Cjrom "Zwartrjexeh in het harL
Op Texel is het ideaal wandelen
Avondvierdaagse voor vierde keer ;groot succes
■EEraRESEr- asssiaffiKiaKESsiaBEr'
Expositie trok meer
dan vijfduizend
toeschouwers
met been in
gips
Echtpaar De Ridder-van Vliet viert
morgen diamanten huwelijksjubileum
.1 S
Hedenavond
Johnny Lion komt
Man was vermaard
stroper en jutter
DINSDAG 16 JUNI 1964
TEXELSE
77e JAARGANG No. 7869
COURANT
Uitgave N.V. v.b. Langeveld de RooU
Boek-, Kantoorboek- en Fotohandel
Handelsdrukkerij
Den Burg, Texel - Postbus 11 Tel. 2058
/sa
Verschijnt dinsdags en vrfldaga.
Bank: Rotterdamse Bank; Coöp. Boerenleen
bank. Postgiro 652. Abonn.pr. ƒ2,65 p. kwart,
-f 30 ct. incasso. Advertenties: familieberichten
14 ct. p. mm.; andere advert. 12 ct. p. mm.
Voor de vierde maal is de avondvierdaagse gelopen. Evenals de vorige
jaren heeft de wandelmars een bijzonder succesvol verloop gehad. Meer dan
930 sportieve Texelaars hebben hun beste beentje voorgezet. Evenals de vo
rige jaren was het overgrote deel van de deelnemers jonger dan veertien
jaar. Er waren slechts 350 ouderen en het merendeel daarvan was jonger
dan 21 jaar. Veel jeugd dus in de Texelse avondvierdaagse. Het is enigs
zins teleurstellend, dat juist de ouderen, die voor het verbeteren van hun
conditie eigenlijk elke dag een stuk zouden moeten lopen, niet bijzonder en
thousiast zijn voor de vierdaagse avondwandeling. Maar er zijn tekenen, die
er op wijzen dat dit in de toekomst anders wordt. Steeds meer wordt men
zich op het auto-rijke Texel bewust van de noodzaak om enige extra
lichaamsbeweging te nemen. In de gelederen van de wandelaars wordt het
goede voorbeeld al gegeven.
Donderdagavond zijn de zegevierende
scharen weer Den Burg ingetrokken,
voorafgegaan door alle Texelse muziek
korpsen en drumbands. De zegetocht
eindigde in de Wezentuin. waar de oud
ste wandelaars in de bloemetjes werden
gezet en de anderen gloedvol werden
toegesproken door de organisatoren.
Geschiedenis
Het initiatief tot de oprichting van
een wandelclub namen indertijd de ka
pelaans Tuijn en Suidgeest. De opge
richte vereniging „Het Gouden Boltje"
werd echter geen katholieke aangele
genheid (sommigen meenden dat men
kon spreken van het geel-witte boltje!)
maar kreeg een brede opzet. Het werd
een Texelse wandelsportvereniging,
waarbij ieder zich kon aansluiten.
Dankbaar maakte men in de begintijd
gebruik van de ervaringen van anderen,
in dit geval Den Helder. De eerste
avondvierdaagse werd dan ook onder
auspiciën van de Helderse vereniging
gelopen. Omdat de Texelse vereniging
nog niet bij haar bondsorganisatie was
aangesloten, kon men zelfstandig niets
organiseren. Een jaar later zocht men
echter contact met de Koninklijke Ne
derlandse Bond voor Lichamelijke Op
voeding, de KNBVLO, die o.a de be
kende vierdaagse wandelmarsen te Nij
megen houdt „Het gouden boltje" be
gon zelfstandig te organiseren Er kwa
men meerdere marsen.
Succesvolle tochten
De Vogelwandeltochten werden ge
houden, oorspronkelijk in samenwer
king met Den Helder en tochten werden
georganiseerd ten bate van de actie
„10 x 10" en „Het Dorp". Onder de
sterkste wandelaars leefde de wens om
een tocht rond Texel te lopen in één
dag. Door technische omstandigheden
bleek dit niet mogelijk, zodat het een
zeven-dorpentocht werd. Aan deze on
derneming bewaren de wandelaars bij
zondere herinneringen De 50 kilometer
lange tocht was door de gestaag neer
vallende regen bepaald geen prettig
kuiertje geworden. De helft viel dan
ook uit en dat was geen schande. Door
dat kapelaans veelvuldig overgeplaatst
plegen te worden, heeft de vereniging
al heel wat bestuurswijzigingen meege
maakt Op het ogenblik maken de heer
C. P. Laan (voorzitter), mevr. Keesom-
Karsten en de dames G. Grisnich, M.
Visser en T. van Sambeek er deel van
uit. Zeer belangrijk is ook de bereid
willige medewerking van de contro
leurs, de heren A. van Sambeek, R.
Boom, A. van der Meulen en A. de Wilt.
die hun drukke taak vaak vervullen
met behulp van hun echtgenotes.
„Willen is kunnen"
De naam van onze recreatieconsulent,
de heer J. M. de Vries, noemden we
nog niet. Hij is een enthousiast bevor
deraar van de wandelmarsen. Niet al
leen om het lichamelijk, sportieve ele
ment ervan, maar vooral om het gees
telijk vormende effekt dat uitgaat van
het gezamenlijk met elkaar optrekken
door de prachtige landschappen van
Texel. Texel is een wandelsportgebied
bij uitnemendheid. Wanneer de rechte
polderwegen worden vermeden, is elke
weg een ideale wandelweg met e°n
telkemp ;visKficaitfrp omgeving? IJoh ".vcai<-
delen wordt op Texel nooit „vervelend"
en zelfs hebben verschillende jonge
Texelaars hun eigen eiland eerst op
deze wijze leren kennen. Daarbij is
vooral op de tweede en derde avond de
wil om door te zetten van belang. Hoe
wel de avondvierdaagse met zwaar ge
noemd kan worden, is de verleiding
voor de ongetrainden om er de brui aan
te geven soms groot. Niettemin blijft
het aantal uitvallers klein. Doordat
lang niet het uiterste gevergd wordt,
hebben ook de ijverige Rode Kruis-
helpsters het niet bijzonder druk.
Oudsten gehuldigd
In de Wezentuin verwelkomde kape
laan IJ. C Tuijn, die nog steeds bij de
organisatie is betrokken, ondanks het
feit, dat hij enige tijd geleden voor
voorzittersfunctie aan de heer Laan
Controle. Zowel bij aankomst als
vertrek van de wandelaars bij de start
en finishplaats in de Wezentuin had
den de orqanisatoren de handen vol.
Hechts de heer M. de Vries met zijn
echtqenote. In het midden kapelaan
IJ. C. Tuyn.
De tentoonstelling „Texel telt mee",
die zaterdag haar deuren heeft gesloten,
is bezocht door meer dan 5000 perso
nen. Het getal is niet precies bekend,
omdat een vrij groot aantal baarddra-
gers gebruik heeft gemaakt van de mo
gelijkheid om de expositie gratis te be
zoeken, waardoor zij niet werden gere
gistreerd. Er werden 4966 kaartjes ver
kocht. Onder de bezoekers bevonden
zich 405 scholieren in klasseverband,
640 kinderen en 3883 volwassenen. Er
werden 38 zg doorlopende kaarten ver
kocht. Het drukst was de zaterdag toen
1730 personen de expostie bezochten.
Het rustigst was de openingsdag: 689
personen. Donderdag en vrijdag werden
respektievelijk 1303 en 1244 personen
geteld Vooral donderdag werd „Texel
telt mee" door scholieren bezocht. De
Landbouwhuishoudschool, de RHBS en
dip jJLS'TXrlrool1 ooumdeir eter groep van»
337 personen.
Daar qaan ze, de doorzetters! Deze
plaat maakten wij voriqe week op de
Hoqeberq, onqetwijleld een der mooi
ste delen van de route.
overdroeg, de toegestroomde en met
bloemen beladen wandelaars. Speciaal
feliciteerde hij de oudste deelnemers
aan de avondvierdaagse 1964, de 63-
jarige heer C. Merkx, mevrouw Maas
en het echtpaar Laan. Staande in de
muzieknis kregen zij een geweldige
ovatie. De drumband „Margaretha Sin
clair" bracht een stuk muziek ten ge
hore, waarna de nieuwe voorzitter van
„Het Gouden Boltje", de heer Laan. het
woord nam. Hij noemde de groepen, die
in aanmerking komen voor de groeps-
medaille en stelde vast dat de avond
vierdaagse dit jaar onder gunstiger om
standigheden is gelopen dan ooit tevo
ren. De derde dag leek het er op dat de
regen moeilijkheden zou veroorzaken,
maar de bui dreef letterlijk over. Hij
dankte zijn voorganger, kapelaan Tuijn.,
voor zijn inspanningen voor deze mars
en toonde zich ook erkentelijk jegens
de fa. J. de Wit, die alle wandelaars van
een flesje limonade had voorzien.
Voorts betrok hij in zijn dankwoord de
E.H.B.O.-dames, de vrijwillige andere
helpsters, de muziekkorpsen, de politie
en alle anderen voor hun onmisbare
hulp. De bijeenkomst in het park werd
traditioneel besloten met het spelen en
zingen van het Wilhelmus.
Het teenager-idool Johnny Lion, die
met de Jumping Jewels een toernee
door Malakka en Pakistan maakte,
kwam gisteren op Schiphol aan met een
been in het gips. Dat was het gevolg
van een ongelukje, dat hem bij een op
treden in Singapore overkwam. Hij viel
van drie meter hoogte naar beneden,
waardoor hij enkele been- en armspie
ren heeft gescheurd. Deze pijnlijke han
dicap stond echter het vervolgen van
zijn toernec niet in de weg. Vanavond
worden de gewonde Johnny en zijn
Jumping Jewels op Texel verwacht,
waar zij in de grote tentoonstellingshal
meewerken aan de door Herman Stok
gepresenteerde teenagershow. Kaarten
voor de avond zijn nog in beperkte hoe
veelheid verkrijgbaar bij de VVV-kan-
toren.
CONSULTATIEBUREAU VOOR
ZUIGELINGEN
Woensdag 17 juni worden de moeders
vcmi Tudofxihildi zev Dcev Rung' -.VHT.VQohb
van 14.00 - 16.30 uur.
Ondanks het leit, dat de heer A. de
Ridder op 10 november 88 wordt, den
ken hij en zijn al even krasse vrouw
er qeen oqenbhk over om in een be
jaardenhuis te qaan wonen. Liever
blijven ze vrij, zeltstandiq en avontuur
lijk zoals hun hele leven is qeweesi.
De Ridder en zijn vrouw, mevr. P. de
Hiader-van Vliet wonen aan ook bij
zonder tevreden in hun eenzaam gele-
qen huisje ergen in het Koqerveld. Als
we de levensgeschiedenis van het
tweetal horen, begrijpen we dat ze het
liever alleen moeilijk zouden hebben,
dan gemakkelijk onder de zorgen van
anderen.
Wanneer we jubilerende bejaarde
echtparen volgens de traditie fotografe
ren en interviewen is dat altijd een
spannende onderneming. Meestal willen
de betrokkenen met in de krant („hèéle
gaar niet nodig") en zijn evenmin bereid
veel over hun verleden uit de doeken
te doen. Met enige zachte drang lukt
het tenslotte meestal, maar vaak ook
niet. Bij het echtpaar De Ridder-van
Vliet hebben we voorbeeldige medewer
king ondervonden. „Zestig jaar ge
trouwd 't is een mensenleeftijd.
Daar kan je dankbaar voor wezen!"
merkte mevrouw De Ridder terecht op
en ze nam haar man mee naar het
keukentje om zijn haar in fatsoen te
brengen. Een ogenblik later klikte de
sluiter. Klaar!
Vader De Ridder kan uren vertellen.
Hij heeft dan ook een leven achter zich,
waar weinigen op kunnen terugzien.
Keihard was het, maar avontuurlijk en
vrij.
Schutter
Als jutter en stroper was De Rid
der vermaard. Hij begon er al vroeg
mee. Als 8-jarig jongetje leerde hij de
fijne knepen van zijn vader en kon al
gauw met een jachtgeweer omgaan.
Het gevolg was dat hij bij het vervul
len van zijn dienstplicht grote bewon
dering oogstte: de recruut boekte de
beste resultaten op de schietbaan. Hoe
wel De Ridder een Texelaar in hart en
nieren is en de duinen en stranden tot
op de laatste vierkante meter heeft ver
kend, is hij geboren in Wieringerwaard.
Maar toen hij met zijn vader naar Texel
kwam, was hij de luiers nog niet ont
wassen. De eerste tijd woonde het ge
zin aan de Hoofdweg in Eierland, later
gingen de De Ridders naar De Koog.
Naar school gaan deed de jonge stroper
als hij er tijd voor had. En hij had het
druk, zodat hij in de loop der jaren in
tatGd' micsohion' oom jcco :n> do- ixihooh-
b anken zat.
Analfabeet
Het gevolg is dat De Ridder lezen
noch schrijven kan. Hij is misschien de
enige analfabeet op Texel! Maar daar
door heeft hij extra veel tijd om te ver
tellen over zijn spannende belevenissen
op het strand en in de duinen, maar
ook over de lotgevallen bij de uitoefe
ning van zijn cgenlijke beroep: boer.
Hij vertelt hoe hij in de oorlog een
paard kocht, dat, nadat het was inge
spannen, op hol sloeg. De Ridder viel
van de kar en kwam onder een der
wielen terecht. Het heeft jaren geduurd,
voordat de gekneusde heup was her
steld Zelfs nu heeft hij er af en toe nog
last van.. Bij een ander ongeluk brak
hij in eén keer zeven ribben en eens
tijdens het jutten verdronk hij bijna in
de Slufter. „Ik zag over het water een
berg hout op het strand liggen en ik
liep ei recht op af, dwars door de geul.
Maar het was diep en het water stroom
de zo hard dat ik werd meegesleurd.
Het was een wonder, dat ik de kant toch
nog bereikte!"
Hard bestaan
Moeder De Ridder (79) is geboren en
getogen in De Koog. „Als rijke boeren
dochter?" informeren we. Ze lacht dat
het schatert. „Nee hoor, we waren maar
schooiers, arbeiderskinderen. Mijn va
der verdiende 80 cent per dag en daar
moesten we met ons tienen van leven".
Mevrouw De Ridder heeft de lagere
school wél doorlopen, maar buiten de
schooluren moest ze aanpakken. In De
Koog ontmoette ze ook haar stoere
echtgenoot, die direkt veel voelde voor
de vrouw die van aanpakken wist en
bereid was het ruige bestaan met
hem te delen. Ze trouwden. Er kwamen
2 kinderen, waarvan er een overleed.
De andere maakt het goed en woont met
zijn gezin ook in het Kogerveld, onge
veer 150 meter dichter bij de openbare
weg, maar aan hetzelfde oude wagen
pad.
Morgen is het precies 60 jaar geleden,
dat de twee elkaar eeuwig trouw zwo
ren. Een diamanten feest
PUBLIEK HOUDT ZICII CORRECT
AAN MAXIMUMSNELHEID
De Texelaars en vreemdelingen blij
ken zich in het algemeen uitstekend te
houden aan het gebod om op Texel niet
harder dan 80 km. per uur te rijden
Dit is de conclusie van de Rijkspolitie
na een aantal controles, o.a. aan de
Pontweg. Met behulp van een ingenieus
apparaat kan een overtreding onmid
dellijk worden geconstateerd. Slechts
enkele automobilisten werden aange
houden In één geval bleek dat de be-
waalmaan dat.
zijn snelheidsmeter niet deugde.
