VÏEL LUS ¥411KBHNIE
Ruilverkavelingswerkzaamheden
vrij ern stigjvertraagd
OVER 25 JAAR...
BRIGADIER PIET EN DE SEMI PROF
rubriek voor I
LANDBOUW ©tl VEETEELT <U vart Groningttt
nin
ZONDER COMMENTAAR
Tien zetters in Middlesbourgh in En-
gelanddie de kentekens van auto's die
hun drukkerij passeerden gebruikten
om de voetbalpool in te vullen hebben
met het „systeem" 267.399 pond Ster
ling gewonnen.
De weersomstandigheden, die in de
zomer van 1965 heel wat plannen in de
war hebben gestuurd, zijn ook van in
vloed op het werk van de Ruilverkave
ling. Al enkele maanden zit men met
het feit, dat de volledige capaciteit niet
kan worden benut door de aanwezig
heid van gewassen op percelen, die een
bewerking moeten ondergaan. Daarbij
werd gedacht aan een uitstel tot eind
juli voor de bollenpercelen en tot half
augustus voor percelen, waar zomer-
gerst werd verbouwd. Dit is een mis
rekening geweest
Zowel bloembollen als graan kwamen
door de te lage temperaturen van deze
zomer één tot twee weken te laat klaar.
Daarbij komt dan nog de tegenslag, die
speciaal bij het oogsten van het graan
wordt ondervonden door het ontbreken
van oogstweer. Terwijl wij dit schrijven
moeten er nog bunders zomergerst
worden geoogst en hef ziet er niet naar
uit, dat de weersomstandigheden bin
nenkort zo zullen zijn, dat de combines
weer volop kunnen draaien.
Het voorgaande heeft tot gevolg ge
had, dat tot nu toe een te beperkt aan
tal draglines regelmatig door kan wer
ken. Verder heeft het slechte weer ook
rechtstreeks een ongunstige invloed op
het werktempo. Voor een vlot verloop
van de werkzaamheden met draglines,
bulldozers en trucks is de grond prak
tisch nooit te droog.
Speciaal de inzaai vertraagd
Vooral voor het weer inzaaien van de
„zwart" geworden percelen zijn de
weersomstandigheden van de laatste
weken funesit. Een flinke bui tijdens het
klaar maken van de in te zaaien per
celen vertraagt het werk weer enkele
dagen. En als de buien, zoals de laatste
tijd het geval is, nooit langer weg blij
ven dan één of twee dagen, betekent
dit, dat men aan het inzaaien niet toe
komt.
Vertraging is hier vooral schadelijk
door het vorderen van het seizoen. De
laatste jaren werd onder gunstige om
standigheden ingezaaid tot eind sep
tember. Men neemt hiermee risico's.
Als na de inzaai ongunstig weer volgt,
is de kans op mislukkig groot. En dit
betekent direkt een schadepost van en
kele honderden guldens per hectare.
Het staat op het moment wel vast,
dat de oppervlakte, waarin de inzaai
verschoven moet worden naar voorjaar
1966 belangrijk groter zal zijn dan werd
gehoopt. Dit betekent dus. dat ook
volgend voorjaar nog weer enkele vee
houders te maken zullen krijgen met
een tekort aan gras. De Plaatselijke
Commissie had gehoopt, dat 1965 het
laatste jaar zou zijn. waarin zgn. com
pensatiegrasland nodig was voor gedu
peerde veehouders. Vast staat nu, dat
dit ook voor een gedeelte van het jaar
1966 nog nodig zal zijn. De Commissie
beraadt zich nu reeds over de vraag
hoe hierin kan worden voorzien.
Intussen blijven we, net als alle land-
DS. H. J. PIJNACKER HORDIJK
75 JAAR
Ds. H. J. Pijnacker Hordijk te Dieren
emeritus predikant van de Nederlandse
Hervormde Kerk, heeft maandag 13
septemer j.l. zijn vijfenzeventigste ver
jaardag gevierd.
Ds. Pijnacker Hordijk werd op 13 sep
tember 1890 uit een predikantsgezin te
Brussel in België geboren. Hij bezocht
eerst het gymnasium te Nijmegen en
studeerde daarna nog theologie aan de
universiteit van Genève in Zwitserland.
Nadat de heer Pijnacker Hordijk in
1916 voor de Waalse Commissie zijn
proponentsexamen had afgelegd, werd
hij op 11 augustus 1918 door zijn vader,
nu wijlen ds. A. Pijnacker Hordijk, toen
nog Waals predikant te Nijmegen, be
vestigd als predikant van de hervormde
gemeente van Waal en Koog op Texel.
Óp 20 maart 1921 verwisselde de jubi
laris deze gemeente met die van Ter-
horne in de classis Heerenveen.
FEUILLETON
iiiiiiniiiiiiiiiuitii.
bouwers en veehouders hopen op een
gunstige wending in de weersomstan
digheden. Dit kan ook voor het werk
van de ruilverkaveling van groot be
lang zijn.
De stadsbusdienst van Bristol heeft
een brief gekregen, waarin een bedrag
van ƒ100,bijgesloten was. De onbe
kende afzender schreef: „Ik sluit dit
bedrag in omdat ik in de loop der jaren
vooral toen ik nog op school ging te
weinig of in het geheel geen busgeld
heb betaald".
Toen twee weggebruikers in Milaan
ruzie kregen over een kleine verkeers
overtreding haalde een van hen, om zijn
argumenten kracht bij te zetten, een
leeuw uit zijn magen. Het wan namelijk
een circusdirecteur. De tegenpartij
bleek niet over dergelijke hulpmiddelen
te beschikken en wist niet beter te doen
dan schielijk te verdwijnen.
In een Japans hotel zal de duurste
badkuip ter wereld komen te staan. Het
is gemaakt van massief 22 karaats goud
en kost ƒ1.300.000,Wie er in wil ba
den zal ƒ10,per twee minuten moe
ten betalen.
Mevrouw Bill uit Kentucky bepaalde
in haar testament, dat haar vermogen
moest worden verdeeld onder die fami
lieleden die geen sterke drank gebruik
ten en nooit nachtclubs bezochten. Er
bleken heel wat verwanten te zijn die
om een van deze redenen niet in aan
merking kwamen voor de erfenis. Uit
eindelijk werd een twee-jarig klein
zoontje tot universele erfgenaam be
noemd.
zult u zeggen: „Toen was ik nog niet grijs, maar wel wijs
genoeg om naar de N.M.B. te gaan. En van dat hartelijke
gesprek daar ben ik heel wat wijzer geworden." Zake
lijke en financiële problemen? Bespreek ze met de NEDERLANDSCHE
N.M.B. Er is een oplossing! MIDDENSTANDSBANK
De bank waar u zich thuis voelt!
Den Burg: Binnenburg 11. Den Helder: Koningstraat 7
Tijdens de wereldkampioenschappen
teafeltennis hebben de journalisten een
aantal „titels" toegekend, en wel de vol
gende:
de ijverigsten: de Koreanen; de zwak-
sten: Indiërs en Maltezers; de luidruch-
tigsten: de fotografen; de koppigsten:
de handtekeningjagers; de zwijgzaam-
sten: de Chinezen; de mooisten: de Au
stralische meisjes; en de snelsten: de
kellners.
„EGELTJESPLAAG" IN DE
NOORDZEE
Vooral de garnalenvissers op de
Waddenzee en ten noorden van de wad
deneilanden vinden de laatste tijd hun
netten vol met merkwaardige, weinig
bekende diertjes, die enigszins aan
kleine „egeltjes" doen denken met een
middellijn van ongeveer 7 centimeter.
Bij honderden worden ze in de netten
aangetroffen en bezorgen de vissers
veel last, aangezien de inhoud van het
net moeilijker te sorteren is. Veel vis
sers hadden deze diertjes nog niet ge
zien en men sprak reeds over een nieu
we vorm van leven in de Noordzee.
Professor Korringa van het Rijks
Instituut voor Visserij onderzoek te
IJmuiden deelde ons desgevraagd mede,
dat er hier geen sprake is van een
nieuwe levensvorm in de Noordzee. De
bedoelde diertjes zijn „mosdiertjes",
kolonievormende lagere dieren, die een
zeker skelet opbouwen en tot vrij grote
eenheden kunnen komen, die soms wat
vertakt, of platter of in elkaar gevloch
ten zitten en die in verschillende soor
ten voorkomen, maar dit jaar uit de
band zijn gesprongen. Voorheen vielen
ze nauwelijk op, omdat er niet zoveel
waren, doch waarschijnlijk zijn de om
standigheden tijdens hun voortplan-
tingsperiode dit jaar bijzonder gunstig
geweest, met als gevolg dat ze in enor
me hoeveelheden voorkomen en een
plaag vormen voor de vissers.
Zij behoren ook tot die diersoorten,
die zeer veel eitjes voortbrengen, doch
waarvan onder normale omstandighe
den maar weinig nakomelingen groot
worden. Dit jaar schijnt alles bijzonder
gunstig te zijn verlopen, met als gevolg
deze „mosdiertjfs^plaag".
GEVONDEN EN VERLOREN
VOORWERPEN
Gevonden te De Koog: herenhorloge Zen
tra, dameshorloge Junghans; zwarte wollen
trui; blauwe kinderregenjas; dameshorloge
BEHA.
Verloren te De Koog: damespolshorloge
Cazal; witte gasaansteker; zonnebril.
INGEKOMEN PERSONEN
Jan D. Witte, van Australië naar Den
Burg, Warmoesstr. 31; Jan C. van Groe
nigen, van Den Helder, Hoofdgracht 14
naar Den Burg, Weverstraat 49; Corne
lia M Glas, van Schagen, Loet 77 naar
De Koog, Dorpsstraat 22; Harm Zing-
stra, van Assen. Oesterparallelweg 52
naar Den Burg, Weverstr. 82; Baukje
Ch. J. J, de Kok, van Nijmegen, Biezen-
dwarsweg 1 naar Den Burg, WiLhel-
minalaan 63; Robert H. Blom, van Am
sterdam. Ruysdaelkade 191 II naar Den
Burg, Binnenburg 17; Sieuwert B.
Breeuwer, van Haarlem, Mr. Cornelis-
straat 96zw. naar salonwagen a.d.
Meijert Boonsbosweg; Johannes J. W.
Witte, van Medemblik, Ridderstraat 10
naar Den Burg, Julianastraat 7; Anton
V. F. Vermast, van Wageningen. Veer-
straat 65 naar De Koog, Dorpsstraat 4;
Jacques van der Veur, van Den Helder,
Buitenhaven 5 naar H 131.
CONSULTATIEBUREAU VOOR
ZUIGELINGEN
Woensdag 15 september worden de moeders
van de buitendorpen verwacht op de volgende
uren:
Den Hoorn: 13.3014.00 uur; Oosterend
en De Waal: 14.0014.45 uur; De Cocksdorp
en Eierland 14.4515.30 uur; De Koog:
15.30—16.00 uur.
138. Nauwelijks echter, was onze bri
gadier Piet op het dak en in de schoor-
sten belang, of daar werd zijn oor ge
troffen door een daverend lawaai op
straat. Dat waren warempel die achter
volgers weer.
„Hela, schoorsteenvegertje!" riepen
ze naar omhoog, „Heb jij hier in de
buurt soms twee mannen rond zien
lopen, waarvan er eentje een alpino-
petje droeg en de andere een grote kuif
had?"
„Hèhè....", zuchtte onze brigges
toen. „Nou hoop ik toch echt maar, dat
we ze voorgoed kwijt zijn. Dan is het
nu zaak Karei zo gauw mogelijk óók op
het dak te hebben. Laa's kijken. Dit
hier kon best de schoorsteen van de
keuken eens wezen, want er komt zo'n
lekker luchtje van aangebrande melk
uit. Ik zal dat hupse dienstmeisje eens
even naderbij lokken".
De brigges hield zijn zwarte hoofd
voor het donkere gat en loeide: „Johoe
„Ja, die he'k gezien!" brulde Piet Keukenmeisje, joehoe
terug, „Ze zamen juist een taxi. toen ik
hier dit huis binnen ging. Ze lieten zich
naar het station brengen!"
„Dan wij óók naar het station!" brul
den de woeste achtervolgers en weg
waren ze alweer.
Onmiddellijk verscheen het hoofdje
van het meisje beneden voor de ope
ning van de schacht. „Ja. wat is er?"
kirde ze lief, „Gaan we naar de bios
coop?"
„Een andere keer, als je lief bent"
antwoordde Piet. „Maar stuur nou
eerst eens even mijn maat Carolo naar
boven, want ik klaar het hier niet al
leen!"
„Ik zal Carolo onmiddellijk sturen",
antwoordde het kind en ze kweet zich
inderdaad naar behoren van haar taak,
want enkele tellen later kwam Karei
Kleuntjes al door de schoorsteen om
hoog stommelen, nu al even zwart als
Piet.
„Het gevaar is geweken, Karei",
lachte Piet. „Ik heb onze achtervolgers
naar het station gestuurd. Maar eh.
nou moeten wij hier ook gauw vandaan
zien te komen, want je kunt er op re
kenen, dat de echte schoorsteenveger
beneden in de gang nu natuurlijk
alarm slaat!"
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIllllllllllllllllllllllllllll
door Maartje Zeldenrijk
25. Maanden geleden, toen hij pas be
kendheid begon te krijgen, was hij er
op een zondagmiddag geweest. Als ge
woonlijk had hij haar wagentje gereden
en hadden ze prettig gebabbeld. Bij zijn
vertrek had ze zijn hand gegrepen en
gezegd: „Ronnie, ik voel. dat je een
beroemde zangec zult worden. Ik
wens je heel veel succes".
Hij kocht drie kaarten met kerken
en ging ze bij het stalletje schrijven.
„Hoe kom ik aan postzegels?" vroeg hij
aan Yolanda.
Ze bladerde in het woordenboekje en
na veel gehaspel begreep de vrouw in
het stalletje, wat ze wilde. Ronnie on
dertekende de kaarten met „Veel liefs
van Ronnie".
Teruglopend naar hun hotel merkte
Yolanda op: „Je vergeet dat meisje in
de Beemster nooit, he?"
Hij onderkende een beetje jaloezie in
haar stem. „Wij hebben alles, Yo, zij
heeft niets. Een heel beperkt wereldje.
Waarom zal ik haar af en toe niet blij
maken met een kaartje?"
„Zodra we een paar dagen in Neder
land terug zijn, wil ik eens kennis met
haar maken", besliste Yolanda. „Mis
schien kunnen we wat voor haar doen".
Dat was in het late voorjaar geweest.
Begin juli, na zijn laatste optreden in
Parijs, reisden ze terug naar Wasse
naar, waar ze door een opgetogen en
van blijdschap huilende Bep werden
begroet en beknuffeld. „Jongens, wat
een verrassing! Ik maak meteen koffie.
En hoe was het, Ronnie? Ik heb ver
slagen gelezen in de kranten. Als de
pers er de lucht van krijgt, dat je thuis
bent, belegeren ze je morgen".
Yolanda haalde haar schouders op.
„Laat ze maar komen. Een interviewtje
is altijd een goede reclame".
„Hoe lang blijven jullie?" informeer
de Bep enkele minuten later, toen ze
gedrieën van de koffie genoten
Haar vriendin begon te glimlachen.
Ga overmorgen de koffers maar pak
ken, Bep. Donderdag heeft Ronie nog
een liederenavond in Brussel, vandaar
reizen we meteen door naar Spanje".
Bep's gezicht glunderde. „Hoera,
jongens, als ik nog eens in m'n rijke
dagen kom, wil ik altijd in Spanje
wonen. Het klimaat is er om te zoenen".
De volgende morgen verklaarde Ron-
niet, dat hij naar de Beemster zou
gaan, „Eens kijken, hoe het met Aagje
is. Ik heb haar in maanden niet ge
zien".
Yolanda keek hem enige tijd aan.
Mag ik mee? Of ga je liever alleen?"
„Laten we met z'n drieën gaan",
stelde hij voor. „Misschien wel zo leuk
voor haar".
„Wat kunnen we voor haar meene
men?" informeerde Yolanda.
„Boelken. Ze is dol op lezen. Zullen
we haar eens lekker verwennen?"
„Dat doen we, lui. Wij hebben zoveel
en dat kind mist bijna alles".
In de Beemster heerste tenminste in
één huisje die dag een blijde stemming.
Opgetogen werd Ronnie door Aagje
verwelkomd en hij was niet zo goed, of
hij moest zich een omhelzing door het
ongekunstelde meisje laten welgeval
len. „O, Ronnie, wat een grote verras
sing.... ik dacht minstens, dat je nog
in Frankrijk was. Ik heb veel over je
gelezen de laatste weken. In de kran
ten. Kijk eens? Ik heb alles over je uit
geknipt.Zeg, Ronnie, dank je wel
voor al die kaarten.'kijk eens, ik
ben al aan mijn vierde album.... ik
heb er al bijna meer uit het buitenland
dan van Nederland. Wat mooi, die
Stephansdom in WeenenKijk. hier
is hij. En die uit Rusland.de post
bode zei: dat is voor het eerst in mijn
leven, dat ik post uit Rusland bezorg
en kijk deze eens, Ronnie...."
Mevrouw Vet viel haar in de rede:
Miaar Aagje. Ronnie is er niet alleen?"
Het meisje kreeg een kleur en keek
de beide andere vrouwen aan. „Neemt
u me niet kwalijk, ik was zo blij, dat
Ronnie er weer is.hoe maakt u het,
mevrouw?"
„Zeg maar Yolanda, hoor. Of gewoon
Yo. En dit is mijn vriendin Bep. Ron
nie zei, dat je veel van lezen hield. We
hebben een paar boeken meegenomen.
We hopen, dat je zo nog niet gelezen
hebt
Ronnie ging zitten en keek toe. hoe
het meisje boek voor boek uitpakte.
Met een kleur van opwinding bekeek
ze de titels en opeens begon ze te hui
len. Ronnie was meteen bij haar, be
schermend zijn arm om haar schouder
leggend. „Wat is er, kruimeltje? Is het
niet naar je zin?"
Het duurde even, voor Ronnie, tussen
ben zo blij, dat jij er weer benten
haar snikken door haar begreep. „Ik
jullie hebben zoveel meegenomen
en al die kaarten van je.... je hebt
altijd aan me gedacht, hoe ver je ook
weg was.ik ben zo blij
Hij klopte haar rustig op de schouder.
„Nou, dan is het toch in orde? En we
blijven de hele dag. Laat je moeder
maar een extra pan aardappelen schil
len. want we gaan vast om twaalf uur
niet de deur uit. En vanmiddag gaan
we er met z'n vieren een poosje van
door. Laten we je moeder in haar een
tje echter. Reiken maar"
Mevrouw Vet lachte. „Ik vind het
best, dat weet je wel".
's Aivonds laat, toen ze over de smalle
weg tussen Purmerend en Amsterdam
terugreden naar huis, zei Yolanda:
„Ronnie, is daar nou werkelijk mets
aan te doen?'
De jongen, die achter het stuur zat,
haalde de schouders op. „Wat zouden
wij nog kunnen doen. als alle artsen en
chirurgen alles geprobeerd hebben, wat
mogelijk was? Ze zal altijd verlamd
blijven. Maar ze is er overheen en aan
vaardt haar lot. Natuurlijk krijgt ze het
een enkele keer nog wel eens te kwaad.
Daarom verwen ik haar af en toe eens".
„Verdraaid, Ronnie, dat kind is dol
gelukkig, als jij er bent", constateerde
Yolanda en opnieuw bemerkte hij ja
loezie in haar stem.
„Het is al het minste, wat ik voor
'haar doen kan. Vroeger, toen ik nog
pianist was. kwam ik er regelmatiger".
Hij zuchtte. „Tegenwoordig heb ik na
tuurlijk veel minder tijd".
Bep opperde: „Kunnen we haar niet
iets blijvends geven? Iets. waar ze altijd
wat aan heeft? Een boek is zo uitge
lezen".
Yolanda dacht na. „We kunnen haar
natuurlijk iedere nieuwe opname stu
ren, die je maakt".
„Ze heeft al vijf platen van me", her
innerde Ronnie.
„Ze moest je eigenlijk kunnen zien,
als je zingt, merkte Bep nadenkend op.
Ronnie ging ineens afremmen en zet
te de wagen aan de kant op een par-
keerstrook. „Wacht eens.zeg.ik
geef haar een televisie. Misschien kan
ze me dan opvangen, als ik voor de
t.v. zing".
Yolanda knikte. „Dat is een idee.
Jammer, dat het al zo laat is".
Bep opperde: „Kunnen we het mor
gen niet doen?"
Ronnie en de andere vrouw keken
elkander aan. „Wat denk je? Kan mijn
bankrekening het lijden?"
Ze schoot in een lach. „Ga nou....
wel honderd t.v.'s"
„Dan doen we dat. Verrassen we haar
morgen opnieuw. En met een t.v.-
grootbeeld".
Een half etmaal later waren ze weer
terug. In Purmerend bekeken ze bij een
handelaar de toestellen. „Kunt u van
daag ook een antenne plaatsen?"
De winkelier keek bedenkelijk. „Dat
zal niet meevallen".
„Hebt u ze in voorraad?"
„Allicht".
„Mooi. Moet u eens luisteren. We
kopen dat grootbeeldtoestel hij wees
naar een modern apparaat in de eta
lage. We betalen contant, de antenne
eveneens. Maar po voorwaarde, dat an
tenne en toestel vandaag geplaatst wor
den. zodat ze vanavond al kunnen ont
vangen. Het is voor Aagje Vet in de
Beemster. Misschien kent u haar? Het
meisje in de rolstoel".
(Wordt vervolgd)
