Visser had geen gemakkelijke taak. Gelukkig was hij niet overdreven in zijn rol als „getikte". Het leven kon hem geen zier meer schelen, dat was duidelijk. En wie was de gravin. Deze rol werd door mevr. B. Verweij gespeeld. Qua houding alle lof, maar haar spel was niet geheel volmaakt. Als geslepen vrouw hadden wij haar iets „doortrapter" willen zien. De manier waarop zij de revolver hanteerde was niet geoefend. Als sluitstuk in het verhaal kwam Annabel, mej. T. Witte, uit de schoor steen. Zij was op zoek geweest naar een verdwenen vriendin, die echter ook door de gravin naar de andere wereld was geholpen. Een aantrekkelijk rolletje. De stemming tijdens het bal was zó Feestmutsen en toeters waren aan de man gebracht, de ware carnavalstem ming duurde tot laat in de nacht voort. De verkoop van deze attributen had een apart doel. De opbrengst was bestemd voor de vluchtelingenactie. Een bedrag van 70.- werd voor dit doel bijeenge bracht. „Sint Jan" kan met voldoening terugzien op deze geslaagde avond. Verslaggever bijna weggespoeld Jan Th. Boom, de Skilder visser, die bekend werd door z'n pleziervaarten voor toeristen op de Waddenzee, heeft een nieuwe kotter aangeschaft. Het oude vaartuig voldeed niet meer aan de mo derne eisen en miste vooral de elektro nische apparatuur, die de moderne visser tegenwoordig bijstaat. Ook het plezier- varen in de zomer, dat een belangrijk onderdeel van het bedrijf is geworden, ging minder goed met de oude „achten tachtig". Daarbij komt nog, dat Jan Boom over een paar kranige zoons be schikt, die hem in z'n werk kunnen bij staan. Het werd verantwoord geacht een nieuwe schuit aan te schaffen, want Wim en Kees zijn het waard. Enfin, zoiets gaat niet zomaar. Er werd gerekend, er wer den plannen gemaakt en eindelijk kon Jan Boom de Helderse werf „De Last drager" de opdracht geven. In ongeveer vier maanden werd het schip gebouwd. Reeds eerder werd de oude schuit ver kocht. Hoewel aanvankelijk was voorzien, dat de nieuwe kotter ongeveer half februari gereed zou komen, werd het iets later: zondag 28 februari j.l. werden wij uitge nodigd de proefvaart mee te maken. We accepteerden het aanbod gretig. Het is weer eens iets anders dan het openen van een jeugdherberg of het verslaan van een raadsvergadering. Toen we de kotter in de haven zagen liggen, waren we di rect enthousiast. Een bijzonder fraaie boot in gezellige kleuren geschilderd. De kotter is slechts 75 cm. langer dan zijn voorganger, maar aanmerkelijk breder: 4.75 meter. Hét grote verschil met de oude schuit is wel, dat dit schip geen platte bodem heeft. Hierdoor worden heel wat meer mogelijkheden geopend. De oude „achtentachtig" was eigenlijk alleen maar geschikt voor het binnenwa ter. (Het was ook een omgebouwd bin nenschip). Deze boot is voldoende zee waardig, om de Noordzee te bevaren en eventueel gedurende meerdere dagen achtereen. „Eigenlijk moest er ook nog een koelruim bij", zegt Jan Boom, „maar dat kost weer zoveel extra Op dit moment is de hoeveelheid per soneel voor het buitenwerk nog wat schaars. Dat wordt in de toekomst an ders: Ook zoon Alfons koestert ambities. De Kromhout dieselmotor van 180 pk. wordt gestart. Ook de motor is heel wat krachtiger, dan die van z'n voorganger en we stomen dan ook al gauw met een vaartje van zowat 10 mijl door het water. Wij zijn niet de enigen die de proef vaart meemaken. Diverse familieleden, (Zie vervolg pagina 4) (Van een medewerker) De brand van de V.V.V. is vandaag een week oud. De tijd is dus rijp een voor lopige balans te maken. Het kwalijke van deze balans is dat er alleen posten voor komen aan de „slechte" kant. De enige post aan de „goede" kant zal de uitkering van de verzekering zijn, en die staat nog niet zwart op wit. Het laat zich raden dat de uitkomst van de balans een negatief saldo zal opleveren. Mate rieel heeft de V.V.V. een stevige verlies post te incasseren gekregen, die zijn uit werking op het financieel verloop van het boekjaar 1959 - 1960 niet zal missen. Overigens heeft het weinig zin hierover te treuren, want het is een feit waar wei nig meer aan af of toe te doen is. Gelukkig valt naast het sombere ook te constateren dat de brand toeristisch ge zien geen gevolgen zal hebben. He accent van het werk in de aanloopperiode van het seizoen valt op het verwerken van de aanvragen, een aantal dat tegen medio februari begint op te lopen tot 100 150 per dag. De stagnatie in dit werk is op nihil te stellen. Ongeveer veertig Duitse brieven, die voor verwerking klaar lagen, zijn in de brand gebleven. Via de ANVV- vertegenwoordiger Belmon in Duitsland is een advertentie geplaatst die melding maakt van het teloor gaan van deze mail. De brand brak op de bewuste woens dagmorgen om vijf uur uit; 's middags om vijf uur van dezelfde dag gingen de eerste V.V.V.-kranten al weer de deur uit. Dat dit mogelijk was, is stellig mede te danken aan het loyale aanbod van de firma Langeveld De Rooy, die de in- formatrices een comfortabel noodonder- komen in de boekhandel aanbood. De ge heel vernielde telefooninstallatie heeft het VW-nummer 157 zegge-en-schrijve 36 uur uitgeschakeld. Voordat de V.V.V. zich tot de P.T.T. om hulp wendde, kwam de plaatselijke vertegenwoordiger al per soonlijk vragen wat er moest gebeuren. Vrijdagmorgen was de verbinding weer in orde, en konden de telefonistes die in de telefoonloze periode als voorposten van de V.V.V. de klanten van de moei lijkheden op de hoogte stelden (bravo) de dagelijkse stroom van informaties weer doorleiden naar de informatrices. Ook de T.E.M. en installateurs lieten de V.V.V. niet zitten. Een noodverlich ting in de ravage maakte het mogelijk een goede inventarisatie op te stellen en wat spullen te redden. De kantoren bo ven hadden in minder dan geen tijd weer licht. Naar de mening van deskundigen zul er ongeveer een maand tot zes weken nodig zijn om winkelruimte en informa tiekantoor weer te restaureren. Wellicht dus dat half april de brand geheel in het vergeetboek kan worden geschreven, zij het dat de medewerkers een ernstige waarschuwing hebben gekregen de uiter ste voorzichtigheid te betrachten met al datgene wat brandgevaarlijk is. Concluderend mogen we dus stellen: „Geschonden en geschaad, maar niet ver nietigd". De V.V.V. gaat wellicht nog teller dan voorheen door met de uit bouw van het toerisme op Texel. De V.V.V. is door deze tegenslag weer eens nadrukkelijk geconfronteerd met de noodzaak te streven naar andere behui zing, die ook brandtechnisch gezien minder nadelen heeft. Dit i» een pro bleem van de eerste orde

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1960 | | pagina 1