AH drukt z'n stampei op de prijzen!
Honinggg
SMEERKAAS
49
Gekookte WORST
GRATISI
AUe perken te buiten
I
39
Niet op gevaarlijk glad ijs
maakt u het
leven goedkoper
exTRAAjJf
f§/
SPECIALE
BELEGGINGS
WEEK
PRIMA CUBA
per pot W
HARING In tomatensaus 3 blikjes 95
Aardbeienjam vol helo vruchton per poe 79
BOTERHAMKORRELS
ZAK 250 GRAM
HELE
groot pak
(200 gram)
Prijzen zijn geldig t/m woensdag 25 Januari
KWALITEITSGARANTIE
Wanneer u een bij AH
gekocht artikel niet élke
cent waard acht die u er
voor betaalde dan wordt
u door Albert Heijn het
volle bedrag vergoed.
Albert Heijn
3
1."
PER STUK 250 GRAM
LEVERPASTEI
FIJNE
SNIJWORST 100 gram 38
MCHOBA" 58 Ct
-
:a'
litc
Bi
i»h
S.V. TEXEL
Uitslagen van zondag:
4e kl. A. KNVB: BKC-VZV 1—0; Succes-
Vios 14; Hollandia T.-Schagen 12;
Helder-LSW 10; Texel-Watervogels
2—2.
Afd. N.H.: HRC 6-Texel 2 onbekend;
Adsp. Texel c-Oosterend b 11.
Texel-Watervogels is een zeer span
nende strijd geworden. Gedurende de le
helft golfde het spel heen en weer, met
Texel iets meer in de aanval. W was ook
zo nu en dan heel gevaarlijk dicht bij het
Texel-doel. Met 2 doelpunten in de 1ste
helft leek Texel veilig. De hervatting
gaf echter voor een groot deel te gema
tigde tegenstand en een loshangend aan-
valsspel te zien.
Jammer dat Niek na 20 min. moest uit
vallen. Juist op die plaats verzwakte
Texel. Van de jonge spelers leek ons Piet
Roeper de sterkste.
De eerste W.-aanval werd afgeslagen,
maar ook Texel, dat heel dicht bij het
W.-doel kwam, wist de achterhoede niet
te doen wijken. Teun met Bob trokken
ten aanval, goede voorzet, Bob schoot
precies naast; een schot van Ruud werd
gehouden. Na 10 min. echter was het
raak. Bob was naar buiten gekomen,
plaatste naar Ruud, die ons naar 10
schoot. Weer kwam Texel terug. Bob
breekt door, maar z'n schot gaat naast
Hij werd zwaar gehinderd. Dan is W.
gevaarlijk voor ons doel. Rennie raakte
de bal maar half, herstelde zich echter.
Uit een corner op ons doel miste W. een
prachtkans door voor langs ons doel
naast te schieten.
Een vrije schop, door Thijs keurig
genomen, door Ruud ingekopt, werd door
de W.-keeper tot hoekschop gewerkt. De
W.-rechtsbuiten snelde langs de lijn,
maar z'n voorzet ging achter. Bob zwenk
te weer naar rechts, gaf door naar Ruud
en het werd 20.
Na de rust nam W. het spel meer en
meer in handen. De achterhoede kwam
onder zeer zware druk en spoedig liep W.
dan ook de achterstand in, nadat Cees en
Bertus uit positie waren gespeeld: 21.
W. voelde dat alles nog mogelijk was en
de ene aanval volgde op de andere en
dikwijls zagen we bij Texel een hopeloos
verdedigen. Texel trachtte wel los te ko
men, maar het verband was zoek en we
vreesden het ergste. Texel bepaalde zich
tot enkele doorbraakpogingen van Ruud,
die zondag weer bergen werk heeft ver
zet. Pas tegen het einde kwam Texel
weer los en volgden voor het W-doel nog
gevaarlijke momenten. Uit een W.-aanval
over links volgde een ver schot, dat doel
trof. Vermoedelijk was dit een misser van
Bertus. Jammer voor hem, want hij
speelde een pracht partij. Er waren nog
8 min. te spelen. Ruud probeerde het nog
over links. Z'n schot ging juist voorbij
het doel. Uit een voorzet van Hans komt
de bal tegen de lat, maar de W.achter-
hoede weet staande te blijven.
Dit was zo ongeveer het einde van een
spannende snelle wedstrijd, goed geleid
door de heer Zutphen.
Onze jonge spelers moeten sneller en
zuiverder doorgeven en op tijd durven
vechten en niet bang zijn te missen als zij
juist de kans krijgen. Waarom moeten
die buitenspelers altijd tot de cornerlijn
doorlopen? Immers dan zijn de verdedi
gers ook terug!
A.s. zondag: Schagen-Texel; Geel
Zwart 2-Texel 2 Adsp.: Texel-Oosterend,
Texel c-Texel b.
DIENSTREGELING T.E.S.O.
Op werkdagen:
Van Texel: 5.20 7.40 10.30 13.00
15.30 18.00
VanDenHelder: 6.30 9.15 11.40 14.20
16.40 19.35
Op zon- en alg. erk. chr. feestdagen:
Van Texel: 7.40 11.00 16.00 18.25
VanDenHelder: 9.15 12.10 17.15 19.35
Het is een vorm van levenskunst om
zich in het alledaagse leven figuurlijk
gesproken niet op glad ijs te begeven.
Zaken waarvan wij de afloop niet ken
nen laten wij liever links liggen. We be
treden liever geen (glibberige) paden
waarvan wij niet weten waarheen zij
leiden. We doen liever geen dingen,
waarvan niet wij maar anderen bepalen
waar het op uitdraait. Wij lenen ons er
niet voor te praten over punten, die ons
geen enkel houvast bieden. Wij vinden
het dom transacties te ondernemen waar
bij wij niet weten waar wij terechtkomen.
Kortom: wij voelen er niets voor het
stuur uit handen te geven door ons op
glad ijs te begeven. Dat is onze aange
boren afkeer van het gevoel een stuur
loze speelbal van anderen of van de
omstandigheden te zijn
Een zelfde gevoel zal hem of haar be
kruipen, die zich in de letterlijke zin des
woords ,,op glad ijs" begeeft. En daar
voor biedt dit jaargetijde d^ weggebrui
ker mogelijkheden te over, zonder dat hij
behoeft te wachten tot dat er werkelijk
ijs op sloten en plassen ligt. Het jaarge
tijde van de gladde wegen is aangebro
ken. Natte bladeren, een zacht regen
buitje, een lichte nachtvorst, het zijn
voortreffelijke middelen om ons op de
weg het stuur uit handen te nemen. Om
ons tot een speelbal te maken in de
greep van het slipspook.
Nog te weinigen van hen, die onze
winterse wegen bevolken weten uit er
varing wat het zeggen wil om met een
stuurloze auto, motor of brommer aan
het spel van het noodlot te worden over
geleverd. En toch komt het méér voor,
dan wij misschien denken. Dat is ook ge
bleken bij een onderzoek van een groot
LAPPIE KNIJN
EN HET
VERDWENEN
STANDBEELD
56. Vroeg in de morgen werd Jonas wak
ker door aanhoudend beitelen. ,,Wat is
dat voor hinderlijk geluid", mopperde
Jonas. „Enfin, bij gebrek aan een wekker
is dit ook geen slechte methode om
iemand wakker te maken...."
Jonas stond op en geeuwde luid. Daarna
rekte hij zich eens breed uit om vervol
gens aan de wastafel een heerlijke straal
koud water over zijn bol te laten lopen.
Het beitelend geluid werd veroorzaakt
door Bikkel, die in zijn werkplaats aan
het werk was. Eduard stond er bij. ,,Je
moet wel opschieten Bik, met dat beeld,
we hebben te weinig tijd te verliezen.
We. hé, wat hoor ik, kom zo terug!"
En Eduard schoot de werkplaats uit en
liep bijna tegen Jonas op, die net de
trap afkwam.
aantal auto-ongelukken in de Ameri
kaanse staat Virginia: bij niet minder dan
41°/o van de ongelukken op buitenwegen
was slippen oorzaak of medeoorzaak van
de meest afschuwelijke verkeersonge
lukken.
De slipscholen in ons land zijn er om de
automobilisten te leren wat hij doen
moet om zich uit de klauwen van het
slipspook te bevrijden. Maar dat is niet
genoeg. ALLE weggebruikers moeten
leren de aanwezigheid van slipgevaar in
hun wijze van rijden in te calculeren,
dus een extra voorzichtigheidsmarge te
nemen.
Onze dagtaak brengt mee, dat wij ons
in dit jaargetijde allemaal „op glad ijs"
moeten begeven. Laten wij daarbij reke
ning houden met onszelf en anderen. Oók
met dat slipspook, dat op de loer ligt om
u het stuur uit handen te nemen
Publikatie van het Verbond
voor Veilig Verkeer.
DAMCLUB TEXEL
W. A. v. Zeijlen-C. Dijker 20
S. v. Heerwaarden-J. Vinke 20
C. v. Heerwaarden-S. Bakker 20
G. Dros-P. Bruijn 11
C. v.d. Werf-C. P. Burger 02
J. Hooijberg-Jac. v. Heerwaarden 20
Jn. Stam-D. v.d. Werf 11
J. A. v. Enst-C. Vinke 2—0
Winkel 1-Texel 1:
J. Helder-C. Dijker 11
T. Mantel-J. Hooijberg 02
H. J. Snijdendorp-C.v. Heerwaarden 11
J. Gelijk-S. v. Heerwaarden 02
H. Bergman-A. Vinke 11
J. de Graaf-S. Bakker 02
A. v. Dijk-C. P. Burger 02
G. Spijker-C. v.d. Werf 20
P. Bakker-Jn. Stam 02
J. Strijbis-C. Vinke 11
6—14
Het werd dus een ruime overwinning
op Winkel, waarbij we al vroeg de leiding
kregen door S. van Heerwaarden en C. P.
Burger. De voorsprong kwam verder niet
meer in gevaar.
W. A. v. Zeijlen kreeg de gelegenheid
voor een combinatie, waarvan hij een
gewonnen eindspel overhield. C. Meeden-
dorp kreeg hierdoor weer de leiding in
het klassement en C. Dijker en S. v. Heer
waarden kwamen op gelijke hoogte.
S.V.O.-NIEUWS
Afgelopen zondag ontving Oosterem
Flevo de leider uit deze afdeling. Oost
end raakte zo goed op dreef, dat ze v<
de rust op een 20 voorsprong kwam
Na de rust werd Oosterend wat te flai
Hierdoor wist Flevo herhaaldelijk
voor ons doel op te dringen wat uite
delijk resulteerde in een 32 overw
ning voor Flevo. Zo goed als Oosten
voor de rust was, zo matig waren
erna, behoudens Frits, Boet en Siem
die alle drie een prima partij, speeld
De rest van de spelers was gewoon
gerangeerd, voornamelijk door gebi
aan uithoudensvermogen. Misschien is
een overweging voor de elftalcommia
om eens en vriendschappelijke wedstij
te laten spelen tegen een van de and»
Texelse clubs als de comp.-wedstrij<i
afgelast zijn en achteraf blijkt, dat
toch nog wel gespeeld had kunnen wi
den.
Adspiranten a wist te De CocksdcP^
cen 50 overw inning te behalen, Primer
gedaan hoor, jongens en doorgaan zo. ^rp
spiranten b speelde in een goede wl
strijd tegen Texel c gelijk: 11. DitHe
goed gedaan jongens, temeer daar julgjg
slechts met z'n negenen waren. Jarrnn
dat we iedere keer die paar jongens
ten missen. Dit ligt voornamelijk aantde:
lessen op de muziekschool. De jong^g
zelf willen wel, maar door deze less
komen ze vaak te laat op het veld o_
nog mee te kunnen doen. Deze maal mCe
ten we zonder afbericht Vincent, S'^01
Kuiper, J. W. Roeper en v.d. Berg. v£°r
de zoveelste maal, jongens, doe even e
berichtje aan Beuving, dan kan die
schien nog een ander voor je opstelt.
Hoogstwaarschijnlijk gaat Wim Bak$a^
ons deze week verlaten. Jammer voor r
a-elftal, evengoed bedankt voor het w<*Pei
dat je al voor SVO gedaan hebt en
succes in je nieuwe betrekking.
Programma voor het a.s. weekend: jg
Oosterend I-Helder 5, aanvang 13.30 uaar
Texel a-Oosterend a, aanvang 15.15 u>nd<
vertrek Oosterend 14.15 uur; Tex. Bit e
b-Oosterend b, aanvang 15.30 uur, vijj d
trek Oosterend 14.15 uur. Voor de welft* la
volgt na 23 jan. een nieuwe competiié d
dus jullie nog even geduld, jongens.
Attentie voor de poolleden.
Met ingang van a.s. donderdag k<f
mej. M. Bakker de poolfoi muiieren bin
van huis halen. Dit tenminste voor
leden die in Oosterend wonen. Zorgble-
voor Uw formulier op tijd ingevuld^111
hebben, zodat bovengenoemde daDat
niet behoeft te wachten. Meer kan S®m;
toch niet voor U doen. U mag poolen, fcen
formulieren worden zelfs opgehaald dr*.
een knappe jongedame, zet U nou zelfg^
15 kruisjes op de plaats. Ie
FEUILLETON
36. Haar briefje was echt geweest, daar
twijfelde hij niet aan.
„Ze had zo'n wanhopig gezichtje toen
ik haar verliet", vertelde hij aan Ineke.
„Ze is blindelings verliefd op die Eric
en ik vertrouw hem geen steek. Wie weet,
welk drama zich heeft afgespeeld. Maar
voor ik op onderzoek uitga, vond ik dat
je alles moest weten. Zou je me nog
kunnen vertrouwen Ineke, al heb ik het
niet verdiend?"
Ineke had geglimlacht als een wijs
moedertje en Hilko's hart smolt bij de
aanblik van de lieve lach om haar mond.
„Liever dood, dan dat ik mijn Ineke
nog één keer verdriet doe'", fluisterde hij
haar in het oor.
„Liever dat je nu de ervaring hebt op
gedaan en er door geleerd hebt, dan
later", zei Ineke. „Weet je wel dat alle
mannen zo één keer in hun leven een fata
morgana zien?"
Hilko bedolf haar vertederd onder een
lawine van kussen. Ze keken elkaar diep
in de ogen en vaster dan ooit wisten ze
dat ze onverbrekelijk aan elkaar ver
bonden waren. Ineke liet Hilko dan ook
met een gerust hart gaan. Ze was zelfs
nog een beetje trots op hem omdat hij
zijn vriendschapsverbond zo ernstig nam.
Met de glans van haar stralende ogen
nog in zijn hart, was Hilko op weg ge
gaan. Hij wist dat Eric al verhoord was
en de wagen doorzocht, dus verwachtte
hij daarvan niet veel heil meer. Het beste
was om Eric lange tijd gade te slaan en
uit zijn gedragingen te weten te komen
in welke richting hij zou moeten zoeken
Zijn geduld werd wel heel erg op de
proef gesteld. Hij zag Eric zijn maaltijd
gereed maken, maar geen enkele aan wij
zing was er dat hij ook nog voor een
tweede persoon zorgde. Dit was echter
nog geen bewijs van zijn onschuld. Het
was heel goed mogelijk, dat hij Linda liet
hongeren en dorsten, of misschien had
hij haarNee, zover wilde hij niet
denken. Eric een moordenaarmaar
tochdie vent had een paar gemene
ogen. Dat Linda dat toch niet gezien had.
Ze moest door haar liefde toch wel totaal
verblind zijn.
Hoe dan ook, als Eric schuld had dan
zou hij dat ontdekken, al moest het hem
dagen tijd kosten.
Scherp lette hij op iedere handeling.
Van uur tot uur wist hij precies wat Eric
uitvoerde. Er was niet veel afwisseling
in. Hij had wat zitten schilderen en Hilko
zag een aanwijzing in zijn ongedurigheid,
dat hierbij tot uiting kwam. Hoe dikwijls
was Eric nu al dat trapje op en neer ge
weest, in en uit de wagen? Zijn eetgerei
had hij buiten afgewassen. Lange tijd had
hij zitten peinzen en ook vele malen voor
de wagen heen en weer gelopen. Nu weer
het trapje op. Hij had sinds de Dom van
Keulen wel kunnen beklimmen. Zes tre
den op, zes treden neer. Watzes
tredenzes treden voor zo'n
lage wagen zes treden ja,
hij telde goed. Hilko, hield zijn adem in.
Drie of vier treden zouden genoeg zijn
voor deze wagen. Dat had iets te beteke
nen. Die wagen zou een dubbele bodem
kunnen hebben.
Zijn hart klopte wild. Dat zou de op
lossing kunnen zijn. Linda misschien op
gesloten tussen die bodem. Eric zou mor
gen het losgeld proberen te krijgen en
dan vluchten. Wie weet of hij dan nog
bekend zou maken waar Linda te vinden
was. Het was wel iets voor die leegloper
om op zo'n gemakkelijke manier aan geld
te komen. Waarschijnlijk was er iets
tussen Eric en Linda mis gegaan. Wie
weet of Linda niet bijtijds had ontdekt,
dat Eric niet deugde. Hij had natuurlijk
zijn goudvisje zien wegglippen en andere
maatregelen genomen.
Als die kerel nu maar eens wilde ver
dwijnen. Hilko nam zich voor om niet
van zijn plaats te gaan aleer hij zich
overtuigd had, of de wagen werkelijk een
verborgen schuilplaats zou hebben.
De uren verstreken. Ineens verscheen
Eric gekleed om te vertrekken.
„Houd je positieven nog even bij el
kaar?" smeekte Hilko zichzelf. Hij had
gezien hoe wantrouwend Eric al dikwijls
de omtrek verkend had en verwachtte
dan ook dat Eric nog wel een keer terug
zou komen om te kijken of alles veilig
bleef.
Zie je wel, net wat hij dacht, maar dat
boertje hier is ook niet van gisteren,
spotte Hilko zacht.
Eric verdween weer. Lange tijd bleef
Hilko nog op dezelfde plaats. Dan kon hij
het niet meer uithouden en sloop naar de
wagen. Voorzichtig bekeek hij deze van
alle kanten. Ja hoor, het was zo. De bo
dem was beslist dubbel. Heel ingenieus
was dat aan de eerste oogopslag onttrok
ken. Bij het eerste indruk kon hij geen
opening of sluiting ontdekken.
Omzichtig keek hij om zich heen en
riep zachtjes Linda's naam. Stil.... hij
hoorde wat, of was het slechts het ruisen
van de bomen?
Gespannen bleef hij staan en riep nog
maals. Bijna kon hij een kreet van
vreugde niet onderdrukken. Hij hoorde
zacht schuiven en het was alsof iemand
gedempt kreunde. Voor Hilko was het
genoeg om zijn onderzoek met verdub
belde scherpte voort te zetten. Aan de
buitenkant van de wagen kon hij geen
enkele aanwijzing vinden, die hem enige
houvast gaf voor het openen van de ge
heime bergplaats. Toch moest hij op
schieten. Wie weet wanneer dat individu
terug kwam. Hij was ongewapend. Die
kerel hield zich met gangstermethode op,
dus kon je niet voorzichtig genoeg zijn.
De deur van de wagen was gesloten.
Hilko zocht twee grote keien op en
sloeg op goed geluk met alle kracht op
het hangslot. Op een gegeven moment
sprong het open en in steeds opgewonder
stemming betrad Hilko met kloppend
hart de wagen. Weer riep hij Linda en
nu wat duidelijker, maar toch nog sterk
gesmoord kwam er geluid door de bodem
van de wagen. Er kwam een grijze waas
voor Hilko's ogen. Wat een bruut om zo'n
teer mooi meisje in die donkere akelige
wagen weg te sluiten. Om nog maar te
zwijgen op welke manier hij het kind zou
vinden. Maar dat hij haar zou vinden
stondg als een paal boven water.
Op de grond lag oen oud karpet. Hij
tilde het op maar zag geen enkele ple;
die 'zich van de andere onderscheid*
Hilko zag een kist met gereedschap st^
en zocht daar een breekijzer uit. Hij
loor geen tijd meer met zoeken, naarlj
opemng van de dubbele bodem, maar
gon verwoed regelrecht de vloer opei^
breken. Ruw en hardhandig ging hijl^e
werk. Waarom zou hij dc eigendomiu
van die schooier sparen? Het zweet b®
hem van alle kanten uit. Dan ineens, r
luid gekraak begaf een plank het. Hifn c
rukte hem verder omhoog en uitte w
vreugdekreet. Een arm werd zichtbaar de
hij kon gemakkelijk zien dat het L%eri
was, die daar languit tussen de bocjfc j
geschoven was. Met vernieuwde kra^i
wierp hij zich op de tweede plank,
lukte en hij keek met grote deernis5
het spierwitte gezicht en de verwilde^ j-
cgen van Linda. Ze had een viese pro^
haar mond. Armen en benen waren 1
dikke touwen gebonden. Even streef
hij medelijdend over haar gezicht eng
middellijk kwamen er dikke tranen 1
haar wangen rollen. Stoffige vegen
haar gelaat toonden aan, dat het nietfcjie
eerste tranen waren die ze vergoot.
De woede gaf Hilko reuzekrachten-
vlug was hij alzo ver dat hij haar hffin
maal bereiken kon. Behoedzaam ha* velt
hij de prop uit haar mond en zocht and
mes om haar van de touwen te bevrijdtt 1
In die tijd hoorde hij haar telkens d»n
en trillend zuchten. n 0(
„Probeer je zo flink mogelijk te bfi j
den Linda, want we moeten nog weg je'
te komen. Het zal toch al niet meevale'
als ik naar de toestand van je armen^^
benen kijk. Maar wat er ook gebe£j.ui
denk er om dat ik je nooit in de st^UUI
laat, hoor meisje". g v.
(Wordt vervolgd)
