RENTE VERGOEDING VtEL tl FS VAN RONNIE 3* 4! X Graanoogst kan over enkele dagen geruimd zijn BRIGADIER PIET EN DE SEMI-PROF LANDBOUW en VEETEELT NUTSSPAARBANK TEXEL rubriek voor „Als je nu weer over de graanoogst schrijft, moet het met een rouwrand". Dit werd mij vorige week op de markt toegevoegd, toen we over het slechte oogstweer spraken. Er was alle reden voor deze opmerking. En de reden om pessimistisch over de graanoogst te spreken is de hele vorige week aanwe zig geweest. Weliswaar waren er ver scheidene dagen, dat de combines draaiden, maar meestal onder zeer slechte omstandigheden. Zelfs vorige week zaterdag toen er regelmatig buiten of flarden van buien ons eiland overtrokken, werd er met diverse maaidorsers gewerkt. Dat het in die omstandigheden in feite geen ge legenheid is om te oogsten, bleek wel uit de vochtc'jfers van het gedorste graan. Bij het graan, dat zaterdag in de pakhuizen werd gebracht was dit 25 - 27% Om dit graan op het gewenste vochtgehalte van 17% te brengen, moe ten er kilo's water uit het produkt weg gejaagd worden. Mogelijk zijn er wel optimisten ge weest, die ondanks het late tijdstip de moed hebben gehad om op dat moment rustig te wachten op beter oogstweer. Wij voor ons kunnen heel goed begrij pen, dat een landbouwer onder deze omstandigheden toch aan het oogsten gaat. En toen één van deze landbou wers mij dan ook vroeg: „Wat zou jij onder zulke omstandigheden doen als je boer was", heb ik geantwoord, dat ik 't niet best zou weten, maar dat er grote kans was. dat ik ook aan het oogsten ging. Op het moment gunstige vooruitzichten Onder de omstandigheden, die hier voor werden beschreven, kunnen we er heel goed in komen, dat er ook zondag j.l. een aantal combines draaiden. We zijn er van overtuigd, dat er praktisch geen landbouwers zijn op ons eiland, die er gemakkelijk toe overgaan de zondag ook als werkdag te gebruiken. Maar als alle zorg van een jaar nutte loos dreigt te worden door omstandig heden. die buiten de macht van de landbouwer vallen, dan mag niemand hem m.i. hard vallen als men ook op zondag de oogstmachines laat draaien. We menen vrij zeker, dat dit niet ge beurd zou zijn als de vooruitzichten zo waren geweest als op dit moment. Het lijkt er op, dat we enkele dagen goed oogstweer zullen krijgen. Als dat zo is, dan kunnen we er van op aan, dat aan het eind van deze week het graan van het land is. We menen, dat we dan te vens kunnen zeggen, dat het slechte oogstweer de landbouwers weliswaar flinke schade heeft bezorgd, maar dat toch van geen ramp kan worden ge sproken. Er is een aantal percelen zomergerst, haver en tarwe, waar een hoger percentage graan op het veld is gebleven, dan onder normale omstan digheden het geval is. Maar het aantal gevallen, waarbij dit meer dan 300 - 400 kg. per ha. is, is o.i. zeer zeldzaam. Aan een aantal partijen graan is duidelijk te zien. dat het weer een slechte invloed heeft gehad op het uiterlijk van het graan. In diverse partijen tarwe komt schot voor en in één van de pakhuizen zagen we haver, die meer weg had van zwarte haver dan van het mooie blanke produkt, dat we onder goede omstan digheden op ons eiland kunnen verbou wen. Maar over het algemeen genomen meen ik toch te mogen vaststellen, dat het gezien de omstandigheden niet tegenvalt Een pluim voor de ontvangende bedrijven Nog meer dan voor de landbouwers is het voor de bedrijven, die het graan moeten ontvangen een spannende tijd geweest. Hier is een woord van lof ze ker op z'n plaats. Men heeft niet ge schroomd hiervoor grote kosten te ma ken. Dat er zo nu en dan toch moeilijk heden waren in de omstandigheden, FEUILLETON" iiiiiHiiiiiiHmiiiii.miiiiiiiiiiiHiiiimiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiimMiimiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiM IMIIIIIIIt mi] IKIIIIIIIIIIIMI lllllll illllllHIIIIIIIIHmilinilllllllllllllllllllMIIIIIIIIIIIHMMIIini door Maartje Zeldenrijk 27. Ze zuchtte en liep weer verder. „Je bent hopeloos. Waarom maak je alles zo gecompliceerd? Ik ben er vast van overtuigd, dat het met ons op een gran dioze mislukking uitloopt. Maar met Bep ga je een leven van geluk tege moet. En jij wilt niet inzien, dat dit de waarheid is. Jullie mannen zijn alle maal eender: stekeblind voor het geluk, dat als het ware voor het grijpen ligt Over die woorden dacht Ronme wel eens na, als hij weer met Yolanda op tournee was door Europa. Tijdens de vakantie al legde Yolanda de kontak ten voor nieuw optreden en zo begon hij in september aan een bijna volge boekt winterprogramma. Dagelijks was hij dankbaar voor haar goede zorgen, want ze was niet alleen zijn manager, doch bemoederde hem, beschermde hem voor al te opdringerige bewonde raarsters en persmensen. Zorgde er voor, dat hij zijn rust kreeg, dat hij er altijd tot in de puntjes verzorgd uit zag. Ging met hem naar de schouwburg of concertzaal, zat naar hem te kijken en te luisteren in de gereserveerde loge, maar was tijdig weer terug in zijn kleedkamer, om hem bij te staan, als hij moe van het optreden terug kwam, zijn armen soms vol bloemen. Ze zorgde er voor, dat hij in de beste hotels kon verblijven en overnachten en was de schrik van het personeel, omdat ze de geringste fout niet door de waaronder dit jaar moest worden ge werkt. is geen wonder. Ze waren ech ter zeldzaam. We konden er in komen, dat er momenten waren, dat men bij de ontvangende bedrijven blij was met een regenbui, die het maaidorsen voor een paar uur onmogelijk maakte, om dat men gewoon geen kans zag het veel te natte graan tijdig weg te wer ken. Ieder bedrijf heeft er echter op zijn eigen wijze aan meegewerkt zo veel mogelijk graan te ontvangen. In het ene geval gebeurde dit door het schep pen van nog weer nieuwe ruimte voor los graan, in een ander geval door transportmiddelen in te schakelen, die het vochtige graan tot in de N.O. Pol der wegbrachten om daar verder be werkt te worden. We zijn van mening, dat we als Texelaars trots kunnen zijn op zoveel initiatief van het bedrijfs leven. Mogelijk zullen ook de landbouwers zelf nog iets kunnen doen om stagnaties in de toekomst te voorkomen. We den ken hierbij aan het inrichten van wa gens voor het vervoer van los graan. O.i. moet in ieder geval worden voor komen. dat de maaidorsers het werk moeten staken, omdat geen transport middelen voorhanden zijn. Hier ligt naar wij menen ook een taak voor de landbouwers zelf. BOUWLAND EN GRASLAND We hebben het al meer gezegd: „Voorlichting geven is een riskante be zigheid". En vooral als dat zoals in deze rubriek, in schriftelijke vorm gebeurt. Gesproken woorden verwaaien zo ge makkelijk, maar iets wat zwart op wit staat, daar kan je niet onder uit. Ik dacht daar aan toen iemand mij j.l. maandag op de markt toevoegde: „Wat dacht je nu van het bouwland?" De spreker doelde kennelijk op mijn artikelen in deze rubriek, waarin de rentabiliteit van grasland en bouwland tegenover elkaar werden gesteld. En de opmerking kwam op een moment, waarop het voor de bouwboeren in ver band met de slechte weersomstandig heden voor de oogst een zorgvolle tijd was. Het zag er inderdaad ook niet al te best uit. Enig misverstand In de eerste plaats dit. Zij, die me nen, dat o.g. met zijn voorlichting op dit punt heeft bedoeld aan iedereen het advies te geven om het grasland om te leggen in bouwland, hebben de artike len niet begrepen. We moeten de ach tergrond, waar tegen deze artikelen ge schreven werden in het oog houden. Deze voorlichting was vooral bedoeld voor bedrijven, die bij het handhaven of uitbreiden van de rundveehouderij tegen bepaalde moeilijikheden opliepen. Daar is in de eerste plaats de stal- ruimte. Op diverse bedrijven zijn de stallen tot de laatste plaats bezet of is de huisvesting zo ondoelmatig, dat er iets gebeuren moet. Dit betekent dure nieuwbouw of verbouw. In die omstan digheden is er m.i. alle reden om na te gaan of er ook andere mogelijkheden zijn. Men kan dan voor de vraag komen te staan of men voor een uitbreiding van het aantal melkkoeien van bijv. 14 stuks tot 18 a 20 stuks de kosten van een dure uitbreiding moet nemen, of dat men het aantal van 14 handhaaft en de rest van de grond voor bouwland gaat gebruiken. M.i. behoort het bij het ondernemer zijn een dergelijke vraag te stellen. En o.g. is van mening, dat in een aantal gevallen het besluit om de stal ruimte niet te gaan uitbreiden, maar een gedeelte van de grond te gaan ge bruiken als bouwland een goed besluit kan zijn. In de tweede plaats dachten wij aan bedrijven, die ernstig met de arbeids voorziening krijgen te kampen. Op een aantal grotere Eierlandse bedrijven is dit een niet te ontkennen werkelijk- vingers zag, als het Ronnie betrof. Voor Ronnie Beelen moest alles pijnlijk pre cies in orde gemaakt worden; zijn eten en drinken, zijn kleding.niets werd aan het toeval overgelaten. En als er ergens al eens iets haperde, riep zij de directeur persoonlijk ter verantwoor ding en betoogde, dat ze geen tweede keer terug zou komen, als hij er niet zelf voor borg stond, dat een dergelijke fout in de toekomst zou worden ver meden. In november kreeg Ronnie een aan bieding om in Amerika te zingen. Ze besprak het met hem en overwoog alle voor- en nadelen. Tenslotte besliste ze: Een toernee van drie weken is het uiterste, waartoe we gaan. Langer weg blijven uit Europa zou niet verstandig zijn. We zullen de heren berichten, dat ze van half februari tot en met de eer ste week van maart over je kunnen be schikken. Maar dan ook niet meer dan tien keer optreden". Er werd langdurig over onderhan deld en omdat het niet vlotte, kwamen er twee heren uit New York overvlie gen om het rustig met Yolanda te kun nen bepraten. Op het laatst was men het in alle details met elkaar eens. In totaal zou Ronnie voor dit toernee een bedrag van honderdduizend gulden rond krijgen. Belastingvrij. Althans, wat Amerika betrof. De contracten werden getekend en de pers werd er van in kennis gesteld om de nodige voorpubliciteit te kunnen maken. Beiden zagen wel enigszins op tegen de reis naar het onbekende land, maar omdat ze beiden vrij goed Engels spra ken, meenden ze, dat het wel zou mee vallen. Ook de tocht door de Verenigde Staten beantwoordde aan de gestelde heid.. En heel wat Eierlandse boeren zijn er van overtuigd, dat het een hele toer zal zijn om in de toekomst de melk- veestapel te handhaven. Als op derge lijke bedrijven naast een flinke opper vlakte pootaardappelen en suikerbieten ook nog een flink koppel melkkoeien moet worden gehouden, dan is het vrij wel onmogelijk het zo te organiseren, dat de leider van een dergelijk bedrijf oók nog deel van leven heeft. Het zoeken van mogelijkheden En er is m.i. alle reden voor de vraag of een bedrijfsplan mogelijk is. waarbij de melkkoeien het veld ruimen. Wij zijn er van overtuigd, dat dit niet eenvou dig is. De grond van polder Eierland heeft voor een zeer groot gedeelte een schreeuwend gebrek aan organische stoffen. Uit dit oogpunt passen kunst weiden met melkkoeien uitstekend op deze bedrijven. We zijn er evenwel nog niet van overtuigd, dat dit ook niet op een an dere wijze op te lossen is. En het be lang van de zaak is het waard om dit na te gaan. Er zijn in polder Eierland al enkele bedrijven, die hierin vrij goed slagen. We moeten de waarde van groenbe- mestingsgewassen in dit verband niet onderschatten. Daarnaast is er de gras- zaadteelt, die in polder Eierland ook op begint te komen. Deze teelt kan zeker een bijdrage leveren in het op peil hou den van de vruchtbaarheid van de gronden. We houden het niet voor on mogelijk, dat ook het exploiteren van kunstweiden voor hooiwinning voor de handel een rol kan spelen. Zo bleek dit jaar het winnen van luzernehooi een teelt te zijn. die niet onder doet voor die van andere bouwlandgewassen. De hoeveelheid organische stoffen, die de grond ten goede komt door het onder- ploegen van de koppen en het blad van suikerbieten moeten we zeker niet on derschatten. We houden het zelfs niet voor onmo gelijk, dat ook het onderploegen van het graanstro in de toekomst een rol zal gaan spelen. De bedragen, die de bouwboeren de laatste jaren, na aftrek van de kosten voor hun stro ontvangen, worden zo laag, dat het voordeel voor de grond maar heel gering behoeft te zijn om te besluiten het stro op het bedrijf te laten. We weten niet hoe het met de vleesprijzen in de toekomst zal gaan. Het is niet onmogelijk, dat voor een aantal bedrijven, waar het vee be slist niet gemist kan worden, ook het houden van mestvee een rol zal gaan spelen. Weliswaar is de gebondenheid aan het bedrijf dan al weer groter dan bij het ontbreken van vee, maar ten opzichte van de melkveehouderij is men veel vrijer. Nu weer geen misverstand Laat men nu asjeblieft uit dit artikel weer geen stuk propaganda gaan halen voor bedrijven zonder melkvee. Voor een zeer groot gedeelte van de Texelse bedrijven zal de rundveehouderij en speciaal de melkveehouderij de kurk moeten blijven, waarop het bedrijf drijft. En we kunnen ons gelukkig prij zen, dat we dit kunnen doen met rundvee, dat een goede produktie heeft. De excursies, die o.g. de laatste weken heeft mogen rondleiden hebben ons weer duidelijk gemaakt, dat dit een zeer sterk punt is van de Texelse be drijven. Het feit, dat deze excursies uit een gebied kwamen, waarin de melkvee houderij vanouds op een hoog peil staat, maakt de waarde van de oprechte ver wondering van de deelnemers over de zeer goede produktie van ons rund vee nog waardevoller. De Friese boe ren hebben het meerdere malen open lijk uitgesproken, dat produkties. zoals die op een aantal Texelse bedrijven worden gehaald in hun gebied niet voorkomen. En zo bekeken is er voor veel bedrijven op ons eiland zeker re den om te blijven melken. En o.g. hoopt, dat de uitkomsten dan zodanig zullen zijn, dat er een mogelijkheid is om, zonder aantasting van het inkomen, geld te besteden voor een doelmatige inrichting van de rundveestallen. Wi] vergoeden thans een rente van Vraagt inlichtingen BInnenburg 9 Den Burg VERTROKKEN PERSONEN Cornelis A. Witte, van B 85 naar Amsterdam, Z. Jansenstraat 31; Mar- retje G. Zegel, van Den Burg, Parkstr. 16 naar Amsterdam, le Helmerstr. 104; Cornelis Troost, van De Cocksdorp, Kikkertstr. 42 naar Den Helder, Bui tenhaven 5; Pieter Dogger, van Ooster end. Peperstraat 22 naar Australië, Sidney; Ary de Bloois, van C 34 naar Leidschendam, Oostvlietweg 15; Emma M. Witte, van S 12 naar Duitsland, Coesfeld, 442, Schützenwall 12; Anne M. D. Kuiter, van Den Burg. Schilder end 107 naar Den Helder, van Speyk- straat 29; Cornelia Stoepker, van Den Burg, Witte Kruislaan 26 naar Den Helder, Huisduinerweg 3; Elisabeth Vinke, van Den Burg. Weverstr. 60 naar Den Helder, Huisduinerweg 3; Willem J. Kooij, van Den Hoorn, woonkeet a.d. Kuilderweg naar Eindhoven, Julius- straat 67; Trijntje van Twuijver ev. Hollander, van Den Burg, Groeneplaats 14 naar Den Helder, Wagenweg 11; Ernst O. Brücher, van Den Burg, War moesstraat 44 naar Den Helder, Loods- braCht 49; Jannigje M. van der Heide, van O 154 naar Arnhem, Wekeromse- weg 6; Cornelis J. W. Snijders, met ge zin, van Den Burg, Boogerd 19 naar Velsen, IJmuiden, Sluisplein 4; Johan nes C. G. Bakker, van Den Hoorn, Diek 50 naar Oploo Ca, Stevensbeek, Kloos terstraat 12a; Helena J. Bruijn ev. Sei- fert, van Den Hoorn, Klif 38 naar Duitsland, Bonn, Usenerstrasse 19; Dirk Schalkwijk, van Den Burg, Groene plaats 14 naar Den Helder, Timorlaan 15; Wijtze H. Berkenbosch, van Den Burg, Kogerstraat 71 naar Rijswijk, Tulpstraat 99; Maria L. Luiks, van B 38 naar Amsterdam, v.d. Hoopstraat 111 III; Pieter C. Blom van E 11 naar Delfzijl, E. H Roggenkweg 25; Johan Slot, van S 13 naar Groningen, Chopin- laan 20; Aukje Canrinus wv. v.d. Oord, van Den Burg, Hogerstraat 18 naar Wimbritseradeel, Oosthem 57; Sies van den Berg, van K 90 naar Wonseradeel, Wons, Terpweg 26; Cornelis List, van Oudeschild, De Ruij terstraat 19 naar Den Helder, Hector Treubstraat 38; Maarten C. Laan, van Den Burg. Ko gerstraat 21 naar Amsterdam, van Speykstraat 115 1; Anna K. van der Knaap, van Den Burg, Witte Kruislaan 22 naar Valburg, Zetten, Wageningse- weg 67; Aaltje H. Eenhoorn, van Den Burg, Boogerd 13 naar Epe, Vijver laan 34. 140. Amper had Karei deze woorden gesproken, of daar werd in het steegje het daverende geronk van een levens grote vrachtauto hoorbaar. „Een kolen wagen!" zei Piet blij, „Die moet naar het emplacement, wat ik je brom!" Dat bleek ook zo te zijn, want een maal voor het roodwitte hekwerk aan geland, begon de chauffeur door oor verdovend getoeter en ander lawaai de aandacht te trekken van de vrij suffe portier. Deze begreep tenslotte wat er van hem werd verlangd en slofte na derbij om vol ijver over te gaan tot de drukke werkzaamheden van een man, die een slagboom uit een hekwerk ver wijdert. „Wij op de wagen, Karei", siste Piet. „Dèt is onze kans, joh! We zijn tóch zo verwachtingen. Nieuwe roem werd ge oogst en Ronnie's naam werd zo be kend, dat ter ere van deze beroemde Nederlandse zanger een receptie werd gegeven in de ambassade, waar de gro ten van de Nederlandse kolonie per soonlijk met de kunstenaar konden kennismaken. Daarna regende het aanbiedingen, maar Yolanda moest de meeste afslaan, omdat ze nu eenmaal eerder aangegane verbintenissen had in de Europese steden. Toch wist ze nog een toernee van acht dagen door Zuid-Afrika in te lassen, waar hij onder meer in Johan nesburg en Kaapstad zong. Maar een aanbieding uit Australië moest een jaar verschoven worden Ronnie's mogelijk heden waren uitgeput, omdat hij tot en met de eerste week van juli volgeboekt was. Uit alle plaatsen, waar hij optrad, maar voornamelijk uit de Verenigde Staten en Zuid-Afrika verzond hij kaarten naar de Beemster, steevast on dertekend met zijn vaste „veel liefs van Ronnie". Een enkele maal had Yolanda er wel eens om gelachen. „Je bent trouwer dan een hond", zei ze op een morgen, toen ze in Londen winkelden en Ronnie een paar kaartjes schreef. Ronnie antwoordde: „Wij hebben zo veel en dat kind zo weinig. Als we met een simpel kaartje haar eentonige le ventje wat kunnen opvrolijken, waarom zullen we het dan niet doen?" Terwijl hij de kaarten verder schreef, was Yolanda plotseling brandend van jaloezie. Ik moet me beheersen, dacht ze, want ik ben in staat die kaarten te verscheuren. Maar goed, dat hij gemoedsstemming niet ontdekt. Hij zwart als roet! Dan doen we net of we er bij horen! Haha, we laten ons netjes het spoorwegterrein oorijden!" Snel sprongen de twee vluchtelingen toen achterop de auto en het mag wel gezegd worden, dat noch de chauffeur van de wagen, noch de spoorman er ook maar iets van merkten. Eventjes later reed de auto al naar binnen, waarbij we nog even wijzen op de min zame manier, waarop de portier der spoorwegen werd begroet door de twee nieuwbakken kolenknechts. „Ziezo.wij bennen bie het spoor", zei Karei met een zucht. „Ik ben hier ook met de trein gekomen, al ben 'k daarbie bijkant bevroren. Ik hoop nou maar dat we een beetje comfortabeler wegkomen. Maar...., goeie mensen, heeft gelijk, en tochik gun hem dat kind niet. Als hij me nu zou vragen te trouwen, zou ik ja zeggen. Maar Ronnie postte de kaarten en liep opgewekt lachend verder, zidh on bewust van de kans, die hij op dit mo ment verspeelde. In juni zong Ronnie twee dagen in Bern. waarna Yolanda er een paar da gen rust aan vast knoopte. In het hotel maakten ze kennis met een Nederlands editpaar, dat er al jaren woonde. De man was een vrij bekende chirurg, werkzaam in een privé-ziekerihuis nabij de stad, dat eigenlijk zijn eigendom was. Hun woning, die op enkele kilo meters van de stad lag, werd geheel verbouwd, vandaar, dat men gedurende die weken in een hotel verbleef Het echtpaar nodigde Ronnie en Yolanda uit de omgeving eens te bekijken en zo reed mevrouw Schellenboom haar gas ten persoonlijk rond. 's Avonds had Ronnie een gesprek met de Chirurg, vertelde van Aagje Vet in Nederland, die door een val van de trap verlamd was gebleven. Dat alle bekende en minder bekende chirurgen indertijd er aan gedaan hadden, wat mogelijk was. maar alles zonder resul taat. De chirurg had belangstellend ge luisterd. „Ik zou om te beginnen alle bijzonderheden moeten weten omtrent de aard van de beschadiging. U weet niet, of het rugwervels betreft?" Ronnie dacht na. „Nee, dat was het niet. Wacht eens even.ik meen, dat een wervelkolom of iets dergelijks be schadigd was. Kan dat?" Hij keek de man vragend aan. Deze knikte. „Dat is dan zo ongeveer Piet! Kiek ginds toch 'es an! Zie je daar die kerels met knuppels en bijlen? Ben nen dat soms. Piet keek onmiddellijk in de aange wezen richting en jawel hoor! Daar had je de poppen alweer aan het dansen. Daar liep een aantal kerels met grim mige gezichten, die er werkelijk net uitzagen alsof ze aan het zoeken waren naar twee vluchtelingen. Gelukkig hadden ze niet erg veel belangstelling voor die twee pikzwarte kolensjouwers, die daar net met een vrachtauto het spoorwegterrein kwamen oprijden. „Pofferrrrrrrdikkemeü" ontplofte de brigadier. „Dat heb je goed gezien, Karei. Dat zijn onze achtervolgers. het ergste. Maar dat wil nog niet zeg gen, dat er nu niets aan te doen is, zie je? Ik zeg opzettelijk: nu. De medische wetenschap is de laatste jaren met reu- zesprongen vooruitgegaan. We kunnen tegenwoordig veel meer als bijvoor beeld tien jaar geleden. Ik zeg nog eens: ik zou eerst alle bijzonderheden moeten weten, voor ik een oordeel kan uitspreken. Het zou dan waarschijnlijk een kwestie van operaties worden". „Operaties? Meervoud?" „In dergelijke gevallen kom je ei doorgaans niet in één keer. Dat wordt wel eens een kwestie van improviseren, zie je? Elk geval is weer anders. Een appendicitis is een appendicitis, maar als het de ruggegraat betreft, dan zijn er duizend-en-één mogelijkheden en on mogelijkheden. Enfin, als ik wat voor je doen kan, laat me het dan maar we ten. Je kent m'n adres". Na dien dacht Ronme vaak aan dit gesprek. Zodra ik in de Beemster kom, zal ik het eens met haar en haar ouders bespreken. Je kunt nooit weten. Wat de vakantie in Spanje betrof, hield Yolanda haar woord: met twee wagens reisde men uit Wassenaar van daan, niet alleen met Augie en Han, doch er waren nog twee meisjes bij, studenten uit Leiden, die door Han en Augie geïntroduceerd waren, terwijl als vierde man meereed een neef van de familie Van Poelgeest, die een func tie bekleedde in het textielbedrijf, waarvan Yolanda's man bij zijn leven directeur was. (Wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1965 | | pagina 4