als het om sparen gaat
O.a. f182.700,- G.S.W.
Investeringsprogramma
gemeente Texel 1965
De vierde dag
Pu rol heel'de huid
Bronchi letten
BRIGADIER PIET EN DE SEMI-PROF
Burgerij moet iu actie
komen!
TWEEDE BLAD
TEXELSE COURANT
VRIJDAG 16 OKTOBER 1964
MEER DAN 1000 BANKEN EN BIJKANTOREN
aangesloten bij de coöperatieve centrale raiffeisen-bank te utrecht
De gemeente Texel denkt in 1965
weer veel geld te steken in tal van
uiteraard hoognodige voorzieningen.
Voor de aanschaf van nieuw brand-
weermaterieel is ƒ74.000,uitgetrok
ken volgens het investeringsprogramma
van de gemeente Texel, dat gelijk met
de ontwerp-begroting aan de raadsle^
den is toegezonden. De aanschaf vloeit
voort uit de onlangs door de raad goed
gekeurde reorganisatie van de brand
weer. Voor een nieuwe hogedrukspuit
is ƒ38.000,nodig; voor twee man-
schappenwagens, tevens trekkers voor
de motorspuit ƒ42.000,Het totaal
van deze bedragen wordt verminderd
met ƒ6000,de vermoedelijke op
brengst van de oude spuiten en trek
kers van Den1 Burg, De Cocksdorp, Den
Hoorn, De Koog, Oosterend en Oude-
s child.
Ten behoeve van de aankoop van een
vrachtauto en een Volkswagenbusje
voor de Dienst Gemeentewerken zal
ƒ27.000,nodig zijn. Voor de aanleg
van (plantsoenen is ƒ5400,uitgetrok
ken. Het wordt noodzakelijk geacht de
voormalige tuin van de notariswoning
op te knappen, van een afrastering te
voorzien en te beplanten met nieuwe
bomen. Belangrijk is de uitbreiding van
de rioolwaterzuiveringsinstallatie te
Den Burg. waarvoor totaal J 30.000,
nodig is. Gebleken is dat de huidige in
stallatie, die een capaciteit heeft voor
3500 inwoners, ontoereikend is. Door
het aanbrengen van een tweede na-
zinkbak zullen de zich thans voor
doende moeilijkheden tot het verleden
behoren. Voorts is het noodzakelijk, dat
ter plaatse een gebouwtje wordt gezet,
waar het water uit de diverse zuive
ringsinstallaties op het eiland kan wor
den onderzocht.
Voor het verbeteren van straten te
Den Burg wordt ƒ41.700,uitgetrok
ken. Dit bedrag wordt geraamd voor
het verbeteren en gedeeltelijk vernieu
wen van de Warmoesstraat, Graven
straat, Willem van Beierenstraat en de
Hogerstraat.
ƒ84.800,is nodig voor een opper
vlaktebehandeling van een aantal
Texelse wegen. Een slijtlaag zal worden
aangebracht op de Westerweg door
Waalenburg, Postweg, Waalderweg.
Ruigedijksweg en Duinweg. B. en W.
willen ƒ20.300,besteden aan aanleg
en verbetering van de Pontweg/Koger-
weg. Op de Pontweg is de verkeers
intensiteit zodanig toegenomen, dat het
noodzakelijk is een vluchtheuvel met
verkeerszuil aan te brengen op de
plaatsen waar de Akenbuurtsweg en de
Hoornderweg kruisen. De verkeers
veiligheid zal er ter plaatse door wor
den verhoogd.
Voorts wordt ƒ43.000,— geraamd
voor de aanleg en bestrating van de
Burgerhoutstraat te Den Burg. In dit
bedrag zijn de kosten begrepen van
trottoirs en riolering, ƒ160.000,is no
dig voor de verbetering van het Schil
derend. Men wil riolering aanleggen en
de bestrating vernieuwen van het ge-
FEÜILLETON:
door H van Omrne.
41. De negenentwintigste vertrokken ze
met twee auto's. Van der Spoel met zijn
vrouw in hun wagen; Jan bij Akke in
haar wagentje. „Kunnen jullie elkaar
eens aflossen", meende Van der Spoel,
„want het is een kleine duizend kilo
meter".
Voor Akke was de grensovergang bij
Zevenaar een sensatie. Bij de douane
lieten ze de autopapieren zien en de
passen. Gelijk verwisselden ze van
plaats, want Akke vond het toch wel
een beetje griezelig om in een vreemd
land te rijden, hoewel Jan verklaard
had, dat de verkeersregels nagenoeg
gelijk waren. Na slechts enkele minuten
oponthoud konden de beide wagens
verder rijden, Duitsland in.
Jan gaf gas, zich achter de wagen van
zijn vader en verklaarde, toen ze de
Duitse douane achter zich hadden: „Zo,
Akke, nu zijn we Nederland uit. Hoe
vind je het?"
De vrouw keek eens rond op de auto
baan, doch haalde haar schouders op.
Ze keek Jan met een teleurgesteld ge
zicht aan en antwoordde: „Niets bij
zonders. he?"
De jongen schoot in een lach. „Nog
niet. Wacht maar. tot we een honderd
kilometer verder zijn, dan kijk je je
ogen uit".
Nabij Keulen aten ze in een weg
restaurant. Akke, die een portefeuille
vol Marken had, kon er nog steeds geen
touw aan vastknopen. Hoewel ze een
deelte tussen de Keesomlaan en het
einde der bebouwing, een totale lengte
van 680 meter.
Voorts staat de verbetering van de
Oosterenderweg op het investerings
programma. Voor de verbreding van
gedeelten van de weg tussen de eerder
uitgevoerde bochtafsmj dingen en weg-
verbredin^en wordt ƒ450.000,ge
raamd De werkzaamheden zullen om
vatten het verbreden van de rijweg,
het afwerken van de bermen, het aan
brengen van afrasteringen en tuinwal-
len en het omleggen van een gedeelte
van de bermsloot.
Sociale werkplaats
Belangrijk is de bouw en inrichting
van de gemeentelijke Sociale Werk
plaats, waarvoor ƒ182.700,nodig is.
Dit bedrag wordt geraamd voor een
nieuwe werkplaats, bestaande uit vier
werkafdelingen, een kantine, een dok
terskamer, vertrekken voor de admi
nistratie en de leiding, alsmede voor
enkele andere voorzieningen. De Stich-
tingskosten voor het gebouw bedragen
ƒ131.000,kosten centrale verwar
ming ƒ15.000,kosten inventaris
ƒ13.800,250 ramen platglas ƒ3600,
verwarmde rolkas 260 m2 ƒ9100,
verwarmingsketel, werktuigen en ge
reedschappen ƒ1000,
ZONDER COMMENTAAR
Bij de achtervolging van een vluchte
ling was een Engelse politieman in
Taunton genoodzaakt hem ook in het
water na te gaan. „De duik deed mij
niets", zei de agent later „maar het
gefluit van het publiek toen ik me uit
kleedde, was heel pijnlijk!"
GEVONDEN EN VERLOREN
VOORWERPEN
Gevonden te Den Burg: wieldop VW grijs;
herenportemonnee inh. ƒ33,71, loonzakje tnv.
B. Nieuwenhoven; sleutel aan groen lint;
plastic kinderknipportemonnee wit, inh. wat
kleingeld.
Verloren te Den Burg: fototoestel Tet Ja
pans kleinbceld met bruin étui; loonzakje inh.
ƒ115,25 tnv. P. de Vries; damesbril met dub
bele focus met steentje op montuur, kl. mon
tuur beige bruin in étui; okerkleurige étui met
gele rits, 3 scharen en 1 Talens vulpen enz.;
herenrijwiel merk onbekend; damesrijwiel Ga
zelle met grijs zadeldek; damesrijwiel zwart
met lichtbruine zadel, blauw draadje van
dynamo loopt naar achterlicht; Kreidler FIo-
rett kent. GLEC 2; oud herenrijwiel zwart,
merk onbekend; zwart herenrijwiel merk on
bekend. achterspatbord pas wit gelakt; zwart
gelakt herenrijwiel merk KIM Riam met
nieuwe banden, bel zonder dop; damesrijwiel
Magneet sportmodel, kl. zwart; zwart dames
rijwiel, sport, merk Gomo; zwart damesrijwiel
merk Simplex met lichtbruin fictstasje inh.
zonneolie; groene meisjesfiets merk onbekend;
beige herenrijwiel sport; damesrijwiel merk
Peerless; blauw damesrijwiel merk R. S. Stok
vis; zwart herenrijwiel merk Gazelle, hoog
stuur; zwart herenrijwiel Magneet.
Het bureau der rijkspolitie te Den Burg is
voor het aangeven van gevonden en/of verlo
ren voorwerpen geopend op werkdagen van
(6 00 tot 18.00 uur.
paar weken te voren een boekje had
aangeschaft: „Duits op reis", verstond
ze ternauwernood een woord en Jan
moest haar bij alles helpen. „Dat went
wel", lachte de jongen. „Als we weer
thuis zijn spreek je vloeiend Duits".
„Dat zal best", meesmuilde Akke. die
er niets van geloofde.
Ze reden die dag door naar Frank
furt, waar Van der Spoel een hotel
besproken had, en deden de maaltijd
alle eer aan. En omdat ze tamelijk vroeg
gearriveerd waren, stelde Jan voor nog
een wandeling te maken door de stad.
De oudere mensen bleven in het hotel,
zodat Akke en Jan de straat op liepen.
Ze hadden nauwelijks vijf minuten
gelopen, toen Akke plotseling bleef
stilstaan. „Zeg. weet je hier de weg?
Weet je het hotel terug te vinden?"
Jan deed, als of hij hevig geschrok
ken was. „Jij hebt de naam toch gele
zen, niet?"
Akke werd wit. „Die.die ben ik
al vergeten. Het was ook zo'n gekke
naam.
„Ja, maar de straat weet je toch ze
ker nog wel?"
„De straat? Ik heb heel geen naam
bordje gezien.Hebben ze die hier
wel?"
Als antwoord wees Jan op een bord,
dat op een hoek aan de gevel prijkte:
Joanitterstrasse. Hij keek haar zuch
tend aan. „Wat doen we nou, Akke?"
Akke sloeg de hand voor haar mond
en zei: „Oen dat in een vreemd
land
Jan krabde zich achter het oor en
zei: „Nou, laten we maar verder lopen.
We zullen maar op ons goede gesternte
vertrouwen". Doch Akke greep zijn
arm. „Kunnen we niet beter teruggaan?
(Ingezonden)
VOOR 1965
Geachte Redactie,
Betreffende de bungalowgrond-van
de heer Van Lamoen het volgende:
Die 8 ha. woeste grond op Texel had
oorspronkelijk geen waarde. Toen werd
deze 8 ha. bestemd voor bungalows.
Zoals de grond daar ligt, vóórdat er één
spade in de grond gestoken is, brengt
deze grond ineens IV* millioen gulden
op. Wie heeft deze waardevermeerde
ring gemaakt? En wie steekt deze lVt
millioen gulden in zijn zak? Niet de
gemeentekas van Texelmaar „een
zakenman" uit Laren.
Dat geeft dat „vervelende gevoel",
waar alleen de centrale overheid wat
aan kan doen bv. door een heffing
op de waardevermeerdering van de
blote grond (waar de activiteit van de
eigenaar part noch deel aan heeft). De
waarde van een natuurgave wordt niet
door de eigenaar veroorzaakt doch
door vele niet-eigenaren tezamen: hén
komt de waarde toe.
Het juiste middel is grondwaarde
belasting niet volgens een taxatie uit
achttienhonderdzoveel maar elke 2
jaar herzien. Onze wet op de grondbe
lasting moet daartoe beter gehanteerd
worden.
Het wordt de allerhoogste tijd dat
ons land er zich van bewust wordt, dat
natuurgaven in dit geval de blote
grond, zoals in natuurlijke staat aange
troffen het eigendom behoort te zijn
van ons volk in zijn geheel. De grond
ontleent immers zijn waarde aan wat
„men" er voor geeft, aan wat men „er
mee kan doen", een stuk grond ont
leent zijn waarde aan de aanwezigheid
en activiteit van de bevolking er rond
om heen. Een perceel in de Kalver-
straat is goud waard, ongeacht wat er
op staat eenzelfde stukje in de woes
tijn is niets waard. Deze waarde, uitge
drukt in 'het bedrag in guldens dat men
bereid is jaarlijks te betalen om de
87. Al met al kan men niet ontkennen,
dat Diavolo en Angelico, die twee ver
schrikkelijke schurken, er handig in ge
slaagd waren de beroemde Karei
Kleuntjes tóch maar in hun vaderland
te krijgen. Maar eerlijk gezegd wisten
ze niet goed wat ze met die halfbevro
ren jongen moesten aanvangen daar
boven in de bergen. Ze zaten er erg
over in de piepzak hoe ze Karei nu
naar Fiorenza moesten krijgen en het
beviel hun ook helemaal niet, dat ze al
met kanonskogels beschoten waren
voordat ze een kwartiertje op Italiaan
se bodem waren Maarwederom
werden de twee booswichten 'n handje
Zo ver zijn we er nog niet vandaan.
Kwamen we niet van gindse hoek?
Waar al die auto's staan?"
Jan keek en antwoordde, wijzend: „Ik
dacht, van die kant.
„Welnee, daar zijn we de hoek om
gegaan. Ófwas het ginds? Nou
weet ik het ook niet meer".
Jan kon zich niet langer inhouden
en begon te grinniken en langzaam
kreeg Akke door, dat hij haar voor de
gek hield.
„Of weet je het wel?" vroeg ze, toen
hij langzaam verder ging lopen, hem
volgend.
„Natuurlijk. Akke. Ik ben hier al zo
vaak geweest. Maak je maar geen zorg,
ik verdwaal heus niet. En het hotel
weet ik ook nog wel terug te vinden".
Ze ^osde een zucht. „Akelig jong, om
me zo op stang te jagen. Ik zou me in
m'n eentje geen raad weten. Ik versta
geen woord van dat koeterwaals...."
Hij lachte breeduit. „Kom nou, het is
toch ook een taal. net als die van ons".
„Het lijkt me anders verbazend moei
lijk", verzuchtte Akke. „Ik leer 't nooit"
Ze wandelden door het centrum en
bewonderden de winkels. Steeds weer
vroeg Akke naar de prijzen, omgere
kend in Nederlands geld en de jongen
werd niet moe haar de gevraagde in
lichtingen te verschaffen. Waarna Akke
op een gegeven ogenblik verklaarde,
dat ze alles maar behoorlijk duur vond.
„Men verdient hier ook meer" was
zijn oordeel.
In een rustige gelegenheid, dicht bij
het station, dronken ze wat en luister
den naar het strijkje. Op een gegeven
ogenblik keek hij haar aan en vroeg:
^Dansen? Of.heb je nog bezwaren?"
Ze aarzelde even. „Ik heb het na-
grond te mogen gebruiken, behoort in
de overheidskas.
Door de ontsluiting van het Delta
gebied vliegen de grondprijzen omhoog.
Inplaats dat deze waardevermeerdering
gebruikt wordt voor de uitvoering van
het Deltaplan, verdwijnt dit geld in de
zakken van de toevallige eigenaars.
Het zijn onze belastingpenningen, die
langs het ommetje van de Deltawerken
verdwijnen in de zakken van de specu
lanten.
En nu met dat bungalowdorp op
Texel wordt er ineens de aandacht op
gevestigd. „De fout ligt bij de centrale
overheid", zegt de burgemeester zeer
terecht. Maar het is de burgerij die in
actie moet komen, wil de „overheid"
ooit in beweging komen om hier iets
aan te doen.
Documentatie omtrent hetgeen elders
op dit gebied reeds gedaan wordt, zend
ik belangstellenden gaarne toe.
Ir. J. J. Pot, Slikkerveer.
WIE IS DE SCHRIJVER?
Op ons bureau ligt een ingezonden
schrijven dat de weigering van een
Bouwvergunning aan de heer N. Eel-
man tot onderwerp heeft. De brief is
ondertekend met „Een lezer van Uw
courant". Zoals bekend nemen wij geen
ingezonden stukken op, waarvan de af
zender ons niet bekend is. Desgewenst
kan het stukje met initialen of pseudo
niem worden geplaatst, maar de redac
tie wil van de naam en het adres van
de schrijver op de hoogte zijn. Het be
treffende stukje blijft dus liggen totdat
de afzender zich even heeft gemeld.
Red.
TEXELSE MARKT
Op de Texelse markt werden maan
dag aangevoerd:
4 koeien van ƒ750,ƒ1000,4 pin
ken van ƒ625,tot ƒ700,28 gras
kalveren van ƒ400,tot ƒ475,1
nuchter kalf; 15 schapen van ƒ100,
tot ƒ140,17 lammeren van ƒ80,
tot ƒ125,11 biggen van ƒ55,tot
65,en oude rammen tegen een prijs
van ƒ150,tot ƒ250,
geholpen door vrouwe Fortuna. want
daar kwam een jeep aanrijden. Dit han
dige vervoermiddeltje werd bestuurd
door een niet onknappe jongeman, die
minstens even weelderig van snor- en
hoofdharen was voorzien als Diavolo
en Angelico samen. Toen hij de langs
de weg zittende heerschappen zag,
remde hij en bekeek de zaak eens even
goed. Toen stapte hij uit zijn wagentje
met een vragende uitdrukking op zijn
bolle gelaat en toentoen wierp
hij zich met een schorre kreet op de
dikke Diavolo. Geen kreet van woede
was het, maar een echte, welgemeende
kreet van ontroering. Terwijl hete tra-
tuurlijk in lange tijd niet gedaan".
„Zullen we het eens proberen?"
Akke had er wel zin in en stond op.
Behoedzaam legde hij zijn arm om
haar heen en even later dansten ze op
de tonen van de muziek door de zaal.
Na twee dansen bracht hij haar terug
naar hun tafeltje. „Nou, verleerd ben
je het niet, Akke".
„Jij danst ook verbazend goed. Hoe
heb je dat geleerd?"
Hij dronk zijn glas uit en gaf haar
een sigaret en vuur. „Och, dat gaat zo
vanzelf he? Dansen is één van de wei
nige dingen, die ik goed ken. Voor het
overige ben ik maar een sukkel.
„Kom, kom.hoe gaat het met je
werk?"
Hij grinnikte schaapachtig. „O, ik
heb promotie gemaakt. Het werk van
de jongste bediende doe ik al niet meer.
Ik assisteer nu bij de boekhouding. Je
weet wel: de hele dag timmeren op de
telmachine. Alles controleren en para
feren".
Ze keek hem geschrokken aan. „Had
je dan toch liever willen studeren?"
„Hou op.alsjeblieft niet. Maar op
dat kantoor ga je ook hardstikke.o,
sorry. Nu ja, je begrijpt me wel".
„Ja maar, Jan, wat wil je dan? Je
moet toch wat doen. Iedere man werkt,
je vader ook".
„Ik zeg toch niet, dat ik niet wil
werken? Maar ik zou veel liever in de
fabriek aan de slag gaan. Heel gewoon
in een overal. Maar nee. hoor, daar wil
papa niets van weten. Voor Jan van
der Spoel alleen het kantoor. En Jan
maar netjes dag aan dag cijfertjes tik
ken: een-zes-vier-drie-vier-komma-nul-
nul en drie-acht-nul-één-één-komma-
vijf-nul en
GOEDE RAAD IS DUUR
(Ingezonden)
De heer Van Lamoen kan een goed
zakenman zijn, maar het is de vraag of
hij ooit gelukkig wordt. Als hij wijs was
zou hij voor zichzelf en zijn gezin een
kostelijk huisje zetten op zijn acht
bundertjes, er wat bomen planten, er
wolvee laten grazen en af en toe de
Waddenruiters eens uitnodigen. Hij zou
dan een pracht leven hebben tussen
ons Texelaars. Maar dat doet hij niet.
De grondspeculatie is maar één van de
gebeurtenissen die een einde maken aan
al het goede oude dat wij wilden bewa
ren. Nu. in 1964, verrijzen er bunga
lowdorpen, wordt er gespeculeerd en
lopen onze natuurgebieden werkelijk
gevaar. Ook ons privé-leven heeft on
der deze ontwikkeling te lijden. We
gaan gehaast leven temidden van veel
of tè veel badgasten. Ook de onteige
ning van grond maakt deel uit van
deze afschrikwekkende ontwikkeling.
Een eigenaresse van grond te Den Burg,
die veel voor Texel over heeft, is één
der slachtoffers. Zelfs de tuin van haar
mooie huis loopt gevaar. Straks heeft
zij en vele andere Texelaars geen re-
creatiegrond meer. Stel je voor dat we
nog entree moeten betalen voor de Muy
of de Slufter. Het is hier nog geen Nor-
derney, maar over een aantal jaren
kon het wel eens anders zijn. Dat ligt
mede aan U, mijnheer Van Lamoen!
Maar ook aan onszelf en de overheid die
er niet voldoende voor waakt dat het
eiland voor zijn bewoners leefbaar
blijft. Nu zijn er nog boeren die
overigens best de zon in het water kun
nen zien schijnen. Meneer Van Lamoen,
den'kt U er nog eens over. De redactie
van onze Texelse Courant wensende
dat zij steeds op de bres zal blijven
staan voor het belang van ons, Texe
laars, teken ik,
G Roeper-Eelman.
Dat doen we. mevrouw! Red.
Ho»»tdrank in tabletvorm. 95ct
nen van blijdschap hem langs de wan
gen biggelden, omarmde en kuste hij de
dikke Diavolo, wat natuurlijk allemaal
erg Italiaans aandoet. Het leek er zo
wel op, alsof we hier te maken hebben
met een arme jonkman, die zijn reeds
lang doodgewaande vader ongedeerd
terugvindt in de bergen bij Campanella.
Noueen beetje was hier wel van
waar, want het betrof hier een neef,
die zijn oom Diavolo ongeveer drie we
ken lang niet gezien had „Oompjelief
eindelijk!" weende de neef.
En de dikke Diavolo kreeg het ook
te kwaad. „Mijn lieve, beste neef.
zei hij schor
Ze wuifde lachend met haar hand
„Zand er over. We zijn met vakantie.
In ieder geval heb je de eerste vier
weken niets met cijfers te maken".
„Nou zo pas, bij die winkeletala
ges. ik dacht een moment: ik wou,
dat ik m'n telmachine bij me had"
„Ik beloof je, de hele vakantie geen
cijfers meer te noemen"
„O, zo erg is het niet. Ik doe het met
genoegen en dankbaar dat ik iets kan
vergoeden".
Ze fronste haar wenkbrauwen. „Moet
ik nu boos worden?"
Hij lachte jongensachtig. „Laten we
nog één keer dansen?"
Om tien uur waren ze terug in het
hotel en Akke verwonderde er zich
over, dat de jongen zo gemakkelijk de
weg wist te vinden in deze grote, druk
ke stad. Met een handdruk namen ze
afscheid en op haar kamer keek ze
rond, terwijl ze even ging zitten. „Zo,
Akke". ze ze zacht, „nu ben je ook met
vakantie, en nog wel in het buitenland.
Met je eigen wagen en met aardige
mensen, die je vrienden zijn. Vier we
ken van genieten en ontdekken staan
op het programma. En op geld hoef je
niet te kijken. Als je wilt, kun je kopen,
wat je wilt".
Dromerig staarde ze voor zich uit en
opeens pakte ze haar tas en haalde er
een foto uit, die ze lange tijd bekeek.
„Dank je, Jacob, voor wat je me gege
ven hebt. Ik heb van je gehouden, lie
verd, ook al zou je me niets nagelaten
hebben. Ik ben je dankbaar, voor alles
.en ik zal altijd aan je blijven den
keniedere dag".
i(Wordt vervolgd)
