RENTE TOT 4% De vierde dag Bij de NiviD is het goed sparen De dief van Den Hoorn gegrepen BRIGADIER PIET EN DE SEMI-PROF Misdaad en straf in Texel verleden (XV) Over veilig verkeer: Veiligheidsgordels noodzakelijk NEDERLANDSCHE MIDDENSTANDSBANK De bank waar u zich thuis voelt! Het is al weer enkele jaren geleden, dat de dief van Den Hoorn voor het laatst van zich deed spreken. Toen ver schenen er telkens berichten dat deze raadselachtige figuur, misbruik makend van de sfeer van vertrouwen in de dorpsgemeenschap, opnieuw zijn slag had geslagen. Wie ook de dader ge weest mag zijn, hij of zij heeft al heel wat voorgangsters gehad. Als de eeuwenoude traditie is voortgezet, is het beslist een vrouw geweest. Hoornder mannen konden hun naar het misdadige en avontuurlijke neigende drijfveren in het strandjutten botvieren en vergrepen zich een enkele schapendief uitge zonderd niet aan de eigendommen van hun dorpsgenoten. U 1 ITifflf! 11 Barnde Pietertje Voordat Dirk Jansz Knaap op 7 janu ari 1774 met zijn vrouw bij zijn vader het middagmaal ging gebruiken, had hij zijn huis in Den Hoorn goed afgesloten. Bij zijn terugkeer zag hij tot zijn schrik een raampje openstaan en zijn bange vermoedens werden tot zekerheid toen hij in huis Aaltje Alberts, de jonge dochter van Albert Brouwer aantrof. Het meisje trachtte hem wijs te maken, dat zij was binnengekomen om een handjevol aan haar beloofde uien te halen, maar Knaap nam met deze uit vlucht geen genoegen. Voor het huis liep Aaltjes moeder Pietertje Pieters, in de wandeling genaamd Barnde Pie tertje, heen en weer, en het viel op, dat zij iets in haar schort verborgen hield. Daaruit kwam o.a. twee roodachtige doeken, een schortedoek, wat boter en een stuk van een corente bol te voor schijn. Barnde Pietertje gaf de gestolen goederen gewillig aan Knaap terug. Tegen beide vrouwen was al eerder verdenking van diefstal gerezen en de schout vond dat er nu maar eens straffe maatregelen moesten worden genomen. Burgemeesters en schepenen waren het daar echter niet mee eens. Eenstemmig oordeelden zij, dat het door de schout mr. Comelis Binkhorst (de opvolger van Huijdecoper) verzamelde bewijsmate riaal onvoldoende was voor strafver volging. Waarschijnlijk dankten de vrouwen hun vrijheid slechts aan de onbekwaamheid van de schout. Aaltje Brouwer is later nog huishoudster ge weest bij Arend van Brederode, de handelaar die in 1805 wegens diefstal van een schaap tot tien jaar tuchthuis straf werd veroordeeld. Alleen op zondag Op 7 februari 1796 werd schout mr. C. Th Elout door enkele Hoornders gewaarschuwd, dat Soutje Oomes. de weduwe van Willem de Waard, goede ren had gestolen uit het huis van Impje Klok, weduwe van Cornelis Oomes, bij zijn leven een welgesteld schipper. Toen de schout met president-schepen Gerrit Kooijman en de schepen van Den Hoorn Jacob Boon bij het huis van Soutje aankwam, was de bewoonster al gevlo gen, maar haar 17-jarige dochter Trijn tje bekende dat zij zich mede aan de diefstallen had schuldig gemaakt. Het bleek dat moeder en dochter op drie achtereenvolgende zondagen het bedde- goed van een onbeslapen bed hadden weggesleept. De buit van de laatste zondag, een beddepeuling, was al aan de vrouw van Arie Koopman verkocht. Drie dekens (twee wollen en 1 cattoe- nen) een kussen en een sloop waren te recht gekomen bij Antje Machiels Krie- keboom, de vrouw van Dirk Drijver, en Soutje Luijts, de vrouw van Volkert Boon. Trijntje de Waard werd direct ge arresteerd en haar moeder kon worden opgespoord in Den Helder, waar zij zich onder de naam Stijntje Aries schuil hield. Armoede was kennelijk de drijf veer tot de diefstal geweest. Soutje Oomes verdiende de kost in het Hoorn- der spinhuis, een instelling die was op gericht voor werkverschaffing en in dustrialisatie in het door het verval van de scheepvaart zwaar getroffen dorp (Men leze voor dit spinhuis Van der Vlis, blz 185) Zij beschouwde haar da den niet als diefstal, maar als het ne men van een voorschot op de erfenis, die zij in de toekomst van Impje Klol^ hoopte te ontvangen. Trijntje zei dat ze in geen twee dagen te eten had gehad; van tante Impje kon ze nog geen dub beltje loskrijgen. Tegen beide vrouwen eiste de schout geseling, brandmerking en eeuwige verbanning. Ook het vonnis, geseling en verbanning voor de tijd van twaalf jaar, luidde voor moeder en dochter gelijk. Toch heeft Impje Klok haar nicht niet onterfd. Toen zij in 1799 overleed, deelde ook Soutje Pieters Omes in de nalatenschap. Soutje zat toen als ban nelinge in het buitenland en daarom werd het lid van het Comité van Justi tie Willem Keijzer aangewezen om haar financiële belangen te behartigen. Aardappelen Tien jaar later opereerde er in Den Hoorn opnieuw een moeder-en-dochter- team. Hendrik Wilner merkte dat er telkens aardappels van zijn land ver dwenen. Zijn zoon Jan besloot daarom 's avonds eens een oogje in het zeil te houden. Twee nachten waakte 'hij tevergeefs, maar toen hij de derde dag Er zijn automobilisten, die, wanneer zij op vakantie gaan, zichzelf en hun voertuig uitrusten met de meest uiteenlopende attributen zoals gemakke lijke schoenen, een ruggesteuntje tegen pijn van het lange zitten, een leuk bloemvaasje voor tegen de voorruit, een magnetische sigarettenctui voor op het dashboard, wie weet een mascotte voor de achterruit, een transistorradio tegen de verveling van de lange ritten, een speciale steun voor de nek van de passagier, enz. enz. Op zichzelf steekt daar helemaal geen kwaad in dit soort artikelen kunnen de reis inderdaad in vele opzichten veraangenamen, zij het ook, dat mascottes het zicht nogal gevaarlijk kunnen hinderen. Maar toch dringt het Verbond voor Veilig Verkeer er tijdens deze zomer maanden bij de automobilisten-vakantiegangers op aan om wellicht in plaats van of in elk geval naóst al deze nogal luxueuse attributen voor de auto iets aan te schaffen, waarvan men niet alleen op de vakantierit, maar ook daarna veel plezier zal hebben; iets, dat eigenlijk een dringende noodzaak is in de wagen van iedere automobilist met gevoel voor verantwoording veiligheids gordels. Gordels, die de chauffeur en vooral de passagiers naast hem en achter hem kunnen beschermen tegen zware verwondingen of wie weet zelfs tegen de dood ten gevolge van ongelukken. Zware verwondingen, die mogelijk de dood tengevolge hebben, ontstaan bij verkeersongelukken veelal, doordat de inzittenden van het voertuig bij een plotselinge botsing, bij hevig afremmen of bij over de kop slaan, uit de wagen worden geslingerd of tegen harde, scherpe voorwerpen in het interieur van de auto worden gedrukt. Een veilig heidsgordel met een zekere elasticiteit, die het lichaam kan tegenhouden in de met Pieter Jansz Kunst naar het land ging, deed hij bij het schapenhok een goede vangst: de 52-jarige Grietje Theunis. weduwe van Pieter Snel, en haar 17-jarige dochter Pietertje. De vrouwen hadden al een paar struiken gerooid. Juist toen Pietertje riep: „Hier mem heb ik een dikke stam, dat zit rijkelijk aan", werden zij door de beide jongemannen betrapt en opgebracht naar het huis van Hendrik Wilner, maar vervolgens weer losgelaten. Martinus Langeveld wilde de aard appeldieveggen met zomaar laten lopen „daar dat egter zaken zijn die in een land, alwaar Justitie Vigeerd niet kun nen worden geleeden, en vooral op de-, zen Eilande, alwaar het berooven van Veld en ThuinVrugten maar al te Veel in Zwang gaat". De schepenen besloten dat het maaltje aardappels met 8 dagen water en brood moest worden geboet. Grietje Theunis en haar dochter moes ten het ook van de inkomsten uit het werk in het spinhuis hebben. De aard appel was in die tijd nog niet zo lang inheems, pas na 1750 is de verbouw goed op gang gekomen. Op Texel trof fen wij de eerste exemplaren omstreeks 1785 aan. Aangenomen mag worden, dat deze nuttige veldvrucht in de ma gere jaren van de Franse tijd velen voor de hongerdood heeft behoed. J. S. M D. plotselinge beweging naar voren of die het lichaam in elk geval binnen de wa gen houdt, kan in de meeste gevallen verwondingen voorkomen of deze in elk geval in hoge mate verzachten. Het is wetenschappelijk vastgesteld, dat ge bruik van veiligheidsgordels het risico van dodelijke verwondingen vermindert met 60 - 70°/o. Het Verbond voor Veilig Verkeer acht het daarom de plicht van iedere auto mobilist om zowel op de bestuurders plaats als op de plaatsen van de passa giers op de voor- en achterband van de wagen veiligheidsgordels aan te bren gen van een type, dat is voorzien van het oranje goedkeuringsmerk van het RAI-TNO Instituut te Delft. Het be hoeft nauwelijks uitleg, dat deugdelijke veiligheidsgordels de voorrang dienen te hebben op andere accessoires, hoe nuttig en aangenaam deze andere ac cessoires ook mogen zijn. Wanneer men zijn wagen voorziet van veiligheidsgor dels, kan men normaal gesproken met een gerust hart op reis gaan, heeft men bij wijze van spreken een gedeeltelijke levensverzekering afgesloten. Er zijn zelfs landen, waarin de levensverzeke ringsmaatschappijen lagere reisverzeke- nngspremies berekenen, wanneer de verzekerde zijn auto heeft uitgerust met veiligheidsgordels. Zegt dat niet genoeg? Verbond voor Veilig Verkeer. TEXELAARS ZAGEN HOE KONINGIN ENKEL VERSTUIKTE Zoals bekend werd de vorige week dinsdag te Den Helder aan de onderzee- dienst van de Kon. Marine het vaandel uitgereikt door H.M de Koningin Hare Majesteit bewaarde aan deze dag een pijnlijke herinnering, want toen ze 's morgens de kazerne verliet, bleef zij met haar naaldhak tussen twee tegels zitten, ten gevolge waarvan ze haar enkele verstuikte. Mevrouw R. T. van der Werf, Everstekoog, kon ons precies vertellen hoe het gébeurde, want zij was met haar echtgenoot als enige Texelaars uitgenodigd deze feestelijke dag te Den Helder mee te maken. De uitnodiging hield verband met het feit, dat een broer van de heer Van der Werf die bij de Mariniers diende, in de oorlog in het Skagerrak is omgekomen. GEVONDEN EN VERLOREN VOORWERPEN tot 15 juli 1964 Gevonden te Den Burg: verrekijker; bril; broche doublé voorstellende olifantje; donker blauwe zwembroek en gekleurde badhanddoek, grijs, geel en blauw; tabaksdoosje; twee sleutels aan kettinkje met blauw poppetje; doosje met chocolade; zilveren ketting, kleine schakels met bedeltje; mosgroene shawl; witte plastic fietspomp; een sleuteltje; portemonnee inh. ƒ5,wit kindervest Draion; kinderportemon nee „Milan' inh. ƒ1,40; een paar dames handschoenen, zwart, in rechter handschoen letter L.; zwarte damesknipportemonnee met plastic rand aan de bovenkant, inh. ƒ5, grijsgroene kinderportemonnee inh. ƒ3,02; zil veren ketting; beigeachtige oude damesporte- monnee inh. ƒ11,34; bril met donkergrijs mon tuur in bruin plastic étui, afkomstig uit Hil versum; plastic kinderportemonnectje met knipsluiting inh. 3 guldens en een stuiver; damespolshorloge, ronde kast, merk Cimier, anti-magnetic, goudkleurig met witte lederen band; zonnekap fototoestel; twee wollen de kens; bruin kinderportemonneetje; twee Duitse rijbewijzen, een ervan is ten name van Gerlind Biezer; tas inh. kinderzwembroekje; hazewind hond wit, gelig: zwarte dameshandschoen, rechter, soort kant! vrij nieuw zwart herenrij wiel, merk Stokvis, type Tourist met complete lichtinstallatie en grijze snelbinders; lichtblauw meisjesrijwiel, merk Falcon; rood rijwiel met hulpmotor Batavus Bilonet; Rijwiel met hulp motor Solex, motorno. 255633; rijwiel met hulpmotor Kaptein AV 31950-49196; blauw herenrijwiel met witte spatborden, geen baga gedrager Verloren te Den Burg: witte vierkante sjaal met groene noppen; rose dekentje voor kin derwagen met franjes; scootersleutel no. 552210; zwarte regenbroek, voering grijsrood geblokt; maisgeel windjack met capuchon en ritssluiting, jongensmaat; witte damesknippor temonnee inh. ƒ1,50; donkerrood meisjes- gymnasüekpakje, met naam in de hals Tine de Vries; witte haarclip; herenpolshorloge merk Prisma met metalen bank; rode lederen porte monnee met motief inh. ƒ13,gouden ring met rode steen (robijn) met inscriptie Mamma 1956; damespolshorloge goudkleurig met rek- band, achterzijde kast gemerkt D.S.; porte feuille inh. 25,en rijbewijs; twee briefjes a 25,en 3 briefjes a ƒ10,blauwe bad tas inh bruine pop, fietspompje van brom fiets; kinderportemonnee met drukknoopslui ting kl brum, inh. ƒ2,50; donkerblauwe heren- zwembroek met binnenbroekje en wit koordje; Ronson aansteker blank metaal met inscriptie A. Beekman, rode étui, inh. potloden en ball point, hcrcnpolshorloge, merk onbekend met zwart bandje, ancker, 17 rubis en anti-shock; vierkant double damespolshorloge met fixoflcx bandje; wit vest; lichtblauw vest, merk Setter Set, zonder kraag; zilveren armband, grote schakels; groen-blauwe mcisjesblouse met een zakje met knoop, gouden armband 4 robijnen in het slot op balkje; dubbele bruinlederen fietstas; een paar grijze sokken; kinderporte monnee rood, inh ƒ7,grijze plastic regen jas in étui; grijs-blauw jongensjack met witte rand; bedelarmband met vier bedeltjes; witte poes met grote bruine vlekken; zwart heren- rijwiel met aluminium kettingkast en Gazelle zadel; zwart herenrijwicl, Gazelle, op voor spatbord opschrift Jan Agter; herenrijwicl merk Batavus; blauw jongensrijwiel met gele spat borden, zonder lamp; zwart damesrijwiel, hoog model, zonder lamp; zwart damesrijwiel, ver lichting defect en zwarte kettingkast, geen slot; blauwgroen herenrijwiel met witte spatborden, geen bagagedrager lichtgekleurde banden. 71. Natuurlijk is het nog aan niemands aandacht ontschoten, dat er koelwagen aan deze trein gekoppeld zat, die een uiterst kostbare inhoud had, te weten ene Karei Kleuntjes, alsmede twee Ita lianen met sportpetten en dikke jassen. Deze twee schavuiten hadden natuur lijk óók wel gemerkt, dat er iets aan het handje was. Zij hadden geweer- en kanonschoten gehoord, om nog maar niet eens te spreken van het krijgshaf tige oorlogsgebrul, dat de dappere Sla vonische landmacht had doen weer klinken. FEUILLETON door H van Ornme. 18. Dokter van Asselt leunde achterover en keek het raam uit. Voorzichtig rijn woorden kiezende, antwoordde hij: „De medische wetenschap is als iedere an dere wetenschap; men zoekt, neemt proeven, vindt uit en schrijdt verder. Door vergelijkende studies van bepaalde ziektegevallen, proefnemingen en het benutten van nieuwe geneesmiddelen, slaagt men er op een gegeven moment in een ziekte met succes te bestrijden, waarvoor eerder misschien geen kruid gewassen was. Wat de kwaal van onze vriend betreft, we hebben onze diagnose gesteld. In aanmerking nemende, dat deze man ruim 81 jaar is, weten we, dat hij nog maar een gering percentage weerstandsvermogen heeft ten opzichte bijvoorbeeld van iemand, die 40 jaar oud is. Dit is ook al geen wet van Me den en Perzen, want voor alles rijn uit zonderingen. De kwaal, de ziekte, waar aan hij lijdt, is niet meer te stuiten. Met de geneesmiddelen, die ons ter be schikking staan, kunnen we hoogstens het vernielingsproces in de weefsels vertragen. Naar mijn bescheiden mening met succes. Zijn kwaal laat ik het zo maar noemen openbaarde zich zes jaar geleden. Dat wil zeggen: toen werd die geconstateerd. En al spoedig wisten wij, dat genezing niet meer mogelijk was. Voor een deel als gevolg van zijn hoge leeftijd. Hij heeft enige tijd in een ziekenhuis gelegen en toen men precies „Sapperlotimente!" zei blokjas Dia- volo, „Credo ne esto uno bello!" Wij vertalen dit even kwiek en gaan blij verder in de wetenschap, dat dit bete kent: sapperloot, ik geloof, dat er een oorlog is uitgebroken! „Tu es crancioro!" sprak toen snorre- mans, alias Angelico, „Io novo certa- mente quaesunto Karei Kleuntjesl Si si!" Natuurlijk schrok dikke Diavolo, toen zijn handlanger zei, dat ze vast naar Karei Kleuntjes zochten. Ze waren nu al zó dicht bij Italië. Zou alles op het wist, wat hem mankeerde, wat nog ge daan kon worden om de riekte zo goed mogelijk te bestrijden en dit was tenslotte het voornaamste dat een al gehele bestrijding met een positief re sultaat tot de onmogelijkheden behoor de, liet men hem weer naar huis gaan en werd het mijn taak hem zoveel mo gelijk te helpen. Sindsdien heb ik hem regelmatig onder controle gehouden. Ik zag hem verder aftakelen: geen wande lingen meer buiten, laat op en vroeg naar bed en tenslotte helemaal niet meer op. We gaven hem toen twee, hoogstens drie jaar. Dat is nu ruim vijf jaar geleden. In dit opzicht hebben we ons dus vergist. Nu zeg ik: hij is een man van de dag. Maar zijn geest is nog glashelder en al klinkt dit paradoxaal hij is nog vol leven. Volgens onze wetenschap kan hij nog weken leven, mogelijk zelfs nog enkele maanden. Daar staat tegenover, dat hij ook mor gen, of volgende week plotseling kan sterven. Trouw je met hem, dan zal dit nauwelijks enige invloed uitoefenen. Ik zie daartoe geen enkele aanleiding. Maar alweer, het staat helemaal niet vast. dat een dergelijk besluit van enige invloed zal zijn op versnelling van zijn dood. Dit zijn dingen, die wij niet kun nen bezien. Veel zal ook afhangen van jou. Zoals jij hem tot nu toe verzorgd hebt, help je mee zijn leven verlengen. Dus, om nu maar een concreet ant woord te geven: een eventueel huwelijk verlengd zijn leven niet, maar het zal zijn laatste levensdagen, weken of mo gelijk maanden wel blij der maken. Mis schien zelfs zal hij gelukkiger zijn". Na enige tijd zei Akke zacht: „Ik be grijp hieruit, dat uw advies is: doe het. U ziet dus geen enkel bezwaar? Medisch laatste nippertje nog mis gaan? Doch nóg groter werd de schrik van de twee mensenrovers, toen de trein eventjes stopte, om onmiddellijk daarna weer zachtjes achteruit te rijden. „Goeie help, ze gaan ons op een zijspoor ran geren!" riep dikke blokjas uit. Voor zichtig glurden de twee schavuiten uit de deur van de koelwagen naar buiten, welke deur ze op een klein kiertje had den geopend. Daar zagen ze Pepi Zu- gentapperl staan, die wederom trachtte de wissel om te gooien. Bovendien lie pen er ook enige, grimmig kijkende soldaten rond niet? Ethisch evenmin? Enne.juri disch?" Hij schudde lachend zijn hoofd. „Het laatste natuurlijk zo wie zo niet. Als je met hem trouwt, is je huwelijk volko men rechtsgeldig. Ethische bezwaren? Een oude man, die op rijn ziekbed ligt, dat weldra zijn sterfbed wordt, geluk kig maken? Vertel mij eens, wat voor ethische bezwaren zijn daar tegen te vinden? En medisch niet het minst". Ze knikte. „Ik zal er over nadenken". Hij stond op, bleef even voor het meisje staan en klopte haar toen zacht op de schouder. „Heel verstandig, meis je. Maar denk er om: hij is een man van de dag. Denk er niet te lang over. Morgen of overmorgen kan het reeds te laat zijn". 's Middags had Akke nog een lang gesprek met haar moeder, doch ook deze had geen overwegende bezwaren. Om kwart over drie maakte ze hem wakker en zette de thee voor hem neer. Hij keek haar aan en glimlachte. „En wat hebben je raadgevers je geadvi seerd?" Ze keek hem met grote ogen aan. „Hoe weet u, dat...." „Kom nu, ik zal Akke Feenstra on derhand niet kennen. Die gaat, als echte Friezin niet over één nacht ijs. Ik had trouwens niet anders verwacht. In zo'n kwestie ben jij veel te serieus wellicht. Maar, dat is je goed recht". Ze boog zich over hem heen en leg de haar hand op zijn voorhoofd. „Ik moet er één nacht over slapen", ant woordde ze zacht. „Morgenochtend ver tel ik u mijn antwoord. Vindt u dit als tublieft niet erg. ,,Ik ga vannacht heerlijk van je dro men. Maar als het nee is, laat je me toch niet in de steeik, he?" Ze stond een pas van rijn bed met haar handen in de rij. „Ik dacht, dat u Akke Feenstra zo goed kende?" Hij knikte en begon thee te drinken. „Vanzelf. Nee, jij doet zoiets niet. We gaan vanavond weer een uurtje scha ken. Ik weet nu, hoe waardevol mijn dame is". HOOFDSTUK 11 Een pakje voor Akke Na een half doorwaakte nacht had Akke Feenstra haar besluit genomen. Om zes uur liep ze zacht naar beneden, zette water op het glas en sneed brood. Nadat ze thee gezet had, ging ze eten en stak daarna een sigaret op. Ze zette het ontbijt voor Rinske gereed en ont sloot de keukendeur, waarna ze er zich van overtuigde, dat alle bestellingen voor de leveranciers gereed lagen. Dat handelde Rinske straks wel verder af. Vervolgens maakte ze het ontbijt voor de zieke klaar Rinske was precies op tijd, begon te eten en maakte een babbeltje met Akke. Ze hielp de melkboer en de slager, ter wijl ze samen met Rinske groente en fruit uitzocht op de wagen van de groenteman. Om kwart voor negen schonk Akke thee in en ging met het blad de trap op. Met haar voet duwde ze de deur van de ziekenkamer open en keek in het lachende gezicht van de patient. „Bent u al wakker? Waarom hebt u dan niet gebeld?" „Waarom? Ik hoorde je beneden bezig en dacht: zo tegen negen uur zal ze wel komen". Ze zette het blad neer op de tafel en ging toen naar zijn bed. Gewoonte getrouw voelde ze even zijn pols, doch die klopte vrij regelmatig. Ze ging op de rand van zijn bed zitten en legde haar hand op zijn voorhoofd, dat klam was. Met haar zakdoek veegde ze over zijn hoofd en gezicht, waarna ze rijn kussens opschudde, zodat hij beter kwam te zitten. „Hoe is het?" Hij spreide zijn handen. „Ik voel me puik. Voor de verandering heb ik weer eens heerlijk geslapen, vrijwel aan één stuk. En dat doet me altijd goed. Dan voel ik me 's morgens prettig". „Nou, dan eerst maar eens eten, he?" Ze wilde opstaan, maar hij greep haar hand en keek haar vragend aan. „Ik heb een net antwoord gegeven op jouw vraag aan mij; Hoe is het. Nu vraag ik jou: Hoe is het?" Ze begon te kleuren en boog haar hoofd. Opnieuw streek ze hem over rijn hoofd en zacht antwoordde ze: „Ik mag u dit niet weigeren. Goed als u er nog prijs op stelt, wil ik uw vrouw worden". Hij bracht haar hand naar zijn mond en drukte er een kus op „Dank je, Akke, mijn voorgevoel heeft me dus niet bedrogen. En wees niet bang.tussen ons zal er verder niets veranderen. Ik zal je zelfs niet aanraken, als je dat niet wilt". (Wordt vervolgd) HOOG WATER Hoog water ter rede van Oudeschild 21 juli 5.40 en 18.06; 22 juli 6.38 en 18.59; 23 juli 7.28 en 19 46, 24 juli 8.18 en 20.32; 25 juli 9 01 en 21.14 Aan het strand ongeveer een uur eerder hoog water.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1964 | | pagina 4