Fijne SNIJWORST
KOFFIEMELK
Alle perken te buiten
HARING 3
HAM 39
SUIKERTANG
Het Hollandse Paard in actie
maakt u het leven goedkoper!
AH suikerklontjes
s t ree kontwi kkeli ng
100
GRAM
Deze
ZUIVER RODE
ZWARE REPEN
RvooV
3
W
VOOR
BUTTERSCOTCH
bereid met jlafroom
en koffie; bijna, een
half pond melkcho
colade
IN TOMATENSAUS BLIKJES
GELDERSE ém Afe
KWALITEITSGARANTIE
Wanneer u een bij AH
gekocht artikel niet élke
cent waard acht die u er
voor betaalde dan wordt
u door Albert Heijn het
volle bedrag vergoed.
Albert Heijn
BLIKJES
PLASTIC
Bij een doos snel oplosbare
inhoud 1 kg 225 stuks
4 1.19 per doos
Jitg<
Bc
)en
AT
In dit nummer treft U een uitgave PaardensportEen uitgave ter gelegen
heid van het Concours-Hippique op zaterdag a.s. De Vereniging voor Vrienden
van het paard heeft een uitgebreid, aanuekkelijk, programma samengesteld.
Om half elf 's morgens vinden de keuringen plaats van het V.L.N., en 's mid
dags om 1.30 uur begint men met het grote programma. Het paard staat dus
deze week in de bijzondere belangstelling.
PRACHTIGE GEVELVERSIERING
VOOR „DE WALDHOORN''
Den Hoorn Het dorpshuis „De Wald
hoorn" heeft een prachtige gevelversie-
ring gekregen. Op de muur aan de Dorps
straat heeft de heer Kerrér uit Amster
dam, een fraai mozaïek gemaakt, van ge
kleurd baksteen, wat een oppervlakte be
strijkt van 9 m2.
Vrijdagavond wordt het mozaïek offi
cieel onthuld, waarbij het fanfarekorps
D E.K. en een groep dames van de gym
nastiekvereniging Z.D.H. zullen aan
treden Om 8 uur maakt D.E.K. eerst een
rondgang door het dorp. Om 8.30 uur
"indt het officiële gedeelte plaats. Na
j.floop kan een ieder nog even gezellig
tij een blijven in „De Waldhoorn".
WEG BROMMER
WEG JONGENS
Den Hoorn Toen mevr. Terpstra
uit de Westen zondagmorgen uit de kerk
/andaan haar bromfiets wilde pakken,
was deze verdwenen. Ze deed aangifte bij
de politie, die even later drie Duitse jon
gens van 14 jaar kon aanhouden met de
bewuste bromfiets. Deze knapen waren
met een kamp aan Den Hoorn. De leider
i. tuurde de drie direct onder geleide naar
Duitsland terug. Op de vraag hoe ze aan
benzine waren gekomen want de tank
was nu vol was het antwoord, uit een
andere bromfiets gehaald.
VOLKSFEEST TE DEN HOORN
Om de twee jaar viert Den Hoorn haar
Volksfeest. Dit jaar zal men feest gaan
vieren op 7 en 8 september.
Het programma is nog niet gereed,
maar de feestcommissie heeft wel meege
deeld, dat er de eerste dag een optocht
wordt gehouden voor de jeugd met ver
sierde fietsen, ook kleine voertuigen.
Voor drie groepen worden prijzen be
schikbaar gesteld: enkelingen, jaren en
groepen. Dus jongeren van Den Hoorn en
omgeving: aan de slag!
GEVONDEN EN VERLOREN
VOORWERPEN
tot en met 21 augustus 1960
Gevonden te Den Burg: linnen broek
met in zak een rode plastic portemonnee
met inh.; muntbiljet van 2,50; benzine
dop; bruine herenportemonnee met ƒ1,65
en loterijbriefje; fototoestel (box); bruine
portemonnee met ƒ1,69 en bonnen; rode
plastic bal, rechter gummi kinderlaars;
étui met 8 sleutels; zilveren(?) armbandje
met hierop de naam „Koos"; schaal van
groentenweegschaal; lederen reistas met
strijkbout, reiswekker, schoenen, paraplu
enz.; trouwring met inscriptie; geruite
paraplu in hoes; blauw sokje; Agfa-Clack
fototoestel; zakmesje; rode plastic porte
monnee met 1 cent; medaille t.h.a. eerste
H. communie; speelgoedbeer; schroeve-
draaiertje; pakje, waarin lucifersdoosjes
houder.
Verloren: beige paraplu; blauwwollen
zwembroek; blauw jongenscolbertjasje;
rood meisjesjasje; beige gabardine jon
genscapuchon; blauw meisjeswindjack;
bruine herenportemonnee met 27,50;
blauwe zwembroek; zware zwartlederen
kijkertas; bos sleutels; zweefvliegtuig
van 1 meter spanwijdte; sluitring kop
lamp personenauto; wit vest; lederen ta
bakszak met tabak; zwarte fietstas; hor
loge met zwart bandje; blauw-geel-witte
hoofddoek; groen stuk ijzer van ploeg;
lichtbeige damesportemonnee met plm.
ƒ5,portefeuille met 25,a 35,en
Duitse identiteitspapieren; blauw jackje;
bruin suède jack.
Het bureau der Rijkspolitie van Den
Burg is hiervoor geopend op werkdagen
van 16.00 tot 18.00 uur. Te De Koog van
19.00 tot 20.00 uur.
LAPPIE KNIJN
EN HET
VERDWENEN
STANDBEELD
38. Qji een groot veld, even buiten Meeu
wenoord, was een jaarmarkt. Vele koop
lieden waren bezig op luidruchtige wijze
hun waren aan te prijzen. Jonas en Lap
pie keken hun ogen uit. „Dat had ik
moeten weten, Lappie, dan had ik me
vast niet met dat dwaze plan van jou
ingelaten" Lappie keek nieuwsgierig om
zich heen. „Lekkere drukte, hè Jonas",
vond hij. „Ik geloof, dat we hier best
even kunnen gaan staan met onze serie
balonnen, denkt U ook niet, dat we daar
wat van zullen verkopen?" Jonas knikte.
„Dat is een goed idee, Lappie. Je maakt
daarmee alles weer goed. Eens kijken,
waar kunnen we gaan staan.... Jonas
keek om zich heen. „Héwie hebben
we daar!" riep hij opeens verheugd uit.
AGENDA STICHTING
CULTUREEL WERK TEXEL
Woensdag 24 augustus
De Koog, Ned. Herv. kerk, zangdienst
De Cocksdorp, Strijd om de man en de
vrouw.
Donderdag 25 augustus
Den Hoorn, Ned. Herv. kerk, zangdienst
Zaterdag 27 augustus
Den Burg, Paardensportdag.
GOED WEIDEN IS EEN KUNST
Reacties op „bossige weiden"
Het onaangenaamste voor een spreker
of schrijver is, dat er niet naar hem ge
luisterd of dat hij niet gelezen wordt.
Zelfs al zijn de reacties niet strelend toch
is dit te verkiezen boven het gevoel, dat
je in de ruimte spreekt of schrijft. Wij
menen te mogen zeggen, dat dit met de
artikeltjes over de bossige weiden niet
het geval is geweest. Het is veelzeggend
als een oud-Texelaar, al jaren wonend
aan de vaste wal je voor een heel andere
kwestie opbelt en dan begint met de
vraag: U bent toch de man van de bossige
weiden? Je krijgt dan het gevoel er nu
mee te moeten ophouden, omdat je an
ders een bepaald etiket krijgt opgedrukt.
Toch waag ik het er nog eens over te
spreken, omdat enkele reacties mij daar
toe noodzaken.
In de eerste plaats was daar de zeker
niet goedkeurende opmerking van een
schapenboer, die mij tegenwierp: „Als ik
naar je geluisterd had en direct bij het
eerste artikel de bossen had gemaaid, zou
ik in de afgelopen weken niets voor mijn
beesten hebben gehad. Nu hebben ze ten
minste de bossen nog af kunnen vreten".
Het is niet de eerste keer, dat ik deze
opmerking hoor. Men komt zelfs nog wel
eens met het argument aandragen, dat de
dieren dit oude gias zo goed kunnen ge
bruiken als er in de winter sneeuw ligt.
Je behoeft er dan geen hooi naar toe te
slepen. En inderdaad hebben ook wij
meermalen opgemerkt, dat er heel wat
van dat oude gras verdwijnt in een pe
riode met sneeuw. Maar of dit nu de
juiste conserveringsmethode voor gras
:s menen wij toch wel sterk te moeten
cetwijfelen.
Het wil er bij ons nog steeds niet in,
uat het systeem om het oude gras te
laten staan voor gebruik in een minder
gunstige periode voordeliger is dan het
tijdig maaien van de bossen en dan door
het geven van een stikstofbemesting te
proberen nieuw gras te krijgen. Natuur
lijk komt er dan de tegenwerping: Het
strooien van stikstof in een droge periode
heeft toch geen resultaat. Nu weten wij
heel goed, dat water één van de eerste
voorwaarden is voor eeïi goede grasgroei,
maar het is toch ook dit jaar weer heel
goed te zien geweest welke boeren in de
zeker niet vochtige maand juli een goed
gebruik van de stikstof maakten
velke niet.
Een tweede zeer waardevolle opme
king van een oudere boer was deze:
schrijft wel over het weer in orde mak
van de bossige weiden, maar je verge
om te schrijven hoe ze kunnen voork
men, dat de weiden bossig worden". De
boer was van mening, dat voorkom
beter is dan genezen en daar heeft
volkomen gelijk in. Dit is inderdaad
verzuim.
De opmerking van deze boer vond
juist daarom zo waardevol, omdat ik vi
colléga-boeren uit de omgeving meerde
keren heb gehoord hoe deze oudere bo
het weiden meester was. Op zijn bedr
kwamen inderdaad practisch nooit bc
sige weiden voor. En daarom plaatste
als hoofd boven dit artikel: Goed weid
is een kunst! En kunst, die waarschij
lijk niet zo eenvouding is te leren. To
wil ik er een paar opmerkingen
maken.
M.i. is er n.l. voor het goede weid<
een „plan" nodig. Vrijwel ieder voorja
kan men daarover lezen in de vakblade
Er wordt dan gesproken over een weid
en voederwinningsplan. Nu geloof ik, d
vooral mensen op het platteland nog
kritisch staan tegenover plannen,
hoort dan ook vaak minachtend sprek<
over „plannenmakers". Uiteraard wil
direct toegeven, dat men met het mak<
van plannen er niet komt. Er zal ook ee
iets moeten gebeuren. Maar aan de a
dere kant ben ik er van overtuigd, d
het werken zonder een plan meestal o<
verkeerd is Er wordt dan maar wildwi
gewerkt, zonder dat een bepaald do
voor ogen staat.
Wij zijn er van overtuigd, dat de ve
houder, die het weiden zo goed verstol
heel vaak zichzelf niet bewust is geweei
dat hem een plan voor ogen stond. Ma
onbewust is er toch zoiets geweest
een plan. Een vooruit overdenken hoe h
weiden en maaien moest verlopen. A,
de hand van dit „plan" is er op de juis
tijd stikstof gestrooid, zijn de melkkoei<
op het goede moment in de wei gekom<
en werd het aantal schapen vastgestel
dat op een bepaald perceel moest weidi
om het land kaal ie houden.
Dat wordt bedoeld als in het voorja;
door de landbouwvoorlichting wordt aai
geraden een bemestings-, weide- en vo
derplan te maken. En dan hoor ik
weer een tegenwerping. „Hoe kan je d
nu als boer doen? Je hebt immers
weer niet in de hand. Dat gaat in
fabriek wel, maar op een boerderij niet
Er zit ook in deze redenering weer ve
waars. Maar uit ervaring weten wij,
veehouders, die al enkele jaren werke
met de genoemde plannen er zich goe
bij bevinden. Natuurlijk loopt het he
ook wel eens uit de hand, maar het vooi
deel, dat er een plan is en niet in
wilde weg wordt gewerkt blijft. Daaroi
menen wij de Texelse veehouders te moi
ten aanraden de komende winter hi<
eens voor te gaan zitten. Als U de wei
le kennen geeft hieraan iets te gaa
doen, dan zijn er in ieder geval mense
van de landbouwvoorlichting bereid
hier mee te helpen.
C. v. Gr.
♦ÉS
Het
•ag
bij
het
de
der
har
ree
Wi
Ha
ten
voc
stil
is i
jar
VO(
pi
kre
de;
kir
wo
lij(
opj
ae
gej
scl
FBUILLETON
4. Zo bewoog zich met opvallende elegan
tie, mpar overigens drukte haar houding
ook een zekere minachting uit. Kennelijk
was ze met de overplaatsing naar het
dorp in het geheel niet ingenomen. Ze
stak dit, wanneer men het haar vroeg,
niet onder stoelen of banken. Net zo rad
van tong en zo stekelig als haar moeder,
datht burgemeester Zwiersma en zag
met een weinig leedvermaak hoe Hilko,
de zoon van de gemeentesecretaris, zich
ietaal verdronk in de aanblik van Linda's
jeugdige schoonheid. Dat zou, gerekend
naar de plannen, die Voorhout met zijn
aoon had, wel eens op ettelijke drama's
kunnen uitdraaien. Wie weet, hoe vlug
Voorhout spijt zou hebben van zijn voor
uitstrevendheid. Burgemeester Zwiersma
wenste na de kennismaking met de fami
lie Wevels geen nauwere aanhaling. Mar
rigje kende haar vaders gedachtengang
pyeetes. Hij was gewend, om zijn huisge
note* zijn ups en downs te laten mee
beleven. Volgens de ervaring van de laat
ste maanden had Bob zeer weinig kans
een willig oor bij haar vader te vinden.
Bob bleef echter aandringen. Hij wen
ste hun omgang in serieuser banen te
zien geleid en dat pleitte voor zijn ern
stige bedoelingen.
Deae avond hadden zij afgesproken
dat de kogel dooi de kerk moest en dat
Bob n»et haar vader zou spreken. Dit zou
door HANOL SPOOR.
op het gemeentehuis het beste tot zijn
recht komen, omdat er thuis altijd bezoe
kers kwamen. Op het gemeentehuis bleef
het in de avonduren dikwijls rustig en
haar vader greep die gelegenheid graag
aan om daar problemen te overwegen en
aantekeningen te maken.
Vanavond aan tafel was haar vader
mopperig geweest en prikkelbaar. Mar-
rigje had aan Bob voor de zoveelste keer
verzocht het belangrijke gesprek met
haar vader uit te stellen. Zij had onnoe
melijk veel angst voor een weigering.
Wanneer hij eenmaal wist dat Bob en zij
elkaar veelvuldig ontmoetten, en zelfs al
met serieuse huwelijksplannen liepen,
dan zou hij haar de omgang met Bob ver
bieden en haar een belofte afdwingen om
Bob nooit meer te zien of te spreken. Ze
wist dat ze zou weigeren, maar haar hart
zou verscheurd worden. Er was in hun
huisgezin nooit reden geweest tot onenig
heid. Haar ouders stelden aan haar nooit
onredelijke eisen en zij was een toege
wijde en volgzame dochter geweest. Om
dat ze de antipathie van haar vader voor
de familie Wevels kende, had ze de ont
moetingen met Bob stil gehouden.
Hoe langer de omgang duurde, hoe
moeilijker het werd om terloops thuis
van een wandeling of een gesprek met
Bob te gaan vertellen. Ze had zich al
maanden schuldig gevoeld en het zou
haar zeker opluchten, als ze eindelijk
eens uit de onzekerheid was. Moeder zou
waarschijnlijk eerst een weinig verdriet
hebben over haar geheimzinnige houding,
maar vader zou bulderen, dat stond vast
en nu was het maar de vraag of hij haar
goedmoedig uit zou foeteren, of echt nij
dig zou worden en misschien Bob op een
hatelijke manier de deur zou wijzen. Het
ergste zou zijn dat, als hij zijn veto een
maal zou uitspreken, hij nooit meer op
deze uitspraak terug zou komen. Hoe nu
dit drama te vermijden?
Met lood in haar schoenen was ze met
Bob de richting van het raadhuis inge
slagen. Naderbij komend, was het of een
ijskoude hand haar hart greep. Ze was
olijven staan en smeekte Bob niet naar
binnen te gaan. Ze had een voorgevoel,
dat het verkeerd zou aflopen.
Bob poogde haar van het tegendeel te
overtuigen. Hij zag het niet zo zwaar in.
Marrigje kon dit begrijpen. Tenslotte had
ze hem nooit helemaal op de hoogte ge
steld van de afkeer van haar vader voor
zijn familie. Hij wist, dat de burgemees
ter hen minder goed gezind was, maar in
al zijn onschuld dacht hij dat dit bij na
dere kennismaking wel mee zou vallen.
Deed zijn vader niet erg zijn best om het
dorpsleven te activeren? In hun hal
mochten films worden vertoond en an
dere voorstellingen worden gehouden. De
verenigingen kregen ook geldelijke steun.
Linda was eigenlijk de enige die zich
nog niet kon aanpassen en haar moest hij
nog eens flink onder handen nemen. In
die dagen dat hij veel thuis was, kreeg hij
de indruk dat haar optreden niet in alle
onderdelen kon worden goedgekeurd.
Maar dat kon de burgemeester hém
toch niet verwijten? Al overleggend wa
ren ze blijven staan tot de eerste regen
druppels vielen. Marrigje had gezegd dat
ze achter het gemeentehuis wel even
konden schuilen. Bob stemde toe. Ten
slotte kon hij daar nog rustig even pro
beren om Marrigje tot andere gedachten
te brengen. Maar de tegenstand was bij
haar niet weg te praten en Bob voelde
ten laatste medelijden met het angstige
meisje. Hij verwenste in stilte burge
meester Zwiersma, die blijkbaar thuis als
een dictator optrad. Op de duur waren er
geen woorden meer om haar te overtui
gen. In stille omhelzing stonden ze bij
elkaar. In die ogenblikken voelden zij
zich sterk en zou geen macht ter wereld
hen kunnen scheiden. Maar de wereld
van hun liefde v/as klein, daarbuiten
voelden zij de vijandige elementen en
daarom was hun omarming des te inni
ger. Zacht fluisterend overtuigde Bob
Marrigje nogmaals van zijn grote liefde.
Vol overgave kustte ze hem op zijn mond,
terwijl haar handen zacht strelend zijn
wangen beroerde De zorgen weken naar
oneindige verten, toen ineens een ruwe
bons van de voordeur een wreed einde
maakte aan hun innig samenzijn. Met
bonzend hart luisterde Marrigje.
„Ze mogen ons hier niet ontdekken",
fluisterde zij angstig.
Bob begreep hoe het Marrigje in grote
verlegenheid zou brengen als iemand hen
daar aantrof. Marrigje was streng opge
voed en daarbij had ze altijd weer op
nieuw moeten horen dat je als dochter
van een burgemeester een dubbele ver
antwoording had te dragen. Dikwijls
werd ze door andere moeders als voor
beeld gesteld en in het tegenover ge
stelde geval, als Marrigje niet geheel vol
gens dorpse zeden zou gehandeld hebben,
dan zouden de meisjes haar gedrag als
verontschuldiging te baat nemen. Bob
begon in de maandenlange omgang welk
Lij met Marrigje had, wel iets te begri
pen van de dorpse mentaliteit en pro
beerde zoveel mogelijk in die geest t
handelen. Hij wenste op geen enkele mj
nier aanstoot te geven, alhoewel hij ever
goed ijverig waaïcte voor een zekere pel
soonlijke vrijheid.
Marrigje mocht echter hier beslist ni<
gezien worden. De verontschuldiging dl
ze haar vader zou willen spreken, ko
hier niet opgaan, omdat ze de buitentra
voorbij waren gelopen.
„Ga jij wat verder naar achteren
kom in geen geval te voorschijn", fluii
terde Bob, „laat alles maar aan mij over'
De snelle voetstappen die de trap al
renden konden onmogelijk van de burge
meester zijn. Deze zou waarschijnlij!
geen kans zien om op zo'n vlugge manie
de trap af te dalen, zelfs al zou zijn leve:
in gevaar zijn. Bob waagde een voorzich
tige blik om de hoek van het gemeente
huis. In het licht van een lantaarn zag hi
een donkere figuur haastig wegrennei
Juist overlegde hij, of zij maar niet bete
hun schuilplaats konden verlaten, toei
van uit het raadhuis opgewonden stem
men tot hen doordrongen. Weer werd
buitendeur met ruw geweld opengetrok
ken en een wat zwaardere voetstap
maar niet minder snel dan de vorig
kwam de trap af bonzen. Bob had ee:
voorgevoel dat deze persoon hun richtin
uit zou komen.
Marrigje scheen er net zo over te den
ken, want vreesachtig dook ze weer
elkaar. Samen wachtten ze gespannen al
Beneden aan de trap bleef het enige se
conden stil en jawel, daar kwamen
stappen, knerpend over het grind,
naderbij.
(Wordt vervolgd)