*n Humane vrouw TEXT1ELHUIS ZEGEL Kopen kritische vrouwen Pas-Tunette? AEG en Zanker veriagen de prijzen Electrohuis verlaagt mee. N.V. Electrohuis Bakker Tel. 2000 RALSTON-verf strijkt soepeler...! In gesprek met PAPIEREN PORTRETTEN HET ANTWOORD op al uw VERF-vragen! TWEEDE BLAD TEXELSE COURANT VRIJDAG 16 APRIL 1965 Het begint met een overbodige vraag, overbodig althans naar de inhoud, maar die tóch even gesteld moet worden om het tracé van het gesprek uit te zetten. U bent een verenigingsvrouw? Nou en of Waarom Ik houd van mensen. Vindt U niet dat er onder de mensen veel nare mensen zijn? Ieder mens heeft goeie kanten. Daar moet je eerst naar kijken. Een dronkelap is nog niet zonder meer een slecht mens Bent U wel eens in mensen be drogen uitgekomen? Bedrogen uitgekomen? Wat is dat? Ik heb natuurlijk wel eens teleurstellingen ondervonden, maar dan denk je wat zonde van zo'n mens...., dat had ik niet gedacht Vindt U het de moeite waard je voor mensen in te spannen? De mens is een boeiend gegeven, en altijd belangrijk genoeg om je er voor in te zetten. Dat mevrouw G. Laan-Kiste- maker (53) een verenigingsvrouw is weet iedereen op Texel. In die zin is de openingsvraag dus inderdaad overbodig. Maar ik wil maar éven prikkelen, éven peilen of zij grenzen stelt aan haar eigen humaniteit. Zij vond het goed dat ik eens een uurtje kwam praten. Kortgeleden heeft zij haar veelomvattende be stuurstaak bij de Plattelandsvrou wen in andere handen gegeven, daar mee toch een beetje een hoofdstuk afgesloten, en dat is dan het ogen blik voor wat oprechte nieuwsgierig heid. In het afgesloten hoofdstuk tevens het laatste hoofdstuk van haar „verenigingsboek"; anders gezegd' houdt mevrouw Laan er mee op actief te zijn? Aan de Kogerstraat ligt het huis van de familie Laan. iets weggedrukt in laten we maar zeggen het esperanto-hoekje. We zitten in de voorkamer, en ik verbaas me erover voor de zoveelste maal te ervaren hoe waar het is dat een huis met alle spullen die de bewoners er in hebben gebracht zo duidelijk een afspiege ling van die mensen en hun mentali- door Gui Fortgens teit kan zijn. Bij mevrouw Laan is het gezellig, gewoon gezellig. Ik besef wat een bloedarm cliché ik hier ter omschrij ving gebruik, maar ik wil het hier bewust gebruiken omdat het woord gezellig (tot voor kort was het gewoon taooe verklaard, omdat het burgerlijkheid zou illustreren en strijdig was met de moderne woon stijl) bezig is een nieuwe inhoud te krijgen. Woonstijl is jaren in de greep van de status-valsheid geweest; de eerlijke afspiegeling van de mensen in hun zoeken naar leefbaarheid was veelal teloor gegaan. Bij de Laans is geen sprake van sta tus, wél van leefbaarheid. Daarom is het er gezellig, uitnodigend; daarom overheerst daar wat wel eens ,,het fluisteren van de vertrouwde dingen" wordt genoemd. Dat „fluis teren" mag weer vandaag-de-dag, in tegenstelling tot de koele moderne woonstijl die het tot voor kort ver bood. Bij de Laans is dat „fluisteren" nooit weggeweest Mevrouw Laan zelf fluistert niet. Zij heeft een duidelijke stem, haar zin nen zijn bedachtzaam maar tref zeker. Het chapiter-mens is voor haar het boeiende gegeven. En het lukt mij niet haar tot enige negatieve verkla ring te „verleiden". Terecht verlei den, want zij is een plus-polige vrouw, die uit geloof en vertrouwen de mens positief wil zien. Mijn negatieve vragen, en hoe vaak zijn geïnterviewden niet bereid om daar juist lekker op in te gaan, om uiting te geven aan hun chagrijn, hun onbevredigd zijn, hun kleine haat tegen de wereld? laat ze niet ketsen, op het beton van harteloos heid, maar ze vangt ze op en geeft een mild antwoord, waarbij de mede mens overeind blijft staan, als een waardevol gegeven, waarvoor het de moeite loont je in te spannen. Ze zegt Ik heb altijd van mensen gehou den. Ook toen ik twintig, dertig jaar was. Mijn moeder was, ik moet het eerlijk zeggen, een nega tieve vrouw. Ik heb mijn inte resse dus niet van huis uit mee gekregen. Misschien is het zoeken naar pluspunten bij mij juist wel een reactie op dat neagtieve van vroeger thuis Komt het misschien voort uit een religieuze instelling?, vraag ik mij af. Of ik kerks ben? Ik ga iedere week naar de kerk, maar ik ben niet dweperig. Ik vraag me dat ook niet allemaal zo af. Èr zal wel een stuk doodgewone humaniteit bij aan te pas komen, gesteund door een christelijke levensover tuiging. Zo is het altijd geweest, en dan komen de taken vanzelf op je weg. Op Texel ben ik bij zo'n elf verenigingen of instellin gen betrokken, als ik goed heb geteld. Dat ik het voorzitterschap van de Plattelandsvrouwen heb overgedragen betekent niet dat ik me aan het terugtrekken ben; laat ik het zó stellen, dat ik phy- siek gedwongen ben mezelf iets in te houden. Een andere reden is er niet. Ik ben tien jaar voorzit ster geweest. Als ik zoiets op me neem, wil ik er het beste van ma ken. honderd procent als het kan. De laatste tijd ging het wat min der. Als de kinderen nog jong zijn is het verenigingswerk ook een stuk compensatie voor de huiselijke beslommeringen. Ik raak nu wat uitgekristalliseerd. Maar ik zal ook als gewoon lid geen avond bij de Plattelands vrouwen missen. Ik heb gepro beerd het zo goed mogelijk te doen, maar de tijd was gekomen om uit te treden. Dat heb ik dus gedaan Wat opvallend is bij mevrouw Laan is dat zij zich zo ön-opvallend voor doet. Dat heeft niets te maken met diplomatie of opportunisme; het is géén verworven instelling, maar een karaktertrek, en daarom een wat verhuld maar natuurlijk gegeven. Die ervaring maak je je pas later bewust. Beklemtoonde trekjes lopen namelijk altijd bij eerste kennisma king al in het oog; wat mevrouw Laan aangaat besef je achteraf dat ze niets in het oog lopends heeft, dat ze typisch onopvallend is, en voor mij schuilt daar immer een sprank van dat zeldzame goed. dat wijsheid heet, in. Als ik me haar grafisch voorstel, is zij als een vloeiende golflijn, zonder diepe dalingen en zonder spitse top pen. Gelijkmatigheid, noemt men dat. maar dat is eigenlijk een onvol ledige aanduiding. Dalingen en stij gingen geven maar twee dimensies aan. en bij mevrouw Laan is juist die derde dimensie, die van de ver dieping in de achtergrond, laat ik zeggen het perspectief in haar karak ter het meest waardevolle ele ment. Het artistieke heeft veelal aan twee dimensies, die van depressie en ex tase, genoeg; het maatschappelijk bij de dingen betrokken zijn doet een intens beroep op die derde. Daarin ligt de beste garantie verborgen om belangeloos van de medemens te kunnen houden. We hebben bij haar thuis niet over die dimensies gesproken. Dat filoso fietje is later bij mij opgekomen zoekend naar lijst en achtergrond voor dit papieren portret. En het past wel, dacht ik. Pratend met mevrouw Laan kan het niet uitblijven of Texel komt aan de orde Ze zegt Texelaars zijn lieve mensen. Dat heb ik, eerlijk gezegd, nog nuoit zó categorisch horen verklaren. Zij echter kan het zeggen en weten, want zij is een niet-Texelse, en heeft dus de overkantse objectiviteit be houden. Maar als Texel de wereld was zou mevrouw Laan met een ge rust en overtuigd hart zeggen: de wereld is vol lieve mensen. Ze zegt dat niet week of zweverig, ze meent het; het is geen pose maar een stelling, die inmiddels helemaal be grijpelijk is. Maar ik wil er graag even op doorgaan, omdat er in dit onderwerp voor mij een stokpaardje meedraaft. Ziet U in datgene wat U met lieve mensen" omschrijft, vraag ik mevrouw Laan iets als een Texelse mentaliteit? Ik weet niet of ik die lieve ge moedelijkheid als mentaliteit moet aanmerken Voor mij zeg ik is dat geen mentaliteit. Misschien iets wat men met Texels geweten zou kunnen aanduiden Texels geweten? Dat vind ik een moeilijk begrip. Misschien is het zó; als je de Texelaars hebt, dan heb je ze goed. We moeten Texel nooit naar een enkeling be oordelen. De reactie van de massa is veel belangrijker. Hoe vaak ge beurt het niet dat je afgaande op de mening van enkelingen een indruk krijgt, die achteraf hele maal niet blijkt overeen te stem men met wat mén wil. En wat mén wil op Texel zit wel goed. Mag je dat het Texels geweten noemen Voor mij is Texel als eiland waarop ik woon een heerlijk land. Vroeger had ik altijd iets ge jaagds over me. Dat stamt wel licht van thuis; daar was het 's maandags dit, en dinsdags dat, en ga zo maar door; altijd was het jagen. Hier ben ik rustiger geworden, hier kan ik alles beter nemen zoals het komt. Zelfs als niet-Texelse ben ik blij als ik weer op de boot naar 't Horntje zit. Dan valt er iets van me af, dan ben ik rustig en te vreden Was het verenigingswerk de aanvan kelijke inzet van het gesprek, wij zijn uiteindelijk bij een stuk humaniteit en wat mentaliteit uitgekomen. En al is voor ieder mens ook de humani teit aan grenzen gebonden anders is de mens geen mens meer. maar een heilige van mevrouw Laan heb ik niet over die grenzen gehoord. Natuurlijk is ze geen heilige; geluk kig niet. Ze is een doorgewone vrouw, maar vooral een humane vrouw. Dat wisten we al uit de mate waarmee ze zich voor anderen inzet. Ik heb er nu in een persoonlijk ge sprek nog wat theorie over gehad, z konsekwent dat er geen speld tussen te krijgen is. Ik zal me trou wens wel wachten te pogen er een speld tussen te krijgen. Want is de hele humane rampzaligheid van deze onze zo moderne wereld iets anders dan het resultaat van de anti-huma- nen, die trachten de kracht van de humaniteit met speldeprikken te verlammen Bijvoorbeeld AEG Tnrnamat f 1298.— NU f 1095.— AEG Lavamat Nova f 1795.NU f 1545. AEG Lavamat Regina f 1875.NU f 1595. Zanker Intimat AZ5 trommelwascombinatie f 1295.— NU f 1098.- Zanker Intimat A5 automatische trommelwasmachine [1145 NU f 965.- Zanker EA5 automatische trommelwasmachine f 798— NU f 748- Zanker ZVA Volautomaat f 1990.NU f 1595.— Beter dekken? RALSTON-verf! Fijnere kleuren? RALSTON-verf! Blijvende glans? RALSTON-verf! Mooier uitvloeien? RALSTON-verf! Soepeler strijken? RALSTON-verf! Stel u daarom nooit tevreden met „zo-maar-verf". Neem alléén genoe gen met RALSTON. Het topprodukt van het samenspel tussen de moderne RALSTON-labo- ratoria, de ervaren RALSTON-ver- kopers en de honderdduizenden huis vrouwen en zelfschilders, die jaar-in, jaar-uit RALSTON-verf in de prak tijk hebben getest. Waarom Omdat Pas-Tunette founda tions modieus zijn en een per fecte persoonlijke pasvorm hebben. Dat is direct merk baar als u een Pas-Tunette foundation aantrekt. Daarom dragen zóveel vrouwen Pas- Tunette. (Corselet, Lycra en nylon-sa tijn. Optilon ritssluiting in het voorpand 43.50 Ga de Pas-Tunette collectie zien bij

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1965 | | pagina 3