Toerisme ook een
gevaar
N0*
ASPRO
DAM PC
2 ASPRO U&ntweï fit.'
Toch nog liefde
V oorlichtingsa vond
Agrarisch Sociale Voorlichting
verkouden
Voorkom VERKOUDHEID
Als u zich maar even rillerig of onprettig voelt:
Onrustige Zenuwen?
TWEEDE BLAD
TEXELSE COURANT
VRIJDAG 16 FEBRUARI 1962
Ondanks het feit dat het aantal ver
gaderingen op landbouwgebied in de
laatste weken zeer groot is, kon de heer
Th. R. Hin namens de gezamenlijke
landbouworganisaties op maandag j.l.
een flink aantal agrariërs welkom he
ten op de bijeenkomst, waar de heer
v.d. Hoek, provinciaal voedselcommis-
saris voor Noord- en Zuid-Holland
sprak over het onderwerp: De land
bouw in de veranderende samenleving.
Kan de boer toerisme bedrijven?
In zijn inleiding haakte de heer v.d.
Hoek allereerst in op de inleiding, die
de heer Fortgens, oud-directeur van de
V.V.V. enkele weken geleden heeft
gehouden. De inleider ging er daarbij
van uit, dat de landbouw in de eerst
volgende jaren grote problemen zal
moeten verwerken. Er wordt van de
boeren zeer veel gevraagd. Dat bete
kent, dat het nodig zal zijn de volle
aandacht aan het boer-zijn te besteden.
De heer v.d. Hoek stelde de vraag of
dit mogelijk is als de boer ook toerisme
gaat bedrijven. Spreker stond daar zeer
sceptisch tegenover en wees daarvoor
naar bepaalde gebieden in Zuid-Hol
land, waar zich hetzelfde voordoet. Het
gevolg is volgens de heer v.d. Hoek,
dat de boer op beide terreinen amateur
blijft. Dat er uit het bedrijf niet ge
haald wordt, wat er in zit.
De heer v.d. Hoek wees er verder op,
dat het bedrijven van toerisme op de
boerenbedrijven heel vaak gaat ten
koste van vrouwen- en kinderarbeid en
spreker achtte dit een blaam voor de
landbouwbedrijven.
Inleider was van oordeel, dat voor
een gebied als Texel, waar de bedrijf s-
grootte gunstig is, waar bekwame boe
ren zitten, die getoond hebben produc
ten van bijzondere waarde te kunnen
voortbrengen, het bedrijven van toe
risme niet noodzakelijk is.
De eigen „boerenstijl" bewaren
De heer v.d Hoek legde ook grote
nadruk op het bewaren van een eigen
stijl in het boerenleven. Ook in dit
opzicht meende spreker te moeten wij
zen op bezwaren als het boerenbedrijf
pensionbedrijf gaat worden. Inleider
was van oordeel, dat de Texelse boe
renbedrijven er zich op moesten toe
leggen om toeleveringsbedrijven voor
de recreatieve sector te worden. Zorg
er voor, dat U aan deze bedrijven de
producten kunt leveren, die door de
toeristen worden gevraagd Maar houd
het buiten Uw leven!
Boerenzoon als directeur van
recreatiebedrijf
In het vervolg van de inleiding bleek,
dat de heer v.d. Hoek niet afwijzend
stond tegen het feit, dat „overtollige"
leden van het boerengezin een functie
zochten in de recreatieve sector. Spr.
dacht daarbij aan boerenzoons, die in
het boerenbedrijf geen plaats kunnen
vinden en middels grond van slechte
kwaliteit een zelfstandig bedrijf kunnen
opbouwen in de recreatieve sfeer. Laat
U de zaak niet uit handen nemen! Spr.
zag mogelijkheden voor recreatiebe-
dnjven met boerenzoons als directeur
en onderdirecteuren.
Boer wordt onderbetaald
Vervolgens wees spreker er op, dat
de Nederlandse boeren gemiddeld een
loon verdienen, dat gelijk staat aan
80% van het loon van de Nederlandse
beroepsbevolking. In onze bedrijfsvoe
ring moeten wij daarmee rekening hou
den. De heer v.d. Hoek zag hier spe
ciaal een taak in Streekverbeterings-
gebieden. De activiteiten moeten er op
gericht zijn, dat die 80% stijgt tot
100% en vervolgens tot 120%.
Als op een rund veebedrijf van 18 ha.
de boer op het moment een inkomen
heeft van ƒ12.000,dan moet hij er
mee rekening houden, dat van die
ƒ12.000,er op het moment ƒ6.000,
uit de markt komt en de rest uit de
schatkist.
Intussen blijven de lonen stijgen en
de landbouwer mag er niet op rekenen,
dat de vermindering van het inkomen
van de boer, dat hiervan een gevolg is
uit de schatkist zal worden bijgepast.
Spr. wees er in dit verband op, dat in
de Beemster het netto overschot of de
winst in enkele jaren gedaald is van
ƒ450,per ha. tot 215,— per ha.
Landbouwers moeten mechaniseren
Spreker stelde de vraag: Welk ant
woord moet de landbouw hierop geven.
De industrie doet dit met een voort
gaande mechanisatie en automatisatie.
Maar de boer heeft in dit opzicht veel
minder mogelijkheden. Wij hebben een
werkplaats met een „open dak" en
kunnen elk werktuig slechts twee we
ken tot een maand per jaar gebruiken.
Verder verkeert de landbouw in de
ongunstige omstandigheid, dat de
markt voor landbouwproducten niet
onbeperkt is. De toename van de wel
vaart brengt wel enige wijziging in het
voedselpakket, maar de totale opgeno
men hoeveelheid voedsel neemt niet
toe.
Verwacht wordt, dat de lonen in de
komende tien jaar met plm. 50% zul
len stijgen. Dit betekent, dat een land
bouwer, die op het moment een inko
men heeft van ƒ10.000,over 10 jaar
ƒ15.000,zal moeten kunnen verdie
nen. Gebeurt dit niet, dan wordt de zo
juist genoemde 80% nog minder.
Kostprijs moet omlaag
Hoe bereiken we dit? Spreker had
daarop maar één antwoord: De kost
prijs van de producten moet omlaag!
De heer v.d. Hoek was er zich van be
wust, dat deze uitspraak bij de boeren
wrevel oproept, omdat tot nu toe een
verlaging van de kostprijs prompt ge
volgd wordt door een verlaging van de
opbrengstprijzen. Spr. was echter van
oordeel, dat ook zonder verlaging van
de kostprijs een verlaging van de op
brengst verwacht moet worden. In dit
verband wees spreker op de mogelijk
heden, die de opvoering van de stik
stofbemesting voor bepaalde bedrijven
kan geven.
E.E.G. geeft nieuwe kansen
De heer v.d. Hoek was ten opzichte
van de mogelijkheden, die de gezamen
lijke Europese markt zou geven optimis
tisch. In juli 1962 zullen we de invloed
van de E.E.G. gaan voelen en in 1970
zal er één Europese markt zijn voor 170
miljoen mensen. De E.E.G. geeft ons
een perspectief, zoals we de laatste 25
jaar niet gehad hebben, concludeerde
inleider.
Daarvoor is het echter beslist nodig,
dat we onze partij meeblazen. We moe
ten het volgens inleider als geen nadeel
zien als het aantal werkers in de land
bouw steeds kleiner wordt. Spreker
merkte in dit verband op, dat er de
laatste jaren elke dag plm. 30 arbei
ders en 8 tot 10 boeren of boerenzoons
uit de landbouw verdwijnen. We moe
ten dit toejuichen. Als de boeren ook
hun aandeel van de stijging van het
inkomen willen ontvangen, dan zal dit
moeten betekenen, dat de totale op
brengst van de landbouw aan een
steeds kleiner aantal werkers ten goede
komt.
De arbeid moet ten volle benut
worden
Ingaande op de vraag wat een klein
bedrijf is stelde spreker het als volgt.
Een bedrijf is groot genoeg als alle
menselijke arbeid bij inschakeling van
alle moderne middelen (mechanisatie)
geheel benut kan worden. Het mag dus
beslist niet zo zijn, dat het aanschaffen
van machines geremd wordt door de
redenering: Wij hebben voldoende ar
beid op het bedrijf. Deze bedrijven zul
len het in de toekomst volgens de
heer v.d. Hoek niet redden. Inleider
wees daarbij op gevallen in de zuide
lijke provincies, waar bij onderzoek
bleek, dat volwassen zoons niet meer
dan 2.000,per jaar op het eigen be
drijf verdienden. In deze gevallen is
het verstandig als de boerenzoon een
andere werkkring kiest. De heer v.d.
Hoek wees de aanwezigen met grote
nadruk op de verantwoordelijkheid, die
zij voor hun kinderen hebben. Wij krij
gen onze kinderen, aldus de heer v.d.
Hoek, niet om er kleine bietenrooiertjes
of melkknechtjes van te maken, om er
zelf voordeel van te hebben.
Denkkracht in plaats van spierkracht
De heer v.d. Hoek was van oordeel,
dat bij de bepaling van de beroeps
keuze de landbouwschool een belang
rijke rol kan spelen. In het verleden
is het meermalen gebeurd, dat het
hoofd van een landbouwschool, nadat
hij reeds twee zoons uit een bepaald
gezin op zijn school had gehad infor
meerde waar de derde zoon bleef. Spr.
was van oordeel, dat het nu de taak van
de landbouwonderwijzer is om met de
boer te gaan praten als na de eerste
zoon ook een tweede landbouwonder
wijs gaat volgen.
Bij het bepalen van de arbeidsbe-
hoefte zullen we in de eerste plaats
moeten nagaan welke kop de machines
van deze arbeid kunnen afbijten om
dan na te gaan wat er overblijft. Het
zal in de komende jaren meer om
denkkracht dan om spierkracht gaan.
De heer v.d. Hoek wees er in dit ver
band op hoe op een bepaalde plaats
door deelname van een Veevoederkern
de kostprijs van de melk met IV2 ct.
werd verlaagd. Hier werd de denk
kracht in de plaats van spierkracht ge
steld. De boerderij moet een stuk eco
nomie worden en geen leefwijze.
Geanimeerde discussie
Na deze met buitengewoon grote
aandacht gevolgde inleiding werden
nog diverse vragen gesteld. Heel in het
kort geven wij deze weer.
Moet het niet zo worden, dat in het
binnenland de kostprijs van de produc
ten wordt betaald?
De heer v.d. Hoek kon in principe
deze vraag bevestigend beantwoorden.
Spr. wees er evenwel op, dat over deze
kwestie niet al te gemakkelijk moet
worden gedacht. Zolang er de druk
van goedkopere buitenlandse producten
is, ligt dit zeker niet eenvoudig.
Ziet inleider de bezwaren van de
combinatie boer-pensionhouder niet te
ernstig? Deze vragensteller was van
oordeel, dat het toerisme ook een gun
stige invloed kon hebben op de leef
wijze van de landbouwende bevolking.
Uit de beantwoording bleek, dat in
leider de bezwaren groter achtte dan
de voordelen.
Zullen in E.E.G.-verband de kansen
voor fokbedrijven gunstiger zijn dan
voor de bedrijven, die zich op de mel-
kerij toeleggen? Inleider meende, dat
dit van gebied tot gebied moet worden
bekeken. Sommige gebieden zijn voor
de fokkerij niet geschikt en hier moet
men zich blijven toeleggen op de pro
ductie van melk.
Lijken de kansen voor de productie
van rundvlees in de E.E.G. niet gun
stiger dan voor die van zuivelproduc
ten? De heer v.d. Hoek stond op het
standpunt, dat voor de weidebedrijven
de productie van melk' nummer één
moest blijven. Kansen voor de mesterij
zag spr. op de akkerbouwbedrijven
met nevenproducten voor de mesterij.
Wat denkt inleider van de grond
prijzen? Spr. wees er op, dat de part
ners in de E.E.G. zeker druk zullen
uitoefenen voor verhoging van de
grondprijs. In dit verband werd opge
merkt, dat de Wet Vervreemding
Landbouwgronden na 1 januari 1963
niet verlengd zal worden. Dit betekent
dus, dat de grondprijzen vrij worden.
Inleider was evenwel van oordeel, dat
de pachtprijzen wel in de hand gehou
den zullen worden en dat daardoor de
koopprijzen niet overmatig kunnen
stijgen.
Wat zijn de vooruitzichten voor het
gemengde bedrijf? Spreker was van
mening, dat op de wat grotere bedrij
ven een combinatie van rundvee, var
kens en kippen niet aan te bevelen is.
Het is, aldus de heer v.d. Hoek onmo
gelijk op alle onderdelen een topplaats
te bezetten. Op een prima rundveebe
drijf met een goed inkomen zal het
houden van kippen en varkens resul
teren in een kleine verhoging van het
inkomen ten koste van veel uren ar
beid.
Zal de graanteelt in de toekomst nog
rendabel zijn? De betere, duurdere
gronden zullen volgens inleider ge
bruikt moeten worden voor meer op
brengende gewassen. Hele gebieden
zullen echter bestemd blijven voor de
teelt van voedergranen en spreker was
van mening, dat er in de E.E.G. een
kans op een hogere prijs voor voeder-
granen zit.
In zijn slotwoord onderstreepte de
heer Hin de woorden van inleider in
zake verlaging van de kostprijs. Spr.
was van oordeel, dat de Texelse boeren
zich gelukkig kunnen prijzen, dat in
1953 de ruilverkaveling is aanvaard.
De verbeteringen, die hierdoor tot
stand komen, geven aan de Texelse
boeren de mogelijkheid om in het stre
ven naar kostprijsverlaging bij te
blijven.
C. v. Gr.
FILMNIEU WS
MORGEN ZIJN WIJ VOLWASSEN
Marcel Carné's ongeëvenaarde ge
tuigenis over de jonge mensen van
vandaag fel en bitter teder en
menselijk.
Aan de rand van Parijs verheffen
zich grote nieuwe woonblokken. De
terreinen er om heen zijn drassig en
vervallen en steken af tegen de oude
ontruimde fabriekshallen. Een van die
oude gebouwen is het hoofdkwartier
van een groep jongelui tussen 15 en 17
jaar, die een soort verbond hebben ge
sloten'. Leidster is een meisje. Wat
willen deze jonge mensen? Eigenlijk
niets anders dan eenzaamheid. Zij ont
vluchten van thuis waar zij dikwijls
niet worden begrepen of waar de op
slechte voet levende ouders zich niet
bekommeren om de opvoeding van hun
kind. In deze film wordt een beroep
gedaan op geweten en medegevoel.
Vandaag immers zijn het nog jongelui
morgen zijn zij volwassen....
Zondagmiddag de film „Gebrand
merkt".
Wereldnieuws
O.a.: Pokkenbestrijding in Pakistan;
Bij de dood van de weduwe Trotski;
Amerikaanse conferentie bant Cuba
uit; Harddraverijen om de Prix
d'Amerique
Nederlands nieuws
O.a,; Bouwen in de winter; Judo
voor taxichauffeurs in Amsterdam;
„Twistziek" Nederland; Koninklijk be
zoek aan Amsterdam.
CONSULTATIEBUREAU VOOR
ZUIGELINGEN
Woensdag 21 februari a.s. worden de
moeders van Den Burg en Oudeschild ver
wacht van 13.00 tot 16.30' uur
Mijfthardt's Zenuwtabletten
ZONDAGSDIENST DOKTOREN
Den Burg:
DOKTER SCHALKWIJK
(ingaande zaterdagmiddag 12 uur)
Oosterend en De Cocksdorp
DOKTER RENOUT
(ingaande zaterdagmiddag 12 uur)
Zondagsdienst dierenartsen
H DE BOER
(ingaande zaterdagmiddag 12 uur)
Zondagsdienst Witte Kruis
Zr. MANNESSEN
Den Burg, tel. (02220) - 2414
(van zaterdag 13 uur tot zondag 24 uur)
Zr. RIF1VELD
De Cocksdorp, te! (02222) - 292
(zondag van 9 tot 13 uur)
RECTIFICATIE VERSLAG
INLEIDING DR. WENSVOORT
In het verslag van deze inleiding in
de Texelse Courant van dinsdag j.l.
komt een storende fout voor. De tijd,
dat de lammeren na de enting van de
moederdieren tegen het zgn. „bloed"
onvatbaar blijven is geen 14 dagen,
zoals in het verslag is vermeld, maar
14 weken.
FEUILLETON.
door HANOI. SPOOR.
HOOFDSTUK XVIII
Andries in de branding
Hoewel Andries na de zitting van het
kantongerecht de volgende dag weer
gewoon aan het werk bij baas Schram
was gegaan, had hij innerlijk geen rust.
In zich zelf ging hij wel tienmaal ach
tereen het verloop van de zitting na.
Had hij ergens een fout gemaakt, welke
de afloop voor hem had verzwaard? Nu
na zo'n korte periode waarin hij wei
gerde zijn handtekening te zetten,
wachtte hem al de gevangenis. Waar
zou dat op de duur op uitlopen? Wat de
mensen van hem dachten liet hem
koud. Het liefst bemoeide hij zich met
niemand Al vóór deze geschiedenis
was hij altijd wat eenzelvig geweest.
Zijn moeder had erg geleden onder het
gedrag van zijn vader en zich daarover
altijd diep geschaamd. Deze houding
had ze onwillekeurig ook op Andries
overgebracht. Daarom ging hij meest
stil zijn gang en deed niet aan het ge
wone dorpsleven mee.
Ook de meisjes konden zijn belang
stelling niet opwekken. Met een bitter
glimlachtje dacht hij nu over zichzelf
als over de mislukte huwelijkscandi-
daat.
Welja, eerst nooit naar vrouwen om
kijken en dan ineens een vrouw ten hu
welijk vragen en van een ander gaan
houden. Dat kon alleen maar hem
overkomen. Moest hij tenslotte niet blij
zijn dat alles zo gelopen was. Maar
nee, als hij bijtijds van zijn liefde voor
Paulien geweten had, dan zou hij
Martha zijn woord hebben terugge
vraagd. Waarschijnlijk zou zelfs zijn
liefde zo groot zijn geweest dat hij on
baatzuchtig toch Martha met haar be
drijf geholpen zou hebben. Maar wat
baatte al dat nakaarten. Hij zat nu met
de brokken van zijn liefde en zonder
enige toekomst. De wet zou hem blij
ven achtervolgen en de ontmoetingen
met Paulien zou het verdriet bij haar
en hem steeds groter maken, waarbij
nog de kans kwam haar voorgoed te
verliezen.
Niets zou hij mogen doen om dit te
verhinderen, integendeel hij zou haar
nog moeten aanmoedigen om de toe
komst met een ander tegemoet te zien.
Alles bijeen zag het er voor hem maar
somber uit.
Iedere dag was er één van de veer
tien dagen uitstel, die de rechter hem
gegeven had. Daarna kon hij er steeds
op rekenen dat ze hem voor die hech
tenis kwamen halen. Hoe zou het leven
zijn, zo tussen vier kale muren. Niet
dat hij in het leven zo verwend was,
maar zijn vrijheid had hij toch altijd
behouden. Andries richtte zich op van
het werk en keek over de landerijen.
Veertien dagen zou hij de zon niet
zien, noch de regen horen ruisen op
de bladeren. Veertien dagen zou hij de
wind niet door zijn haren voelen strij
ken ,noch de natte aarde en het gras
ruiken.
Na veertien dagen zou er op de tuin
weer heel wat gegroeid zijn en be
werkt. Baas Schram zou hem ontvan
gen alsof er niets gebeurd was, dat
wist hij wel. Het was een baas naar zijn
hart, die de overlast van dergelijke
vreemde zaken zonder commentaar
verdroeg. Zijn vrouw trachtte wel eens
er achter te komen, waarom hij toch zo
halsstarrig weigerde om zijn handte
kening te zetten.
Och, die dingen waren nog gemak
kelijk te dragen. Het verdriet in Pau-
liens ogen gaf hem grotere zorgen.
Wat was hij, dat zij hem zo al haar
liefde bood. Als hij aan Paulien dacht,
schoot zijn gemoed vol tegenstrijdige
gevoelens. Het wonderlijke geluksge
voel kwam altijd vergezeld van een
zekere angst om iets wat hij niet onder
woorden kon brengen. Hun liefde was
groot en hecht en als ze bij elkaar wa-
10.30 13 00
11 40 14 20
ZON, MAAN EN HOOG WATER
De zon komt 18 febr. op om 7.51 uur en
gaat onder om 17.58 uur; 21 febr. op om
7.45 uur en onder om 18.04 uur.
Maan: 19 febr. V.M.; 27 febr. L.K.
Hoog water ter rede van Oudeschild:
16 febr. 6.03 en 18.25; 17 febr 7.05 en 19.23;
18 febr. 7.58 en 20.12; 19 febr. 8.44 en 20.55;
20 febr. 9.22 cn 21.33; 21 febr. 9.55 en 22.02;
22 febr. 10.24 en 22.31; 23 febr. 10.51 en
22.56; 24 febr. 11.15 en 23.18.
Aan het strand ongeveer een uur eerder
hoog water.
BOOTDIENSTREGELING N.V. T.E.S.O.
(geldig tot 26 mei 1962)
Werkdagen
van Texel: 5.20 7 40
15.30 18 00
van Den Helder. 6.30 9.15
16.40 19 35
Zon- en alg. erkende chr feestdagen:
van Texel: 7 40 11.00 16.00 18.25
van Den Helder: 9 00 12.10 17.15 19,35
DAMCLUB TEXEL
C. Dijker-S. Ros 20
S. Ros-C. Dijker 11
J. Vinke-S. v. Heerwaarden 02
C. P. Burger-P. Bakelaar 11
W. A. v. Zeijlen-C. v.d. Werf 20
G. Dros-S. Hin 11
A. v.d. Slikke-Jac. v. Heerwaarden 20
A. de Haan-J. A. v. Enst 20
D. v.d. Werf-H. Bruining 11
S. Ros blunderde snel en gaf resoluut
op i.p.v. met twee stenen minder door
te spelen. Hierdoor niet van zijn stuk
gebracht, bereikte hij vervolgens re
mise In de tweede puntenverdeling
maakte C. P. Burger het zwart goed
lastig, maar P. Bakelaar wist met een
stukoffer dam te halen. W. A. v. Zeijlen
won gemakkelijk. D. v.d. Werf-H. Brui
ning speelden weer een moeilijke partij.
ren, vergaten ze alles wat hun be
zwaarde.
En juist in dat „alles" schuilde het
gevaar. Een groot gevaar. Ze zouden
meer en meer bij elkaar komen en ze
zouden het op de duur gaan voelen als
een recht om bij elkaar te zijn. Aan hun
gezichtseinder zou het hopeloze van
hun situatie staan. Hun liefde zou
daardoor met verflauwen, integendeel.
Zij zouden bij elkaar de troost zoeken,
die het leven hun ontzegde. Eens zou
hun liefde eisen stellen. Paulien was te
mooi en te goed om door de mensen
nagewezen te worden. De mensen vra
gen niet naar het hoe en waarom, maar
houden zich aan de naakte feiten. Nie
mand zou hun gedrag verontschuldigen
of goedpraten. Nu ging het er al op
lijken dat hij een paria zou worden, het
was beter te zorgen dat Paulien zijn
lot niet deelde.
Hoe moest hij dit voorkomen. Het
enige wat zijn afgetobd brein kon ont
dekken, was een vlucht. Als hij zorgde
te verdwijnen, dan kon Paulien hem
niet meer bezoeken. Het zou hem on-
nomelijk pijn doen, doch alles beter
dan later gewetenswroeging tegenover
haar te moeten koesteren. Maar hoe
kon je je zelf in het niet doen oplossen.
Lang liep Andries hierover na te
denken en dacht eindelijk wel een op
lossing gevonden te hebben. Hij zou
naar de havens in de grote stad gaan.
Als havenarbeider zou hij dan aan de
ene boot en dan aan de andere mee
helpen. Zomaar waar men toevallig erg
om hulp verlegen was. Iedere dag da
delijk laten uitbetalen, dan was hij van
die andere narigheid ook af en bestond
er weinig kans dat hij ontdekt zou
worden.
Nu hij eenmaal zover met zijn ge
dachten gekomen was, nam hij zich
voor het plan maar zo snel mogelijk uit
te voeren, dan kon hij ook door de
rechterlijke macht niet ontdekt worden
en liep hij misschien zijn hechtenis mis.
Het leek zo eenvoudig, maar Andries
zat die avond lang met het hoofd in de
handen, aleer hij aan de uitwerking
van zijn vlucht begon. Er waren meer
banden te verbreken, dan hij in opzet
vermoed had.
Zijn huisje moest zodanig verzorgd
worden dat het lange tijd alleen zou
kunnen staan.
Aan baas Schram moest een brief
worden geschreven, waarin Andries
zijn excuus aanbood voor zijn onver
wacht vertrek en toen kwam het moei
lijke moment om ook een brief aan
Paulien te schrijven.
Mijn allerliefste Paulien, schreef hij.
Daarna zat hij een tijdlang over de
aanhef gebogen. Hij moest het maar zo
kort mogelijk maken, doch tegelijk
moest ze overtuigd zijn van zijn liefde.
Hij zou de gedachte niet kunnen ver
dragen, als zij zou denken dat het voor
hem een kortstondig spelletje was ge
weest. Na eindeloos gepeins volgden de
zinnen elkaar op
Ik verdwijn uit je leven. Het lijkt
mij het beste voor ons beiden. Je hebt
me heel gelukkig gemaakt en ik zal je
nooit vergeten. Probeer je een toe
komst te scheppen zonder mij. Ik zal
me minder bezwaard voelen als je ook
zonder mij het geluk nog kan vinden.
Je altijd liefhebbende.
Ja, zelfs met deze brieven moest hij
weer over die handtekening struikelen.
Ik voel me als iemand die niet volgroeid
is, dacht hij bitter. Telkens is ergens
een grens waarover heen ik niet kan.
Een reden temeer om dit alles te ont
vluchten en ergens anders opnieuw te
beginnen. Daar moest hij dan maar
doorgaan voor een minder toereken
baar mens. Tussen vreemde mensen in
was dat misschien beter te dragen dan
temidden van steeds meer verwonder
de gezichten van de dorpsgenoten. En
fin, zowel baas Schram als Paulien
zouden geen ogenblik hoeven te twij
felen, waar deze schriftelijke boodschap
vandaan kwam.
(Wordt vervolgd)
