RENTE TOT 4%
De vierde dag
Bij de NiviD is het
goed sparen
De dief van Den Hoorn gegrepen
BRIGADIER PIET EN DE SEMI-PROF
Misdaad en straf in Texel verleden (XV)
Over veilig verkeer:
Veiligheidsgordels noodzakelijk
NEDERLANDSCHE
MIDDENSTANDSBANK
De bank waar u zich thuis voelt!
Het is al weer enkele jaren geleden,
dat de dief van Den Hoorn voor het
laatst van zich deed spreken. Toen ver
schenen er telkens berichten dat deze
raadselachtige figuur, misbruik makend
van de sfeer van vertrouwen in de
dorpsgemeenschap, opnieuw zijn slag
had geslagen. Wie ook de dader ge
weest mag zijn, hij of zij heeft al heel
wat voorgangsters gehad. Als de
eeuwenoude traditie is voortgezet, is het
beslist een vrouw geweest. Hoornder
mannen konden hun naar het misdadige
en avontuurlijke neigende drijfveren in
het strandjutten botvieren en vergrepen
zich een enkele schapendief uitge
zonderd niet aan de eigendommen
van hun dorpsgenoten.
U 1 ITifflf! 11
Barnde Pietertje
Voordat Dirk Jansz Knaap op 7 janu
ari 1774 met zijn vrouw bij zijn vader
het middagmaal ging gebruiken, had hij
zijn huis in Den Hoorn goed afgesloten.
Bij zijn terugkeer zag hij tot zijn schrik
een raampje openstaan en zijn bange
vermoedens werden tot zekerheid toen
hij in huis Aaltje Alberts, de jonge
dochter van Albert Brouwer aantrof.
Het meisje trachtte hem wijs te maken,
dat zij was binnengekomen om een
handjevol aan haar beloofde uien te
halen, maar Knaap nam met deze uit
vlucht geen genoegen. Voor het huis
liep Aaltjes moeder Pietertje Pieters, in
de wandeling genaamd Barnde Pie
tertje, heen en weer, en het viel op, dat
zij iets in haar schort verborgen hield.
Daaruit kwam o.a. twee roodachtige
doeken, een schortedoek, wat boter en
een stuk van een corente bol te voor
schijn. Barnde Pietertje gaf de gestolen
goederen gewillig aan Knaap terug.
Tegen beide vrouwen was al eerder
verdenking van diefstal gerezen en de
schout vond dat er nu maar eens straffe
maatregelen moesten worden genomen.
Burgemeesters en schepenen waren het
daar echter niet mee eens. Eenstemmig
oordeelden zij, dat het door de schout
mr. Comelis Binkhorst (de opvolger van
Huijdecoper) verzamelde bewijsmate
riaal onvoldoende was voor strafver
volging. Waarschijnlijk dankten de
vrouwen hun vrijheid slechts aan de
onbekwaamheid van de schout. Aaltje
Brouwer is later nog huishoudster ge
weest bij Arend van Brederode, de
handelaar die in 1805 wegens diefstal
van een schaap tot tien jaar tuchthuis
straf werd veroordeeld.
Alleen op zondag
Op 7 februari 1796 werd schout mr.
C. Th Elout door enkele Hoornders
gewaarschuwd, dat Soutje Oomes. de
weduwe van Willem de Waard, goede
ren had gestolen uit het huis van Impje
Klok, weduwe van Cornelis Oomes, bij
zijn leven een welgesteld schipper. Toen
de schout met president-schepen Gerrit
Kooijman en de schepen van Den Hoorn
Jacob Boon bij het huis van Soutje
aankwam, was de bewoonster al gevlo
gen, maar haar 17-jarige dochter Trijn
tje bekende dat zij zich mede aan de
diefstallen had schuldig gemaakt. Het
bleek dat moeder en dochter op drie
achtereenvolgende zondagen het bedde-
goed van een onbeslapen bed hadden
weggesleept. De buit van de laatste
zondag, een beddepeuling, was al aan de
vrouw van Arie Koopman verkocht.
Drie dekens (twee wollen en 1 cattoe-
nen) een kussen en een sloop waren te
recht gekomen bij Antje Machiels Krie-
keboom, de vrouw van Dirk Drijver, en
Soutje Luijts, de vrouw van Volkert
Boon.
Trijntje de Waard werd direct ge
arresteerd en haar moeder kon worden
opgespoord in Den Helder, waar zij
zich onder de naam Stijntje Aries schuil
hield. Armoede was kennelijk de drijf
veer tot de diefstal geweest. Soutje
Oomes verdiende de kost in het Hoorn-
der spinhuis, een instelling die was op
gericht voor werkverschaffing en in
dustrialisatie in het door het verval van
de scheepvaart zwaar getroffen dorp
(Men leze voor dit spinhuis Van der
Vlis, blz 185) Zij beschouwde haar da
den niet als diefstal, maar als het ne
men van een voorschot op de erfenis,
die zij in de toekomst van Impje Klol^
hoopte te ontvangen. Trijntje zei dat ze
in geen twee dagen te eten had gehad;
van tante Impje kon ze nog geen dub
beltje loskrijgen. Tegen beide vrouwen
eiste de schout geseling, brandmerking
en eeuwige verbanning. Ook het vonnis,
geseling en verbanning voor de tijd van
twaalf jaar, luidde voor moeder en
dochter gelijk.
Toch heeft Impje Klok haar nicht
niet onterfd. Toen zij in 1799 overleed,
deelde ook Soutje Pieters Omes in de
nalatenschap. Soutje zat toen als ban
nelinge in het buitenland en daarom
werd het lid van het Comité van Justi
tie Willem Keijzer aangewezen om haar
financiële belangen te behartigen.
Aardappelen
Tien jaar later opereerde er in Den
Hoorn opnieuw een moeder-en-dochter-
team. Hendrik Wilner merkte dat er
telkens aardappels van zijn land ver
dwenen. Zijn zoon Jan besloot daarom
's avonds eens een oogje in het zeil
te houden. Twee nachten waakte 'hij
tevergeefs, maar toen hij de derde dag
Er zijn automobilisten, die, wanneer zij op vakantie gaan, zichzelf en hun
voertuig uitrusten met de meest uiteenlopende attributen zoals gemakke
lijke schoenen, een ruggesteuntje tegen pijn van het lange zitten, een leuk
bloemvaasje voor tegen de voorruit, een magnetische sigarettenctui voor op
het dashboard, wie weet een mascotte voor de achterruit, een transistorradio
tegen de verveling van de lange ritten, een speciale steun voor de nek van de
passagier, enz. enz. Op zichzelf steekt daar helemaal geen kwaad in dit
soort artikelen kunnen de reis inderdaad in vele opzichten veraangenamen,
zij het ook, dat mascottes het zicht nogal gevaarlijk kunnen hinderen.
Maar toch dringt het Verbond voor Veilig Verkeer er tijdens deze zomer
maanden bij de automobilisten-vakantiegangers op aan om wellicht in plaats
van of in elk geval naóst al deze nogal luxueuse attributen voor de auto iets
aan te schaffen, waarvan men niet alleen op de vakantierit, maar ook daarna
veel plezier zal hebben; iets, dat eigenlijk een dringende noodzaak is in de
wagen van iedere automobilist met gevoel voor verantwoording veiligheids
gordels. Gordels, die de chauffeur en vooral de passagiers naast hem en achter
hem kunnen beschermen tegen zware verwondingen of wie weet zelfs tegen de
dood ten gevolge van ongelukken.
Zware verwondingen, die mogelijk de
dood tengevolge hebben, ontstaan bij
verkeersongelukken veelal, doordat de
inzittenden van het voertuig bij een
plotselinge botsing, bij hevig afremmen
of bij over de kop slaan, uit de wagen
worden geslingerd of tegen harde,
scherpe voorwerpen in het interieur
van de auto worden gedrukt. Een veilig
heidsgordel met een zekere elasticiteit,
die het lichaam kan tegenhouden in de
met Pieter Jansz Kunst naar het land
ging, deed hij bij het schapenhok een
goede vangst: de 52-jarige Grietje
Theunis. weduwe van Pieter Snel, en
haar 17-jarige dochter Pietertje. De
vrouwen hadden al een paar struiken
gerooid. Juist toen Pietertje riep: „Hier
mem heb ik een dikke stam, dat zit
rijkelijk aan", werden zij door de beide
jongemannen betrapt en opgebracht
naar het huis van Hendrik Wilner, maar
vervolgens weer losgelaten.
Martinus Langeveld wilde de aard
appeldieveggen met zomaar laten lopen
„daar dat egter zaken zijn die in een
land, alwaar Justitie Vigeerd niet kun
nen worden geleeden, en vooral op de-,
zen Eilande, alwaar het berooven van
Veld en ThuinVrugten maar al te Veel
in Zwang gaat". De schepenen besloten
dat het maaltje aardappels met 8 dagen
water en brood moest worden geboet.
Grietje Theunis en haar dochter moes
ten het ook van de inkomsten uit het
werk in het spinhuis hebben. De aard
appel was in die tijd nog niet zo lang
inheems, pas na 1750 is de verbouw
goed op gang gekomen. Op Texel trof
fen wij de eerste exemplaren omstreeks
1785 aan. Aangenomen mag worden,
dat deze nuttige veldvrucht in de ma
gere jaren van de Franse tijd velen
voor de hongerdood heeft behoed.
J. S. M D.
plotselinge beweging naar voren of die
het lichaam in elk geval binnen de wa
gen houdt, kan in de meeste gevallen
verwondingen voorkomen of deze in elk
geval in hoge mate verzachten. Het is
wetenschappelijk vastgesteld, dat ge
bruik van veiligheidsgordels het risico
van dodelijke verwondingen vermindert
met 60 - 70°/o.
Het Verbond voor Veilig Verkeer acht
het daarom de plicht van iedere auto
mobilist om zowel op de bestuurders
plaats als op de plaatsen van de passa
giers op de voor- en achterband van de
wagen veiligheidsgordels aan te bren
gen van een type, dat is voorzien van
het oranje goedkeuringsmerk van het
RAI-TNO Instituut te Delft. Het be
hoeft nauwelijks uitleg, dat deugdelijke
veiligheidsgordels de voorrang dienen
te hebben op andere accessoires, hoe
nuttig en aangenaam deze andere ac
cessoires ook mogen zijn. Wanneer men
zijn wagen voorziet van veiligheidsgor
dels, kan men normaal gesproken met
een gerust hart op reis gaan, heeft men
bij wijze van spreken een gedeeltelijke
levensverzekering afgesloten. Er zijn
zelfs landen, waarin de levensverzeke
ringsmaatschappijen lagere reisverzeke-
nngspremies berekenen, wanneer de
verzekerde zijn auto heeft uitgerust met
veiligheidsgordels. Zegt dat niet genoeg?
Verbond voor Veilig Verkeer.
TEXELAARS ZAGEN HOE KONINGIN
ENKEL VERSTUIKTE
Zoals bekend werd de vorige week
dinsdag te Den Helder aan de onderzee-
dienst van de Kon. Marine het vaandel
uitgereikt door H.M de Koningin Hare
Majesteit bewaarde aan deze dag een
pijnlijke herinnering, want toen ze 's
morgens de kazerne verliet, bleef zij
met haar naaldhak tussen twee tegels
zitten, ten gevolge waarvan ze haar
enkele verstuikte. Mevrouw R. T. van
der Werf, Everstekoog, kon ons precies
vertellen hoe het gébeurde, want zij
was met haar echtgenoot als enige
Texelaars uitgenodigd deze feestelijke
dag te Den Helder mee te maken. De
uitnodiging hield verband met het feit,
dat een broer van de heer Van der Werf
die bij de Mariniers diende, in de oorlog
in het Skagerrak is omgekomen.
GEVONDEN EN VERLOREN
VOORWERPEN
tot 15 juli 1964
Gevonden te Den Burg: verrekijker; bril;
broche doublé voorstellende olifantje; donker
blauwe zwembroek en gekleurde badhanddoek,
grijs, geel en blauw; tabaksdoosje; twee sleutels
aan kettinkje met blauw poppetje; doosje met
chocolade; zilveren ketting, kleine schakels
met bedeltje; mosgroene shawl; witte plastic
fietspomp; een sleuteltje; portemonnee inh.
ƒ5,wit kindervest Draion; kinderportemon
nee „Milan' inh. ƒ1,40; een paar dames
handschoenen, zwart, in rechter handschoen
letter L.; zwarte damesknipportemonnee met
plastic rand aan de bovenkant, inh. ƒ5,
grijsgroene kinderportemonnee inh. ƒ3,02; zil
veren ketting; beigeachtige oude damesporte-
monnee inh. ƒ11,34; bril met donkergrijs mon
tuur in bruin plastic étui, afkomstig uit Hil
versum; plastic kinderportemonnectje met
knipsluiting inh. 3 guldens en een stuiver;
damespolshorloge, ronde kast, merk Cimier,
anti-magnetic, goudkleurig met witte lederen
band; zonnekap fototoestel; twee wollen de
kens; bruin kinderportemonneetje; twee Duitse
rijbewijzen, een ervan is ten name van Gerlind
Biezer; tas inh. kinderzwembroekje; hazewind
hond wit, gelig: zwarte dameshandschoen,
rechter, soort kant! vrij nieuw zwart herenrij
wiel, merk Stokvis, type Tourist met complete
lichtinstallatie en grijze snelbinders; lichtblauw
meisjesrijwiel, merk Falcon; rood rijwiel met
hulpmotor Batavus Bilonet; Rijwiel met hulp
motor Solex, motorno. 255633; rijwiel met
hulpmotor Kaptein AV 31950-49196; blauw
herenrijwiel met witte spatborden, geen baga
gedrager
Verloren te Den Burg: witte vierkante sjaal
met groene noppen; rose dekentje voor kin
derwagen met franjes; scootersleutel no.
552210; zwarte regenbroek, voering grijsrood
geblokt; maisgeel windjack met capuchon en
ritssluiting, jongensmaat; witte damesknippor
temonnee inh. ƒ1,50; donkerrood meisjes-
gymnasüekpakje, met naam in de hals Tine de
Vries; witte haarclip; herenpolshorloge merk
Prisma met metalen bank; rode lederen porte
monnee met motief inh. ƒ13,gouden ring
met rode steen (robijn) met inscriptie Mamma
1956; damespolshorloge goudkleurig met rek-
band, achterzijde kast gemerkt D.S.; porte
feuille inh. 25,en rijbewijs; twee briefjes
a 25,en 3 briefjes a ƒ10,blauwe bad
tas inh bruine pop, fietspompje van brom
fiets; kinderportemonnee met drukknoopslui
ting kl brum, inh. ƒ2,50; donkerblauwe heren-
zwembroek met binnenbroekje en wit koordje;
Ronson aansteker blank metaal met inscriptie
A. Beekman, rode étui, inh. potloden en ball
point, hcrcnpolshorloge, merk onbekend met
zwart bandje, ancker, 17 rubis en anti-shock;
vierkant double damespolshorloge met fixoflcx
bandje; wit vest; lichtblauw vest, merk Setter
Set, zonder kraag; zilveren armband, grote
schakels; groen-blauwe mcisjesblouse met een
zakje met knoop, gouden armband 4 robijnen
in het slot op balkje; dubbele bruinlederen
fietstas; een paar grijze sokken; kinderporte
monnee rood, inh ƒ7,grijze plastic regen
jas in étui; grijs-blauw jongensjack met witte
rand; bedelarmband met vier bedeltjes; witte
poes met grote bruine vlekken; zwart heren-
rijwiel met aluminium kettingkast en Gazelle
zadel; zwart herenrijwicl, Gazelle, op voor
spatbord opschrift Jan Agter; herenrijwicl merk
Batavus; blauw jongensrijwiel met gele spat
borden, zonder lamp; zwart damesrijwiel, hoog
model, zonder lamp; zwart damesrijwiel, ver
lichting defect en zwarte kettingkast, geen slot;
blauwgroen herenrijwiel met witte spatborden,
geen bagagedrager lichtgekleurde banden.
71. Natuurlijk is het nog aan niemands
aandacht ontschoten, dat er koelwagen
aan deze trein gekoppeld zat, die een
uiterst kostbare inhoud had, te weten
ene Karei Kleuntjes, alsmede twee Ita
lianen met sportpetten en dikke jassen.
Deze twee schavuiten hadden natuur
lijk óók wel gemerkt, dat er iets aan
het handje was. Zij hadden geweer- en
kanonschoten gehoord, om nog maar
niet eens te spreken van het krijgshaf
tige oorlogsgebrul, dat de dappere Sla
vonische landmacht had doen weer
klinken.
FEUILLETON
door H van Ornme.
18. Dokter van Asselt leunde achterover
en keek het raam uit. Voorzichtig rijn
woorden kiezende, antwoordde hij: „De
medische wetenschap is als iedere an
dere wetenschap; men zoekt, neemt
proeven, vindt uit en schrijdt verder.
Door vergelijkende studies van bepaalde
ziektegevallen, proefnemingen en het
benutten van nieuwe geneesmiddelen,
slaagt men er op een gegeven moment
in een ziekte met succes te bestrijden,
waarvoor eerder misschien geen kruid
gewassen was. Wat de kwaal van onze
vriend betreft, we hebben onze diagnose
gesteld. In aanmerking nemende, dat
deze man ruim 81 jaar is, weten we, dat
hij nog maar een gering percentage
weerstandsvermogen heeft ten opzichte
bijvoorbeeld van iemand, die 40 jaar
oud is. Dit is ook al geen wet van Me
den en Perzen, want voor alles rijn uit
zonderingen. De kwaal, de ziekte, waar
aan hij lijdt, is niet meer te stuiten.
Met de geneesmiddelen, die ons ter be
schikking staan, kunnen we hoogstens
het vernielingsproces in de weefsels
vertragen. Naar mijn bescheiden mening
met succes. Zijn kwaal laat ik het zo
maar noemen openbaarde zich zes
jaar geleden. Dat wil zeggen: toen werd
die geconstateerd. En al spoedig wisten
wij, dat genezing niet meer mogelijk
was. Voor een deel als gevolg van zijn
hoge leeftijd. Hij heeft enige tijd in een
ziekenhuis gelegen en toen men precies
„Sapperlotimente!" zei blokjas Dia-
volo, „Credo ne esto uno bello!" Wij
vertalen dit even kwiek en gaan blij
verder in de wetenschap, dat dit bete
kent: sapperloot, ik geloof, dat er een
oorlog is uitgebroken!
„Tu es crancioro!" sprak toen snorre-
mans, alias Angelico, „Io novo certa-
mente quaesunto Karei Kleuntjesl Si
si!"
Natuurlijk schrok dikke Diavolo, toen
zijn handlanger zei, dat ze vast naar
Karei Kleuntjes zochten. Ze waren nu
al zó dicht bij Italië. Zou alles op het
wist, wat hem mankeerde, wat nog ge
daan kon worden om de riekte zo goed
mogelijk te bestrijden en dit was
tenslotte het voornaamste dat een al
gehele bestrijding met een positief re
sultaat tot de onmogelijkheden behoor
de, liet men hem weer naar huis gaan
en werd het mijn taak hem zoveel mo
gelijk te helpen. Sindsdien heb ik hem
regelmatig onder controle gehouden. Ik
zag hem verder aftakelen: geen wande
lingen meer buiten, laat op en vroeg
naar bed en tenslotte helemaal niet
meer op. We gaven hem toen twee,
hoogstens drie jaar. Dat is nu ruim vijf
jaar geleden. In dit opzicht hebben we
ons dus vergist. Nu zeg ik: hij is een
man van de dag. Maar zijn geest is nog
glashelder en al klinkt dit paradoxaal
hij is nog vol leven. Volgens onze
wetenschap kan hij nog weken leven,
mogelijk zelfs nog enkele maanden.
Daar staat tegenover, dat hij ook mor
gen, of volgende week plotseling kan
sterven. Trouw je met hem, dan zal dit
nauwelijks enige invloed uitoefenen. Ik
zie daartoe geen enkele aanleiding.
Maar alweer, het staat helemaal niet
vast. dat een dergelijk besluit van enige
invloed zal zijn op versnelling van zijn
dood. Dit zijn dingen, die wij niet kun
nen bezien. Veel zal ook afhangen van
jou. Zoals jij hem tot nu toe verzorgd
hebt, help je mee zijn leven verlengen.
Dus, om nu maar een concreet ant
woord te geven: een eventueel huwelijk
verlengd zijn leven niet, maar het zal
zijn laatste levensdagen, weken of mo
gelijk maanden wel blij der maken. Mis
schien zelfs zal hij gelukkiger zijn".
Na enige tijd zei Akke zacht: „Ik be
grijp hieruit, dat uw advies is: doe het.
U ziet dus geen enkel bezwaar? Medisch
laatste nippertje nog mis gaan?
Doch nóg groter werd de schrik van
de twee mensenrovers, toen de trein
eventjes stopte, om onmiddellijk daarna
weer zachtjes achteruit te rijden. „Goeie
help, ze gaan ons op een zijspoor ran
geren!" riep dikke blokjas uit. Voor
zichtig glurden de twee schavuiten uit
de deur van de koelwagen naar buiten,
welke deur ze op een klein kiertje had
den geopend. Daar zagen ze Pepi Zu-
gentapperl staan, die wederom trachtte
de wissel om te gooien. Bovendien lie
pen er ook enige, grimmig kijkende
soldaten rond
niet? Ethisch evenmin? Enne.juri
disch?"
Hij schudde lachend zijn hoofd. „Het
laatste natuurlijk zo wie zo niet. Als je
met hem trouwt, is je huwelijk volko
men rechtsgeldig. Ethische bezwaren?
Een oude man, die op rijn ziekbed ligt,
dat weldra zijn sterfbed wordt, geluk
kig maken? Vertel mij eens, wat voor
ethische bezwaren zijn daar tegen te
vinden? En medisch niet het
minst".
Ze knikte. „Ik zal er over nadenken".
Hij stond op, bleef even voor het
meisje staan en klopte haar toen zacht
op de schouder. „Heel verstandig, meis
je. Maar denk er om: hij is een man
van de dag. Denk er niet te lang over.
Morgen of overmorgen kan het reeds
te laat zijn".
's Middags had Akke nog een lang
gesprek met haar moeder, doch ook
deze had geen overwegende bezwaren.
Om kwart over drie maakte ze hem
wakker en zette de thee voor hem neer.
Hij keek haar aan en glimlachte. „En
wat hebben je raadgevers je geadvi
seerd?"
Ze keek hem met grote ogen aan.
„Hoe weet u, dat...."
„Kom nu, ik zal Akke Feenstra on
derhand niet kennen. Die gaat, als echte
Friezin niet over één nacht ijs. Ik had
trouwens niet anders verwacht. In zo'n
kwestie ben jij veel te serieus wellicht.
Maar, dat is je goed recht".
Ze boog zich over hem heen en leg
de haar hand op zijn voorhoofd. „Ik
moet er één nacht over slapen", ant
woordde ze zacht. „Morgenochtend ver
tel ik u mijn antwoord. Vindt u dit als
tublieft niet erg.
,,Ik ga vannacht heerlijk van je dro
men. Maar als het nee is, laat je me toch
niet in de steeik, he?"
Ze stond een pas van rijn bed met
haar handen in de rij. „Ik dacht, dat u
Akke Feenstra zo goed kende?"
Hij knikte en begon thee te drinken.
„Vanzelf. Nee, jij doet zoiets niet. We
gaan vanavond weer een uurtje scha
ken. Ik weet nu, hoe waardevol mijn
dame is".
HOOFDSTUK 11
Een pakje voor Akke
Na een half doorwaakte nacht had
Akke Feenstra haar besluit genomen.
Om zes uur liep ze zacht naar beneden,
zette water op het glas en sneed brood.
Nadat ze thee gezet had, ging ze eten
en stak daarna een sigaret op. Ze zette
het ontbijt voor Rinske gereed en ont
sloot de keukendeur, waarna ze er zich
van overtuigde, dat alle bestellingen
voor de leveranciers gereed lagen. Dat
handelde Rinske straks wel verder af.
Vervolgens maakte ze het ontbijt voor
de zieke klaar
Rinske was precies op tijd, begon te
eten en maakte een babbeltje met Akke.
Ze hielp de melkboer en de slager, ter
wijl ze samen met Rinske groente en
fruit uitzocht op de wagen van de
groenteman.
Om kwart voor negen schonk Akke
thee in en ging met het blad de trap
op. Met haar voet duwde ze de deur
van de ziekenkamer open en keek in het
lachende gezicht van de patient.
„Bent u al wakker? Waarom hebt u
dan niet gebeld?"
„Waarom? Ik hoorde je beneden bezig
en dacht: zo tegen negen uur zal ze wel
komen".
Ze zette het blad neer op de tafel
en ging toen naar zijn bed. Gewoonte
getrouw voelde ze even zijn pols, doch
die klopte vrij regelmatig. Ze ging op
de rand van zijn bed zitten en legde
haar hand op zijn voorhoofd, dat klam
was. Met haar zakdoek veegde ze over
zijn hoofd en gezicht, waarna ze rijn
kussens opschudde, zodat hij beter
kwam te zitten.
„Hoe is het?"
Hij spreide zijn handen. „Ik voel me
puik. Voor de verandering heb ik weer
eens heerlijk geslapen, vrijwel aan één
stuk. En dat doet me altijd goed. Dan
voel ik me 's morgens prettig".
„Nou, dan eerst maar eens eten, he?"
Ze wilde opstaan, maar hij greep haar
hand en keek haar vragend aan. „Ik heb
een net antwoord gegeven op jouw
vraag aan mij; Hoe is het. Nu vraag ik
jou: Hoe is het?"
Ze begon te kleuren en boog haar
hoofd. Opnieuw streek ze hem over rijn
hoofd en zacht antwoordde ze: „Ik mag
u dit niet weigeren. Goed als u er
nog prijs op stelt, wil ik uw vrouw
worden".
Hij bracht haar hand naar zijn mond
en drukte er een kus op „Dank je,
Akke, mijn voorgevoel heeft me dus niet
bedrogen. En wees niet bang.tussen
ons zal er verder niets veranderen. Ik
zal je zelfs niet aanraken, als je dat niet
wilt".
(Wordt vervolgd)
HOOG WATER
Hoog water ter rede van Oudeschild
21 juli 5.40 en 18.06; 22 juli 6.38 en 18.59;
23 juli 7.28 en 19 46, 24 juli 8.18 en 20.32;
25 juli 9 01 en 21.14
Aan het strand ongeveer een uur eerder
hoog water.