Theo A. van Lamoen protesteert tegen handelwijze van redactie Rennies De vierde dag Reactie op artikel over grondspeculatie „Er schiet wel iets voor mij over BRIGADIER PIET EN DE SEM1-PROF helpen direct tegen brandend maagzuur TWEEDE BLAD TEXELSE COURANT Van de heer Theo A. van Lamoen ontvingen wij maandagochtend een aangetekend schrijven, bedoeld om volledig te worden opgenomen in ons blad. Zoals bekend is de heer Van Lamoen de man, die indertijd nabij de Slufter in Eierland ruim 8V2 hectare grond kocht en deze nu door middel van advertenties in een Duits dag blad te koop aanbied tegen een prijs van 20 gulden per vierkante meter. Onder de kop „Speculatie op grote schaal in Eierland" maakten we van deze grondverkoop melding in ons blad van 18 september, waarbij de desbetreffende advertentie werd afge drukt en wij o.a. concludeerden, dat de heer Van Lamoen als de transactie slaagt ruim anderhalf miljoen gul den rijker wordt. Tegen de inhoud van dit artikel en de wijze waarop de redactie zou hebben gehandeld bij het samenstellen ervan, tekent de heer Van Lamoen nu bezwaar aan. Hier onder volgt zijn volledige brief, echter gevolgd door commentaar van ons. Volkomen verrast heb ik op onge wone wijze kennis genomen van de melding in Uw blad d.d. 18/9 j.l. over Speculatie op grote schaal in Eier land". Het zal me wel niet kwalijk ge nomen worden, dat ik aandring op ONVERKORTE en ONVERANDERLIJKE overname dezer brief in de Texelse Courant, waardoor ik eveneens in het openbaar hierop kan antwoorden. Al lereerst wens ik te protesteren tegen de m.i. zeer aanvechtbare handel wijze van Uwe redacteur, die zich heeft veroorloofd: 1. om, ondanks zijn tel. afspraak met mij voor 'n te voeren gesprek over genoemde zaak, TOCH alvast het bewuste artikel openbare bekend heid wenste te geven; 2. na het onder 1 genoemde, zelfs nog niet de moeite te nemen om mij een exemplaar van de betr. Tex. Cour. toe te zenden. De bovengemelde „ongewone kennisname" zal thans wel begrijpelijk zijn. Tot hiertoe mijn protest en nu snel over naarMIJN WINST. Deze had U vlug berekend; ik kan 't niet zo snel. Zelfs op dit moment kan ik deze met geen mogelijkheid noemen, eenvoudigweg, omdat er zeer aanzien lijke kosten zijn betaald en NOG MOETEN WORDEN BETAALD. Het is natuurlijk voor de lezers van Uw blad veel aantrekkelijker deze kosten maar doodleuk te verzwijgen. Omdat ze mij nog niet ten volle bekend zijn, kon U deze vanzelfsprekend ook niet weten, waarom dan echter reeds nu een winstbedrag openlijk genoemd? Eer lijkheidshalve moet ik erkennen, dat er na betaling der door mij geraamde kosten, nog wel iets voor mij over schiet. Ik beloof hierbij dan ook plech tig het bedrag van mijn netto-winst NIET aan Uw redacteur te noemen; die houdt schijnbaar niet van winst ot kan er misschien afgunst in 't spel zijn? U noemt me een welvarende indus- triëel Over welvarend wil ik, ondanks Uw foutieve winstberekening, niet twisten; maar 'n industriëel! Nee, echt niet. U vraagt zich af, ot er al dan niet binnenkort 'n Duits „Texels dorp" zal verrijzen. Hebt U daar bezwaar tegen? Ja? Kunt U dan misschien even uit rekenen (U cijfert zo vlug) hoeveel geld de Duitse gasten jaarlijks alleen al op Texel achterlaten? Een goed journalist mag niet chauvinistisch zijn, waarom protesteert U dan niet tegen het feit, dat Belgische, Franse, Spaanse, Ita liaanse en Zwitserse grond in Neder landse handen is? FEUILLETON: door H van Omme. 38. Mevrouw van der Spoel keek haar eens aan en knikte. „Mijn man en ik hebben dit al besproken, mevrouw en. „Zegt u alstublieft, Akke, mevrouw". „Goed, Akkewe zijn het met je eens, dat hij aan het werk moet. Mor gen gaat hij met zijn vader mee naar de fabriek. Op kantoor kunnen ze wel een kracht gebruiken, is het niet, Douwe?" De man knikte. ,,Ja. dat hebben we nu wel ingezien. Ik had zo gehoopt, dat hij zijn graad had gehaald, maar ja een mens krijgt niet altijd in het leven, wat hij graag wil. Misschien, dat hij nu wat meegaander wordt". Na de thee verklaarde Akke op be sliste toon, dat ze nu naar huis wilde. „Ik breng je weg, Akke. En eh.... kom nog eens aan, wil je? Mijn vrouw en ik zullen dat erg op prijs stellen. Wij zijn wel een stuk ouder, maar als je ons als je vrienden zoudt willen beschou wen, Akke Akke glimlachte en antwoordde: „Ik kom graag nog eens een middagje". „Bel dan maar, dan laat ik je opha len, hoor?" Terwijl ze de hand van Jan drukte, zei ze zacht: „Wat heb jij een stel prachtouders jongen. Doe ze nooit meer zo'n verdriet. We zien elkaar missschien nog wel eens". „U kunt ervan opaan, mevrouw, dat ik „Goed, goed", antwoordde Akke la- Bovendien was de bewuste Eierland- se grond BIJNA in handen geweest van een andere Nederlander. Ik had dit terrein nl. op voorlopig koopcon tract verkocht aan 'n zekere F. P. (ik noem de naam liever niet voluit) te Gorredijk, welke persoon het op zijn beurt weer heeft verkocht aan 'n zeke re E. V. (ik noem de naam liever niet voluit) te Amstelveen. Om welke rede nen deze beide koop-overeenkomsten niet zijn verwezenlijkt, kan ik U niet zeggen. WEL weet ik, dat de heer F. P. danig in moeilijkheden is geraakt van wege de ontbinding dezer overeen komst. Is 'n onderzoek naar deze rede nen nu echt geen karweitje voor Uw redacteur? Laat deze hiernaar eens 'n DIEPGAAND onderzoek doen en zijn bevindingen hieromtrent VOLLEDIG in Uw blad bekendmaken. Ik ben er van overtuigd, dat dit voor Uw lezers zeer aantrekkelijk nieuws zal zijn. Rest mij-nog te melden, dat zich een nieuwe abonné voor de Texelse Courant komt opgeven. Teneinde verzekerd te zijn van alle berichten in Uw blad over „Speculatie op grote schaal EN HAAR GEVOLGEN" geeft zich m.i.v. heden als abonné van de Texelse Courant op THEO A. VAN LAMOEN te LAREN (Nh). U bij voorbaat dankend voor de plaatsing dezei VOLLEDIGE brief, tekent, in afwachting Theo A. van Lamoen. COMMENTAAR: Wij hebben dé indruk, dat de heer Van Lamoen van mening is, dat wij in het gewraakte artikel de bedoelde grondspeculatie als iets zeer laakbaars hebben willen signaleren. Omdat we echter konden vermoeden dat vele Texelaars het laakbaar zouden vin den, hebben we zelfs duidelijk gesteld dat de handelwijze van de heer Van Lamoen wettelijk volkomen toelaatbaar is. Letterlijk stond er. „Men kan de heer Van Lamoen niets verwijten". Dat wij van de grondverkoop 111 Eierland melding maakten, heeft als enige reden, dat het interessant is voor de Texelaars om te vernemen dat een handige zaken man (akkoord, dus géén industrieel) een zeer aantrekkelijk bedrag kan verdie nen met handel in eilandelijke grond. Naar aanleiding van onze conclusie, dat de heer Van Lamoen, als zijn plan nen slagen, ruim anderhalf miljoen winst zal maken, werpt de schrijver van het ingezonden stuk tegen, dat wij geen rekening hebben gehouden met de aan zienlijke onkosten, die hij heeft betaald en nog moet betalen. Wijselijk noemt hij niet de orde van grootte van deze kosten. Zelfs geeft hij in zijn ingezon den schrijven niet aan of het om hon derden, duizenden of tienduizenden guldens gaat. Maar laten we nu eens aannemen dat de heer Van Lamoen honderdduizend gulden kosten moet betalen; onwaarschijnlijk veel, maar dan nóg hebben we geen woord teveel gezegd als we spreken over een winst van ruim anderhalf miljoen! Er zou zelfs anderhalf miljoen winst zijn, als ƒ250.000,kosten werden betaald. Mochten wij later uit betrouwbare bron vernemen, dat de onkosten nog hoger zijn geweest, dan willen wij graag onze bewering intrekken en toe geven dat de winst van de heer Van Lamoen b.v. „slechts" 1,3 miljoen of 1 miljoen is. Dat is dan nog best de moeite waard. Het klinkt wel grappig chend. „Ik houd je aan je woord". In de wagen zei de man, toen ze over de brede rijksweg reden: „Ik heb het mijn vrouw maar nooit verteld, Akke, maar als Jan in het gevang terecht ge komen was, zou ik mijn ontslag hebben moeten nemen als directeur. Mijn pres tige, nietwaar? Als ik zou moeten op treden, zouden ze altijd denken: Man, maak niet zo'n drukte, die zoon van jou zit in het gevang, ik zou maar een toontje lager zingenZoiets, begrijp je? En daarom ben ik je zo dankbaar, Akke, dat het hierbij kon blijven. Nu weten alleen enkele ingewijden het". „En wij zwijgen er vanzelfsprekend over", verklaarde de vrouw. „Dat weet ik, Akke. Kom ons gauw weer eens een keertje opzoeken, wil je? En vertel ons dan eens wat van je le ven. Je bent nog zo jong, en nu al weduwe HOOFDSTUK 22 En Akke vertelt van haar huwelijk Van die dag af had Akke nieuwe vrienden: de familie Van der Spoel in Heerenveen, en Lena en haar man in Leeuwarden. En hoewel ze haar vriend schap met heV notarisgezin en Jikke van Asselt niet verwaasloosde, was ze toch blij wat meer aardige kennissen te hebben. Opnieuw raadde Jan van Asselt Akke aan, rijles te gaan nemen. En om dat ze nu ook kennissen buiten de stad had, stelde ze zich in verbinding met een rijschool en kocht een kleine auto. Ze slaagde meteen de eerste keer voor haar examen en toen ze met deze me dedeling thuiskwam, was ze uitgelaten als een kind, omhelsde haar moeder en zei: „Mem, nou gaan we fijn samen toe ren. Misschien gaan we wel weer eens een dag naar Metslawier, he?" als de heer Van Lamoen „eerlijkheids halve" erkent, dat er na betaling van de door hem geraamde kosten, wel „iets" voor hem overschiet. Met grote nadruk willen we vermel den, dat we dit de heer Van Lamoen best gunnen. Natuurlijk zouden we het, als redactie van de Texelse Courant, nog aardiger gevonden hebben als een Texelaar zo doortastend was ge weest, maar die overweging doet hele maal niet ter zake en hebben wij in het gewraakte artikel dan ook niet naar voren gebracht. Wij zijn dus niet af gunstig en hebben zelfs geen ernstige bezwaren tegen een uit een honderdtal huizen bestaand Duits dorp op ons eiland. Dat we deze consequentie van de grondverkoop noemden in het slot van het artikel was, omdat niet ieder een er zo over denkt en het buitendien interessant is zonder meer. De heer Van Lamoen vraagt zich af, waarom wij niet protesteren tegen de aankoop van gronden door Hollanders in België, Frankrijk, Spanje, Italië en Zwitserland. Wie spreekt er over pro testeren? In het gewraakte artikel heb ben wij nergens tegen geprotesteerd, alléén maar melding gemaakt van een aantal feiten. Bovendien is het de taak van onze krant met te schrijven over soortgelijke verkopen die niets met Texel te maken hebben. De heer Van Lamoen wijst in de laatste alinea van zijn schrijven op de moeilijkheden, waarin een zekere F. P. te Gorredijk (de naam van deze archi tect kan men in het telefoonboek op zoeken) gekomen is, nadat hij aanvan kelijk de grond had gekocht en het stuk daarop doorverkocht aan de heer E. V. te Amstelveen (op Texel geen onbekende). Misschien is deze affaire inderdaad iets voor de krant. Of wij op het advies van de heer Van Lamoen zullen ingaan, een diepgaand onderzoek zullen instellen en de resultaten daar van vdlledig in ons blad bekend zullen maken, zal moeten worden afgewacht. Tenslotte willen we nog iets zeggen 84. Op het vorige plaatje hebben we allemaal duidelijk kunnen zien hoe diepe groeven van inspannend nadenken verschenen waren op de bij uitstek mannelijke gelaatstrekken van Vittorio Cacalobbo. De goede mensenkenner zal dan ook niet veel moeite hebben uit deze gelaatstrekken af te leiden, dat de dappere kapitein van plan was op vre selijke wijze een halt toe te roepen aan de snode indringers. Het mocht voor zijn verdekt opgestelde manschappen dan ook geen verrassing baren, toen hij plotseling uitriep: „Kanonnen in stel ling en kartetsen in de vuurmonden brengen! Drukpunt nemen! Pief poef PAF!!" Jammer genoeg verzuimde de brave kerel te vermelden waar zijn artille risten nu eigenlijk op moesten schieten. Voor de eerste maal met haar wagen in Heerenveen, moest Van der Spoel de auto bekijken. „Je hebt groot gelijk, kind, dat je een wagentje gekocht hebt. Niet dat ik je niet graag liet halen, hoor, wat weet je wl Maar nu ben je meer eigen baas. Kun je gaan en ko men, wanneer je wilt". Jan van der Spoel was de dag na zijn invrijheidstelling aan het werk getogen op de fabriek van zijn vader. Heel ge woon als kantoorbediende, maar dat kon hem niet schelen. Het feit, dat hij zich nu op een bepaalde wijze verdien stelijk kon maken en geld ging ver dienen, gaf hem de nodige voldoening. De verstandhouding tussen hem en Akke was uitstekend en Jan koesterde een stille verering voor de vrouw, die hij zoveel dank verschuldigd was. Ook in Leeuwarden was ze een graag geziene gast en het kwam zover, dat Akke iedere dinsdagmiddag naar Lena ging. Daar knuffelde Akke de baby, die inmiddels geboren was. keek vertederd toe, als zijn moeder hem verschoonde of voedde en dan ging en wel eens een steek door haar heen. Doch ze zette er zich zoveel mogelijk overheen. Niet aan denken, zei ze tot zichzelf. Een mens kan niet alles hebben in het leven. Jacob Derkindere was na de aan- randingsgrap nog een paar malen op bezoek geweest in Bollega, doch de harmonische sfeer, die altijd tussen hen geheerst had, was bedorven en bestond niet meer. Hoewel Akke nooit meer ge zinspeeld had op het gebeurde, doch altijd hartelijk en vriendelijk tegen hem bleef, voelde beiden toch aan, dat er wat tussen hen in gekomen was, wat zich voorlopig niet liet verwijderen. Tenslotte wachtte Jacob, net als Jan INGEKOMEN PERSONEN Sonja G. M. Lagerveld. van Den Hel der, Javastraat 7 naar Den Hoorn, He renstraat 24; Reijna Boeije, van Leiden, Stationsweg 4 naar De Koog, Ruijs- laan 14. SCHAAKCLUB „EN PASSANT" Uitslagen van 23 september; Joustra-Eelman 1'0 Schulte-Feitsma 10 Dij.t-Terpstra afgebr. Vlugt-Veldhuis V2 De volgende competitieavond is op donderdag a.s. TEXELSE MARKT Op de gisteren gehouden markt wer den 67 lammeren aangevoerd (ƒ80, tot ƒ130,12 oude rammen (ƒ150, tot ƒ400,29 biggen (ƒ60,tot 70,—); 3 geiten (ƒ15,— tot ƒ35,—); 3 nuchtere kalveren (ƒ250— tot 375, en 41 schapen 80,tot ƒ120., over de door de heer Van Lamoen ge signaleerde zeer aanvechtbare handel wijze van de redacteur. Natuurlijk heb ben wij het artikel geplaatst, ondanks de telefonische afspraak. Dat hing daér nl in het geheel met van af. De in het artikel genoemde feiten waren ons be kend vóór het telefoongesprek. We wil den alleen méér weten, en wie kan men dan beter opbellen dan de betrokkene zelf? O.a. wilden we vernemen of de heer Van Lamoen al reacties op de in de Frankfurter geplaatste advertentie had gekregen. De heer Van Lamoen deed echter zeer argwanend en wilde niets zeggen. Wel was hij bereid da gen later een gesprek te hebben. Na tuurlijk willen wij dit gesprek voeren, maar dat zou hoogstens stof kunnen opleveren voor een ander, later te plaatsen artikel. Vooral omdat wij wis ten dat een landelijk dagblad dezelfde zaak aan het onderzoeken was, wilden wij met plaatsing geen ogenblik wach ten. Met het resultaat dat wij inder daad de eersten waren. Met betrekking tot het niet toezenden van de krant aan de heer Van Lamoen, willen we op merken dat het niet onze gewoonte is een krant te sturen aan iemand, die in eerste instantie niet bereid is ons in lichtingen te verschaffen. Tenslotte delen wij mee, dat de heer Theo A. van Lamoen met ingang van 29 september als abonné op de Texelse Courant staat ingeschreven. Redactie Texelse Courant (H.d.Gr.) Maar dat gaf niet. Er waren er nog genoeg bij met ervaring van de laatste oorlog en die kozen dus voor zich zelf een kerktoren en een school uit. Dat loonde tenminste de moeite, want in het vredige Campanella stond alles nog overeind Daar moest dus nodig wat verandering in gebracht worden. Doch er was één sufferd bij, die nog niet zo lang diende. Die vermorste een kost bare granaat of twaalf op het verwoeste stationsgebouwtje, waar de vijand ge acht werd te zitten. En werkelijk, na een minuut of zeven van ijverig pro beren, slaagde de kerel er in een vol treffer te plaatsen, midden in de reeds aanwezige puinhoop. De steenmassa spatte toen uit elkaar alsof het slechts een kinderballonnetje was, waar men een sigarenpeukje tegenaan duwt. nog een rechtszaak. In het najaar bleef hij weg en Akke kwam tot de ontdek king, dat ze 'het helemaal niet erg vond. Gek, dacht ze, ik was vast in de over tuiging, dat ik van hem hield. Nu mis ik hem niet meer. Hij betekent dus niets voor me. Tussen Sinterklaas en Kerstmis kwam de zaak voor. Op uitdrukkelijk verzoek van Akke met gesloten deuren, hoewel de officier daar eerst niet veel voor voelde. Voor wat Jacob betrof, had Akke voor een uitstekende verdediger gezorgd. „Doet u alstublieft wat moge lijk is, want ik wil niet dat hij nu nog, zoveel maanden na het gebeurde, in de gevangenis komt". Akke, als getuige gedagvaard, ont popte zich als getuige a décharge. Geen woord kwaad wilde ze vertellen over beide boosdoeners. Integendeel. „Ik be schouw alles nog steeds als een studen tengrap, meneer de president", ver klaarde Akke op luchtige toon. „Er was immers helemaal geen sprake van kwade opzet? Alleen een beetje groot doenerij van mijn neef. En wat Jan be treft. och, hij beschouwde het als een leuk avontuurtje. Achteraf bezien vind ik het alleen maar een beetje kinder achtig. Volkomen amateurswerk, van daar dat ze beiden terstond er invlogen. Stuurt u ze maar weer naar huis, me neer de president. Met wat ze hebben doorgemaakt tot op deze dag zijn ze al voldoende gestraft". Maar zo dacht de officier van justi tie er niet over. Wat misschien als grap bedoeld was, werd tenslotte een straf baar feit, een ernstig vergrijp ook tegen de goede zeden. Een heer doet zoiets niet, zelfs niet als grap. Deze jongelie den moest maar eens beseffen, dat zul- VRIJDAG 2 OKTOBER 1964 VERTROKKEN PERSONEN Catharina J. M. Kassenaar, van Den Burg, Kogerstraat 31, naar Zeist, Den Dolder. Dolderseweg 164; Annetje Jur- jens, van Oosterend, Schoolstraat 1 naar Buurmalsen, Tricht, Hoekburg 1; Maria A. van Vooren, van C 70a naar Bergen NH, Loudelsweg 24; Jan W. Berken bosch, van Den Burg, Kogerstraat 71, naar Amstelveen, Dorpsstraat 24; Peter S. Karsman, van Oudeschild, Loodssm- gel 20 naar Den Helder, Hoofdgracht 14; Cornelis M. Minnes, van De Koog, Brink 12 naar Den Helder, Hoofdgracht 14; Arie Zijm, van Den Hoorn, Klif 30 naar Den Helder, Hoofdgracht 14; Wil lem J. M. Peetere, van De Koog, Ruijs- laan 1 naar Den Helder, Hoofdgracht 14; Marcus de Ruiter, van H 131 naar Waddinxveen, Hoogeveenseweg 13; Hans V. van Hooijdonk, van H 131 naar Hellevoetsluis, Industriehaven 10; Jan P. Daam, van Den Burg. Groeneplaats 14 naar Akersloot, De Woude 34; Johan G. van der Werve, van O 171a naar Alkmaar, Percivalstraat 160; Hendrika van der Poll, van Den Burg, Gasthuis straat 21 naar Amsterdam, Pr. Hendrik- laan 25hs; Margaretha Slot, van S 13 naar Haarlem, Nieuwegracht 100; Anna P. van Bekkum, van Oosterend, Koete- buurt 9 naar Wieringen, Hippolytus- hoef, Belt 39, Grietje Beijert, ev. H. P. de Boer, van Oosterend, Peperstraat 9 naar Huizen, Botterstraat 28; Diderika M. Bruin, ev. H. P. Runge, van Den Burg, Kogerstraat 94 naar Dusseldorf, Kappelerstrasse 199; Suzanna C, Lap, van Den Hoorn, Klif 8 naar Hoorn, Kerkplein 24; Johan Th. E. van der Velde met gezin, van Den Burg, Boo- gerd 13 naar Haarlem, Gruttostraat 16; Wiebe Ipenburg, van Den Burg, Schoonoordsingel 27 naar Ede, Verl. Maanderweg 129; IJsbrand C. Tuijn, van Den Burg, Molenstraat 18, naar Harenkarspel, Tuitjehorn, Dorpsstraat 39, Hendrikus J. R. Reinders, van De Koog, Brink 11 naar Den Helder, Billi- tonstraat 24; Alle G. Roorda, van De Cocksdorp, Kikkertstraat 55 naar Scha- gen. Kanaalstraat 36; Peter J M. Witte, van E 120f naar Apeldoorn, Prins Mau- ritslaan 14; Lieuwe J. Dijksen, van H 91a naar Wageningen, Dijkgraafweg 20; Albertus F Bakker, van H 129 naar Beverwijk, Munnikenweg 82; Jacob M. Boon, van De Cocksdorp, Kikkertstraat 52 naar Leeuwarden, Herman Koster straat 3; Wiepke A. van der Kooi, van De Cocksdorp, Kikkertstraat 19 naar Heemstede, Achterweg 5; Jannie Stom- pedissel, van Den Burg. Binnenburg 15 naar Den Helder. Janzenstraat 7. Doch gelukkig waren de twee Ita liaanse schavuiten met Karei Kleun- tjes net uit de rommel weg, toen die voltreffer geplaatst werd. Er vallen echter nog meer treffende gebeurtenissen te verhalen, want er gens aan het front schoot op dat mo ment een handbedieningswagentje uit de oude tunnel te voorschijn Een sol daat. die aldaar in dekking lag achter een muurtje, schrok zich natuurlijk een aap, toen hij daar plotseling een aantal woestelingen met snorren en beren mutsen aan zich voorbij zag vliegen. „B. berenmutsen...., ze z zijn er stamelde de brave kerel. „Dat mmoet de kapitein weten Onverschrokken sprong hij overeind en luid gillend rende hij op Vittorio Caca lobbo af ke misplaatste geestigheid niet door de beugel kon. Ergens was nu eenmaal een grens en deze grens was overschreden. Rekening houdende met het feit, dat de aanklacht door het slachtoffer was in getrokken en er goede rapporten waren binnengekomen over beide beklaagden, wilde hij volstaan met een voorwaarde lijke straf. En aangezien de uitlokker in dit geval zeker evenveel schuld had als de dader, eiste hij tegen beide be klaagden een gevangenisstraf voor de tijd van drie maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van twee jaar. De beide verdedigers bleken veel werk van deze zaak gemaakt te hebben. Beide verklaarden ze geheel mee te kunnen gaan met de gematigde eis van de officier, maar.en beiden kwamen met tal van juridische argumenten, waaruit zou moeten blijken, dat er nau welijks sprake was geweest van een strafbaar feit. Er was geen opzet in het spel, alleen maar iets, wat op een aan randing geleek. Uit alles bleek het amateuristische van de hele opzet, want een echte aanrander zou zich wel tien keer bedenken, vooraleer hij op een drukke straatweg en op klaarlichte dag zijn daad zou trachten te plegen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1964 | | pagina 3