Fijne SNIJWORST KOFFIEMELK Alle perken te buiten HARING 3 HAM 39 SUIKERTANG Het Hollandse Paard in actie maakt u het leven goedkoper! AH suikerklontjes s t ree kontwi kkeli ng 100 GRAM Deze ZUIVER RODE ZWARE REPEN RvooV 3 W VOOR BUTTERSCOTCH bereid met jlafroom en koffie; bijna, een half pond melkcho colade IN TOMATENSAUS BLIKJES GELDERSE ém Afe KWALITEITSGARANTIE Wanneer u een bij AH gekocht artikel niet élke cent waard acht die u er voor betaalde dan wordt u door Albert Heijn het volle bedrag vergoed. Albert Heijn BLIKJES PLASTIC Bij een doos snel oplosbare inhoud 1 kg 225 stuks 4 1.19 per doos Jitg< Bc )en AT In dit nummer treft U een uitgave PaardensportEen uitgave ter gelegen heid van het Concours-Hippique op zaterdag a.s. De Vereniging voor Vrienden van het paard heeft een uitgebreid, aanuekkelijk, programma samengesteld. Om half elf 's morgens vinden de keuringen plaats van het V.L.N., en 's mid dags om 1.30 uur begint men met het grote programma. Het paard staat dus deze week in de bijzondere belangstelling. PRACHTIGE GEVELVERSIERING VOOR „DE WALDHOORN'' Den Hoorn Het dorpshuis „De Wald hoorn" heeft een prachtige gevelversie- ring gekregen. Op de muur aan de Dorps straat heeft de heer Kerrér uit Amster dam, een fraai mozaïek gemaakt, van ge kleurd baksteen, wat een oppervlakte be strijkt van 9 m2. Vrijdagavond wordt het mozaïek offi cieel onthuld, waarbij het fanfarekorps D E.K. en een groep dames van de gym nastiekvereniging Z.D.H. zullen aan treden Om 8 uur maakt D.E.K. eerst een rondgang door het dorp. Om 8.30 uur "indt het officiële gedeelte plaats. Na j.floop kan een ieder nog even gezellig tij een blijven in „De Waldhoorn". WEG BROMMER WEG JONGENS Den Hoorn Toen mevr. Terpstra uit de Westen zondagmorgen uit de kerk /andaan haar bromfiets wilde pakken, was deze verdwenen. Ze deed aangifte bij de politie, die even later drie Duitse jon gens van 14 jaar kon aanhouden met de bewuste bromfiets. Deze knapen waren met een kamp aan Den Hoorn. De leider i. tuurde de drie direct onder geleide naar Duitsland terug. Op de vraag hoe ze aan benzine waren gekomen want de tank was nu vol was het antwoord, uit een andere bromfiets gehaald. VOLKSFEEST TE DEN HOORN Om de twee jaar viert Den Hoorn haar Volksfeest. Dit jaar zal men feest gaan vieren op 7 en 8 september. Het programma is nog niet gereed, maar de feestcommissie heeft wel meege deeld, dat er de eerste dag een optocht wordt gehouden voor de jeugd met ver sierde fietsen, ook kleine voertuigen. Voor drie groepen worden prijzen be schikbaar gesteld: enkelingen, jaren en groepen. Dus jongeren van Den Hoorn en omgeving: aan de slag! GEVONDEN EN VERLOREN VOORWERPEN tot en met 21 augustus 1960 Gevonden te Den Burg: linnen broek met in zak een rode plastic portemonnee met inh.; muntbiljet van 2,50; benzine dop; bruine herenportemonnee met ƒ1,65 en loterijbriefje; fototoestel (box); bruine portemonnee met ƒ1,69 en bonnen; rode plastic bal, rechter gummi kinderlaars; étui met 8 sleutels; zilveren(?) armbandje met hierop de naam „Koos"; schaal van groentenweegschaal; lederen reistas met strijkbout, reiswekker, schoenen, paraplu enz.; trouwring met inscriptie; geruite paraplu in hoes; blauw sokje; Agfa-Clack fototoestel; zakmesje; rode plastic porte monnee met 1 cent; medaille t.h.a. eerste H. communie; speelgoedbeer; schroeve- draaiertje; pakje, waarin lucifersdoosjes houder. Verloren: beige paraplu; blauwwollen zwembroek; blauw jongenscolbertjasje; rood meisjesjasje; beige gabardine jon genscapuchon; blauw meisjeswindjack; bruine herenportemonnee met 27,50; blauwe zwembroek; zware zwartlederen kijkertas; bos sleutels; zweefvliegtuig van 1 meter spanwijdte; sluitring kop lamp personenauto; wit vest; lederen ta bakszak met tabak; zwarte fietstas; hor loge met zwart bandje; blauw-geel-witte hoofddoek; groen stuk ijzer van ploeg; lichtbeige damesportemonnee met plm. ƒ5,portefeuille met 25,a 35,en Duitse identiteitspapieren; blauw jackje; bruin suède jack. Het bureau der Rijkspolitie van Den Burg is hiervoor geopend op werkdagen van 16.00 tot 18.00 uur. Te De Koog van 19.00 tot 20.00 uur. LAPPIE KNIJN EN HET VERDWENEN STANDBEELD 38. Qji een groot veld, even buiten Meeu wenoord, was een jaarmarkt. Vele koop lieden waren bezig op luidruchtige wijze hun waren aan te prijzen. Jonas en Lap pie keken hun ogen uit. „Dat had ik moeten weten, Lappie, dan had ik me vast niet met dat dwaze plan van jou ingelaten" Lappie keek nieuwsgierig om zich heen. „Lekkere drukte, hè Jonas", vond hij. „Ik geloof, dat we hier best even kunnen gaan staan met onze serie balonnen, denkt U ook niet, dat we daar wat van zullen verkopen?" Jonas knikte. „Dat is een goed idee, Lappie. Je maakt daarmee alles weer goed. Eens kijken, waar kunnen we gaan staan.... Jonas keek om zich heen. „Héwie hebben we daar!" riep hij opeens verheugd uit. AGENDA STICHTING CULTUREEL WERK TEXEL Woensdag 24 augustus De Koog, Ned. Herv. kerk, zangdienst De Cocksdorp, Strijd om de man en de vrouw. Donderdag 25 augustus Den Hoorn, Ned. Herv. kerk, zangdienst Zaterdag 27 augustus Den Burg, Paardensportdag. GOED WEIDEN IS EEN KUNST Reacties op „bossige weiden" Het onaangenaamste voor een spreker of schrijver is, dat er niet naar hem ge luisterd of dat hij niet gelezen wordt. Zelfs al zijn de reacties niet strelend toch is dit te verkiezen boven het gevoel, dat je in de ruimte spreekt of schrijft. Wij menen te mogen zeggen, dat dit met de artikeltjes over de bossige weiden niet het geval is geweest. Het is veelzeggend als een oud-Texelaar, al jaren wonend aan de vaste wal je voor een heel andere kwestie opbelt en dan begint met de vraag: U bent toch de man van de bossige weiden? Je krijgt dan het gevoel er nu mee te moeten ophouden, omdat je an ders een bepaald etiket krijgt opgedrukt. Toch waag ik het er nog eens over te spreken, omdat enkele reacties mij daar toe noodzaken. In de eerste plaats was daar de zeker niet goedkeurende opmerking van een schapenboer, die mij tegenwierp: „Als ik naar je geluisterd had en direct bij het eerste artikel de bossen had gemaaid, zou ik in de afgelopen weken niets voor mijn beesten hebben gehad. Nu hebben ze ten minste de bossen nog af kunnen vreten". Het is niet de eerste keer, dat ik deze opmerking hoor. Men komt zelfs nog wel eens met het argument aandragen, dat de dieren dit oude gias zo goed kunnen ge bruiken als er in de winter sneeuw ligt. Je behoeft er dan geen hooi naar toe te slepen. En inderdaad hebben ook wij meermalen opgemerkt, dat er heel wat van dat oude gras verdwijnt in een pe riode met sneeuw. Maar of dit nu de juiste conserveringsmethode voor gras :s menen wij toch wel sterk te moeten cetwijfelen. Het wil er bij ons nog steeds niet in, uat het systeem om het oude gras te laten staan voor gebruik in een minder gunstige periode voordeliger is dan het tijdig maaien van de bossen en dan door het geven van een stikstofbemesting te proberen nieuw gras te krijgen. Natuur lijk komt er dan de tegenwerping: Het strooien van stikstof in een droge periode heeft toch geen resultaat. Nu weten wij heel goed, dat water één van de eerste voorwaarden is voor eeïi goede grasgroei, maar het is toch ook dit jaar weer heel goed te zien geweest welke boeren in de zeker niet vochtige maand juli een goed gebruik van de stikstof maakten velke niet. Een tweede zeer waardevolle opme king van een oudere boer was deze: schrijft wel over het weer in orde mak van de bossige weiden, maar je verge om te schrijven hoe ze kunnen voork men, dat de weiden bossig worden". De boer was van mening, dat voorkom beter is dan genezen en daar heeft volkomen gelijk in. Dit is inderdaad verzuim. De opmerking van deze boer vond juist daarom zo waardevol, omdat ik vi colléga-boeren uit de omgeving meerde keren heb gehoord hoe deze oudere bo het weiden meester was. Op zijn bedr kwamen inderdaad practisch nooit bc sige weiden voor. En daarom plaatste als hoofd boven dit artikel: Goed weid is een kunst! En kunst, die waarschij lijk niet zo eenvouding is te leren. To wil ik er een paar opmerkingen maken. M.i. is er n.l. voor het goede weid< een „plan" nodig. Vrijwel ieder voorja kan men daarover lezen in de vakblade Er wordt dan gesproken over een weid en voederwinningsplan. Nu geloof ik, d vooral mensen op het platteland nog kritisch staan tegenover plannen, hoort dan ook vaak minachtend sprek< over „plannenmakers". Uiteraard wil direct toegeven, dat men met het mak< van plannen er niet komt. Er zal ook ee iets moeten gebeuren. Maar aan de a dere kant ben ik er van overtuigd, d het werken zonder een plan meestal o< verkeerd is Er wordt dan maar wildwi gewerkt, zonder dat een bepaald do voor ogen staat. Wij zijn er van overtuigd, dat de ve houder, die het weiden zo goed verstol heel vaak zichzelf niet bewust is geweei dat hem een plan voor ogen stond. Ma onbewust is er toch zoiets geweest een plan. Een vooruit overdenken hoe h weiden en maaien moest verlopen. A, de hand van dit „plan" is er op de juis tijd stikstof gestrooid, zijn de melkkoei< op het goede moment in de wei gekom< en werd het aantal schapen vastgestel dat op een bepaald perceel moest weidi om het land kaal ie houden. Dat wordt bedoeld als in het voorja; door de landbouwvoorlichting wordt aai geraden een bemestings-, weide- en vo derplan te maken. En dan hoor ik weer een tegenwerping. „Hoe kan je d nu als boer doen? Je hebt immers weer niet in de hand. Dat gaat in fabriek wel, maar op een boerderij niet Er zit ook in deze redenering weer ve waars. Maar uit ervaring weten wij, veehouders, die al enkele jaren werke met de genoemde plannen er zich goe bij bevinden. Natuurlijk loopt het he ook wel eens uit de hand, maar het vooi deel, dat er een plan is en niet in wilde weg wordt gewerkt blijft. Daaroi menen wij de Texelse veehouders te moi ten aanraden de komende winter hi< eens voor te gaan zitten. Als U de wei le kennen geeft hieraan iets te gaa doen, dan zijn er in ieder geval mense van de landbouwvoorlichting bereid hier mee te helpen. C. v. Gr. ♦ÉS Het •ag bij het de der har ree Wi Ha ten voc stil is i jar VO( pi kre de; kir wo lij( opj ae gej scl FBUILLETON 4. Zo bewoog zich met opvallende elegan tie, mpar overigens drukte haar houding ook een zekere minachting uit. Kennelijk was ze met de overplaatsing naar het dorp in het geheel niet ingenomen. Ze stak dit, wanneer men het haar vroeg, niet onder stoelen of banken. Net zo rad van tong en zo stekelig als haar moeder, datht burgemeester Zwiersma en zag met een weinig leedvermaak hoe Hilko, de zoon van de gemeentesecretaris, zich ietaal verdronk in de aanblik van Linda's jeugdige schoonheid. Dat zou, gerekend naar de plannen, die Voorhout met zijn aoon had, wel eens op ettelijke drama's kunnen uitdraaien. Wie weet, hoe vlug Voorhout spijt zou hebben van zijn voor uitstrevendheid. Burgemeester Zwiersma wenste na de kennismaking met de fami lie Wevels geen nauwere aanhaling. Mar rigje kende haar vaders gedachtengang pyeetes. Hij was gewend, om zijn huisge note* zijn ups en downs te laten mee beleven. Volgens de ervaring van de laat ste maanden had Bob zeer weinig kans een willig oor bij haar vader te vinden. Bob bleef echter aandringen. Hij wen ste hun omgang in serieuser banen te zien geleid en dat pleitte voor zijn ern stige bedoelingen. Deae avond hadden zij afgesproken dat de kogel dooi de kerk moest en dat Bob n»et haar vader zou spreken. Dit zou door HANOL SPOOR. op het gemeentehuis het beste tot zijn recht komen, omdat er thuis altijd bezoe kers kwamen. Op het gemeentehuis bleef het in de avonduren dikwijls rustig en haar vader greep die gelegenheid graag aan om daar problemen te overwegen en aantekeningen te maken. Vanavond aan tafel was haar vader mopperig geweest en prikkelbaar. Mar- rigje had aan Bob voor de zoveelste keer verzocht het belangrijke gesprek met haar vader uit te stellen. Zij had onnoe melijk veel angst voor een weigering. Wanneer hij eenmaal wist dat Bob en zij elkaar veelvuldig ontmoetten, en zelfs al met serieuse huwelijksplannen liepen, dan zou hij haar de omgang met Bob ver bieden en haar een belofte afdwingen om Bob nooit meer te zien of te spreken. Ze wist dat ze zou weigeren, maar haar hart zou verscheurd worden. Er was in hun huisgezin nooit reden geweest tot onenig heid. Haar ouders stelden aan haar nooit onredelijke eisen en zij was een toege wijde en volgzame dochter geweest. Om dat ze de antipathie van haar vader voor de familie Wevels kende, had ze de ont moetingen met Bob stil gehouden. Hoe langer de omgang duurde, hoe moeilijker het werd om terloops thuis van een wandeling of een gesprek met Bob te gaan vertellen. Ze had zich al maanden schuldig gevoeld en het zou haar zeker opluchten, als ze eindelijk eens uit de onzekerheid was. Moeder zou waarschijnlijk eerst een weinig verdriet hebben over haar geheimzinnige houding, maar vader zou bulderen, dat stond vast en nu was het maar de vraag of hij haar goedmoedig uit zou foeteren, of echt nij dig zou worden en misschien Bob op een hatelijke manier de deur zou wijzen. Het ergste zou zijn dat, als hij zijn veto een maal zou uitspreken, hij nooit meer op deze uitspraak terug zou komen. Hoe nu dit drama te vermijden? Met lood in haar schoenen was ze met Bob de richting van het raadhuis inge slagen. Naderbij komend, was het of een ijskoude hand haar hart greep. Ze was olijven staan en smeekte Bob niet naar binnen te gaan. Ze had een voorgevoel, dat het verkeerd zou aflopen. Bob poogde haar van het tegendeel te overtuigen. Hij zag het niet zo zwaar in. Marrigje kon dit begrijpen. Tenslotte had ze hem nooit helemaal op de hoogte ge steld van de afkeer van haar vader voor zijn familie. Hij wist, dat de burgemees ter hen minder goed gezind was, maar in al zijn onschuld dacht hij dat dit bij na dere kennismaking wel mee zou vallen. Deed zijn vader niet erg zijn best om het dorpsleven te activeren? In hun hal mochten films worden vertoond en an dere voorstellingen worden gehouden. De verenigingen kregen ook geldelijke steun. Linda was eigenlijk de enige die zich nog niet kon aanpassen en haar moest hij nog eens flink onder handen nemen. In die dagen dat hij veel thuis was, kreeg hij de indruk dat haar optreden niet in alle onderdelen kon worden goedgekeurd. Maar dat kon de burgemeester hém toch niet verwijten? Al overleggend wa ren ze blijven staan tot de eerste regen druppels vielen. Marrigje had gezegd dat ze achter het gemeentehuis wel even konden schuilen. Bob stemde toe. Ten slotte kon hij daar nog rustig even pro beren om Marrigje tot andere gedachten te brengen. Maar de tegenstand was bij haar niet weg te praten en Bob voelde ten laatste medelijden met het angstige meisje. Hij verwenste in stilte burge meester Zwiersma, die blijkbaar thuis als een dictator optrad. Op de duur waren er geen woorden meer om haar te overtui gen. In stille omhelzing stonden ze bij elkaar. In die ogenblikken voelden zij zich sterk en zou geen macht ter wereld hen kunnen scheiden. Maar de wereld van hun liefde v/as klein, daarbuiten voelden zij de vijandige elementen en daarom was hun omarming des te inni ger. Zacht fluisterend overtuigde Bob Marrigje nogmaals van zijn grote liefde. Vol overgave kustte ze hem op zijn mond, terwijl haar handen zacht strelend zijn wangen beroerde De zorgen weken naar oneindige verten, toen ineens een ruwe bons van de voordeur een wreed einde maakte aan hun innig samenzijn. Met bonzend hart luisterde Marrigje. „Ze mogen ons hier niet ontdekken", fluisterde zij angstig. Bob begreep hoe het Marrigje in grote verlegenheid zou brengen als iemand hen daar aantrof. Marrigje was streng opge voed en daarbij had ze altijd weer op nieuw moeten horen dat je als dochter van een burgemeester een dubbele ver antwoording had te dragen. Dikwijls werd ze door andere moeders als voor beeld gesteld en in het tegenover ge stelde geval, als Marrigje niet geheel vol gens dorpse zeden zou gehandeld hebben, dan zouden de meisjes haar gedrag als verontschuldiging te baat nemen. Bob begon in de maandenlange omgang welk Lij met Marrigje had, wel iets te begri pen van de dorpse mentaliteit en pro beerde zoveel mogelijk in die geest t handelen. Hij wenste op geen enkele mj nier aanstoot te geven, alhoewel hij ever goed ijverig waaïcte voor een zekere pel soonlijke vrijheid. Marrigje mocht echter hier beslist ni< gezien worden. De verontschuldiging dl ze haar vader zou willen spreken, ko hier niet opgaan, omdat ze de buitentra voorbij waren gelopen. „Ga jij wat verder naar achteren kom in geen geval te voorschijn", fluii terde Bob, „laat alles maar aan mij over' De snelle voetstappen die de trap al renden konden onmogelijk van de burge meester zijn. Deze zou waarschijnlij! geen kans zien om op zo'n vlugge manie de trap af te dalen, zelfs al zou zijn leve: in gevaar zijn. Bob waagde een voorzich tige blik om de hoek van het gemeente huis. In het licht van een lantaarn zag hi een donkere figuur haastig wegrennei Juist overlegde hij, of zij maar niet bete hun schuilplaats konden verlaten, toei van uit het raadhuis opgewonden stem men tot hen doordrongen. Weer werd buitendeur met ruw geweld opengetrok ken en een wat zwaardere voetstap maar niet minder snel dan de vorig kwam de trap af bonzen. Bob had ee: voorgevoel dat deze persoon hun richtin uit zou komen. Marrigje scheen er net zo over te den ken, want vreesachtig dook ze weer elkaar. Samen wachtten ze gespannen al Beneden aan de trap bleef het enige se conden stil en jawel, daar kwamen stappen, knerpend over het grind, naderbij. (Wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1960 | | pagina 4