Texelse redders droegen
hun steentje bij
v Herrie op de
Hoge Veluwe
BRIGADIER PIET EN DE SEMI-PROF
Jaarverslag K.N.Z.H.R.M.
Textielhuis Zegel
Wanneer de reddingboot uitvaart is dat niet altijd naar aanleiding van
een groot in nood verkerend schip. Het zijn vaak kleine karweitjes die moeten
worden opgeknapt en waarvoor men een beroep doet op de boten van de
K.N.Z.H.R.M. Dit komt o.m. tot uiting in het jaarverslag van de Maatschappij
hetwelk wij dezer dagen in ons bezit kregen. In 1962 werden in het totaal 127
vaarten gemaakt. 29 tochten werden naar in nood verkerende vissersschepen
ondernomen, slechts veertien naar koopvaardijschepen en liefst 35 naar
zeiljachten en pleziervaartuigen, die in moeilijkheden waren geraakt. Teke
nend is het dat 10 maal loos alarm werd gegeven! Hoe het ook zij, de orga
nisatie van de maatschappij en de bemanning van de boten bleek haar
taak te kennen en deed haar plicht. Ook in 1962 werd gestadig voortgegaan
met de verbetering en uitbreiding van de reddingvloot en de hulpmiddelen.
Zo kreeg dt motorstrandreddingboot te De Koog een 3-tons Chevrolettruck
voor het vervoer van lijnwerp- en wippertoestel ter beschikking.
Interessant lijkt het ons, enkele pun
ten uit het verslag, voor zover deze be
trekking hebben op Texel of omgeving,
te publiceren.
Loos alarm
Niet altijd wordt van de boot gebruik
gemaakt. Het volgende gebeuren, dat
plaatsvond op de late avond van 13
januari kostte niettemin heel wat in
spanning. In de richting van de Slufter
was door de kustwacht Eierland een wit
liaht en een lichtkogel gezien. Er stond
een noordwesterstorm. Twee leden van
de plaatselijke reddingcommissie stel
den een onderzoek in bij De Koog en
de noordbatterij, doch zagen niets en
arriveerden om half één op de kust
wacht. Daar had men geen andere sei
nen meer gezien. Scheveningen Radio
had echter de vermissing van een
Noors schip gemeld, zodat werd beslo
ten de gehele kust van De Koog tot De
Cocksdorp af te zoeken. De zeer zware
tocht '(de zee stond tot aan de voet van
het duin) leverde niets op. Onverrich-
terzake keerden de mannen 's morgens
omstreeks vijf uur terug: Loos alarm.
Zeilbootje
Op 12 juni kreeg het station Den
Helder bericht, dat op de rede van
Texel een zeilbootje was omgeslagen.
Het was 's middags vijf uur en het weer
was redelijk goed. De Prins Hendrik
voer uit maar de opvarenden van de
zeilboot waren reeds door een marine-
vaartuig opgepikt.
„Nans" vastgelopen
Op de avond van 22 augustus kreeg
het station Den Helder van de haven
meester van Oudeschild bericht, dat ter
hoogte van het Vogelzand met lichten
werd gezwaaid. De reddingboot .Prins
Hendrik" vertrok en trof op de droogte
tussen Malzwin en Bossegat de motor
klipper „Nans" aan. Met behulp van een
vissersvaartuig werd de „Nans" vlotge-
trokken. De Prins Hendrik escorteerde
later de sleep naar Den Helder.
TX 48 op de Haaksgronden
Op het bericht dat de kotter TX 48
„Cornelia Martha" nabij het Molengat
op de Haaksgronden was gelopen, ver
trok de „Prins Hendrik" in de nacht
avn 6 op 7 september tijdens zeer slecht
weer. Op ongev. 1000 meter van de
kotter kon de reddingboot vanwege de
ondiepte niet meer varen en moest de
meegenomen vlet „Christiaan Huygens"
worden ingezet. De vlet kwam langszij,
maar de bemanning van de TX 48 wen
ste niet van boord te gaan. Gewacht
werd tot de sleepboot „Titan" arri
veerde, waarna de reddingboten terug
voeren.
Te 12.40 uur werd bericht ontvangen,
dat een motorvlet met twee man was
omgeslagen in de branding van de
Haaksgronden. De kotter TX 49 pro
beerde met behulp van deze vlet een
lijn over te brengen naar de gestrande
TX 48 om zo verbinding te maken met
een aantal andere vissersvaartuigen.
(De sleepboot „Titan" was naar Den
Helder gegaan om een langere lijn te
halen). Op 150 meter afstand van de
De vernieuwing en modernise
ring van het materieel van de
K.N.Z.H.R.M. is noodzakelijk,
maar er gaan grote sommen geld
mee heen. Een deel van het ka
pitaal van de maatschappij is on
der de naam „Bouwfonds" afge
zonderd voor vernieuwing van de
vloot en aanschaffing van nieuw
reddingmaterieel. Gehoopt wordt
dat het in de toekomst mogelijk
blijkt, het gehele bedrag van de
eventueel te ontvangen legaten en
erfenissen daaraan toe te voegen.
Thans is dit nog niet het geval.
Hoewel momenteel 41.700 contri
buanten' het werk met een vrij
willige bijdrage van minimaal
ƒ4,per jaar steunen, sluit de
exploitatierekening met een na
delig saldo. Daarom wordt een
dringend beroep gedaan op de
zeer velen, die ongetwijfeld sym
pathie hebben voor het werk van
de K.N.Z.H.RJYI., maar nog niet
behoren tot de „redders aan de
wal", zich als contribuant op te
geven. Men gelieve zich daartoe te
wenden tot de K.N.Z.H.R.M., He
rengracht 545, Amsterdam. De
Contribuanten ontvangen gratis
het orgaan „De Reddingboot"
(twee maal per jaar) en het be
kende Reddingbootkalendertje.
kotter was de vlet omgeslagen en de
beide inzittenden waren te water ge
raakt De plaatselijke reddingcommissie
van Den Helder verzocht helicopterhulp
bij de Marine. Intussen meldde de TX
48 dat een der opvarenden van de vlet
kans had gezien een zandbank te be
reiken en zich temidden van de bran
ding staande wist te houden. De ander
had de door de TX 48 afgevierde boei
te pakken gekregen. De man op de
zandbank was alleen voor de helicopter
bereikbaar. De helicopter deed z'n taak
en bracht niet alleen deze, maar ook de
andere drenkeling die aan boord van
de TX 48 was genomen, naar Den Hel
der, waar de medische dienst van de
Kon. Marine voor hun verdere welzijn
zorgde.
De TX 48 zat nog steeds vast. Door
het slechte weer was het voor de
„Titan' onmogelijk de kotter te be
reiken. Na zeer veel pogingen lukte het
de schepen Titan en Stentor op 9 sep
tember de kotter vlot te trekken. Tij
dens deze pogingen bleef de „Prins
Hendrik" paraat om zonodig te kunnen
ingrijpen.
Motorvlet opgepikt en gezocht
naar wadwandelaars
13 oktober voer de msrb. Joan
Hodshon, De Cocksdorp, te 19.10 uit.
Kustwacht Eierland had seinen gezien
bij de zuidkant Stemplaat. Met de mor
selamp werd geseind: „Hebben motor-
peoh, vragen hulp". Het weer was goed.
Te 20.05 vond de reddingboot de motor
vlet Johanna met zes man en een vrouw
aan boord Getracht werd de motor
weer aan de gang te krijgen, maar toen
dit niet lukte, is de vlet naar het strand
gesleept. De Joan Hodshon arriveerde
te 21.45 bij het boothuis. De passagiers
FEUILLETON
door Henk van Heeswijk
11. „Dat is niet netjes, Stien. Ik ben
een heel behoorlijke jongen en als je
daar anders over denkt, dan komt dat,
omdat je me niet goed kent. Waarom
ga je niet eens een avondje met me
toeren? Geheel vrijblijvend, om maar
eens een zakenterm te gebruiken. Dan
zul je eens zien, hoe ik meeval".
Ze kneep een oog dicht en er kwam
een vleugje lach op haar gezicht. ,,U
bent zo'n goeie verkoper, he? Tenmin
ste, dat hebt u al een paar keer gezegd.
U hebt zeker altijd veel succes met uw
artikelen bij de klanten, niet?"
Hij knikte. „Ja. verkopen is een spe
cialiteit van me. Dat schijnt me aange
boren te zijn".
„En vangt u wel eens bot? Ik bedoel:
dat u zonder order de deur uitgaat?"
„Een hoge uitzondering. Ik praat in
de regel altijd wel wat aan".
„Ja, kletsen kunt u, daar weet ik al
van mee te praten. Nou, meneer de
vertegkenwoordiger, uw ordertje liefde
is bij mij niet te plaatsen Al kunt u
praten als Brugman. U verkoopt mij
niets, geen autoritje, geen bioscoopje,
geen etentje en zelfs geen consumptie
in deze tent. Niets, nul-komma-nul. En
als u dit nu eens goed wilde begrijpen,
dan staakte u verder uw onzinnige po
gingen om mij hier in dit restaurant
in discrediet te brengen. Dan stapt u in
uw auto en rijdt meteen weg om nooit
meer hier te komen. Goedemorgen".
Ze snoof minachtend en draaide zich
om. En die morgen moest hij weer met
Jopie afrekenen. Die week daarna
kwam hij twee keer, doch de beide ke
ren was het Jopie, die hem bediende.
Stien deed net, of hij lucht voor haar
was. Zodat hij haar op een avond weer
opwachtte bij het hekje aan het eind
van de Hoefweg
Het was een stralende zomerdag en
Karei zat rustig op een verhoogde
berm, terwijl zijn wagen enkele meters
verder aan de kant stond. Zo vond Stien
hem, toen ze het hek achter zich ge
sloten had en op haar fiets wilde
stappen.
Ze keek hem spottend aan. „Kijk,
kijk, meneer de vertegenwoordiger is
er ook weer eens. Jopie heeft late
dienst. U zult geduld moeten hebben tot
half elf".
Hij schudde zijn hoofd. „Ik zou jou
voor geen honderd Jopies willen ruilen.
Voor geen duizend".
Ze klakte met haar tong. „Tjonge,
nou moet ik me zeker gevleid voelen,
he?" Ze leunde op het stuur van haar
fiets en keek hem laatdunkend aan.
„Begrijpt u nu helemaal niet, hoe kin
derachtig u zich aanstelt?"
Karei haalde zijn schouders op. „Best
mogelijk, Stien. Maar ik houd van je
en verliefde mensen zullen wel vaker
gekke dingen doen. Of kinderachtig
zijn, of wat dan ook".
Ze keek hem enige tijd noderzoekend
aan. Langzaam ging haar hoofd heen
en weer. „Ik geloof er nog altijd geen
fluit van".
■Hij wilde een sigaret aansteken, maar
ze waarschuwde: „U mag hier niet ro-
van de vlet werden naar de wal gedra
gen en kregen koffie in het boothuis. De
vlet was uitgevaren om zo nodig twee
wadlopers te assisteren. Deze waren
vertrokken van de dijk bij de Schorren
op Texel met bedoeling Vlieland ie
bereiken. Zij hadden een rubbervlot bij
zich. De vlet zou hen op deze tocht
tweemaal ontmoeten. Het eerste con
tact kwam volgens afspraak tot stand,
het tweede was mislukt t.g.v. de motor
storing. Vandaar dat besloten werd de
Joan Hodshon wederom uit te sturen
teneinde te trachten de Wadlopers op te
sporen. Vertrokken te 22.35.
14 oktober 00.30 raakte de redding
boot aan de grond op de Steenplaat en
moest de vloed afwachten. Te 04.45 kon
de tocht worden vervolgd. Gevaren
werd over de Steenplaat naar de Oost
kant van de Vliehors, doch de Wad-
lopers werden met gevonden. Te 09.30
kreeg kustwacht Eierland bericht, dat
de beide Wadlopers te 05.00 Vlieland
hadden bereikt. De reddingboot werd
teruggeroepen en liep te 10.00 binnen.
De beide wandelaars, studenten, heb
ben schriftelijk hun bijzondere dank
betuigd voor "net inzetten van de red
dingboot en verhoogden hun contributie
aan de K.N.ZH.R.M.
WONDEREN UIT VAKANTIELAND
(III)
Pijnlijke verrassingen
NNP De vakantie moet een zorge
loze tijd zijn. Zenuwachtige huismoe
ders, die zich al duimenbijtend door de
dag worstelen, omdat zij van alle vre
zen over het vakantieverblijf, waar zij
de nacht zullen doorbrengen, kunnen
juist die twee luttele weekjes tot een
hel maken. Huisvaders, die zich van
uur tot uur op de been moeten houden
met kalmerende middelen omdat zij
iedere minuut onaangename verrassin
gen menen te zullen ontmoeten, zijn ook
niet ideaal. Een zekerheid, die als een
veilige stok achter de rug kan worden
gehouden, is zeker aan te bevelen voor
de Nederlander, die naar het buitenland
gaat.
Een reis naar het buitenland brengt
nu eenmaal risico's mee. Sterke ver
halen doen, wat dit betreft, de ronde
over het zonnige, maar niet zo zuivere
Zuiden De eigenaar van ons stamcafé
bijvoorbeeld heeft vorig jaar wekenlang
het verhaal verteld, hoe hij zijn kost
bare smalfilmcamera kwijtraakte. In
een straat in Rome kreeg hij een lekke
band. Hij zette zijn wagen aan de kant
en dook sportief in het bagageruim om
het reservewiel te pakken. Bijzonder
galant schoten enkele Romeinse jonge
mannen te hulp. Neen, neen, de Ollan-
dese toeriest mocht geen vuile handen
krijgen. Het werd een bedrijvig heen-
en-weer-geren van de warmbloedige
knapen. Na enige tijd zat het nieuwe
wiel er onder. De knapen verdwenen na
de nodige dankbetuigingen. Maar toen
de brave caéhouder wilde proberen
of zijn wiel wel goed was vastgezet en
de moersleutel wilde pakken, ontdekte
hij, dat uit de bagageruimte de tas was
verdwenen, waarin hij zijn camera met
toebehoren had opgeborgen.
De politie in het Zuiden is niet al te
geestdriftig als het gaat om het op
sporen van dit soort vingervlugge die
ven. Zij zijn moeilijk te pakken en U
bent over veertien dagen weer terug in
het verre Holland. Uw kostbare spullen
bent U kwijt. Heel gelukkig is het dan
als U thuis een reisverzekering hebt
afgesloten. Die verzekering kan gelden
voor de bagage en voor de tent. Uw
dure spulletjes behoeven niet te worden
gestolen U kunt deze, hoe vreemd
ook zelfs verliezen. Dat komt vaker
voor dan U denkt. Men is op vakantie
nu eenmaal wat zorgelozer. Zo'n baga
geverzekering is niet duur. Ongeveer
een kwartje per dag, waarbij Uw ba
gage dan is verzekerd tot 750 gulden.
Ziek worden in het buitenland is
veelal een kostbare zaak. Het is niet te
hopen, maar een ongeluk ligt nu een
maal in een klein hoekje. U doet er dus
goed aan op alles voorbereid te zijn.
Tenslotte kan Uw blindedarm het best
begeven .als U in Zwitserland of Duits
land zit. Medische behandeling en zie
kenhuistarieven zijn in vele landen veel
hoger dan in Nederland. De Nederland
se ziekenfondsen vergoeden echter
slechts op basis van het Nederlandse
kostenpeil. Het is dus raadzaam een
speciale buitenlandverzekering af te
sluiten om die extra medische kosten,
welke voor eigen rekening zouden ko
men, op te vangen Kosten van die
verzekering: opnieuw anderhalve gul
den in de week.
Autobezitters, die in hun wagentje
de grens over trekken, hebben natuur
lijk aan hun in vele landen voorge
schreven groene kaart gedacht. Met
deze kaart is men verzekerd tegen wet
telijke aansprakelijkheid, meestal tot
een maximum van een kwart miljoen
gulden. Hoe hoog dit bedrag ook kan
zijn, het is best mogelijk, dat het in
het buitenland met voldoende is. De
rechter hanteert daar bij de bepaling
van smartegeld enz. andere normen dan
in Nederland. Naast dit soort schade
verzekeringen is er nog altijd het
pechduiveltje, dat in het buitenland
SERINGEBLOESEM
zeer gedistingeerd, met
fantasiepatroon in cups
en héél fijn (maar sterk)
broderierandje. Hemdie
maten 40-50 3.15 - 3.S5
Bijpassend broekje,
maten 40-50 2.65 - 3.25
overwaoht een spaak tussen het wiel
kan steken. Sinds enige tijd kent Ne
derland hiervoor een zeer bruikbare
oplossing. Het ei van Columbus; Dat is
de reis- en credietbnef van de ANWB.
Een soort reis- en ongevallendekking,
die ook goed is voor de nodige auto
reparaties. Bij die brief behoren name
lijk credietbonnen voor het opvangen
van de soms dure reparatiekosten. Ze
kunnen ook worden gebruikt voor on
verwachte ziektekosten. Is Uw voertuig
wat opnieuw niet te hopen is
door een ongeval onherstelbaar bescha
digd, dan haalt een speciale dienst van
de ANWB U uit het buitenland terug.
Wilt U er meer van weten, neem dan
contact op met een ANWB- of KNAC-
kantoor.
(Wordt vervolgd).
(Nadruk verboden).
7. Brigadier Piet hal zich bliksemsnel in een
smal steegje opgesteld, vanwaar hij een prach
tig uitzicht had op het verdere verloop van
de gebeurtenissen En dat waren er héél wat.
Om te beginnen haalde de blokjas-Italiaan, die
onder ons gezegd Diavolo heette, een grote
zak rinkelende muntstukken te voorschijn,
waarmee hij heen en weer begon te zwaaien
voor de ogen van de verbouwereerde Karei
Kleuntjes. „Sngnor Carolo!" riep hij uiL
„Mille cente florini a tuo! Mille cente florini
di argento puro! Pedeballo professional! Mille
cente florini a tuo'!"
Nu mocht de brave Karei Kleuntjes dan al
van buiten komen, hij was toch heus met zo
op zijn achterhoofd gevallen, dat hij niet be
greep, dat de Italianen hem wilden strikken
voor beroepsvocibal. Hij had de betekenis van
de rinkelende zak geld best begrepen en hij
had het woord professional ook bliksems goed
verstaan. Maar Karei Kleuntjes was nu
eenmaal amateur en daarom werkte al dat
geld op hem als een rode lap op een stier.
„Nee!", bulderde hij. „Ik wil van al die
pure zilveren guldens niks weten! Mijn vader
heeft een beste boerderij en ik heb jullie
stinkcenten niet nodig! Ik wil graag voet
ballen, maar alléén voor mijn plezier. As ik
wat wil verdienen, wordt ik boer Da's een
best vak en dat kun je doen tot je desnoods
tachtig jaar bent! Met voetbal loop je zo lang
niet mee!"
De blokjas-Italiaan begreep heel goed, dat
Karei zijn geld weigerde en hij begon zowaar
aandoenlijk te huilen.
ken Denk om het brandgevaar".
Zuchtend borg hij de sigaret weer
weg. „Let maar niet op me. Ik zit in
de put. Ik ben kort aan gebonden en
heb met twee klanten deze week al ru
zie gehad. Van 's morgens vroeg tot
's avonds laat denk ik aan jou. Soms
kan ik er niet eens van slapen. En met
de verkoop wil het van de week ook
niet vlotten. Ik heb een aanrijding ge
had, omdat ik achter het stuur zat te
dromen en het overmaat van ramp
kreeg ik vanmorgen ook nog een bon,
omdat ik te hard reed. De hele week
is al een pechweek. In dat koperen
ding wil jij me niet zien en niks smaakt
me meer. Zo, zus, nou weet je, hoe het
er met mij voor staat. Het is om je te
begieren, dat weet ik ook wel. Maar ik
kan er niks aan doen. En jij steekt over
al de draak mee. Kan ik het helpen, dat
ik stapel op je geworden ben?"
Opnieuw keek ze hem enige tijd aan
en toen zette ze resoluut haar fiets
tegen een boompje en ging naast hem
zitten.
„Als u nu tien jaar jonger was, zou
ik uw vader waarschuwen en zeggen:
geef die jongen van u eens een flink
pak voor zijn broek, want dat verdient
hij. U wordt evenwel geacht een ver
standig mens te zijn Maar u gedraagt
zich als een kwajongen. Eerst een hele
boel grapjes maken en proberen mij het
hoofd op hol te brengen en als dat niet
lukt, dan gaan zitten mokken als een
klein kind. Waarom accepteert u de
zaken niet, zoals ze zijn? Ik heb u al
vele malen verteld, dat ik verloofd ben.
Morgenavond komt hij thuis. Wat wilt
u nu van me? Dat ik hem bedrieg? Waar
ziet u me eigenlijk voor aan? Wat denkt
u in het algemeen van de meisjes, van
de vrouwen? U hebt zeker altijd veel
succes gehad bij de vrouwen, dat u er
zo vast van overtuigd bent, dat u met
mij ook wel zou kunnen doen, wat u
graag wilde. En nu ondervindt u alleen
maar tegenstand. Want Stien van Essen
is niet van plan zich de kop gek te laten
praten, verstaat u? Nu niet en nooit
niet En inplaats van dat te accepteren,
draait u maar rond de Koperen Kop en
de Hoefweg. Stien heeft evenwel nee
gezegd en zal nee blijven zeggen, ver
staat u?"
„Schreeuw maar niet zo, ik ben niet
doof. En wat je daar allemaal vertelt,
dat weet ik nu onderhand wel. Die
verloofde van je. nu ja.ik heb
respect voor jou. Dat wil ik maar zeg
gen. Die Gerrit is maar een geluks
vogel. Ik durf te wedden, dat hij het
niet eens beseft Vertel 'm maar eens,
dat ik je al enige tijd naloop, maar dat
je niets van me wilt weten. Dat zal hij
vast wel prettig vinden".
„Ik zeg niemandal. Daar heeft hij
niets mee te maken. Ik heb niets ge
daan, wat het daglicht niet velen kan
en er is niets, waar ik me over behoef
te schamen. Ik heb u niet aangemoedigd
en ik heb niet geflirt. Integendeel. Ik
heb alles gedaan, wat maar mogelijk
was, om u van me af te schudden. En
dat zal ik blijven doen. Dat u een
nette jongeman bent, dat heb ik zo
langzamerhand wel begrepen. En dat
respecteer ik in u. Maar dat alles ver
andert niets aan het feit, dat Gerrit en
ik het eens zijn en van het najaar gaan
trouwen. En als u dat nu eens goed in
uw oren knoopt en u neemt vanavond
eens een ijskoude douche, dan bent u
morgen weer fit en verkoopt u aan
iedere klant weer volop uw spullen".
Hij schudde zijn hoofd. „Als jij niks
van me wilt weten, dan smeer ik 'm".
„Waarheen?"
„O, weet ik veel. Misschien wel naar
het vreemdelingenlegioen".
„Wat is dat?"
Hij keek haar verbaasd aan. „Nooit
van gehoord? Vraag het maar eens aan
Gerrit, die komt overal in de wereld
en die zal het we weten".
„Is dat erg?" Ze keek hem nieuws
gierig aan.
„Welnee, niets is erg. Alleen erg is
het feit, dat ik geen laars met je op
schiet".
Ze zuchtte. „Daar begint meneer al
weer". Ze stond op. „Ik moet naar
huis, anders begrijpen ze niet, waar ik
blijf. Nou, u weet het. Ik vind u heus
niet onsympathiek. Maar ik ben niet
voor u, als u daarover nu eens goed
nadacht?"
Hij knikte. „Ik kom nog wel eens
horen, hoe het met Gerrit gaat. Doe
Ze stond voor hem en keek hoofd-
hem maar de groeten",
schuddend op hem neer. „Ik doe niks".
Nog eens keek ze en toen hurkte ze
een ogenblik voor hem neer. „Toe, me
neer, weest u nu verstandig. Probeer
het te begrijpen. Dacht u, dat ik dit
alles zo prettig vind?"
(Wordt vervolgd)