Groen 7wa in het harG Texels jongste industrie in vol bedrijf Regen was zeer welkom Bordenliorde Model toeristische wegwijzer in gebruik „BIJSTAND 3 Een eervolle vermelding waard! ZATERDAG 11 JUNI 1960 TEXELSE 74e JAARGANG No. 7461 COURANT Uitgave N.V. v.h. Langeveld de Rooij Boek-, Kantoorboek- en Fotohandel Handelsdrukkerij Den Burg - Texel - Postbus 11 - Tel. 11 Verschijnt woensdags en zaterdags Bank: R'damse Bank, Coöp. Boerenl. Bank. Postgiro 652. - Abonn.pr. 2,25 p. kwart 25 ct incasso. Adv. 10 ct p. mm Jonq leven dat qeen lang leven beschoren is. Honderden Pekinq eenden wor den sinds kort op ons eiland gemest. In zeven weken is de kluif rijp voor de braadpan. SINDS ENKELE MAANDEN heeft Texel er een nieuwe industrie bij. Laat het dan geen gigantische strokartonfa briek zijn, het is toch werkelijk een be drijf waar even aandacht aan mag wor den besteed. Hier en daar treft men op het eiland de zgn. mesthokken aan met witte Peking eenden. Het is een bijzonder soort, deze witte kwaker. Minder vlot dan de col lega's in de vijver van plan Zuid. En dit is waarschijnlijk een van de redenen, dat deze eenden zeer vlug slachtrijp zijn. De dieren worden op ons eiland aange voerd door een firma van de vaste wal; voor distributie zorgt de heer Van der Ban te De Koog. Er zijn nu ongeveer vijftien bedrijven, over het gehele eiland verspreid, die met deze mesterij zijn begonnen. Grote en kleine bedrijven. De jonge eenden, die hierbij worden afgebeeld, trof onze fotograaf in het Noorden bij de heer Rozendaal. De kip- penhouderij was de laatste tijd minder gunstig, zodat men ook hier is overge schakeld op de eenden. De coöperaties P.T.V., L.T.B. en C.A.V. hebben voor het verkrijgen van deze nieuwe industrie hun steentje bijge dragen. Texel is voor deze fokkerij bijzonder geschikt. Het eiland staat bekend als een droge streek en dat is voor deze „indus trie" zeer goed. Hierdoor heeft de fokker minder te strooien en er is ook minder gevaar voor besmetting. Oudeschild vergeten plaats? Vele Oudeschilders hebben de laatste jaren geopperd, dat, als straks de boot een andere haven zal kiezen, het dorp een verlaten oord zal worden. Misschien is dit waar, misschien niet Sinds 25 maart is er meer leven in het dorp gekomen. Aan de voet van de oude molen is een nieuw bedrijf geopend. Een bedrijf, dat zeker perspectief heeft. Op genoemde datum werden de eerste een den naar de slachterij gevoerd. Zeven weken geleden waren ze op het eiland gekomen als kleine waggelaars. De mes ter heeft ze in recordtijd opgefokt tot een produkt, van grootte geschikt voor de braadpan. In een kleine ruimte bij de molen zijn wat machineriën geplaatst; er wordt zeer veel water gebruikt. De eenden worden er niet geslacht, maar alleen van veren ontdaan Na hun dood gaan ze in de broeiketel en komen daarna in de plukmachine terecht. De veren komen keurig onder het apparaat en de geplukte eenden op een bord voor de machine. De volgende behandeling vindt plaats in een bad in een ketel met was. De was dient voor de laatste ont haring. Uit dit warme wasbad worden ze gekoeld. Dit gebeurt ook weer in een enorm waterbad. Als het dier dan wer kelijk helemaal schoon is (aan de buiten kant) en volkomen koud is, gaan ze naar de pakkerij. Een imponerend gezicht hoe deze dieren in de plastic zakken werden gewerkt! Ongeveer 2000 per week worden er aangevoerd te Oudeschild en verwerkt. Als het product schoon is, wordt het voorgesorteerd op gewicht. De dieren hebben een gewicht van 23 - 25 ons per stuk. Dus een behoorlijke kluif. Ingepakt in keurige kisten gaan ze eerst naar de Ijsfabriek op de Schilder- De laatste hand op het eiland wordt verricht. In houten kistjes worden de eenden per zes stuks verpakt. In alle stilte en alle vroegte gaan ze naar de vaste wal om daarna de grens te pas- De heer J. Hotting bij zijn scheer apparaat". De dieren worden enkele minuten in de ontharingsketel rondqe- draaid en schoon zijn ze weg. Als de partij dan groot genoeg is, gaan ze per VTB naar de eigenaar, de Firma Dubbeld in Oostzaan. En dan. Veel Hollanders zijn op dit wild niet erg gek. De Hollander consumeert liever een ander stukje wild. De meeste dieren gaan naar Duitsland. De zakken die wij zagen waren voorzien van een Duits opschrift: DC- Goldmarke - Frümas ente - Importiert aus Holland. Maar het is beslist de moeite waard eens een eendje van eigen bodem te proberen. De smaak is prima! Het Texelse product gaat dus ver de grens over. Een goed teken voor een plaats als Oudeschild. Straks zullen de zaken waarschijnlijk worden uitgebreid De produktie neemt toe. De heer J. Hotting, de chef van dit jonge bedrijf, heeft met enkele Texelse arbeiders, handen vol werk. Woensdag morgen waren er voor half negen 's mor gens reeds 150 dieren verwerkt. Met de eerste boot waren ze afgeleverd, omdat het dier zo koel mogelijk vervoerd moet worden. Heel wat dieren zijn de plas reeds overgebracht en deze jonge industrie zal ongetwijfeld zaken blijven doen. Mis schien dat Oudeschild hierdoor in de toekomst mee zal kunnen blijven praten Oosterendeens een oase Van gemoed'lijkheid en rust Waar om elf uur de lantarens Steevast werden uitgeblust, Waar de post ook „pliesieqent" was. En ik weet niet wat al meer, Krijgt nu eerdaags ook te maken Met de borden voor 't verkeer. Een bordje zus, een bordje zo, Een bordje hi, een bordje ho, Een rooie, witte, blauwe, Je moet ze maar onthou-en. Ach wie dacht er ooit aan regels, t Regelde zichzélf altijd, Je kon tóch niet hard de hoek om Bij Piet Dros en bij Jan Dijt. En wanneer je wou parkeren. Wel dan reed je aan de kant En liet daar je brikkie wachten. Maar dat is nu anders, want!: Een bordje zus, een bordje zo, Een bordje hi, een bordje ho, Een rooie, witte, blauwe, Je moet ze maar onthou-en. Wie durft er nu nog beweren Dat d'Oostrenders zijn verdeeld? Straks qaat alles in één richting. Net naar hogerhand beveelt. Ja, de bordjes zijn verhanqen, Schotjesqeest is lanq voorbij, Nu komen de bordverschillen, Daarom, broeders, zin gen wij: Een bordje zus, een bordje zo, Een bordje hi, een bordje ho, Een rooie, v/itte, blauwe, Je moet ze maar onthou-en. Huib de Rijmelaar RIJWIELSTALLING EN AUTOPARKEERPLAATS VERPACHT Burgemeester en Wethouders hebben de rijwielstalling en parkeerplaats aan het Westerslag voor het jaar 1960 ver pacht aan de Utrechtse Studenten. Dezer dagen zal de stalling door gemeente werken in orde worden gemaakt. MGR. J. P. HUIBERS VRAAGT ONTSLAG Haarlems bisschop, Mgr. J. P. Huibers, ook op ons eiland zeer bekend, heeft, met het oog o.p zijn hoge leeftijd (84 jaar) aan Paus Johannes met ingang van 27 juni a.s. ontslag gevraagd. Mgr. dr. J. A. E. van Dodewaard zal hem opvolgen. Deze werd bijna twee jaar geleden door de Paus benoemd tot coadjutor met recht van opvolging. Mgr. Dodewaard opende vorig jaar de jeugdherberg van de KVC op ons eiland. AANVULLING BOOTDIENSTEN De N.V. TESO heeft een aanmerkelijke uitbreiding aangebracht in de dienst Texel-Den Helder v.v. Vanaf 15 juni worden er drie diénsten ingelegd. Dit is mogelijk door ingebruikname van de „Koningin Wilhelmina". Zie voor juiste tijden de advertentie in dit nummer. „GEZELLIGHEID KENT GEEN TIJD" De Vereniging voor Vrienden van het Paard organiseert op zondag 26 juni een „Gezelligheidsrit". De start vindt om plm. 10.30 uur plaats te De Waal in de Dorpsstraat. Daarna gaat het richting Den Burg, via Den Hoorn naar de Den nen. In hotel Bos en Duin wordt de koffie gebruikt. Na deze pauze gaat de stoet verder naar De Koog. Aan deze stoet gaan vooraf „De Waddenruiters". Daarachter de paard en wagens met deelnemers. Leden van genoemde vereniging, die niet zelf kunnen inspannen, zijn wel in de gelegenheid de rit mee te maken. Ook belangstellenden kunnen zich opgeven bij mevr. Keesom-Karsten, Molenstraat, of maandag 13 juni in hotel Texel. Aan deze rit zijn enkele attracties verbonden. Het belooft een fleurig geheel te worden. SPORTUITWISSELING NAAR WIERINGEN Het was een totale misrekening, dat woensdag de krant niet verscheen. Het was de bedoeling geweest daarin het e.e.a. te vermelden. Inmiddels zal toch een ieder wel weten, dat we om 2 uur van Oudeschild ver trekken met de „Voorwaarts". Om half twee zullen voor de liefhebbers bussen gereed staan bij het postkantoor. Dit busvervoer is voor eigen rekening. In de uitgereikte programma's kunnen we zien hoe laat en waar we moeten spelen. Het senioren voetbalteam is ongewij zigd gebleven op de linksback na, die moest worden vervangen. Hier zullen we L. van Tongelen actief zien. De juniorenopstelling is: doel: F. Plan- tinga (SVT); achter: Fr. Roodlip (SVO) en W. Voorthuizen (SVC); midden: P. Roeper (SVT), G. Duinker (ZDH) en H. van Sambeek (TB); voor: C. Maas (TB), R. P. Keijser (SVT), N. Bakker (SVC), H. Stiggelbout (SVT) en A. de Veij (SVT). Met een beetje goed weer kunnen we weer op een sportief en gezellig weekend rekenen. Terwijl Uw „landbouwredacteur" dit artikeltje schrijft het is donderdag morgen vroeg klettert de regen nog op de ruiten. Berichten omtrent de hoeveel heid regen, die op ons eiland gevallen is, heeft hij nog niet gehoord. Het ziet er echter naar uit, dat het deze keer niet bij een paar millimeter is gebleven, maar c'at het een hoeveelheid is, waar de ge wassen in ieder geval weer enkele dagen mee toe kunnen. „Regen was zeer welkom" plaatste ik boven dit berichtje. Naar ik meen te mo gen aannemen geldt dit opschrift in ieder geval voor verreweg het grootste ge deelte van de landbouwende bevolking van ons eiland. In de ogen, waarmede woensdagmiddag de dreigende lucht, waaruit de druppels nog maar erg spaar- zamelijk vielen, werden bekeken, kon je lezen, dat veel boeren de regen wel uit Gp de kruising Pontweg-verbindings- weg Gasthuisstraat (Den Burg) heeft de V.V.V.-Texel een model geplaatst van het bord dat wellicht op korte termijn ge bruikt zal worden om een einde te maken aan de bordenperikelen op het eiland. Het bord is bedoeld als model van een uniforme toeristische bewegwijzering, die in het seizoen dienst zal doen om de gas ten snel naar hun verblijfsadres te leiden. Het tjians geëxposeerde model heeft de principiële instemming van Provinciale Waterstaat te Haarlem, de instantie die het laatste woord heeft over het al-of- niet verschijnen van de borden. De geschiedenis is bekend: veelal ille gaal verschijnen links en rechts op het eiland langs de wegen en in het veld borden, die weliswaar de gasten tot steun zijn, maar door hun veelsoortigheid ern stige schade berokkenen aan het land schap. Derhalve streeft de V.V.V. ernaar te voorkomen, dat Provinciale Waterstaat opdracht geeft de borden te doen verwij deren, hetgeen stellig zal gaan gebeuren als er niet naar iets anders gestreefd wordt. Het model heeft thans een plaats ge kregen; de betrokkenen kunnen dus zien op welke wijze de V.V.V. meent een oplossing voor de bordenwee te hebben gevonden. Zodra gemeentebestuur en provinciale waterstaat hun officiële goedkeuring aan het ontwerp hebben gehecht, kan de V.V.V. in nader overleg met de exploi tanten treden om te komen tot verwer kelijking van het beoogde doel. BEJAARDEN DEN HOORN Op 14 juli wordt in De Cocksdorp, ter gelegenheid van het 125-jarig bestaan van Polder Eierland een groot feest ge organiseerd voor de bejaarden van heel Texel. Bejaarden van Den Hoorn, P.H. Polder en de Westen, die mee willen, gelieven zich spoedig op te geven, uiterlijk 13 juni, bij mevr. Beumkes-Haasnoot, Den Hoorn 68, tel. 218. De tocht is geheel gratis. (om Bejaarden- en leugdzorg) Van 4 juni - 16 juli 1960 wordt in ons land een grote nationale loterij gehouden ten gunste van „Het Koningin Juliana i Fonds" en „Het Prins Bernhard Fonds". De opbrengst van deze grote geldinzame ling wordt onder meer aangewend ten behoeve van de Bejaardenzorg en Jeugdzorg. Loten a ƒ1,per stuk in 5 kleuren zijn op duizenden verkoopadressen ver krijgbaar. 250.000,— aan belastingvrije prijzen, waaronder 5 woonhuizen a 25.000, per stuk zijn in de aktie opgenomen. Door middel van een speciale radio uitzending zullen reeds dato 16 juli hoofdprijzen bekend worden gemaakt. Mocht men door welke omstandigheden ook, geen loten op verkoopadressen kun nen kopen, dan kan men gebruik maken van postrekening nr. 5 ten name van Bijstand - Rotterdam. de lucht hadden willen „trekken". Was daar nu reden voor? Zag het er werkelijk al weer zo somber uit? In de eerste plaats dit. Het blijkt dit jaar duidelijk, dat de schrik van de droge zomer 1959 er nog goed in zit. Toen het voorjaar 1960 al direct droog inzette, heb je telkens horen verkondigen, dat het „drama" van 1959 zich wel eens zou kunnen herhalen. Ja, men was zelfs ge neigd de toestand nog ernstiger te be kijken. We zaten immers nog met de ongunstige gevolgen van de droge zomer 1959. Het grasland, dat het meest geleden had, was nog steeds niet goed op dreef. De winter en het voorjaar van 1960 had den weinig regen gegeven en de zomer begon met een veel te lage grondwater stand. Bovendien was er ten opzichte van de vorige zomer het nadeel, dat alle voorraden hooi practisch verdwenen wa ren. Ja, er was inderdaad reden om wat ongerust te zijri. Gelukkig bracht de maand mei ons tot twee maal toe een flinke bui. En dit had tot gevolg, dat de bouwlandgewassen flink aan de groei kwamen en het gras land op de betere gronden er tot Pink steren toe goed voor stond. Het grasland op de droogtegevoelige zandgrond is tij dens de buien in mei wel „groen" ge worden, maar tot een werkelijk goede groei kwam het niet. Een veehouder, die zich daarover wat verwonderde vroeg ons eens te komen kijken. Dit grasland moest volgens hem zeker aan een of andere voedingsstof gebrek hebben. Een onderzoek bewees ons, dat dit inderdaad het geval was. Dit „gebrek" kon jam- mergenoeg niet met de kunstmestzak worden verholpen. Het bleek ons n.l. dat de grond tot een diepte van 40 cm. zo droog was, dat we ze niet in de grond boor konden houden. Het is niet te ver wachten en mogelijk ook niet te hopen, dat er in de eerste maanden zo veel regen komt, dat deze grond doorweekt raakt. In het begin sprak ik nl. van verreweg het grootste deel van de landbouwende bevolking. En dit niet zonder reden. Want terwijl veel boeren woensdag met de vrees liepen, dat de regen onze deur weer voorbij zou gaan, sprak ik ook een veehouder, die de regen wel aan zijn buurman gunde. Hij was zo gelukkig, dat er acht bunder hooi tegen de grond lag. En in die omstandigheden kan je nu hele maal geen regen gebruiken. En ik stel me voor, dat er hier of daar op ons eiland ook nog wel een landbou wer zal geweest zijn, die de regen ook wel door had willen loodsen. Zijn bieten waren immers nog niet „schoon". Zo ziet U, dat het niet alleen de belangen van boeren en „badgasten" zijn, die telkens weer botsen, maar dat zelfs onder de landbouwers niet altijd overeenstemming is omtrent de begeerde weersomstandig heden. Maar intussen durf ik het aan nog eens te herhalen: Regen was zeer welkom. In één van de volgende nummers van onze „Texelaar" hoop ik U iets te vertellen over de stand van de gewassen op ons eiland, waarbij ik ook bijzonder wil wij zen op de gediepploegde percelen. C. v. Gr. MOOIE ZWEMGELEGENHEID AAN DE „HORNT" BIJ OUDESCHILD Tijdens de mooie pinksterdagen is er druk gebaad en gezwommen aan de Oosterender dijk aan de „Hornt". Veel Oudeschilders en „Burgers" maken hier van gebruik. Het is erg jammer, dat hier geen trap ligt om naar beneden te ko men. Dat zou het genot om te baden en te zwemmen op dat ongevaarlijke plekje nog heel wat groter maken. Zouden de Gemeenschappelijke Polders hier niet eens wat aan kunnen doen. Talloze vaste bezoekers zouden er erg dankbaar voor zijn. Oosterend Dinsdag j.l. geraakte de 4-jarige Maatje Vlaming, van „Utopia", 't Noorden, bij de sluizen van de Molen te water. Niemand zag het gebeuren, maar door de plons werd de heer Ger hard Schattscheider (met vakantie op Texel en logerend aan De Koog) op merkzaam gemaakt en zag even nadien de kleine boven komen. Deze vakantie ganger aarzelde geen moment en sprong gekleed te water en bracht de kleine Maatje gelukkig op tijd weer op het droge. Een 14-jarig familielid van de heer Schattscheider zag dat de redder bij de duik zijn portefeuille verloor en sprong vervolgens te water om dit kost bare stuk van de ondergang te redden, temeer, omdat zij de identiteitspapieren etc. van de gehele familie bevatte. Bij de heer A. Kiewiet werd de redder van droge kleren voorzien, alwaar ook de inmiddels gearriveerde vader en moeder van Maatje hun welgemeende dank brachten voor deze redding. Voor de heer Schattscheider, die het diploma reddend zwemmen bezit, was het de eerste maal dat hij hiervan profijt kon trekken.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1960 | | pagina 1