FACIT
LANGEVELD DE ROOIJ
EEN
KLASSEMERK
GEEFT KLASSEWERK
TRIUMPH
PORTABLE!
SCHRIjFMACHINES
EEN KLASSE
IA
Een kind
EEN KLASSE APART
Niet alle mannen zijn egoïsten
Ook bij
KLEINE
OPLAGEN is een
vloeistofduplicator
al rendabel.
Zéér solide
gebouwd,
f 395.-
Langeveld
De Rooij
O
o-
AEG Turnamat
ELECTROHUIS
o o kan
de was 1
doen...
o O
a
-am
°o
O
r\J
o o
o
f1298-
Belangrijk K.S.K.-nieuws
Uitslag van de vierde en laatste
K.S.K. Prestatiewedstrijd.
Fa. VAN DER MEER-LANGEVELD
in groenten en fruit
dagelijks speciale
aanbiedingen
Binnenburg 10, Den Burg, tel. 2180
M.. A.B. club TEXEL
4e C. P. M00JEN-RIT
ONTWIKKELEN EN AFDRUKKEN
Een advies voor een
kwaliteitsgeschenk
Firma KI. Boon Zn.
Simca Aronde
Radio met
visserijband
/i
«maim en kompleet met
ArARÜl koffer reeds vanaf
f 250.-
Triumph portables staan voor u in voorraad bij
Sinds meer dan 75 jaar in de Parkstraat
compleet met hoes
Het apparaat wordt
U gaarne gedemonstreerd
door
Sinds meer dan 75 jaar in de Parkstraat
o o
0°° o
O i
O
O
J T O
m
Geheel automatische wasmachine,
waarbij een snelle centrifuge is in
gebouwd Uniek wascomiort. - Het
gehele wasproces verloopt geheel
automatisch water- en was-
middeientoevoer, herhaaldelijk
grondig wassen-, meermalen fris
spoelen. - Een pracht combinatie,
praktisch en bijzonder fraai van
vorm. - Inhoud: 5 kg wasgoed,
afmetingen hong 85, breed 92 en
diep 50 cm - Voorzien van keuze
schakelaar, temperatuurkiezer en
programmaschakelaar
Telefoon 2U00
-V-. »A> a-YJE
-
o
O
De eerste prijs van ƒ1000,in waardebonnen
wordt gedeeld door
A. J. J. Bakker, Singel 107
H. L. Barth. Marsdiepstraat 54
A. W. v.d. Berg, H. A. Lorenzstraat 27
C. v.d. Berg, Pasteurstraat 69
v.d. Berg, Sperwerstraat 13
A. de Boer, Middenweg 102
D. H. v.d. Eist, Geleenstraat 2
B. J. v.d. Geest, Vechtstraat 12
I. Haver, Zandvaart, Breezand
C. G. Haringa, Reigerstraat 64
B. den Hartog, Havikstraat 9
J. Jansen. Bankastraat 12
de Jong, Kijkduinlaan 17
F. A. M. Kersting, Marsdiepstraat 539
Luycks, Slingerbeekstraat 50
J. Th. Luths, Fazantenstraat 5
M. Pieters, Fregatstraat 95
L. Petrus, Joubertstraat 1
E. H. H. Rust, Spechtstraat 17
H. Rys, A. Y. Kuiperstraat 4
C. Smit. Sumatrastraat 17
C. E. Stam, Jan Verfailleweg 606
J. Tammeryn, C. van Noortstraat 44
A. J. Tydeman, Sperwerstraat 33
G. Warbout, Waalstraat 32
De tweede prijs ad. ƒ500,in waardebonnen
wordt gedeeld door
P. Bakker, Huisduinerweg la
,F. Biersteker, Kievitstraat 101
J. Boshamer, Duinroosstraat 139
L. den Broeder, v.d. Hamstraat 23
I. M. Heustink, Sumatrastraat 15
J. C. Kalf, Ruighweg 205
J. H. Kreyger. Kanaalweg 39
E. A. Lange, Zuiderzeestraat 72
J. D. Steeman, Jekerstraat 9
Stoll, Molukkenstraat 18
S. Sikma, Ribesstraat 7
C. Schol, Brakkeveldweg 61
L. Th. Toes, Pasteurstraat 71
Joh. J. Vink, Steengracht 3
v.d. Vliet, Rijnstraat 38
De derde prijs ad. ƒ100,aan waardebonnen
wordt gedeeld door
A. P. Andree, Clematisstraat 28
G. G. Bouman. O. van Noortstraat 19
Brouwer, Javastraat 145
Bakker, Violenstraat 14
J. v. Hartingsveld, Violenstraat 2c
den Hartog, Havikstraat 9
J. T. Lange, van Galenstraat 112
M J. Muye, Volkerakstraat 136
A. Planken, Badhuisstraat 84
D. Ramler, Molenstraat 60
de Ridder, Middenweg 83
A M. Rottier, Lorenzstraat 25
J. Timmer. Bremstraat 123
L J. de Vries, v.d Duin v Maasdamstr. 22
Het. deel van de eerste prijswinnaars bedraagt
na afronding 50,van de tweede prijs
winnaars 35,en van de derde prijs
winnaars 10,Alle prijzen in K.S.K.
Waardebonnen, alléén te besteden bij de
deelnemende winkeliers.
Alle winnaars kunnen hun prijzen afhalen
bij de Ned. Middenstandsbank in de Koning
straat.
De inzendingen werden bij alle wedstrijden
beoordeeld door de heren:
A. Rietveld - Leraar Nederlands a/h
Gem. Lyceum;
J. de Gorter - Leraar Nederlands a/h
Gem. Lyceum,
P. J. M. Verduin - Journalist.
Zondag 6 december Nationale betrouwbaar-
heidsrit van motoren Deze rit lelt mee voor
het Ned kampioenschap Start vanaf het in
dustrieterrein.
FOTO LANGEVELD DE ROOIJ N.V.
Eei\ kamertapijt 3 80 mfr
breed, DUS GEEN NADEN,
in voorraad te zien bij
Den Hoorn
Te koop een
P 60 Elyssée, jaar 1959,
personenwagen met ver
warming, radio. Billijke
prijs.
H. M. Koopman.
Boodtlaan K 3a, De Koog,
tel. 244
Erres f 353,-
Philips f 398,-
JAN AGTER
Telefoon 2114
1
I
FEUILLETON DOOR J. DE VRIES
4 „Er was zelfs niemand om me af te
halen. Ik had op het vliegveld de benen
kunnen nemen, als ik gewild had, maar
wat moest ik in een vreemd land, waar
van ik maar ten dele de taal kon ver
staan en nog gebrekkig spreken? Ik
dacht: ze krijgen me nooit klein. Zodra
ik meerderjarig ben, ga ik terug naar
Nederland, naar Fons, want die wacht
wel op me. Dat zei ik ook. toen ze me
twee dagen later naar papa en mama
gebracht hadden. Maar vader lachte me
uit en zei: Je bent hier en je blijft hier.
We praten er niet meer over. Ik heb al
werk voor je. Morgen ga je beginnen.
En wee je gebeente, als je je best niet
doet".
„En je deed natuurlijk meteen je
uiterste best", lachte tante Duuk, die
haar nichtje wel kende.
„Welnee, ik ben pas aan het werk ge
gaan, toen Grace in huis kwam. Van de
eerste dag af, dat ik arriveerde, hebben
we ruzie gehad; papa en ik. Ik zie nog
zijn gezicht voor me. toen ik hem wit
van woede vertelde, dat ik tegen mijn
wil naar Australië gebracht was en dat
ik niet van plan was ook maar één uur
te werken. Ik was bereid om in huis te
helpen, moeder bij te staan en een
oogje op de kleintjes te houden, maar
dat was ook alles. Als hij had gedacht,
dat hij mij nu nog kon commanderen,
dan had hij het mis".
„Zei je dat allemaal? Marrie.dat
je het durfdeTante Duuk keek
haar vol bewondering aan.
„Nou, het gevolg begrijpt u wel, he?
Dat werd, net zoals voorheen in Neder
land; timmeren. Tot mams er tussen
kwam. Maar voor het eerst van mijn
leven had ik me verweerd: ik had hem
in zijn hand gebeten en over zijn ge
zicht gekrabd. Drie dagen liep hij be
pleisterd door het huis, maar zei geen
woord meer tegen me. Een paar weken
later probeerde hij me nog eens een
baan te geven als spoelster in een ho
tel, maar ik bedankte er op kalme toon
voor. Toen zij hij, dat ik dan nooit op
één penny zakgeld behoefde te rekenen,
waarop ik antwoordde, dat ik zijn geld
niet nodig had. Want de buren wisten
al heel gauw, hoe de toestand bij ons
was, temeer ook omdat de Australische
kranten mijn onderduikgeval uit de Ne
derlandse bladen hadden overgenomen
en bij hen groeide er sympathie voor
mij. Dus duwde ze me wel eens stikum
wat toe en ook van mams en de jon
gens kreeg ik af en toe wat".
Ze zuchtte en keek door het raam.
„Een half jaar later stierf mams al. Ik
geloof nog steeds, dat ze meer aan
heimwee gestorven is dan aan die
kwaal. Want als het al zo erg was ge
weest, dan zouden ze het hier, tijdens
de keuring voor de emigratie toch ge
merkt hebben? Maar iedereen werd
voor gezond verklaard, dus zal het ook
wel zo'n vaart niet gelopen hebben, als
ze rustig in haar vertrouwde omgeving
was gebleven".
„Vond je moeder het niet prettig in
Australië?"
„Natuurlijk niet, maar dat liet ze
nooit merken. Evenwel, na enkele we
ken had il-: al door, dat mams heimwee
had. Daarom was het maar goed, dat
ik thuisgebleven ben, want zo konden
we elkaar wat opbeuren".
„Hoe was je vader, toen Elsje ge
storven was?"t
Marrie haalde haar schouders op.
„Daar heb ik nooit goed hoogte van
kunnen krijgen. Overigens, hij dacht
altijd alleen maar aan zichzelf. Na
mams dood nam ik de teugels van het
huishouden in handen en ik besloot het
meteen op een andere leest te schoeien.
Mams kreeg nooit huishoudgeld. Als ze
wat nodig had, moest ze het vader vra
gen en die mopperde dan, omdat ze
volgens hem zoveel geld nodig had.
Vergeet niet, dat we nu ook geen kin
derbijslag meer hebben, want dat be
stond niet in Australië. Tenminste niet
voor ons. Maar de eerste de beste za
terdag hield ik mijn hand op. Hij keek
me nijdig aan en vroeg: Wat betekent
dat? Ik antwoordde: Ja, waar zou ik
m'n hand nu voor ophouden? Voor geld
natuurlijk. En alsjeblieft iedere week
twintig Pond. Hij schrok zich naar.
Twintig Pond? herhaalde hij, ben je he
lemaal gek? Dat verdien ik niet eens.
Toen zei ik hem, dat hij dan maar
gauw moest zorgen meer te verdienen,
omdat ik niet van plan was om het met
minder te doen. Dan neem je maar een
huishoudster, want dan smeer ik 'm.
Hij werd woedend en beet me toe: Dat
moest je eens proberen. Ik laat je door
de politie terughalen. Waarop ik ant
woordde: We zijn hier niet in Neder
land, daar was dat mogelijk, maar hier
niet. Ik ben negentien jaar en dus vol
gens de Australische wetten mondig.
Als ik de deur uitga, kan niemand me
tegenhouden. Maar ik ben toch altijd
nog zo fatsoenlijk, om je niet met de
kinderen in de steek te laten. Enfin,
ik kreeg mijn twintig Pond en zo kon
ik geleidelijk aan de kinderen eens be
hoorlijk aankleden en ook wat voor me
zelf kopen. Ik dacht: tot ik 21 ben, blijf
ik. Daarna moet hij maar zien. hoe hij
het redt Maar al gauw kwam Grace
over de vloer en acht maanden na
mams dood trouwde hij met haar. Toen
zocht ik een baan, die ik meteen de
zelfde dag vond en ging voor mezelf
verdienen. Het huishouden kon me
niets meer schelen. Ik betaalde kostgeld
en stak verder geen hand meer uit. be
halve als het de kleintjes betrof. Grace
en ik zeiden zelden of nooit wat tegen
elkaar. Op haar manier was ze wel gek
op papa. Bovendien liet ze zich niet op
de kop zitten en hij bond tegen haar
ook wel een beetje ik, want zij bracht
aardig wat geld mee, dat ze in het be
drijf stak, samen met haar broer, een
vreselijke vent. Geen vrouw was er
veilig bij hem en met hem wilde vader
me nota bene laten trouwen. Ik heb
hem gewoon in zijn gezicht uitgelachen.
Ik was toen al twintig en had glad ma
ling aan hem. Op mijn eenentwintigste
verjaardag heb ik 's morgens mijn spul
len ingepakt en ben vertrokken, veer
tig kilometer verder kreeg ik intern een
baan als kinderverzorgster. Daar heb
ik het uitstekend gehad en goed ver
diend. Veertien dagen geleden ben ik
nog één keer thuis geweest om afscheid
te nemen van de jongens en de klein
tjes. Grace lag toen net in het kraam
bed. Enfin, ik heb de eer aan mezelf
gehouden en de jonge moeder gelukge
wenst. Overigens, Grace valt wel mee
Ze is goed voor de kleintjes en met de
jongens kan ze vrij goed overweg. Ze
heeft tamelijk veel tact en dat komt
haar natuurlijk goed van pas. En dat is
het dan, tante".
De oudere vrouw knikte „Terug van
weg geweest", zei ze lachend. „Het
heeft wel een poosje geduurd. Maar
hoe zat dat nou met die jongen? Die
Fons? Jullie waren zo gek op elkaar en
verleden maand schreef je me, dat hij
getrouwd is. Hoe kan dat nou?"
„Ja", antwoordde Marrie bedacht
zaam. „dat hebben we ook aan onze
zorgzame vader te danken".
Tante Duuk keek haai verwonderd
aan. „Hoe kan dat nu?"
„O", antwoordde Marrie nonchalant,
„dat is allemaal heel geraffineerd ge
gaan. Natuurlijk schreef ik de eerste
avond, toen ik thuis was, een lange
brief aan Fons. Ik plakte hem dicht,
adresseerde hem en gaf hem aan va
der, die iedere week naar de stad ging.
„Ik zal er wel voor zorgen", ze hij la
chend, „dat hij op de bestemde plaats
komt". Maar ja, ik had dat natuurlijk
niet door. Daarvoor had ik nog teveel
vertrouwen in de mensheid. Ik hoorde
natuurlijk niets, dus schreef ik drie
weken later weer een brief, waarin ik
hem verweet niet geantwoord te heb
ben. dat ik me ongerust maakte en zo
voort. De brief onderging natuurlijk
hetzelfde lot, want „de bestemde
plaats", waar vader op doelde, was de
vlakte, waar de wind de snippers ver
spreidde in alle richtingen, behalve in
de ene goede.
(Wordt vervolgd)
