Herinneringen aan Texel uit de twintiger jaren f FILM-NIEUWS In het prille voorjaar van 1921 bracht de Ada van Holland, het scheepje waar aan oudere lezers nog de aangenaamste herinneringen hebben, mij voor de eerste maal naar Texel. Ik had er ge solliciteerd, was op bezoek geweest bij burgemeester Buysing Damsté, de wet houders J. S. Dijt en D. P. Bakker en bij één raadslid, de oude heer Hendrik Keesom. De wethouders hadden mij aangeraden de heer Keesom niet te vergeten, want zo zeiden ze, hij stemt nooit op iemand, die hij niet heeft ge zien. Ik trof hem juist op het ogenblik, dat hij zijn huis in de Molenstraat wilde verlaten. Hij was een man van een massieve gestalte, in het zwart gekleed en hij droeg een vilten hoed met zeer brede rand en ronde bol. Dadelijk viel mij op dat hij in zijn oren gouden rin getjes had. Ik maakte me bekend, zei, dat ik gesolliciteerd had en dat ik meende ook hem een bezoek ter kennis making te moeten brengen, ,,'t Is al goed meneer", antwoordde hij, „ik heb U gezien, dat is voor mij de hoofdzaak. Ik heb weinig tijd, maar wil U wel zeggen, dat ik eens op een schoolmees ter heb gestemd, die ik niet gezien had en die naderhand een bultenaar bleek te zijn. Nou zo'n man hoort naar mijn mening niet voor de klas te staan". Met veel geduld schupten de raderen van de Ada ons in de richting van Oude Schild. Zoals gebruikelijk stond er een stevige bries en daar er ook wat deining was, ging de conducteur de schaarse passagiers, waarvan er som migen groen en geel om hun neus wer den, troosten met een paar blikken kwispedoors, een attentie die bij TESO uit de tijd geraakt is. Ik had alle lust en gelegenheid om met conducteur Jurrie Beumkes een praatje te maken. Achteruit wees hij me Wieringen, waarvan enkele kerktorens duidelijk zichtbaar waren. Hij vertelde me hoe de „kroonprins", zoon van keizer Wil helm H, op het eiland in ballingschap leefde. Zijn vader was smadelijk ge vlucht, bij Eijsden over de Nederlandse grens gekomen en had een onderdak gevonden bij Graaf Bentinck in Doorn. Minister Kan, vader van de thans zo bekende Wim Kan, was de verbindings man tussen de Nederlandse regering en de oude vorst. De laatste heeft zich in Doorn in hoofdzaak vermaakt met houtjes hakken, terwijl zijn zoon op Wieringen het hield bij het smeden van hoefijzers. Men zegt dat er nog van die hoefijzers op het eiland als souvenirs worden bewaard. Beumkes en de schrijver hadden overigens niet zo veel met die kroon prins op. De eerste wereldoorlog lag nog vers in het geheugen en wij waren niet vergeten, hoe uit prestige-overwe- gingen onder verantwoording van die prins honderdduizenden Duitse soldaten voor Verdun de dood waren inge jaagd. Onvermoeid ging de Ada verder, Oude Schild kwam reeds in zicht. De kleine huizen, vele nog met groene top gevels, keken gemakkelijk uit over de toen nog lage dijk. Tussen protestantse en katholieke kerk stonden een paar wat hogere huizen met Hollandse trap gevels. Later zou ik ontdekken, dat dit de oudste woningen van het dorp wa ren, reeds in de aanvang van de zeven tiende eeuw gebouwd voor commissa rissen van de Amsterdamse Admirali teit, hoge heren, die toezicht hielden op het overdrukke scheepsverkeer van en naar de Texelstroom. Soms lagen daar enige honderden trotse zeekaste len met hoog opgaande masten en een uitvoerige tuigage op een gunstige wind te wachten. Klaremakers, kleine scheepjes van de Oude Schilders, voe ren af en aan en daar tussen door zag men de vletten, die door stevige armen geroeid, vaten met vers water naar de schepen op de rede brachten. Dit water was afkomstig uit de Wezenputten bij Brakestein. Melt pramen werden de vaten van Brakestein door de Schilsloot tot de dijk gebracht, waar de overla ding in vletten plaats vond. En Beum kes wees mij hotel „De Zeven Provin ciën" met de kamer, waar Tromp en De Ruyter dikwijls hadden gelogeerd. Alle grootheid van deze wereld ver gaat. Toen ik daar op de Ada over de uitgestrekte watervlakte keek, zag ik sleéht een enkel zeil van een tjalk, die vracht naar Texel of Vlieland bracht en een paar blazers voeren uit om mos selen te gaan korren. Langzaam gleed de Ada door de havenmond naar bin nen. Er klonk de klop van een breeuw- hamer want De Wijn, de hellingbaas, was bezig een blazer op te knappen. Overal hing rond de haven de gezonde lucht van pek, een geur, die men toen tertijd in bijna alle dorpen en stadjes rond Wadden- en Zuiderzee op kon snuiven. Weldra waren wij gemeerd en een achttal passagiers ging van boord om in de diligence te stappen, die reeds te wachten stond. Jan Kalis, de koet sier, klakte met de tong, de paarden trokken aan en weldra reden wij door de dijkcoupure de Nieuwe Weg op. „Een hele verbetering meneer", merkte een mede-reiziger op Nog niet zo lang geleden moest je van Oudeschild over de Hoge Berg naar Den Burg. We noe men dat nu de Oude Weg. De paarden hadden het vaak moeilijk genoeg om deze zware koets tegen de helling van de Hoge Berg op te trekken". Ik keek mijn ogen uit Op het lage land achter de haven en aan weerszij den van de weg lag overal zeewier te drogen en in de sloten zag ik ook al wier, daarin geworpen om te verzoeten. Een houten pers stond bij een bouw vallige schuur, het zeegras werd daar in nette pakken voor verzending ge reed gemaakt. Met een kalm gangetje ging het naar Den Burg, niemand scheen gehaast te zijn. Er was practisch geen bebouwing langs de Nieuwe Weg, alleen waar deze met de Oude Weg te samen kwam stond een vervallen huis, dat De Keet werd genoemd. Naderhand werd dit huis opgeknapt en werd her doopt in Burgzicht. Ter rechterzijde stonden, toch nog een eind uit elkaar enkele oude boerderijen, op een er van las ik de naam Emanuel. Enige jaren later zou het huis in vlammen opgaan, nimmer werd het herbouwd. De eerste huizen van Den Burg, de zg. Nutswoningen werden bereikt en wij passeerden de Zeevaartschool, een gebouw van jonge datum, waar in het platform op het dak een paar jongelui juist een zonnetje aan het schieten waren. Over het Groentje liep een oude boer, Dirk de Bies bijgenaamd en voor een oud wit huis met gekalkte gevel stond makelaar Flens één van mijn medepassagiers op te wachten. Na derhand zou ik dikwijls dit huis be treden, want zijn dochter was een vooraanstaand lid van de plaatselijke toneelvereniging UDI, hetgeen zoals mij weldra werd uitgelegd „Uitspanning Door Inspanning" betekende. In het huis van makelaar Flens hebben wij heel wat rollen gelezen, want zoals vanzelf sprak, werd verondersteld, dat de jongeman, die pas op het eiland was gekomen over het talent van een to neelspeler beschikken zou. Tussen Warmoesstraat en Parkstraat waren ook toen enkele winkels, het buurtje was niet onaardig beschreven in de roman „Isola Bella" van een schrijfster, die schuil ging onder het pseudoniem Emma van Burg. Zij was een dochter van dokter Timmer en goed op Texel thuis. Geertje Boekei- Bakker heb ik naderhand wel een beetje over dat boek horen mopperen! Vast staat echter dat de sfeer van het oude Texel, zoals deze was in het begin van deze eeuw er bizonder goed in ge troffen is. Waar nu bakker Schulte is, woonde toen bakker Moojen met vrouw en dochters. Hij was mede-oprichter van de zangvereniging Burg's Gemengd Koor, waar ik natuurlijk ook al lid van werd! Altijd was Moojen even welwil lend jegens de jonge schoolmeester, die zó uit de grote stad naar het ver-af ge legen eiland was gekomen. Niemand durfde toen vermoeden, dat gedurende de opstand van de Georgiërs vijf en twintig jaar later, Moojens gezin door het verlies van de man en vader in rouw gedompeld worden zou. Jan Kalis op de „Deli" Krakend maakte de déli een linkse bocht over een hellend stukje keien straat, waar niet zo heel lang te voren de Burgwal was gedempt, ratelde voor bij het Algemeen Weeshuis en stopte voor het postkantoor. Schuin daar te genover woonde P. C. Koorn met zijn lieftallige dochters ja ik ken ze nog en verkocht er zijn geestrijke dran ken. En even voorbij het postkantoor was de fa. Langeveld De Rooy ge vestigd, vanouds uitgeefster van het fameuse blad, waarin ook deze regels gedrukt zullen worden Boekwinkel en drukkerij waren in één pand onderge bracht, de oude school van Meester Glijnis, aan wie de oudste Texelaars toen nog heugenis hadden. De Texelse Courant werd nog geheel met de hand gezet, letter voor letter ging in de zet haak, zowel Gerrit Logman als Gerrit Duinker wisten er van mee te praten. Jacob Kooiman, door Uw dienaar wel dra Oom Jacob genoemd, was eigenaar en redacteur. Weldra zou hij me vragen om voor het krantje te gaan schrijven en na een jaar of wat, het was in 1924 zou hij me voorstellen het bedrijfje van hem over te nemen. Toen ik ant woordde „Maar Oom Jacob ik heb geen geld" zou ik te horen krijgen, dat hij geen kinderen had, dat zijn leven hem meer waard was dan de zorg om zijn zaak en dat ik zonder enige verplichting het gehele geval van hem hebben mocht. Minder vreemd dan het schijnt ben ik toch op oom Jacob's genereuse voorstel niet ingegaan, ik wist wel, dat ik volkomen ongeschikt was om achter de toonbank voor mijn eventuele klan ten chapeau-bas te spelen. Wellicht zou ik ze bij een woord, dat mij niet aan stond, de winkel uitgefoeterd hebben. Wat niet weg neemt, dat ik het „Oosterend weer NIEUWS ft De tocht naar de Schans. Zaterdagavond 18 mei j.l. is door 100 mannen geoefend in het exer ceren. Er waren hog enkelen af wezig en er wordt nog een aantal „vrijwilligers" verzocht zich op te geven bij „le luitenant" S. Bremer Czn tijdens de 2de exercitieles, zaterdagavond 25 mei (8 uur) achter de Chr. school. ft Er worden nog 10 „koetsiers" ge vraagd. Opgave bij Jn. Daalder, Hoekstraat, of J. C. Roeper. ft Op dinsdagavond 28 mei is er een grojte bijeenkomst in het Gebouw voor Chr. Belangen, voor alle dames uit Oosterend en omgeving. Speciaal voor de moeders, vrouwen, verloof den enz. van de medespelers aan de „Tocht naar de Schans". ft O.m. zal onder deskundige leiding de te maken costuums worden be sproken. Attentie s.v.p. dames! ft Bij de entree van Oosterend (Bur- gerweg) is een groot reclamebord geplaatst. Hiercp zullen, zodra er meer is afgesproken, verdere eve nementen worden vermeld. ft Bij verschillende zakenmensen in het dorp zijn enveloppen verkrijg baar, voorzien van hetzelfe prentje, dat bij deze korte berichten ge plaatst wordt. Wilt U ze gebruiken voor verzending van uw brieven enz. aan familie, vrienden en relaties? De prijs 2V2 ct. per stuk. ft Voor uw auto hebben we pracht reclamestrookjes van „Oosterend weer Present". U kunt ze aan de binnenzijde van b.v. de achterruit plakken. Gratis verkrijgbaar bij Zuivelhandel D. Trap, Oranjestraat. gebaar van Jacob Kooiman naar waar de heb weten te schatten. Ja, er waren óók nog vrienden op Texel Ik dwaal wat af. De déli had zijn eindpunt op de Groeneplaats. Daar stond meester Groenewold me op te wachten. Hij schudde me de hand en voerde me naar het schoolhuis in de Nieuwstraat de tegenwoordige Burg wal ik ontmoette er een dame met spierwit haar, zijn echtgenote en zat weldra aan de koffie „met een endje koek". Puffend uit een immens lange gouwenaar met enorme kop vertelde hij, dat hij reeds een kosthuis voor me had gevonden, dat ik beginnen zou in de vierde klasse als opvolger van mees ter Frederiks en dat hij verwachtte met méér dan een schoolmeester alléén kennis te hebben gemaakt Want, zo zei hij, een schoolmeester heeft verplichtin gen jegens de gemeenschap, die hem geroepen heeft. Ook buiten de school uren verwacht men wat van hem. Ga onder de mensen, leer ze kennen, geef jezelf en je zal spoedig ervaren, dat de Texelaars een goed en gastvrij soort mensen zijn. Doe mee, blijf niet aan de kant staan, je zult weldra vrienden maken Meester Groenewold is na enige ja ren, waarin wij soms hooggaande me ningsverschillen hadden, een echte vriend geworden. Een stoere Fries, een man, die niet van schipperen hield, van een buitengewone plichtsbetrachting, fel in zijn oordelen en vóóroordelen. Een schoolmeester, ongemakkelijk, maar met vele begaafd- en kundighe den. Lesgever bij uitneihendheid, zijn leerlingen zelden lovend, maar zoveel te meer kritiserend en berispend als zij te kort geschoten waren. „Ga maar ach ter de wastobbe, daar ben je beter thuis" of „wat doe je hier op school, je hebt immers geen verstand". Ook wel „Je hebt wel verstand, maar je mist alle geest". En een jongen, die geen goed bij hem kon doen, moest verne men, dat hij geest nóch verstand had, dat hij beter tuinwallen kon gaan bou wen. Zo drilde de oude meester zijn pupillen, zo maakte hij er heel wat klaar voor de derde of vierde klasse van Hogere Burgerschool in Den Helder of in Alkmaar, al mag gezegd worden, dat hij zijn persoonlijke voor- of afkeur voor bepaalde families wel eens te duidelijk spreken liet. Maar een grote invloed hééft hij uitgeoefend en vele Texelse mannen en vrouwen, waarvan er nog heel wat leven, zijn geïnteres seerd zodra zijn naam nog wordt ge noemd. Op het Amsterdamse weeshuis staat te lezen „Hard is mijn hand, maar lief lijk is mijn gemoed". Die woorden wa ren op meester Hendrik J. Groenewold ten volle van toepassing. Jaren later heb ik dat nog eens ervaren, toen ik hem in de hoofdstad meenam naar de Stadsschouwburg. Bij een aandoenlijke scène heb ik daar tranen over zijn wangen zien rollen. Texel is hem veel dank verschuldigd. Vóór zijn nagedach tenis geheel zal zijn vergaan, heb ik ge meend hem deze posthume woorden van lof uit een grote genegenheid te moeten brengen. Een volgende keer zal ik dan opnieuw uit mijn herinnering putten over een tijd, nog maar veertig jaar geleden, maar in velerlei opzichten verschillend van de jaren, die wij thans beleven. VL. Twee films deze week in City-Thea ter. Vrijdag- en zaterdagavond 20.00 uur en zondagmiddag 3 uur draait „Ursus, de leeuwenkoning". De geschie denis van een boomsterke jongeman, die door de leeuwen wordt opgevoed, nadat hij als baby op de rug van een paard is gevlucht voor de legerhorde Barbaren onder aanvoering van de wrede Ajak. Dan leert Ursus een jonge slavin kennen, tot wie hij zich voelt aange trokken. Hij „koopt" haar tegen inleve ring van het gouden medaillon, waarin zijn koningschap is vastgelegd. Anou- rius, aanvoerder van de rebellen krijgt het kleinood in handen en wil Ursus levend vangen. Lotar, Ajak's adjudant krijgt de opdracht waarin hij slaagt door de leeuwen te vergiftigen. In een vreselijk gevecht weet Ursus Lotar te doden. Ursus wordt tot koning der rebellen uitgeroepen Anya wordt ech ter gevangen genomen en zal in de arena aan de hyena's worden geofferd. Ursus weet haar op het laatste moment te bevrijden. De wrede Ajak wordt zelfs gedood door een der laatste leeu wen uit het Dal. Eind goed, dus. Toe gang boven 14 jaar. Een beetje lichtzinnig en fantastisch, maar overigens zeer de moeite waard, is de film „Matrozen in nylons", die zondag- en maandagavond 20.00 uur draait. Een groep Engelse Marva's tracht aanvankelijk vergeefs aan boord te komen van een oorlogsschip. Uitein delijk gelukt hen dat, nadat ze de be manning aan boord onschadelijk heb ben gemaakt en in het ruim opgesloten. Met de vrouwen aan boord vertrekt de „Huntress". De admiraliteit is ontsteld en zet de achtervolging in met de „Taverner". Het eerste kanonnensalvo is reeds voldoende om de Taverner op de vlucht te doen slaan. De „Huntress" gaat zelfs deelnemen aan een Nato oefening, die bijzonder succesvol ver loopt. Een verschrikkelijke storm is echter te veel voor de meisjes. Nadat ieder zeeziek is geworden, bevrijden ze de mannen, die dan in een vredige samenwerking met .de Marva's het schip naar de haven brengen. Voor hen, die eens onbezorgd willen lachen is het zien van deze film het aangewezen recept. Alle leeftijden. KLEUTER DRINKT ONTSMETTINGSMIDDEL Het driejarige zoontje Peter van de familie Huisman, Kogerweg K 90 greep vorige week dinsdagmiddag in een on bewaakt moment naar een fles „Stere- lecta", een ontsmettingsmiddel dat in sterk verdunde toestand wordt gebruikt om de onderdelen van melkmachines te reinigen. Ondanks het feit, dat de kleu- taer al eens was gewaarschuwd tegen het gevaarlijke goedje, nam deze des ondanks een flinke slok van de sterk bijtende vloeistof, wat hem niet best bekwam. Een gelukkige omstandigheid was, dat de jongen onmiddellijk begon over te geven, waardoor het venijn slechts korte tijd uitwerking heeft ge had. De ouders lieten de jongen zoveel mogelijk melk drinken en handelden daardoor juist. De dokter verwees het knaapje onmiddellijk naar het zieken huis „Parkzicht" in Den Helder, waar bleek, dat lippen en mondholte ernstige verbrandingsverschijnselen vertoonden. Ook de slokdarm was aangedaan. Hoe wel het geval zich aanvankelijk ernstig liet aanzien, knapt het jongetje momen teel aardig op. Lippen en mond hebben zich hersteld, maar de functie van de slokdarm wordt waargenomen door een rubber slang. Als de röntgenfoto's, die intussen zijn gemaakt, een bevredigend beeld geven, zal Peter binnenkort weer thuis zijn. Waarschijnlijk zal hij zich voortaan bedenken, vóór hij zijn mond aan onbekende flesjes zet JAARVERGADERING TEXELSE BOYS De zeer goed bezochte jaarvergade ring, stond dit keer in het teken van het afscheid van secretaris H. Schrama, de motor, aldus de voorzitter, waarop de Boys gedurende 15 jaar prima gedraaid heeft. Erelid Schrama, er was geen stemming voor nodig, zal de Boys nooit vergeten en krijgt daar ook de kans niet toe. Hij kreeg een aandenken mee, waardoor hij elke dag weer aan zijn club herinnerd wordt en de eerste tijd zal hij nog wel eens aan zijn jasje getrokken worden. De KNVB toonde zijn belangstelling door een brief met sympathieke dank woorden en de beste wensen. Ook mevr. Schrama was op deze ver gadering aanwezig en werd vbor haar goede zorgen voor de vereniging heel hartelijk dank gezegd en in de bloe metjes gezet. Het bestuur is nu als volgt samen gesteld: voorzitter: A. van Sambeek; penningmeester: C. Reij; secretaris: A. Wessels (tel. 2988); commissarissen: C. Merkx, G. Snik en D. Witte. Het gaaf de vereniging in vele op zichten goed; alleen de penningmeester kon het niet laten z'n vermanende stem te laten horen: Regelmatiger contribu tiebetaling en zo mogellijk een groter aandeel uit de Totopot, blijft zeer ge wenst. De toto-ophalers, P. v.d. Gracht moest als zodanig helaas bedanken, werd hartelijk dank gezegd voor al hun werk en gelukkig zijn er weer drie nieuwe ophalers bij nl. W. Witte, C. Smit en J. Kager. Voor de leiding van de 60 jeugd leden hebben P. van Sambeek en van Gogh nu assistentie gekregen van A. Schoo en W. v.d. Gracht. Uit een en ander blijkt wel dat de geest in de club prima is. Het ledental is nu zodanig geworden, dat volgend seizoen nog een elftal aan de competitie zal deelnemen. Dit zal dan waarschijnlijk een juniorenelftal worden. EERSTE EXERCITIELES VERLIEP NAAR WENS (van onze correspondent) Oosterend Zaterdagavond j.l. was het plein achter de School met de Bijbel veranderd in een exercitieterrein waar door ondercommandant S. Bre mer Czn. aan ruim 100 man de eerste beginselen van de militaire exercitie werd bijgebracht. De lessen verliepen op een plezierige wijze en we twijfelen er niet aan of uit deze vredige burgers groeit een compagnie soldaten, die op een geweldige wijze de Schans zullen gaan innemen. Ook op andere manieren is te zien dat Oosterend in de sfeer van de komende feestdagen komt. Dat kan iedere Texelaar, die het dorp vanaf Den Burg nadert, zelf zien. Bij de in gang van het dorp staat n.l. een groot bord, waarop verschillende festiviteiten, die zich op 15, 16 en 17 augustus zullen afspelen, staan vermeld. Voor de Oos- terenders is het bedoeld als een dage lijkse stimulans om zich ten volle voor de komende feestelijkheden in te zetten en voor ieder ander een uitnodigend gebaar om in augustus naar Oosterend te komen! SPORTVERENIGING OOSTEREND HIELD JAARVERGADERING (van onze correspondent) Vrijdagavond j.l. heeft de voetbal vereniging Oosterend haar jaarvergade ring gehouden. Een vriendelijk geluid kwam van de penningmeester, die een klein voordelig saldo kon aan tonen. Ook de andere notuleringen en verslagen konden onveranderd worden goedgekeurd. Voor het komende jaar werden drie rekeningnazieners aange zocht, waarna de bestuursverkiezing volgde. Penningmeester C. Daalder werd met algemene stemmen herkozen, terwijl als commissarissen de heren M. Mosk en G. Smit werden gekozen. Het bestuur werd uitgebreid met één man, t.w. de heer F. Visman als toegevoegd jeugdlid. Tijdens de competitievergade ring in september zal een elftalcom missie worden benoemd. Speciaal de trainingsavond werd nog even onder de aandacht gebracht. Ze vinden plaats iedere dinsdag en donderdag van 20.00 - 21.30 uur. Tijdens de komende winter zal door de jongeren een feestavond of revue georganiseerd worden. Dit is dan het antwoord op de langgekoesterde wens om ook buiten de voetballerij om, de vereniging een woordje te laten meespreken. Op 30 juni a.s. gaal S.V.O. naar de veteranendag in Bakkum. De vrouwen van de leden van het elftal zijn bij die gelegenheid ook welkom. Deze zomer zal in ieder geval de traditionele worst- wedstrijd worden gehouden, waar schijnlijk de eerste zaterdag in juni. Voor de grote vakantie wordt in Oos terend een adspirantentournooi gehou den van alle Texelse voetbalclubs. Op een tamelijk laat tijdstip kon voorzitter G. Kuiper de vergadering sluiten. S.V. TEXEL Texel-Helder, een spannende strijd, die voor Texel gelukkig een overwin ning werd. Onze achterhoede, Ruud, Rennie, Kees en Bertus, heeft het dik wijls zeer moeilijk gehad, omdat de steeds weer snel combinerende H.-aan val gevaarlijk werd. Onze kanthalfs waren, naar het ons leek, iets te lang zaam. In de voorhoede speelde vooral Wim op de vleugel prachtig, Jan was zeer actief en ook Hans stichtte met goede voorzetten gevaar voor het Hel- der-doel. Vooral enkele H spelers gin gen zich aan onsportief spel te buiten. Scheidsrechter Ory hield de touwtjes strak en leidde verdienstelijk. Precies om 2 uur werd afgetrapt en na de gebruikelijke verkenning trok Texel het eerst ten aanval en schiep 2 goede kansen, welke onbenut bleven, zij het op het kantje af. De H-keeper was bijzonder actief. Om beurten verkeren de doelen in gevaar. Na 20 min. is Jan afgezwenkt naar rechts, omspeelt zijn tegenstander en plaatst een mooie voor zet, waaruit Max zuiver inkopt: 10. Helder kwam nu bijzonder gevaarlijk opzetten, maar Bertus onderschepte de bal. Texel nam enkele corners, waaruit Jan inkopte. De keeper kon er maar juist bij. Het ging steeds meer spannen. Helder werd gevaarlijker. Uit een ver sóhot kwamen ze op gelijke voet, 6 min. voor rust. Bleven hier onze spe lers staan wegens een overtreding van de tegenpartij? Dit is altijd fout. Ook de 2de helft spannend tot en met. Maar reeds in de 2de minuut zag Wim zijn prachtig doorzetten beloond door een misverstand af te straffen en ons opnieuw de leiding te geven: 21. Het was vooral het prachtige spel van Wim dat nu opviel. Keer op keer pas seerde hij z'n tegenstander en zette goed voor. Maar zijn voorzetten werden niet benut. Vele malen werd hij onge oorloofd aangevallen, waardoor menige vrije schop werd genomen. Uit een mooie pass stapte de H.-keeper listig over de bal, waarop Hans niet had ge rekend. Bij een zeer gevaarlijke aan val op ons doel redde Bertus via de vuist. In onze aanval ging het dikwijls iets te langzaam. Tweemaal werden onze spelers gehaakt en de vrije schoppen leverden niets op. Helder reageerde telkens onvriendelijk, hetgeen de wed strijd niet mooier maakte. Ondanks vele pogingen over en weer werd er niet meer gescoord. Texel heeft 2 punten binnen en is op 10 gekomen. Texel 3 won van Vesdo 2. Met de rust stond ze met 30 aan de leiding. Vesdo kwam echter tot 32 terug. Verder liet ons derde het niet komen. Henk ging op z'n oude spifplaats spelen, waardoor de verdediging er beter het oog op kreeg.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1963 | | pagina 4