U maakt zeif de prijzen
zo laag bij Albert Hefjn!
CASSB®,
luuftool m eo
«aü 5»
Albert Heijn
„De jaren waarop wij wachten
Omdat
AH-klanten
per jaar
6.700.000 kg
vleeswaren
kopen,
daarom kan
Albert Heijn
voor hen de
laagste prijs
bedingen!
ROOKWORST
SOEPBALLETJES 49
HELE SIAM RIJST39
PRIMA CACAO
HAVERMOUT.29
Grote REPEN ¥,o,ri'
nu 29
GRAF.
MONUMENTEN
STOEL's
SOLEX-oto f395.
Prima BABY
WEEGSCHALEN
<4
-o^T.1ct
Hier zijn nog meer prijzen, die u zelf zo laag gemaakt hebt
door uw vertrouwen in de kwaliteit en de Tprijzen van Albert
Heijn.
™PAK NU 75
SARDINES
maakt u het leven goedkoper!
VAKANTIEWEEK TE ELLECOM
VAN DE GEMEENTELIJKE SOCIALE
WERKVOORZIENING TEXEL
De afgelopen zomer zijn, ondanks het
minder zonnige weer, toch diverse
Texelse clubs met vakantie geweest.
Voor het eerst in de geschiedenis zijn
ook de werknemers van de gemeente
lijke sociale werkvoorziening Texel een
week op stap geweest.
De Sociale Werkplaats was gesloten
en vol goede zin zijn de heren en enkele
dames een week naar het vakantiecen
trum „Jeugdland" geweest.
Over deze reis is door een der leiders
een heel verslag gemaakt, dat wij hier
onder opnemen.
Na een gedegen voorbereiding werd
op maandag 4 september een aanvang
gemaakt met de reis naar ons vakantie
verblijf. De bus van de T.E.S.O., die
ons zou vervoeren, ging gelijk mee naar
de overkant en via Alkmaar en Amster
dam ging het in de richting Arnhem,
waar in de „Johanna-Stichting" voor
een slecht ter been zijnde vakantiegan
ger een invalidewagen geleend werd.
Onderweg hebben wij ons de koffie
best laten smaken.
Na Arnhem waren het nog maar en
kele kilometers, die verslonden moesten
worden, zodat het niet lang meer duur
de of daar rees het vakantiecentrum
„Jeugdland" voor ons op. Het ligt in
de Middachten Allee en de omgeving is
prachtig.
Iedereen was vol spanning hoe het er
binnen uit zou zien. Een ieder kreeg
een slaapplaats toegewezen en nadat
de spullen opgeborgen waren en een
bed in gereedheid voor de nacht, wilde
men zelf ook even zien hoe de omgeving
was.
Het eerste wat de Texelaars opviel
was, dat de bomen daar zo verschrikke
lijk hoog zijn en dat het aantal padde
stoelsoorten ook veel groter is. Na een
kleine omzwerving kwamen wij terecht
in Dieren.
Voldaan kwamen we weer in Ellecom
terug en een ieder is het er over eens,
dat het in Ellecom goed rusten is.
Des morgens kwam de leider op vaak
hardhandige wijze vertellen, dat wij op
moesten staan. Vanaf de eerste kamer
klonk dan een zware commandostem,
die brulde: „Inspectievoor de
bedden". Er waren er dan al, die een
ochtendwandeling achter de rug hadden.
Dinsdagmorgen was het uitermate
geschikt weer voor een bezoek aan het
dierenpark in Arnhem. De pret begon
al, nadat wij de ingang waren gepas
seerd. Een van de papegaaien herkende
iemand, of hij wist dat wij van Texel
kwamen, want het woord „Schaap"
sprak hij duidelijk uit. Het kan natuur
lijk ook van de schapenlucht gekomen
zijn.
De dieren, waar de mensen zich het
meest mee vermaken, zijn nog steeds de
apen. Zij zijn nogal eens slordig en la
ten snoepjes vallen. Een van ons kon
dat niet hebben en meende het snoepje
te moeten oprapen. Meneer aap zag nu
kans om contact te krijgen met zijn
weldoener en greep hem bij broek en
jas, bijgestaan door zijn medegevan
gene. Gelukkig kon hij niet door de
tralies en kon dus de tocht door het
park met ons meemaken. De schrik zat
er echter wel in, maar omdat de ande
ren zo moesten lachen, was het ook
weer vlug vergeten.
De invalidewagen bewees'hier goede
diensten, maar je moet hem natuurlijk
niet op een heuvel zetten en dan even
ergens gaan kijken. Tot grote schrik van
een ieder ging hij alleen aan de haal.
Gelukkig waren er een paar achterblij
vers, die hem tegenhielden. De door
Schot ingezette sprint om hem in te
halen zou op de Olympische spelen min
stens met een gouden plak beloond wor
den.
Wij hebben ook ontdekt, dat wij een
berentemmer in ons midden hadden. Er
was er een, die ze op hun achterpoten
kreeg, terwijl dat verder niemand ge
lukte. Even achter het oor krabben, ar
men iets geheven en dan kwam de be
velende stem. Het publiek vond het na
tuurlijk prachtig.
Een klein aapje had ook wel recht
op een snoepje Helaas waren er ook
grotere in dezelfde ruimte, die in deze
hand een bedreiging zagen voor hun
kind en weer moest de mouw Van een
jas er aan geloven. Van schrik gaf deze
persoon een gil, die zelfs de apen van
angst boven in de kooi joeg.
Daarna werd de inwendige mens ver
sterkt door het nuttigen van de mee
gebrachte lunchpakketten. Iemand had
intussen de leeuwen ontdekt en een
ieder begaf zich weer op weg om de
rest van het park te bezichtigen.
Een fototoestel bewees hier goede
diensten. Het was intussen vrij laat
geworden, zodat wij vlug in de bus
stapten, die ons weer naar „Jeugdland"
bracht om van de warme maaltijd en de
nachtrust te gaan genieten.
Woensdag: op het programma stond
„Verrassingstocht door de omgeving".
Wij gingen buiten Arnhem om via Velp
naar de aanlegsteiger om vandaar per
boot te varen naar de „Westerbouwing".
Wij keken onze ogen uit. Prachtige, met
bossen begroeide hellingen, die zo steil
omhoog gingen, dat Schaap het idee
kreeg, dat hij weer te maken had met
de „haarspeldbochten" in de Ardennen.
De tocht per boot was een leuke af
wisseling.
Men vond het wat vreemd, dat je in
de machinekamer kon koffiedrinken,
maar het mooiste kwam nog. Een aantal
muzikanten kwam de stemming een
beetje opvrolijken. Piet v.d. Wulp vond
het vreemd, dat er geen dirigent bij
was en weldra stond hij de maat te
slaan. De drummer, die hier aardigheid
in had, bood Piet zijn plaats aan achter
het drumstel. De muziek werd steeds
beter en het ritme voller, zodat weldra
het hele gezelischap uit volle borst mee
zong. Zo kwamen wij in de beste stem
ming bij de „Westerbouwing" aan. Dit
is een grote speeltuin met een kabel
baan en een uitkijktoren. Alleen de
speeltuin en het speelhol „Monte Carlo"
waren geopend. Het rijden op een auto
matische ezel was voor een onzer gasten
de sensatie van de dag. Hij reed er op
als Dik Trom en had het idee, dat hij
heel Texel overvloog.
Vanaf de „Westerbouwing" ging het
in de richting Oosterbeek. Hier bezoch
ten wij de militaire begraafplaats van
de Luchtlandingstroepen, waar de ge
vallenen van de Slag bij Arnhem een
laatste rustplaats vonden. In totaal lig
gen er 1750 jonge mensen begraven.
Vandaar begaf de bus zich naar het
„Veluwe-eiland", een uitspanning, waar
wij de meegenomen boterhammen nut
tigden. Na een kleine rustpauze ging het
weer verder in de richting Vaassen.
Hier bevindt zich een oud kasteel „Can-
nenburgt". Het kasteel dateert uit het
jaar 1372 en werd aangekocht voor de
som van één gulden. De kosten van het
restaureren bedragen meer dan 2 mil
joen gulden. In zo'n oud kasteel kunnen
de peuken beter in de brandkast. In de
vijvers rondom het kasteel zitten enor
me grote karpers, die een wedstrijd met
de eenden hielden, wie het eerst het
door ons gevoerde brood had. Nadat een
ieder voldoende gezien had, ging de
tocht weer verder in de richting Apel
doorn, waar wij op een afstand het
paleis van prinses Wilhelmina konden
zien. De thee werd gebruikt in het
„Bernharddal". Op de terugweg naar
huis bezochten wij nog de watervallen
bij Loenen. Een flinke maaltijd stond
ons te wachten, die wij ons best lieten
smaken.
Donderdagmorgen was bestemd voor
rust om kaarten te verzenden en een
wandeling te maken door het dorp. Er
viel zo van tijd tot tijd een regenbuitje,
zodat wij gezellig de koffie in „Jeugd
land" gedronken hebben. Omdat de zus
van Dirk jarig was, hadden wij nog ge
bak bij de koffie ook.
Volgens programma bezochten wij
middags een bioscoop in Arnhem. „Het
zwaard van Monte Christo" was een
spannende film, zo spannend zelfs, dat
enkelen zich geroepen voelden te hulp
te schieten toen er iemand naar bene
den dreigde te vallen. Gelukkig werden
zij weerhouden door de rijen stoelen, die
voor ons waren. Het gaf echter wel
grote hilariteit.
Na afloop hebben wij nog een bezoek
gebracht aan de watervallen in het
park „Sonsbeek" en vandaar gingen wij
per stadsbus weer huiswaarts; 's avonds
werd er nog een balspel gedaan en ge-
tafeltennisd. Wij hebben nog lang ge
sproken over de film van die middag.
'(Zie verder volgend nummer)
DAMCLUB TEXEL
Vrijdag a.s. begint onze clubcompe
titie weer. Ons ledental zal dit jaar niet
verder teruglopen. Op zich is dit ver
heugend. Nieuwe leden blijven natuur
lijk van harte welkom.
PUPILLENCOMPETITIE
A.s. zaterdag, aanvang 3 uur:
SVC-SVO; Tex. Boys a-Tex. Boys b;
ZDH-Texel b.
S.V. TEXEL
Uitslagen: WGW 1-Texel 1 34;
Texel 2-Callantsoog 2 71. Adspianten
en welpen afgelast.
Handbal: Texel-Geel Zwart 34;
jun. Voorwaarts-Texel 85.
Texel 1 nam beide punten mee van
WGW, maar de uitslag doet een span
nend verloop vermoeden. Drie doel
punten tegen lijkt ons wel wat veel.
Texel 2 zorgde voor een daverende
overwinning. Niet dat de partijen zo
veel verschilden in kracht. Met de rust
was het nog 00. In de 2de helft werd
de opstelling gewijzigd. Hans ging
linksbuiten spelen en slaagde er in
door flink doorzetten en schieten de C.-
achterhoede te bedwingen. Met 4 doel
punten nam hij deel aan de score. Piet,
Broeder en Ben scoorden de overige.
De achterhoede heeft het toch druk ge
had. Dat zij slechts eenmaal werd ge
passeerd, is aan hen te danken. Toch
moet een hoger tempo worden gespeeld,
behoorlijk worden aangevuld en vooral
een snelle balbehandeling en daarvoor
trainen.
Door de regen zaterdag stonden de
adspiranten en welpen er naast. Dus
maar te goed houden.
A.s. weekend: Texel-Vesdo, BKC 3-
Texel 2; adsp. ZDH-Texel b.
FEUILLETON
25. De drie mensen keken zuster Wilma
aan, alsof ze twijfelden aan haar ver
stand.
„Ja, heus", vervolgde ze wanhopig,
„zegge en schrijve één gulden, heeft mij
in een opvoedingsgesticht voor meisjes
gebracht, en het was mijn eigen vader,
op wiens aandringen dit gebeurde.
Nog steeds kreeg zuster Wilma geen
commentaar op hetgeen ze vertelde.
Ieder voor zich bedacht, hoe men de
zuster het beste zou kunnen kalmeren.
Ze zag door de akelige omstandigheden,
of door gewetenswroeging over Henny,
de dingen niet meer in de juiste ver
houding, daarvan was men overtuigd.
Met monotome stem ging zuster Wil
ma verder en vertelde haar levensloop.
Juffrouw Koos je wilde het nog voor
komen, door te zeggen dat het bestuur
toch wel wist wie men in het tehuis had
aangesteld.
Doch zuster Wlima was niet meer
van haar voornemen af te brengen. Ze
wilde haar hart uitstorten en omdat
STEENHOUWERIJ
LUTTIK OUDORP 29 ALKMAAR
Agenten
Den Burg M. W. KOORN
Wilhelminalaan 54
De CocksdorpC. BOS
Hollandseweg C57
EierlandB. GIEZE,
E 117a.
Den HoornG. BAKE-
LAAR Kerkstraat 85
De Koog: P. EELMAN,
Brink 6
r
Het toppunt van zuinigheid
Het toppunt van veiligheid
Het toppunt van comfort
Dat is de nieuwe SoleX-oto
met vol-otomatische koppe
ling. Nu wegrijden zonder
trappen.
Komt U eens praten met
Fa. ZEGEL Zn.
Parkstraat tel. 2150
te huur bij
N. WONDER,
Schilderend.
Indien bij
advertentie-
opdrachten
niei duidelijk vermeld
staat aan wie de reke
ning moet worden ge
zonden, kan
plaatsing niet
doorgaan
Dit geldt vooral voor
verenigingen en voor
degenen die geiegen-
heidsadvertenties opge
ven, waarin alleen een
adres, maar geen naam
wordt genoemd
Dir Texelse Courant
„idjcld 69 u" korvns
Gctn^.j-U V°r urn fun met dikke
plakken Cassclcr-rlb: een
verrukkelijke combinatie, gemakkelijk klaar
te maken en...extra voordelig
SAPPIGE, MALSE, GELDERSE
Gemiddeld elders 98 Onmiddellijke korting I 3 ct
BLIK *j-7j
Gemiddeld elders 55 Onmiddellijke korting 6 ct
Onmiddctl
korting
tldcri
500 GRAM DROOGKOKENDE
iddcld elders 47 Onmiddellijke korting 8 ct
an*Pcn
vc.j
"weite
'cr'rlHb
bereken
ZAK 250 GRAM
Gemiddeld elders 85 Onmiddellijke korting 16 ct
500 GRAM SNELKOKENDE
Gemiddeld elders 37 Onmiddellijke korting 8 «t
BUTTERSCOTCH j&Êh KJ
Gemiddeld elders 135 Onmiddellijke korting 35 Ct
Weekreclames geldig t/m 11 oktober
KWALITEITSGARANTIE
Wanneer u ent? bU
AH pckocht artikel
niet oiko cent waard
acht Ulo u ervoor be
taalde. dan treeft
Albert HoUn u het
vollo bedrag: terug-.
FIJNE SPECULAAS
PRIMA HONING
PER POT V# HU 88
PORTUGESE
PER BLIKIE 34
SINAASAPPELSAP
IAFFA GOLP IJ j|
PER BLIK 75 flU
Fijne Gemberkoek
PER STUK 59 NU 49
cha
laai
aan
Taai
1
is
m
men meende, dat het haar zou opluch
ten, luisterden ze met steeds meer me
delijden naar haar.
„Ik was veertien jaar, toen ik mijn
moeder verloor", zei ze. „We bleven
met ons drieën achter. Mijn vader en
nog een veel jonger zusje, en ik. Mijn
vader vond, dat ik de huishouding al
best zou kunnen waarnemen. Verder
gaf hij ons een heel strenge opvoeding.
Zelf verloor hij zich in herinneringen
aan moeder, was verstrooid en werkte
onafgebroken, zodat we soms niet wis
ten, dat we een vader hadden. Hij stelde
totaal geen belang in zijn omgeving,
hield een streng oog op de financiën en
wij mochten, behalve voor het school
gaan, verder het huis niet verlaten. Ik
was dolgelukkig, als er wat boodschap
pen waren, omdat ik dan eens vrij in
de buitenlucht kwam.
Al vlug werd ik vanwege mijn stijve
kleding, het mikpunt van mijn leeftijd
genootjes. Ik voelde me diep ongeluk
kig. Toen ik eens een kwartje vond,
vertelde ik dat niet aan mijn vader,
maar kocht er een of andere goedkope
broche voor. Wanneer ik boodschappen
deed ging de broche op mijn kleding en
voor ik thuiskwam verborg ik het, voor
mij zo kostbare kleinood. Als mijn vader
niet thuis was, liep ik er ook in huis
mee te pronken en keek meermalen in
de spiegel, hoe goed dat glinsterende
steentje mij wel stond.
Toen kwamen de veelkleurige haar-
diadeems in de mode. Ik kon niet meer
slapen en niet meer eten, van het ver
langen, naar het voor mij zo begeerlijke
pronkstuk. Ik zag andere meisjes, hun
haar versierd met zo'n kleurige band,
door het dorp gaan. Ik besefte dat ik
nooit op een normale manier aan zo'n
sieraad zou komen. Vader zou mij aan
kijken en dan een lange preek afsteken,
over de ijdelheden dezer wereld, en ik
zou waarschijnlijk nog strenger worden
nagegaan.
En toch moest ik zo'n diadeem heb
ben. Ik was tot alles in staat. Ik wist
dat zo'n sieraad, mij mijn donkere kou
sen en ouderwetse schoenen zou doen
vergeten. Ik wist dat mijn stijve kleding
in het niet zou verdwijnen, als ik maar
eerst zo'n diadeem in mijn haar zou
dragen. Ik zou die spottende meisjes,
die elkaar op mijn kleding opmerkzaam
maakten, uitdagend durven aankijken
en hun sarcasme zou me niet meer de
ren. Het werd een obsessie. Ik werd
bleek en mager, maar vader merkte
niets. Toen maakte ik een fout in het
huishoudboekje, en o wonder, vader
ontdekte het niet. Tot mijn eigen ver
rassing hield ik een gulden in mijn por
temonnee over. Na onderzoek zag ik de
fbut die ik had gemaakt. Als ik nog
denk aan de golf van emotie, die toen
over mij heen sloeg. Ik had een gulden
en vader wist het niet.
Slechts één seconde kwam de ge
dachte bij mij op, om het hem te ver
tellen, maar het idee om weer afstand
te moeten doen van de kans, die ik nu
had, om mijn liefste wens in vervulling
te zien gaan, deed al mijn goede voor
nemens in rook vervliegen. In buiten
sporige opwinding kocht ik het ding,
dat mijn noodlot werd. Ik pronkte er
iedere minuut mee, waarin ik verwacht
te niet door vader te worden gezien. Ik
werd er steeds vrijer mee. Zo kon het
gebeuren, dat ik praalziek voor de
spiegel stond te draaien met de in mijn
ogen zo kostbare juwelen, toen vader
mij op heterdaad betrapte.
Laat ik u de scène besparen, die
daarop volgde", zei zuster Wilma mat.
„Mijn vader was waanzinnig van woe
de. Hij zei, dat ik voor galg en rad op
groeide en dat hij de verantwoordelijk
heid voor een degelijke opvoeding van
een dergelijk lichtzinnig schepsel niet
meer durfde te dragen. Ik zou mijn
kleine zusje ook nog naar de afgrond
helpen. Het liep er op uit, dat ik nog
geen twee weken later in een opvoe
dingsgesticht voor meisjes werd ge
plaatst. Daar waren meisjes, die winkel
diefstallen hadden gepleegd, of die in
nachtelijke uren op straat en in obscure
kroegjes waren aangetroffen. Er waren
ook meisjes uit gezinnen, waar de kin
deren jarenlang waren verwaarloosd.
Het leven in dat tehuis beviel me zo
goed, dat ik het als een grote vooruit
gang beschouwde. Wel werden we van
uur tot uur gecontroleerd, bestudeerd
en geleid, maar ik was zo aan de stren
ge tucht van vader gewend, dat het
,V
wr
:an
voor mij nog een oase van vrijheid
tekende. Bovendien werd je aanleg
test en mocht ik na enige tijd een
leiding voor verpleegster volgen,
was het meest gelukkige kind van
wereld. Voor mijn opleiding werd
in een ziekenhuis geplaatst. Dat ziekAdei
huis, het leek eerst allemaal zo ma nnr
Ik, die gewend was, met meisjes yi lit
allerlei leeftijden om te gaan,
wonderwel met mijn collega's opscb £d:
ten. Het was tussen de arbeidstijd
door een vrolijke boel bij ons. Tot
vakanties aanbraken en men onderliifdiee
afspraakjes voor logeerpartijtjes
touw zette. Ik kon niet meedoen,
moest in de vakantie weer terug ni elijl
het opvoedingsgesticht. Mijn vader t h
gestorven, en mijn zusje was bij t iid
tante ondergebracht, die niets vanb De
verdorven grotere meisje, dat ik [tscF
:ite
»nd
leef'
:ef
en f
'.ooi
zijn, wilde weten".
Me
Juffrouw Koosje had met toenema erv
medelijden geluisterd. Nu begreep Eei
pas goed, wat zuster Wilma had doe assi
gemaakt. Ze had niet voor niets alt? ode:
een ondergrond van medelijden met< ran:
meisje gehad.
Zuster Wilma zag die meeleve^trak
blik en een droevig glimlachje
langs haar mond. ng€
ini
„Ja, juffrouw Koosje", onderbrak poel
zichzelf, „ik zag wel, dat u mij grotë foor
deels begreep, doch ik vocht tegen b sn
week worden van mijn hart. U n» «jeei
dan weten, dat ik na een half jaar
meisje in vertrouwen nam en haar vejior
telde waarom ik altijd zo geheimzin
deed met mijn vakanties. Dat meb 5. de
was echter het vertrouwen niet waaf Me
Ze deelde het in strikte geheimhoud enze
aan derden mee, en u weet wel hoed «hc
dan gaat. Eerst merkte ik niets en** kze
keerde in de zalige onwetendheid, 0 diiei
het idee, dat mijn geheim veilig *eds
Toen begon ik een zekere stugheid inf %rc
omgang met verschillende zusters te& H
merken. Nog had ik geen argwaa
Soms werd er gefluisterd, en dat kt
op, wanneer ik mij vertoonde. Ik ge& '^di
niet dat ze allemaal zo kleingeestig
den zijn geweest, om mij mijn bijzond
re opvoeding te verwijten, als niet jid
twee zusters daar de toon aangaven Hei
de anderen altijd wat bevreesd war* kt <j
voor hun scherpe tongen.
(Wordt vervolgd)
teld
öoch
