Theo A. van Lamoen protesteert
tegen handelwijze van redactie
Rennies
De vierde dag
Reactie op artikel over grondspeculatie
„Er schiet wel iets
voor mij over
BRIGADIER PIET EN DE SEM1-PROF
helpen direct
tegen brandend
maagzuur
TWEEDE BLAD TEXELSE COURANT
Van de heer Theo A. van Lamoen
ontvingen wij maandagochtend een
aangetekend schrijven, bedoeld om
volledig te worden opgenomen in ons
blad. Zoals bekend is de heer Van
Lamoen de man, die indertijd nabij de
Slufter in Eierland ruim 8V2 hectare
grond kocht en deze nu door middel
van advertenties in een Duits dag
blad te koop aanbied tegen een prijs
van 20 gulden per vierkante meter.
Onder de kop „Speculatie op grote
schaal in Eierland" maakten we van
deze grondverkoop melding in ons
blad van 18 september, waarbij de
desbetreffende advertentie werd afge
drukt en wij o.a. concludeerden, dat de
heer Van Lamoen als de transactie
slaagt ruim anderhalf miljoen gul
den rijker wordt. Tegen de inhoud van
dit artikel en de wijze waarop de
redactie zou hebben gehandeld bij het
samenstellen ervan, tekent de heer
Van Lamoen nu bezwaar aan. Hier
onder volgt zijn volledige brief, echter
gevolgd door commentaar van ons.
Volkomen verrast heb ik op onge
wone wijze kennis genomen van de
melding in Uw blad d.d. 18/9 j.l. over
Speculatie op grote schaal in Eier
land". Het zal me wel niet kwalijk ge
nomen worden, dat ik aandring op
ONVERKORTE en ONVERANDERLIJKE
overname dezer brief in de Texelse
Courant, waardoor ik eveneens in het
openbaar hierop kan antwoorden. Al
lereerst wens ik te protesteren tegen
de m.i. zeer aanvechtbare handel
wijze van Uwe redacteur, die zich
heeft veroorloofd:
1. om, ondanks zijn tel. afspraak met
mij voor 'n te voeren gesprek over
genoemde zaak, TOCH alvast het
bewuste artikel openbare bekend
heid wenste te geven;
2. na het onder 1 genoemde, zelfs nog
niet de moeite te nemen om mij een
exemplaar van de betr. Tex. Cour.
toe te zenden. De bovengemelde
„ongewone kennisname" zal thans
wel begrijpelijk zijn.
Tot hiertoe mijn protest en nu snel
over naarMIJN WINST. Deze
had U vlug berekend; ik kan 't niet
zo snel. Zelfs op dit moment kan ik
deze met geen mogelijkheid noemen,
eenvoudigweg, omdat er zeer aanzien
lijke kosten zijn betaald en NOG
MOETEN WORDEN BETAALD. Het is
natuurlijk voor de lezers van Uw blad
veel aantrekkelijker deze kosten maar
doodleuk te verzwijgen. Omdat ze mij
nog niet ten volle bekend zijn, kon U
deze vanzelfsprekend ook niet weten,
waarom dan echter reeds nu een
winstbedrag openlijk genoemd? Eer
lijkheidshalve moet ik erkennen, dat er
na betaling der door mij geraamde
kosten, nog wel iets voor mij over
schiet. Ik beloof hierbij dan ook plech
tig het bedrag van mijn netto-winst
NIET aan Uw redacteur te noemen;
die houdt schijnbaar niet van winst ot
kan er misschien afgunst in 't
spel zijn?
U noemt me een welvarende indus-
triëel Over welvarend wil ik, ondanks
Uw foutieve winstberekening, niet
twisten; maar 'n industriëel! Nee, echt
niet. U vraagt zich af, ot er al dan niet
binnenkort 'n Duits „Texels dorp" zal
verrijzen. Hebt U daar bezwaar tegen?
Ja? Kunt U dan misschien even uit
rekenen (U cijfert zo vlug) hoeveel geld
de Duitse gasten jaarlijks alleen al op
Texel achterlaten? Een goed journalist
mag niet chauvinistisch zijn, waarom
protesteert U dan niet tegen het feit,
dat Belgische, Franse, Spaanse, Ita
liaanse en Zwitserse grond in Neder
landse handen is?
FEUILLETON:
door H van Omme.
38. Mevrouw van der Spoel keek haar
eens aan en knikte. „Mijn man en ik
hebben dit al besproken, mevrouw
en.
„Zegt u alstublieft, Akke, mevrouw".
„Goed, Akkewe zijn het met je
eens, dat hij aan het werk moet. Mor
gen gaat hij met zijn vader mee naar
de fabriek. Op kantoor kunnen ze wel
een kracht gebruiken, is het niet,
Douwe?"
De man knikte. ,,Ja. dat hebben we
nu wel ingezien. Ik had zo gehoopt, dat
hij zijn graad had gehaald, maar ja
een mens krijgt niet altijd in het leven,
wat hij graag wil. Misschien, dat hij nu
wat meegaander wordt".
Na de thee verklaarde Akke op be
sliste toon, dat ze nu naar huis wilde.
„Ik breng je weg, Akke. En eh....
kom nog eens aan, wil je? Mijn vrouw
en ik zullen dat erg op prijs stellen. Wij
zijn wel een stuk ouder, maar als je ons
als je vrienden zoudt willen beschou
wen, Akke
Akke glimlachte en antwoordde: „Ik
kom graag nog eens een middagje".
„Bel dan maar, dan laat ik je opha
len, hoor?"
Terwijl ze de hand van Jan drukte,
zei ze zacht: „Wat heb jij een stel
prachtouders jongen. Doe ze nooit meer
zo'n verdriet. We zien elkaar missschien
nog wel eens".
„U kunt ervan opaan, mevrouw, dat
ik
„Goed, goed", antwoordde Akke la-
Bovendien was de bewuste Eierland-
se grond BIJNA in handen geweest
van een andere Nederlander. Ik had
dit terrein nl. op voorlopig koopcon
tract verkocht aan 'n zekere F. P. (ik
noem de naam liever niet voluit) te
Gorredijk, welke persoon het op zijn
beurt weer heeft verkocht aan 'n zeke
re E. V. (ik noem de naam liever niet
voluit) te Amstelveen. Om welke rede
nen deze beide koop-overeenkomsten
niet zijn verwezenlijkt, kan ik U niet
zeggen. WEL weet ik, dat de heer F. P.
danig in moeilijkheden is geraakt van
wege de ontbinding dezer overeen
komst. Is 'n onderzoek naar deze rede
nen nu echt geen karweitje voor Uw
redacteur? Laat deze hiernaar eens 'n
DIEPGAAND onderzoek doen en zijn
bevindingen hieromtrent VOLLEDIG
in Uw blad bekendmaken. Ik ben er
van overtuigd, dat dit voor Uw lezers
zeer aantrekkelijk nieuws zal zijn. Rest
mij-nog te melden, dat zich een nieuwe
abonné voor de Texelse Courant komt
opgeven. Teneinde verzekerd te zijn
van alle berichten in Uw blad over
„Speculatie op grote schaal EN HAAR
GEVOLGEN" geeft zich m.i.v. heden
als abonné van de Texelse Courant op
THEO A. VAN LAMOEN te LAREN
(Nh).
U bij voorbaat dankend voor de
plaatsing dezei VOLLEDIGE brief,
tekent,
in afwachting
Theo A. van Lamoen.
COMMENTAAR:
Wij hebben dé indruk, dat de heer
Van Lamoen van mening is, dat wij in
het gewraakte artikel de bedoelde
grondspeculatie als iets zeer laakbaars
hebben willen signaleren. Omdat we
echter konden vermoeden dat vele
Texelaars het laakbaar zouden vin
den, hebben we zelfs duidelijk gesteld
dat de handelwijze van de heer Van
Lamoen wettelijk volkomen toelaatbaar
is. Letterlijk stond er. „Men kan de
heer Van Lamoen niets verwijten". Dat
wij van de grondverkoop 111 Eierland
melding maakten, heeft als enige reden,
dat het interessant is voor de Texelaars
om te vernemen dat een handige zaken
man (akkoord, dus géén industrieel) een
zeer aantrekkelijk bedrag kan verdie
nen met handel in eilandelijke grond.
Naar aanleiding van onze conclusie,
dat de heer Van Lamoen, als zijn plan
nen slagen, ruim anderhalf miljoen
winst zal maken, werpt de schrijver van
het ingezonden stuk tegen, dat wij geen
rekening hebben gehouden met de aan
zienlijke onkosten, die hij heeft betaald
en nog moet betalen. Wijselijk noemt
hij niet de orde van grootte van deze
kosten. Zelfs geeft hij in zijn ingezon
den schrijven niet aan of het om hon
derden, duizenden of tienduizenden
guldens gaat. Maar laten we nu eens
aannemen dat de heer Van Lamoen
honderdduizend gulden kosten
moet betalen; onwaarschijnlijk veel,
maar dan nóg hebben we geen woord
teveel gezegd als we spreken over een
winst van ruim anderhalf miljoen! Er
zou zelfs anderhalf miljoen winst zijn,
als ƒ250.000,kosten werden betaald.
Mochten wij later uit betrouwbare
bron vernemen, dat de onkosten nog
hoger zijn geweest, dan willen wij
graag onze bewering intrekken en toe
geven dat de winst van de heer Van
Lamoen b.v. „slechts" 1,3 miljoen of 1
miljoen is. Dat is dan nog best de
moeite waard. Het klinkt wel grappig
chend. „Ik houd je aan je woord".
In de wagen zei de man, toen ze over
de brede rijksweg reden: „Ik heb het
mijn vrouw maar nooit verteld, Akke,
maar als Jan in het gevang terecht ge
komen was, zou ik mijn ontslag hebben
moeten nemen als directeur. Mijn pres
tige, nietwaar? Als ik zou moeten op
treden, zouden ze altijd denken: Man,
maak niet zo'n drukte, die zoon van
jou zit in het gevang, ik zou maar een
toontje lager zingenZoiets, begrijp
je? En daarom ben ik je zo dankbaar,
Akke, dat het hierbij kon blijven. Nu
weten alleen enkele ingewijden het".
„En wij zwijgen er vanzelfsprekend
over", verklaarde de vrouw.
„Dat weet ik, Akke. Kom ons gauw
weer eens een keertje opzoeken, wil je?
En vertel ons dan eens wat van je le
ven. Je bent nog zo jong, en nu al
weduwe
HOOFDSTUK 22
En Akke vertelt van haar huwelijk
Van die dag af had Akke nieuwe
vrienden: de familie Van der Spoel in
Heerenveen, en Lena en haar man in
Leeuwarden. En hoewel ze haar vriend
schap met heV notarisgezin en Jikke
van Asselt niet verwaasloosde, was ze
toch blij wat meer aardige kennissen te
hebben. Opnieuw raadde Jan van Asselt
Akke aan, rijles te gaan nemen. En om
dat ze nu ook kennissen buiten de stad
had, stelde ze zich in verbinding met
een rijschool en kocht een kleine auto.
Ze slaagde meteen de eerste keer voor
haar examen en toen ze met deze me
dedeling thuiskwam, was ze uitgelaten
als een kind, omhelsde haar moeder en
zei: „Mem, nou gaan we fijn samen toe
ren. Misschien gaan we wel weer eens
een dag naar Metslawier, he?"
als de heer Van Lamoen „eerlijkheids
halve" erkent, dat er na betaling van
de door hem geraamde kosten, wel
„iets" voor hem overschiet.
Met grote nadruk willen we vermel
den, dat we dit de heer Van Lamoen
best gunnen. Natuurlijk zouden we het,
als redactie van de Texelse Courant,
nog aardiger gevonden hebben als een
Texelaar zo doortastend was ge
weest, maar die overweging doet hele
maal niet ter zake en hebben wij in
het gewraakte artikel dan ook niet naar
voren gebracht. Wij zijn dus niet af
gunstig en hebben zelfs geen ernstige
bezwaren tegen een uit een honderdtal
huizen bestaand Duits dorp op ons
eiland. Dat we deze consequentie van
de grondverkoop noemden in het slot
van het artikel was, omdat niet ieder
een er zo over denkt en het buitendien
interessant is zonder meer.
De heer Van Lamoen vraagt zich af,
waarom wij niet protesteren tegen de
aankoop van gronden door Hollanders
in België, Frankrijk, Spanje, Italië en
Zwitserland. Wie spreekt er over pro
testeren? In het gewraakte artikel heb
ben wij nergens tegen geprotesteerd,
alléén maar melding gemaakt van een
aantal feiten. Bovendien is het de taak
van onze krant met te schrijven over
soortgelijke verkopen die niets met
Texel te maken hebben.
De heer Van Lamoen wijst in de
laatste alinea van zijn schrijven op de
moeilijkheden, waarin een zekere F. P.
te Gorredijk (de naam van deze archi
tect kan men in het telefoonboek op
zoeken) gekomen is, nadat hij aanvan
kelijk de grond had gekocht en het
stuk daarop doorverkocht aan de heer
E. V. te Amstelveen (op Texel geen
onbekende). Misschien is deze affaire
inderdaad iets voor de krant. Of wij op
het advies van de heer Van Lamoen
zullen ingaan, een diepgaand onderzoek
zullen instellen en de resultaten daar
van vdlledig in ons blad bekend zullen
maken, zal moeten worden afgewacht.
Tenslotte willen we nog iets zeggen
84. Op het vorige plaatje hebben we
allemaal duidelijk kunnen zien hoe
diepe groeven van inspannend nadenken
verschenen waren op de bij uitstek
mannelijke gelaatstrekken van Vittorio
Cacalobbo. De goede mensenkenner zal
dan ook niet veel moeite hebben uit
deze gelaatstrekken af te leiden, dat de
dappere kapitein van plan was op vre
selijke wijze een halt toe te roepen aan
de snode indringers. Het mocht voor
zijn verdekt opgestelde manschappen
dan ook geen verrassing baren, toen hij
plotseling uitriep: „Kanonnen in stel
ling en kartetsen in de vuurmonden
brengen! Drukpunt nemen! Pief poef
PAF!!"
Jammer genoeg verzuimde de brave
kerel te vermelden waar zijn artille
risten nu eigenlijk op moesten schieten.
Voor de eerste maal met haar wagen
in Heerenveen, moest Van der Spoel de
auto bekijken. „Je hebt groot gelijk,
kind, dat je een wagentje gekocht hebt.
Niet dat ik je niet graag liet halen,
hoor, wat weet je wl Maar nu ben je
meer eigen baas. Kun je gaan en ko
men, wanneer je wilt".
Jan van der Spoel was de dag na zijn
invrijheidstelling aan het werk getogen
op de fabriek van zijn vader. Heel ge
woon als kantoorbediende, maar dat
kon hem niet schelen. Het feit, dat hij
zich nu op een bepaalde wijze verdien
stelijk kon maken en geld ging ver
dienen, gaf hem de nodige voldoening.
De verstandhouding tussen hem en
Akke was uitstekend en Jan koesterde
een stille verering voor de vrouw, die
hij zoveel dank verschuldigd was.
Ook in Leeuwarden was ze een graag
geziene gast en het kwam zover, dat
Akke iedere dinsdagmiddag naar Lena
ging. Daar knuffelde Akke de baby, die
inmiddels geboren was. keek vertederd
toe, als zijn moeder hem verschoonde
of voedde en dan ging en wel eens een
steek door haar heen. Doch ze zette er
zich zoveel mogelijk overheen. Niet aan
denken, zei ze tot zichzelf. Een mens
kan niet alles hebben in het leven.
Jacob Derkindere was na de aan-
randingsgrap nog een paar malen op
bezoek geweest in Bollega, doch de
harmonische sfeer, die altijd tussen hen
geheerst had, was bedorven en bestond
niet meer. Hoewel Akke nooit meer ge
zinspeeld had op het gebeurde, doch
altijd hartelijk en vriendelijk tegen
hem bleef, voelde beiden toch aan, dat
er wat tussen hen in gekomen was, wat
zich voorlopig niet liet verwijderen.
Tenslotte wachtte Jacob, net als Jan
INGEKOMEN PERSONEN
Sonja G. M. Lagerveld. van Den Hel
der, Javastraat 7 naar Den Hoorn, He
renstraat 24; Reijna Boeije, van Leiden,
Stationsweg 4 naar De Koog, Ruijs-
laan 14.
SCHAAKCLUB „EN PASSANT"
Uitslagen van 23 september;
Joustra-Eelman 1'0
Schulte-Feitsma 10
Dij.t-Terpstra afgebr.
Vlugt-Veldhuis V2
De volgende competitieavond is op
donderdag a.s.
TEXELSE MARKT
Op de gisteren gehouden markt wer
den 67 lammeren aangevoerd (ƒ80,
tot ƒ130,12 oude rammen (ƒ150,
tot ƒ400,29 biggen (ƒ60,tot
70,—); 3 geiten (ƒ15,— tot ƒ35,—); 3
nuchtere kalveren (ƒ250— tot 375,
en 41 schapen 80,tot ƒ120.,
over de door de heer Van Lamoen ge
signaleerde zeer aanvechtbare handel
wijze van de redacteur. Natuurlijk heb
ben wij het artikel geplaatst, ondanks
de telefonische afspraak. Dat hing daér
nl in het geheel met van af. De in het
artikel genoemde feiten waren ons be
kend vóór het telefoongesprek. We wil
den alleen méér weten, en wie kan men
dan beter opbellen dan de betrokkene
zelf? O.a. wilden we vernemen of de
heer Van Lamoen al reacties op de in
de Frankfurter geplaatste advertentie
had gekregen. De heer Van Lamoen
deed echter zeer argwanend en wilde
niets zeggen. Wel was hij bereid da
gen later een gesprek te hebben. Na
tuurlijk willen wij dit gesprek voeren,
maar dat zou hoogstens stof kunnen
opleveren voor een ander, later te
plaatsen artikel. Vooral omdat wij wis
ten dat een landelijk dagblad dezelfde
zaak aan het onderzoeken was, wilden
wij met plaatsing geen ogenblik wach
ten. Met het resultaat dat wij inder
daad de eersten waren. Met betrekking
tot het niet toezenden van de krant aan
de heer Van Lamoen, willen we op
merken dat het niet onze gewoonte is
een krant te sturen aan iemand, die in
eerste instantie niet bereid is ons in
lichtingen te verschaffen.
Tenslotte delen wij mee, dat de heer
Theo A. van Lamoen met ingang van
29 september als abonné op de Texelse
Courant staat ingeschreven.
Redactie Texelse Courant
(H.d.Gr.)
Maar dat gaf niet. Er waren er nog
genoeg bij met ervaring van de laatste
oorlog en die kozen dus voor zich zelf
een kerktoren en een school uit. Dat
loonde tenminste de moeite, want in
het vredige Campanella stond alles nog
overeind Daar moest dus nodig wat
verandering in gebracht worden. Doch
er was één sufferd bij, die nog niet zo
lang diende. Die vermorste een kost
bare granaat of twaalf op het verwoeste
stationsgebouwtje, waar de vijand ge
acht werd te zitten. En werkelijk, na
een minuut of zeven van ijverig pro
beren, slaagde de kerel er in een vol
treffer te plaatsen, midden in de reeds
aanwezige puinhoop. De steenmassa
spatte toen uit elkaar alsof het slechts
een kinderballonnetje was, waar men
een sigarenpeukje tegenaan duwt.
nog een rechtszaak. In het najaar bleef
hij weg en Akke kwam tot de ontdek
king, dat ze 'het helemaal niet erg vond.
Gek, dacht ze, ik was vast in de over
tuiging, dat ik van hem hield. Nu mis
ik hem niet meer. Hij betekent dus niets
voor me.
Tussen Sinterklaas en Kerstmis
kwam de zaak voor. Op uitdrukkelijk
verzoek van Akke met gesloten deuren,
hoewel de officier daar eerst niet veel
voor voelde. Voor wat Jacob betrof, had
Akke voor een uitstekende verdediger
gezorgd. „Doet u alstublieft wat moge
lijk is, want ik wil niet dat hij nu nog,
zoveel maanden na het gebeurde, in de
gevangenis komt".
Akke, als getuige gedagvaard, ont
popte zich als getuige a décharge. Geen
woord kwaad wilde ze vertellen over
beide boosdoeners. Integendeel. „Ik be
schouw alles nog steeds als een studen
tengrap, meneer de president", ver
klaarde Akke op luchtige toon. „Er was
immers helemaal geen sprake van
kwade opzet? Alleen een beetje groot
doenerij van mijn neef. En wat Jan be
treft. och, hij beschouwde het als een
leuk avontuurtje. Achteraf bezien vind
ik het alleen maar een beetje kinder
achtig. Volkomen amateurswerk, van
daar dat ze beiden terstond er invlogen.
Stuurt u ze maar weer naar huis, me
neer de president. Met wat ze hebben
doorgemaakt tot op deze dag zijn ze al
voldoende gestraft".
Maar zo dacht de officier van justi
tie er niet over. Wat misschien als grap
bedoeld was, werd tenslotte een straf
baar feit, een ernstig vergrijp ook tegen
de goede zeden. Een heer doet zoiets
niet, zelfs niet als grap. Deze jongelie
den moest maar eens beseffen, dat zul-
VRIJDAG 2 OKTOBER 1964
VERTROKKEN PERSONEN
Catharina J. M. Kassenaar, van Den
Burg, Kogerstraat 31, naar Zeist, Den
Dolder. Dolderseweg 164; Annetje Jur-
jens, van Oosterend, Schoolstraat 1 naar
Buurmalsen, Tricht, Hoekburg 1; Maria
A. van Vooren, van C 70a naar Bergen
NH, Loudelsweg 24; Jan W. Berken
bosch, van Den Burg, Kogerstraat 71,
naar Amstelveen, Dorpsstraat 24; Peter
S. Karsman, van Oudeschild, Loodssm-
gel 20 naar Den Helder, Hoofdgracht 14;
Cornelis M. Minnes, van De Koog,
Brink 12 naar Den Helder, Hoofdgracht
14; Arie Zijm, van Den Hoorn, Klif 30
naar Den Helder, Hoofdgracht 14; Wil
lem J. M. Peetere, van De Koog, Ruijs-
laan 1 naar Den Helder, Hoofdgracht
14; Marcus de Ruiter, van H 131 naar
Waddinxveen, Hoogeveenseweg 13;
Hans V. van Hooijdonk, van H 131 naar
Hellevoetsluis, Industriehaven 10; Jan
P. Daam, van Den Burg. Groeneplaats
14 naar Akersloot, De Woude 34; Johan
G. van der Werve, van O 171a naar
Alkmaar, Percivalstraat 160; Hendrika
van der Poll, van Den Burg, Gasthuis
straat 21 naar Amsterdam, Pr. Hendrik-
laan 25hs; Margaretha Slot, van S 13
naar Haarlem, Nieuwegracht 100; Anna
P. van Bekkum, van Oosterend, Koete-
buurt 9 naar Wieringen, Hippolytus-
hoef, Belt 39, Grietje Beijert, ev. H. P.
de Boer, van Oosterend, Peperstraat 9
naar Huizen, Botterstraat 28; Diderika
M. Bruin, ev. H. P. Runge, van Den
Burg, Kogerstraat 94 naar Dusseldorf,
Kappelerstrasse 199; Suzanna C, Lap,
van Den Hoorn, Klif 8 naar Hoorn,
Kerkplein 24; Johan Th. E. van der
Velde met gezin, van Den Burg, Boo-
gerd 13 naar Haarlem, Gruttostraat 16;
Wiebe Ipenburg, van Den Burg,
Schoonoordsingel 27 naar Ede, Verl.
Maanderweg 129; IJsbrand C. Tuijn,
van Den Burg, Molenstraat 18, naar
Harenkarspel, Tuitjehorn, Dorpsstraat
39, Hendrikus J. R. Reinders, van De
Koog, Brink 11 naar Den Helder, Billi-
tonstraat 24; Alle G. Roorda, van De
Cocksdorp, Kikkertstraat 55 naar Scha-
gen. Kanaalstraat 36; Peter J M. Witte,
van E 120f naar Apeldoorn, Prins Mau-
ritslaan 14; Lieuwe J. Dijksen, van H
91a naar Wageningen, Dijkgraafweg
20; Albertus F Bakker, van H 129 naar
Beverwijk, Munnikenweg 82; Jacob M.
Boon, van De Cocksdorp, Kikkertstraat
52 naar Leeuwarden, Herman Koster
straat 3; Wiepke A. van der Kooi, van
De Cocksdorp, Kikkertstraat 19 naar
Heemstede, Achterweg 5; Jannie Stom-
pedissel, van Den Burg. Binnenburg 15
naar Den Helder. Janzenstraat 7.
Doch gelukkig waren de twee Ita
liaanse schavuiten met Karei Kleun-
tjes net uit de rommel weg, toen die
voltreffer geplaatst werd.
Er vallen echter nog meer treffende
gebeurtenissen te verhalen, want er
gens aan het front schoot op dat mo
ment een handbedieningswagentje uit
de oude tunnel te voorschijn Een sol
daat. die aldaar in dekking lag achter
een muurtje, schrok zich natuurlijk een
aap, toen hij daar plotseling een aantal
woestelingen met snorren en beren
mutsen aan zich voorbij zag vliegen.
„B. berenmutsen...., ze z zijn
er stamelde de brave kerel. „Dat
mmoet de kapitein weten
Onverschrokken sprong hij overeind en
luid gillend rende hij op Vittorio Caca
lobbo af
ke misplaatste geestigheid niet door de
beugel kon. Ergens was nu eenmaal een
grens en deze grens was overschreden.
Rekening houdende met het feit, dat de
aanklacht door het slachtoffer was in
getrokken en er goede rapporten waren
binnengekomen over beide beklaagden,
wilde hij volstaan met een voorwaarde
lijke straf. En aangezien de uitlokker
in dit geval zeker evenveel schuld had
als de dader, eiste hij tegen beide be
klaagden een gevangenisstraf voor de
tijd van drie maanden voorwaardelijk,
met een proeftijd van twee jaar.
De beide verdedigers bleken veel
werk van deze zaak gemaakt te hebben.
Beide verklaarden ze geheel mee te
kunnen gaan met de gematigde eis van
de officier, maar.en beiden kwamen
met tal van juridische argumenten,
waaruit zou moeten blijken, dat er nau
welijks sprake was geweest van een
strafbaar feit. Er was geen opzet in het
spel, alleen maar iets, wat op een aan
randing geleek. Uit alles bleek het
amateuristische van de hele opzet, want
een echte aanrander zou zich wel tien
keer bedenken, vooraleer hij op een
drukke straatweg en op klaarlichte dag
zijn daad zou trachten te plegen.