RENTE
VERGOEDING
VtEL tl FS VAN RONNIE
3* 4! X
Graanoogst kan over enkele
dagen geruimd zijn
BRIGADIER PIET EN DE SEMI-PROF
LANDBOUW en VEETEELT
NUTSSPAARBANK
TEXEL
rubriek voor
„Als je nu weer over de graanoogst
schrijft, moet het met een rouwrand".
Dit werd mij vorige week op de markt
toegevoegd, toen we over het slechte
oogstweer spraken. Er was alle reden
voor deze opmerking. En de reden om
pessimistisch over de graanoogst te
spreken is de hele vorige week aanwe
zig geweest. Weliswaar waren er ver
scheidene dagen, dat de combines
draaiden, maar meestal onder zeer
slechte omstandigheden.
Zelfs vorige week zaterdag toen er
regelmatig buiten of flarden van buien
ons eiland overtrokken, werd er met
diverse maaidorsers gewerkt. Dat het
in die omstandigheden in feite geen ge
legenheid is om te oogsten, bleek wel
uit de vochtc'jfers van het gedorste
graan. Bij het graan, dat zaterdag in
de pakhuizen werd gebracht was dit 25
- 27% Om dit graan op het gewenste
vochtgehalte van 17% te brengen, moe
ten er kilo's water uit het produkt weg
gejaagd worden.
Mogelijk zijn er wel optimisten ge
weest, die ondanks het late tijdstip de
moed hebben gehad om op dat moment
rustig te wachten op beter oogstweer.
Wij voor ons kunnen heel goed begrij
pen, dat een landbouwer onder deze
omstandigheden toch aan het oogsten
gaat. En toen één van deze landbou
wers mij dan ook vroeg: „Wat zou jij
onder zulke omstandigheden doen als je
boer was", heb ik geantwoord, dat ik 't
niet best zou weten, maar dat er grote
kans was. dat ik ook aan het oogsten
ging.
Op het moment gunstige
vooruitzichten
Onder de omstandigheden, die hier
voor werden beschreven, kunnen we er
heel goed in komen, dat er ook zondag
j.l. een aantal combines draaiden. We
zijn er van overtuigd, dat er praktisch
geen landbouwers zijn op ons eiland,
die er gemakkelijk toe overgaan de
zondag ook als werkdag te gebruiken.
Maar als alle zorg van een jaar nutte
loos dreigt te worden door omstandig
heden. die buiten de macht van de
landbouwer vallen, dan mag niemand
hem m.i. hard vallen als men ook op
zondag de oogstmachines laat draaien.
We menen vrij zeker, dat dit niet ge
beurd zou zijn als de vooruitzichten zo
waren geweest als op dit moment. Het
lijkt er op, dat we enkele dagen goed
oogstweer zullen krijgen. Als dat zo is,
dan kunnen we er van op aan, dat aan
het eind van deze week het graan van
het land is. We menen, dat we dan te
vens kunnen zeggen, dat het slechte
oogstweer de landbouwers weliswaar
flinke schade heeft bezorgd, maar dat
toch van geen ramp kan worden ge
sproken. Er is een aantal percelen
zomergerst, haver en tarwe, waar een
hoger percentage graan op het veld is
gebleven, dan onder normale omstan
digheden het geval is. Maar het aantal
gevallen, waarbij dit meer dan 300 - 400
kg. per ha. is, is o.i. zeer zeldzaam. Aan
een aantal partijen graan is duidelijk te
zien. dat het weer een slechte invloed
heeft gehad op het uiterlijk van het
graan. In diverse partijen tarwe komt
schot voor en in één van de pakhuizen
zagen we haver, die meer weg had van
zwarte haver dan van het mooie blanke
produkt, dat we onder goede omstan
digheden op ons eiland kunnen verbou
wen. Maar over het algemeen genomen
meen ik toch te mogen vaststellen, dat
het gezien de omstandigheden niet
tegenvalt
Een pluim voor de
ontvangende bedrijven
Nog meer dan voor de landbouwers
is het voor de bedrijven, die het graan
moeten ontvangen een spannende tijd
geweest. Hier is een woord van lof ze
ker op z'n plaats. Men heeft niet ge
schroomd hiervoor grote kosten te ma
ken. Dat er zo nu en dan toch moeilijk
heden waren in de omstandigheden,
FEUILLETON"
iiiiiHiiiiiiHmiiiii.miiiiiiiiiiiHiiiimiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiimMiimiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiM
IMIIIIIIIt mi] IKIIIIIIIIIIIMI lllllll illllllHIIIIIIIIHmilinilllllllllllllllllllMIIIIIIIIIIIHMMIIini
door Maartje Zeldenrijk
27. Ze zuchtte en liep weer verder. „Je
bent hopeloos. Waarom maak je alles
zo gecompliceerd? Ik ben er vast van
overtuigd, dat het met ons op een gran
dioze mislukking uitloopt. Maar met
Bep ga je een leven van geluk tege
moet. En jij wilt niet inzien, dat dit de
waarheid is. Jullie mannen zijn alle
maal eender: stekeblind voor het geluk,
dat als het ware voor het grijpen
ligt
Over die woorden dacht Ronme wel
eens na, als hij weer met Yolanda op
tournee was door Europa. Tijdens de
vakantie al legde Yolanda de kontak
ten voor nieuw optreden en zo begon
hij in september aan een bijna volge
boekt winterprogramma. Dagelijks was
hij dankbaar voor haar goede zorgen,
want ze was niet alleen zijn manager,
doch bemoederde hem, beschermde
hem voor al te opdringerige bewonde
raarsters en persmensen. Zorgde er
voor, dat hij zijn rust kreeg, dat hij er
altijd tot in de puntjes verzorgd uit
zag. Ging met hem naar de schouwburg
of concertzaal, zat naar hem te kijken
en te luisteren in de gereserveerde loge,
maar was tijdig weer terug in zijn
kleedkamer, om hem bij te staan, als
hij moe van het optreden terug kwam,
zijn armen soms vol bloemen.
Ze zorgde er voor, dat hij in de beste
hotels kon verblijven en overnachten
en was de schrik van het personeel,
omdat ze de geringste fout niet door de
waaronder dit jaar moest worden ge
werkt. is geen wonder. Ze waren ech
ter zeldzaam. We konden er in komen,
dat er momenten waren, dat men bij
de ontvangende bedrijven blij was met
een regenbui, die het maaidorsen voor
een paar uur onmogelijk maakte, om
dat men gewoon geen kans zag het
veel te natte graan tijdig weg te wer
ken.
Ieder bedrijf heeft er echter op zijn
eigen wijze aan meegewerkt zo veel
mogelijk graan te ontvangen. In het
ene geval gebeurde dit door het schep
pen van nog weer nieuwe ruimte voor
los graan, in een ander geval door
transportmiddelen in te schakelen, die
het vochtige graan tot in de N.O. Pol
der wegbrachten om daar verder be
werkt te worden. We zijn van mening,
dat we als Texelaars trots kunnen zijn
op zoveel initiatief van het bedrijfs
leven.
Mogelijk zullen ook de landbouwers
zelf nog iets kunnen doen om stagnaties
in de toekomst te voorkomen. We den
ken hierbij aan het inrichten van wa
gens voor het vervoer van los graan.
O.i. moet in ieder geval worden voor
komen. dat de maaidorsers het werk
moeten staken, omdat geen transport
middelen voorhanden zijn. Hier ligt
naar wij menen ook een taak voor de
landbouwers zelf.
BOUWLAND EN GRASLAND
We hebben het al meer gezegd:
„Voorlichting geven is een riskante be
zigheid". En vooral als dat zoals in deze
rubriek, in schriftelijke vorm gebeurt.
Gesproken woorden verwaaien zo ge
makkelijk, maar iets wat zwart op wit
staat, daar kan je niet onder uit.
Ik dacht daar aan toen iemand mij
j.l. maandag op de markt toevoegde:
„Wat dacht je nu van het bouwland?"
De spreker doelde kennelijk op mijn
artikelen in deze rubriek, waarin de
rentabiliteit van grasland en bouwland
tegenover elkaar werden gesteld. En de
opmerking kwam op een moment,
waarop het voor de bouwboeren in ver
band met de slechte weersomstandig
heden voor de oogst een zorgvolle tijd
was. Het zag er inderdaad ook niet al
te best uit.
Enig misverstand
In de eerste plaats dit. Zij, die me
nen, dat o.g. met zijn voorlichting op
dit punt heeft bedoeld aan iedereen het
advies te geven om het grasland om te
leggen in bouwland, hebben de artike
len niet begrepen. We moeten de ach
tergrond, waar tegen deze artikelen ge
schreven werden in het oog houden.
Deze voorlichting was vooral bedoeld
voor bedrijven, die bij het handhaven
of uitbreiden van de rundveehouderij
tegen bepaalde moeilijikheden opliepen.
Daar is in de eerste plaats de stal-
ruimte. Op diverse bedrijven zijn de
stallen tot de laatste plaats bezet of is
de huisvesting zo ondoelmatig, dat er
iets gebeuren moet. Dit betekent dure
nieuwbouw of verbouw. In die omstan
digheden is er m.i. alle reden om na te
gaan of er ook andere mogelijkheden
zijn. Men kan dan voor de vraag komen
te staan of men voor een uitbreiding
van het aantal melkkoeien van bijv. 14
stuks tot 18 a 20 stuks de kosten van
een dure uitbreiding moet nemen, of
dat men het aantal van 14 handhaaft
en de rest van de grond voor bouwland
gaat gebruiken. M.i. behoort het bij het
ondernemer zijn een dergelijke vraag
te stellen. En o.g. is van mening, dat in
een aantal gevallen het besluit om de
stal ruimte niet te gaan uitbreiden, maar
een gedeelte van de grond te gaan ge
bruiken als bouwland een goed besluit
kan zijn.
In de tweede plaats dachten wij aan
bedrijven, die ernstig met de arbeids
voorziening krijgen te kampen. Op een
aantal grotere Eierlandse bedrijven is
dit een niet te ontkennen werkelijk-
vingers zag, als het Ronnie betrof. Voor
Ronnie Beelen moest alles pijnlijk pre
cies in orde gemaakt worden; zijn eten
en drinken, zijn kleding.niets werd
aan het toeval overgelaten. En als er
ergens al eens iets haperde, riep zij de
directeur persoonlijk ter verantwoor
ding en betoogde, dat ze geen tweede
keer terug zou komen, als hij er niet
zelf voor borg stond, dat een dergelijke
fout in de toekomst zou worden ver
meden.
In november kreeg Ronnie een aan
bieding om in Amerika te zingen. Ze
besprak het met hem en overwoog alle
voor- en nadelen. Tenslotte besliste ze:
Een toernee van drie weken is het
uiterste, waartoe we gaan. Langer weg
blijven uit Europa zou niet verstandig
zijn. We zullen de heren berichten, dat
ze van half februari tot en met de eer
ste week van maart over je kunnen be
schikken. Maar dan ook niet meer dan
tien keer optreden".
Er werd langdurig over onderhan
deld en omdat het niet vlotte, kwamen
er twee heren uit New York overvlie
gen om het rustig met Yolanda te kun
nen bepraten. Op het laatst was men
het in alle details met elkaar eens. In
totaal zou Ronnie voor dit toernee een
bedrag van honderdduizend gulden
rond krijgen. Belastingvrij. Althans,
wat Amerika betrof. De contracten
werden getekend en de pers werd er
van in kennis gesteld om de nodige
voorpubliciteit te kunnen maken.
Beiden zagen wel enigszins op tegen
de reis naar het onbekende land, maar
omdat ze beiden vrij goed Engels spra
ken, meenden ze, dat het wel zou mee
vallen. Ook de tocht door de Verenigde
Staten beantwoordde aan de gestelde
heid.. En heel wat Eierlandse boeren
zijn er van overtuigd, dat het een hele
toer zal zijn om in de toekomst de melk-
veestapel te handhaven. Als op derge
lijke bedrijven naast een flinke opper
vlakte pootaardappelen en suikerbieten
ook nog een flink koppel melkkoeien
moet worden gehouden, dan is het vrij
wel onmogelijk het zo te organiseren,
dat de leider van een dergelijk bedrijf
oók nog deel van leven heeft.
Het zoeken van mogelijkheden
En er is m.i. alle reden voor de vraag
of een bedrijfsplan mogelijk is. waarbij
de melkkoeien het veld ruimen. Wij zijn
er van overtuigd, dat dit niet eenvou
dig is. De grond van polder Eierland
heeft voor een zeer groot gedeelte een
schreeuwend gebrek aan organische
stoffen. Uit dit oogpunt passen kunst
weiden met melkkoeien uitstekend op
deze bedrijven.
We zijn er evenwel nog niet van
overtuigd, dat dit ook niet op een an
dere wijze op te lossen is. En het be
lang van de zaak is het waard om dit
na te gaan. Er zijn in polder Eierland
al enkele bedrijven, die hierin vrij goed
slagen.
We moeten de waarde van groenbe-
mestingsgewassen in dit verband niet
onderschatten. Daarnaast is er de gras-
zaadteelt, die in polder Eierland ook op
begint te komen. Deze teelt kan zeker
een bijdrage leveren in het op peil hou
den van de vruchtbaarheid van de
gronden. We houden het niet voor on
mogelijk, dat ook het exploiteren van
kunstweiden voor hooiwinning voor de
handel een rol kan spelen. Zo bleek dit
jaar het winnen van luzernehooi een
teelt te zijn. die niet onder doet voor
die van andere bouwlandgewassen. De
hoeveelheid organische stoffen, die de
grond ten goede komt door het onder-
ploegen van de koppen en het blad van
suikerbieten moeten we zeker niet on
derschatten.
We houden het zelfs niet voor onmo
gelijk, dat ook het onderploegen van
het graanstro in de toekomst een rol
zal gaan spelen. De bedragen, die de
bouwboeren de laatste jaren, na aftrek
van de kosten voor hun stro ontvangen,
worden zo laag, dat het voordeel voor
de grond maar heel gering behoeft te
zijn om te besluiten het stro op het
bedrijf te laten. We weten niet hoe het
met de vleesprijzen in de toekomst zal
gaan. Het is niet onmogelijk, dat voor
een aantal bedrijven, waar het vee be
slist niet gemist kan worden, ook het
houden van mestvee een rol zal gaan
spelen. Weliswaar is de gebondenheid
aan het bedrijf dan al weer groter dan
bij het ontbreken van vee, maar ten
opzichte van de melkveehouderij is
men veel vrijer.
Nu weer geen misverstand
Laat men nu asjeblieft uit dit artikel
weer geen stuk propaganda gaan halen
voor bedrijven zonder melkvee. Voor
een zeer groot gedeelte van de Texelse
bedrijven zal de rundveehouderij en
speciaal de melkveehouderij de kurk
moeten blijven, waarop het bedrijf
drijft. En we kunnen ons gelukkig prij
zen, dat we dit kunnen doen met
rundvee, dat een goede produktie heeft.
De excursies, die o.g. de laatste weken
heeft mogen rondleiden hebben ons
weer duidelijk gemaakt, dat dit een
zeer sterk punt is van de Texelse be
drijven.
Het feit, dat deze excursies uit een
gebied kwamen, waarin de melkvee
houderij vanouds op een hoog peil staat,
maakt de waarde van de oprechte ver
wondering van de deelnemers over de
zeer goede produktie van ons rund
vee nog waardevoller. De Friese boe
ren hebben het meerdere malen open
lijk uitgesproken, dat produkties. zoals
die op een aantal Texelse bedrijven
worden gehaald in hun gebied niet
voorkomen. En zo bekeken is er voor
veel bedrijven op ons eiland zeker re
den om te blijven melken. En o.g. hoopt,
dat de uitkomsten dan zodanig zullen
zijn, dat er een mogelijkheid is om,
zonder aantasting van het inkomen,
geld te besteden voor een doelmatige
inrichting van de rundveestallen.
Wi] vergoeden thans een
rente van
Vraagt inlichtingen
BInnenburg 9 Den Burg
VERTROKKEN PERSONEN
Cornelis A. Witte, van B 85 naar
Amsterdam, Z. Jansenstraat 31; Mar-
retje G. Zegel, van Den Burg, Parkstr.
16 naar Amsterdam, le Helmerstr. 104;
Cornelis Troost, van De Cocksdorp,
Kikkertstr. 42 naar Den Helder, Bui
tenhaven 5; Pieter Dogger, van Ooster
end. Peperstraat 22 naar Australië,
Sidney; Ary de Bloois, van C 34 naar
Leidschendam, Oostvlietweg 15; Emma
M. Witte, van S 12 naar Duitsland,
Coesfeld, 442, Schützenwall 12; Anne
M. D. Kuiter, van Den Burg. Schilder
end 107 naar Den Helder, van Speyk-
straat 29; Cornelia Stoepker, van Den
Burg, Witte Kruislaan 26 naar Den
Helder, Huisduinerweg 3; Elisabeth
Vinke, van Den Burg. Weverstr. 60 naar
Den Helder, Huisduinerweg 3; Willem
J. Kooij, van Den Hoorn, woonkeet a.d.
Kuilderweg naar Eindhoven, Julius-
straat 67; Trijntje van Twuijver ev.
Hollander, van Den Burg, Groeneplaats
14 naar Den Helder, Wagenweg 11;
Ernst O. Brücher, van Den Burg, War
moesstraat 44 naar Den Helder, Loods-
braCht 49; Jannigje M. van der Heide,
van O 154 naar Arnhem, Wekeromse-
weg 6; Cornelis J. W. Snijders, met ge
zin, van Den Burg, Boogerd 19 naar
Velsen, IJmuiden, Sluisplein 4; Johan
nes C. G. Bakker, van Den Hoorn, Diek
50 naar Oploo Ca, Stevensbeek, Kloos
terstraat 12a; Helena J. Bruijn ev. Sei-
fert, van Den Hoorn, Klif 38 naar
Duitsland, Bonn, Usenerstrasse 19; Dirk
Schalkwijk, van Den Burg, Groene
plaats 14 naar Den Helder, Timorlaan
15; Wijtze H. Berkenbosch, van Den
Burg, Kogerstraat 71 naar Rijswijk,
Tulpstraat 99; Maria L. Luiks, van B
38 naar Amsterdam, v.d. Hoopstraat
111 III; Pieter C. Blom van E 11 naar
Delfzijl, E. H Roggenkweg 25; Johan
Slot, van S 13 naar Groningen, Chopin-
laan 20; Aukje Canrinus wv. v.d. Oord,
van Den Burg, Hogerstraat 18 naar
Wimbritseradeel, Oosthem 57; Sies van
den Berg, van K 90 naar Wonseradeel,
Wons, Terpweg 26; Cornelis List, van
Oudeschild, De Ruij terstraat 19 naar
Den Helder, Hector Treubstraat 38;
Maarten C. Laan, van Den Burg. Ko
gerstraat 21 naar Amsterdam, van
Speykstraat 115 1; Anna K. van der
Knaap, van Den Burg, Witte Kruislaan
22 naar Valburg, Zetten, Wageningse-
weg 67; Aaltje H. Eenhoorn, van Den
Burg, Boogerd 13 naar Epe, Vijver
laan 34.
140. Amper had Karei deze woorden
gesproken, of daar werd in het steegje
het daverende geronk van een levens
grote vrachtauto hoorbaar. „Een kolen
wagen!" zei Piet blij, „Die moet naar
het emplacement, wat ik je brom!"
Dat bleek ook zo te zijn, want een
maal voor het roodwitte hekwerk aan
geland, begon de chauffeur door oor
verdovend getoeter en ander lawaai de
aandacht te trekken van de vrij suffe
portier. Deze begreep tenslotte wat er
van hem werd verlangd en slofte na
derbij om vol ijver over te gaan tot de
drukke werkzaamheden van een man,
die een slagboom uit een hekwerk ver
wijdert.
„Wij op de wagen, Karei", siste Piet.
„Dèt is onze kans, joh! We zijn tóch zo
verwachtingen. Nieuwe roem werd ge
oogst en Ronnie's naam werd zo be
kend, dat ter ere van deze beroemde
Nederlandse zanger een receptie werd
gegeven in de ambassade, waar de gro
ten van de Nederlandse kolonie per
soonlijk met de kunstenaar konden
kennismaken.
Daarna regende het aanbiedingen,
maar Yolanda moest de meeste afslaan,
omdat ze nu eenmaal eerder aangegane
verbintenissen had in de Europese
steden. Toch wist ze nog een toernee
van acht dagen door Zuid-Afrika in te
lassen, waar hij onder meer in Johan
nesburg en Kaapstad zong. Maar een
aanbieding uit Australië moest een jaar
verschoven worden Ronnie's mogelijk
heden waren uitgeput, omdat hij tot en
met de eerste week van juli volgeboekt
was.
Uit alle plaatsen, waar hij optrad,
maar voornamelijk uit de Verenigde
Staten en Zuid-Afrika verzond hij
kaarten naar de Beemster, steevast on
dertekend met zijn vaste „veel liefs van
Ronnie". Een enkele maal had Yolanda
er wel eens om gelachen. „Je bent
trouwer dan een hond", zei ze op een
morgen, toen ze in Londen winkelden
en Ronnie een paar kaartjes schreef.
Ronnie antwoordde: „Wij hebben zo
veel en dat kind zo weinig. Als we met
een simpel kaartje haar eentonige le
ventje wat kunnen opvrolijken, waarom
zullen we het dan niet doen?"
Terwijl hij de kaarten verder schreef,
was Yolanda plotseling brandend van
jaloezie. Ik moet me beheersen, dacht
ze, want ik ben in staat die kaarten te
verscheuren. Maar goed, dat hij
gemoedsstemming niet ontdekt. Hij
zwart als roet! Dan doen we net of we
er bij horen! Haha, we laten ons netjes
het spoorwegterrein oorijden!"
Snel sprongen de twee vluchtelingen
toen achterop de auto en het mag wel
gezegd worden, dat noch de chauffeur
van de wagen, noch de spoorman er
ook maar iets van merkten. Eventjes
later reed de auto al naar binnen,
waarbij we nog even wijzen op de min
zame manier, waarop de portier der
spoorwegen werd begroet door de twee
nieuwbakken kolenknechts.
„Ziezo.wij bennen bie het spoor",
zei Karei met een zucht. „Ik ben hier
ook met de trein gekomen, al ben 'k
daarbie bijkant bevroren. Ik hoop nou
maar dat we een beetje comfortabeler
wegkomen. Maar...., goeie mensen,
heeft gelijk, en tochik gun hem dat
kind niet. Als hij me nu zou vragen
te trouwen, zou ik ja zeggen.
Maar Ronnie postte de kaarten en
liep opgewekt lachend verder, zidh on
bewust van de kans, die hij op dit mo
ment verspeelde.
In juni zong Ronnie twee dagen in
Bern. waarna Yolanda er een paar da
gen rust aan vast knoopte. In het hotel
maakten ze kennis met een Nederlands
editpaar, dat er al jaren woonde. De
man was een vrij bekende chirurg,
werkzaam in een privé-ziekerihuis nabij
de stad, dat eigenlijk zijn eigendom
was. Hun woning, die op enkele kilo
meters van de stad lag, werd geheel
verbouwd, vandaar, dat men gedurende
die weken in een hotel verbleef Het
echtpaar nodigde Ronnie en Yolanda
uit de omgeving eens te bekijken en zo
reed mevrouw Schellenboom haar gas
ten persoonlijk rond.
's Avonds had Ronnie een gesprek
met de Chirurg, vertelde van Aagje
Vet in Nederland, die door een val van
de trap verlamd was gebleven. Dat alle
bekende en minder bekende chirurgen
indertijd er aan gedaan hadden, wat
mogelijk was. maar alles zonder resul
taat.
De chirurg had belangstellend ge
luisterd. „Ik zou om te beginnen alle
bijzonderheden moeten weten omtrent
de aard van de beschadiging. U weet
niet, of het rugwervels betreft?"
Ronnie dacht na. „Nee, dat was het
niet. Wacht eens even.ik meen, dat
een wervelkolom of iets dergelijks be
schadigd was. Kan dat?" Hij keek de
man vragend aan.
Deze knikte. „Dat is dan zo ongeveer
Piet! Kiek ginds toch 'es an! Zie je daar
die kerels met knuppels en bijlen? Ben
nen dat soms.
Piet keek onmiddellijk in de aange
wezen richting en jawel hoor! Daar had
je de poppen alweer aan het dansen.
Daar liep een aantal kerels met grim
mige gezichten, die er werkelijk net
uitzagen alsof ze aan het zoeken waren
naar twee vluchtelingen. Gelukkig
hadden ze niet erg veel belangstelling
voor die twee pikzwarte kolensjouwers,
die daar net met een vrachtauto het
spoorwegterrein kwamen oprijden.
„Pofferrrrrrrdikkemeü" ontplofte de
brigadier. „Dat heb je goed gezien,
Karei. Dat zijn onze achtervolgers.
het ergste. Maar dat wil nog niet zeg
gen, dat er nu niets aan te doen is, zie
je? Ik zeg opzettelijk: nu. De medische
wetenschap is de laatste jaren met reu-
zesprongen vooruitgegaan. We kunnen
tegenwoordig veel meer als bijvoor
beeld tien jaar geleden. Ik zeg nog
eens: ik zou eerst alle bijzonderheden
moeten weten, voor ik een oordeel kan
uitspreken. Het zou dan waarschijnlijk
een kwestie van operaties worden".
„Operaties? Meervoud?"
„In dergelijke gevallen kom je ei
doorgaans niet in één keer. Dat wordt
wel eens een kwestie van improviseren,
zie je? Elk geval is weer anders. Een
appendicitis is een appendicitis, maar
als het de ruggegraat betreft, dan zijn
er duizend-en-één mogelijkheden en on
mogelijkheden. Enfin, als ik wat voor
je doen kan, laat me het dan maar we
ten. Je kent m'n adres".
Na dien dacht Ronme vaak aan dit
gesprek. Zodra ik in de Beemster kom,
zal ik het eens met haar en haar ouders
bespreken. Je kunt nooit weten.
Wat de vakantie in Spanje betrof,
hield Yolanda haar woord: met twee
wagens reisde men uit Wassenaar van
daan, niet alleen met Augie en Han,
doch er waren nog twee meisjes bij,
studenten uit Leiden, die door Han en
Augie geïntroduceerd waren, terwijl
als vierde man meereed een neef van
de familie Van Poelgeest, die een func
tie bekleedde in het textielbedrijf,
waarvan Yolanda's man bij zijn leven
directeur was.
(Wordt vervolgd)