„Alle perken te buiten
HALFZWARE SHAG
Ook in 1961 Openbaar Kunstbezit
Stichting ontplooit, naast haar radiocursus,
een nieuw initiatief
9?
De shag met de leeuw.
Lekker pittig en
zo zacht voor de keel.
De koning van de shag.
U behoeft geen kunstkenner of kenner
van de kunsthandel te zijn om te weten,
dat U niet voor enkele dubbeltjes echte
schilderijen, oude of moderne meesters,
kunt kopen, ook niet in de winkels van
„lijsten-met-schilderijen-erin", waar men
smaakbedervende, aan de lopende band
gemaakte kitsch kan aanschaffen. Zelfs
reproducties zijn duurder dan enkele
dubbeltjes, of er nu weinig of veel zorg
aan is besteed en of hun kleuren alles of
weinig te wensen overlaten.
Tóch is het mogelijk, voor enkele dub
beltjes kleurenreproducties van een in
Europa ongekend-hoge kwaliteit te krij
gen. Daarvoor zorgt de Stichting Open
baar Kunstbezit die nu haar eerste lus
trum ingaat. Zij zorgt voor méér dan die
reproducties; zij zorgt er, door haar
radiotoelichtingen, telkens 's maandags
van tien minuten voor zeven tot zeven
uur, voor dat U, als U die reproducties
bij het luitseren in de hand houdt, begrip
krijgt voor het kunstwerk dat erop afge
beeld is en voor de maker ervan en dat
de wens in U wordt geboren, het werk
ook eens in de werkelijkheid te aan
schouwen.
Het zal U niet moeilijk vallen, aan die
wens te voldoen. Voor het bedrag van
9,75, dat deelneming kost, zendt de
Stichting Openbaar Kunstbezit haar cur
sisten namelijk niet alleen veertig prach-
tig-uitgevoerde kleurenreproducties van
kunstwerken uit onze openbare musea,
de achteraf te drukken iadioteksten en
een stevige linnen opbergband met ring-
systeem, maar bovendien een kaart waar
op U, zo vaak als U dat wilt, gratis alle
rijksmusea kunt bezoeken en het over
grote deel van de gemeentelijke musea!
U hebt dan alleen nog maar te luisteren
of als U een radiopraatje gemist mocht
hebben te lezen, voorts te kijken en te
genieten. Oude en moderne kunst, wer
ken uit alle eeuwen sinds de vijftiende,
komen aan de beurt, bovenal schilderijen
van oude en moderne meesters, maar ook
enig beeldhouwwerk, grafiek, tekeningen
en voorbeelden van kunstnijverheid.
Allengs zult U begrip krijgen voor de
beeldende kunst of Uw kennis ervan ver
diepen, terwijl U Uw banden met repro
ducties en teksten steeds weer ter hand
zult willen nemen, omdat die banden
zulke prachtige plaatwerken vormen.
Terwijl men, in het ene land na het
andere, ertoe overgaat deze radiocursus
sen, naar het voorbeeld van Openbaar
Kunstbezit, na te volgen (Engeland
Duitsland, België, enz.), zij het meestal
niet tegen condities, die voor de cursis
ten zo voordelig zijn als in Nederland en
met reproducties, die meestal ook niet
aan zulke hoge eisen voldoen als de Ne
derlandse, heeft Openbaar Kunstbezit al
weer een nieuw initiatief genomen. Om
dat de stichting geen winst mag maken
zal zij nu, in samenwerking met het Prins
Bernhardfonds, een soort boekenclub
voor haar cursisten vormen. Zij zal tegen
de kostende prijzen, die dus ver liggen
beneden die welke voor kunstboeken ge
bruikelijk zijn, uitsluitend aan haar cur
sisten die dat wensen werken ter be
schikking stellen, welke dieper op het
werk van een schilder of op bepaalde
facetten van de kunst zullen ingaan, dan
in de radiopraatjes van tien minuten kan
gebeuren. Dat die boeken eveneens
prachtig uitgevoerd zullen zijn, met voor
treffelijke zwart-wit en kleurenreproduc
ties, behoeft geen betoog: niet voor niets
staan de Nederlandse museumdirecties
alle volkomen achter het werk van de
stichting, dat zozeer heeft bijgedragen tot
vergroting van de belangstelling voor ons
nationale museumbezit.
In 1960 telde de radiocursus van Open
baar Kunstbezit 95.000 inschrijvers en dat
de cursisten enthousiast zijn, blijkt tel
kens weer uit de stapels brieven, die de
stichting uit alle delen van het land en
uit het buitenland ontvangt. De nieuwe
cursus zal op 16 januari beginnen.
Schrijft U zo spoedig mogelijk in! Als U
9,75 stort op postrekening nummer
1665 van Openbaar Kunstbezit te Am
sterdam, is Uw inschrijving geschied en
behoeft U geen verdere aanmeldingsbrie-
ven te sturen U krijgt dan in 1961 re
producties, radioteksten, band, museum
kaart enz. toegezonden. De reproducties
komen in zendingen van vier stuks tege
lijk, telkens vóór de radiopraatjes wor
den gehouden. De teksten volgen een
maand later bij de toezending van de
volgende serie afbeeldingen. U bemerkt
het: de kunst wordt als 't ware bij U
thuis op tafel gebracht!
VERTROKKEN PERSONEN
Pietje Talma, van De Cocksdorp 1 j
naar Achtkarspelen, Buitenpost, Kerk
straat 17; Martje Talma, van De Cocks
dorp 29 naar Achtkarspelen, Buitenpost,
Kerkstraat 17, Petrus Rijpma, van H 131
naar Rotterdam, Waalhaven OZ 50;
Dirkje Griffioen (ev. Trap), van Ooster
end, Oranjestraat 6 naar Soest, Soester-
bergsestraat 125.
CONSULTATIEBUREAU VOOR
ZUIGELINGEN
Woensdag 7 dcc. (heden) worden de
moeders van de buitendorpen verwacht
op de volgende uren.
Den Hoorn 1.15 uur; Oosterend 2.00 uur;
De Cocksdorp 3.00 uur; De Koog 4.00 uur.
„Zoals de oude zongen, piepen de jongen", een werk van Jan Steen,
dat zich in het Mauritshuis in Den Haag bevindt.
FEUILLETON
26. Hij heeft al verschillende bona-fide
zakenmensen geholpen, door een lening
af te sluiten. Heus, je moet niet denken
dat dit als een soort liefdadigheid is be
doeld. Er moet rente betaald worden en
de mensen moeten betrouwbaar zijn.
Geef mij je toestemming om je geheim
aan hem te vertellen en hij zal zeker het
bedrag dat je denkt nodig te hebben, be
schikbaar stellen.
Theo bleef diep in gedachten zitten.
Het aanbod was verleidelijk. Met iedere
vezel van zijn lichaam verlangde hij uit
deze vrijwillige, maar toch noodgedwon
gen isolatie los te komen. Grote groeven
tekenden het hoge voorhoofd en blauw
rood en bleek trokken telkens de litte
kens verschillende lijnen door het ge
zicht.
Bob zag de tweestrijd en meende nog
in het voordeel van zijn voorstel te moe
ten wijzen op de verantwoordelijkheid
tegenover Hilde, die toch ook recht had
op een normaal leven.
Hij zag Theo een paar maal moeilijk
slikken, alsof hij met een onverteerbare
brok in zijn keel zat. Dan zag hij de spre
kende ogen oplichten. Terwijl het gehele
gezicht van een moeilijk bedwongen
emotie nog in beweging was, greep hij
Bob's hand en zei met hese stem: „Goed
ik doe het, als je tenminste denkt dat je
vader hier mee akkoord gaat".
Theo ging rechtop zitten en voor het
eerst hoorde Bob hem lachen.
Wat zal het heerlijk zijn, om weer
gewoon mens te worden en geen bakke
rijgeest. Natuurlijk verbeeld ik mij niet,
dat ik een Adonis zal worden, maar de
specialist verklaarde dat ik er redelijk
zal uitzien".
Op dat moment kwam Hilde en Mar-
rigje weer binnen. Theo begon dadelijk
over zijn, zo juist genomen besluit te
spreken. In een niet te stuiten woorden
stroom legde hij zijn plannen bloot. Ieder
woord drukte zijn blijdschap en zijn
grote verwachtingen uit. Hilde kon niet
nalaten haar broer te omhelzen en zijn
besluit goed te keuren.
Na een ogenblik deelgenoot te zijn van
het voornemen dat de betrokkenen zoveel
vreugde zou kunnen geven, klapte Pol
ten met een ernstig gezicht zijn boekje
dicht. Juist wilde hij afscheid nemen,
toen de bel Hilde weer naar voren riep.
Nu was ze echter dadelijk terug. Het
was telefoon voor Bob.
Bevreemd greep Bob dc haak en hoor
de de gejaagde stem van zijn moeder.
„Oh Bob", hijgde ze, terwijl het snik
ken haar bijna belette te spreken. „Ik heb
overal naar je geïnformeerd. Kom toch
vlug naar huis. Linda is verdwenen en ik
hoef je niet te vertellen waar ze heen
gevlucht is".
„Wilt u zeggen dat ze er met die zoge
naamde artiest vandoor is, die Eric?"
vroeg Bob ademloos.
„Ja, ja, ze heeft een briefje achterge
laten, dat ze het leven zo niet vol kan
houden en dat ze liever doodarm met
Eric verder leeft, dan nog langer als een
vogel in een vergulde kooi thuis te blij
ven. We hebben dadelijk nasporingen ge
daan, maar de woonwagen is leeg, er was
SAMSON
NIEMEIJER GARANDEERT DE KWALITEIT
niemand in. Linda schijnt al zeer vroeg
in de morgen naar hem te zijn toegegaan.
Ze heeft ook wat geld van zichzelf mee
genomen, dus ze kunnen ook zonder de
wagen wel enige tijd vooruit. Oh Bob,
ik houd mijn hart vast voor de gevolgen.
Linda is zo impulsief, haar liefde heeft
haar totaal verblind. Die kerel zal haar
ongelukkig maken. Waarschijnlijk probe
ren zij het land uit te komen, om in het
buitenland een huwelijk te sluiten en dan
staan we voor een voldongen feit.
Doe wat je kunt om hen te vinden
Bob, misschien kun je haar tot andere
gedachten brengen. Ik zal bidden en sme
ken dat het je lukken mag. Ach, mijn
arm verblind kind, mijn mooi dochtertje,
hoe kan ze zich aan zo'n vent vergooien?
Toe Bob laat geen minuut verloren
gaan?" Tranen verstikten haar stem.
Na enkele geruststellende woorden,
legde Bob met een bedachtzaam gebaar
de haak op het toestel.
„En Marrigje was nota-bene bang dat
ik mij op het platteland vervelen zou",
mompelde hij ironisch, „En je komt han
den, ogen en oren te kort om alles bij te
houden".
HOOFDSTUK IX
Op zoek naar Dintel
Opperwachtmeester Polten bleef gelo
ven in de voor zichzelf opgebouwde stel
ling, dat het verdwijnen van het huis
gezin Dintel de eerste schakel was in de
gebeurtenissen van de afgelopen nacht.
Burgemeester Zwiersma kon dan wel
een vast vertrouwen hebben in zijn dor
pelingen, maar je kon nooit weten in wat
voor overspannen toestand de Dintels
geraakt waren. Hij zou vast de gemeente
secretarie in kennis stellen, dat het huis
van juffrouw Vrenken voor de Dintels
beschikbaar was. Met nieuwe energie be
zield deed hij die dag zijn werk.
Zijn hart werd warm, als hij aan Hilde
dacht. Van al de narigheid had hij toch
óén goed ding overgehouden en dat was
de onverwachte toenadering van haar
kant Allemensen, wat een verandering
onderging dat. meisje, toen ze zich open
en vrij uit kon spreken, tegenover haar
bezoekers. Wat een verandering zou dat
geven, als het vreselijk verminkte ge
zicht van haar broer er weer wat mense
lijker zou uitzien
Groter bewijs van genegenheid had
Hilde niet kunnen geven, door dit offer
te brengen, een zich allesontzeggend
leven te leiden, om zodoende Theo een
kansje te geven zijn werk ongestoord te
volbrengen.
Haar opluchting en haar blijdschap
over de goede afloop van het drama der
ontdekking hadden Polten de moed gege
ven Hilde's hand wat langer vast te
houden en haar in de eerstvolgende da
gen uit te nodigen.
Hoe wild klopte zijn hart, toen hij zag
dat haar ogen begonnen te glanzen en ze
zijn handdruk beantwoordde.
Het was zo veel als een uitgesproken
belofte en hij had grote moeite gehad
zich te bedwingen, inplaats van een kus
te stelen van de even geopende rode
lippen. Op dat moment voelde hij zich de
rijkste man van de wereld en het had
hem niets kunnen schelen als het hele
dorp hem bespied zou hebben.
Hij kon nu bergen verzetten en aange
zien er uit de stad nog steeds geen assis
tentie was gekomen, om de diefstal uit
te pluizen, zou hij eens laten zien wat hij
waard was. Desnoods moest het deze
nacht maar weer bij een paar uurtjes
slaap blijven. Als hij Hilde als vrouw
wenste, dan moest hij zorgen om promo
tie te maken. Tot nu toe had hij een
rustig leventje boven eerzucht gesteld,
doch de ontknoping van de lopende j
ken kregen nu dubbele betekenis.
Het was jammer, dat hij nu geen be
slag op de tijd van Bob kon leggen. Bob
stelde alles in het werk om zijn zuster
op te sporen.
Natuurlijk zou hij, als politieman even
goed iedere aanwijzing gebruiken, die
kon leiden tot het ontdekken van Linda's
verblijfplaats, maar een aanslag op de
burgemeester en het stelen van kostbare
schilderstukken was momenteel belang
rijker dan het geëxalteerde optreden van
een over het paard getilde jongedochter.
Met deze gedachte suste Polten voor
lopig zijn geweten wat betrof de ver
dwijning van Linda. Als hij bij zich zelf
goed te rade ging, dan kon hij wel een
heel detachement troepen te hulp roepen
voor al de dingen die er in de gemeente
de laatste achtenveertig uur waren
scheef gelopen.
Er moesten dus heel wat meer concrete
gegevens loskomen om die recherche, die
dan waarschijnlijk pas morgen uit de
stad naar hier zouden komen, af te
troeven. Het kwam zijn eer nu al te na
als hij die rechercheurs geen positieve
feiten kon noemen.
(Wordt vervolgd)
LAPPIE KNIJN
EN HET
VERDWENEN
STANDBEELD
51. Bibberend van spanning stond Lappie
in het portiek de beide mannen af te
wachten. Deze hadden hem echter niet
opgemerkt en liepen druk pratend voor
bij. Maar wat was dat! Lappie keek ver
baasd op. „Zie ik dat goed? Ja, natuur
lijk, dat zijn Eduard en Bikkel.... Wat
moeten die in het holst van de nacht?"
Lappie was even teleurgesteld. Nu dacht
hij een paar dieven te ontmaskeren en
nu was het zijn eigen gastheer. „Maar
waarom al de geheimzinnigheid? En dat
kistje?" Lappie liep naar het overdekte
voetstuk in het midden van het plein en
mompelde: „Wat zou dat te betekenen
hebben.