(jroen "Zwarts Jexels in het harL,
Kapitein Schroder van de „Lisbeth"
ontmoette eindelijk zijn redders
Koelkasten? Gebr.Schoorl!
44 JAAR NA STRANDING OP EIERLANDSE GRONDEN
Herinnering aan
barre redding in
vliegende storm
Nieuwe reddinglijn op strand
te De Koog bleek ondeugdelijk
0e Buteriggel
Orkest
The Four Playboys
Studenten en gasten in
moeilijkheden
DINSDAG 13 JULI 1965
TEXELSE
78e JAARGANG No. 7980
Uitgave N.V. v/h Langeveld de RooU
Postbus 11 - Den Burg, Texel - Tel. 2058
Redaktic: Harry de Graaf, Wilhelmlnalaan 33,
Den Burg, tel. 2058, 's avonds 2382.
COURANT
Verschijnt dinsdags en vrijdags.
Bank: Nederl. Middenstandsbank; Coöp. Boe
renleenbank. Postgiro 652. Abonn.pr. ƒ2,65 p.
kw. 30 ct. incasso. Advert: familieberichten
14 ct p. hud.; andere advert 12 ct. p. mm.
Hef was een vliegende storm, die zondag 23 oktober 1921 over de Noord
zee woedde en de golven tot nauwelijks gekende hoogte opstuwde. Boven
dien was het bitter koud en van tijd tot tijd belemmerden striemende hagel
buien het uitzicht, voor zover dat al niet reeds door het opwaaiende stuif-
water en schuim gebeurde. Het beestachtige weer bracht tientallen schepen
in moeilijkheden. Menig vaartuig moesf de strijd tegen de samenspannende
elementen opgeven en verdween voorgoed in de diepte. Tientallen zeelieden
vonden in een tijdsbestek van nauwelijks 20 uren een graf in de golven. Ook
vele kustbewoners, die trachtten de in nood verkerende bemanningen te
hulp te komen, kwamen om. Bij Hamburg zonk Duitslands grootste zeesleper
en bij Hoek van Holland liep de stoomreddinaboot President van Heel op
de zuiderpier toen zij op weg was naar een in zinkende toestand verkeren
de vrachtvaarder. De zes bemanningsleden kwamen om. Een Joodsschoener
van de marine verging met tien man. De Noordwesterstorm veroorzaakte
grote schade. Het water van de Zuiderzee stroomde de polders van Eemnes,
Baarn en Bunschoten binnen en op Texel sloeg een belangrijk deel van de
noord-oostkust weg, waardoor de toestand van het poldertje „De Volharding"
bijzonder hachelijk werd. „Wanneer van hogerhand niet spoedig maatrege
len worden genomen, zal het bij dezen voortgang niet lang meer duren, of er
gaat een kostbaar stuk van ons eiland verloren!" zo meldde de Texelse Cou
rant later bezorgd.
O LA
Het verloop van de stormverschijn-
selen was funest: Nadat de wind zater
dagochtend om 11 uur iets was vermin
derd, ibrak tegen het middaguur de
storm opnieuw los, waarna de wind
kracht snel toenam en bijna onafgebro
ken met grote hevigheid bleef woeden
tot zondagmiddag. Tussen middernacht
en 7 uur 's morgens werd herhaaldelijk
de orkaankracht overschreden: wind
snelheden tot 35 meter per seconde.
Alarm op Texel
Om 11 uur zag de kustwacht vanuit
de Eierlandse vuurtoren in zuid-weste
lijke richting een ijzeren driemast-
schoener angstig dicht de kust naderen.
Het was duidelijk dat het motorloze
zeilschip een speelbal was geworden
van de kokende golven. Nog even werd
de toestand aangezien, maar toen het
duidelijk werd dat het nog onbekende
schip zou stranden, sloeg men alarm.
Het sein kwam niet onverwacht. In ver
band met het noodweer hadden de
twaalf bemanningsleden van de roei-
reddingboot van De Cocksdorp zich ge
reed gemaakt en konden onmiddellijk
uitrukken.
Duitse schoener
De in moeilijkheden verkerende ijze
ren schoener was de Duitse „Lisbeth",
die met een bemanning van zes koppen
en een lading van 250 ton porcelein-
aarde op weg was van Fowey in Enge
land naar Gotenborg in Zweden. De
j 31-jarige kapitein Arnold Schroder had
de laatste twintig uur geen oog dicht
gedaan. Al bij Dover was het noodweer
begonnen, maar de windrichting was
niet bijzonder ongunstig, zodat hij het
waagde door te zetten. Het ging lange
tijd goed en de „Lisbeth" zeilde met
hoge snelheid op zijn bestemming af.
De verschrikkingen begonnen eerst zon
dagochtend vroeg, toen de wind iets
draaide en de schoener steeds meer de
Noordhollandse kust naderde. Het be
reiken van de bocht bij de Wadden
eilanden gaf Schroder hoop, een stran
ding te kunnen ontlopen, maar de na
tuur gunde hem dit geluk niet. Nog
voor hij Texel was gepasseerd, draaide
de wind nog sterker en machteloos
moest de gezagvoerder van het niet-
verzekerde schip toezien, hoe hij snel
de witte schuimzeeën van de beruchte
Eierlandse gronden naderde. De plotse
linge schok en het gekraak van de hou
ten masten bewees, dat alle hoop was
vervlogen. De „Lisbeth" zat vast en het
zou optimistisch zijn te hopen, dat zij
het langer dan enkele uren tegen de
herhaaldelijk aanstormende grondzeeën
zou uithouden. Het was één uur zon
dagmiddag toen het Duitse schip vast
liep en nagenoeg op hetzelfde moment
bracht schipper M. Boon Mzn. met zijn
elf roeiers J. Bakker Gzn., A. List, G.
v.d. Kooij, J. v.d. Kooij, J. Boon Mzn.,
F. Buis Rzn.. R. Buis, C. Boon Azn C.
Soon Czn., M. Boon Czn. en B. de Boer
de roeireddingboot te water.
Het gerucht van de stranding ver
spreidde zich snel over Texel. Vele hon
derden belangstellenden trokken naar
de Noordpunt om het reddingswerk
langszij. De zes bemanningsleden ston
den klaar en sprongen snel over. Dode
lijk vermoeid, maar vol trots werd de
terugtocht naar De Cocksdorp aange
vangen. Na vele martelende uren kon
den ze met zes behouden schepelingen
aan wal stappen, hysterisch toegejuicht
door de Texelaars, die al die tijd klap
pertandend van spanning en kou had
den gewacht. Toen de verkleumde
Duitsers hotel „De Hoop" werden bin
nengebracht om door de gezusters Buis
te worden verzorgd, was de duisternis
ingevallen.
Een week later verliet kapitein
Schroder het eiland Texel, op weg
naar zijn woonplaats Hamburg. In
nig dankbaar was hij gestemd je
gens de dappere Cocksdorpers, die
het leven van hem en zijn mannen
hadden gered en met het vaste
voornemen om nog eens terug te
komen Allerlei omstandigheden
waaronder de oorlog stonden dit
plan in de weg, maar wél schreef
Texels enige koeltechn. bureau
telefoon 2550 - Den Burg
gade te slaan. Veel was er niet te zien,
want al direct na het vertrek werd de
boot herhaaldelijk aan het gezicht ont
trokken door de hoge golven en de ha
gelbuien.
Hulp van alle kanten
De redders van De Cocksdorp waren
niet de enigen, die de ontredderde
„Lisbet" te hulp snelden. Ook de Vlie-
lander redders brachten vanaf de Hors
een boot te water, maar toen zij meen
den, dat hun Texelse collega's onder
aanzienlijk gunstiger omstandigheden
op weg waren, gingen zij terug.
Anders was het gesteld met de mo
derne ijzeren motorreddingboot „Bran-
daris" van Terschelling, die dank zij
haar motorkracht, een goede kans
maakte om eerder bij het wrak te zijn
dan de Texelse roeiboot.
De toestand op de „Lisbet" werd in
tussen steeds benarder. De zeilen
scheurden aan flarden en de voorste
mast knapte af met hevig gekraak. De
onheilspellende knallen, die boven het
stormgeweld uitklonken, wezen op het
springen van klinknagels in de romp
platen. De lange romp reed als een ton
heen en weer, telkens als zich de wa
termassa's op het schip stortten.
„Brandaris" verdween
Plotseling, toen het weer even op
klaarde, zagen Schroder en zijn mannen
een glimp van de tegen de golven stei
gerende, maar snel naderende „Bran
daris". Hoopvol wachtten ze vol span
ning af. Maar hoe ze ook bleven kijken,
de Terschellinger boot liet zicht niet
meer zien, ook niet bij een volgende
opklaring. De „Brandaris" was als bij
toverslag verdwenen. Later zouden de
Duitsers horen dat de stoere redding
boot met man en huis was vergaan op
een plaats, die nooit met zekerheid is
vastgesteld. Het lijk van slechts één der
bemanningsleden spoelde later op de
Friese kust aan. Op het strand bij De
Cocksdorp deed men een veelzeggende
vondst: het voorpand van een zwem
vest, gemerkt „Brandaris".
Laatste hoop
Op de Texelse roeireddingboot was
nu alle hoop gevestigd. Zou deze noten
dop het kunnen bolwerken? De be
kwaamheid van schipper Boon en het
samenspel van zijn verbeten gelijkop
roeiende mannen bewerkten tenslotte
het succes. Na vijf uren trekken aan de
riemen, waarbij de roeiers de handen
tot bloedens toe hadden geschaafd, werd
de Lisbeth dicht genaderd en na drie
keer te zijn teruggeslagen kwam men
Bij de vuurtoren fotografeerden wij kapitein
A. Schroder (midden) broederlijk met J.
Bakker Gzn. (links) en F. Buis. Bakker en
Buis hoorden tot de twaalf redders, die 44 jaar
geleden kapitein Schroder en zijn mannen van
de „Lisbeth" haalden.
Schroder ieder jaar op de 23e okto
ber een briefje aan de KNZHRM,
waarin hij telkens van zijn waarde
ring en dankbaarheid getuigde en
waarin hij de omgekomenen van de
„Brandaris" herdacht.
Hernieuwde kennismaking
Maar vorige week was het eindelijk
zover. Zijn belofte om ooit nog eens
naar Texel terug te komen en de ken
nismaking met zijn redders te vernieu
wen, kwam hij 44 jaar later na. De nu
rustende, 75-jarige heer Arnold Schro
der kwam met zijn vrouw uit Hamburg
over en stond een dag later oog in oog
met de heren J. Bakker Gzn. en F. Buis
Rzn. Bakker en Buis zijn de enige nog
levende redders van de heroïsche groep,
die indertijd do bemanning van de
„Lisbeth" in veiligheid bracht.
Dat het gesprek binnen vijf minuten
na de begroeting al op die gebeurtenis
kwam. is begrijpelijk. Kapitein Schro
der vertelde uren over zijn verdere le
ven als zeeman en luisterde met span
ning naar de barre verhalen van Bak
ker en Buis, die behalve de Duitsers
van de Lisbeth nog talrijke andere zee
lieden aan zich hebben verplicht, door
hen met vaak grote risico's aan land te
brengen,
In gezelschap van enkele Texelse
kennissen, waar hij logeert, bracht hij
bezoeken aan de begraafplaatsen te Den
Burg en De Cocksdorp, waar de andere
bemanningsleden van De Cocksdorper
roeireddingboot hun laatste rustplaats
hébben gevonden. Ook trok hij naar de
noordpunt om door de verrekijker nog
eens een blik te werpen op de verrader
lijke Eierlandse gronden, waarvan zijn
schip het slachtoffer werd.
zaterdag, zondag, dinsdag en
woensdag
Binnen een uur opgespoord
UTRECHTSE GAST GING ER
VANDOOR NA AANRIJDING
De 20-jarige Utrechtenaar W. Wei-
dam wilde zaterdagavond omstreeks ne
gen uur in de Warmoesstraat te Den
Burg zijn Ford Cortina achteruitrijden,
toen hij een geparkeerde Volkswagen
van een Duitser uit Beckum raakte.
Beide wagens werden beschadigd. De
chauffeur ging er evenwel onmiddellijk
vandoor, in de hoop, dat niemand iets
van het geval had gezien. Vanuit hotel
„De Zwaan" had men het gebeuren ech
ter nauwkeurig gadegeslagen en de po
litie gewaarschuwd. De politie slaagde
erin de jongeman binnen drie kwartier
in de kraag te grijpen. Op het politie
bureau zei hij echter van niets te weten
en bleef enige tijd hardnekkig ontken
nen. Tenslotte zwichtte hij toen men er
op wees dat zijn beschadigde Cortina de
verfsporen van de Volkswagen vertoon
de. Daarop werd proces verbaal opge
maakt.
VOETGANGER GEWOND BIJ
AANRIJDING
Zaterdagavond omstreeks 11 uur
werd op het fietspad van de Pontweg
een met zijn familie wandelende toerist
aangereden door de bromfietser P.
Huizinga uit Den Burg. Het gezelschap
wandelde aan de verkeerde zijde van de
weg, waardoor het te laat werd opge
merkt. De man werd in de rug geraakt.
Hij viel en liep een hoofdwond op.
Ook de heer Huizinga werd aan het
hoofd gewond. Beide heren moesten
zich onder behandeling van dokter
Elias stellen.
GESLAAGD
Aan de Vakschool voor meisjes voor
Den Helder en Omstreken, werd het ge
tuigschrift Assistente, met de nadruk op
naaldvakken, behaald door A. M. Maat
te Den Burg; het getuigschrift Kos
tuumnaaister werd behaald door C. C.
Beemsterboer uit Den Burg en E. Ziel
man te Oudeschild; het getuigschrift
van de 1-jarige Vormingsklasse werd
behaald door A. van Dijk, M. A. van
Wijk en M. C. Zegel, allen uit Den Burg.
DE KOOG „Ja, meneer, wij zijn
echt verbolgen. Wij wagen voor een
paar centen ons leven, maar het red
dingmateriaal deugt niet. Als er niet
gauw verandering in komt, houden we
er mee op. Vanmorgen hebben we ver
schillende mensen gered, maar het heeft
een haartje gescheeld of we waren zelf
verdrenken!", zo vertelde ons vrijdag
middag de verontwaardigde student
Karei van Duinkerken (22) uit Utrecht,
kort nadat hij en zijn kameraden een
uur tevoren vier badgasten van een
wisse verdrinkingsdood hadden gered.
Dat ook de studenten en een groot aan
tal te hulp geschoten strandbezoekers
in ernstige moeilijkheden raakten, was
te wijten aan de door de gemeente op
strand gestationeerde reddinglijn, die
maar liefst vier keer op verschillende
plaatsen brak.
Een harde wind en de eb maakte de
zee vrijdagochtend bijzonder gevaarlijk.
De Utrechtse studenten hielden daarom
door hun kijkers nauwkeurig de bad
gasten in het oog, die ondanks het wei
nig aangename weer een koud bad in de
hoge golven verkozen boven een min
stens zo verfrissende wandeling langs
de waterlijn. De praktijk heeft geleerd,
dat vooral Duitsers het gevaar van de
zee niet beseffen en bij harde wind
'graag in de „herrlich tolle Wellen"
duiken. Dat gebeurde ook vrijdagoch
tend omstreeks 11 uur. Een man ging te
ver, werd door een hoge golf opgetild
en verloor de grond onder zijn voeten.
Direct werd hij een stuk door de stroom
meegenomen en was al gauw ca. 50
meter uit de kust.
Meisjes
Aangemoedigd door dit dappere ge
drag stapten ook twee Nederlandse
meisjes de branding in en hen over
kwam hetzelfde. Onmiddellijk werd de
200 meter lange manillalijn met drijf-
ring uitgebracht. De hevig verschrikte
drenkelingen grepen de ring onmiddel
lijk en lieten zich naar de kust trekken.
Maar halverwege begaf de lijn het. Een
der studenten slaagde er in de beide
einden te vinden en snel aan elkaar te
knopen, waarna de redding werd vol
tooid.
Terwijl het geredde drietal nog stond
uit te blazen, werd andermaal alarm
geslagen. Nu was het een zes-jarig
Duits jongetje, dat met de verraderlijke
stroming kennismaakte. Hij kwam in
een kuil terecht en werd snel meege
voerd. Weer brachten de studenten de
lijn tot achter de tweede zandbank,
meer dan zestig meter uit de kant. Deze
keer ging het echter nog minder vlot,
want weer brak de lijn. Het werd een
hachelijk gemartel, vooral toen ver
schillende Duitse toeschouwers, die
meenden dat de studenten er niet in
zouden slagen met de lijn de jongen te
redden, zelf de zee in gingen en op hun
beurt in moeilijkheden raakten. In hun
angst grepen zij de lijn, waardoor deze
zwaarder werd belast en nog tweemaal
knapte. Dat de studenten er tenslotte
slaagden het jongetje en zijn te hulp
schietende landgenoten in veiligheid te
brengen, mag welhaast een wonder he
ten. De drie waren na afloop volkomen
uitgepunt en verkleumd. Vooral Karei
van Duinkerken had grote hoeveelhe
den water binnengekregen en moest
De heer Schroder was enthousiast
over Texel, dat in de afgelopen 44 jaren
zo geweldig is veranderd. Het gevoel
van dankbaarheid jegens alles wat
Texels is, beheerst zijn gevoelens, alsof
de redding nog maar enkele weken
geleden plaatsvond. „Een heerlijk
eiland met echte fijne mensen!" zo ver
zekerde hij ons met tranen in de ogen.
tenslotte door zijn vrienden uit het wa
ter worden geholpen, dapper geassi
steerd door enkele badgasten.
Nieuwe lijn
Desgevraagd werd ons van de zijde
van de gemeente Texel meegedeeld, dat
de betreffende manillalijn gloednieuw
was en dit seizoen voor het eerst werd
gebruikt. Dat de lijn, die door een fir
ma uit Amsterdam was geleverd, toch
niet voldoende sterk was, heeft dan ook
grote verbazing gewekt. De leverancier
is hierover intussen onderhouden. Di
rect na het bekend worden van het ge
beuren heeft de gemeente voor alle
strandpostcn nieuwe nylon lijnen be
steld, in totaal 1500 meter. De nylon
lijnen, die zeker 800 kg. belasting kun
nen hebben, zullen waarschijnlijk reeds
voor het komend weekend zijn geïnstal
leerd. De gemeente spant zich overigens
tot het uiterste in om de veiligheids
voorzieningen aan de stranden zoveel
mogelijk te vervolmaken. Alle belang
rijke strandslagen zijn thans voorzien
van telefoon, terwijl het Westerslag,
paal 17 en De Koog voortdurend zijn
bewaakt. Er is een goede kans, dat deze
drie stranden ook zullen worden voor
zien van een lichte motorvlet.
Inderdaad is de te De Koog gestatio
neerde roeiboot te zwaar om bij harde
wind vlot in zee gebracht te kunnen
worden, een feit, waarop in de laatst
gehouden raadsvergadering werd ge
wezen.
Wegens bedreiging
ZES MAANDEN GEËIST TEGEN
TEXELAAR
ALKMAAR Vorige week stond
voor de Alkmaarse rechtbank een Texe
laar, omdat hij te De Koog met zijn
auto op de Haarlemmer G. M. Eldering
ingereden zou zijn. De heer Eldering
had zich op het laatste ogenblik kunnen
redden door over een muurtje te sprin
gen. Daarna hield hij zich nog een uur
schuil in de Dennenbosjes van de
Boodtlaan. De officier van justitie, mr.
W. A. B. van Sloterdijck zag af van de
beschuldiging poging zwaar letsel toe te
brengen, maar eiste wegen bedreiging
een gevangenisstraf van zes maanden,
waarvan vier voorwaardelijk met een
proeftijd van drie jaar.
Zoals men zich wellicht herinnert be
gon het nachtelijke incident te De Koog
in de zaal van „Het Witte Huis". Vijf
jongelui zaten daar in geuren en kleu
ren te vertellen hoe ze in Amsterdam
de bloemetjes hadden buiten gezet. De
heer Eldering (die ter zitting als getuige
aanwezig was) was er ook en maakte
een opmerking in de zin van „tjonge,
tjonge, was een stoere jongens!" Later
verscheen de verdachte met een vriend
en bleef op een afstand deze woorden
wisseling aanhoren. Tegen sluitingstijd
verliet Eldering de zaal en ging op weg
naar zijn pension. Na enkele honderden
meters kwam een auto met vijf jonge
lui naast hem rijden, die hem verschil
lende bedreigingen naar het hoofd slin
gerden. Intussen was ook verdachte in
zijn Volkswagen gestapt. Vlak voor de
auto van de jongelui maakte hij een
zwenking naar rechts. In de vaste over
tuiging dat men hem wilde aanrijden,
sprong de Haarlemmer over het muur
tje en zette het op een lopen.
Ter zitting ontkende verdachte dat
hij het plan had gehad Eldering voor de
vlakte te rijden. Hij had alleen maar
„stoer" willen doen. Zijn verdediger,
mr. Jonker, was het daar mee eens en
wees erop dat in het geheel geen ran
cunes tussen betrokkenen bestonden. Hij
vond de eis van de officier te hoog, om
dat de schuld van de gehele affaire,
waaraan ook de niet-gedagvaarde jon
gelui debet waren, op het hoofd van zijn
cliënt werd geladen. Hij wilde verdach
te graag een kans geven en vroeg om
vrijspraak. Uitspraak volgende week.
