SCHOOL BOEKEN GROEI De school begint Moerbeek kleedt U Alle perken te Messing LIP HORLOGES H. KUIP nieuwste tricot <rn, 'n Heerlijke Op tijd besteld Op tijd in huis. LANGEVELD DE ROOIJ N.V. PRIMA LEDEREN SCHOOLTASSEN bij J. P. Stam, Weverstraat BakkerGroeneplaats Philips hoorapparaten zomeravond! Electrohuis Bakker een KINDERVERZORGSTER PMItlP® Urengt tricot-af, "ieutvste ffetoood i nezoeic 'ieiinrr "b> waar Mo deiien «orden. gaarne Fijn© Dessert Voor de fijnproevers. Werkelijk iets heel bijzonders. Pak van 250 g 1.88 Het Dagelijks Bestuur van de polder Eijerland op Texel, brengt ter openbare kennis, dat op woens dag 24 augustus 1960, zal plaats hebben de eandi- daatstelling voor de verkiezing van twee Hoofd ingelanden, ter vervulling van de opengevallen plaatsen van de heren P. DROS Bz. (niet herkiesbaar wegens het bereiken van de 70-|arige leeftijd) en P. C. VAN EXEL wegens periodiek aftreden (herkiesbaar) Op die dag van 19 tot 22 uur kunnen bij de voorzitter van het Dagelijks Bestuur, die daartoe zitting zal houden in het Polderhuis te De Cocks- dorp, schriftelijk opgaven van candidaten worden ingeleverd De nodige formulieren zijn tot het tijdstip der candidaatsteliing kosteloos bij de secretaris van bovengenoemde polder verkrijgbaar. Texel, 30 juli 1960 Het Dagelijks Bestuur voornoemd KI Kalis Jzn. Voorzitter A van Hoorn, Secretaris DOE HET NUI Alle bestellingen worden met grote zorg uitgevoerd door Telefoon 2058, Den Burg 4 vaks vanaf f 14,50 met 10 school schriften voor de halve prijs Voor de huishoudschool scharen, naaidozen en onze bekende schoolvulpennen f 1,25 en f 2,75 100 pet fabrieksmerk, dus elk on derdeel in eigen fabriek vervaardigd Een belangrijke garantie voor aller hoogste kwaliteit leder die Lip draagt is dan ook enthousiast over de grote nauw keurigheid Door de grote productie en afzet toch naar verhouding laag in prijs Laat U de vele fraaie modellen tonen bij Qedipl horloger Uw adres voor betere uurwerken uit voorraad. Vrijblijvend op^proef Open balcondcuren de avondster aan de hemelen de stille majesteit van de naderende zomernachter zijn ogenblikken, waarop de mens tevreden met de wereld is. En in die stemming smaakt een kop Douwc Egberts Koffie dubbel goed, dan geniet men eerst recht van de krachtige geur en de pittige smaak, die zo kenmerkend zijn voor Douwc Egberts koffie! Rood Merk Dc kwaliteits-kofBe bij uitstek. Pak van 250 g 1.66 Dealer voor Texel RftMA G. A. VAN KLOOSTER GELHA WEDERVERKOPER BOOTLAAN IA Of KOOG fTEXaj - TB- 225 NEDERLANDSCHE DOK en SCHEEPSBOUW MIJ (v.o.f.) vraagt voor spoedige indiensttreding voor haar KINDERTEHUIS op Texel 18 kinderen) Gediplomeerden genieten de voorkeur. Brieven met volledige inlichtingen, Postbus 701, Amsterdam. 1 ALASKA, MEISIES- EN JONGENS-COAT, ZWARE KWALITEIT ANTRACIET DUFFEL VANAF f 24,75 Kleine steiging per maat. PROFITEERT VAN DEZE EXTRA AANBIEDING I DIT ENE WEET U Telefoon (02220) - 2086 FEUILLETON 3. Marrigje kon nu eenmaal niet begrij pen dat achter luchtig uitgesproken woorden ook een zekere diepte kon zijn Marrigje kon dan zwaar doorbomen over het verschil in karakter van stads- en plattelandsmensen. Maar zelfs dan, als hij trachtte om haar het leven wat lich ter te doen opnemen, en zij hem verwij tend en tegelijk onzeker aankeek, dan nog was ze aanbiddelijk. Haar grote don kerbruine fluweelzachte ogen weerspie gelden zo helder haar gemoedsstemming, als de weerschijn van de golven op zijn mahoniehouten motorjacht. Alle emoties welke haar op dat moment bezielden, kwamen dan tot uitdrukking. Mooi was ze in al haar frisheid en onbevangenheid. Soms vergeleek hij haar met een nog onberoerd blad papier, zo kinderlijk kon ze reageren. Maar ook verrassend was ze als ze zonder terughoudendheid haar liefde toonde en hij haar ogen donker zag worden van nauw bedwongen tempera ment. Doch als zijn liefkozingen een wat ontstuimig karakter kregen, dan was er weer die afweer en dat vonkje van twij fel in haar ogen. Hij wist dat het geen ge brek aan liefde was en het werd voor hem een kwestie van eer om die ogen eens warm en in vol vertrouwen tot hem opgericht te zien. Bob nam het Marrigje niet kwalijk dat ze nog steeds een zekere reserve tegen over hem in acht nam. Als kind was het door HANOL SPOOR. haar met de paplepel ingegeven, dat ze met geen „stadsmeneer" mocht trouwen. Al wat uit de stad kwam deugde niet en Bob had al menigmaal deze bekrompen dorpsgedachte verwenst. Hij wachtte zich echter wel om luidop hieraan uiting te geven, want ondervinding had hem ge leerd dat dit het begrip over die „stads lui" bij haar versterkte. Zuchtend had hij zichzelf bekend, dat slechts een jaren lange omgang met Marrigje, waarin zij het tegendeel zou leren zien, haar het idee-fixe zou doen verliezen. In lange gesprekken met Marrigje was hij te weten gekomen, dat haar ouders op het platteland geboren en er met hart en ziel aan verknocht waren. Het dorp waar haar vader burgemeester was, was mooi en welvarend. Nog weinig invloe den van buitenaf waren tot dit dorps leven doorgedrongen. Burgemeester Zwiersma waakte over rijn dorp als een vader over zijn kinde ken en vreemde invloed, hoe voordelig het hem soms werd voorgespiegeld, wist hij steeds te weren. Op één keer na. maar daar had hij zelf part noch deel aan ge had en die ene indringer was hem dan ook steeds een doorn in het oog. Industrie en ontspanningsgelegenheden hadden meermalen aan dovemansoren geklopt als ze, door ruimtegebrek ge dwongen, hun oog lieten vallen op het nog zo maagdelijke dorpje. De industrie zag er een overvloed van goedkope werk krachten en de toekomstige eigenaars van theeschenkerijen en meer dergelijke gelegenheden meenden, dat juist de pit toreske rust van dit dorp, met de nog ouderwetse woonhuizen en boerderijen, een goede reclame was om toeristen te trekken. Geen verleidelijke aanbiedingen konden echter de burgemeester vermur wen en aangezien hij in de gemeenteraad oen dominerende figuur was, had hij alle eventuele mooie en verlokkende aanprij zingen met spottende woorden en sar casme de kop ingedrukt. Tenslotte was de raad samengesteld uit vertegenwoor digers van de boerenstand. De enkele middenstander, die het dorpje bezat, kon van de degelijk betalende buitenmensen een goed bestaan vinden. Nee, ook zon der industrie en recreatie voor vreemden bleef het dorpsleven wel draaien, meende burgemeester Zwiersma. Doch niet iedereen was tevreden. De enkeling, die wel moderner wilde gaan doen en ook wat meer leven in de brou werij wilde brengen, vond bij de ge meentesecretaris een gewillig gehoor. Deze gemeentesecretaris, meneer Voor hout, had een tomeloze eerzucht en zag in zijn dromen het dorpje al uitgroeien tot een klein industriestadje. Volgens hem kon dan evengoed het dorpsleven in goede banen geleid worden, als men de teugels maar strak hield. Er zou dan mis schien eens een bioscoop kunnen komen en wie weet een schouwbuig. Verder een hotel waar je, als je naar de sociëteit ging, diep in de luxe fauteuils zou weg zinken en door buigende en vleiende obers worden bediend. Want nietwaar, hij zou dan nog steeds tot de notabelen van het plaatsje behoren en men zou hem naar de ogen kijken, ook de rijke fabri kanten, die ongetwijfeld eveneens naar de soos zouden komen. Nu was het toch altijd maar een beetje kinderachtig ge doe, er waren zelfs leden, die thee dron ken, toch echt geen vocht om geestrijke gesprekken te houden. Nee, het dorpje moest uit zijn sluimer worden gehaald en hij, Voorhout, zou daar zijn uiterste best voor doen, ook al zouden alle Zwiersma's van het hele land dit proberen tegen te houden. Geduldig als een poes voor een muizengat wachtte hij zijn kans af. On dertussen bewerkte hij in alle stilte de raadsleden, welke voor zijn doeleinden geschikt waren. Door een samenloop van omstandigheden was het geluk met hem en leed burgemeester Zwieisma zijn eer ste nederlaag. Tijdens ziekte van de burgemeester en een langdurige vakantie daarna, had de raad aan een meubelfabrikant toestem ming gegeven om een industriehal te bouwen en zich in het dorp te vestigen. Door allerlei listige middelen van de se cretaris was het burgemeester Zwiersma ontgaan, dat hij nog beroep kon aanteke nen bij de hogere instanties en ondertus sen maalden de ambtelijke molens nu eens vlugger, dan de eerste burger van het dorp wel gewild had. Als een voor durende herinnering aan zijn nederlaag, welke hij zag als een deuk in zijn pres tige op het dorp, keek hij bijna dagelijks tegen de industriehal aan van de fabri kant Wevels. De officiële opening was geschied door de gemeentesecretaris, die zich daarbij enorm gevleid had gevoeld. Doch ook burgemeester Zwiersma had aan de uit nodiging gehoor gegeven. Tenslotte was het beter als hij de eer aan zich hield en de kletskousen niet te veel aanleiding gaf om hem te kleineren. Bovendien was het beter om zo dicht mogelijk bij het in dustriefront te blijven, dan kon hij even tuele grotere plannen bijtijds onderken nen en in de kiem smoren. De receptie ter gelegenheid van de opening was niet helemaal gladjes ver lopen. Iedereen was wel uiterst correct. Die familie Wevels viel niet tegen. De zoon, Bob Wevels leek zeker geschikt, maar het vrouwelijke deel was nu pre cies wat hij zich altijd al van die stadslui had voorgesteld. Hier ondervond hij niet die vrouwelijke zachtheid en de mee gaandheid, zoals in zijn eigen huisgezin en, oppervlakkig gezien in het dorp ook gewoonte was. Nee, mevrouw Wevels was niet op haar mondje gevallen en een insinuatie op hun industrie had ze scherpzinnig en met nauw verborgen woede beantwoord. Burgemeester Zwiersma had een toast uitgebracht en daarin laten doorscheme ren, dat de vestiging alleen te danken was aan het feit dat men op goedkope vrouwelijke krachten van het platteland speculeerde Mevrouw Wevels had later met haar heldere stem haar visie op die werkkrachten gegeven. Volgens haar zouden de vrouwen van deze gemeente, die anders bij regen en kou door de vette klei op het land moesten kruipen, wel voorkeur geven aan een schoner en dankbaarder taak bij de meubelindustrie. Ziezo, de handschoen was opgeraapt en de koude oorlog aan de gang. Burge meester Zwiersma voelde ^elfs geen lust meer om nader kennis te maken met de dochter, Linda Wevels, een erkende schoonheid, die zich met jeugdige gratie met de gasten onderhield, maar geen moment de verveelde blik uit haar ogen verloor. (Wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1960 | | pagina 4