Groen \£wartsjïxels in het hart-,
TTTirmrannnc
f
Burgemeester C. de Koning
opende fototentoonstelling
„De Ouwe Kiekeboe"
-
m: Sf
Sint Symptomen
Texels
nieuwe
Raadhuis
400 Texelaars op
„Schi m menjacht"
im "m ....m
DAG 13 NOVEMBER 1962
fEXELSE
76e JAARGANG No. 7710
COURANT
pre N.V. T.h. Langereld de Roo|)
loek-, Kantoorboek- en Fotohandel
Handelsdrukkerij
Burg, Texel - Postbox 11 - Tel. 2058
Verschijnt dinsdags en rrfydags.
Bank: Rotterdamse Bank; Coöp. Boerenleen
bank. Postgiro 652. Abonn.pr. ƒ2,40 p. kwart.
4* 25 ct. incasso. Advertenties: familieberichte*
12 ct. p. mm.; andere advert. 10 ct p. mm.
Igemcester C. De Koning opende donderdagmiddag de Texelse fototentoonstelling. In
relschap van de heer Joh. Roeper, voorzitter van het werkcomité, maakte hij een rond-
langs de uitgebreide collectie foto's uit het verleden en het heden.
ONDERDAGMIDDAG heeft burge
ster C. De Koning de fototentoon-
iing ,,De Ouwe Kiekeboe" geopend
voorzitter van de Stichting Cultu-
Werk Texel. Deze opening vond
its in hotel „De Lindeboom-Texel"
ir een keurcollectie foto's uit het
leden van het eiland waren te be-
itigen.
maart 1962 werd door het Stich-
;sbestuur een speciale werkcommis-
benoemd, die de laatste maanden
gen werk heeft verzet. Deze com-
sie bestond uit de heren Joh. C.
iper, Oosterend, G. J. de Haan, Den
•g, B. F. van der Berg, Den Burg,
Oosterhaven, De Koog, en H. Tiele-
ns, De Koog.
)e heer Roeper sprak als voorzitter
genoemde werkcommissie woorden
welkom tot de genodigden, onder
ook de heer Van Ree, consulent
de Stichting Cultureel Werk
>rdholland Uit de woorden van de
Roeper viel op te maken, dat de
en steeds met plezier aan de voor-
eidingen hebben gewerkt. Hij hoop-
dan ook dat dit slechts een begin
zijn en dat er nog vele uitbreidin-
zouden volgen. Hij dankte het be
ur van de Stichting Texels Museum, i
nt de heer De Haan en zijn perso-
il hebben veel werk voor de tentoon-
lling verricht. Spreker hoopte ook,
door deze eerste tentoonstelling de
:oekers bereid zouden zijn eventueel
hun bezit zijnde oude foto's enige
1 af te staan, zodat deze kunnen
rden gecopiëerd.
*>Ja de woorden van de heer Roeper
s het de burgemeester, die met veel
ïoegen de tentoonstelling opende,
ze tentoonstelling, aldus de burge
ester, is weer een bewijs van goede
nenwerking in onze gemeenschap.
vinden in de tentoonstelling een
nd tussen het verleden en het heden,
heer De Koning hoopte dan ook dat
slechts een begin zou zijn, want hij
is er van overtuigd, dat er nog veel
»er materiaal op Texel verscholen zit.
Hierna maakten de genodigden een
ndgang door de tentoonstellings-
imte.
In hotel „De Lindeboom-Texel" wa-
n ook opgesteld de schilderijen van
ikels, die onlangs door het gemeente-
stuur zijn gekocht en een plaats zul-
n krijgen in het nieuwe raadhuis.
Met bewondering hebben wij de
hilderijen bezien. De schapen verto-
:n allemaal iets boeiends op de schil-
rwerken en we mogen dit zeker een
ote aanwinst noemen voor de ge-
eenschap.
De foto's uit het verleden zijn reeds
>or velen bewonderd. De belangstel-
ig in Den Burg was bevredigend en
)oral de ouderen hebben met belang-
elling alles bekeken. Zo nu en dan
Dorde men uitgebreid commentaar en
in der bezoeksters zag voor het eerst
aar vader op de foto.
De komende dagen zullen de foto's
de buitendorpen worden opgesteld
i wij raden U aan een bezoek te bren-
en aan deze unieke tentoonstelling.
Het ligt in de bedoeling van de Stich-
ng de collectie foto's uit te breiden en
at verzamelde materiaal van juiste
documentatie te voorzien. Op de ten
toonstelling zijn nog niet alle geplaat
ste foto's van onderschrift voorzien,
maar dat komt omdat men niet over de
juiste gegevens beschikt. Misschien dat
bezoekers deze kunnen verstrekken Er
zijn steeds commissieleden aanwezig
om alle gegevens die kunnen worden
verstrekt te noteren.
,,'T AMATEURTJE" DE WAAL
Het is wel heel prettig te moeten
constateren, dat een vereniging, die in
financiële moeilijkheden dreigt te ge
raken, kan rekenen op de steun van de
bevolking.
Enige weken geleden startte de
Waalder toneelvereniging ,,'t Ama
teurtje" met een donateursactie. Thans
moet deze actie noodgedwongen wor
den afgebroken. De toeloop was zo
groot, dat de zaal nu reeds geheel is
uitverkocht. Voor de uitvoering op 17
november a.s. zijn dus geen losse kaar
ten meer verkrijgbaar!
Dank zij deze massale medewerking
is de vereniging ervan verzekerd, dat
het dit speelseizoen geen financiële
moeilijkheden zal krijgen. Het is bui
tendien erg prettig voor het bestuur te
merken, dat hetgeen de vereniging aan
de bezoekersl(-sters) biedt, wordt ge
waardeerd.
De bevolking van De Waal, maar ook
zij van de buitendorpen, die altijd trou
we bezoekers van de uitvoeringen wa
ren, hebben de oproep goed verstaan.
Helaas moesten vele mensen worden
teleurgesteld. Zij konden geen dona-
teurskaart meer bemachtigen. De zaal
van het Waalder Dorpshuis „De Wiele
waal" kan nu eenmaal niet worden uit
gerekt.
Mochten deze mensen toch prijs stel
len op bijwoning van een voorstelling
van het toneelstuk „Verbroken Ban
den", dan raden wij hen aan, zich in
verbinding te stellen met mevr. J.
Plaatsman-Voigt, Hogereind 31, De
Waal (tel. 2115). Bij voldoende belang
stelling zal het bestuur zeer zeker over
wegen een tweede voorstelling te ge
ven. Laat men zich eventueel melden
aan bovenstaand adres vóór 20 novem
ber a.s.
Ik heb de eerste Sintsymptomen weer gezien.
Ze stonden erqens in een etalage
Een zwarte Piet en een klein Sinterklaasje,
Zo van een centimetertje of tien.
Ik weet het wel dit is nog maar een klein begin,
Maar weldra zal men 't allerwegen merken,
De bakkers zijn achter de schermen reeds aan 't werken,
En eer men toekijkt staat men zelf er midden in.
Soms kan zon suiker sinterklaas
Je plots weer aan je eigen jeugd doen denken
En zie je je weer als een kleine baas
Staan turen naar de talloze geschenken.
Je ruikt de geur weer van taaitaai en speculaas
En hoort je bange hart weer bonkend bonzen,
Je droomt weer over marsepeine sponzen
En over griezelmuizen op een stukje kaas.
Nog maar een maand, dan is 't al weer verleden.
De tijd sluipt stil tussen je vingers door.
Zó zet je zacht je allereerste schreden
En zó loop je als opa in het spoor.
Huib de Rijmelaar.
CONCERT NEDERLANDS
KAMERORKEST
Sublieme vertolking van Frank
Martin's „Passacaglia"
Het publiek, dat donderdag in de
N.H. kerk aanwezig was bij het concert
door het Ned. Kamerorkest, mocht te
recht hoge verwachtingen koesteren:
Behalve een orkest van eerste orde was
er een programma te beluisteren, dat
het publiek de indruk kon geven een
concert mee te maken, zoals dat alleen
in onze grote muziekcentra mogelijk is.
Maar al te vaak bemerkt men, dat voor
concerten „in de provincie" populaire
paradepaardjes van stal gehaald wor
den. Het publiek zou daaruit terecht
kunnen concluderen, dat het niet
serieus genomen wordt.
Een volwassen concert dus, met een
volwassen programma en een volwas
sen orkest. Dat laatste konden we nu
concluderen, nadat we tot voor enige
jaren regelmatig concerten meemaak
ten door het orkest in de toenmalige
bezetting. Er is intussen heel wat ver
anderd, in bezetting èn in organisatie.
Goldberg, ofschoon zelf uitstekend vio
list en solist, heeft blijkbaar de knoop
doorgehakt en heeft de strijkstok aan
de wilgen gehangen Hij is nu uitslui
tend dirigent van dit orkest geworden
dat dit de eenheid ten goede gekomen
is, bleek wel overduidelijk uit de uit
voering van de Passacaglia van Frank
Martin voor ons het hoogtepunt van
deze avond!
Met het Concerto Grosso op. 6 no. 12
van G. F. Handel werd begonnen.
Klaarblijkelijk stoorde Goldberg zich
niet aan een gebruikelijke en o.i. voor
dit Italiaans getinte werk vereiste ma
nier van musiceren met machtnemen
van echo-effecten. Waarom de Variatio
van het Air uit dit concerto plotseling
in een ander tempo gespeeld moet wor
den is ons ook een raadsel. Niettemin
klonk alles acceptabel en hieruit blijkt
maar weer, dat Handel veel kan heb
ben. De continuopartij werd door
Gustav Leonhardt wel wat sober ge
realiseerd overigens is hij een bege
nadigd clavecinist en is zijn accuratesse
in dit ensemblespel feilloos.
Haydn's vioolconcert is een plezierig
niemendalletje en het klonk ook alle
maal heel plezierig. Solist Thomas
Magyar maakte terecht de solopartij
niet belangrijker dan hij is en Goldberg
wie kan de noden van een violist
beter begrijpen dan hij vormde met
het orkest een sluitend geheel.
Martin's Passacaglia we memo
reerden het al werd het hoogtepunt
van de avond. Dit 'werk origineel voor
orgel, laat zich zeer goed bewerken
voor strijkorkest. Het gevaar is echter
niet denkbeeldig, dat de verschillende
stemmen hun verband verliezen en
aldus het werk in duigen doen vallen.
Moet dit, zoals bij dit werk, zover
doorgevoerd worden, dat de verschil
lende instrumentgroepen ook weer ge
splitst moeten worden, dan kan alleen
een orkest, dat een hechte eenheid
vormt, dit werk nog binnen zijn pro
porties houden. Dit gelukte het N.K.O.
voor honderd procent. Zodat we een
gave uitvoering van dit werk te horen
kregen.
Het concerto van Stravinski kon ons
minder boeien: Het werk is vrij zwak
van compositie. Klaarblijkelijk had
Goldberg voldoende affiniteit tot dit
werk en ook het orkest kon deze mate
rie wel aan. Dat bleek uit een keurig
omzeilen van moeilijkheden, die zich
voordoen bij een zo vaak wisselende
maatsoort als in dit werk.
Het was lang geen lest best met het
laatste nummer, Mozart's Eine Kleine
Nachtmusik. Ook Szymon Goldberg en
de zijnen ontkwamen niet aan de rou
tine, die bij dit werk als een gevaarlijk
duiveltje op de loer ligt Zodat we een
uitvoering van dertien in een dozijn te
horen kregen: Een te zware en te grote
strijkersklank, een te hoog tempo, dat
alle details verdoezelt in een bedenke
lijk soort virtuositeit, en een routineuze
vertolking zijn voor een geniaal werk
als dit dodelijk. We geven toe, dat het
moeilijk is dit werk steeds „nieuw" te
laten klinken maar een juiste benade
ring van' oorspronkelijk strijkkwintet is
die van een vijfmansbezetting. En och,
de muziek is goed genoeg om voor de
zoeker nog vele geheimen prijs te
geven.
De klank van het orkest was in de
kerk ditmaal verrassend goed, jammer
was alleen, dat een doordringend ge
zoem van waarschijnlijk(?) de verwar
mingsinstallatie, soms nogal strijdig
was met toonsoorten van de verschil
lende werken.
LEZING EN FILM IN DE
LANDBOUWSCHOOL
Vrijdagavond, 16 november, zal onze
plaatsgenoot Harry de Graaf, een lezing
houden voor leden en belangstellenden
van de Vereniging van Oudleerlingen
Lagere Landbouwschool. Het bestuur
rekent op aller opkomst. Het onder
werp: „Nieuw Guinea" is door woord
en beeld zeker boeiend.
CONSULTATIEBUREAU VOOR
ZUIGELINGEN
Woensdag 14 november a.s. worden de
loeders van de buitendorpen verwacht op de
olgende uren:
ten Hoorn 13.00 uur; Oosterend 14.00 uur;
te Cocksdorp 15.15 uur; De Koog 16.00 uur.
Rederijkerskamer UDI heeft zaterdag
geen gebrek aan belangstelling gehad
bij de eerste toneelavond van het sei
zoen 1962-1963. Had men aanvankelijk
misschien gedacht minder belangstel
lenden in de zaal aan te treffen (Dorus
was op de TV!), het tegenovergestelde
was echter waar. De zaal was geheel
bezet en de bezoekers hebben volop
genoten. Rederijkerskamer UDI, die in
1966 60 jaar bestaat, heeft met het
avonturenspel „Schimmenjacht" van
Wilfred Massey, de vele donateurs en
andere toneelliefhebbers enige uren in
spanning weten te houden. Wie was
toch de moordenaar en wie was de
briefschrijver en wie was. De span
ning was voelbaar in de zaal.
Na het openingswoord van de heer
Poel werden wij geplaatst in een ge
meubileerd huis ergens in een afgele
gen oord aan de zuidoostkust van En
geland. In dat huis verschijnen twee
vrienden, die dit onderkomen gemeu
bileerd hebben gehuurd, de één om er
te werken en de «ander om er eens een
vroege vakantie door te brengen. De
verbazing van deze mannen begint al
dadelijk als zij de woning binnen ko
men. Waarom is deze woning niet ver
huurd? Bij hun entree worden
de heren „Snoekie" Visser (C. v.d.
Kerkhof) en Theo Roffel (G. Pansier)
begroet door een gedienstige Bertha
Pronk (Dokie Dros), die heel best kan
gillen en dat ook in de praktijk brengt
bij alles wat zij hoort en denkt te ho
ren dat niet normaal is. De begroeting
is overigens vreemd, want zij ligt be
wusteloos op de canapé. Zij was flauw
gevallen door het knallen van een uit
laat. „Snoekie", een man die op alle
dingen raad weet, heeft haar weer
spoedig op de been en beveelt haar iets
eetbaars te bereiden. Groot is de schrik
van de heren als later nog een gezel
schap in dezelfde woning komt om er
vakantie te gaan houden. Beroeder
wordt het als een van de binnenkomen
de dames de ex-verloofde is van Roffel.
Maud Verton (mevr. A. Bonne-Groot)
is met haar tante Ursula Rippeling
(mevr A. Dros-Kuiper) en gezelschaps
dame Barbara Parker (mej. I. Bakker)
hierheen gegaan om een heleboel din
gen te vergeten.
Het huis heeft echter 'n geschiedenis
en het is wonderlijk, dagelijks wor
den de inwonenden verzocht voor de
23ste het huis te verlaten, anders ge
beuren er weer nare dingen Hoe meer
men de datum nadert hoe pijnlijker het
wordt. Zo van tijd tot tijd wordt er
een der inwoners binnengebracht, die
in de omgeving van de woning een tik
op het hoofd heeft gehad. Maar on
danks dat weet Maud zich prettig te
amuseren met de zoon van het hoofd
der MP. Joop Manders (J. Remelink)
nodigt haar veel uit om te tennissen en
het bezoeken van dansgelegenheden.
Haar tante Ursula ziet dit liever niet
zij heeft stille hoop op een verbroede
ring tussen Maud en Theo Roffel. Deze
laatste is druk aan het werk om een
uitvinding klaar te krijgen.
In de stille omgeving woont slechts
één dame, juffrouw Zonnemaire (mej.
E. Remmers). Zij verschijnt in het ge
zelschap van levenslustige mensen als
een vrouw die moeilijk te polsen is. Zij
geeft de tijdelijke buren de raad toch
vooral voor de fatale datum te verdwij
nen, want het verleden van de woning
is zó erg. De vorige bewoner werd
vermoord op de vloer gevonden. Het
horen van deze geschiedenis ontlokt bij
de dienstmaagd diverse kreten. Het
gezelschap is nog niet compleet, want
er komt ook een tuinman, Herbert
Piper (C. de Wit) om werk vragen.
Juffrouw Ursula geeft hem opdracht de
(Zie vervolg pagina 2)
Zo zal Texels nieuwe raadhuis er uit
zien. Over een aantal jaren zal de
Groeneplaats een geheel ander beeld
vertonen. Alle woningen aan de oost
zijde zullen moeten verdwijnen en
daarvoor in de plaats komt een raad
huis, dat aan de voor- en achterzijde
van veel glas is voorzien. Het linkerge
deelte op de foto, met de glazen koepel
op het platte dak, is het representatieve
gedeelte.
Hierin bevinden zich een grote con
ferentiezaal, trouwzaal, en op de eerste
etage de raadszaal. In dit gedeelte is
ook een balcon, dat ongeveer op de
plaats komt, waar voorheen de ingang
van het raadhuis was. Het einde van
het gebouw zal komen achter de siga
renzaak van de heer Vlas. Het gebouw
komt op een andere rooilijn, zodat de
Groeneplaats groter wordt. De achter
zijde van het gebouw komt in de We-
zentuin.
Tijdens de laatstgehouden raadsver
gadering heeft Professor Wieger Bruin
een toelichting gegeven op de tekening.
Hij stelde vast, dat het raadhuis een
centraal karakter dient te hebben. Het
was dan ook aanbevelenswaardig dat
het nieuwe gebouw in het centrum van
de gemeente, in dit geval in het hart
van het hoofddorp Den Burg, zal ko
men. Daarom is de plaats waar sinds
jaar en dag het Texelse raadhuis heeft
gestaan, de juiste plaats.
De hoofdingang van het gebouw
komt tussen het representatieve ge
deelte en de werkruimte. Wat rechts
op de foto is te zien is werkruimte voor
secretarie, gemeentewerken en sociale
dienst. Links op de foto ziet U een lage
overkoepeling. Dit is de toegang tot de
schuilkelder onder het gebouw. In deze
kelder komt ook de commandopost van
de B.B.
De architect, de heer Bruin, is er bij
het ontwerpen van het gebouw van
uit gegaan, dat het geheel levendig
moet zijn en van geringe hoogte, zodat
het gebouw niet zal domineren.
