Zuid-Afrika
een toekomst voor
jongemannen
V
Reisclub Vrij en Blij
drie dagen op stap
De jaren waarop wij wachten
U REIST
s t ree kontwi kke 11 ng
5?
Woensdag 26 juli vertrokken 45 leden
voor een driedaagse trip Nederland-
België-Luxemburg.
In Den Helder, waar een luxe tou
ringcar van de firma Van Konings-
brugge zou staan was het wel een te
genvaller, dat het een oude bus was.
Na eerst bij de firma te hebben ge
protesteerd, werd de reis aanvaard naar
de eerste pleisterplaats bloemenveiling
Aalsmeer. Terwijl we onder leiding van
een gids een rondgang maakten door de
veiling en genoten van de schitterende
collecties bloemen en planten, was het
bestuur bezig te zoeken naar een ander
vervoermiddel. Er werd contact opge
nomen met de bekende busonderneming
Maarsse en Kroon, maar daar was alles
in dienst. Deze belde een bevriende re
latie en dat slaagde. Van Aalsmeer ging
het via Schiphol naar Amstelveen, waar
de koffie werd gebruikt. Om 11 uur
waren we in Amsterdam en daar was
het winkelen, want om 1 uur was een
touringcar beschikbaar van de firma
„Van de Meij".
Met de Mokummer Gerrit begon ons
tweede gedeelte van de reis naar de
sprookjestuin Efteling in Kaatsheuvel.
Het was er geweldig, meer helaas regen.
Vandaar via de grote autowegen door
naar Maastricht, waar in hotel „Neuf
ette Commerce" een prima diner klaar
stond. Verder hadden we een vrije
avond.
De volgende morgen een pracht ont
bijt en daarna ging het naar Travaux
in de Ardennen. Wat is dat een mooi
landschap, maar als landbouw- en vee-
teeltgebied nog lang niet modern. Als
het hooiland op Texel zo was, dan zou
Van Groningen al twee maanden lang
gewezen hebben op vroeg maaien. Dan
weer door bossen, heide en zo maar
klimmend en dalend ging het door naar
de grens van Luxemburg. Bij Ettelbruck
ging het weer over de grens en nu wa
ren we in Luxemburg. Gerrit had al
gezegd nu krijgen we mooie wegen en
dat was zo, geweldig gewoon. Wat is dat
een mooie tocht, dan langs een ravijn,
dan weer een dal en zo maar door.
Het verste punt van de reis was de
stad Luxembourg. De zetel van de ver
schillende organisaties en van de rege
ring van het Groot-Hertogdom, met een
oud en een nieuw gedeelte en met el
kaar verbonden door diverse bruggen,
waaronder de beroemde „Pont Adol-
phe", een pracht brug met een schoon
uitzicht. Na wat souvenirs te hebben
gekocht met Belgisch geld, ging het
weer terug naar Maastricht, maar nu
langs de hoofdweg naar Luik. Om 9 uur
waren we weer in het hotel terug en
met een reuze honger werd aangetast
en nog lang nagepraat over de lange en
mooie dag.
De derde dag werd met regen gestort,
maar al gauw, toen we noordelijker
kwamen, brak de zon door en werd het
beter. In Sittard werd gestopt voor
Limburgse vlaaien en toen weer door
op weg naar Nijmegen. Dat ging niet zo
vlot, want we kwamen in de Vierdaagse
terecht. Daar er zoveel auto's enz. tus
sen zaten, werd het verkeer omgelegd
BOOTDIENSTREGELING N.V. T.E.S.O.
Werkdagen:
v. Texel: 5.20
10.40
15.40
v. Den Helder: 6.30
12.00
17.00
6.25
12.10§
17.15
8.15
13.20§
18.40
Zon- en alg. erkende chr.
v. Texel:
8.55
16.00
10.15
17.15
7.40
13.10
18.15
9.10
14.20
19.30
feestdagen:
10.40 11.40
17.00 18.25
9.30
14.30
11.00
16.00
7.40
14.00
20.30
v. Den Helder: 9.10
15.00
21.30
is van 1 juli tot en met 26 aug. 1961
alleen op zaterdag.
12.00 13.00
18.15 19.30
en kwamen we terecht in Berg en Dal.
Daarna volgden we de grote weg
Utrecht-Amsterdam en zo verder Hem-
brug-Den Helder.
Om 6 uur volgde het afscheidsdiner
in „Formosa" en dat was ook prima.
De voorzitter dankte tot besluit nog
de directie van „Formosa" en de chauf
feur, die tevens nog een enveloppe ont
ving en wenste de leden nog wel thuis.
Het laatste woord was aan de heer
Van de Kerkhof, die namens alle leden
het bestuur bedankte voor de drie pret
tige dagen.
J. Barhorst, Oudeschild
FILMNIEUWS
Maandag- en dinsdagavond:
„TEENAGER SCHLAGER PARADE"
Een film, die bij de jeugd zeker een
goed onthaal zal vinden, dat is „Teen
ager Schlager Parade".
Wie van schlagers houdt krijgt in
deze film beslist wel het volle pond,
want de gehele inhoud is er juist op in
gesteld om zoveel mogelijk populaire
songs te kunnen inlassen. Het verhaal
op zichzelf is vrij simpel en komt neer
op het samengaan van twee zakenlieden
die elkander eerst jarenlang niet kon
den luchten of zien. Het speelt zich gro
tendeels af in de „Phonobar", een soort
winkel met een lange toonbank waarop
bont gekleurde grammofoonhoezen, een
espressomachine en koptelefoons een
zeldzaam stilleven vormen. Daarboven
hangt een ouderwetse grammofoontoe
ter die als lamp gebruikt wordt. In de
loop van het verhaal krijgt men zowel
voor als achter de bar tal van bekende
en onbekende gezichten te zien.
Namen van medewerkers zijn o.m.
Max Greger, het Hazy-Osterwald-Sex-
tet, de Nilsen-Brothers, Bil Ramsey,
Jimmy Makulis, Billy Mo, Dany Mann,
Laurie London, de kleine Gitte uit Ko
penhagen en vele anderen.
Nederlands nieuws
O.a.: Waterskieën met een record-
sprong; Knetterende skelters; Breda en
Oss ontvangen de koningin; Een unieke
koper tentoonstelling; De vierdaagse van
Nijmegen.
Wereldnieuws
O.a.: Bloedvergieten om Bizerta; Kik
vorsmannen als geschiedvorsers; West-
Berlijn: toeneming van de vluchtelin
genstroom; Belgisch Koninklijk Paar bij
défilé; Tweede Amerikaanse ruimte
vaarder; Voor zonovergoten stranden.
BOERDERIJBRANDEN IN JUNI
In de maand juni 1961 zijn in Neder
land 25 boerderijbranden voorgekomen,
waarbij de boerderij vernield of zwaar
beschadigd werd.
Vier van deze branden kwamen voor
in Groningen; één in Friesland; drie in
Drente, drie in Overijssel; vijf in Gel
derland; één in Noord-Holland, één in
Zuid-Holland; zes in Noord-Brabant en
één in Limburg.
De directe schade door deze branden
aangericht wordt geraamd op
1.663.940,Eén van deze branden
werd veroorzaakt door vonken van een
benzinemotor van hooitransporteur op
hooi; één door het warmlopen van de
ventilator van de hooikoeler; één door
een gordijn tegen gaskomfoor; drie door
het spelen met vuur; twee door bliksem
inslag; twee door kortsluiting; één door
defect aan wasfornuis; twee door hooi-
broei; één door lekke butagasfles, ter
wijl in elf gevallen de oorzaak onbe
kend bleef. Bij deze branden kwamen
65 koeien en kalveren, 88 varkens en
biggen en 500 stuks pluimvee om.
DINGEN OM AAN TE DENKEN
Op percelen bouwland, die deze week
„bloot" komen kunt U met succes nog
een gewas stoppelknollen verbouwen.
Herinnert U het zich nog wel hoe vorig
jaar diverse veehouders tot na Nieuw
jaar stoppelknollen konden voeren en
hoe enthousiast ze daar in 't algemeen
over waren.
Het is gewenst om graanpercelen,
waarop stoppelknollen komen een be
werking van minstens 10 cm. diep te
geven. En vergeet vooral de stikstof
niet. Na graan moet dit wel plm. 400
kg. kalkammonsalpeter per ha. zijn.
De percelen bouwland, die vrij komen
kunt U eventueel deze hele maand ook
een bestemming als blijvend grasland of
kunstweide geven. Inzaai van grasland
in de maand augustus is vrijwel altijd
een succes. Maar gebruik hiervoor geen
percelen, die U als bouwland kwijt wil,
omdat ze „onder de kweek zitten". Daar
moet eerst iets aan gedaan worden. En
vergeet ook niet, dat U om echt goed
grasland te krijgen beginnen moet met
een goed mengsel. In veel gevallen vol
doen ook voor kunstweiden, die drie
of vier jaar blijven liggen de mengsels
voor blijvend grasland beter dan de
zgn. kortdurende mengsels.
Op diverse percelen grasland zagen
we dit jaar weer veel te veel „stekels"
prijken. Het is wel eens moeilijk om in
verband met het gebruik van het gras
land het juiste moment van bespuiting
te vinden. In de maand augustus kan
dit nog uitstekend gebeuren. Het ziet er
naar uit, dat we een groeizame periode
krijgen en dit is voor een succesvolle
bespuiting van stekels zeer belangrijk.
Of U volgend jaar een goed gewas
pootaardappelen zult krijgen wordt voor
een deel nu al bepaald. De bewaring
van het pootgoed vraagt vanaf de eer
ste dag de aandacht. In dit opzicht is er
zeker nog wel iets te verbeteren. Het is
voldoende bewezen, dat bewaring in
luchtgekoelde ruimten een goede be
waarmethode kan worden genoemd. Als
U hiervoor op eigen bedrijf geen gele
genheid hebt, treedt dan in contact met
anderen, die dit voor U kunnen doen.
Het is ons dit jaar weer extra opge
vallen, dat goed bewaard pootgoed in
het voorjaar zo maar een dag of tien
eerder aan de gang is. En het resultaat
daarvan blijkt duidelijk in de opbrengst.
Het is de afgelopen maanden duide
lijk gebleken, dat speciaal de structuur
van de zwaardere gronden veel geleden
heeft van de natte herfst en winter. In
deze percelen kwamen in de gewassen
veel afwijkende plekken voor. Het is
zaak daar deze herfst aandacht aan te
besteden.
We denken hierbij speciaal aan de
stoppelbewerking. Ik heb wel eens de
indruk, dat wij die stoppelbewerking
niet meer zo belangrijk vinden als onze
ouders en grootouders. Voor de zware
gronden is het echter nog steeds een
belangrijk middel om een vervallen
structuur te herstellen. En zo ooit, dan
is er op 't moment reden om aan herstel
van de structuur te denken.
U weet de gang van zaken toch? De
eerste keer zo ondiep mogelijk ploegen.
Daarna weer een paar centimeter die
per. En als de herfst meewerkt mag U
de grond daarna gerust nog een keer
bewerken.
In één van de landbouwbladen las ik
het advies om de zwaardere gronden
deze herfst zo mogelijk al in oktober
op wintervoer te ploegen.
C. v. Gr.
Dikwijls vragen ouders zich af: wat
gaat mijn jongen worden? En net zo
dikwijls vraagt een jongeman zichzelf
of iemand anders: wat zou nu voor mij
het beste zijn? Waarin is een goede
toekomst weggelegd?
Zeker vooral in Nederland zal die
vraag nogal veel gesteld worden, want
kansen voor zelfstandigheid zijn gering.
Een Nederlander was in het algemeen
nooit bang om te emigreren en worden
kansen van slagen dan ook dikwijls be
sproken.
Laat ik beginnen te zeggen, dat de
kansen van slagen en succes in Zuid-
Afrika vele zijn, maar als iemand
schrijft over Zuid-Afrika, wordt er on
middellijk gedacht en gesproken over
rassenbeleid, apartheid enz. Daar is
zeker nog nooit zoveel over geschreven
als de laatste tijd. Maar laat al de kwes
ties er buiten, wij schrijven over moge
lijkheden voor jonge mensen.
Als oud-Nederlander wil ik net de
nadruk leggen op een belangrijk punt,
nl. dat ons land de laatste tien jaar
sneller en beter ontwikkelde als bijv.
gedurende de tien jaar, die aan de laat
ste tien jaar vooraf gingen. Hier kan ik
spreken met gezag, want ik zag Zuid-
Afrika groeien en Zuid-Afrika groeit
nog en wel in zo een mate, dat er grote
mogelijkheden zijn voor Hollandse jon
gemannen, die willen werken en stu
deren om zodoende een goed bestaan
voor zichzelf te veroveren en ook een
aanwinst te zijn voor een land.
Dit maar net als een introductie voor
wat ik wil zeggen. Als iemand die in
1935 in Zuid-Afrika kwam, mag ik
vandaag zeggen, dat ik sinds 1940 werk
aan de toekomst van vele jonge mannen
in het bouwbedrijf, als een leidende fi
guur in de opleiding van jonge mensen.
Het bouwbedrijf, wat het tweede
grootste industriële bedrijf in Zuid-
Afrika is, heeft veel voor jongens die
nog voor het leven staan en die zich een
positie trachten te veroveren in een
grote maatschappij. En nu wil ik mij als
eerste bepalen bij de tijd van voorbe
reiding. Om te beginnen: in ons land is
er een opleidingstijd van vijf jaar, een
opleiding welke gedeeltelijk bestaat in
praktisch werken in het bedrijf en een
gedeelte wat afgestaan wordt aan stu
deren, om zodoende niet alleen prak
tisch te kunnen werken, maar ook theo
retisch bekwaam te zijn en dus een
mogelijkheid te scheppen voor verdere
ontwikkeling. De tijd voor studie wordt
gedeeltelijk overdag gegeven en verder
's avonds. Studietijd en schoolgelden
worden door de werkgevers betaald. Als
we nu schrijven over betaling, willen
we voor hen die geïnteresseerd zijn een
opsomming geven;
le jaar R 9.00 :(1 R is ong. ƒ5,
ioor p 1 o nn
ie jaar ti y.uu
2e jaar R 12.00
3e jaar R 15.
4e jaar R 17.50
5e jaar R 20.
rustiger en prettiger
als u voor uw bootovertocht of
treinreis vooraf plaatsbewijzen
baalt bij de V.V.V.
Ofschoon de opleiding door het Ar-
beidsdepartement vastgelegd is voor
een periode van 5 jaar, is er de moge
lijkheid om reeds na 4 jaar praktisch
theoretisch examen af te leggen. Slaagt
de kandidaat, dan vervalt het 5e jaar
ontvangt hij volle betaling, wat pl.
R 34.00 bedraagt.
Ik mag er bijvoegen, dat er de laatste
jaren een geweldige verbetering is
vakantietoelage (die thans drie volle
weken is), medische voorziening in ge
val van ziekte, ongeval enz.
Pensioenschema's en toepassing ervan
worden geregeld verbeterd, toelagen
voor gereedschap toegekend. Ik meen,
dat Zuid-Afrika met trots kan zeggen,
dat goede voorzieningen gemaakt zijn
en steeds verbeteren in het bouwbedrijf
als geheel.
En nu kom ik bij een ander voornaam
punt. Als de toestand in Nederland nog
is als 25 jaar geleden, is de mogelijkheid
om zelfstandig te werken gering. In
Zuid-Afrika is de mogelijkheid hiertoe
groot. Laat ik het zo mogen stellen
een voorbeeld noemen. Jan wordt leer
ling timmerman en slaagt na 4 of
jaar. Hij is nu volslagen vakman, werkt
nog één of twee jaar en ontwikkelt zich
in die tijd nog meer, vooral theoretisch,
en wordt nu uitvoerder. Voor een voor
man of uitvoerder is geen vastgesteld
loon of salaris, maar R 40.tot R 50,
kan verwacht worden. Na enige jaren
besluit Jan om zelfstandig te gaan
werken. De mogelijkheid is er. In
afgelopen 25 jaar heb ik persoonlijk de
opkomst en ontwikkeling van zulke
personen gezien. Ik was zelf één van
hen. En ik kan met vrijmoedigheid
zeggen, dat er in Zuid-Afrika niets of
niemand is die een persoon kan terug
houden om voor zichzelf te beginnen
De grootste bedrijven van vandaag
handen van velen, die begonnen zijn
de onderste sport van de ladder:
leerling in het bouwbedrijf.
Mensen, die vandaag leiding hebben
in grote bedrijven of voor zichzelf
bedrijf stichtten. Het bouwbedrijf
Zuid-Afrika groeit en bloeit, ondanks
tegenstand en afbrekende kritiek op he:
land. Zolang een bedrijf groeit en bloeit
is er ontwikkeling, niet alleen voor ge
vestigde personen, maar zeer zeker ook
voor jonge mensen, die nog een keuze
moeten maken.
Ik wil een beroep doen op Hollandse
jongens om voor zichzelf uit te maken
of Zuid-Afrika dan werkelijk zo slecht
is door apartheid of rassenbeleid. Hoe
het dan mogelijk dat er een geweldige
vooruitgang is in de ontwikkeling van
het land en dat er een toekomst is voor
jonge mensen. Ik meen te kunnen vol
staan met wat ik schreef. Ik nodig nie
mand uit om te komen, want de prak
tijk heeft geleerd, dat bij niet-s!
van de emigratie, de schuld ervan wordt
geweten aan hem of haar die aandrong
op emigreren.
Tot besluit: de grenzen van Zuid-
Afrika staan open, de mogelijkheden
zijn er volop om een toekomst
scheppen.
JAN ZIJLSTRA,
oud-president van de Pretoria
Meesterbouers-Assosiasie.
(Uit „Nieuws uit Zuid-Afrika").
ZA'
Jitc
B'
D*o
D<
,Vli
heid
inge
de g
kans
ente
D(
weel
die 1
Sinb
mini
Nc
de v
De t
nabi.
uitge
het
runn
gers
,Dor
tract
To
dat
Jode
tien
slote
dat
U ki
eilan
Deze
zich
een
dan
prijs
Da
tract
staat
Ar
Dorn
dat r
Ou
De
,50;
De
BURi
Gel
Smid
nardi
retha
Z<
De
5.20 i
augus
20.03
Ma
Ho<
au
22.28;
10.55
17 ai
12.10;
Aai
der h
FEUILLETON
13. Stil lag ze te luisteren, jawel hoor,
daar waren weer de sluipende voetstap
pen. Zou het tante Eliza zijn, die haar
rekenschap kwam vragen, over de ver
meende flirtpartij, met de door haar
toegeëigende componist? Of kwam een
der dames controleren of ze wel in bed
lag?
Ze had al meer horen vertellen, dat
de moeder zich strikt aan de tien uur
bedtijd hield, en dat de oude mensen
elkaar soms als kinderen verraadden,
als het enige minuten over tijd gewor
den was. Speciaal tante Eliza en haar
componist moesten heel erg op hun tel
len passen. De jaloersheid der andere
dames stond hen niet toe, om ook maar
enige minuten over de vastgestelde tijd
op eikaars kamer te keuvelen. Weer
kwamen de stappen dichterbij. Het was
nu toch niet leuk meer. Hoe dapper
juffrouw Koos je ook was en hoe ze zich
ook inprentte, dat er niets ergs kon
gebeuren, ze kon er niets aan doen, dat
haar hart tot in haar keel bonsde en ze
bijna geen adem durfde te halen.
Plotseling schoot haar te binnen, dat
boven haar bed een trekschakelaar was
aangebracht. „Eén van die gemakken,
die zo door oude mensen op prijs wordt
gesteld", had ze spottend opgemerkt,
toen ze de eerste dag het koord met de
kwast gewaar werd. Nu greep ze er
gretig naar, en kliker was licht.
Verbaasd schoot ze overeind. Midden in
de kamer, met een zaklantaarn in de
hand, stond Untever. Juist knipte ook
hij zijn licht aan. Een beetje dwaas ke
ken ze elkaar aan. Hij slaapwandelt na
tuurlijk, dacht ze eerst, met een zucht
van verlichting. Maar nee, mijnheer
Untever had iets op zijn hart en had
schijnbaar het nachtelijk uur uitgekozen
om niet gestoord te worden.
„Alsjeblieft, mijnheer Untever", zei
juffrouw Koosje gedecideerd, „kies een
ander bezoekuur uit en verdwijn. Dit is
te gek".
Bijna wilde ze er aan toevoegen,
breng mijn naam niet in opspraak, maar
dat vond ze op haar leeftijd toch wel
een beetje aanstellerig klinken. Niette
min vond ze het maar een onbehaaglijke
situatie.
Mijnheer Untever nam ongevraagd
een stoel en ging daarop breeduit zitten
met een air, of hij er voorlopig niet aan
dacht om te vertrekken.
Een moment dacht juffrouw Koosje
er aan, om het belletje voor noodge
vallen te gebruiken, maar dan zou de
zuster boven komen. De andere licht-
slapende mensen zouden het geloop op
de gang horen, en onrustig worden.
Morgen zou ze het verhaal van de dag
zijn. Nee, ze moest maar liever probe
ren, om de man met een zacht lijntje,
tot andere gedachten te brengen.
„Wat wenst u?" vroeg ze kort.
„Ik wil u spreken over een belangrijke
zaak", zei mijnheer Untever met een
gewichtige klank in zijn stem.
„O", kreunde juffrouw Koosje on
hoorbaar, nu zul je het hebben. Het
verwachte verzoek om voor beul te
spelen, met een vrijwillig slachtoffer.
Het zou griezelig zijn, als ik maar ge
loofde in de ernst van de vraag.
Mijnheer Untever stak van wal. Om
standig vertelde hij van de voor hem
droeve gebeurtenis, toen hij zich zo in
het karakter van zijn huishoudster had
vergist. Hij hechtte nu geen enkele
waarde meer aan het leven, hij wilde
maar dood zijn. Terwijl hij sprak, kwam
bij juffrouw Koosje de gedachte op, om
nu eens anders te reageren, dan blijk
baar de vorige uitverkorenen hadden
gedaan. Resoluut stapte ze uit bed en
deed haar peignoir aan. „U heeft groot
gelijk, mijnheer Untever, dit is geen
leven. Hoe zullen we het vonnis vol
trekken?" Ze deed of ze de grote, ver
schrikte ogen van de heer Untever niet
opmerkte. „U betaalt mij driehonderd
gulden, zegt u?" ging juffrouw Koosje
hardvochtig verder. „Wanneer betaalt u
mij die uit? Ik kan het geld goed ge
bruiken".
„Als.... als.... het werk gebeurd
is", hakkelde hij en keek rond alsof hij
naar een uitweg zocht.
„Dat is niet mogelijk", herinnerde
juffrouw Koosje hem, „als je dood bent,
kun je niet meer uitbetalen. Ik geef u
daarop echt geen crediet".
Mijnheer Untever begon te kijken,
of hij met een geestelijk gestoorde in
dezelfde kamer was opgesloten. Hij deed
een laatste wanhopige poging, om zijn
verhaal en zijn figuur te redden, en her
haalde koppig, „en toch wil ik dood".
„Natuurlijk, beste man, op mij kun
je rekenen, hoewel ik afbetaling voor
zo'n belangrijke zaak niet leuk vind.
Laten we afspreken, dat, zodra u het
geld heeft, u mij even een seintje geeft.
Ik zal intussen nadenken over een ma
nier, waarop u op de meest geruisloze
wijze kunt verdwijnen".
Na deze barre uitspraak scheen me
neer Untever alleen nog maar te ver
langen, om geruisloos uit de kamer te
kunnen vertrekken.
Zo'n bloeddorstig wezen als juffrouw
Koosje bleek te zijn, had hij nog nooit
meegemaakt. Stel je voor, dat mens
scheen er behagen in te scheppen om
hem naar de andere wereld te helpen.
Dan kon zij goede sier maken van zijn
driehonderd gulden. Hij zag haar aan
komen. Van dat geld kon hij beter zelf
nog eens een lekker sigaartje roken. Het
beste was, om nooit meer in haar nabij
heid over doodgaan te spreken. Want
heus, ze was in staat, om je zonder
blikken of blozen een kopje kleiner te
maken. Wie zou er dan voor zijn kana
riepietje zorgen en voor zijn geranium-,
stekken? Het leven leek, zo met de
dood in het aangezicht, ineens een heel
stuk aantrekkelijker.
Nog steeds beduusd en wat angstig,
nam hij afscheid van juffrouw Koosje,
die hem nogmaals verzekerde, dat hij
altijd op haar kon rekenen. Ze deed
hem tot de deur van haar kamer uit
geleide, terwijl ze het vaste voornemen
maakte, om de deur nu altijd op slot
te doen.
Op de gang klonk een lichte kreet.
Mijnheer Untever had de laatste stap
uit haar kamer, als een soort sprongetje
uit de gevaarlijke zóne gemaakt, en
botste tegen tante Eliza op.
Deze, altijd lichtslapende dame, was
wakker geworden van het gemompel in
juffrouw Koosjes kamer. Ze had dade
lijk aan een mogelijk verlies van haar
componist gedacht. Tante Eliza, had w
wat onrustig gedraal, de stoute schoe
nen aangetrokken en was de gang op
gelopen om zekerheid te krijgen. Han
denwringend had ze voor de deur ge
staan, toen daar plotseling mijnheer
Untever, met een sprong naar de vei
ligheid, tegen haar opbotste.
Ze kon een verschrikte kreet niet
voldoende onderdrukken. Bij het maan
licht, dat door de grote ramen in de
gang stroomde, zag ze dat het mijnhere
Untever was. Ze slaakte nu een ver
rukt gilletje van blijdschpa en in haar
spontane opluchting, omhelsde ze mijn
heer Untever.
Een droog kuchje maakte een ontijdig
einde aan de omhelzing. Ook de heer
Kleijberg was wakker geworden, en
kwam eens kijken, wat al dat gestom
mel op de gang betekende. Hij was
juist getuige van het warme gebaar
van tante Eliza, en daarom kuchte hij
beledigd.
Voor de derde keer klonk een kreet
van tante Eliza over de gang, nu een
van grote ontsteltenis, en ze stormde de
heer Kleijberg achterna. Deze had met
een harde klap de deur van zijn kamer
achter zich dicht geslagen.
(Wordt vervolgd)
Ml
